Godzina święta

TAJEMNICA MIŁOSIERDZIA

Modlitwa

Ś

piew: Kłaniam się Tobie lub inny śpiew.

P: W ten czwartkowy wieczór przychodzimy do Ciebie, Panie, prowadzeni łaską Twego

Ducha. To szczególna godzina modlitwy, nazwana godziną świętą. Kierujemy nasze myśli i
serca ku Tobie. Klęczysz w Ogrójcu ogarniając swoją modlitwą wszystkich ludzi, wszystkich
czasów. Toczysz duchową walkę. Wypełniasz swoją misję. Mówiłeś o niej wiele razy. Dziś
chcemy wsłuchać się jeszcze uważniej w Twoje słowa wypowiedziane w Nazarecie.

L1: Z Ewangelii św. Łukasza (4,16-20): „Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wy-

chował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Poda-
no Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:
«Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł
dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsy-
łał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana». Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a
oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś speł-
niły się te słowa Pisma, któreście słyszeli»”.

P: Panie Jezu, W synagodze z Nazarecie oczy wszystkich były utkwione w Tobie. W

tych spojrzeniach była niewątpliwie ciekawość, ale było także coś więcej. Ludzie oczekiwali,
ż

e wyjaśnisz im odczytane przez Ciebie słowa proroka Izajasza. Wpatrywali się w Ciebie z

nadzieją. Wsłuchiwali się w Twoje nauczanie. Powiedziałeś krótko: „Dziś spełniły się słowa
Pisma, któreście słyszeli”. Dziś ubodzy słyszą dobrą nowinę, dziś więźniom ogłoszona jest
wolność, dziś niewidomi zaczynają widzieć, dziś uciśnieni otrzymują nowe życie, dziś ogło-
szony jest rok łaski od Pana”.

Jezu, nasz Panie i Zbawicielu, chcemy wpatrywać się w Ciebie z taką uwagą, jak czynili

to mieszkańcy Nazaretu. Chcemy też uważniej wsłuchać się w Twoje słowa mówiące o wy-
pełnieniu obietnic prorockich. One się spełniały, gdy głosiłeś swoją naukę i dokonywałeś cu-
dów. Jednak teraz, gdy rozpoczyna się męka, prowadząca przez śmierć do zmartwychwstania,
Twoje słowa o więźniach, którzy mają wyjść na wolność, o niewidomych, którzy mają przej-
rzeć, o ubogich, którzy mają usłyszeć dobrą nowinę, nabierają nowego znaczenia. Jest to du-
chowe przejrzenie, wewnętrzna wolność, przemiana serca i duszy, ogłoszenie trwającego nie-
ustannie roku łaski i zmiłowania.

Ofiarowanie człowiekowi tych darów, za cenę męki i śmierci, jest szczególnym obja-

wieniem Twojej miłosiernej miłości. W naszym dzisiejszym czuwaniu pragniemy lepiej tę
tajemnicę zrozumieć i przeżyć. Chcemy wsłuchiwać się w słowa Biblii, mówiące o miłosier-
dziu Ojca, objawionym przez Ciebie, abyśmy sami mogli stawać się bardziej miłosierni. Pro-
simy Cię, najlepszy Jezu, dotknij naszych serc łaską Twego miłosierdzia. Objaw nam jego
niewyczerpaną głębię. Pomóż nam Cię naśladować. Prosimy o to najpierw w cichej modli-
twie, w głębi naszych serc.

Chwila modlitwy w ciszy.

P: Wpatrzeni w Jezusa z całą uwagą, jak mieszkańcy Nazaretu, prośmy Go słowami li-

tanii do Jego Najświętszego Imienia, aby się zmiłował nad nami. Niech objawi nam tajemnicę
swego miłosierdzia i hojnie obdarzy nas swoim łaskami.

L2: Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Jezu, usłysz nas, Jezu, wysłuchaj nas.

