1

Joanna Wysocka, Patrycja Sztama, Alicja Skrobała, Bartłomiej Siedlecki

„Czarno na białym”

Scena I

Trwa lekcja. Nauczycielka I wyczytuje kolejno nazwiska osób, które wstają i mówią:

„jestem”. W pewnym momencie wchodzi do klasy

Dyrektor

- Dzień dobry! Nie wstawajcie. Przepraszam, Pani Jadziu, ja tylko na chwilę.

Przyprowadziłem nowego ucznia. Chodź, chodź, nie wstydź się.

Do nauczycielki szeptem

- Niech się Pani postara, żeby go uczniowie dobrze przyjęli. W poprzedniej klasie miał

kłopoty z powodu nazwiska. Rodzice musieli go przenieść do nas.

Nauczycielka również szeptem

- Niech się pan nie martwi. To dobre dzieci. Na pewno go polubią.

Głośno w stronę korytarza:

- Wejdź chłopcze, z uśmiechem, mrugając do Dyrektora

- Tu nie gryzą…

Do klasy wchodzi niepewnym krokiem Kuba – brunet o kręconych włosach i ciemnej cerze.

Dyrektor podchodzi do Nauczycielki I i oboje cicho rozmawiają. W klasie robi się małe

zamieszanie.

Alicja do Majki

- Niezłe ciacho z niego, co? Tylko… jakiś taki… Jakby to powiedzieć…

Łukasz do Alicji

- Przydymiony? Nie? He, he…

Maja

2

- Niby co masz na myśli?

Alicja

- Ale z ciebie kretynka! Od razu widać, że nie nasz.

Łukasz

- Cicho, baby, bo się nam zwierzyna spłoszy. A może być ciekawie…

Kuba zaniepokojony szeptami w klasie robi krok do tyłu, zahacza nogą o kosz na śmieci i robi

rumor. W klasie rozlegają się śmiechy, na co Dyrektor odwraca się gwałtownie.

- A to co… A .. no właśnie. Przedstawiam wam… Albo nie. Może sam się przedstawisz.

Wypycha wystraszonego Kubę na środek. W klasie robi się cicho.

Dyrektor zniecierpliwiony

- No, śmiało…

Kuba

- Jestem Kuba…Kuba….

Łukasz

- Cześć Kuba Kuba!

Nauczycielka I

- Spokojnie, Łukasz, nie wyrywaj się, zaraz się tobą zajmę.

Łukasz chowa się za plecami Alicji.

Nauczycielka I

- No, Kuba? Imię już znamy. A nazwisko?

Kuba przełyka ślinę i patrzy przerażony chwilę na klasę, po czym dostrzega Maję, patrzy

chwilę na nią, prostuje się i mówi dobitnie

- Atumba!

3

Rozlega się śmiech klasy. Kuba, przed chwilą wyprostowany, garbi się.

Dyrektor grzmiącym głosem

- Cisza! Momentalnie robi się cicho. Spodziewałem się po was większej kultury. Specjalnie

przyprowadziłam Kubę do waszej klasy, bo, jak mówi pani Jadzia, jest miła i otwarta na

innych ludzi. A wy co?

Łukasz pod nosem

- No, na ludzi tak… Alicja chichocze, patrzy na Majkę, która uśmiecha się krzywo

Dyrektor

- Coś mówiłeś, Łukaszu?

Łukasz

- Tak, panie dyrektorze. Mówiłem właśnie dziewczynom, że świetnie będzie poznać bliżej

nowego kolegę. Witaj, Kubo w naszej klasie! Wolisz Kuba czy Jakub?

Kuba rozpromieniając się

- Kuba

Dyrektor wyraźnie zadowolony

- No dobrze, to ja zostawiam nowego kolegę. Siadaj sobie, Kubo do ławki. Do widzenia!

Dyrektor wychodzi

Kuba przeciska się między ławkami. Kiedy mija Łukasza, uśmiecha się szeroko, na co ten

zaczyna cicho śpiewać: „Mój ojciec Makumba był królem wioski…” Kuba pochmurnieje,

zwiesza głowę. Podchodzi do 2 kolejnych ławek, gdzie jest wolne miejsce, ale kolejne osoby

kręcą głową lub ostentacyjnie stawiają na wolnym krzesełku plecak.

Filip

- Chodź, tu jest wolne. Siadaj. Cześć, jestem Filip. Witaj w szkole.

Kuba patrzy na niego chwilę podejrzliwie, po czym siada. Wzdycha pod nosem

4

- Ciągle to samo. Przez chwilę myślałem, że tu będzie lepiej.

Nauczycielka I

- Cisza! Koniec przedstawienia, wracamy do lekcji…

Łukasz półgłosem, uśmiechając się

- To dopiero początek…

Scena II

Lekcja matematyki. Kuba stoi przy tablicy i pisze. Przy biurku siedzi Nauczycielka II.

Do klasy wchodzi Sekretarka

- Przepraszam, pilny telefon do pani.

