Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment
pełnej wersji całej publikacji.
Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji
.
Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora
nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji
jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej
od-sprzedaży, zgodnie z
.
Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie
R E D A K C J A K S I
Ą Ż E K :
0 1 -5 1 7 W a rs z a w a
u l. M ic k ie w ic z a 1 8 a / 1
tel. (2 2 ) 8 3 9 - 3 6 -2 6
fa x (2 2 ) 8 3 9 - 6 7 - 6 1
IN T E R N E T :
h ttp : // w w w .p la c e t.c o m .p l
e- m a il
re d a k c ja @ p la c e t.c o m .p l
W y d a je m y k s i
ą żk i o te m a tyce :
O d p o w o
łania w ydaw nictw a ta sp ecjalizacja się nie zm ienia. W szystkie książki
p re z e nt u j
ą dzied zinę szeroko p ojęteg o zarząd zania p rzed sięb iorstw am i i ekono -
m ii. W y d aje m y w y
łącznie prace, któ re m og ły by b yć zarów no p od ręcznikam i d la
s tu d iu j
ącej m łod zieży, jak i p o dręcznikam i-p orad nikam i służącym i d okształcaniu
k a d r k ie r o w n ic z y c h p rz e d s i
ęb iorstw do stosow ujących s w o je struktury i m etod y
z a rz
ąd za nia d o zm ieniających się w arunkó w ry nko w y ch.
M isja d o b ra – ja k k a
żd a inna. Jak w ięc atrakcyjnie ją zrealizow ać? Jak p rzełożyć
j
ą na ko nkretny p rod ukt? Co on m a zaw ierać i czy m się różnić? Pod staw ą są
o c z y w i
ście autorzy. P ub likują u nas przed staw iciele kad ry uczelni krajo w ych o raz
z a g r a nic zn y c h , p re z e n tu j
ący now oczesną w ied zę z najb ard ziej po trzebny ch kie-
ru n k ó w . S ta r a m y s i
ę prezentow ać tę w ied zę w sp osób prosty i zro zum iały d la
k a
żd eg o w yks ztałco neg o czytelnika. W iem y, że przekazujem y rzeczy trudne w ięc
ty m b a r d z ie j d o k
ład am y starań, ab y b ył to język zro zum iały.
Życzym y przyjem nej lektu ry i w ielu su kces ów
Z e sp ó ł W yd aw n ictw a P L A C E T
•
o rg a n iza c ja i za rz
ą dzan ie ,
•
za rz
ądzanie zaso bam i ludzkim i,
•
fin a n s e ,
•
ra c h u n k o w o
ść ,
•
m a rk e tin g , P R
•
ry n k i k a p it a
ło w e ,
•
in f o rm a t y k a w z a rz
ądzan iu,
•
sp rze d a
ż i dy stryb u cja,
•
b a n k o w o
ść,
•
n a u c z a n ie j
ęzy kó w o bc yc h .
Stanisław Głąbiński
Projekt ok
ładki: Aleksandra Olszewska
© Copyright: by Stanisław Głąbiński 2005
WYDANIE I wersja e-book, Warszawa 2008
Wszelkie prawa zastrze
żone. Publikacja ani jej
cz
ęści nie mogą być w żadnej formie i za pomocą
jakichkolwiek
środków technicznych reprodukowane
bez zgody w
łaściciela copyright.
Wydawca
Wydawnictwo PLACET
01-517 Warszawa
ul. Mickiewicza 18a/1
tel. (22) 8393626
fax. (22) 8396761
http://
www.placet.com.pl
redakcja@placet.com.pl
ISBN 83-7488-013-8
Skład i łamanie: Placet
Druk: Netpress
5
Od Autora
5æMUKæľMKY[OCICLæEGPCYUVúRKGEJQEKCľD[PCLDCTF\KGL\YKú\đ[EJY[LC
ħPKGē\GUVTQP[CWVQTCKFQVCMKEJ\ECđæRGYPQħEKæPCNGľ[VCYđCħPKG1VÎľ
VT\GDCY[LCħPKèľGVT\[OCU\YTúMWFTQIKE\[VGNPKMWMUKæľMúMVÎTæVTWFPQ
D[đQD[\CNKE\[èFQVCMQDGEPKGRQRWNCTP[EJ
UEKGPEGHKEVKQP 0KGLGUVVQRQ
YKGħèRTG\GPVWLæECOTQľæEæMTGYYľ[đCEJCMELúQRCTVæPCHCPVC\LKPCPKG
\KGOUMKEJ RQO[UđCEJ QDTC\WLæEC MTYCYG YCNMK YQLQYPKMÎY TÎľP[EJ TCU
MWNVWTOKGU\MCēEÎYTÎľP[EJRNCPGVICNCMV[ME\[TGRTG\GPVWLæE[EJ RQMQNG
PKC MVÎTG ľ[đ[ RT\GF V[UKæECOK NCV NWD DúFæ ľ[đ[ \C MKNMCF\KGUKæV UVWNGEK
MKGF[PCU\U[UVGOUđQPGE\P[PCU\CICNCMV[MCE\[PCU\CE\úħèMQUOQUWWNG
IPæ \CUCFPKE\[O RT\GQDTCľGPKQO 0KE VCMKGIQ VWVCL FTQIK E\[VGNPKMW PKG
\PCLF\KGU\9đCħEKYKGHCPVC\LKVWPKGYKGNGCCWVQT\ECđæħYKCFQOQħEKæUVCTCđ
UKú D[ D[đQ LGL OQľNKYKG LCM PCLOPKGL #WVQT DQYKGO PKG HCPVC\LQYCđ
C UVCTCđ UKú PC RQFUVCYKG \PCPGL PCO T\GE\[YKUVQħEK K Y[FCT\Gē OKPKQP[EJ
UVWNGEKFQO[ħNCè UKú COQľG NGRKGL D[đQD[ RQYKGF\KGè RT\GYKF\KGè LCM Dú
F\KGY[INæFCđYKGMYLCMKYMTQE\[NKħO[CYKúEYKGM::++FNCVGIQYđCħPKG
YđCħEKYKGYU\[UVMQEQCWVQTRT\GYKFWLGOCPCLY[TCļPKGLMQT\GPKGYV[OEQ
F\KCđQUKúYYKGMW:+:K::
<OKCP[ Q LCMKEJ OQYC C RT\GFG YU\[UVMKO \OKCP[ Y RQUVCYKG K Y
F\KCđCPKWRQMQNGē::+UVWNGEKCY[YQF\æUKúIđÎYPKG\G\TQ\WOKGPKCDđúFÎY
