MelanieMilburne

Argentyńskietango

Tłu​ma​cze​nie:

Ka​ta​rzy​naPan​fil

ROZDZIAŁPIERWSZY

Ju​liusRa​vens​da​lezo​rien​to​wałsię,żejegogo​spo​dy​nicośknu​je,

odrazugdytyl​koprzy​nio​słajegoulu​bio​nyde​ser.

–Kró​lew​skipud​ding?Ni​g​dyniedo​sta​jęde​se​rudoobia​du,chy​-

bażejestja​kaśwy​jąt​ko​waoka​zja.

– To jest wy​jąt​ko​wa oka​zja – po​wie​dzia​ła So​phia, wy​da​jąc się

za​kło​po​ta​na. – Spro​wa​dzam dziew​czy​nę do po​mo​cy. Tyl​ko na
mie​siąc,ażprzej​dziemitonie​szczę​sneza​pa​le​nieścię​gien.

Ju​lius spoj​rzał na sta​bi​li​za​tor nad​garst​ka, któ​ry So​phia no​si​ła

odkil​kuty​go​dni.Wie​dział,żepra​co​wa​łazbytcięż​koiżeprzy​da​-
ła​bysiędo​dat​ko​wapo​moc,alelu​biłtrzy​maćper​so​nelzdalaod
wil​li.

–Ktotojest?
–Faj​nadziew​czy​na,po​trze​bu​jetyl​ko,żebyniątro​chępo​kie​ro​-

wać.

Ju​liuswmy​ślachprze​wró​ciłocza​mi.Miałdowy​bo​rutyleróż​-

nychgo​spo​dyń,aza​trud​niłar​gen​tyń​skiewcie​le​nieMat​kiTe​re​sy.

– Chy​ba się zgo​dzi​li​śmy, że two​je skrzyw​dzo​ne owiecz​ki nie

mająwstę​pudodomu?

–Wiem,aletadziew​czy​napój​dziedowię​zie​nia,je​śli…
–Dowię​zie​nia?Przy​pro​wa​dzasztuprze​stęp​ców?
–Onatyl​koparęrazywpa​ko​wa​łasięwkło​po​ty–za​prze​czy​ła

So​phia.–Wkaż​dymra​ziemoż​li​we,żefa​cetso​bienatoza​słu​żył.

–Comuzro​bi​ła?
–Po​ry​so​wa​łamuno​wiu​teń​kispor​to​wysa​mo​chód.
–Twier​dzi​ła,żetobyłwy​pa​dek?
–Nie,przy​zna​łasię.Byłaztegodum​na.Ztegoizwia​do​mo​ści,

jakąwy​pi​sa​łanajegotraw​ni​kuśrod​kiemchwa​sto​bój​czym.

–Za​po​wia​dasięuro​czo.
–Więcjąprzyj​miesz?
Ju​lius uległ peł​nej na​dziei mi​nie go​spo​dy​ni. So​phia była naj​-

więk​szą al​tru​ist​ką, jaką znał. Za​wsze mu​sia​ła ro​bić coś dla in​-

nychiszu​kaćspo​so​bu,byzmie​nićcośnalep​szewczy​imśży​ciu.
Wie​dział, że jest sa​mot​na, od​kąd dwo​je jej do​ro​słych dzie​ci wy​-
pro​wa​dzi​łosięzagra​ni​cę.Cobyszko​dzi​ło,gdy​bytenje​denraz
jejustą​pił?

–Pew​nieniedaszsięna​mó​wić,żebyza​miasttegoza​jąćsięro​-

bie​niemnadru​tachlubha​fto​wa​niem?

So​phiauśmiech​nę​łasiędonie​go.
–Tyl​kopo​cze​kaj,ażjąpo​znasz.Zo​ba​czysz,po​ko​chaszją.

Gdywio​zą​cyjąvansięza​trzy​mał,Hol​lypo​my​śla​łaouciecz​ce,

alepo​wstrzy​ma​łyjąroz​mia​rywil​liiprzy​le​gło​ści.Byławiel​ka.Ol​-
brzy​mia.Praw​do​po​dob​niemia​łaswójwła​snynu​merkie​run​ko​wy.
Może na​wet wła​sną par​tię po​li​tycz​ną. Re​zy​den​cja mia​ła czte​ry
kon​dy​gna​cje i zbu​do​wa​na była w sty​lu neo​kla​sy​cy​stycz​nym. Im​-
po​nu​ją​ceogro​dyibuj​ne,pa​gór​ko​wa​tepolaoto​czo​negę​stymla​-
sem ro​bi​ły osza​ła​mia​ją​ce wra​że​nie. Wszyst​ko wy​glą​da​ło jak
w naj​wyż​szej kla​sy ho​te​lu – luk​su​so​wym ku​ror​cie dla bo​ga​tych
isław​nych.Dla​te​goza​czę​łasięza​sta​na​wiać,dla​cze​gojątuprzy​-
sła​no.