2

Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Ś

więta Trójco, Jedyny Boże,

Jezu, Synu Boga żywego,
Jezu, odblasku Ojca,
Jezu, jasności światła wiecznego,
Jezu, królu chwały,
Jezu, słońce sprawiedliwości,
Jezu, Synu Maryi Panny,
Jezu najmilszy,
Jezu przedziwny,
Jezu, Boże mocny,
Jezu, Ojcze na wieki,
Jezu, wielkiej rady zwiastunie,
Jezu najmożniejszy,
Jezu najcierpliwszy,
Jezu najposłuszniejszy,
Jezu cichy i pokornego serca,
Jezu, miłośniku czystości,
Jezu, miłujący nas,
Jezu, Boże pokoju,
Jezu, dawco żywota,
Jezu, cnót przykładzie,
Jezu, pragnący dusz naszych,
Jezu, Boże nasz,
Jezu, ucieczko nasza,
Jezu, Ojcze ubogich,
Jezu, skarbie wiernych,
Jezu, dobry pasterzu,
Jezu, światłości prawdziwa,
Jezu, mądrości przedwieczna,
Jezu, dobroci nieskończona,
Jezu, drogo i życie nasze,
Jezu, wesele Aniołów,
Jezu, królu Patriarchów,
Jezu, mistrzu Apostołów,
Jezu, nauczycielu Ewangelistów,
Jezu, męstwo Męczenników,
Jezu, światłości Wyznawców,
Jezu, czystości Dziewic,
Jezu, korono wszystkich Świętych,
Bądź nam miłościw, przepuść nam, Jezu.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Jezu.
Od zła wszelkiego, wybaw nas, Jezu.
Od grzechu każdego,
Od gniewu Twego,
Od sideł szatańskich,
Od ducha nieczystości,
Od śmierci wiecznej,

3

Od zaniedbania natchnień Twoich,
Przez tajemnicę świętego Wcielenia Twego,
Przez Narodzenie Twoje,
Przez Dziecięctwo Twoje,
Przez najświętsze życie Twoje,
Przez trudy Twoje,
Przez konanie w Ogrójcu i mękę Twoją,
Przez krzyż i opuszczenie Twoje,
Przez omdlenie Twoje,
Przez śmierć i pogrzeb Twój,
Przez Zmartwychwstanie Twoje,
Przez Wniebowstąpienie Twoje,
Przez Twoje ustanowienie Najświętszego Sakramentu,
Przez radości Twoje,
Przez chwałę Twoją,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Jezu.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Jezu.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami, Jezu.

Jezu, usłysz nas.
Jezu, wysłuchaj nas.

P: Módlmy się: Panie Jezu Chryste, któryś rzekł: „Proście, a otrzymacie; szukajcie, a

znajdziecie; kołaczcie, a będzie wam otworzone”, daj nam, prosimy, uczucie swej boskiej
miłości, abyśmy Cię z całego serca, usty i uczynkiem miłowali, i nigdy nie przestawali wiel-
bić. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

W: Amen.

Ś

piew: Jezus, najwyższe Imię albo Z tej biednej ziemi lub inny śpiew.

Część I – Kontemplacja tajemnicy Jezusa

P: Umocnieni modlitwą, prowadzeni przez Ducha Świętego, rozważajmy tajemnicę

Bożego miłosierdzia. Wsłuchajmy się najpierw w słowa bł. Jana Pawła II z jego encykliki
Dives in misericordia:

L1: „Pojęcie «miłosierdzie» ma swoją długą i bogatą historię w Starym Testamencie.

Musimy do tej historii sięgnąć, aby tym pełniej ujawniło się owo miłosierdzie, które objawił
Chrystus. Objawiając je zarówno czynami jak nauczaniem, zwracał się do ludzi, którzy nie
tylko znali pojęcie miłosierdzia, ale którzy ponadto ze swej wielowiekowej historii, jako Lud
Boży Starego Przymierza wynieśli szczególne doświadczenie miłosierdzia Bożego. Było to
doświadczenie zarówno społeczne i wspólnotowe, jak też indywidualne i wewnętrzne […].

