Dlaczego psy żebrzą

Żebranie przez psa jest problemem, który stwarzają sobie sami ludzie. Nasz mały piesek jest

tak uroczy, że na początku wszyscy chcą go tulić, głaskać i dają mu z ręki smakołyki. Potem

często podkarmiamy psa smaczny­mi kąskami ze stołu, co prowadzi do tego, że kiedy tylko

zasiadamy do jedzenia, piesek natychmiast pojawia się pod stołem. Kontynuacją zwyczaju

karmienia z ręki staje się rzuca­nie mu resztek jedzenia na podłogę. W końcu rodzina jest już

zmęczona takim dokarmianiem psa, albo je tak wyśmienity obiad, że nie ma ochoty dzielić się

jedzeniem ze zwierzęciem i ignoruje psa, który reaguje skomleniem i skowytem, a jeśli jest

wystarczająco duży, opiera łapy na naszych kolanach, a na­wet na stole i spogląda tęsknie na

nasze jedzenie. Niektóre duże i co odważniejsze psy posuwają się nawet do „porywania"

smacznych kąsków z talerza, gdy tylko na chwilę odwrócimy wzrok.

Tymczasem łatwo jest uniknąć psiego żebrania, jeśli wy­znaczymy mu miejsce na jedzenie

odległe od miejsca, w któ­rym spożywa posiłki rodzina. Nie wolno też dokarmiać psa tym, co

mamy akurat na własnym talerzu i nie należy pozwa­lać zwierzęciu na zbliżanie się do stołu w

czasie naszych po­siłków.

Skuteczną metodą powstrzymania naszego szczeniaka od żebrania przy stole jest wydawanie

komend „siad" i „siad-zostań". Komenda „siad" powstrzyma psa od kontynuowania nagannego

zachowania przez nakazanie mu przyjęcia pozycji siedzącej. Jeśli chcemy, by pozostał w tej

pozycji, dopóki nie pozwolimy mu jej zmienić, zaraz potem należy wydać komendę

„siad-zostań". Innymi wywołującymi pożądany skutek komen­dami są „waruj" i „waruj-zostań".

Są to komendy nakazujące psu pozostanie w jednym miejscu, gdy jemy posiłek. Aby jednak

odniosło to skutek, pies musi przejść wcześniej szkolenie w zakresie posłuszeństwa. Możemy

nauczyć go tych komend sami, a możemy też udać się do specjalisty.

Oczywiście nie każdy chce oduczyć swojego psa żebrania. Jeśli nasz pupil jest niewielkich

rozmiarów i jesteśmy do niego przywiązani, możemy go dokarmiać podczas posiłku, dużo przy

tym nie tracąc. Dla małego psa przeżucie kawałka chleba czy mięsa to nie lada wysiłek.

1 / 1