–Totyl​komie​siąc–po​wie​dzia​łaNa​ta​liaVa​re​la,jejku​ra​torsą​-

do​wa, gdy otwar​ły się zdo​bio​ne bra​my z ku​te​go że​la​za, wpusz​-
cza​jącjenadłu​gipod​jazdpro​wa​dzą​cydonie​ska​zi​tel​nieutrzy​ma​-
nejwil​li.

Mie​siąc. Trzy​dzie​ści je​den dni miesz​ka​nia z ja​kimś nie​zna​jo​-

mym,któ​rywspa​nia​ło​myśl​nieza​pro​po​no​wał,żeją„zre​for​mu​je”.
Ha,ha,ha.Jak​bytomia​łoza​dzia​łać.Swo​jądro​gą:kimbyłtenfa​-
cet? Po​wie​dzia​no jej tyl​ko, że to ja​kiś szcze​gól​nie uta​len​to​wa​ny
geek,fra​jerzAn​glii,któ​ryod​niósłsuk​ceswAr​gen​ty​nie,pro​jek​-
tu​jąc opro​gra​mo​wa​nie dla te​le​sko​pów ko​smicz​nych wy​ko​rzy​sty​-
wa​nychwsą​sied​nimChi​le,napu​sty​niAta​ka​ma.Och,ijest,zda​je
się,sin​glem.Hol​lyprze​wró​ci​łaocza​mi.Takiznie​goal​tru​ista,że
zgo​dziłsięprzy​jąćpodswójdachmło​dąko​bie​tęzpro​ble​ma​mi?
Aza​kładkar​nyna​praw​dętoku​pił?

Tak,ja​sne.Jużonazna​łamęż​czyzniichszem​ra​nepo​bud​ki.
–Ju​liusRa​vens​da​lewy​świad​czaciprzy​słu​gę–tłu​ma​czy​łaNa​-

ta​lia,prze​jeż​dża​jącprzezbra​mę.–Zgo​dziłsiętyl​kozewzglę​du
nato,żejegogo​spo​dy​nimaza​pa​le​nieścię​gienwnad​garst​ku.Bę​-

dziesz jej po​ma​gać. To dla cie​bie nie​sa​mo​wi​ta oka​zja i świet​ny
tre​ningza​wo​do​wy.Mamna​dzie​ję,żewpeł​nitowy​ko​rzy​stasz.

Hol​lycy​nicz​niewy​dę​ławar​gi.Niktnieprze​ro​bijejnago​spo​się

tyl​kodla​te​go,żepo​peł​ni​ławży​ciukil​kabłę​dów.Zresz​tątakna​-
praw​dę nie moż​na było tego na​zwać praw​dzi​wy​mi błę​da​mi, po​-
nie​ważjejwstręt​nyoj​czymza​słu​gi​wałnato,cozro​bi​ła.Hol​lynie
bę​dziepo​kor​nąnie​wol​ni​cąja​kie​gośbo​ga​cza.Cza​sy,gdyniąpo​-
mia​ta​no,mia​łajużdaw​nozasobą.Ju​liusRa​vens-ja​kiś-tamprze​-
ży​jewiel​kiszok,je​ślimy​śli,żemożejąwy​ko​rzy​sty​waćdoza​spo​-
ka​ja​niaswo​ichnik​czem​nychpo​trzeb.

Aco,je​ślitoniewkuch​nichciałjąnie​wo​lić?Je​ślimiałjesz​cze

gor​szeza​mia​ry?Możepla​no​wałod​daćprzy​słu​gęspo​łe​czeń​stwu,
sta​ra​jąc się do​stać coś od niej? Tyl​ko spró​buj, po​my​śla​ła. Zo​-
bacz​my,jakda​le​koza​je​dziesz.

–Och,zgo​da,wpeł​nitowy​ko​rzy​stam–od​par​łaHol​ly,po​sy​ła​-

jącku​ra​toruśmiech.–Mo​żeszbyćtegopew​na.

Pod​czasgdyNa​ta​liaod​bie​ra​ławaż​nyte​le​fon,go​spo​dy​niwi​ta​ła

Hol​lywpro​gu.

– Wspa​nia​le, że je​steś, Hol​ly. Wchodź. Se​ñor Ra​vens​da​le jest

za​ję​ty,dla​te​gotojapo​ka​żęcitwójapar​ta​ment.

Hol​lyniespo​dzie​wa​łasięko​mi​te​tupo​wi​tal​ne​go,alejejgo​spo​-

darzmógłsięprzy​naj​mniejpo​ja​wić.Sko​rozgo​dziłsięjątuprzy​-
jąć,mógł​bycho​ciażza​cho​waćsięgrzecz​nieioso​bi​ściejąprzy​wi​-
tać.

–Gdzieonjest?–za​py​ta​ła.
– Nie moż​na mu prze​szka​dzać. Po​ka​żę ci apar​ta​ment, któ​ry

przy…

–Prze​szkodźmu,pro​szę–po​wie​dzia​łaHol​ly.-Te​raz.
So​phiawy​glą​da​łanatro​chęza​sko​czo​ną.
–Onnielubi,żebymuprze​ry​wać,gdypra​cu​je.Niewpusz​cza

ni​ko​godobiu​ra,chy​bażetocośpil​ne​go.

