zasada Landégo

Zasada dla widm atomowych stwierdzająca, że jeśli dla danego multipletu sprzężenie
spinowo–orbitalne jest słabe, to różnice energii między dwoma poziomami
odpowiadającymi kolejnym wartościom J (gdzie J oznacza wypadkowy całkowity moment
pędu sprzężonych elektronów) są proporcjonalne do większej z dwóch wartości J.
Zasadę tę podał w 1923 r. fizyk amerykański niemieckiego pochodzenia Alfred Landé
(1888–1975). Można ją wyprowadzić z kwantowej teorii momentu pędu. U jej podstaw
leżą dwa założenia: sprzężenie jest typu sprzężenia L-S oraz można zaniedbać
oddziaływania między spinowymi momentami magnetycznymi; to ostatnie założenie
nie jest poprawne dla bardzo lekkich atomów, jak hel. Zatem zasada Landégo jest
najlepiej spełniona dla pośrednich wartości liczb atomowych.