1. KTO SZYBCIEJ?

Liczba osób: dowolna
Pomoce: Maskotka / piłka

Wszyscy siadają w kółku z jedną osobą w środku.

Osoba w środku podrzuca do góry maskotkę i wykrzykuje głośno
dwa imiona osób w kółku.

Wymienione osoby biegną do środka i starają się złapać maskotkę

Ta osoba która złapie maskotkę zostaje w środku kontynuując
zabawę

2. ZABAWA GRZESIA

Liczba osób: dowolna (dwie drużyny)
Pomoce: prześcieradło / materiał / koc

Dzieci dzielimy na dwie drużyny

Dwie osoby trzymają materiał (pionowo) tak by obie drużyny się
nie widziały (dzieci siadają tak by ich nie widział przeciwnik)

Każda z drużyn wyznacza jedną osobę która siada pod materiałem

Gdy osoby trzymające materiał opuszczą go na dół wyznaczone
dzieci muszą szybko powiedzieć imię osoby siedzącej naprzeciwko

To dziecko które nie zdążyło wypowiedzieć (było drugie)
przechodzi do drużyny przeciwnika.

Gra toczy się tak długo aż w drużynie zostaną 2 osoby

3. USIĄDŹ NA KOLANA

Liczba osób: dowolna

wszyscy siadają w kółku

SPIS TREŚCI:

"Ból głowy" 14
Co to jest? 7

Długopis 44
Dogoń swoją parę 10
Dzień Sportowy 27

Goniące koło 43

I ty do środka 46
Imię + Gest 32
Imiona 34

Kolorowe uczucia 41
Konkurs VABANQUE 22
Korektorzy 38
Kto szybciej? 1
Kto tak jak ja? 6

Ładuj - strzelaj - broń się! 19
Łapki 13

Mag 48
Mikser + toster + słoń 23
Młyn z krzesłami 45
Mrugnięcie 42
Następca Joe Luisa 16
Nić Przyjaźni 28

Odgadywać pytania 49

Papier - kamień - nożyczki 29
Pif - paf! 4

Piter Pan 35
Pokonywanie przeszkód 39
Powtórz gest 8
Przenoszenie monet 20
Przygotowanie do modlitwy 51
Puzzle 15

Quiz 18

Rysowanie domu 21

Slalom między zegarkami 37
Słoneczko 33
Słońce świeci dla każdego 25
Ś

ciganie ogonka 5

Ukłon 26
Usiądź na kolana 3
Uważaj! 11

Wiewiórka do dziupli 9
Wilki i lisy 40
Wskazówki 31
Wybuch 47
Wywiad 24

Zabawa Grzesia 2

Zabawa z pudełkiem od zapałek 17

Zabójca 36
Zapamiętaj Imiona 30
Zwierzątka 50
ś

ywioły i zwierzęta 12

pierwsze z dzieci mówi jakąś swoją oryginalną cechę,
wspomnienie bądź zainteresowanie – np. mam brata bliźniaka,
lubię zapach pasty do butów

jeżeli jest ktoś, kto ma podobną cechę, zainteresowanie, siada
osobie mówiącej na kolanach

dana osoba podaje swoje cechy dotąd aż nikt nie siądzie jej na
kolanach

kolejna osoba w kręgu podaje swoje cechy i tak przechodzi kolejka
przez wszystkich.

4. PIF - PAF!

Dzieci stają w kole z jedną osobą w środku

Dziecko stojące w środku ‘strzela’ do kogoś stojącego na obwodzie
kręgu mówiąc ‘pif’

Osoba ustrzelona musi jak najszybciej kucnąć, a dzieci stojące po
prawej i lewej stronie od niej muszą strzelić do siebie nawzajem
mówiąc ‘paf’

Ten, kto później powiedział ‘paf’ lub za późno kucnął – odpada

Osoba, która szybciej powiedziała paf’ – wchodzi do środka okręgu, a
ten kto był w środku – wchodzi na jej miejsce

Gdy na obwodzie zostają dwie osoby – stają plecami do siebie
(jak

w

pojedynku)

i

idą

tip-topkami

do

przodu.

Na znak ‘pif’ osoby, która była w środku okręgu pojedynkujący się
muszą jak najszybciej odwrócić się i strzelić do siebie mówiąc ‘paf’.
Ostatni wygrywa

5. ŚCIGANIE OGONKA

Liczba osób: 2 grupy

Dzieci dzielimy na dwa zespoły.

Stają one w rzędzie jeden za drugim, trzymając poprzednika za biodra
Początek rzędu to głowa, koniec to ogon. Głowa tak musi prowadzić,
by złapać ogon przeciwnika i jednocześnie chronić swój ogon.