Hol​ly de​li​kat​nie ode​pchnę​ła ją sprzed drzwi, za któ​ry​mi spo​-

dzie​wa​ła się za​stać wła​ści​cie​la wil​li. Były to je​dy​ne za​mknię​te
drzwi wzdłuż dłu​gie​go, sze​ro​kie​go ko​ry​ta​rza. Nie za​pu​ka​ła.
Prze​krę​ci​łaklam​kęiwe​szładośrod​ka.Męż​czy​znauniósłgło​wę
znadbiur​ka,przyktó​rymstu​kałwkla​wia​tu​rękom​pu​te​ra.

Hol​ly wzię​ła wdech, ale z ja​kie​goś po​wo​du nie pa​no​wa​ła nad

swo​imgło​sem.Ode​bra​łogojejza​sko​cze​nie–Ra​vens​da​lebar​dzo
od​bie​gał od jej wy​obra​żeń. Nie był sta​ry ani na​wet w śred​nim
wie​ku. Był po trzy​dzie​st​ce i przy​stoj​ny jak gwiaz​dor fil​mo​wy,
szczu​płyiopa​lo​ny.Miałgę​ste,ciem​no​brą​zo​wewło​syprze​pla​ta​-
ne ja​śniej​szy​mi ko​smy​ka​mi. Jego fry​zu​ra wy​glą​da​ła tak, jak​by
nie​daw​noukła​dałjąpal​ca​mi,bowi​dzia​łanie​dba​leroz​miesz​czo​ne
wgłę​bie​nia, któ​re nada​wa​ły mu sek​sow​nie po​tar​ga​ny wy​gląd –
jakgdy​bywła​śniestur​lałsięzłóż​kapoin​ten​syw​nymsek​sie.Miał
moc​noza​ry​so​wa​nąszczę​kę,pro​stynosizmy​sło​weusta.

Od​su​nąłkrze​sło,agdytyl​kowstał,po​kójwy​dałsięmniej​szy.
– W czym mogę po​móc? – za​py​tał, a jego ton su​ge​ro​wał, że

wnaj​mniej​szymstop​niuniebyłskłon​nyjejpo​ma​gać.

Hol​lyni​g​dyniena​le​ża​ładotych,któ​rzyowi​ja​jąwba​weł​nę.
–Niewiesz,żetonie​grzecz​neigno​ro​waćswo​ichgo​ści?
–Mó​wiącpre​cy​zyj​nie,nieje​steśmoimgo​ściem.Je​steśgo​ściem

So​phii.

–Chcęcięodrazupo​in​for​mo​wać,nieje​stemtu​tajpoto,że​byś

mógłsięmnąza​ba​wiać.

Przez chwi​lę zda​wał się mie​rzyć ją wzro​kiem; do​strzegł mały

dia​men​to​wy kol​czyk w no​sie i ró​żo​we pa​sem​ka we wło​sach,
askrzy​wie​niejegowargnie​wąt​pli​wiewy​ra​ża​łodrwi​nę.

–Jaksiępanima,pan​no…?–Zer​k​nąłnago​spo​dy​nię,któ​rawe​-

szłatuzaHol​ly.

–Pe​rez–pod​po​wie​dzia​łaSo​phia.–Hol​ly​an​ne.
–Hol​ly–po​wie​dzia​łaHol​ly,pa​trzącgniew​nie.
Ju​liuswy​cią​gnąłrękę.
–Jaksięmasz,Hol​ly?
–Trzy​majręceprzyso​bie.
Na​ta​liawe​szładobiu​ra,wy​da​jącsięnie​cowzbu​rzo​na.
– Prze​pra​szam, dok​to​rze Ra​vens​da​le, ale mu​sia​łam ode​brać

pil​nyte​le​fonwspra​wiein​ne​goklien​ta.

Hol​lyod​wró​ci​łasięispoj​rza​łanaNa​ta​lię.
– „Dok​to​rze”? Nie po​wie​dzia​łaś mi, że to le​karz. Mó​wi​łaś, że

jestkom​pu​te​ro​wymge​ekiem.

–Dok​torRa​vens​da​lemadok​to​ratzastro​fi​zy​ki.Grzecz​niejest

gowtenspo​sóbty​tu​ło​wać,je​ślimutood​po​wia​da.

– A więc jak mam się do cie​bie zwra​cać? Ja​śnie pa​nie? Mi​-

strzu?O,wiel​ceoświe​co​ny?–za​py​ta​łaHol​ly.

Jegoustadrgnę​ły,jak​bywal​czyłzchę​ciąuśmiech​nię​ciasię.
–Ju​liuswy​star​czy.
–Dla​cze​gozgo​dzi​łeśsię,że​bymtubyła?–spy​ta​ła,pa​trzącna

nie​gotwar​do.

–Niechcia​łemtego,aleoko​licz​no​ści,któ​reza​ist​nia​ływmoim

domu,unie​moż​li​wi​łymiod​mo​wę.