Nauczycielka II

- Zerknie pani chwilę na klasę?

Sekretarka kiwa głową i wchodzi do klasy

Nauczycielka II wychodzi. Po chwili dzwoni telefon w torebce Sekretarki. Ta pospiesznie

wychodzi z klasy. Chwilę trwa cisza, słychać tylko skrobanie kredy. Kuba nerwowo rozgląda

się po klasie, zauważając, że nie ma już nikogo dorosłego.

Alicja

- A gdzież to podział się nasz nowy kolega? Kuba sztywnieje, kurczy się, przerywa pisanie.

Klasa również przerywa i patrzy raz na Kubę, raz na Alicję w oczekiwaniu na rozwój akcji.

Łukasz

- Tak to jest, widzisz. Stara szkoła, stare, czarne tablice… Nie Majka? Wszystko przez te

czarne tablice. Nie każdego wtedy widać…

Majka

- To nie było śmieszne… Coś ci dowcip stępiał.

Alicja

5

- Majeczka, a ty właściwie po czyjej stronie jesteś?

Łukasz

- E, no widzę czarno na białym, że szykuje nam się takie małe „Black and white”, co Maja?

Majka

- Nie no… Co ty… Chwilę patrzy na Alicję i Łukasza, po czym odzywa się cicho

- Przecież wiesz, Alicja, ja lubię blondynów… Ja… Kuba patrzy na nią chwilę, odwraca się,

prostuje i pisze dalej.

Filip

- Zejdźcie w końcu z niego. Jeszcze wam się nie znudziło?

Łukasz

- Czegoś tu nie rozumiem stary. Wszystkim się podoba, tylko ty się czepiasz…

Do klasy

- Hej, ludzie, a słyszeliście to: Co ma Murzyn białego? No? Murzyn ma białego… słuchać!

Słyszysz, Makumbo?

Łukasz nie zauważył, że w drzwiach chwilę wcześniej pojawiła się Nauczycielka II.

Przyglądała się chwilę całej scenie, po czym energicznie weszła do klasy.

Nauczycielka II

- Dziękuję, Jakubie. Bardzo dobrze to zrobiłeś. Możesz siadać. Natomiast ty Łukasz, zgłosisz

się do dyrektora po lekcjach.

Łukasz z miną niewiniątka

- A co ja takiego zrobiłem? do Kuby, który wraca do ławki - A z tobą asfalcie jeszcze się

policzę…

Scena III

Korytarz szkolny

6

Kuba

- Wszyscy mnie nienawidzą… No, oprócz ciebie, wiadomo…

Filip

- Daj spokój, za tydzień, dwa, znajdą sobie innego kozła ofiarnego. Tak to już działa. Klasa

po prostu lezie za Łukaszem jak barany…

Kuba

- Ale dlaczego, przecież to wredny typ.

Filip

- Bo ja wiem, czy wredny… to typ przywódcy stada … po prostu zgorzkniały. Tak się składa,

że znam trochę jego sytuację rodzinną. No, nieważne…

Kuba

- Usprawiedliwiasz go?

Filip

- Nie, ale…

Alicja pojawia się nagle koło nich

- Jutro Łukasz ma się zjawić w szkole z ojcem, a wszystko przez ciebie, ty…

Filip

- A gdzie masz swoją koleżankę, piękna Alicjo?

Alicja

- Nie zmieniaj tematu, Filip. Wiesz, ja do ciebie nic nie mam, ale do tego …

Kuba zauważając, że jest sama

- Właśnie, co z Mają?

Alicja bardzo głośno, kilka osób idących korytarzem zatrzymuje się

7

- Nie, no ja nie wytrzymam. Czy mi się wydaje, czy to coś się DO MNIE odzywa?

Kuba

- Przepraszam, ja tylko…

Alicja

- Co tylko? Majka miała wypadek. Wpadła pod samochód, jak wracaliśmy z impre... znaczy

ze spotkania z kolegami. Ona.. rozumiesz… nic mnie nie obchodzi… Gdyby Łukasz jej tak

nie zagadywał… ale co mi tam! Sama jest sobie winna. Rozumiesz? Sama! Nie robi się tego

koleżance… Co ci faceci w niej widzą… Ty też … Co, przyznaj się! Ale, nie dla psa

kiełbasa… mój Bambo…

Kuba do siebie

- Leży w szpitalu… do Alicji Na jakim oddziale?

Alicja

- Daj mi święty spokój! Nie wiem! I nie chcę wiedzieć. Idę dziś na imprę!

Scena IV

Łukasz

- Byłaś u Majki?

Alicja

- Czyś ty oszalał? Czy ja wyglądam na niańkę? Co? A poza tym dałbyś sobie spokój.

Najpierw ty, potem ten czarnuch…

Łukasz

- Co czarnuch?

Alicja

- Nie zauważyłeś, jak przewraca ślepiami, jak ją widzi? No, co masz taka minę? Zazdrosny

jesteś? Gdybyś nie był taki ślepy, to może dostrzegłbyś niedaleko kogoś…kogoś, kto…

8

Łukasz zamyślony

- Kiedy ona wychodzi?