Drużyna której szyk zostanie rozerwany lub której ogon zostanie
złapany –przegrywa

6. KTO TAK JAK JA?

Wszyscy siadają w kółku z jedną osobą w środku.

Osoba w środku głośno pyta : „Kto tak jak ja... ” i dokańcza wg
własnej inwencji np. lubi rysować

Dzieci które lubią rysować wstają i zamieniają się szybko miejscami

Osoba która zostanie w środku (czyli nie zdąży zając miejsca) ponawia
pytanie : „kto tak jak ja...” ale daje inny przykład (np. lubi śpiewać)

50. ZWIERZĄTKA

Liczba osób: dowolna
Pomoce: losy z napisaną nazwą jakiegoś zwierzęcia

Wszyscy uczestnicy losują nazwę, na której jest napisana nazwa
zwierzęcia. Naśladując głos wydawany przez to zwierzę, kolejni
uczestnicy znajdują swoją grupę. Po jej odnalezieniu zawodnicy w
grupach mają za zadanie wymyślenie okrzyku, figury, tańca, który
najlepiej

przedstawiałby

zwierzę,

do

którego

grupy

należą.

Po tej zabawie można odśpiewać piosenkę „Szła dzieweczka do laseczka”
na głosy, ale każda grupa naśladuje dźwięk wydawany przez ich
zwierzątko i śpiewa swoją partię po wskazaniu przez dyrygenta, który
prowadzi i nadzoruje śpiew.


51. PRZYGOTOWANIE DO MODLITWY

Liczba osób: dowolna
Pomoce: kartki papieru

Modlitwa wiąże się z tym, by "mieć czas" i "umieć słuchać". Dlatego
każdy z uczestników przygotowuje tzw. "kupon czasowy", na którym

wypisuje propozycje, w jaki sposób chce spędzić jedną godzinę: wspólny
spacer, spotkanie przy herbatce, na lodach itd. Następnie kupon zwija i
umieszcza na nim znak rozpoznawczy, by podczas późniejszego
losowania nie wyciągnął swego własnego kuponu. Wszyscy kładą swe
kupony pod krzyżem. Po chwili modlitwy lub ciszy, każdy z uczestników
ciągnie jeden kupon. Uwaga: to Bóg przydziela każdemu kupon, dlatego
nie wolno ich później wymieniać. Kupony te są do "zrealizowania" w
ciągu najbliższych 14 dni. Każdy uczestnik ma dwa terminy: jeden, który
komuś podaruje, oraz drugi, by przyjąć zaproszenie innej osoby. Akcja
taka powinna pogłębić więzy wspólnoty w grupie.









46. I TY DO ŚRODKA

Wszyscy siedzą w dosyć dużym kole, prowadzący grę wymienia jakąś
grupę ludzi, np. miłośnicy kotów, lubiący smerfów, mający brata.

Osoby, które czują się członkami tych grup, wstają i robią mały krok
do przodu (np. tip-top)

Zabawa kończy się, gdy ktoś dotrze do centrum koła.

Jeśli to ćwiczenie podoba się dzieciom, to może ją teraz poprowadzić
ten, kto był pierwszy w środku

47. WYBUCH

Wszyscy stoją w kole, prowadzący wymienia różne kategorie ludzi.
Ci, których dana kategoria dotyczy, np. wysocy, muszą szybko
zamienić się miejscami.

Prowadzący też próbuje „wskoczyć" na czyjeś miejsce, ten, kto się
zagapił i zabrakło dla niego miejsca, zostaje prowadzącym i wymienia
nową kategorię.

Prowadzący może też krzyknąć „wybuch" i wtedy wszyscy muszą się
zamienić miejscami.

48. MAG

Pomoce: Worek z różnymi przedmiotami

Do worka wkładamy różne przedmioty (tyle ile jest uczestników gry)

Dziecko które rozpoczyna zabawę wkłada rękę do środka i losuje coś.
Po czym nie wyjmując i nie spoglądając stara się powiedzieć co to jest
i dlaczego tak uważa

Gdy już udzieli odpowiedzi wylosowany przedmiot odkładamy na
bok i worek idzie do następnego dziecka

49. ODGADYWAĆ PYTANIA

Jeden z zawodników szepcze do ucha prawego sąsiada pytanie; następny
głośno odpowiada. Kto pierwszy odgadnie pytanie, stawia kolejne pytanie.