RQO[đGM C PCYGV IđWRQV RQRGđPKQP[EJ RT\G\ E\đQYKGMC Y FYÎEJ OKPKQ
P[EJ YKGMCEJ #WVQT RT\GYKFWLG ľG \PCE\PC YKúMU\Qħè NWF\MQħEK DđúF[ VG
FQUVT\GIđC\TQ\WOKCđCRT\GCPCNK\QYCđCKPCQIÎđ\RQYQF\GPKGO U\WMCđC
FTÎIKURQUQDÎYD[KEJPKGRQYVÎT\[è<CE\úVQUQDKG\FCYCèURTCYú\VGIQ
ľG \CEJQYCPKC CITGU[YPG EQTC\ Y[TCļPKGL RTQYCF\æ E\đQYKGE\GēUVYQ FQ
T\GE\[YKUVGLKPKGQFYTCECNPGLYUMWVMCEJMCVCUVTQH[
1E\[YKħEKGPCRTCYCV[EJDđúFÎYPKG\D[V QFNGIđGL RT\GU\đQħEK RQđQľG
PKGMTGUWCITGULKUVYQT\GPKGRTCYMVÎT[OOÎIđD[UKúRQFRQT\æFMQYCèECđ[
ħYKCVPKGOQľGD[èE\[OħRTQUV[OKđCVY[OKPKGOQľGUKúQFD[èDG\\OKC
P[ RQUVCY[ RQINæFÎY K RQE\[PCē YU\[UVMKEJ PCTQFÎY + FNCVGIQ YđCħPKG
RT\GYKF[YCPKCCWVQTC\CYCTVGYVGLMUKæľEGPKGUæYECNGRTQUVGKFCNGMKGQF
đCVYGIQ QRV[OK\OW /QľPC RT\GYKF\KGè ľG YKGM ::+ IGPGTCNPKG WURQMQK
ħYKCVCNGNWF\MQħEKLGU\E\GPKG\OKGPK+VQVGľRT\GYKFWLGCWVQT
6QQE\[OOQYCYMKNMWPCUVWRQY[ľU\[EJ\FCPKCEJLGUVYđCħPKGVGOC
VGOMUKæľMK#WVQTPKGOCYæVRNKYQħEKľGLGFPKUKú\LGIQRT\GYKF[YCPKCOK
\IQF\æKPPKPKG+FNCVGIQVGľPKGUVCTCUKúE\[VGNPKMC RT\GMQPCè FQ UYQKEJ
TCELK 5VCTC UKú LGF[PKG WRQYU\GEJPKè VGOCV K UMđQPKè FQ \CUVCPQYKGPKC UKú
PCF V[O FQ E\GIQ YđCħEKYKG \OKGT\CO[ K FQMæF OQľGO[ Y ::+ UVWNGEKW
FQLħè,GħNKMUKæľMCRT\[E\[PKUKúFQWRQYU\GEJPKGPKCVGIQTQF\CLWTQ\YCľCē
K F[UMWULKŌCWVQTW\PCľGQUKæIPæđEGNLCMKUQDKGUVCYKCđRKU\æEVúMUKæľMú
C UCOCMUKæľMCQMC\CđCUKúRQVT\GDPCKRQľ[VGE\PC
7
Wst
ęp – Dziwny wiek XX
9đæE\[đ VGNGMQORWVGT EJYKNú RT\GINæFCđ \ITQOCF\QPG OCVGTKCđ[ RQ
E\[O Y[DTCđ QRELú KPVGTRTGVCVQTC IđQUW K RQYKGF\KCđ Ō 9KGM 0C RWUV[O
FQVæF GMTCPKG WMC\CđQ UKú UđQYQŌV[VWđW œ9KGMŒ 6Q D[đQ LGU\E\G ECđMKGO
RTQUVG4\GE\[YKħEKGOKCđPCRKUCèE[MNY[MđCFÎYUMđCFCLæE[EJUKúYUWOKG
PCQDTC\OKLCLæEGIQYđCħPKG UVWNGEKC ::+ UVWNGEKC 2QPKGYCľ LGFPCM TGMVQT
PC RQE\æVMW \CUVT\GIđ ľG ECđQħè RQYKPPC UVCPQYKè \YCTV[ UMT[RV C OQľG
PCYGVVGMUVIQVQYGLFQY[FCPKCMUKæľMKPCNGľCđQY[O[ħNKèV[VWđURGđPKCLæE[
QFRQYKGFPKG Y[OQIK C \CVGO KPHQTOWLæE[ EQ MUKæľMC \CYKGTC K DWF\æE[
Y[UVCTE\CLæEG\CKPVGTGUQYCPKGD[UMT[RVRT\GE\[VCèCMUKæľMúMWRKè
5VCPKUđCYFQUMQPCNGTQ\WOKCđKPVGPELGTGMVQTCKPKGRQFGLOQYCđ\PKO
F[UMWULK 1UVCVGE\PKG LGħNK MKGTQYPKEVYQ WE\GNPK O[ħNCđQ Q Y[FCPKW LGIQ
MUKæľMKPCNGľCđQUKúV[NMQEKGU\[è/PKGLTCFQħEKDWF\KđVGOCV4\GE\[YKħEKG
YKGM::+QMC\CđUKúPKGV[NMQPKG\Y[MNGUMQORNKMQYCP[CNGECđMQYKEKGQF
DKGICđQF QE\GMKYCē K RQYU\GEJP[EJ QEGP FQV[E\æE[EJ OQľNKYQħEK RQINæ
FÎYYKGF\[FæľGēKOCT\GēNWF\K9đCħEKYKGPCYGVPKGNWF\KCNGNWF\MQħEK
LCMQVCMKGL
5VCEJŌRT\GFGYU\[UVMKO\CYQFQY[F\KGPPKMCT\CNGVGľFQMVQTRQNKVQ
NQIKK K JKUVQTKK PCLPQYU\GL Ō YKGMW FYWF\KGUVGIQ PKG RT\Gľ[đ QUQDKħEKG CNG
T\GE\LCUPCYKGF\KCđQPKOYKGNGPCYGVOKCđRGYPQħèľGIQTQ\WOKG1UVC
VGE\PKGD[đVQYKGMY[LæVMQYQRQPWT[QJ[FP[QFTCľCLæE[KPCEGEJQYCP[
RKGTYQVP[O RT[OKV[YK\OGO 1IÎNPKG FQOKPQYCđQ RT\GMQPCPKG ľG RQ
RT\GFPKGUVWNGEKGRQYKPPQPCWE\[èNWF\KľGDTWVCNPQħè K RT[OKV[YK\O RTQ
YCF\æV[NMQKY[đæE\PKGFQPKGU\E\úħè2QYU\GEJPKGIđQU\QPQVG\úľGNGMELC
\ WDKGIđGIQUVWNGEKC\QUVCđCIGPGTCNPKG\TQ\WOKCPCKľGYGHGMEKGVGIQYKGM
::+UVCPQYKèDúF\KG QMTGU QFEJQF\GPKC QF VCOVGIQ FYWF\KGUVQYKGE\PGIQ
RT[OKV[YK\OW)đQUKNKVQIđÎYPKGRQNKV[E[RT\[YÎFE[RKUCT\GKNWF\KGMWN
VWT[2QYUVCđQPCVGPVGOCVF\KGUKæVMKMUKæľGMKY[DKVP[EJRTCEPCWMQY[EJ
2QFQDPGVG\[UVCPQYKđ[JCUđCFNCPKG\NKE\QP[EJ RT\GFY[DQTE\[EJ MCORCPKK
RQNKV[E\P[EJRQYQđ[YCPQUKúVGľPCPKGY TQ\OCKV[EJ WMđCFCEJ K RQTQ\W
OKGPKCEJOKúF\[PCTQFQY[EJCYTGU\EKGYF\KGUKæVMCEJWOÎYRQFMVÎT[OK
YKFPKCđ[ RQFRKU[ RT\[YÎFEÎY YKGNMKEJ K OCđ[EJ PCTQFÎY 6GIQ TQF\CLW
HKNQ\QHKúIđQUKđ[RTCYKGYU\[UVMKGTGNKIKGKW\PCPGU[UVGO[ħYKCVQRQINæFQYG
9 V[OMKGTWPMWRTQYCF\QPQGFWMCELúRQE\æYU\[QFU\MÎđRQFUVCYQY[EJ
RQPCLYKúMU\GKRTGUVKľQYGWE\GNPKGY[ľU\GYU\[UVMKEJMQPV[PGPVÎY
8
# LGFPCM VG YU\[UVMKG JCUđC QE\GMKYCPKC RTQITCO[ VC RQYU\GEJPC
RGYPQħèY[FCLæECUKúNQIKE\PC K Y RGđPK W\CUCFPKQPC QMC\Cđ[ UKú QFNGIđG
QFT\GE\[YKUVQħEK
5VCEJ\CE\æđUQDKGWħYKCFCOKCèľGPCYTÎVFQDTWVCNPGLDG\Y\INúFPQħEK
FQV[E\[đ Y VCMKO UCO[O UVQRPKW NWFPQħEK RQU\E\GIÎNP[EJ MQPV[PGPVÎY
K RT\GFUVCYKEKGNK YU\[UVMKEJ TCU K Y[\PCē LCM K MQPMTGVP[EJ PCTQFQYQħEK
TQF\KPKRQU\E\GIÎNP[EJLGFPQUVGM0CLNGRU\[ORT\[MđCFGOD[đCLGIQYđCUPC
TQF\KPC 1UVCVGE\PKG Y PKGL RT\[U\GFđ PC ħYKCV QVT\[OCđ Y[EJQYCPKG