L2: W mowach proroków miłosierdziu oznacza szczególnie potęgę miłości, która jest

większa niż grzech i niewierność ludu wybranego […]. Zarówno zło fizyczne, jak też zło mo-
ralne lub grzech, każe poszczególnym synom czy córkom Izraela zwracać się do Boga, apelu-
jąc do Jego miłosierdzia. Tak zwraca się do Niego Dawid w poczuciu swojej ciężkiej winy
(2 Sm 21; 2 Sm 12; 2 Sm 24, 10), ale podobnie zwraca się do Boga zbuntowany Job świadom
swego straszliwego nieszczęścia (Job, passim). Zwraca się do Niego również Estera w poczu-
ciu śmiertelnego zagrożenia swego ludu (Est 4, 17 nn.). Jeszcze wiele innych przykładów
znajdujemy w Księgach Starego Testamentu (por. np. Ne 9, 30-32; Tb 3, 2-3. 11-12; 8, 16 n.;
1 Mch 4, 24)” ((DM 4).

Chwila ciszy.

4

L1: „Na określenie miłosierdzia teksty Ksiąg Starego Testamentu używają nade wszyst-

ko dwóch wyrażeń, z których każde posiada nieco inne zabarwienie treściowe. Wyraz hesed
wskazuje na swoistą postawę „dobroci”. Jeśli taka postawa cechuje dwie osoby, wówczas one
nie tylko obdarzają się życzliwością, ale są sobie wierne na zasadzie wewnętrznego zobowią-
zania, a więc także - każda z nich - na zasadzie wierności sobie samej […]. Kiedy wyrażenie
hesed Stary Testament odnosi do Boga, bierze zawsze pod uwagę Przymierze, które On za-
warł z Izraelem. Przymierze to od strony Boga było darem i łaską dla Izraela […].

L2: Drugie z wyrażeń, które w słownictwie Starego Testamentu służy dla określenia mi-

łosierdzia to rahamim. Posiada ono inne niż hesed zabarwienie. O ile bowiem to poprzednie
uwydatnia cechy wierności samemu sobie i „odpowiedzialności za własna miłość” (a więc
cechy jak gdyby męskie), o tyle rahamim już w swym źródłosłowie wskazuje na miłość mat-
czyną (rehem = łono matczyne). Z tej najgłębszej, pierwotnej bliskości, łączności i więzi, jaka
łączy matkę z dzieckiem, wynika szczególny do tegoż dziecka stosunek, szczególna miłość.
Można o niej powiedzieć, że jest całkowicie darmo dana, nie zasłużona, że w tej postaci sta-
nowi ona jakąś wewnętrzną konieczność: przymus serca. Jest to jakby „kobieca” odmiana
owej męskiej wierności sobie samemu, o jakiej mówi hesed. Na tym podłożu psychologicz-
nym rahamim rodzi całą skalę uczuć, a wśród nich dobroć i tkliwość, cierpliwość i wyrozu-
miałość, czyli gotowość przebaczania” (Oz 14, 5)” (DM 4).

Chwila ciszy.

P: Całe Pismo Święte opowiada o miłosierdziu Boga. Wysłuchaliśmy krótkich komen-

tarzy papieża do tekstów biblijnych ze Starego Testamentu. Niech te rozważania będą inspira-
cją do naszej indywidualnej rozmowy z Jezusem. Prośmy, aby objawił nam tajemnicę swego
miłosierdzia.

Dłuższa chwila ciszy.

P: Uwielbiajmy Boga w Jego nieskończonym miłosierdziu. Śpiewajmy wraz z psalmi-

stą i z całym Kościołem pieśń chwały i wdzięczności: Misericordias Domini in aeternum can-
tabo. (zaleca się, aby ta aklamacja była przeplatana śpiewem wybranych fragmentów psalmu
86, zamiast psalmu z aklamacją można zaśpiewać pieśń, np.: Twemu Sercu cześć składamy):

Misericordias Domini in aeternum cantabo
albo: Bądź uwielbiony, miłosierny Boże.

Nie ma wśród bogów równego Tobie, Panie, *
ani Twemu dziełu inne nie dorówna.
Przyjdą wszystkie ludy przez Ciebie stworzone +
i Tobie, Panie, oddadzą pokłon, *
będą sławiły Twe imię.

