Oddział S.Ballego w walce przeciw komunistycznemu zniewoleniu 1945-

1947 cz.II

Autor: Tomek W

21.09.2010.

Zmieniony 21.09.2010.

Ewa Rzeszutko

Ostatnie zbrojne powstanie (c.d.)

Wymarzyła się im wolna, samodzielna Polska, gdzie nie będzie rządził U.B., O.R.M.O, P.P.R. Polska, gdzie

Polacy wyzwoleni od znienawidzonego okupanta niemieckiego, nie będą klękać przed nowym –

sowieckim.

Początkowo oddział Balli „Sokoła Leśnego”, „Sowy” liczył zaledwie czterech

żołnierzy, Mimo słabej siły, doszli oni do wniosku, że muszą zareagować na to co się wokół działo,

a działo się szybko i niebezpiecznie.

Władzę w miastach i wsiach obejmowali przybysze z PUBP(Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego)

zastraszając miejscową ludność, a do głosu zaczęli dochodzić ludzie, którzy delikatnie mówiąc, cieszyli się

„złą sławą”. Na prośbę mieszkańców Kiełpin partyzanci przeprowadzili wśród ludności

„lekcję poglądową”, która miała im uświadomić, że wstępowanie do PPR było zdradą

Ojczyzny. Nasłany z zewnątrz wójt z córką otrzymał trzy dni czasu na opuszczenie Kiełpin, a sześciu

członków PPR było zmuszonych zjeść swe legitymacje partyjne (na szczęście dla nich, miały miękkie

okładki), popijając je wodą z solą.. Przebieg akcji był spektakularny, a jej opis powtarzany przez wielu,

szybko i szeroko rozniósł się po okolicy, stając się przestrogą dla wielu, dla wielu nadzieją, że nie

wszystko jeszcze stracone.

Do szczupłego, czteroosobowego oddziału zaczęli przybywać ludzie, którzy obawiali się aresztowania, lub

wierzyli, że jest to jedyny sensowny sposób na przeczekanie i doczekanie alianckiej interwencji.

Liczba partyzanckiego wojska wzrastała. Trzeba było je umundurować, uzbroić, nakarmić, dać żołd.

Pomagała w tym zaopatrzeniu, przede wszystkim wieś, w swej ogromnej większości należąca do PSL

Mikołajczyka. Jednak i jej, obciążonej powojennymi kontyngentami, zubożałej podczas wojny, trudno

było podołać tym obowiązkom. Trzeba był szukać nowych miejsc i sposobów zaopatrzenia. Bywały różne.

Drogą pokojową pozyskiwano pieniądze z okolicznych gorzelni, gdzie kierownicy na rzecz oddziału

sprzedawali nielegalnie spirytus. Aby kryć zaufane osoby, w uzgodnieniu z nimi fingowano

„napad”, w wyniku którego pozostawał w gorzelni dokument o rekwirowaniu odpowiedniej

ilości spirytusu przez oddział partyzancki Drugim źródłem dochodu był zabór podatków zebranych z tych

terenów i wiezionych do Warszawy. W ten sposób partyzanci starali się osłabić państwo, którego nie

uznawali.

TMZN

http://tmzn.roni.pl

Kreator PDF

Utworzono 26 March, 2013, 12:02

W listopadzie 1945 r. zorganizowano kilka pierwszych akcji w celu zdobycia żywności. Obiektem akcji był

majątek leżący przy szosie Nowe Miasto – Jabłonowo zarządzany przez UB z Nowego Miasta,

produkujący żywność do swoich stołówek, dalej – majątek w Boławkach zaopatrujący UB

w Działdowie i kilka majątków w powiecie Susz i Ostróda, które zaopatrywały w żywność Armię

Czerwoną. W akcjach tych partyzanci zdobyli wiele żywności , bez strat osobowych i w sprzęcie, gdyż

pracownicy tych majątków – Polacy , chętnie z partyzantami współpracowali.

Najbardziej brawurową akcją, której celem było przejęcie oczekujących na transport do Warszawy

pieniędzy, przeprowadził oddział „Zjawy”. Przy pomocy zabranego Rosjanom samochodu

i w ich umundurowaniu członkowie oddziału dokonali napadu na lidzbarską garbarnię. Łupem padło dwa

miliony sto tysięcy złotych. Akcja ta odbyła się w samo południe, bez jednego strzału, w obecności

w Lidzbarku 20 ubowców, 20 milicjantów i 60 żołnierzy KBW. Pozyskane w ten sposób pieniądze

przeznaczono na żołd, zakupy żywności i lekarstw, jak też na wspomaganie represjonowanych rodzin.

Metodą na zdobywanie broni i amunicji dla powiększającego się oddziału były napady na posterunki MO

i tak: 30 stycznia 1946 r. rozbrojono milicjantów z Kiełpin, 26 lutego 19 46 r.- milicjantów w Dąbrównie,

w maju 1946 „zwizytowano” posterunek w Zieluniu, 26 marca posterunek w Niechłoninie,

we wrześniu 1946, posterunek Kuczborku, w październiku 1946 w Sadłowie, Żurominie i Zieluniu.

Skutkiem tych wizyt, zwykle był zabór broni i amunicji, czasami mundurów, które mogły się przydać

w kolejnych akcjach.. Pozbawianie broni funkcjonariuszy MO powodowało eliminowanie ich przynajmniej

na jakiś czas z akcji przeciwko partyzantom.(cdn)

Ewa Rzeszutko

(Tekst pochodzi ze strony: www.lidzbark.pl)

TMZN

http://tmzn.roni.pl

Kreator PDF

Utworzono 26 March, 2013, 12:02