K RQYKPKGP D[đ Læ MQEJCè FQEGPKCè C EQ PCLYCľPKGLU\G TQ\WOKGè + D[è
OQľGYU\[UVMQVQURGđPKđCNG\ECđæ RGYPQħEKæ PKG TQ\WOKCđ LGL 0KG RQL
OQYCđLGLKFGCđÎYPKGOKCđVCMľGYæVRNKYQħEKľGRQFQDPæFTQIæVQE\[đ[UKú
F\KGLGKPP[EJTQF\KP<CTÎYPQV[EJLGOWDNKUMKEJKFQUMQPCNG\PCP[EJLCM
K PKG\PCP[EJDæFļ\PCP[EJ\GUđ[U\GPKC\NKVGTCVWT[\G UVWFKÎY PCF NQUCOK
E\đQYKGMC EQ QUVCVGE\PKG UVCPQYKđQ IđÎYP[ RT\GFOKQV LGIQ URGELCNPQħEK
LCMQRQNKVQNQICK\PCYE[JKUVQTKKYURÎđE\GUPGL
0KGRQTC\RKGTYU\[WħYKCFQOKđUQDKGľGLGIQF\KCFGMMVÎTGIQ\PCđLG
F[PKG\HQVQITCHKKNKVGTCVWT[K\QRQYKGħEKQLECD[đMKOħMKOQP PKIF[ D[
D[èPKGOÎIđPKGRQVTCHKđKPKGEJEKCđD[è&\KCFGMPQUKđYQIÎNGKPPGPC
\YKUMQMVÎTG5VCEJQYKY[FCYCđQUKúYTúE\ħOKGU\PGKMVÎTG\ECđæRGYPQ
ħEKæD[đQU[PQPKOGOEJđQRUMKGIQRQEJQF\GPKC
%JđQRKLCMQVCE[LCMQYCTUVYCURQđGE\PCPKGKUVPKGNKQFF\KGUKúEKQNGEK
<CE\úNK\CPKMCèLWľY::UVWNGEKWCYQDGEPGLGRQEG\CIKPúNKLWľLCMQQMTG
ħNQPC MNCUC URQđGE\PC 2QLCYKNK UKú PCVQOKCUV RTQFWEGPEK TQNPK RT\GYCľPKG
URGELCNKħEKY[U\MQNGPKYUYQKOMKGTWPMW5VCPQYKNKQPKYCTUVYúPC QIÎđ EQ
PCLOPKGL ħTGFPKQ \COQľP[EJ RTQFWEGPVÎY RTQFWMVÎY TQNP[EJ \CLOWLæEæ
Y URQđGE\GēUVYKG Q V[NG U\E\GIÎNPæ TQNú ľG D[NK PKG\CNGľPK QF RCēUVYQYGL
E\[NQMCNPGLCFOKPKUVTCELK+UVQVPGLGFPCMľGD[NKVQPCQIÎđFQUMQPCNGY[
MU\VCđEGPKNWF\KGQMTGħNCPKKPVGNKIGPELæTQNPæ 5VCPQYKNK VCM Y 'WTQRKG LCM
K Y 5VCPCEJ FQħè \YCTVæ UKđú RQNKV[E\Pæ TCE\GL Y URQđGE\GēUVYKG PKG\D[V
NWDKCPæ DQ WEJQF\æEæ \C DCTF\Q UCOQNWDPæ K FDCLæEæ Y[đæE\PKG Q YđCUPG
KPVGTGU[
&\KCFGM5VCEJC\VGIQTQF\CLWMNCUæOKCđPKGYKGNGYURÎNPGIQ2QEJQF\Kđ
\ TQF\KP[ CWVGPV[E\PKG EJđQRUMKGL Q E\[O RKUCđ Y UYQKEJ RCOKúVPKMCEJ Ō
VGTC\YTQF\KPKGDCTF\Q EGPKQP[EJ RT\G\ YU\[UVMKEJ LGL E\đQPMÎY \ WYCIæ
E\[VCP[EJKW\PCYCP[EJ\CLGF[PKGYKCT[IQFPGKHCUE[PWLæEQEKGMCYGļTÎFđQ
KEJMQT\GPK/CđQVGIQ&\KúMKVGLNGMVWT\GRQ\PCYCNKPKGV[NMQF\KGLGTQFW
CNGYQIÎNGF\KGLGYCTUVY[URQđGE\PGLMVÎTGLD[NKE\đQPMCOK
9
/[ħNæEQV[O5VCEJ\TGU\VæPKGRQTC\RKGTYU\[W\O[UđCYKCđUQDKGLCM
FCNGEG\OKGPKNKUKúQPKUCOKKYU\[UVMQYQMÎđPKEJ0KGFQħèľGPQUKNKKPPG
PC\YKUMQCNGOKGNKECđMKGOQFOKGPPGRQE\WEKGRT\[PCNGľPQħEKFQQMTGħNQPG
IQPCTQFWFQQMTGħNQPGLITWR[URQđGE\PGL+EJRQINæF[ RQNKV[E\PG D[đ[D[
FNCKEJF\KCFMCECđMQYKEKG PKG\TQ\WOKCđG VCM LCM FNC PKEJ F\KYPG K PKG FQ
RT\[LúEKCD[đ[RQINæF[F\KCFMC#OKPúđQRT\GEKGľ\CNGFYKGPKGEQRQPCFUVQ
NCVEJQèVTWFPQD[đQD[WUVCNKè\ECđæRTGE[\LæEG\WTúF\KGNæEæKEJľ[EKGQF
ľ[EKCF\KCFMC5VCEJMKNMCMTQVPKGRTÎDQYCđVQY[NKE\[èCNG\CMCľF[OTC\GO
Y[EJQF\KđQOWEQKPPGIQ$[đRT\GMQPCP[ľGF\KCFGMCNDQUKúO[NKđCNDQ
ħYKCFQOKG QRKU[YCPG Y[FCT\GPKC WOKGU\E\Cđ Y KPP[EJ NCVCEJ 0KG OQľPC
\TGU\Væ Y[MNWE\[è ľG Y VCOV[EJ NCVCEJ PC RT\GDKGI E\CUW RCVT\QPQ PKGEQ
QFOKGPPKG 5VCEJ OKCđ RT\GMQPCPKG ľG Y :: YKGMW LCM K Y RQRT\GFPKEJ
UVWNGEKCEJFQRQLúEKCE\CUW RQFEJQF\QPQ PKGEQ KPCE\GL 1DGEPKG FQOKPQ
YCđQ RT\GMQPCPKG ľG E\CU LGUV PKG V[NMQ PKG FQ RQYUVT\[OCPKC CNG KO UKú
YKúEGLYKGYKúEGLEJEGQUKæIPæèUVYQT\[è\DWFQYCèRQ\PCèKRQ\QUVCYKè
EQħRQUQDKGV[OIQF\KP[OKPWV[FPKKNCVCRúF\æU\[DEKGL5VCEJPKGOKCđ
YæVRNKYQħEK ľG IF[D[ F[URQPQYCđ YURQOPKGPKCOK F\KCFMC K RTCF\KCFMC
RQVTCHKđD[VQ\LCYKUMQRQYQNPQħEKE\CUWNGRKGL\TQ\WOKGè2QMQNGPKGF\KCFMC
1NMC Y[YQF\KđQ UKú \ RQFIÎTUMKGL YUK RCUCđQ QYEG KEJ PCLFCNU\G YQLCľG
RTQYCF\Kđ[ FQ RQDNKUMKEJ OKCUV IF\KG URT\GFCYCNK UGT[ OKúUQ YGđPú
C FQVCTEKGFQVCMKGIQOKCUVCYPCLNGRU\[OTC\KGKRT\[U\E\GIÎNPKGURT\[LCLæ
E[EJYCTWPMCEJRQNKV[E\P[EJURQđGE\P[EJKRQIQFQY[EJ\CLOQYCđQPCYGV
K MKNMC FPK ,GOW 5VCEJQYK K LGIQ YURÎđE\GUP[O E\CU VCMK Y[UVCTE\Cđ PC
QMTæľGPKG INQDW \KGOUMKGIQ PC FQVCTEKG FQ MCľFGIQ CDUQNWVPKG MCľFGIQ
\CMæVMCPCU\GLRNCPGV[CQFRGYPGIQE\CUWPCYGVKFQKPP[EJRNCPGVWMđC
FW<TGU\VæOCđQVGIQ9KGF\KGNKFQDT\GľGKUVPKGLæKPPGWMđCF[RNCPGVCTPG
FQMVÎT[EJPCTC\KGPKGOQľPCFQVT\GèYđCħPKG\WYCIKPCE\CU+ LGħNK PCF
E\[OħRTCEQYCPQ\GU\E\GIÎNPæRCULæVQYđCħPKGPCFRQMQPCPKGORT\GU\MÎF
UVYCT\CP[EJRT\G\E\CU
<LCYKUMQE\CUWUVCđQ UKú VGTC\ LGFP[O \ PCLDCTF\KGL HCUE[PWLæE[EJ 1F
Y[PKMÎYRTCEDCFCYE\[EJPCFE\CUGOY\PCE\P[OUVQRPKW \CNGľCđ[ FCNU\G
NQU[YURÎđE\GUPQħEKKRT\[U\đQħè#NGVQPKGYU\[UVMQ<CE\[PCPQEQTC\Y[
TCļPKGL TQ\WOKGè ľG QF UVQUWPMW YQDGE E\CUW \CNGľCđ[ NQU[ OKGU\MCēEÎY
TÎľP[EJTGLQPÎY<KGOKCPCYGVECđ[EJMQPV[PGPVÎY$TQēLæFTQYCVTCEKđC
\WRGđPKG PC \PCE\GPKW 0KGRQTÎYP[YCNPKG ITQļPKGLU\æ \CE\[PCđC D[è DTQē