– Nie po​tra​fię go​to​wać – oznaj​mi​ła, a jej spoj​rze​nie py​ta​ło: „I

coza​mie​rzaszztymzro​bić?”.

–Napew​nodaszradęsięna​uczyć.
– Nie​na​wi​dzę obo​wiąz​ków do​mo​wych – do​da​ła. – Sek​si​zmem

jestocze​ki​wać,żepo​sprzą​tapoto​bieko​bie​ta.To,żemamcyc​ki
ijaj​ni​ki,nieozna​cza,żebędę…

– Zro​zu​mia​łem – po​wie​dział szyb​ko. – Jed​nak mu​sisz wy​ro​bić

swo​jąnor​mępracspo​łecz​nych–cią​gnął.–Ajapo​trze​bu​jępo​mo​-
cy w domu, do​pó​ki So​phia nie wy​do​brze​je. Obie stro​ny na tym
ko​rzy​sta​ją.

Hol​lyprych​nę​łaizwró​ci​łasiędoku​ra​tor.
– Czy spraw​dzi​li​ście jego kar​to​te​kę, żeby się upew​nić, że nie

cho​dzimuonicin​ne​go?

–Za​pew​niamcię,Hol​ly:dok​torRa​vens​da​lejestgod​nymza​ufa​-

niaopie​ku​nem.

Hol​lywy​dę​ładol​nąwar​gę,ob​ra​ca​jącsięznówdoJu​liu​sa.
–Pi​jesz?
–Tyl​kowto​wa​rzy​stwie.
–Pa​lisz?
–Nie.
–Ćpasz?
–Nie.
–Aseks?
–Hol​ly…–za​czę​łaku​ra​tor.
–No,co?–za​py​ta​łaHol​lyzgry​ma​semiry​ta​cji.
–Za​wsty​dzaszdok​to​raRa​vens​da​le’a.
–Nieje​stemza​wsty​dzo​ny–od​parłJu​lius.–Alenieza​mie​rzam

od​po​wia​daćnatakbez​czel​nepy​ta​nie.

–Cozna​czy,żenieupra​wiaszgowca​le,praw​da?

Zmie​rzyłjąspoj​rze​niem,odktó​re​gowszyst​kowniejza​drża​ło.

Nie przy​po​mi​nał ko​goś, kto mu​siał​by dłu​go cze​kać na oka​zję.
Wy​glą​dał na męż​czy​znę, któ​ry może prze​bie​rać w ko​bie​tach.
Czu​ła jego zmy​sło​wy urok. Oczy​ma wy​obraź​ni wi​dzia​ła, jak za​-
bie​rasiędorze​czy.Napew​noniejestama​to​remszyb​kiej,byle
ja​kiejma​can​ki.Wie,jakpo​stę​po​waćzko​bie​cymcia​łem.

–Sko​rojużpo​ru​sza​mytente​mat–za​czął–był​bymzo​bo​wią​za​-

ny, gdy​byś się po​wstrzy​ma​ła od przy​pro​wa​dza​nia tu męż​czyzn
wceluwcho​dze​niaznimiwin​tym​nesto​sun​ki.

– Więc… ty mo​żesz upra​wiać seks, a ja nie? To… – za​wie​si​ła

głosiwy​mru​cza​ła:–Chy​bażemamygoupra​wiaćra​zem?

– Mu​szę już iść – po​wie​dzia​ła ku​ra​tor, gdy te​le​fon znów za​-

dzwo​nił.–Hol​ly,mamna​dzie​ję,żebę​dzieszsiętudo​brzeza​cho​-
wy​wać. To two​ja ostat​nia szan​sa, nie za​po​mnij. W prze​ciw​nym
ra​ziewiesz,do​kądtra​fisz.

– Tak, tak – od​par​ła Hol​ly ze znu​dze​niem, od​wra​ca​jąc się, by

spoj​rzeć na wi​dok roz​cią​ga​ją​cy się z jed​ne​go z okien znaj​du​ją​-
cych się obok ścia​ny bi​blio​tecz​ki. Nie chcia​ła iść do wię​zie​nia,
aleniechcia​łateżzo​staćwy​ko​rzy​sta​naprzezko​lej​ne​gomęż​czy​-
znę, któ​re​mu wy​da​wa​ło się, że spra​wu​je nad nią ja​kąś wła​dzę.
Je​śliJu​liusRa​vens​da​lepo​trze​bo​wałza​baw​ki,todla​cze​goniepo​-
szu​kał jej wśród lu​dzi po​dob​nych so​bie? Nie była na​wet w jego
ty​pie.Jakmo​gła​bymusiępo​do​baćwswo​ichubra​niachzta​nich
sie​ció​wek?Niewspo​mi​na​jącotym,żepo​cho​dzi​łazzu​peł​niein​-
nejsfe​ry.

