Ecology (gr. oíkos + lógos ‘home’ + ‘word, knowledge, science’) is the
scientific study of the function of the nature, concerning the interac-
tions among organisms, and theirs environment. Initially ecology was
a vastly different discipline than it is today. Later, other definitions of
ecology have been proposed to reflect the growth of the discipline,
to found new specialities, or to enlarge its territory.

A definition of ecology should have several characteristics. It should

be brief, simple and direct, inclusive, reflective of the scope of the
modern discipline, and allow for changes in the detail of the science.
In addition, depending on the audience, the definition should indi-
cate that ecology is a science rather than an ideology. Likewise, the
discipline can emerge as concerned with the dynamics, or process of
its subject, rather than only its objects and their statics. An important
feature of a definition of ecology is to point out to both the abiotic
and the biotic components of the natural world.

There are three kinds of definition of ecology that currently exist.

First of them was defined by Ernst Haeckel in 1866: “The comprehen-
sive science of the relationship of the organism to the environment”.
This classical definition emphasizes both the living and the non-living
components of the natural world. However, in the mid-19th century
the largely macroscopic view of the world neglected inconspicuous
microorganisms in ecological systems.

The second definition, described by Andrewarth and Birch in

1954, is perhaps the one that is heard most often. It considers ecology
to be the study of the distribution and abundance of organisms.

The third definition is one that focuses ecology on the study of

ecosystems (Eugene Odum, 1972).

Disciplines of ecology:

– Physiological ecology (or ecophysiology) and behavioral ecology

examine adaptations of the individual to its environment.

– Population ecology (or autoecology) studies the dynamics of

populations of a single species.

– Community ecology (or synecology) focuses on the interactions

between species within an ecological community.

– Ecosystem ecology studies the flows of energy and matter through

the biotic and abiotic components of ecosystems.

– Landscape ecology examines processes and relationship across

multiple ecosystems or very large geographic areas.

Ecology

Ekologia (gr. oíkos + lógos ‘dom’ + ‘słowo, wiedza, nauka’) to nauka
o funkcjonowaniu przyrody, zajmująca się badaniem oddziaływań
pomiędzy organizmami a ich środowiskiem. Początkowo ekologia
była zupełnie inną dyscypliną naukową niż obecnie. Później zapro-
ponowano również inne definicje ekologii, odzwierciedlające rozwój
tej dyscypliny, poszukiwania nowych specjalności i poszerzanie jej
zakresu.

Definicja ekologii powinna zawierać kilka cech. Musi być krótka,

prosta i precyzyjna, łączyć w sobie nowoczesność dyscypliny i dopusz-
czać możliwość zmian. Ponadto – w zależności od odbiorcy – definicja
ta powinna podkreślać, że ekologia jest raczej nauką niż ideologią.
Jedną z ważnych cech definicji ekologii jest wskazanie na ożywione
i nieożywione składniki środowiska naturalnego.

Obecnie istnieją trzy definicje ekologii. W pierwszej z nich ekologia

została określona przez Ernsta Haeckela w 1866 roku jako „pełna na-
uka o wzajemnych relacjach pomiędzy organizmami i środowiskiem”.
Ta klasyczna definicja kładzie nacisk zarówno na organizmy żywe, jak
i nieożywione, występujące w środowisku naturalnym. W połowie
XIX wieku makroskopowe pojmowanie świata nie pozwalało na do-
strzeganie mikroorganizmów w systemie ekologicznym.

Druga definicja, opisana przez Andrewartha i Bircha w roku

1954, jest prawdopodobnie najczęściej stosowana; dotyczy ekologii
jako nauki o występowaniu i liczebności organizmów.

Trzecia definicja, autorstwa Eugene’a Oduma (z roku 1972),

dotyczy ekologii jako nauki o ekosystemach.

Dyscypliny ekologii:

–

ekologia fizjologiczna (lub ekofizjologia) i ekologia beha-
wioralna – badają warunki przystosowania się osobników do
środowiska,

–

ekologia gatunku (lub autoekologia) – zajmuje się rozwojem
pojedynczego gatunku,

–

ekologia populacji (lub synekologia) – skupia się na relacjach
pomiędzy gatunkami w danym środowisku ekologicznym,

–

ekologia ekosystemów – bada przepływ energii i materii przez
biotyczne i abiotyczne elementy ekosystemu,

–

ekologia krajobrazu – bada procesy i relacje zachodzące
pomiędzy wieloma ekosystemami lub na rozległych obszarach
geograficznych.

Ekologia

dr Rajmund Michalski

Laboratorium |

11

/2006

58

English in your laboratory