E\CUW <CT[UQY[YCđC UKú OQľNKYQħè RT\[URKGU\GPKC E\CUW FNC QMTGħNQPGIQ
TGLQPWħYKCVCEQRQ\YCNCđQDG\FQMQP[YCPKC\PKU\E\Gē\CVTWYCPKCCVOQUHG
10
T[KYKGNMKEJFGYCUVCELKURQYQFQYCèDđ[UMCYKE\PGY[OKGTCPKGľ[Y[EJKUVQV
Y FCP[O TGLQPKG ħYKCVC ,GFPQE\GħPKG \FCYCPQ UQDKG URTCYú ľG MVQħ
\ LCMKEJħ VCO RQYQFÎY VCMæ DTQPKæ E\CUW OQľG RQUđWľ[è UKú YQDGE ECđGL
RNCPGV[2QUKCFCPQFQYQF[ľGYU\GEJħYKCVQVCTđUKúQVGIQTQF\CLW \CITQ
ľGPKG
5VCEJRT\GTYCđRKUCPKGKYTÎEKđFQVGOCVWQFLCMKGIQ\CE\[PCđVQLGUV
FQF\KGLÎYUYQLGIQTQFWYFYÎEJRQRT\GFPKEJYKGMCEJCYKúEY:+:K::
UVWNGEKW2QUVCPQYKđľGFQ\CICFPKGPKCE\CUWLGU\E\GRQYTÎEKDG\Y\INúFWPC
\CYKđQħèKFTCOCV[E\P[Y[OKCTVGLRTQDNGOCV[MK,GUVVQMQPKGE\PG0CYGV
LGħNK PKG D[đD[ Y UVCPKG E\GIQMQNYKGM PCWE\[è UYQKEJ UđWEJCE\[ VQ LGIQ
QDQYKæ\MKGOD[đQ\OWU\GPKGOđQF[EJNWF\KFQO[ħNGPKCQV[O 1PK RT\G
EKGľYMTQE\æY::++YKGM\ECđæRGYPQħEKæLGU\E\GDCTF\KGLUMQORNKMQYCP[
VTWFPKGLU\[COQľGKDCTF\KGLVTCIKE\P[PKľQDGEPGUVWNGEKG1UVCVGE\PKGEQ
PCLOPKGL QF :+: UVWNGEKC VTCIGFKC IQPKđC VTCIGFKú K EJQEKCľ ħYKCV \OKGPKđ
UKúE\đQYKGMYđCħEKYKGRQ\QUVCđVCMKUCOQMTWVP[UCOQNWDP[ľæFP[\PKU\
E\Gē K RT\GMQPCP[ ľG LGIQ RT\[U\đQħè K U\E\úħEKG \CNGľæ QF LGIQ UKđ[ DG\
Y\INúFPQħEKKOQľNKYQħEK\CRCPQYCPKCPCFKPP[OK,GħNKWFCđQD[UKúYV[O
EQMQNYKGM\OKGPKèVQLGF[PKGRQRT\G\QFRQYKGFPKGMU\VCđVQYCPKGRQINæFÎY
K U\GT\GPKGPKG\DúFPGLYKGF\[6GOWYđCħPKGOKCđ[UđWľ[èKLGIQY[MđCF[
9KGF\KCđFQUMQPCNGľGLGIQUđWEJCE\GPKGDúFæRT\G\VQDCTF\KGLKPVGNK
IGPVPKPCVQOKCUVOKCđRGYPQħèľGOQľG\YKúMU\[è\CUQD[KEJYKGF\[QTC\
PCWE\[èLCMVúYKGF\ú TQ\WOKGè K LCM \ PKGL MQT\[UVCè < NKVGTCVWT[ C E\ú
ħEKQYQK\YđCUP[EJFQħYKCFE\GēYKGF\KCđLCMYCľPGCLGFPQE\GħPKGVTWFPG
LGUVMQT\[UVCPKG\YKGF\[MVÎTæRQFUWYCPCOUCOQľ[EKGTQF\KPCPCUKY[
EJQYCYE[CYTGU\EKGECđ[U[UVGOQħYKCV[5CO \GVMPæđ UKú RT\GEKGľ \ Y[
DKVPKG WVCNGPVQYCP[OK PCWE\[EKGNCOK MVÎT\[ LWľ WE\PKQO U\MÎđ RQFUVCYQ
Y[EJRQVTCHKNKQVYQT\[èQE\[PCQVCE\CLæE[KEJħYKCV\CKPVGTGUQYCèKEJV[O
ħYKCVGOUMđQPKèD[QPKOO[ħNGNKD[TQ\YCľCNKEQKFNCE\GIQUKúF\KGLG6Q
TQ\YCľCPKGYđCħEKYKGD[đQE\[OħPCVWTCNP[ORT\[PCNGľP[Oľ[EKW
9đCħEKYKG YU\[UVMQ EQ ľ[LG \CLOWLG LCMæħ RQUVCYú YQDGE UYGIQ QVQ
E\GPKC&QV[E\[VQYRKGTYU\[OT\úF\KG NWF\K CNG TÎYPKGľ K \YKGT\æV 2KGU
LCMUKúY[FCLGY[DKGTC\CYU\GVCMKURQUÎDRQUVúRQYCPKCMVÎT[LGUVFNCPKG
IQPCLMQT\[UVPKGLU\[\CRGYPKCOW RQMCTO K DG\RKGE\GēUVYQ &æľGPKC E\đQ
YKGMC D[đ[ DCTF\Q RQFQDPG CNG Y[PCVWT\Cđ[ LG EGNG \YKGT\úVQO QDEG
C YKúEFæľGPKGFQ\COCPKHGUVQYCPKCUYQLGLY[ľU\QħEKPCFKPP[OKRGYPQħè
ľG F\KúMK VGL Y[ľU\QħEK E\đQYKGMQYK PCNGľ[ UKú YU\[UVMKGIQ YKúEGL C YKúE
LGF\GPKC EKGRđC W\PCPKC KVR 6CM D[đQ YđCħEKYKG QF œ\CYU\GŒ Y MCľF[O
11
TC\KGQFE\CUWMKGF[E\đQYKGMRQLæđTÎľPKEúOKúF\[UQDæCħYKCVGO\YKGT\æV
C YđCħEKYKGOKúF\[UQDæCTGU\VæQVCE\CLæEGIQIQħYKCVCľ[YGIQ5MđQPKđQVQ
IQPCVWTCNPKGFQF\KCđCēYMKGTWPMW RQFRQT\æFMQYCPKC UQDKG QVCE\CLæEGIQ
IQ ħYKCVC YđæE\CLæE Y VQ YURÎNPQV[ NWF\MKG MVÎTG W\PCđ \C OPKGL YCTVQ
ħEKQYG<E\CUGOO[ħNGPKGVCMKGUVCđQUKúRQYU\GEJPKGCMEGRVQYCPæ\CUCFæ
\PCLFWLæEGQF\YKGTEKGFNGPKGYTÎľP[EJU[UVGOCEJHKNQ\QHKE\P[EJTGNKIKLP[EJ
PCWMQY[EJ K RQNKV[E\P[EJ &\KGYKúVPCUVG K FYWF\KGUVG UVWNGEKG UKúIPúđ[
Y V[O \GPKVW EQ Y GHGMEKG URTQYCF\KđQ PC NWF\MQħè ECđæ NCYKPú VTCIGFKK
9UMC\Cè VW PCNGľ[ \CTÎYPQ YU\GNMKG QFOKCP[ MQNQPKCNK\OW \CMđCFCLæEGIQ
ľGKUVPKGLæPCTQF[OCLæEGRTCYQK\CTC\GOU\E\GIÎNPGF[URQ\[ELGD[RCPQ
YCè PCF KPP[OK LCM TÎYPKGľ TÎľPQTQFPG K U\[DMQ TQ\RQYU\GEJPKCLæEG UKú
VQVCNKVCTPGU[UVGO[RQNKV[E\PGYV[OUVCNKPQYUMæQFOKCPúMQOWPK\OWE\[
HCU\[\OYY[FCPKWPC\KUVQYUMKO%QIQTU\CMTCLGRT\[LOWLæEGVCMKGKFGQNQ
IKG \CNKE\Cđ[ UKú FQ RCēUVY PCLDQICVU\[EJ Q PCLY[ľU\[O UVQRPKW TQ\YQLW
E[YKNK\CE[LPGIQ F[URQPWLæE[EJ PCLRQVúľPKGLU\[OK K PCLPQYQE\GħPKGLU\[OK
\CUQDCOKħTQFMÎYPKU\E\GPKCQFRQLC\FÎYOGEJCPKE\P[EJRQDTQēPWMNGCT
Pæ 0CYGV LGħNK FQ RCēUVY V[EJ YđæE\[O[ 4QULú VQ PKG DúF\KG VW ľCFPGL
URT\GE\PQħEKDQYKGO\CDKGF\QPGD[đQTQU[LUMKGURQđGE\GēUVYQCNGPKGRCē
UVYQ\LGIQUVTWMVWTCOKUVCPQYKæEG LGFPQ \ E\QđQY[EJ OQECTUVY GWTQRGL
UMKEJ
6G MTÎVMKG TQ\YCľCPKC FQV[E\æEG IđÎYPKG FYWF\KGUVGIQ UVWNGEKC EJQè
\CJCE\CLæEGTÎYPKGľQ:+:UVWNGEKG5VCEJ RQVTCMVQYCđ LCMQ YUVúR FQ RTQ
ITCOWPCWE\CPKCQDGLOWLæEGIQFYCUGOGUVT[MVÎT[OKCđD[èPKGV[NGJKUVQ
TKæ::+YKGMWEQRTÎDæYRTQYCF\GPKCLGIQUVWFGPVÎY Y TGCNKC F\KYPGIQ