Ju​liusRa​vens​da​lewy​cho​wałsięwbo​gac​twie.Wi​daćtobyłopo

jegoubio​rze,popo​sta​wiepeł​nejpew​no​ścisie​bie,ozię​bło​ściipo​-
wścią​gli​wej wład​czo​ści oraz po ota​cza​ją​cych go przed​mio​tach:
bez​cen​nychob​ra​zach,książ​kachiręcz​nietka​nychwy​kła​dzi​nach.
Nieprze​żyłswo​je​godzie​ciń​stwawstra​chu.Niemu​siałwal​czyć
oprze​trwa​nie.

Dla​cze​gozgo​dziłsięjąprzy​jąć,je​śliniepoto,byjąwy​ko​rzy​-

stać?Za​gry​złazębyzde​ter​mi​na​cją.Niewy​ko​rzy​stajej.

Toonawy​ko​rzy​stagopierw​sza.

Kie​dySo​phiawy​pro​wa​dza​łaku​ra​torzbiu​ra,Ju​liusod​wró​ciłsię

izo​ba​czyłHol​lyspo​glą​da​ją​cąnanie​gozim​no.

–Ilecipła​cą,że​bymtubyła?
–Ka​za​łemimprze​ka​zaćopła​tęnacelecha​ry​ta​tyw​ne.
–Jak​żeszla​chet​nie.
Oparłsięopa​ra​petznaj​du​ją​cysięzabiur​kiem,byle​piejsięjej

przyj​rzeć.Czuł,jakkrewhu​czymuwży​łachtak,jakkie​dymiał
na​ścielat.Spoj​rzałnajejunie​sio​ną,wy​zy​wa​ją​cątwarz:gniew​ne
kar​me​lo​wo​brą​zo​we spoj​rze​nie i na​dą​sa​ne wi​śnio​wo​czer​wo​ne
usta.Ma​leń​kidia​mentbły​skałzpra​wejstro​nyjejnosa,naktó​re​-
gogrzbie​ciebyłyuro​czepie​gi.Przy​po​mi​na​łymugał​kęmusz​ka​to​-
ło​wąpo​sy​pa​nąnawierz​chude​se​ru.Alenicwię​cejwjejpo​wierz​-
chow​no​ścinieko​ja​rzy​łosięzesło​dy​czą.Wy​da​wa​łasięostraigo​-
to​wadowal​ki.

Jejwy​zy​wa​ją​cytu​petspra​wiał,żewszyst​ko,cowJu​liu​siebyło

cy​wi​li​zo​wa​ne,cier​pło.Alewy​zy​wa​ją​cabyłatak​żejejwro​dzo​na,
su​ro​wa zmy​sło​wość. Spo​sób, w jaki po​ru​sza​ła cia​łem, w jaki je
ob​no​si​ła.

Od​pę​dził ko​sma​te my​śli. Je​śli ta mała waż​niacz​ka przy​cią​ga​ła

jego uwa​gę, to naj​wy​raź​niej po​trze​bo​wał zna​leźć rów​no​wa​gę
mię​dzyży​ciemza​wo​do​wymapry​wat​nym.

Jejtwa​rzyniemoż​nabyna​zwaćkla​sycz​niepięk​ną,alemiał​by

ocho​tęprzy​glą​daćjejsiędłu​żej,niżpo​zwa​la​łanatogrzecz​ność.
Za​uwa​żyłwy​so​kieiwy​raź​neko​ścipo​licz​ko​we,rzę​sygru​beidłu​-
gie bez odro​bin​ki tu​szu. Mia​ła gład​ką cerę – nie li​cząc pie​gów
ikol​czy​ka–ajejwło​sytwo​rzy​łymasędłu​gich,sprę​ży​stychlo​ków
wko​lo​rzeja​sne​gobrą​zu,pozapa​ro​mapa​sem​ka​mira​czejży​we​-
goróżu.

Ju​lius cze​kał, by sko​ja​rzy​ła go z jego ro​dzi​ca​mi. Za​zwy​czaj

jegoroz​mów​cyniepo​trze​bo​wa​linatotylecza​su.Przezlatazdą​-
żyłsiędotegoprzy​zwy​cza​ić.Dotychza​chwy​tów:„Och,więcje​-
steśsy​nemsław​nychak​to​rów,Ri​char​daRa​vens​da​le’aiEli​sa​bet​-
tyAl​ber​ti​ni!Za​ła​twiszmiau​to​graf?”.Alepan​naHol​lyPe​rezalbo
ni​g​dyniesły​sza​łaojegoro​dzi​cach,alboniebyłapodwra​że​niem.
Uznał to za nowe, oczysz​cza​ją​ce do​świad​cze​nie: znaj​do​wać się
wobec​no​ściko​goś,ktomawpo​wa​ża​niusła​węjegoro​dzi​ców.

Ju​liusnieprzy​wią​zy​wałwięk​szejwagidosło​wa„opie​kun”,któ​-

re​gonajegookre​śle​nieuży​łaku​ra​tor.Za​brzmia​łototak,jak​by
był o całe de​ka​dy star​szy od Hol​ly. Tym​cza​sem róż​ni​ca wie​ku

mię​dzynimiwy​no​si​łanaj​wy​żejja​kieśosiemlat.Hol​lymo​głamieć
dwa​dzie​ściapięćlat,alebyłaza​har​to​wa​naprzezswo​jedo​świad​-
cze​nia.Wi​działtowjejoczachpeł​nychzim​ne​gocy​ni​zmu.