7. CO TO JEST?

Pomoce: karteczki na których narysowane są jakieś przedmioty,
zjawiska (np. Kwiat, odkurzacz, tęcza)

Jedno dziecko losuje kartkę i jego zadaniem jest podać
charakterystyczne cechy tego przedmiotu, nie wymieniając jego nazwy
(np. Każdy ma to w domu, Włącza się to do prądu, Ma różne części,
Może być czerwony, obudowa jest plastikowa, ma długą rurę)

Pozostałe dzieci muszą zgadywać co to jest

Dziecko które pierwsze zgadnie losuje następny obrazek itd.

8. POWTÓRZ GEST

Dzieci stoją w kółku.

Pierwszy wyznaczony zawodnik wykonuje jakiś dowolny gest.

Każda następna osoba powtarza gesty swoich poprzedników
(z zachowaniem dotychczasowej kolejności)

Na końcu dodaje swój własny gest (w ten sposób naśladowanie staje
się coraz trudniejsze oraz jest ćwiczona pamięć)

Ten kto się pomyli siada.

9. WIEWIÓRKA DO DZIUPLI

Liczba osób: tworzymy „3” + 1 osoba

Dzieci dobierają się w trójki – dobrze jeśli zostanie 1 osoba.

Dwoje dzieci łapie się za ręce tworząc dla kolegi „dziuplę”.
Na sygnał - „wiewiórki” muszą zmieniać dziuple.

W tym czasie wiewiórka bez domu szuka schronienie i korzystając z
momentu zmiany, znajduje dziuple.

Po kilku zmianach odwracamy role wiewiórek, by ich koleżanki i
koledzy tworzący dziuple także uczestniczyli w grze

10. DOGOŃ SWOJA PARĘ

Liczba osób: wyznaczamy „1” i „2”
Mogą być różne ustawienia. Na znak jedynki gonią dwójki. Po złapaniu
następuje zmiana goniących.

11. UWAśAJ!

Dzieci siedzą w kole.

Jedna osoba chodzi pomiędzy nimi i wydaje szybko polecenia np.:
„wróble latają” lub „krowa ma rogi”. Wykonuje przy tym odpowiednie
ruchy (np. pokazuje rękami rogi)

Wszystkie dzieci w szybkim tempie myszą wykonać to samo

W pewnej chwili prowadzący mówi np.: „koty latają” lub „ryba ma
rogi”, pokazując jednocześnie ruchy latania lub rogi.

Jeżeli któryś z uczestników zabawy wykona ten fałszywy ruch –
odpada

12. śYWIOŁY I ZWIERZĘTA

Pomoce: chustka

Wszystkie dzieci siedzą w kółku.

Jedno z nich jest w środku z chustką w ręku. Z zamkniętymi oczami
kręci się. Na klaśnięcie prowadzącego dziecko rzuca chustkę na kogoś
z siedzących, wywołując przy ty, jeden z 4 żywiołów: ziemię, wodę,
powietrze, ogień.

Dziecko na które została rzucona chustka wymienia nazwę zwierzęcia
ż

yjącego w wywołanym żywiole, np.: ziemia – słoń, woda – wieloryb,

powietrze – orzeł.

Kto da błędną odpowiedź lub powtórzy wymienione zwierze, zmienia
ś

rodkowego.

Prowadzący klaśnięciem narzuca tempo zabawy.

Na hasło „OGIEŃ” wszyscy zamieniają się szybko miejscami, a
dziecko, dla którego zabrakło miejsca, pozostaje w środku i dalej
prowadzi zabawę

13. ŁAPKI

Dzieci siadają w kółku przeplatając swoje ręce. (tak że każda prawa
ręka jest za lewą ręką kolegi obok)

Prowadzący puszcza sygnał (jedno uderzenie w ziemie) który idzie z
początku w prawo.

Uderzenie musi iść po kolei

Przy dwukrotnym uderzeniu w ziemie zmienia się kierunek sygnału

44. DŁUGOPIS

Pomoce: Dwa długopisy lub inne małe przedmioty

Dzieci dzielimy na 2 drużyny które siadają równolegle do siebie
w rzędach.

Wszystkie dzieci prócz ostatniego w każdym rzędzie siedzi twarzą do
długopisu

Ostanie dziecko z każdego rzędu musi mieć zwróconą twarz ku
prowadzącemu (który stoi na końcu rzędów).

Wszystkie dzieci łapią się za ramiona.

Gdy prowadzący pokaże wcześniej umówiony przedmiot wtedy
dziecko z końca musi przekazać innym ze swojej drużyny sygnał –
poprzez ściśnięcie lekkie ramienia.

Gdy sygnał dojdzie do dziecka z przodu wtenczas musi ono szybko
wstać i wziąć długopis leżący na stoliku.

Gdy mu się to uda biegnie na koniec. I wszyscy przesuwają się
o 1 miejsce do przodu.