PKGQE\GMKYCPGIQKHCMV[E\PKGPKG\D[V\TQ\WOKCđGIQRT\GDKGIWTQ\YQLWY[FC
T\GēCMVWCNPGIQUVWNGEKC
,GU\E\GOPKGLYKúEGLYRQđQYKG::+YKGMWMKGF[5VCEJ\CE\[PCđUVWFKC
JKUVQT[E\PGKRQNKVQNQIKE\PGľ[YKQPQRTCYKGRGYPQħèľGYU\[UVMKGVTCIGFKG
RQRT\GFPKGIQ UVWNGEKC VQ LWľ OKPKQPC DG\RQYTQVPKG RT\GU\đQħè 9U\GO
K YQDGEIđQU\QPQ\CYCTVQYMUKæľMCEJ K Y RTQITCOCEJ PCWE\CPKC VG\ú ľG
JKUVQTKC RQYU\GEJPC WDKGIđGIQ UVWNGEKC \ LGIQ QDW YQLPCOK ħYKCVQY[OK
\ GMUVGTOKPCELæĽ[FÎY5đQYKCP%JKēE\[MÎY\QDQ\COKMQPEGPVTCE[LP[OK
Y 'WTQRKGĦTQFMQYGLKđCITCOKPC9UEJQF\KGVQYKGNMKVTCIKE\P[DđæFNWF\
MQħEK)đQU\QPQVQ\V[OYKúMU\[ORT\GMQPCPKGOľG\CTÎYPQURTCYE[VGL
VTCIGFKKLCMKLGLQHKCT[Y[FCYCNKUKúTQ\WOKGèľG\MCVCMNK\OÎYV[EJPKMVPKG
Y[U\GFđY[ITCP[2T\GITCNKYU\[UE[\CTÎYPQRQMQPCPKYQDWYQLPCEJħYKC
VQY[EJLCMK\Y[EKú\E[2T\GITCđCKFGQNQIKC MVÎTC \TQF\KđC VG PKGU\E\úħEKC
12
#NGRT\GFGYU\[UVMKORT\GITCđCVCMGPVW\LCUV[E\PKGIđQU\QPCY::UVWNGEKW
KFGQNQIKCPCELQPCNK\OW+VQYđCħPKGVCKFGQNQIKCPCLDCTF\KGLUKúUMQORTQOK
VQYCđCPKG\CNGľPKGQFVGIQIF\KGY[TQUđCKLCMKGHQTO[RT\[LúđC
&YWF\KGUVGUVWNGEKGPKG RQ\QUVCYKđQ RQF V[O Y\INúFGO PCLOPKGLU\[EJ
YæVRNKYQħEK 2QYUVCđQ YKGNG TÎľP[EJ QFOKCP PCELQPCNK\OW CNG YU\[UVMKG
đæE\[đQ LGFPQ PKG\đQOPG RT\GMQPCPKG ľG VQ YđCħPKG VGP QMTGħNQP[ PCTÎF
LGUVLGF[P[OY[LæVMQY[OCLGIQRT\[YÎFE[ŌVQIGPKWU\GPKGOCLæE[UQDKG
TÎYP[EJYY[V[E\CPKWEGNÎYKFTÎI PKG\DúFP[EJ FNC KEJ QUKæIPKúEKC 2T\[
MđCF[OQľPCOPQľ[è9U\[UVMKGRQ\YCNCLæ\TQ\WOKGèY[LæVMQYæQFTúDPQħè
::UVWNGEKCQFRQRT\GFPKEJCVCMľGŌLCMVQPCO F\Kħ LWľ YKCFQOQ Ō QF
PCUVúRP[EJ 9[UVCTE\[ \CUVCPQYKè UKú PCF URGE[HKMæ UVCNKPK\OW K PC\K\OW
PCFECđMQYKEKGQFOKGPPæHQTOæPCELQPCNK\OWLCRQēUMKGIQCLGU\E\GRT\GF
VGOEJKēUMKGIQPCFURGE[HKE\P[OKEGEJCOKHCU\[\OWYđQUMKGIQKPKGRQYVC
T\CNP[OEJCTCMVGTGOPCELQPCNK\OÎYTÎľP[EJPKGYKGNMKEJKOCđQ\PCE\æE[EJ
PCTQFÎY'WTQR[E\[#OGT[MKĐCEKēUMKGL
<LCYKUMQPCELQPCNK\OWVQLGUVRQE\WEKCFWO[KY[ľU\QħEKY[PKMCLæEGIQ
\ HCMVWRT\[PCNGľPQħEKFQQMTGħNQPGIQPCTQFWE\[TGRTG\GPVQYCPKCQMTGħNQ
PGLTCU[NWD\COKGU\MKYCPKCQFRQMQNGēFCPGIQTGLQPWħYKCVCY[UVúRQYCđQ
QFYKGNWUVWNGEKCNGY::YKGMWRT\[DTCđQYTúE\\Y[TQFPKCđGHQTO[IGPG
TWLæE TQ\NKE\PG TQ\DQLG K MQPHNKMV[ %Q EKGMCYU\G Y OKCTú TQ\YQLW PCWM
RT\[TQFPKE\[EJE\đQYKGMEQTC\NGRKGL\CE\[PCđ TQ\WOKGè ľG LGUV RQ RTQUVW
LGFP[O\ICVWPMÎY\COKGU\MWLæE[EJPCU\INQDC \CRGYPG K V[UKúE[ KPP[EJ
RNCPGV MTæľæE[EJ Y QFNGIđ[EJ ICNCMV[MCEJ $[NKħO[ K LGUVGħO[ E\úħEKæ
9U\GEJħYKCVC K LGFP[O \ GNGOGPVÎY PKG\Y[MNG UMQORNKMQYCPGIQ \LCYKUMC
LCMKOLGUVUCOQľ[EKG
2QYKGF\KCđIđQħPQV[EJMKNMC\FCēEJYKNúQDUGTYQYCđLCMRQMC\WLæUKú
PCGMTCPKGK\CO[ħNKđUKú,GIQ\CFCPKGOD[đQWđCVYKèUVWFGPVQOCYđCħEK
YKGWOQľNKYKèKOURQLT\GPKGPCYđCUPGľ[EKGPCľ[EKGPCU YU\[UVMKEJ LCMQ
PCPKGTQ\GTYCNP[GNGOGPVľ[EKCYQIÎNGCYKúEPCPCLDCTF\KGLUMQORNKMQYC
P[ K PCLVTWFPKGLU\[ FQ \TQ\WOKGPKC RTQEGU \CEJQF\æE[ YG 9U\GEJħYKGEKG
Y LCMKORT\[U\đQPCOľ[è9RTCYF\KGVGPPKGD[YCNGUMQORNKMQYCP[VGOCV
D[đDCTF\KGL\TQ\WOKCđ[VGTC\PKľ Y RQRT\GFPKEJ YKGMCEJ CNG RQTWU\[đ IQ
LGFPCM DQ PKGYæVRNKYKG YKæ\Cđ UKú \G \LCYKUMKGO PCELQPCNK\OW 2QTWU\CLæE
RTQDNGO[ :+: YKGMW C Y \CUCF\KG DCTF\KGL :: UVWNGEKC PKG OQľPC D[đQ
RQOKPæèRQLúEKCPCELQPCNK\OW0KGUVGV[VCMľGKYKGM::+PKGD[đQFPKGIQ
YQNP[EQ\QUVCPKGLGU\E\GRQMC\CPGYFCNU\[EJE\úħEKCEJMUKæľMK
13
I: Opuszczamy
świat XX stulecia
Tytu
ł rozdziału może posłużyć za wstęp do zajęć
ze studentami. Nie u
żywam z reguły – sam nie wiem
dlaczego - poj
ęcia „wykłady”. Wydaje mi się to na-
zbyt napuszone, w ka
żdym razie w odniesieniu do te-
go, co sam robi
ę. Nie jestem profesorem czy naukow-
cem, ale jednym z zawodowych dziennikarzy, których
sporo prowadzi zaj
ęcia na różnych uczelniach. Zajmu-
jemy si
ę tematami na których znamy się nie gorzej od
ludzi nauki, z tym,
że ci podchodzą do tematu raczej
teoretycznie, za
ś ludzie pióra zajmują się faktami.
Szczególnym przyk
ładem jest polityka. Naukowcy roz-
patruj
ą ją i tworzą jej teorię, wyodrębniając z niej
ró
żne systemy. Opracowali teorie kilku odmian socja-
lizmu, komunizmu i nie wiadomo ilu - kapitalizmu.
Prowadz
ą wykłady, w których wyjaśniają każdą z tych
teorii, najcz
ęściej, nie zaprzątając sobie nawet
g
łowy, która z nich jest w praktyce bardziej słuszna
i jakie b
ędą skutki jej wprowadzania w życie.
