Masoneria w ZSRR

Radziecki reżim totalitarny sprzeciwiał się religii i różnym naukom okultystycznym. Można
przypuszczać, że dla masonerii w Rosji Radzieckiej po prostu nie było miejsca. Długi czas,
przez pierwsze 10-15 lat kształtowania się nowego reżimu studia nad masonerią w ZSRR były
białą plamą. Loże były zakazane i rzekomo w ogóle nie istniały.

Dostęp do różnych informacji archiwalnych pozwolił rzucić światło na niektóre fakty, często
bardzo ciekawe. Na przykład w latach dwudziestych istniało co najmniej 11 lóż masońskich, a
działalność niektórych z nich zasługuje na szczególną uwagę.

Leningradzcy „Martyniści”

Wcześniej loże „masońskie” były integralną częścią francuskiego stowarzyszenia o tej samej
nazwie, ale w wyniku podziału w 1912 r. loża zaczęła działać jako samodzielna organizacja.
Jej członkami byli studenci, artyści, prawnicy i przedstawiciele prasy. Studiowali „tajną
wiedzę”, historię religii, magię, próbowali rozwijać umiejętności okultystyczne w praktyce.

Kierowali działaniem organizacji G. Mebes i B. Astromow (Kiriczenko), przy czym ten
ostatni był jej sekretarzem generalnym. Ze względu na nieporozumienia, Astromow musiał
opuścić lożę w 1921 roku, rok później stworzył „Rosyjską masonerię autonomiczną” – nową
organizację niezwiązaną z „martynistami”.

Ten sam Astromow zniszczył lożę oferując rządowi „cenne informacje” w zamian na
możliwość opuszczenia państwa. Nie dostał pozwolenia na wyjazd, natomiast czekiści na
serio zainteresowali się działaniem tajnych stowarzyszeń co doprowadziło do ich masowego
zamknięcia w 1926 roku. Wielu członków aresztowano. Warto zauważyć, że Astromow był
jednym z pierwszych, których wysłano do kolonii karnej.

„Templariusze”

Pierwszą organizację na terytorium Rosji, związaną z europejskim „Zakonem Templariuszy”,
otworzyli A. Karelin wraz z A. Belym w 1920 roku. W jej skład weszło kilka lóż, wśród nich
„Świątynia Sztuki”, „Zakon Światła”, „Bractwo Miłosierdzia” i inne. Uczestnicy organizacji
studiowali historię, filozofię i kosmologię.

Moskiewscy „templariusze” działali pod kierownictwem A. Solonowicza, który pracował
jako nauczyciel w MWTU nim. Baumana. Znany był ze swoich nauk o „mistycznym
anarchizmie” i krytyce ideałów bolszewickich. Taka działalność, która była przeciwna władzy
radzieckiej, nie mogła pozostać nie zauważona ze strony rządu. W 1930 roku wielu członków
lóż aresztowano i zesłano na 3 lata. Na przywódców organizacji czekała surowsza kara – 5 lat
pracy w obozach.

Czy bolszewicy byli „wolnomularzami”?

Niektórzy badacze sugerują podobieństwo między bolszewikami i masonami, wskazując, że
rzekomo nawet symbole sowieckie były bezpośrednio związane z tajnymi stowarzyszeniami.
Wskazują, że wielu przywódców „rad” było członkami lóż masońskich. Wśród nich byli:
Bucharin, Trocki, Swierdłow, a nawet sam Lenin.

Współcześni badacze uważają, że Lew nie tylko studiował podstawy masonerii, ale sam stał
się adeptem jednego z kierunków tej nauki. Trocki w kręgach inicjowanych był nazywany
Czerwonym Bonaparte.

Uważa się, że jeden z wpływowych masonów świata, milioner Charles Crane, wysłał misję
wojskową z pomocą rewolucji Trockiemu w 1917 roku.

Prawdopodobnie jednym z członków „Zjednoczonego Bractwa Pracy” był czekista G. Bokij,
który później został wyznaczony na szefa 9 UGUG NKWD a rząd uznał go za
autoryzowanego specjalistę w dziedzinie masonerii. W 1937 roku miał „szczęście” dostać się
do aresztu za, choć bardzo to dziwne, organizowanie zakonu masonów.

Dlaczego bolszewicy, sami będąc członkami tajnych stowarzyszeń, niszczyli loże masońskie?
Wszystkie prześladowania rozpoczęły się wraz z dojściem do władzy Stalina, który nigdy nie
był masonem. Niektóre fakty świadczą nawet o sztucznym tworzeniu stowarzyszeń przez
władze sowieckie w celu ujawnienia wszystkich pozostałych. Najprawdopodobniej w
„wolnomularzach” widziano jakichś „obcych agentów” z poglądami wrogimi wobec nowego
systemu państwowego, ponieważ wszyscy oni byli pomysłodawcami zachodnich
stowarzyszeń.

źródło