Gdy ktoś puści fałszywy sygnał drużyna przeciwnika się przesuwa

Wygrywa ten zespół który szybciej wróci na swoje miejsce (dziecko
rozpoczynające będzie tam gdzie było z początku)

45. MŁYN Z KRZESŁAMI

Liczba osób: dwie drużyny
Pomoce: krzesła

Potrzebne są dwie drużyny, każda z trzema krzesłami. Dziewięć krzeseł
stoi w trzech szeregach, jedno za drugim. Nie można nic mówić, także
widzowie nie mogą nic podpowiadać gestami. Uczestnicy zabawy zajmują
kolejno jeden po drugim miejsca na krzesłach, muszą jednak przeszkadzać
w tym, by przeciwna drużyna ułożyła „młyn”. „Młyn” powstaje w ten
sposób, że zawodnicy tej samej drużyny siedzą kolejno albo jeden za
drugim lub obok siebie (można także liczyć po przekątnej). Zabawę
można przeprowadzić również w ten sposób, by zawodnicy każdej
drużyny za każdym razem zajmowali nowe miejsca w takiej samej
kolejności, jak zajmowali je na początku zabawy.

41. KOLOROWE UCZUCIA
(zabawa uczy rozpoznawania i nazywania uczuć)

Pomoce: Kartki, flamastry, kredki

Potrzebne będą kartki i kolorowe flamastry/kredki

Najpierw dzieci wymieniają różne nazwy uczuć, a prowadzący
zapisuje je na kolejnych kartkach.

Prowadzący pokazuje kartkę, oraz odczytuje na głos dane uczucie a
dzieci wypowiadają kolejno zdania typu "Czuję radość, gdy..." "Jestem
smutny, bo..." itp.

42. MRUGNIĘCIE

Liczba osób: pary tworzące krąg

Pary tworzące krąg ustawiają się w taki sposób, że jedna osoba stoi za
drugą, ewentualnie jedna z osób siedzi na krześle, druga natomiast stoi za
nią z rękami skrzyżowanymi na piersiach. Jedna z osób bez pary, zajmuje
dowolne miejsce pomiędzy dwiema parami lub za pustym krzesłem i
mruga do którejś z osób, stojących lub siedzących przed swoim partnerem.
Taki uczestnik zabawy musi wtedy spróbować uciec do mrugającej do
niego osoby, natomiast partner stojący z tyłu stara się mu w tym
przeszkodzić. Jeśli osoba z tyłu zagapi się, wtedy musi dyskretnie
mrugając, poszukać sobie nowego partnera. Po kilku minutach osoby w
parach zamieniają się rolami.


43. GONIĄCE KOŁO

Liczba osób: dowolna.
Pomoce: chorągiewki

Boisko wyznaczone chorągiewkami. Dwie osoby trzymają się obiema
rękami, starając się dogonić i dotknąć kogoś z pozostałych. Jeśli to się
uda, jeżeli to się uda dotknięta osoba dołącza do goniących, tworząc z
nimi koło. Nie wolno przekraczać linii wyznaczonego terenu, kto to zrobi
powiększa koło. Koło stale się powiększa; zabawa kończy się, gdy
wszyscy uczestnicy stworzą koło.

14. „BÓL GŁOWY”

Pomoce: krzesła

Jeden z uczestników zabawy ma „ból głowy” i z zawiązanymi oczami
siedzi na krześle, na końcu pokoju. Na prawo i lewo od niego stoją po trzy
puste krzesła. Pozostali uczestnicy skradają się, nie mogą jednak przy tym
zdejmować butów. Za każdym razem, gdy gracz z „bólem głowy” usłyszy
jednego ze skradających się, wtedy wskazuje w jego kierunku i głośno
krzyczy! Przyłapany musi usiąść na podłodze w tym miejscu, gdzie
właśnie stał. Kto zwycięży? Czy zostaną zajęte wszystkie krzesła, czy też
może wszyscy uczestnicy „wylądują” gdzieś na podłodze? (Utrudnienie:
Za każdym razem mogą się skradać tylko dwie osoby).

15. PUZZLE

Liczba osób: grupy
Pomoce: zdjęcie (np. z kalendarza) pocięte tak, jak puzzle, włożone do
koperty

Każdy gracz (ewentualnie drużyna złożona z kilku graczy) otrzymuje w
kopercie zdjęcie (np. z kalendarza) pocięte tak, jak puzzle. Kto jako
pierwszy ułoży obraz?

16. NASTĘPCA JOE LUISA

Pomoce: sznurek z zawieszoną piłką lub woreczkiem z piaskiem, chusta

Na sznurku na wysokości twarzy grających zawieszamy piłkę lub
woreczek napełniony piaskiem, zawodnik staje w odległości 2 m od
zawieszonego przedmiotu. Zawiązujemy mu oczy i głośno mówimy start.
Zawodnik podbiega do piłki i stara się w okresie 20 sekund trafić w nią
pięścią jak najwięcej razy. Nie jest to proste, bo odbita od pięści piłka
huśta się na wszystkie strony, uderzając także w głowę niefortunnego
boksera. Zwycięzcą zostaje ten uczestnik gry, który najwięcej razy uderzy

w piłkę. W nagrodę zostaje mianowany następcą Joe Luisa, słynnego
mistrza świata w boksie zawodowym.

17. ZABAWA Z PUDEŁKIEM OD ZAPAŁEK

Pomoce: puste pudełka od zapałek

a) Dwa puste pudełka od zapałek kładziemy na grzbietach dłoni
wyciągniętych do przodu. Przyciągamy, kładziemy się na brzuchu, na
plecach, po czym wstajemy, nie podpierając się rękami. Jeżeli pudełko
spadnie na podłogę zawodnik jest eliminowany z gry.

b) Dwa puste pudełka kładziemy na barkach. Na znak prowadzącego
uczestnicy wykonują przysiady. Zadanie polega na tym, aby wykonać 10
przysiadów, nie zrzucając z ramion pudełka.

c) Puste pudełko ułożyć na palcach stopy, na znak prowadzącego
podrzucić je do góry i złapać jedną lub obiema rękami.

d) Stajemy w rozkroku. Pudełko kładziemy na palcach stopy. Na znak
prowadzącego, wymachem nogi staramy się jak najdalej wyrzucić do
przodu. Wygrywa ten, kto rzuci najdalej.

18. QUIZ

Liczba osób: bez ograniczeń (grupy)

Pomoce: kartki z napisem – TAK, NIE

Każdy z grających trzyma w ręku dwie karty. Na jednej jest napisane
wielkimi literami „TAK”, a na drugiej „NIE”. Prowadzący czyta kolejno
umieszczone na liście pytania, na które musi być jednoznaczna odpowiedź
– tak lub nie. Np. „Czy Norweg Roland Amundsen pierwszy dotarł na
biegun południowy?”.
Grający ma dziesięć sekund do namysłu, potem prowadzący mówi: „raz –
dwa – trzy!”. Na słowo trzy każdy z graczy podnosi nad głową jedną z
kart. Będzie to: „tak” lub „nie” w zależności od tego, jakiej chce udzielić
odpowiedzi. Każdy powinien opierać się na własnej wiedzy.




39. POKONYWANIE PRZESZKÓD

Liczba osób: kilku ochotników
Pomoce: chusta do zasłonięcia oczu

Ochotnicy dowiadują się, że muszą z zawiązanymi oczami przejść
pomiędzy wyciągniętymi nogami pozostałych uczestników zabawy
siedzących naprzeciwko siebie. Na początku każdy z ochotników może
zrobić sobie próbę przejścia bez zakrytych oczu. Następnie rozpoczyna
przejście – mając już oczy zawiązane – jednak tym razem pozostali
uczestnicy zabawy chowają wcześniej wyciągnięte nogi

40. WILKI I LISY

Liczba osób: bez ograniczeń (grupy)
Pomoce: przedmiot, np. but

Jest to gra o sporych walorach widowiskowych. Spośród obecnych
wybieramy dwie kilkuosobowe drużyny: członkowie tych drużyn siadają

naprzeciw siebie, w odległości kilku kroków jeden od drugiego. Pośrodku
między drużynami, prowadzący kładzie but lub inny przedmiot i objaśnia
zasady gry: z jednej drużyny wybiorę lisa, z drugiej – wilka. Lis chodzi
przed rzędem swoich kolegów i wykonuje różne ruchy, które wilk musi
naśladować. W chwili gdy wilk zajęty będzie wykonywaniem jakiegoś
skomplikowanego ruchu obrotowego czy ćwiczenia gimnastycznego, lis
stara się schować but i usiąść z nim na miejscu, z którego startował. Wilk
zwycięża, jeśli zdoła dotknąć lisa, zanim siądzie on z przedmiotem. W
przeciwnym wypadku zwycięża lis. Zwycięzca zyskuje punkt dla swojej
drużyny. Następnie startuje inna para zawodników i drużyna, która
przedtem wystawiała lisa teraz deleguje wilka. Walory widowiskowe daje
ta gra w przypadku, gdy lis wykonuje różne zabawne ruchy, a przy tym
porusza się w przód, to w tył – stale bokiem do przedmiotu, który ma
schwycić.

36. ZABÓJCA

Liczba osób: max.20

Grupa tworzy okrąg, wszyscy zamykają oczy, prowadzący wybiera jedną
osobę klepnięciem w plecy – ona staje się zabójcą. Gdy zabójca mrugnie
do kogoś i ich wzroki się spotkają – gracz, do którego zabójca mrugnął
odpada z gry. Zadaniem graczy jest wykrycie zabójcy.

37. SLALOM MIĘDZY ZEGARKAMI

Liczba osób: dowolna
Pomoce: zegarki uczestników, kapsle, chusta do zasłonięcia oczu

Jest to raczej skecz niż rzeczywisty konkurs. Od widzów pożycza się
zegarki i rozkłada się je na ziemi. Ochotnikowi pozwala się przejść
między zegarkami, Następnie zawiązuje się mu oczy i przeprowadza go
„między zegarkami”, które zostały już w między czasie zebrane „ucząc
go” drogi. Następnie ochotnik ma przejść tą trasę z zawiązanymi oczami
zupełnie sam, ale nie wolno mu suwać nóg po ziemi. Wtedy można dosyć
gęsto porozkładać dookoła ochotnika kapsle od butelek.

38. KOREKTORZY

Liczba osób: bez ograniczeń
Pomoce: kartki z identycznym tekstem, ołówki.

Przygotuj tyle kartek z identycznym tekstem, ilu w grze będzie brać udział
zawodników. Potem wybierz fragment 30-40 linijek i poleć zawodnikom,
aby przekreślili w nim wszystkie litery „e” i „E”, podkreślili „o” i „O”,
obrysowali każdą literę „k” i „K”.
Wszyscy rozpoczynają pracę na sygnał startowy. Kto będzie gotowy
odkłada ołówek, a prowadzący zapisuje mu czas. Za każdy błąd – literę
nie zaznaczoną lub zaznaczoną błędnie – dopisujemy zawodnikowi 5
sekund.
Zwycięża ten, kto osiągnie najlepszy czas.

19. ŁADUJ – STRZELAJ – BROŃ SIĘ!

Liczba osób: max. 5

a.

kciuki wskazujące za siebie – ładowanie broni

b.

ręce skrzyżowane na piersi – obrona

c.

rewolwery z palców – strzał

Osoby ustawiają się w kole. Wybija się rytm: 2x klaśnięcie o kolana i
wykonuje się gest STRZAŁ lub ŁADOWANIE lub OBRONA. Celem jest
wyeliminowanie przeciwników z gry poprzez oddanie strzału w wybraną
osobę. Nie można strzelać nie mając załadowanego magazynku. Można
się obronić przed strzałem poprzez gest OBRONA. Jeśli 2 osoby strzelają
do siebie – ich strzały się nie liczą.

20. PRZENOSZENIE MONET

Liczba osób: bez ograniczeń lub grupy
Pomoce: ilość przedstawicieli x (5 monet lub zapałek, 2 krzesła, chustka)

Wybieramy po jednym przedstawicielu drużyny. Wiążemy mu chustkę na
oczach i na jednym z krzeseł kładziemy monety. Najpierw
przeprowadzamy gracza między jednym krzesłem a drugim (stojących w
odległości ok. 5 m). Potem on wykonuje zadanie: musi po omacku
przenieść monety z jednego krzesła na drugie. Kto pierwszy – wygrywa!

21. RYSOWANIE DOMU

Liczba osób: pary
Pomoce: kartki i długopisy

Osoby które się najmniej znają – nie zamieniły ze sobą ani jednego
słowa – stają parami

Każda para dostaje długopis i kartkę

Trzymając razem długopis i nie zamieniając ani jednego słowa, muszą
narysować dom

Po chwili następuje prezentacja rysunków, osoby mówią kto dominował w
parze, a kto się dał poprowadzić.

22. KONKURS VABANQUE

Liczba osób: drużyny + lider
Pomoce: plansze (6 kategorii, w każdej z nich mamy po 10 pytań o
zróżnicowanym stopniu trudności)

Tworzymy planszę, na której istnieje sześć kategorii. W każdej kategorii
mamy

po

10

pytań

o

zróżnicowanym

stopniu

trudności.

Wraz z trudnością wzrasta ilość punktów przyznawanych za prawidłowe
odpowiedzi. Drużyna wspólnie wybiera dziedzinę i stopień trudności.
Lider grupy, wybrany przed rozpoczęciem zabawy, po naradzie
odpowiada na wybrane pytanie. Jeżeli odpowiedź jest prawidłowa grupa
zyskuje punkty, jeżeli nie – traci określoną wraz z wybranym pytaniem
ilość punktów.
Kategorie powinny pochodzić z różnych dziedzin: nauki, kultury, sportu.
Powinny

jednak

dawać

równe

szanse

każdej

grupie.

Pod niektórymi polami, zamiast pytania można ukryć bonusy. Kiedy grupa
natrafi na to pole, nie musi odpowiadać na pytanie, zyskując i tak
określoną liczbę punktów.

23. MIKSER + TOSTER + SŁOŃ

Liczba osób: bez ograniczeń

Stajemy w kręgu. Jedna osoba staje na środku i wskazuje kogoś na
obwodzie rzucając hasło słoń, mikser lub toster. Osoba, która je usłyszy
oraz osoby stojące po jej prawej i lewej stronie muszą:

a)

Słoń: osoba po środku macha ręką ruchem falowym, a osoby
po prawej i lewej stronie rękami naśladują wielkie, wachlujące
uszy.

b)

Toster: osoba po środku robi „zzzzz”, a osoby z prawej i lewej
strony podskakują

c)

Mikser: środek kładzie ręce na głowie osób z prawej i lewej
strony, a one się obracają

34. IMIONA

Liczba osób: dowolna
Pomoce: Maskotka / piłka

Uczestnicy siedzą w kręgu. Jedna osoba trzyma maskotkę, mówi
głośno swoje imię i podaje maskotkę sąsiadowi z prawej.

Gdy już wszyscy wypowiedzą swoje imiona (czyli maskotka wróci do
osoby rozpoczynającej), osoba trzymająca ją w ręku rzuca w kierunku
innego uczestnika gry. Tan łapiąc maskotkę musi wypowiedzieć imię
rzucającego. Jeśli nie pamięta pyta i kilkakrotnie na głos powtarza
imię, po czym gra trwa dalej.

Rozwinięcie zabawy – każdy mówi swoje imię lub pseudonim jakim
inni będą się do niego zwracać, wyjaśnia skąd on się wziął

35. PITER – PAN

Liczba osób: dowolna

Uczestnicy siadają w kole

Wszyscy w jednym rytmie 2 razy uderzają dłońmi o kolana i
wskazując kciukami za siebie zginając ręce w łokciach (najpierw
prawa ręka, potem lewa)

Najpierw wszyscy ćwiczą wybijanie rytmu

Podczas pokazywania prawym kciukiem rozpoczynająca osoba mówi
swoje imię, przy pokazywaniu lewym kciukiem – imię innego dziecka

Osoba, która usłyszała swoje imię przy następnej sekwencji rytmu
pokazując do tyłu prawym kciukiem mówi swoje imię, pokazując
lewym – imię kolegi, itd.

Kto się pomyli (tylko raz klaśnie rękami o kolana, powie dwa razy
swoje imię, itd. – odpada)

Dla utrudnienia – wybijamy rytm coraz szybciej.

30. ZAPAMIĘTYWANIE IMION

Grupa tworzy koło. Jeden z uczestników przedstawia się, mówiąc: mam na
imię Tomek. Następna osoba mówi: Mam na imię Asia, a to jest Tomek.
Kolejne osoby prowadzą dalej wyliczankę.

31. WSKAZÓWKI NA KARTECZCE

Liczba osób: dowolna

Pomoce: małe kartki, długopis, puszka

każdy uczestnik otrzymuje małą karteczkę i długopis

na karteczce zapisujemy swoje imię oraz jakąś cechę która
umożliwia rozpoznanie nas (np. noszę okulary, mam rude włosy
itp.

karteczki wrzucamy do puszki lub kartonika

pierwsza osoba losuje karteczkę i próbuje odgadnąć kto z grupy ją

napisał

znaleziona osoba losuje drugą karteczkę itd..

32. IMIĘ + GEST

Siadamy w kręgu, każdy po kolei wypowiada swoje imię jednocześnie
wykonując jakiś gest. Prowadzący wypowiada imię kogoś z grupy,
a wszyscy muszą wykonać gest który odpowiadał temu imieniu

33. SŁONECZKO

Pomoce: duży arkusz papieru, małe karteczki, flamastry, klej/taśma
klejąca

rysujemy na dużym arkuszu papieru słoneczko

każdy uczestnik wpisuje na promyczku swoje imię i przykleja do
słoneczka

później wpisujemy w środku nazwę grupy

24. WYWIAD

Dzieci dobierają się w pary, opowiadają sobie jak najwięcej o sobie,
po czym nawzajem przedstawiają się reszcie grupy

25. SŁOŃCE ŚWIECI DLA KAśDEGO, KTO…

Pomoce: krzesła ☺

Ochotnik wychodzi na środek, wszyscy siedzą na krzesłach w kole,
jest jedno krzesło mniej niż uczestników zabawy. Ochotnik mówi: słońce
ś

wieci dla każdego, kto…. /i tu wymyśla jedną cechę/ po czym osoby

spełniające warunek zamieniają się miejscami.