W XX stuleciu doprowadzi
ło to do niebywałego cha-
osu i przynios
ło tragiczne skutki. Toż przecież Hi-
tler uwa
żał się za socjalistę, a tworzony przezeń
system okre
ślono socjalizmem narodowym. Nie zamie-
rzam prowadzi
ć „wykładu” wyjaśniającego doktrynę tej
odmiany socjalizmu, ale na pewno nie pomin
ę zajęć,
po
święconych skutkom tego systemu. Obecnie, w dru-
giej po
łowie XXI stulecia nikogo nie interesują
przemówienia Hitlera i jemu wspó
łczesnych. A jednak
nast
ępstwa nazizmu w przeróżny sposób odczuwane są
po dzie
ń dzisiejszy i - co ważniejsze - kształtują
postaw
ę całych społeczeństw, budząc w równej mierze
zarówno strach i podejrzliwo
ść wobec innych narodów,
jak i
świadomość, że jeśli mamy uniknąć nowych tra-
gedii musimy szuka
ć dróg zbliżenia, wzajemnego zro-
zumienia, a nawet
życzliwości. I w tym zakresie rola
14
jak
ą spełniają dziennikarze jest nieporównywalnie
wa
żniejsza i skuteczniejsza, niż działania ludzi na-
uki. Nie uprawnia to dziennikarzy do tego, by czuli
si
ę automatycznie wywyższeni, ani też nie pomniejsza
roli i znaczenia naukowców. Wyja
śnia natomiast, dla-
czego prac
ą wychowawczą, w tym głównie pracą na
uczelniach powinni zajmowa
ć się jedni i drudzy.
Inny przyk
ład. Naukowcy teoretycy nie są w stanie
logicznie i zrozumiale wyja
śnić powodów wybuchu
pierwszej wojny
światowej, konfliktu, który w zasa-
dzie stanowi
ł faktyczny początek XX stulecia, i któ-
ry doprowadzi
ł do rozpętania drugiej wojny świato-
wej, wraz z wy
łonieniem się określonych systemów po-
litycznych, z których pewne utrzymywa
ły się jeszcze
d
ługo po zakończeniu wojny: a więc hitlerowskim na-
zizmem, komunizmem i ameryka
ńskim kapitalizmem, któ-
ry przeszed
ł w XXI stulecie jako ustrój nadrzędny
i bardzo odmienny w dzia
łaniu i znaczeniu od kapita-
lizmu XX stulecia, w szczególno
ści w czasie jego
drugiej po
łowy. I tu ponownie otwiera się ogromne
pole dzia
łania dla dziennikarzy, a więc ekspertów od
przekazywania informacji zgodnych z rzeczywisto
ścią,
zdolnych t
ę informację skomentować zgodnie z własny-
mi przekonaniami lub ludzi czy si
ł z którymi autor
komentarza czuje si
ę związany. Człowiek uważający
si
ę za prawdziwego naukowca nie sprosta takiemu za-
daniu. Brak mu po temu odpowiedniego zasobu informa-
cji, i - co wa
żniejsze - nie odczuwa tak, jak dzien-
nikarz, misji kszta
łtowania poglądów swych odbiorców
zgodnie z tym, w co sam wierzy, lub co odpowiada je-
go w
łasnym interesom. Ponieważ refleksje te zacząłem
od wybuchu pierwszej wojny
światowej, przypomnę tyl-
ko pokrótce,
że tak naprawdę, nikt nie wiedział i po
dzi
ś dzień nie wie dokładnie dlaczego doszło do tej
wojny. Pomi
ędzy państwami, które w wojnę tę były za-
anga
żowane, tj. Niemcami a Francją, Rosją a krajami
Zachodu, Japoni
ą a Stanami Zjednoczonymi, nie było
15
zasadniczych politycznych rozbie
żności. Po jednej
i po drugiej stronie wyznawano bardzo zbli
żone ide-
a
ły, nawet interesy polityczne i gospodarcze nie by-
ły na tyle rozbieżne, by mogły prowadzić do konflik-
tu zbrojnego. A jednak do wojny dosz
ło, co wyjaśnia
si
ę bardzo różnie, choć wydaje się, że dopiero w XXI
wieku wyra
źniej dostrzeżono i szerzej zinterpretowa-
no sk
łonność do szczególnej i wrodzonej człowiekowi
- chyba od jego stworzenia - agresywno
ści.
A jednak jak bardzo odmienne i cz
ęsto odbiegające
od rzeczywisto
ści były oceny, publikacje i komenta-
rze ludzi wyros
łych w minionym stuleciu, choć nie-
którzy przewa
żnie już w sędziwym wieku, przekroczyli
cezur
ę czasu pomiędzy wiekiem XX, zamykającym drugie
tysi
ąclecie naszej epoki, a wiekiem XXI, wprowadza-
j
ącym ludzkość w trzecie milenium, okres dla nas tak
nieodgadniony,
że nie tylko nie możemy nic prognozo-
wa
ć, a nawet nie możemy mieć pewności, czy do końca
tego tysi
ąclecia przetrwa życie na naszej planecie.
Zak
ładamy jedynie, że jeśli przetrwa, to będzie się
opiera
ć generalnie na tych samych zasadach co obec-
nie, gdy
ż wiemy już i dysponujemy dowodami na uni-
wersalno
ść życia, obejmującego cały wszechświat choć
przyjmuj
ącego zapewne dość odmienne nierzadko formy.
Z pierwszej po
łowy XX stulecia wyszliśmy wstrzą-
śnięci przebiegiem i skutkami pogromów, jakich dopu-
ściliśmy się jako społeczność światowa. Do ekscesów
tych zreszt
ą doszło głównie w Europie, uważanej po-
wszechnie za centrum nauki, kultury, my
śli politycz-
nej i sztuki. Tymczasem to tu w
łaśnie, choć nie wy-
łącznie, zamordowano bestialsko dziesiątki milionów
ludzi, dzieci i starców, tych, z broni
ą w ręku
i bezbronnych, ludzi obojga p
łci przeróżnej narodo-
wo
ści, religii i poglądów. Wchodząc głębiej w XXI
wiek zaczynano coraz wyra
źniej dostrzegać, że byli-
śmy sprawcami rzezi, tym straszliwszej, że nie dała
ona
żadnych efektów i nie wyleczyła ludzi z głęboko
16
zakorzenionego w nich okrucie
ństwa i właściwie po-
wszechnej sk
łonności do zabijania. Ponadto, skłon-
no
ść ta wynikała z przekonania, że jedynie poprzez
wzajemne wybijanie si
ę, wprowadzimy świat i ludzkość
w
epok
ę szczęścia, spokoju, dobrobytu. Minęło do-
brych kilkadziesi
ąt lat od zakończenia obu wojen
światowych, zanim zaczęliśmy pojmować, że szczęście
pozostawa
ło nadal tak samo odległe i nieosiągalne,
jak poprzednio. Natomiast historia wieku XXI zacz
ęła
nam ju
ż od początku udowadniać, że to właśnie wyda-
rzenia XX stulecia, a szczególnie jego pierwszej po-
łowy, sprawiły, że żądza zabijania stawała się zja-
wiskiem coraz bardziej powszechnym, nie budz
ącym
sprzeciwu, za
ś ogólnie panowało przeświadczenie, że
do osi
ągnięcia wytyczonych sobie celów można dojść
jedynie eliminuj
ąc ludzi, którzy w naszym mniemaniu
staj
ą nam na drodze do tego, gdy tymczasem spokojna,
rzeczowa analiza sytuacji wcale takiego stanowiska
ani nie uzasadnia, ani nie potwierdza.
Mniej wi
ęcej tak powinien wyglądać wstęp do cyklu
moich zaj
ęć na uczelni. Przy czym, o ile konieczne
wydaje si
ę zaprezentowanie poglądów filozoficznych
i historii pierwszej po
łowy XX stulecia, a więc
w zasadzie obu wojen
światowych, o tyle technicznym
przebiegiem tych wydarze
ń nie ma się co zajmować.
Bardzo charakterystyczny i wr
ęcz powszechny jest bo-
wiem fakt szerokiego rozwini
ęcia wiedzy na temat
przebiegu obu wojen, strategii poszczególnych rz
ądów
i przywódców wojskowych, konkretnych operacji mili-
tarnych i innych poczyna
ń, jak na przykład zbrodni-
czych operacji unicestwiania europejskich
Żydów, czy
wi
ęźniów stalinowskich łagrów.
