Kobieta i mężczyzna w Islamie

Według Koranu mężczyzna i kobieta są sobie równi. Ze względu na obowiązki ciążące na

mężczyźnie i przyznawane mu cechy, takie jak racjonalność, łatwość podejmowania decyzji,

opanowanie, stanowczość i siła fizyczna, oraz cechy przypisywane kobiecie, takie jak

emocjonalność i uczuciowość, mężczyzna powinien się kobietą opiekować. Koran uznaje

kobietę za istotę bezbronną i potrzebującą wsparcia, dlatego w islamie kobieta ma swego

opiekuna – mężczyznę. Obowiązkiem ojca, brata, a później męża jest zapewnienie kobiecie

opieki, czuwanie nad jej postępowaniem i ewentualnie korygowanie niewłaściwych postaw.

Opieka mężczyzny daje kobiecie poczucie bezpieczeństwa, lecz faktycznie dzieje się to

kosztem wolności i możliwości samodzielnego wyboru drogi życiowej.

Zgodnie z nakazem Koranu, mężczyzna, jeśli odczuwa pociąg seksualny do kobiet, powinien

założyć rodzinę i starać się zapewnić jej dobrobyt. Pozamałżeńskie stosunki seksualne, nawet

między ludźmi wolnego stanu, są w islamie całkowicie zakazane. Mężczyzna jest głową

rodziny, podejmuje najważniejsze decyzje, zarządza pieniędzmi. Cechami uznawanymi za

bardzo pożądane u mężczyzny są stanowczość, mądrość, zaradność i zdecydowanie. Swoje

kobiety – żonę (żony), córki, siostry, kuzynki – powinien chronić i strzec, gdyż od ich

nieskazitelnego, moralnego prowadzenia się zależy jego honor. Cześć kobiety może ucierpieć

w kontaktach z obcymi mężczyznami, na zatłoczonej ulicy, w autobusie czy sklepie, dlatego też

lepiej, by zawsze był przy niej ktoś, kto może ją ochronić, czyli mężczyzna. By nie narażać

kobiet niepotrzebnie, mężczyźni zazwyczaj sami robią zakupy, załatwiają sprawy urzędowe,

starają się, by ich córki nie musiały w godzinie szczytu wracać zatłoczonym autobusem z

uczelni itp.

Mężczyzna i kobieta mają się uzupełniać i wspierać. Mężczyzna, opiekując się kobietą, zawsze

powinien myśleć o tym, co jest dla niej najlepsze. Opieka mężczyzny obejmuje również

odpowiedzialność finansową – kobieta nie ma obowiązku utrzymywać się sama czy też

uczestniczyć finansowo w utrzymaniu rodziny. Mąż powinien zapewnić żonie nie gorszy status

materialny niż ten, jakim cieszyła się w domu rodzicielskim. Nie powinien zabraniać żonie pracy

zarobkowej, ale też nie powinien jej do niej przymuszać. Zarobione pieniądze są własnością

kobiety i nie ma ona obowiązku włączać ich do domowego budżetu. Kobieta w islamie ma

bezsporne prawo do swojego majątku, jeśli inaczej nie przewiduje umowa małżeńska; nikomu,

ani ojcu, ani mężowi, nie wolno pozbawić jej jakichkolwiek dóbr materialnych.

W islamie kobieta jest odpowiedzialna za rodzinę i za wychowanie dzieci (chłopcy dopiero po

obrzezaniu przechodzą pod opiekę ojca). Kobieta powinna dbać o męża i dom. Zazwyczaj dom

jest dla niej źródłem satysfakcji i dumy. Mąż nie jest jednak zwolniony z prac domowych,

powinien żonie w miarę możliwości pomagać w obowiązkach domowych. Mahomet, jak mówią

hadisy, sam naprawiał swoją odzież i sprzątał, a każdy muzułmanin powinien brać z niego

1 / 2

Kobieta i mężczyzna w Islamie

przykład.

Rola kobiety nie jest ograniczona tylko do spraw domowych; islam wysoko ceni wykształcenie i

mądrość; dobra żona i matka to kobieta wykształcona i inteligentna. Doceniana jest też rola

kobiet w krzewieniu religii – pierwszym człowiekiem, prócz Mahometa, który przyjął islam, była

jego żona Chadidża. Duchowe i materialne wsparcie, jakiego udzieliła ona propagatorowi nowej

religii, jest bardzo wysoko oceniane przez muzułmanów. W sprawach wiary panuje w islamie

egalitaryzm, z jednym może wyjątkiem – wyżej cenieni są ludzie bardzo pobożni. Pobożność

otwiera bramy raju, bez względu na płeć. Wprawdzie jest osobny raj dla kobiet i osobny dla

mężczyzn, ale zarówno pobożny muzułmanin, jak i pobożna muzułmanka trafią tam po śmierci.

Teoria, że według islamu kobieta nie ma duszy, jest jednym z nieprawdziwych, choć szeroko

rozpowszechnionych, negatywnych stereotypów na temat tej kultury. Islam, inaczej niż stara

tradycja w chrześcijaństwie, nie obwinia kobiety o wygnanie pierwszych ludzi z raju. W

doktrynie muzułmańskiej Adam i Ewa popełnili grzech odejścia od Boga wspólnie.

Do obowiązków żony należy zaspokajanie potrzeb seksualnych męża, na tyle, by mógł

prowadzić moralne życie w poczuciu stabilizacji i aby z tego związku narodziły się dzieci. Dla

mężczyzny bardzo duże znaczenie ma to, by żona darzyła go szacunkiem, w przeciwnym razie

małżeństwo nie odniesie sukcesu. Mężczyzna zazwyczaj stara się zdobyć autorytet i na

szacunek zasłużyć. Autorytet męża może podważyć ignorowanie potrzeb lub próśb żony, toteż

mężczyzna stara się je spełniać, jeśli nie przekraczają granic rozsądku. Mężczyzna powinien

obdarzać żonę należytym szacunkiem, traktując ją w sposób łagodny i delikatny. Islam

dopuszcza kary cielesne w stosunku do żony, ale zaleca traktować je jako ostateczność.

Zastrzega się, że w żadnym razie mężczyzna nie powinien bić żony na tyle mocno, by miała

ślady owego bicia na ciele. Jest jeden werset Koranu, w którym zezwala się mężowi na

stosowanie kary cielesnej, aczkolwiek – co jest ogromnie ważne – tylko w przypadku takich

zachowań, które mogą wywołać nushuz, czyli rebelię. Chodzi o aroganckie zachowanie żony

wobec męża lub permanentną odmowę współżycia małżeńskiego (nie zaś wyjątkową –

spowodowaną złym samopoczuciem żony).

Agata Marek

2 / 2