Oszustwo, przesąd, zabobon
Robert Tekieli o współczesnych zagrożeniach duchowych, zabobonach - praktykach leczniczych, magicznych i spirytystycznych.


Chrześcijaństwo to wolność i prawda. Do wolności wyswobodził nas Chrystus. Wszystko wolno, nie wszystko jednak przynosi pożytek, bo nie wszystko jest prawdziwe. W wyniku wielowiekowego procesu, w uniwersalnej kulturze zachodniej powsta ły dwie najważniejsze instytucje, powołane do oddzielania prawdy od fałszu. W sferze ducha: Kościół. W sferze zjawisk: nauka. Chrześcijaństwo i nauka to nie ideologie. I Chrześcijaństwo, i nauka są zorientowane na prawdę. Każda prawda jest katolicka, a nauka to nieubłagana metodologia oddzielania prawdy od złudzeń. Jeśli na temat jakichś zjawisk i praktyk wypowiedzą się autorytatywnie albo naukowcy, albo specjaliści od prawideł duchowych, możemy być pewni, że nie mamy do czynienia z opinią, której można przeciwstawić inną opinię; możemy być pewni, że nie próbuje się nam wciskać jakiejś ideologii, opartej na niepewnych przesłankach.

Współczesna kultura pełna jest propozycji nie mających nic wspólnego z chrześcijaństwem, bardzo często są one też oparte na fałszu. Szkodliwe ideologie proponowane są także przez szkołę i uniwersytet, oferuje je nam rynek usług psychologicznych, a nawet państwowa służba zdrowia. Coraz częściej stoimy więc przed wyzwaniem: jak odróżnić rzeczy szkodliwe od pożytecznych. Wybieranie staje się koniecznością, bo odruchowe zamknięcie się na współczesny, skomplikowany i pluralistyczny świat, to nie jest zachowanie chrześcijańskie.

By właściwie wybierać, trzeba dysponować informacjami i mieć właściwą metodę postępowania. Od kilku lat zajmuję się tropieniem zabobonów, przesądów i oszustw. Fałszywych i toksycznych duchowości (zabobon), ukrytych za różnorodnymi fasadami: nowoczesnych metod uzdrawiania, niezwykle skutecznych wschodnich sztuk walki czy wysublimowanych metod odkrywania przyszłości. Opartych na nie zweryfikowanych naukowo założeniach błędnych ideologii (przesąd) oraz wspóloszustw, na których wielkie pieniądze robią ludzie obiecujący wszystkim i każdemu z osobna
zdrowie, szczęście oraz dobrobyt.

Ksiądz Andrzej Grefkowicz, oficjalny egzorcysta archidiecezji warszawskiej, opierając się na swym doświadczeniu, wymienił pięć dziedzin, których praktykowanie rodzi problemy duchowe i w efekcie konieczność modlitw o uwolnienie z więzów duchowych, a czasami nawet
egzorcyzmów. Tymi dziedzinami zabobonu są: po pierwsze
spirytyzm we wszelkich swych odmianach, w tym szczególnie wywoływanie duchów oraz używanie wahadełka, udzielającego inteligentnych odpowiedzi. Po drugie
wróżbiarstwo, czary, jednym słowem okultyzm:korzystanie z usług jasnowidzów, noszenie amuletów i talizmanów, tarot, astrologia, magia; wszelkiego rodzaju kontakt z "wiedzą tajemną". Po trzecie
wschodnie sztuki walki oraz praktyki medytacyjne, takie jak aikido, tai chi, joga, medytacja transcendentalna i tym podobne. Po czwarte
niektóre rodzaje muzyki młodzieżowej, operujące symboliką okultystyczną bądź satanistyczną. Po piąte
niekonwencjonalne formy leczenia: bionergoterapia, reiki itd. Oto odmiany z a b o b o n u.