Co ją po​pchnę​ło ku drob​nej prze​stęp​czo​ści? Wi​dział li​stę jej

prze​stępstw: kra​dzież, umyśl​ne uszko​dze​nie mie​nia, graf​fi​ti,
wan​da​lizm. Mi​sja ra​tun​ko​wa bę​dzie pew​nie nie​co trud​niej​sza,
niżprze​ko​ny​wa​łaSo​phia.Zgo​dziłsię,boufałjejosą​do​wi.Ale,na
li​tośćbo​ską,Hol​lywkro​czy​łatuni​czymwi​cher,py​ta​jącgoojego
ży​ciesek​su​al​ne.

Wie​dział, że za​cho​wy​wał się i brzmiał jak su​ro​wy na​uczy​ciel,

ale uznał za wska​za​ne od po​cząt​ku usta​lić pod​sta​wo​we re​gu​ły.
Nie miał za​mia​ru przy​glą​dać się bez​czyn​nie, jak dziew​czy​na
urzą​dza po​pi​ja​wy lub ca​ło​noc​ne or​gie pod jego da​chem. Ju​liu​sa
nie ob​cho​dzi​ło, ile cham​skich py​tań za​da​ła, nie za​mie​rzał przy​-
zna​wać się do sek​su​al​nej po​su​chy. Jest za​ję​ty. Pra​cu​je nad no​-
wymtaj​nymopro​gra​mo​wa​niem.Niejesttakijakjegobratbliź​-
niak, Jake, któ​ry upra​wia seks tak czę​sto, jak​by tre​no​wał na
olim​pia​dę.Niejestteżjakjegooj​ciec,któ​rycie​szysięre​pu​ta​cją
ko​bie​cia​rza,nie​ste​tyza​słu​że​nie.

Onsamlubito​wa​rzy​stwoko​biet.Odcza​sudocza​sucha​dzana

rand​kiiniestro​niodsek​su.

– Wiem, dla​cze​go się zgo​dzi​łeś, że​bym tu była, więc nie uda​-

waj, że jest ina​czej. – Hol​ly pa​trzy​ła na nie​go jak nie​grzecz​na
dziew​czyn​ka, wpra​wia​jąc go w za​kło​po​ta​nie. Po​czuł prze​błysk
mi​mo​wol​ne​gopo​żą​da​nia;tare​ak​cjalek​kogoza​sko​czy​łaigłę​bo​-
kopo​iry​to​wa​ła.

– Myli się pani, pan​no Pe​rez – po​wie​dział chłod​no. – Mam

owie​lebar​dziejwy​ra​fi​no​wa​nygust,je​ślicho​dzioko​bie​ty.

Przy​ję​ła pozę fem​me fa​ta​le, pro​wo​ku​ją​co eks​po​nu​jąc bio​dra

ira​mio​naiwy​dy​ma​jącku​szą​cousta.

–Nie​wąt​pli​wie–od​par​łazdia​bel​skimbły​skiemwoku.
Ju​liusczułro​sną​cepod​nie​ce​nie.Seksbyłte​razje​dy​nąrze​czą,

oja​kiejmógłmy​śleć.Go​rą​cy,wy​ci​ska​ją​cypot,wy​wra​ca​ją​cyłóż​-
kosekspier​wot​nychlu​dzi.Ilecza​sumi​nę​ło,od​kądro​biłtoostat​-
ni raz? Zde​cy​do​wa​nie zbyt wie​le, sko​ro ten flir​cik wy​trą​cił go
z rów​no​wa​gi. Hol​ly Pe​rez przy​cią​ga​ła kło​po​ty – rów​nie do​brze
mo​gło​bytobyćwy​pi​sa​nenajejczo​le.Aonnieza​mie​rzałdaćsię

wtowcią​gnąć.

Hol​lypo​ru​sza​łasiępojegobiu​rzezko​cimwdzię​kiem.Pro​wo​-

ku​ją​ca, mil​czą​ca i zmy​sło​wa. A tak​że nie​bez​piecz​na, je​śli​by po​-
gła​skaćjąwnie​wła​ści​wyspo​sób.Cho​ciażniemia​łapa​zu​rów–jej
pa​znok​cie były ob​gry​zio​ne do ży​we​go. Gdy pod​nio​sła rękę, by
od​gar​nąćwło​syztwa​rzy,za​uwa​żyłdłu​gąbia​łąbli​znęnajejnad​-
garst​ku.

–Skądmasztębli​znę?–za​py​tał.
Znie​przy​stęp​nymwy​ra​zemtwa​rzyna​cią​gnę​łarę​kawni​żej.
–Zła​ma​łamrękęjakodziec​ko.
Ju​liusod​cze​kałchwi​lęwci​szy.Pa​trzył,jakHol​lywza​my​śle​niu

bawisięrąb​kiemrę​ka​wa,szar​piąciskrę​ca​jąclek​kąba​weł​nia​ną
tka​ni​nę pal​ca​mi, jak​by draż​ni​ła jej skó​rę. Za​in​try​go​wa​ło go, jak
szyb​koprze​mie​ni​łasięzbez​czel​ne​gowam​pawźleuspo​so​bio​ną
smar​ku​lę.