Misericordias Domini in aeternum cantabo

Bo Ty jesteś wielki i czynisz cuda, *
tylko Ty jesteś Bogiem.
Naucz mnie, Panie, Twej drogi, +
bym postępował według Twojej prawdy, *
nakłoń me serce, by lękało się Twego imienia.

Misericordias Domini in aeternum cantabo

Będę Cię wielbił z całego serca, Panie mój i Boże, *
i na wieki będę sławił Twoje imię.
Bo wielkie było dla mnie Twoje miłosierdzie, *
a życie moje wyrwałeś z głębin Otchłani.

5

Misericordias Domini in aeternum cantabo

Boże, pyszni przeciw mnie powstali +
i zgraja zuchwalców czyha na me życie, *
a nie mają oni względu na Ciebie.
Ale Tyś, Panie, Bogiem łaski i miłosierdzia, *
do gniewu nieskory, łagodny i bardzo wierny.

Misericordias Domini in aeternum cantabo

Część II – Kontemplacja tajemnicy naszego życia

P: Wysłuchaliśmy słów bł. Jan Pawła II o tajemnicy miłosierdzia Bożego objawionego

w Starym Testamencie. Wpatrywaliśmy się w Boga, starając się lepiej poznać Jego działanie,
Jego pragnienia i Jego miłosierdzie. Chcemy teraz spojrzeć na nasze życie i naszą postawę, by
ubogacić ją czynami miłosierdzia. Chcemy także prosić gorąco Boga, aby dał nam siły do
naśladowania Jego miłosiernej miłości.

L1: Stary Testament ukazuje nam tajemnicę miłosierdzia Boga, które jest większe niż

grzech, niż zdrada, niż wszystkie słabości całego ludu wybranego i poszczególnych osób. Bóg
okazuje się jako przebaczający grzech, jako ratujący z niewoli, jako nieustannie niosący po-
moc i ofiarowujący wielkie dary. Jesteśmy wezwani do naśladowania tej postawy. Również
nasze miłosierdzie wobec tych, którzy wobec nas zawinili, musi być większe niż grzech,
większe niż cierpienie spowodowane doznaną krzywdą, większe niż zło, jakie nas spotkało.
To miłosierdzie, tak wielkie i potężne, pokonujące zło, zostało nam nie tylko ukazane, jako
ideał, lecz także ofiarowane jako dar. Jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Je-
steśmy uzdolnieni to tego, aby działać tak, jak On działa. Czy nasze miłosierdzie wobec tych,
którzy popełniają zło staje się coraz bardziej podobne do miłosierdzia Ojca niebieskiego wo-
bec swoich dzieci? Pomyślmy o tym przez chwilę w milczeniu.

Chwila ciszy.

L2: Bóg w Starym Testamencie objawia się nam jako Ten, do którego człowiek zawsze

może się zwrócić w potrzebie. On przychodzi z pomocą na miarę swojej boskiej potęgi. Uczy
nas także, abyśmy i my, upodabniając się do Niego, byli tymi, do których inni chętnie zwraca-
ją się o pomoc w potrzebie. Choć nasze możliwości pomocy są ograniczone, to jednak nikt
nie jest na tylko biedny, aby nie mógł dać swego serca, swego czasu, siebie samego. Bóg uczy
nas wrażliwości serca. Ono nie może być obojętne, zamknięte w własnym egoizmie. Ono
musi być dla kogoś, do innych, dla tych, których Bóg stawia na naszej drodze życia. Czy w
naszej postawie stajemy się coraz bardziej podobni do Boga, pełnego miłosierdzia?

Chwila ciszy.

L1: Powróćmy myślą do dwóch terminów, którymi Stary Testament najczęściej opisy-

wał miłosierdzie Boga. Pierwsze słowo bardziej wyrażało wierność, a drugie czułość. Bóg był
wierny sobie w miłowaniu człowieka i odnosił się do niego z delikatnością podobną do po-
stawy matki wobec małego dziecka. Te dwie cechy miłosierdzia zostały nam dziś przypo-
mniane i zostaliśmy na nowo zaproszeni, aby je z troską pielęgnować. Bądźmy wierni sobie w
naszym miłowaniu braci. Nie zdradzajmy tej miłości. Bądźmy też delikatni, wrażliwi i czuli,
gdyż takiej postawy uczy nas Bóg, Ten, który w wielu przypadkach jest także surowy i karzą-
cy. Jednak nawet wtedy, gdy karze, czyni to z troską o dobro człowieka i z ofiarowaniem
człowiekowi wszelkiej pomocy, jakiej potrzebuje. Pomyślmy o tej prawdzie w ciszy.