Zatem fakty by
ły prawie powszechnie znane, a rów-
nocze
śnie ich filozofia nie budziła szerszego zain-
teresowania i pozostawa
ła
niezrozumia
ła. Hitler
i hitleryzm s
ą tego szczególnym przykładem. Nikt nie
w
ątpi, że Hitler był jednym z największych i najsku-
17
teczniej dzia
łających zbrodniarzy w historii ludzko-
ści. Zbrodniarzem był istotnie genialnym i szokująco
skutecznym. Jeszcze w sto pi
ęćdziesiąt lat po jego
samobójczej
śmierci powtarza się, że należy uczynić
wszystko, aby cz
łowiek taki nie pojawił się ponow-
nie. Jak jednak nie dopu
ścić do tego, kiedy tak na-
prawd
ę prawie nikt nie wie, jaką filozofią kierował
si
ę Hitler w swych działaniami i strategii. Czy rze-
czywi
ście mordował, bo sprawiało mu to przyjemność,
a wi
ęc czy faktycznie był genialnym szaleńcem? Na
tyle genialnym,
że porwał za sobą cały niemiecki na-
ród. I czy naród ten znajduje równie
ż źródło radości
i satysfakcji w zabijaniu? Zastanówmy si
ę, czy prze-
ci
ętny Niemiec w zabijaniu Żydów, Rosjan i Polaków
znajduje poza satysfakcj
ą, także przekonanie, że tym
samym umacnia swoj
ą pozycję, udowadnia, że jest lep-
szy, m
ądrzejszy i bardziej wartościowy od przedsta-
wicieli innych narodów, a swojej nacji zapewnia do-
statni
ą i bezpieczną przyszłość?
Oczywi
ście, zapewnię moich studentów, że są i tak
my
ślący i czujący Niemcy, ale zapewnię też, że głup-
ców znajdujemy w ka
żdym narodzie. Jestem pewien
i postaram si
ę przekazać to moim słuchaczom, że
ogromna wi
ększość Niemców nie znajdowała upodobania
w polityce agresji, ucisku, eksploatacji i ekstermi-
nacji innych nacji. Podobnie jak Rosjanie nie czuli
si
ę lepsi, zamożniejsi i bezpieczniejsi tylko dlate-
go,
że ich „wielki wódz” wymordował i zamęczył mi-
liony ludzi, w tym wielu ich rodaków. Przeciwnie,
i Niemcy, i Rosjanie obserwuj
ąc zbrodnicze poczyna-
nia swoich przywódców odczuwali narastaj
ący niepo-
kój, a jednak godzili si
ę na politykę zbrodni
i przemocy.
Dzi
ś wiemy, że nie była to jakaś cecha charakte-
rystyczna jedynie dla XX stulecia. Po trwaj
ącym oko-
ło pół wieku okresie spokoju, będącym niejako reak-
cj
ą na oba konflikty światowe, obecnie - jak dobrze
18
dzi
ś wiemy - świat ponownie chwycił za broń. Powsta-
ła sieć organizacji terrorystycznych, które rozsze-
rzaj
ą swój zasięg, mimo że nie tylko nie są w stanie
osi
ągnąć postawionych sobie celów politycznych, ale
i coraz trudniej jest im je zrealizowa
ć.
Nale
ży tu zaznaczyć, że z identyczną sytuacją
mieli
śmy do czynienia w przypadku nazizmu i stalini-
zmu. Niemniej, ponownie zacz
ęliśmy się zabijać, i to
na coraz wi
ększą skalę, bo terroryzm stał się przy-
czyn
ą regularnych wojen wcale nie mniej krwawych
i nie mniej bezskutecznych ni
ż dwudziestowieczne
wojny
światowe.
Zanim jednak przejdziemy do tego w dalszych wy-
k
ładach, należy podsumować pewne sprawy i wydarzenia
z pierwszej po
łowy XX stulecia. Zacząłbym od oceny
wspó
łczesnych, a co za tym idzie, od stanowiska wo-
bec najwi
ększych zbrodniarzy i wymierzonej im kary.
Temat tym wa
żniejszy, że nie został dogłębnie prze-
analizowany. W Europie, w ka
żdym razie, w kolebce
faszyzmu, we W
łoszech i w Niemczech, najwięksi
zbrodniarze, Hitler i Mussolini ko
ńca wojny nie do-
czekali. W
łoski „Duce” został po prostu stracony bez
s
ądu, zaś Hitler popełnił samobójstwo. Powiedział-
bym,
że śmierć Mussoliniego jest dowodem małości
W
łochów, a samobójstwo Hitlera dowodem jego małości.
Mo
żna dodać, że obaj ci przywódcy okazali się w su-
mie tchórzami i ma
łymi ludźmi. Sądzę, że tak też
oceni ich historia nadchodz
ących wieków, które z ca-
łą pewnością nie będą okresem spokoju i rzeczo-
wo
ści, sprzyjających bezstronnym ocenom popełnionych
zbrodni.
Taka bezstronna ocena by
ła, jest i będzie nie ła-
twym zadaniem. Dowodem jest w tym przypadku powojen-
na historia innych przywódców i sprawców obu wojen
światowych. Cesarz Austrii, co najmniej współwinny
wybuchu pierwszej wojny
światowej, zmarł nie docze-
kawszy jej zako
ńczenia, natomiast jego następcę
19
uznano za nie ponosz
ącego żadnej winy. Został jedy-
nie zdetronizowany i uda
ł się na emigrację do Szwaj-
carii. Uwa
żano go za człowieka osobistej uczciwości,
zosta
ł też beatyfikowany przez papieża Jana Pawła
II. O wspó
łodpowiedzialności za zbrodnie mowy więc
by
ć nie może. W sumie, dość podobne po pierwszej
wojnie
światowej były losy cesarza Niemiec, któremu
nie postawiono
żadnych oskarżeń, pozbawiając jedynie
tronu i zsy
łając na emigrację, na której przeżył
jeszcze kilkana
ście lat.
Mniej szcz
ęścia miał car Rosji, zamordowany przez
bolszewików i to nie w nast
ępstwie wojny światowej,
ale jako b
ędący przeszkodą do objęcia przez nich
w
ładzy w kraju.
Nic z
łego nie spotkało też cesarza Japonii, który
nawet nie zosta
ł zdetronizowany. Oczywiście, pozycje
przywódców zachowali równie
ż politycy z przeciwnej,
zwyci
ęskiej strony frontu - Anglii, Francji i Stanów
Zjednoczonych. Tam zreszt
ą nie szukano zbrodniarzy
wojennych. Zreszt
ą stanowi to potwierdzenie panują-
cej od wieków regu
ły: zbrodniarzy szukano i karano
po stronie przegranej. Zwyci
ęzcy mieli zawsze rację
i z regu
ły, jako bohaterowie przechodzili do histo-
rii.
Najlepszym i wymownym przyk
ładem tej zasady jest
to, co by
ło wynikiem drugiej wojny światowej. Za
zbrodniarzy uznano przywódców hitlerowskich Niemiec
i faszystowskich W
łoch, co - mimo że zgodne z prawdą
–
nie ukazuje i nie pi
ętnuje wszystkich odpowie-
dzialnych za zbrodnie, tak
że w gronie zwycięzców.
Tam byli wy
łącznie „wielcy”, jak Roosevelt, Chur-
chill, Stalin i paru mniej znacz
ących, a więc nie
podlegaj
ących ocenie przywódców kilku mniej ważnych
krajów.
Jeszcze inaczej wygl
ądało to w tak olbrzymim kra-
ju, jak Chiny. B
ędzie o nim jeszcze mowa w kolejnych
wyk
ładach, ale do poruszanego w tym fragmencie tema-
20
tu nale
ży dodać, że sytuacja czołowych chińskich
przywódców by
ła jeszcze całkiem inna. Mam oczywiście
na my
śli wodzów walczących ze sobą dwóch obozów po-
litycznych, Czang Kai-szeka, przywódc
ę nacjonalistów
skupionych w Partii Narodowej (Kuomintang) i Mao
Tse-tunga, przywódc
ę lewicy skupionej wokół Partii
Komunistycznej.
Nie czas jeszcze i nie miejsce, aby w tym momen-
cie wnika
ć w tematykę Chin. Dla lepszego zrozumienia
tematu trzeba powiedzie
ć, że chińskie spojrzenie na
świat, na politykę i na własnych przywódców jest
bardzo odmienne od europejskiego. Chi
ński ruch na-
cjonalistyczny, Kuomintang ma niewiele wspólnego
z europejsk
ą prawicą, zarówno z demokracją, jak i z
faszyzmem, w naszym rozumieniu tych systemów. Natu-
ralnie, nonsensem by
łoby upatrywać w Czang Kai-szeku
chi
ńskiego faszysty, tak jak przedstawiano tego
przywódc
ę w propagandzie stalinowskiej. Równocze-
śnie, należy zdawać sobie sprawę, że Komunistyczna
Partia Chin i jej przywódca Mao nie maj
ą nic wspól-
nego ze stalinizmem. Zarówno Czang Kai-szek i Mao s
ą
odpowiedzialni za
śmierć milionów swoich rodaków,
a jednak nigdy przez samych Chi
ńczyków nie byli oce-
niani jako rodzimy odpowiednik Hitlera czy Stalina.