–Chceszsięro​zej​rzećpowil​li?
Wzru​szy​ła obo​jęt​nie ra​mio​na​mi. Pier​wot​nie Ju​lius za​mie​rzał

ka​zaćSo​phiijąopro​wa​dzić,aleosta​tecz​niepo​sta​no​wiłzro​bićto
sam. Po​wie​dział so​bie, że musi do​pil​no​wać, żeby mu cze​goś nie
pod​kra​dła albo żeby nie wy​ry​ła swo​ich ini​cja​łów lub ja​kie​goś
prze​kleń​stwanaktó​rymśzan​ty​ków.Dla​cze​gosięnatozgo​dził?
Bógje​denwie,coonazmaj​stru​je,gdyspu​ścijązoczu.Wy​pro​wa​-
dziłjązbiu​ra.

– Wy​czu​wam u cie​bie lek​ki an​giel​ski ak​cent – za​uwa​żył, gdy

szliwzdłużko​ry​ta​rza.–Po​cho​dziszzWiel​kiejBry​ta​nii?

–Tak.Prze​nie​śli​śmysiętu​taj,kie​dyby​łammała.Mójoj​ciecbył

Ar​gen​tyń​czy​kiem.

–Był?
–Zmarł,kie​dymia​łamtrzylata.Niepa​mię​tamgo,więcniema

po​trze​byuża​laćsięnademną.

–Atwo​jamat​każyje?
–Nie.
–Cosięsta​ło?
–Umar​ła.
–Wjakispo​sób?
Hol​lyrzu​ci​łamutwar​despoj​rze​nie.
–Na​ta​lianiepo​ka​za​łacimo​ichakt?

Ju​lius tro​chę się za​wsty​dził, że nie prze​czy​tał ich bar​dziej

szcze​gó​ło​wo. Skon​cen​tro​wał się na jej kar​to​te​ce, igno​ru​jąc hi​-
sto​rię,któ​rasta​łazanie​mo​ral​nympo​stę​po​wa​niem.Nie​któ​rzylu​-
dziero​dzi​lisięźli,innista​wa​lisiętacynasku​tekzłychprze​żyć.
Doktó​rejgru​pyna​le​ża​łaHol​ly?

–Chciał​bym,że​byśmipo​wie​dzia​ła.
–Za​bi​łasię,kie​dymia​łamsie​dem​na​ścielat.
–Przy​kromi.
Porazko​lej​nyobo​jęt​niewzru​szy​łara​mio​na​mi.
–Atwoiro​dzi​ce?
–Obo​jesącaliizdro​wi.
Hol​lyza​trzy​ma​łasięprzedpej​za​żemku​pio​nymprzeznie​gona

au​kcji,októ​rejpo​wia​do​mi​łagosio​stra.Mi​ran​dabyłakon​ser​wa​-
to​rem sztu​ki – ona tak​że roz​cza​ro​wa​ła ro​dzi​ców, nie de​cy​du​jąc
sięnate​atral​nąka​rie​rę.

Po chwi​li Hol​ly pod​ję​ła wę​drów​kę, le​ni​wie pod​no​sząc wy​sta​-

wio​neprzed​mio​ty,ob​ra​ca​jącjewdło​niachiod​kła​da​jącnamiej​-
sce. Ju​lius miał na​dzie​ję, że nie ro​bi​ła tego, by osza​co​wać ich
war​tośćprzedpóź​niej​sząkra​dzie​żą.

–Maszja​kieśro​dzeń​stwo?–za​py​ta​łapodłu​giejci​szy.
DlaJu​liu​saspo​tka​niezkimś,ktonicniewie​działojegoro​dzi​-

nie, było zu​peł​nie no​wym do​świad​cze​niem. Czy ta dziew​czy​na
nie mia​ła do​stę​pu do in​ter​ne​tu? Nie czy​ta​ła ga​zet albo plot​kar​-
skichma​ga​zy​nów?

–Mambra​tabliź​nia​kaimłod​sząodzie​sięćlatsio​strę.
–Twójbratityje​ste​ścieiden​tycz​ni?
–Tak.
Jejoczyna​gleza​mi​go​ta​łyło​bu​zer​sko,ado​łecz​ki,któ​repo​ja​wi​-

łysiępoobustro​nachust,cał​ko​wi​ciezmie​ni​łyjejrysy.

–Czykie​dy​kol​wiekza​mie​nia​li​ściesięmiej​sca​mi?
–Daw​noiniezaczę​sto.
–Czytwoiro​dzi​cepo​tra​fiąwasod​róż​nić?
–Te​raztak,aleniepo​tra​fi​li,kie​dyby​li​śmymłod​si–po​wie​dział.

Głów​niedla​te​go,żeniebylido​sta​tecz​nieczę​stowpo​bli​żu.Sła​wa
była dla nich znacz​nie waż​niej​sza od ro​dzi​ny. – A co z tobą?
Maszja​kieśro​dzeń​stwo?