Chwila ciszy.

6

L2: Tajemnica miłosierdzia Boga, ukazana już w Starym Testamencie, a w pełni obja-

wiona w Chrystusie, jest wielka. Dziś, w tej czwartkowej modlitwie godziny świętej, patrzy-
my na nią z perspektywy Ogrójca. W postawie Jezusa widzimy wszystkie cechy miłosierdzia,
objawione w Starym Testamencie. Jest On tym, którego miłość jest mocniejsza niż grzech,
zło i zdrada. Jest tym, do którego zawsze możemy przyjść z prośbą o pomoc. Jest absolutnie
wierny swojej miłości i nigdy od niej nie odstępuje. Jest także wrażliwy, czuły i delikatny, co
możemy zobaczyć nawet w czasie modlitwy w Ogrójcu, gdy uczniowie nie potrafią czuwać, a
potem gdy On zostaje pojmany, ale prosi, aby oprawcy pozwolili uczniom odejść. Tego Jezu-
sa, naszego Pana i Zbawiciela, zapraszamy do naszego życia. Prosimy, aby w nas mieszkał,
był naszym Nauczycielem i kształtował w nas tę postawę, którą widzimy w Jego życiu. Pro-
ś

my o to pozostając w dłuższej chwili ciszy.

Dłuższa chwila ciszy.

P: Bóg budzi w nas pragnienie, abyśmy tak jak On, byli miłosierni wobec braci, abyśmy

od Niego uczyli się tej niezwykłej postawy. Módlmy się słowami Koronki do Miłosierdzia
Bożego. Prośmy o miłosierdzie dla nas i całego świata. Prośmy nie tylko o to, aby Bóg prze-
baczył nam nasze grzechy i pomógł w różnych naszych biedach, lecz także o to, aby uczynił
nas ludźmi pełnymi miłosierdzia.

Koronka do Miłosierdzia Bożego.

Ś

piew: Jezu, ufam Tobie lub Boże, zmiłuje się nad nami.

Modlitwa za kapłanów i o powołania kapłańskie

P: Kończąc nasze czuwanie w Ogrójcu, zawierzmy miłosiernemu Bogu wszystkich ka-

płanów i prośmy Go o łaskę nowych powołań. Niech Jezu, Najwyższy Kapłan, który w
Ogrójcu wchodzi w ostatni etap swej misji, obdarzy wszystkich kapłanów darem świętości i
niech wzbudza w sercach młodych ludzi pragnienie służenia Jemu na drodze kapłańskiej.
Módlmy się słowami modlitwy bł. Jana Pawła II:

L1: „Panie, Ty wezwałeś Apostołów: „Idźcie i ogłaszajcie Dobrą Nowinę wszystkim

narodom”. (Wielu usłyszało Twoja Ewangelie, ale do bardzo wielu jeszcze nie dotarła). Daj
misjonarzom wielka wiarę i nowy zapal. Pozwól im zanieść światło tam, gdzie panują ciem-
ności, nadzieje tam, gdzie jest rozpacz, miłość tam, gdzie jest nienawiść, wiedze tam, gdzie
jej brak, oraz uzdrowienie tam, gdzie choroba sieje spustoszenie. Pomóż im poprowadzić lu-
dzi do pełniejszego życia, w którym rozpoznają oni, ze są Twoimi dziećmi.
I jeżeli Panie wołasz mnie albo kogoś z moich ukochanych, aby uczynić z nas Twoich wy-
słanników, daj nam wiarę do przyjęcia Twego wezwania ze wspaniałomyślnością. Z Maryja,
nasza Matka i naszym wzorem, prosimy o te łaskę w Twoje imię. Amen.

Ś

piew: Przed tak wielkim lub inny śpiew.