Alicja urażonym tonem

- Podobno jutro. W sumie to była tylko lekko potłuczona… Po co tyle krzyku…

Łukasz

- Skąd wiesz? Przecież nie byłaś u niej?

Alicja

- A ty byłeś?

Łukasz ze złością, zbliżając się do Alicji

- Wyrzuciła mnie! Jak poszedłem, to mnie wyrzuciła! I krzyczała, że ma dosyć takich

przyjaciół, wiesz! Po chwili Pytałem, skąd wiesz, kiedy wychodzi…

Alicja cofając się

- Nie, nie patrz tak na mnie… No, wiem od Filipa, a on od…

Łukasz popychając ją

- Nie kończ. Już wiem, co chciałem wiedzieć. Czas wyrównać rachunki …

Alicja

- Proszę cię, nie rób nic głupiego. Do tej pory to były… żarty. Odpuść sobie. Wyrzucą cię ze

szkoły.

Łukasz

- Powiedz ludziom, że jak chcą się zabawić, to niech przyjdą rano do parku. On tam chodzi do

szkoły, prawda? No, do jutra!

Alicja

- Nie rób tego! Poczekaj! wybiega za nim

9

Scena V

Park. Koło ławek zgromadziła się grupa osób z klasy. Głośno komentują ostanie wydarzenia.

Cichną, gdy zbliża się Łukasz.

Łukasz

- Drodzy widzowie, przedstawienie czas zacząć!

Kolega I

- Wiesz co? Mnie to już nie śmieszy.

Kolega II

- Zawiesili cię w prawach ucznia. Chcesz wylecieć?

Łukasz

- A co ty taki troskliwy się zrobiłeś, co?

Kolega II

- Troskliwy? Nie interesuje mnie, co się z tobą stanie. Ale obchodzi mnie Kuba.

Łukasz

- Człowieku, co on ci zrobił? Pranie mózgu? Z kim ty trzymasz?

Kolega I

- Kuba jest w porządku.

Łukasz

- Taak? I kto tak jeszcze myśli?

Za Kolegą nr I zaczynają się ustawiać kolejne osoby. Po stronie Łukasza została tylko Alicja.

- A więc to tak? Jeszcze do niedawna śmialiście się z niego!

Kolega I

10

- Tak, a w zeszłym roku śmialiśmy się z Patyka, jak zaczął nosić okulary, a jeszcze z Alka,

który wdepnął w… no nieważne. Tym razem to zaszło za daleko, Łukasz. I, wiesz co? Oddaj

nam to, to trzymasz w ręce. To nóż, prawda?

Alejką zbliża się, lekko kuśtykając Majka.

Majka

- Co tu się… Łukasz, co ty tam chowasz? Nie myślisz chyba… Zaraz będzie tu… Kuba…

Alicja słodko

- Majeczko, chodź do mnie. Jak się cieszę, że cię widzę. Musimy to jakoś dzisiaj uczcić.

Chodź, pójdziemy sobie. To są męskie sprawy…

Majka

- Nigdzie się stąd nie ruszę. Zostaw mnie. Słyszysz! Idź sobie. A ty! Oddawaj to! Już! Wiem,

kogo chcesz skrzywdzić! Podbiega do Łukasza i szarpie go za rękę, w której ten trzyma nóż.

Chwilę się szamoczą, ale szybko podbiega kilka kolegów z klasy, rozdzielają ich, a Łukaszowi

wyrywają nóż. Do Łukasza, wściekłego i dyszącego, podbiega Alicja, próbuje go przytulić, ale

ten odpycha ją tak silnie, że dziewczyna zatacza się i upada. Płacze.

Nadchodzi Kuba. W zupełnej ciszy obserwuje wszystkich po kolei, próbując odgadnąć, co się

stało. Dostrzega Łukasza i cofa się. Z grupki kolegów wyłania się Filip

- Proszę szanownego zebrania, informuję, że dzisiaj pierwsza jest matma. Kto chce się

spóźnić? Rusza szybkim krokiem w stronę wyjście z parku. Wszyscy nerwowo zerkają na

siebie i pośpiesznie, jeden za drugim biegną za Filipem. Zostają: Łukasz, Kuba, Majka

i Alicja, która powoli podnosi się, otrzepuje sukienkę. Łukasz pociera twarz, z rozciętej

w szarpaninie wargi płynie krew. Ociera ją rękawem. Patrzy chwilę na rękaw i mówi:

- Czarne wygrywa, czerwone przegrywa. Tym razem, ale jeszcze się spotkamy…

Majka

- Świat nie jest czarno-biały, Łukasz. Masz stary telewizor. Podchodzi do Kuby, chwyta go za

rękę. Świat jest kolorowy. I dlatego piękny! Śmieje się, ciągnąc za sobą Kubę. Chowa się za

nim, wystawiając głowę. Właśnie masz to czarno na białym. Wychodzą, śmiejąc się.

KONIEC