1) Efekt fotoelektryczny  wybijanie
elektronów z powierzchni metalicznych
pod wpływem padającego na niego
światła ( promieniowanie
elektromagnetyczne)
2) 1905 roku einstein dostał za pałę
( żartuje, nobla za wyjaśnienie)
3) Do rysunku 1 - by me
A)Obojętny elektrycznie elektroskop jest
połączony z płytą metalową. Gdy na płytę pada
światło wówczas są z niej wyrzucane elektrony i
listki stają się naładowane dodatnio
Do rys 2  by me
B)Urządzenie do badania zjawiska
fotoelektrycznego. Przyłożenie napięcia o
przeciwnej polaryzacji
powoduje zatrzymanie
elektronów : w ten
sposób można zmierzyć
energię wybijanych
elektronów.
4) Rys 3 i 4
A) Sposób obserwacji
efektu
fotoelektrycznego :
Fotoelktrony
wyrzucane z
naświetlonej
metalowej płytki
przyciągane są przez
dodatnią elektrodę
zbiorczą umieszczoną
w drugim końcu rury i
powstający prąd
mierzony jest przy
pomocy amperomierza
B) Sposób pomiaru max energii fotoelektronów. W miarę jak hamująca elektroda staje się
coraz bardziej ujemna powolniejsze elektrony są odpychane, nim mogą dotrzeć do niej. W
końcu napięcie osiąga, przy którym żaden w ogóle elektron nie dobiega do hamującej
elektrody, co uwidacznia się przez spadek prądu do zera i napięcie to odpowiada max energii
fotoelektronów.
5)Prawo Plancka :
w 1900 r Max Planck badał rozkład energii w widmie promieniowania i zauważył, że oddziaływanie
promieniowania z materią nie przebiega w sposób ciągły, a porcjami  kwantami, przy czym Energia z
jaką mogą emitować lub absorbować ciała jest całkowitą wielokrotnością energii pojedynczego
kwantu [h*f] gdzie stała Plancka h=6,626 * 10 -34 (I*s) , f częstotliwość promieniowania
E = h* w/2pi
E= h * Ą = h * f (Ą=f)
Rozkład En promieniowania mówi o tym, że promieniowanie podczerwone np. słońca niesie wiele
energii, zaś nadfioletowe bardzo mało. Dlatego podczerwone i czerwone grzeje , a UV opala, a nie
grzeje.
hfczer < hffiolet
Bardziej energetyczne jest jest prom nadfioletowe.
Einstein rozwinął ideę Plancka o kwantowym charakterze wysyłania energii przez drgające atomy
(plank uważal, ze światło rozchodzi się jako fala elektromagnetyczna). Założył on, ze światło jest nie
tylko wypromieniowane, lecz również pochłaniane przez materię i rozchodzi się w przestrzeni w
postaci oddzielnych porcji energii zwanych kwantami promieniowania elektromagnetycznego .
Rozchodzenie się promieniami elektromagnetycznego należy rozpatrywać nie jako ciągły proces, ale
strumień zlokalizowanych w przestrzeni oddzielnych kwantów z prędkością C-światła w próżni .
Takie kwanty promieniowania elektromagnetycznego zwane zostały fotonami, wszystkie fotony
promieniowania monochromatycznego o częstotliwości F mają tę samą energię równą h*f . Proces
pochlaniania światła przez materię polega na całkowitym przekazaniu energii przez fotony cząstkom
materii . Proces ten jest nieciągły w przestrzeni i czasie.
Równanie Einsteina : jeżeli elektron na skutek pochłaniecia fotonu osiąga energię Hf > W wtedy może
opuścić powierzchnię metalu przy czym W jest to tzw praca wyjścia elektronu z metalu :
Ekmax = Hf-W
W  reprezentuje minimalna energię jaka elektron jest równy z metalem(?)