Czytelnia | Postacie | Dynastie |

Ź

ródła | Inne | Aktualno

ś

ci | Kontakt

HISTORIA ROSYJSKIEJ PRASY, RADIA i TV

[

Tajemnicza Studentka

]

RADIO
Pierwsze eksperymentalne audycje radiowe wyemitowano w ZSRR w 1919 roku.
Od 1921 roku na głównych placach Moskwy i innych miast ustawiono odbiorniki
transmitujące informacje Rosyjskiej Agencji Telegraficznej, a w 1924 roku
rozpoczęto nadawanie codziennych audycji radiowych z Moskwy.
Na lata 1924-27 przypada kształtowanie się podstawowych gatunków radiowych —
dziennik, reportaż, czy programy propagujące gimnastykę poranną. Zaczęły
powstawać programy adresowane do odbiorców w różnym wieku, do różnych grup
zawodowych. Od 1929 roku zaczęto regularnie nadawać audycje w językach
obcych przeznaczone dla zagranicy, a w latach 30-tych po powołaniu
Wszechzwiązkowego Radiokomitetu i jego odpowiedników lokalnych radio stało się
jednym z najpopularniejszych mediów.
Od połowy lat 30-tych audycje nadawane ze studia radiowego na żywo zaczęto
stopniowo zastępować wcześniej przygotowanymi nagraniami, wtedy też zaczęto
wprowadzać audycje nadawane przez korespondentów spoza studia.
Od 1948 roku radio ogólnopaństwowe dysponowało trzema programami, a łączny
czas programów osiągnął pułap 45 godzin na dobę. W okresie powojennym radio
stało się najważniejszym środkiem masowej komunikacji.
W latach 60. powstały radiostacje „Junost” („Młodość”—1962) i „Majak”(„Latarnia
morska”) (1964), które zarówno formą jak i treścią audycji różniły się od
dotychczas emitowanych przez Wszechzwiązkowe Radio.
Od 1975 roku centralne radio dysponowało pięcioma programami: w pierwszym
dominowała informacja o wydarzeniach i komentarze społeczno — polityczne, w
drugim przez cały czas nadawano programy informacyjne i muzyczne, program
trzeci miał charakter edukacyjny, emitowano tu spektakle teatru radiowego,
audycje dla dzieci i młodzieży, audycje propagujące kulturę języka, różne
adaptacje klasyki rosyjskiej i światowej; czwarty nadawał głównie muzykę
poważną, program piąty był adresowany do obywateli mieszkających za granicą.
Na przełomie lat 70. i 80. gwałtownie wzrosła liczba i zasięg propagandowych
audycji radiowych emitowanych z Moskwy w 80 językach obcych.
W 1990 roku monopol państwowego radia został po raz pierwszy zachwiany,
powstały nowe radiostacje „Radio Rossji” i „Gołos Rossji” nadający audycje dla
zagranicy.
Po rozpadzie ZSRR w 1991 roku miejsce Państwowego Komitetu Radia i Telewizji
zajęła Rosyjska Państwowa Kompania Radiowo-Telewizyjna „Ostankinio” i 88
komitetów regionalnych. Wówczas powstały pierwsze prywatne komercyjne stacje
radiowe, dostęp do radia otrzymała także cerkiew.
Dzisiaj radio rosyjskie dysponuje pięcioma centralnymi radiostacjami: „Radio
Rossija”, „Majak”, „Radio-1”, „Junost” i „Orfiej” oraz dziesiątkami regionalnych,
miejscowych, przekazujących bądź lokalne informacje, bądź adresowanych do
miłośników muzyki, sportu itp. Coraz większą popularność zyskuje radiostacja
„Bałtika” z Petersburga, która nadaje wyłącznie muzyką rosyjską.
Telewizja
Pierwsza próbna audycja telewizyjna została wyemitowana w ZSRR 29. 04. 1931
roku, a jesienią 1934 roku uruchomiono regularne nadawanie programu. Dopiero
od 1951 roku zaczęto nadawać codzienne audycje telewizyjne ze studia w
Moskwie. W 1955 roku było już około pięciu ośrodków telewizyjnych, a od 1956
roku uruchomiono program drugi.
W latach 1960-70 zostały wypracowane stałe telewizyjne programy: dobranocka

Page 1 of 2

Historia Rosji - serwis historyczny

2008-04-06

http://www.rosja.osman.livenet.pl/art/tv.html

dla dzieci, programy popularnonaukowe — „W świecie zwierząt”, „Klub
podróżników”, „Klub wesołych i pomysłowych”, programy informacyjne („Wriemia”
—„Czasy”), programy rozrywkowe.
W latach 70-tych telewizja nadawała na czterech kanałach, przy czym program 1.
dzięki satelitom jest nadawany na cały kraj, 2. — poświęcony publicystyce,
programom kulturalnym i lokalnym (tylko w europejskiej części ZSRR), 3. — o
profilu dydaktycznym, głównie z przeznaczeniem dla szkół i 4. — transmisje
programów artystycznych i filmów.
W 1991 roku po rozpadzie ZSRR powstała Państwowa Telewizja Rosyjska z 6
programami centralnymi. Poza tym funkcjonują liczne programy komercyjne o
mniejszym lub większym zasięgu. Telewizja kablowa pojawiła się w 1990-91 roku i
rozpowszechniła we wszystkich częściach kraju; w samej Moskwie w 1997 roku
było już ponad 10 niepaństwowych kanałów telewizyjnych (NTV, TV-6 Moskwa, 2 x
2, Teleekspo, M-49 i inne).
Po krachu finansowym w 1998 roku coraz większą rolę na rynku mediów,
szczególnie telewizji, odgrywali magnaci medialni, tacy jak Borys Bieriezowski
kontrolujący proputinowską ORT, czy Władimir Gusiński, właściciel holdingu Media
Most i stacji NTV, jedynego kanału, który krytykuje politykę Kremla, w tym
również wojnę w Czeczenii. Pewną przeciwwagę wobec prywatnych stacji tworzy
Ogólnorosyjska Kompania Telewizyjna i Radiowa, której częścią jest centralna
rządowa telewizja RTR i ponad 68 lokalnych stacji telewizyjnych.

Serwis Historyczny - Historia Rosji

Page 2 of 2

Historia Rosji - serwis historyczny

2008-04-06

http://www.rosja.osman.livenet.pl/art/tv.html