Czang Kai-szek ostatecznie przegra
ł z Mao w woj-
nie domowej i pozosta
ł na Tajwanie, który po dzień
dzisiejszy pozostaje niepodleg
łym państwem, wbrew
ustawicznym i nie pozbawionym zasadno
ści protestom
Pekinu uwa
żającym go za jedną z prowincji Chin.
Czang Kai-szek jako przywódca Tajwanu dotrwa
ł na tym
stanowisku do
śmierci i był zaciekle atakowany przez
propagand
ę chińską, choć nigdy nie uznano go za
przest
ępcę wojennego i nigdy za nic nie został uka-
rany.
Historia Mao Tse-tunga jest w pewnym sensie
prostsza, cho
ć budzi jeszcze większe zdumienie. Mao,
podobnie jak Stalin, rozprawia
ł się z własnym naro-
21
dem, w ka
żdym razie z tymi, których uważał za swoich
przeciwników. Nigdy jednak w samych Chinach nie po-
stawiono mu zarzutu z powodu krwawych rozpraw z opo-
zycj
ą polityczną. Do dziś nikt takich oskarżeń nie
wysun
ął. Mao Tse-tung wszedł do historii Chin jako
wielka posta
ć, a ponieważ minęło tak wiele lat od
jego
śmierci, można sądzić, że tak już pozostanie.
Wszyscy doskonale jak przypuszczam, znaj
ą histo-
ri
ę Stalina, po śmierci prawie powszechnie uznanego
za jednego z najwi
ększych zbrodniarzy wszechczasów,
a mimo to wielu by
ło jeszcze takich, co nadal żywili
do niego uwielbienie, cho
ć stanowili mniejszość na-
rodu rosyjskiego. Z up
ływem czasu jednak zaczęto tę-
skni
ć za Związkiem Radzieckim jako za mocarstwem,
które cho
ć nie zapewniało Rosjanom dobrobytu, to
jednak gwarantowa
ło im poczucie bezpieczeństwa. Ale
nastroje uwielbienia dla „genialnego wodza” nie po-
wróci
ły; odnieść to można do wszystkich krajów, któ-
re znajdowa
ły się w orbicie wpływów Stalina. Mowa
o krajach wcielonych do ZSRR, takich jak republiki
ba
łtyckie, czy państwa środkowo-azjatyckie, jak i o
grupie pa
ństw zwanych demokracjami ludowymi, które
w zasadzie pozostawa
ły niepodległe, ale były przez
Stalina i jego aparat skrz
ętnie kontrolowane.
Dla pe
łni obrazu trzeba dodać, że bezpośrednio po
drugiej wojnie
światowej, jak i w dalszych latach,
stopniowo s
ądzono i karano winnych zbrodni popełnia-
nych w czasie rz
ądów politycznych dyktatur. Dotyczy-
ło to głównie, jeśli nie wyłącznie krajów w rejonach
obj
ętych wpływami demokracji zachodniej bądź rozu-
miej
ących charakter takiej demokracji. Już w pań-
stwach odleg
łych od oddziaływania tego systemu, jak
w by
łych azjatyckich republikach radzieckich, proce-
sy odchodzenia od dyktatur mia
ły zdecydowanie od-
mienny przebieg i charakter. W Europie proces ten
by
ł w zasadzie dość prosty i łatwy do zrozumienia.
Ludzie z aparatu dyktatur zostali generalnie pot
ę-
22
pieni, a w wielu przypadkach ukarani. To w
łaśnie
spotka
ło czołowych reprezentantów niemieckiego fa-
szyzmu, a w mniejszym stopniu - w
łoskiego. Rozliczo-
no naturalnie tak
że przedstawicieli krajów okupowa-
nych i kontrolowanych przez faszystów, którzy
z przeró
żnych powodów, przeważnie kierowani stra-
chem, faszyzmowi s
łużyli.
Ca
łkiem inny i już wcale nie tak prosty był nato-
miast proces rozprawiania si
ę z winnymi zbrodni sta-
linizmu. Poruszaj
ąc ten temat, stajemy przed bardzo
skomplikowanym, wa
żnym i nigdy do końca nierozwiąza-
nym problemem w historii drugiej po
łowy XX stulecia.
Sprawie tej po
święcono dziesiątki książek, które
problem nie tyle wyja
śniają, co komplikują, i to
chyba w dwóch aspektach. Jeden z nich jest przynajm-
niej zrozumia
ły. Zarówno faszyzm nazistowski jak
i stalinizm wywodzi
ły się ze zbrodniczych skłonności
tkwi
ących w ludzkim charakterze i głosiły przekona-
nie,
że władzę można utrzymać i skutecznie sprawować
dokonuj
ąc masowej eksterminacji wszystkich, w któ-
rych upatruje si
ę przeciwników tych systemów.
I tak te
ż działały na wszystkich szczeblach wła-
dze nazistowskie jak i stalinowskie. Ró
żnica między
taktyk
ą jednych i drugich polegała tylko na tym, że
nazizm w zasadzie nie kry
ł się ze swą praktyką maso-
wych zbrodni, uwa
żając je za konieczne, nieuniknione
i przynosz
ące pożytek społeczeństwu. Stalinizm tak-
tyk
ę tę starał się raczej skrywać, a działał pod tym
wzgl
ędem tak umiejętnie, że jeszcze pod koniec wieku
pe
łen obraz masowych rzezi nie był w pełni znany,
tak jak nie do ko
ńca poznano odpowiedzialność za to
ca
łego stalinowskiego aparatu władzy.
W konsekwencji, rozpatruj
ąc problem w wiele dzie-
si
ęcioleci później, nikt nie jest w stanie dokładnie
i z pewno
ścią powiedzieć, kto, w jakim wymiarze i z
jakich powodów bra
ł udział w tych masowych zbrod-
niach. W efekcie, nawet ci, co bez najmniejszych
23
w
ątpliwości brali w tym udział, nie ponieśli żadnej
odpowiedzialno
ści i żadnej kary. Natomiast spośród
tych, którzy kar
ę ponieśli, co do wielu nie ma pew-
no
ści, czy faktycznie ponosili oni winę za zbrodnie
stalinizmu.
Zreszt
ą jak problem ten był niejednoznaczny, naj-
wymowniej
świadczą losy samego Stalina, który do
śmierci zachował pozycję niekwestionowanego przywód-
cy i powszechnie wielbionego oraz szanowanego wodza
narodu.
S
łowa potępienia przyszło dopiero po jego śmier-
ci. Wtedy te
ż zakwestionowano jego wielkość i poło-
żono kres kampanii jego kultu, zmieniono nazwy
miast, ulic i placów, nosz
ących jego imię. Usunięto
jego zabalsamowane zw
łoki z mauzoleum na Placu Czer-
wonym w Moskwie i przeniesiono w miejsce o wiele
skromniejsze. Zaprzestano publikacji prac naukowych
i powie
ści głoszących wielkość Stalina. W zasadzie,
nie rozliczono jego wspó
łpracowników i w ZSRR nie
dosz
ło do takich procesów, jakie latami ciągnęły się
w Niemczech zachodnich. Nikt z najbli
ższych nawet
wspó
łpracowników Stalina nie odpowiadał za masowe
zbrodnie, aresztowania i dziesi
ątki lat, spędzonych
w
łagrach i więzieniach przez ludzi posądzonych na-
wet nie zawsze o wrogi, ale czasami niewystarczaj
ąco
wiernopodda
ńczy stosunek do wielkiego wodza.
Mo
żna więc powiedzieć, że w ZSRR i w krajach
przez niego kontrolowanych, ze stalinizmem w zasa-
dzie nie rozliczono si
ę, a po rozpadzie ZSRR i po-
wstaniu federacyjnej republiki rosyjskiej, na tego
rodzaju obrachunki by
ło już za późno.
Tu trzeba doda
ć, że takich rozliczeń nie przepro-
wadzono te
ż i w innych rejonach świata. W sumie, po
wzgl
ędnie spokojnej drugiej połowie XX stulecia,
świat wkroczył w kolejny wiek i w nowe tysiąclecie
jakby uspokojony i uwolniony od zbrodni, które do-
tkn
ęły ludzkość w poprzednich stuleciach.
24
Dominowa
ło przekonanie, że mimo różnych sporów
i konfliktów mi
ędzy narodami, całymi regionami i re-
ligiami,
świat wkracza jednak w nową epokę, którą
b
ędzie cechować coraz powszechniejsze zrozumienie
wagi pokoju, powszechnego dialogu i rozwi
ązywanie
problemów bez u
życia siły, co było praktyką poprzed-
nich epok.
Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment
pełnej wersji całej publikacji.
Aby przeczytać ten tytuł w pełnej wersji
.
Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie
rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez
NetPress Digital Sp. z o.o., operatora
nabyć niniejszy tytuł w pełnej wersji
jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody
NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania się jej
od-sprzedaży, zgodnie z
.
Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie