POLITECHNIKA ŚWIĘTOKRZYSKA

Katedra Urządzeń Elektrycznych i Techniki Świetlnej

Materiałoznawstwo Elektryczne

ĆWICZENIE 18

BADANIE OGNIW SŁONECZNYCH

I. WIADOMOŚCI TEORETYCZNE

1. Wstęp

Konwencjonalne źródła energii powoli, ale nieuchronnie się wyczerpują. Coraz droższa jest też ich

eksploatacja. Energia atomowa, uważana za najczystszą i w miarę bezpieczną, wciąż budzi nieufność
społeczeństw. W tej sytuacji wzrasta zainteresowanie Słońcem i możliwością przekształcania emitowanej
przez gwiazdę energii na energię elektryczną.

Są dwie metody wykorzystania energii słonecznej: heliotermiczna i helioelektryczna. Pierwsza z tych

metod polega na ogrzewaniu przez słońce wody służącej następnie do poruszania turbiny napędzającej
generator wytwarzający energię elektryczną. Metoda helioelektryczna wykorzystuje bezpośrednią prze-
mianę energii promieniowania słonecznego w energię elektryczną za pomocą ogniw fotoelektrycznych.

Pierwsze ogniwo fotowoltaiczne powstało w 1954r. (USA). Kariera fotoogniw od początku związana

była z astronautyką. Chociaż baterie słoneczne nadal stanowią podstawowe źródło energii dla wysyłanych
przez człowieka w kosmos obiektów, nabierają one jednak coraz większego znaczenia praktycznego na
Ziemi. Możliwość przemiany energii promienistej Słońca można kojarzyć z otrzymywaniem dóbr za
darmo. W rzeczywistości trzeba zainwestować w urządzenia techniczne, by wykorzystać strumień energii
Słońca. Ogniwa słoneczne nie są dziś w stanie zastąpić elektrowni konwencjonalnych czy jądrowych.
Przyczyną tego jest m. in. „wędrówka” Słońca – dla zaopatrzenia energetycznego nocą należałoby zbu-
dować gigantyczne akumulatory. Ponadto ogniwa fotoelektryczne zajmują dużą powierzchnię. Elektrow-
nia o mocy 1000 MW wymagałaby fotoogniw o powierzchni 50 km

2

(moc elektrowni Bełchatów wynosi

4000 MW).

2. Zasada działania fotoogniwa

Jeżeli na półprzewodnik (samoistny lub domieszkowany) pada promieniowania świetlne, to jego

przewodnictwo elektryczne silnie wzrasta ponieważ w półprzewodniku powstają pary dziurowo-
elektronowe. W przypadku złącza p-n zjawisko fotoelektryczne powoduje zmianę rozkładu nośników w
złączu w porównaniu z rozkładem, gdy złącze jest nieoświetlone. Zmiana kontaktowej różnicy potencja-
łów jest równoważna powstaniu siły fotoelektrycznej. Następuje tu zatem bezpośrednia zamiana energii
promieniowania elektromagnetycznego na energię elektryczną.

Ćwiczenie 18

2

R

h

ν

P

N

i

elektron

dziura

para
dziura-elektron

elektroda tylna

elektroda zbiorcza

Rys. 18.1. Ogniwo fotoelektryczne. N - półprzewodnik typu n, P - półprzewodnik typu p, h

ν

- kwanty energii promieniowania

3. Materiały

Głównym surowcem do produkcji fotoogniw nadal pozostaje krzem. Monokrystaliczny krzem (pół-

przewodnik o prawie idealnej budowie krystalicznej) stosowany na fotoogniwa ma dużą sprawność, lecz
wytwarzany jest dużym nakładem kosztów. Ilość zanieczyszczeń nie przekracza 1 ppm (past per milion -
część na milion) czyli jeden atom pierwiastka zanieczyszczającego przypada na co najmniej milion ato-
mów krzemu. Metodą Heliotronic (metoda odlewania blokowego) otrzymuje się dziś multikrystaliczne
bloki krzemu o wymiarach 21,5

×

21,5

×

20 cm . Metoda ta pozwala wytwarzać ogniwa słoneczne seryj-

nie i przy niskich nakładach kosztów.

Typowe elementarne fotoogniwo (10

×

10 cm) wykonane z polikrystalicznego krzemu (Si) (materiał

polikrystaliczny składa się z wielu zrośniętych ze sobą kryształów) dostarcza przy napięciu 0,5 V moc
1 W, gdy pada na nie strumień energii słonecznej o natężeniu 1000 W/m

2

(słoneczny letni dzień). W po-

chmurny letni dzień napromieniowanie może wynieść tylko ok. 200 W/m

2

. Energia elektryczna otrzy-

mywana z ogniw słonecznych jest zależna od natężenia promieniowania świetlnego. Dzięki równole-
głemu i szeregowemu łączeniu takich ogniw można uzyskać źródło energii o żądanym napięciu i żądanej
mocy. Sprawność najnowszych typów fotoogniw krzemowych, wytwarzanych już przemysłowo
i stosowanych w praktyce, sięga 16,5 %. Wydajniejszym przetwornikiem energii słonecznej na energię
elektryczną są fotoogniwa z arsenku galu. Na razie nie znajdują szerszego zastosowania w tej dziedzinie
techniki, ponieważ arsenek galu (GaAs) jest materiałem drogim, ma większą gęstość niż krzem i jest
trudniejszy w obróbce z powodu większej kruchości.

4. Technologia

Produktem wyjściowym jest wysoko oczyszczony krzem występujący jako odpad przy produkcji

układów scalonych. We wspomnianej metodzie (Heliotronic) zamiast hodowli jednorodnych kryształów
dla układów scalonych, roztopiony krzem zostaje wlany w formę, gdzie poprzez specjalnie opracowany
proces chłodzenia powstaje kolumnowa, multikrystaliczna struktura krzemu, bez rys i naprężeń. Dla pły-
tek krzemu przeznaczonych do produkcji ogniw słonecznych powstał standard 10 cm

×

10 cm. Blok zo-

staje rozcięty na części o takiej powierzchni. Następnie proces technologiczny obejmuje operacje typowe

Badanie ogniw słonecznych

3

przy wytwarzaniu półprzewodników o różnym mechanizmie przewodzenia (półprzewodniki typu n i typu
p). Na zakończenie procesu technologicznego następuje łączenie ogniw w szereg i równolegle. Obok
opisanej technologii wytwarzania ogniw słonecznych pojawiają się baterie na podłożach giętkich, które są
wykonywane z tellurków i selenków cynkowców za pomocą technologii cienkowarstwowej (tzw. napa-
rowywanie). Zaletą tej technologii jest łatwość uzyskiwania dużych powierzchni czynnych (do 300 cm

2

).

Baterie cienkowarstwowe z tellurku kadmu (CdTe) osiągają sprawność 6..8%.

5. Zastosowania

Przykłady zastosowania ogniw słonecznych:

−

największa na świecie elektrownia Carissa Plain w Kalifornii ma moc 6,5 MW,

−

największa w Europie elektrownia słoneczna o mocy 300 kW została zbudowana na wyspie Pel-
lvorn na Morzu Północnym – zajmuje 1,6 ha,

−

dachówki domów jako ogniwa słoneczne,

−

oświetlenie tablic drogowych,

−

instalacja słoneczna zasilająca pompy nawadniające (Afryka),

−

zestaw ogniw służących do zasilania turystycznych chłodziarek,

−

elektrownia (15 kW) z której są ładowane akumulatory pojazdów z napędem elektrycznym.

Produkowane przez wyspecjalizowane firmy panele (moduły) słoneczne składają się z połączonych ze

sobą pojedynczych krzemowych ogniw a wytwarzany przez nie prąd elektryczny służy na ogół do łado-
wania akumulatorów z których następnie zasilane jest urządzenie odbiorcze. W ten sposób możliwe jest
wykorzystanie energii słonecznej również w nocy.

Podane w poniższej tabeli własności baterii słonecznych dotyczą modułów SM produkowanych przez

firmę Solaris. Moduły te, w postaci prostokątnej płyty, pokryte są hartowanym szkłem o dużej przezro-
czystości i obudowane usztywniającą ramką aluminiową.

Tab. 18.1. Parametry wybranych krzemowych modułów słonecznych

Moc maksy-
malna

Napięcie
bez obciąż.

Prąd
obciążenia

Napięcie
pod obciąż.

Wymiary

Masa

Typ

W

V

A

V

mm

kg

SM 10

10

20,8

0,58

17,2

434 : 234 : 20

1,3

SM 15

15

20,8

0,87

17,3

444 : 294 : 20

1,5

SM 20

20

20,8

1,16

17,2

685 : 340 : 20

2,5

SM 30

30

20,8

1,74

17,3

685 : 340 : 20

2,7

SM 45

45

20,9

2,65

17,6

640 : 530 : 20

4,2

AS 6506

65

21,2

3,75

17,3

773 : 660 : 35

7,5

AS 8005

80

21,5

4,60

17,3

1200 : 526 : 35

8,2

6. Pytania kontrolne

1. Zasada działania ogniw fotowoltaicznych
2. Technologia wytwarzania ogniw słonecznych
3. Zastosowanie ogniw słonecznych

Literatura

1. Kucowski J. i inni: Energetyka a ochrona środowiska. WNT, Warszawa 1994
2. Internet: Fotowoltaika polska. www.pv.pl
3. Internet: www.solaris.polbox.pl

Ćwiczenie 18

4

II. BADANIA

1. Badanie charakterystyki obciążeniowej

Celem badań jest porównanie charakterystyki obciążeniowej dla baterii 6F22 (9V) oraz baterii sło-

necznej BS 9-1 (9V, 100mA, 1W).

Program badań przedstawiony w punkcie 2 można przeprowadzić także za pomocą mikroprocesoro-

wego systemu wspomagania badań. W punkcie 5 przedstawiono i omówiono schematy układu pomiaro-
wego i podano sposób przeprowadzania pomiarów. Podane zostały również przykładowe programy w
asemblerze procesora 8051.

Przyszłość badań to wszechstronne wykorzystanie mikroprocesorów i kom-puterów umożliwiających

nie tylko automatyzację pomiarów, ale także rejestrację wyników, transmisję danych, wykonanie obli-
czeń, wykonanie wykresów itp.

2. Przebieg pomiarów

Schemat elektryczny układu pomiarowego pokazano na rysunku 18.2.

V

A

ob c

R

BS

I

lx

r

R

U

E

Rys. 18.2. Schemat elektryczny układu pomiarowego. BS - bateria słoneczna, E

- źródło światła, lx - luksomierz, R - rezystor regulowany, R

obc

- re-

zystancja obciążenia, I - prąd obciążenia

a)

wyznaczyć zależność napięcia baterii słonecznej od natężenia oświetlenia sztucznego U

bat

= f

(E) przy

obciążeniu znamionowym, a także zależność siły elektromotorycznej od natężenia oświetlenia E

bat

= f

(E),

b)

wyznaczyć charakterystykę: napięcie baterii słonecznej jako funkcja prądu obciążenia U

bat

= f

(I)

przy natężeniu oświetlenia E dającym U

bat

= 9V przy obciążeniu znamionowym, oraz charaktery-

stykę U

6F22

= f

(I),

c)

obliczyć i wykreślić zależność rezystancji wewnętrznej badanej baterii słonecznej od prądu obcią-
ż

enia R

w

= f

(I), oraz zależność R

w

= f

(I) dla baterii 6F22 (9 V)

E

bat

= U + I

⋅

R

w

, E = ........ lx ,

(18.1)

gdzie: E

bat

- siła fotoelektryczna, napięcie na zaciskach baterii w stanie jałowym dla danej wartości natę-

ż

enia oświetlenia, U - napięcie na zaciskach baterii w stanie obciążenia, I - prąd obciążenia, R

w

-

rezystancja wewnętrzna baterii, E - natężenie oświetlenia w luksach.

Wyniki pomiarów przedstawić w tabelach.

Tab. 18.2. Wyniki pomiarów napięcia w funkcji natężenia oświetlenia

E

U

bat

E

bat

Lp.

lx

V

V

1

2

Badanie ogniw słonecznych

5

Tab. 18.2. Wyniki pomiarów zależność napięcia baterii od obciążenia

Lp.

I

U

bat

U

6F22

R

w

(BS)

R

w

(6F22)

A

V

V

Ω

Ω

1

2

3. Opracowanie wyników pomiarów

a) wykreślić zależność: U

bat

= f

(E) i E

bat

= f

(E)

b) wykreślić zależność: U

bat

= f

(I) i U

6f22

= f

(I),

c) wykonać wykresy R

w

= f

(I) dla obu baterii,

4. Wnioski

Należy omówić wykonane wykresy i porównać właściwości baterii słonecznej i baterii złożonej z

ogniw galwanicznych. W szczególności należy określić:

– wartość natężenia oświetlenia przy którym E

bat

= 9V,

– wartość natężenia oświetlenia przy którym E

bat

= 9V w warunkach obciążenia znamionowego

(0,1A),

– wartość napięcia na baterii 6F22 przy obciążeniu 0,1A.