SLAJD 1

Do roku 1911 Pólwysep Koreański był częścią Chin. Już od lat 90. XIX w. stał się on przedmiotem sporów między Rosją a Japonią. Po klęsce w bitwie morskiej u ujścia rzeki Yalu i traktacie pokojowym z Shimonoseki znalazł się pod wpływem Japonii (1895 r.). Po japońskim zwycięstwie nad Rosją w 1905 r. (upadek Port Artur, klęski pod Cuszimą i Mukdenem) Korea stała się de facto protektoratem Japonii. Od 1911 r. kraj ten stał się formalnie częścią Japonii, choć pełna inkorporacja nastąpiła w 1942 r. W wyniku ustaleń konferencji w Teheranie i Kairze (22 listopada – 1 grudnia 1943 r.) alianci zachodni i ZSRS uzgodnili, że po wojnie Korea będzie podlegała okupacji obu państw sprzymierzonych. Linia rozdzielenia sił przebiegać miała wzdłuż 38 równoleżnika (linię tę uzgodniono dopiero 15 sierpnia 1945 r). W 1945 r po klęsce Japonii Korea znalazła się pod okupacją sił sowieckich i amerykańskich Armia Czerwona dotarła do 38 równoleżnika 3 września 1945 r. Tego samego dnia w Korei lądowały (w Inczon) pierwsze oddziały amerykańskie. W grudniu 1945 r. na

konferencji ministrów spraw zagranicznych w Moskwie uzgodniono, że w przyszłości Korea powinna mieć jeden rząd. Do realizacji tych postanowień nigdy jednak nie doszło, bowiem zarówno ZSRS jak USA wyobrażały sobie ten rząd zupełnie inaczej. W 1947 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ wydało rezolucję wzywającą do zorganizowania wyborów w Korei. Komisja ONZ ds. Korei w dniu 14 listopada 1947 r nie została wpuszczona do sowieckiej strefy okupacyjnej.

SLAJD 2

W dniu 6 maja 1948 r Li Syng Man (vel Synghman Rhee) ogłosił powstanie na Półwyspie Republiki Korei. Jej władza rozciągała się tylko na południe od 38 równoleżnika. Zorganizowane 10 maja 1948 r. wybory prezydenckie i parlamentarne na Południu wygrał Synghman Rhee i jego zwolennicy. 100 miejsc w zgromadzeniu parlamentarnym zarezerwowano dla delegatów z Północy. Korea Pd. stała się uznanym przez ONZ reprezentantem całego narodu koreańskiego. Jako pierwszy niepodległość Korei uznał Watykan.

SLAJD 3

W reakcji na te kroki 9 września 1948 r. na północy powstała Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, kierowana przez sowieckiego agenta Kim Ir Sena. Warto przy okazji dodać, że jego partyzancka przeszłość jest mitem. Kim wojnę przeżył na Syberii. Mimo to Amerykanie uznali, że sytuacja w Korei stabilizuje się i w 1949 r. prezydent Harry Truman polecił wycofać z półwyspu oddziały amerykańskie. Operację zakończono do 1 lipca 1949 r. 15 sierpnia 1949 r. Amerykanie oficjalnie przekazali całość władzy w Korei rządowi Li Syng Mana. Półwysep opuściły też oddziały sowieckie.

SLAJD 4

W historiografii pokutuje teza rozpowszechniona przez Nikitę Chruszczowa, a powielona przez wielu historyków, iż atak Północy na Południe był działaniem własnym Kim Ir Sena z jego wyłącznej inicjatywy. Potem próbowano przedstawiać to jako inicjatywę chińską. W rzeczywistości jak wiadomo dziś, dyktator z Północy działał za wiedzą i zgodą Stalina (różnice zdań budzi tylko kwestia czy Stalin zgodził się na czerwcowy termin, podobno pierwotnie atak miał się zacząć w sierpniu). Najprawdopodobniej na przyspieszenie decyzji ataku miały wpływ niezręczne wystąpienia Deana Achesona, amerykańskiego Sekretarza Stanu, który 12 stycznia 1950 r. oświadczył, że Korea znajduje się poza amerykańską strefą wpływów (co sugerowałoby, że jej zajęcie nie będzie casus belli -> pretekst lub powód wypowiedzenia wojny) i „nikt nie może jej udzielić gwarancji na wypadek ataku” oraz wywiad dowódcy alianckich sił okupacyjnych w Japonii Douglasa Mac Arthura, który w marcu 1949 r. oświadczył: „ nasza linia obronna biegnie przez wyspy wzdłuż wybrzeża Azji”.

SLAJD 5

Kim Ir Sen występował z propozycją zbrojnego „zjednoczenia” Korei od 1948 r. Jego sowieccy mocodawcy wstrzymywali te działania. Czekali na wyposażenie i przeszkolenie armii Północy, sukces własnego programu atomowego oraz wycofanie oddziałów amerykańskich. W kwietniu 1950 r. (według innych źródeł 7 lub 12 maja 1950 r.) Stalin udzielił Kimowi „błogosławieństwa. Sam wojskowy plan ataku opracował sowiecki marszałek Aleksandr Wasilewski (1895-1977). Opracowując plany, ani ZSRS, ani Chiny nie brały pod uwagę reakcji amerykańskiej, a zupełnie nie wzięły pod uwagę możliwości interwencji pod flagą ONZ. Zdaniem niektórych źródeł także Stalin planował zbrojne „zjednoczenie” Korei od marca 1949 r. Początkowo metodą miało być powstanie, ale wobec słabości sterowanej z Północy partyzantki za najlepszą metodę uznano atak frontalny. Atak ten miał być próbą sił przed atakiem ZSRS na Europę Zachodnią przy czym Stalin był gotów użyć broni atomowej. Sowiecki przywódca polecił także swoim siłom powietrznym wesprzeć Koreańczyków. Co ciekawe amerykański wywiad zakładał, że Stalin planuje atak na Europę w dniu 1 lipca 1954 r. Ważnym motywem działań Stalina była chęć skłócenia Waszyngtonu z Pekinem.

SLAJD 6

Decyzja o ataku zapadła niewątpliwie na Kremlu po konsultacjach z Pekinem, a tezę o samodzielnym działaniu Kima, które zaskoczyło Stalina należy włożyć między bajki. 25 czerwca 1950 r. (a raczej w nocy z 24 na 25 czerwca) oddziały Północy przekroczyły granicę z Południem.