Inne rodzaje komunikacji

Komunikację dzielimy także na pośrednią i bezpośrednią w zależności od tego, czy odbywa się ona „twarzą w
twarz” czy też za pośrednictwem mediów.
W trakcie bezpośredniego porozumiewania się przekazy tworzone są na poczekaniu i samorzutne w kontakcie z
drugą osobą, przekazy pośrednie zaś są starannie opracowywane, konstruowane i nadawane w przestrzeń, w taki
sposób że mogą być odebrane przez wiele osób, ale mogą też nie zostać odebrane (jeżeli nikt nie obejrzy danego
programu lub nie zwróci uwagi na przekazywaną informację). Możemy powiedzieć iż komunikacja
bezpośrednia odbywa się na poziomie osobistym a masowa na poziomie społecznym.

Komunikację pośrednią charakteryzuje również wysoki poziom intencjonalności oraz to, że nadawca nie widzi
bezpośredniej reakcji odbiorcy, brak tu sprzężenia zwrotnego, gdyż odbiorca(-y) ma ograniczoną możliwość
nadania informacji zwrotnej, a nadawca często jej nie oczekuje. Poza tym odgrywa ona niezaprzeczalnie
ogromną rolę w kształtowaniu postaw odbiorców, ich zachowań i przekonań, posiada wpływ nawet na nasze
widzenie rzeczywistości, otaczającego nas świata. Media kreują wizję niebezpiecznego, okrutnego świata
poprzez wyolbrzymianie i pokazywanie przemocy, a także wzmacniają stereotypy dotyczące np. życia
codziennego; zaś często przedstawiamy problem staje się problemem społecznym. Wpływ ten zależy jednak od
wielu czynników, odbiorcy, przekazy, czy nawet kanału przez który informacja jest podawana.

Do komunikacji masowej zaliczamy także komunikację internetową, stosunkowo nową i nieznaną. W celach
komunikacyjnych wykorzystujemy tu sieci komputerowe, które umożliwiają globalny dostęp do informacji i
ludzi, dzięki czemu porozumiewanie się nie jest ograniczone czasem i przestrzenną, a wiadomości
rozprzestrzeniają się w ogromnym tempie – jest to najszybszy sposób przekazu. Jest to komunikacja szybka i
efektywna, gdyż dzięki wyszukiwarkom internetowym docieramy do informacji, które nas interesują. Jej wadą
jest jednak spora ilość szumu informacyjnego – wyszukiwarki wyświetlają często kilka tysięcy adresów stron
tylko dlatego, że zawierają wpisane przez nas słowo, do której wrzucamy wszystko co uznajemy za przydatne
czy interesujące; a ponieważ nie ma instytucji, która nadzorowałaby Internet, nie ma go także kto porządkować
czy katalogować.

Porozumiewanie się przez komputer ma jeszcze jedną poważną wadę – ograniczone możliwości przekazywania
komunikatów niewerbalnych oraz opóźnienia w sprzężeniu zwrotnym. Dla wielu ludzi korzystających z
Internetu brak mowy ciała jest problemem, który powoduje nieporozumienie oraz spłycenie interakcji.

Jak pokazują badania inni ludzie podczas np. rozmów przez sieć wydają nam się bardziej zimni. Nasze
komunikaty zaś są odbierane bardziej dosłownie, przez co np. żart może zostać potraktowany jak obraza. Także
jedna z głównych cech Internetu jaką jest anonimowość, utrudnia kontakty i oddala ludzi od siebie, ponieważ
inni użytkownicy nie mogą kontrolować czy jesteśmy tym za kogo się podajemy. Anonimowość zaś daje nam
wolność zachowań w sieci są często bardziej śmiałe lub agresywne, częściej łamiemy tu zasady społeczne,
robimy rzeczy, których w normalnych sytuacjach byśmy nie zrobili.

Jednak także na to potrafią znaleźć radę. W Internecie pojawiły się tzw. Emotikony ( znaki interpunkcyjne
tworzące wyrazy mimiczne odwrócone o 90

o

np. ;-) ;-P , wszystko po to aby wprowadzić do naszych sieciowych

kontaktów trochę ciepła i móc lepiej wyrażać poglądy, nastroje czy przeżycia. Pomimo wszystkich swoich wad,
ograniczeń i wielu przeciwników, komunikacja internetowa dynamicznie się rozwija i korzysta z niej coraz
więcej ludzi na całym świecie. Niedawno w Holandii zamknięto tradycyjną pocztę e-mail i brak zainteresowania
wysyłaniem listów. Coraz częściej pojawia się problem uzależnienia od Internetu. Sieć służy już nie tylko
komunikacji, nauce, pracy czy rozrywce, ale nawet robieniu zakupów.