26. UKŁON

Liczba osób: dowolna
Pomoce: prowadzący przygotowuje zestaw pytań

Uczestnicy siedzą w kole. Prowadzący podaje hasła, a osoby, których
dotyczy wymienione kryterium wstają i wykonują zabawny ukłon.
Prowadzący mówi:

Witamy wszystkich, którzy:
* mają na nogach sandały
* lubią chodzić do szkoły
* lubią lody
* są z nami pierwszy raz
* mają psa
* itd.

27. DZIEŃ SPORTOWY - ZABAWY NA SALI GIMNASTYCZNEJ

1) MUSZTRA : bieg wokół sali, przysiady, bieg w workach, bieg na
czworakach itp. (→ posłuszeństwo)

2) ZWIĄZANE PARY: dwie związane ze sobą osoby mają wspólnie coś
zrobić lub rozplątać się (→ współpraca)

3) ZAMKI I KSIĘśNICZKI: dzieci tworzą trójki – dwie osoby trzymają
się za ręce (zamek), a jedna stoi w środku (księżniczka); na hasło
„ZAMKI” każdy zamek znajduje sobie inną księżniczkę (księżniczki się
nie

ruszają),

na

hasło

„KSIĘśNICZKI”

–

odwrotnie

(→ umiejętność słuchania)

4) ROZMOWA BEZ SŁÓW: w parach dzieci próbują przekazać drugiej
osobie jakąś informację lub uczucia bez używania słów

5) ”CO BY BYŁO GDYBY...?”

6) NIEDŹWIEDŹ I MYŚLIWY: wszyscy stoją w kole w absolutnej ciszy,
w środku stoi myśliwy z zawiązanymi oczami, a niedźwiedź chodzi
dookoła okręgu (na zewnątrz), gdy myśliwy usłyszy niedźwiedzia musi
wskazać ręką w jego kierunku

7) ŚLEPIEC: - jedna osoba z zawiązanymi oczami opada do tyłu,
a pozostali muszą ją łapać
- prowadzenie osoby z zawiązanymi oczami wzdłuż ławki

(→ zaufanie)

28. NIĆ PRZYJAŹNI

Potrzebne materiały: kłębek włóczki

Wszyscy stoją w kręgu. Animator rzuca do jednego z dzieci kłębek
włóczki, ale trzyma przy tym wciąż za koniec nitki. W tym samym
czasie mówi on coś miłego do dziecka, które wybrał, na przykład:

„Lubię Cię za to, że masz zawsze dobry humor”. Dziecko, do którego
skierowane były te słowa, lewą ręką podtrzymuje nitkę, a prawą rzuca
kłębek do kogoś innego komu również mówi kilka miłych słów.

W ten sposób gramy dalej do momentu, kiedy wszyscy w kręgu dalej
kłębek otrzymali i odrzucili przyjaznej nitki, a w środku powstała
siatka.

Inna możliwość

Aby ratować wełnę i móc ją potem ponownie wykorzystać, osoba, która
była w danej rundzie ostatnią, rozpoczyna zwijanie nitki, aż dojdzie do
tego dziecka, od którego otrzymała kłębek. Wtedy przekazuje wełnę i
ponownie mówi coś miłego. Ten zwija ją dalej, aż dojdzie znów do
swojego poprzednika. Zabawa kończy się, kiedy animator otrzymuje
zwinięty kłębek włóczki.
Wskazówki wychowawcze: W grę włączają się wszystkie dzieci (nawet te,
które się jeszcze nie zaaklimatyzowały). Zabawa ta przyczynia się do
poprawy relacji koleżeńskich w danej grupie.


29. PAPIER - KAMIEŃ - NOśYCZKI

Ilość osób: pary

Zawodnicy stają na wprost siebie i chowają za siebie prawe dłonie; na trzy
- cztery wyciągają przed siebie prawe ręce w jednym z trzech gestów:
papier - dłoń wyciągnięta płasko, kamień - dłoń zaciśnięta, nożyczki -
pięść zaciśnięta, ale wyprostowane dwa palce - wskazujący i środkowy.
Możliwe kombinacje (bez uwzględnienia remisu):
papier - kamień wygrywa papier, bo owija kamień
papier - nożyczki wygrywają nożyczki, które tną papier
kamień - nożyczki wygrywa kamień, bo nożyczki tępią się na nim.