–Nie.Je​stemtyl​koja…

Ju​lius usły​szał w jej gło​sie coś, co su​ge​ro​wa​ło głę​bo​ką sa​mot​-

nośćire​zy​gna​cję.Niespo​dzie​wałsię,żebę​dziemujejżal.Miał
sil​nieza​ko​rze​nio​neprze​ko​na​niacodotego,cojestdo​brym,aco
złym za​cho​wa​niem. Pra​wo to pra​wo. A ła​ma​nia go nie po​win​no
uspra​wie​dli​wiaćtrud​nedzie​ciń​stwo.Alecośgowniejin​try​go​wa​-
ło.Przy​po​mi​na​łaskom​pli​ko​wa​nąukła​dan​kę,któ​rejniedasięuło​-
żyćzapierw​szympo​dej​ściem.

Hol​lysta​nę​łaprzedoknem,przy​glą​da​jącsięfran​cu​skimogro​-

dom.

–Miesz​kasztu​tajsam?
–Tak,nieli​czącmo​ichpra​cow​ni​ków,aleonimająosob​nekwa​-

te​ry. So​phia sta​no​wi wy​ją​tek. Ma apar​ta​ment na naj​wyż​szym
pię​trze.

–Todośćdużydomjaknajed​ne​gofa​ce​ta.
–Lu​bięmiećswo​jąwła​snąprze​strzeń.
–Utrzy​ma​niewil​limusispo​rokosz​to​wać.
–Ra​dzęso​bie.
–No,tak.Pie​nią​dzeiwło​ściminieim​po​nu​ją.
–Acociim​po​nu​je?
Od​wró​ci​ła się twa​rzą do nie​go, opusz​cza​jąc ni​żej je​den bark,

takżetaniswe​te​rekod​sło​niłka​wa​łekjejra​mie​nia.

–Za​sta​nów​mysię…–Za​ci​snę​łapeł​neustawna​my​śle,apo​tem

roz​luź​ni​łaje,wy​pusz​cza​jącpo​wie​trze.–Im​po​nu​jąmimęż​czyź​ni,
któ​rzywie​dzą,jakna​le​żysięob​cho​dzićzko​bie​cymcia​łem.

Miałwra​że​nie,żegospraw​dza,żepró​bu​jepo​znaćjegopo​bud​-

kiiprze​ko​naćsię,czyniechcejejwy​ko​rzy​stać.Czyż​byktośjuż
jąwy​ko​rzy​stał?Czywszyst​kichmęż​czyznpo​strze​ga​łajakoty​ra​-
nówwy​mu​sza​ją​cychspeł​nie​nieswo​jejwoli?

Mógłbyćczło​wie​kiem,któ​rysta​wiałnaswo​im,alewżad​nym

ra​zie nie na​zwał​by sie​bie ty​ra​nem. Cza​sa​mi by​wał aro​ganc​ki
iupar​ty,alebyłzwo​len​ni​kiemtrak​to​wa​niako​bietzsza​cun​kiem.
Po​sia​da​nie nie​śmia​łej i wy​co​fa​nej młod​szej sio​stry po​zwo​li​ło mu
zro​zu​mieć, jak waż​ne jest, by męż​czy​zna sprze​ci​wiał się wszel​-
kimfor​momprze​mo​cywo​becko​bietidziew​cząt.

–Tyl​kotyle?–za​drwił.
–Oczy​wi​ście.To,jakmęż​czy​znaza​cho​wu​jesięwcza​siesek​su,

mówiwie​leonimjakooczło​wie​ku.Czyjestsa​mo​lub​ny,czynie.

Czyjestspię​ty,czyroz​luź​nio​ny.Weź​mycie​bie,naprzy​kład.

–Tatwo​jateo​riajestfa​scy​nu​ją​ca,alemy​ślę…
–Je​steśmęż​czy​zną,któ​rylubimiećwszyst​kopodkon​tro​lą.Ce​-

niszpo​rzą​dekiprze​wi​dy​wal​ność.Two​jeży​ciejestza​pla​no​wa​ne
iniemo​żeszsięobyćbezka​len​da​rzaize​gar​ka.Mamra​cję?

Ju​liu​so​wi nie spodo​ba​ło się, że tak szyb​ko scha​rak​te​ry​zo​wa​ła

gojakoja​kie​gośste​reo​ty​po​we​gonu​dzia​rza.Nieuwa​żałsięzaaż
takprze​wi​dy​wal​ne​go.Mógłspę​dzaćdużocza​suwkra​inielo​gi​ki
i ro​zu​mu, ale to nie zna​czy​ło jesz​cze, że nie ko​rzy​stał z pra​wej
pół​ku​limó​zgu.

Pod​szedłdonaj​bliż​szychdrzwi.
– Tu jest bi​blio​te​ka – oznaj​mił. – Mo​żesz do woli ko​rzy​stać

zksią​żek,podwa​run​kiemżeniebę​dzieszichzo​sta​wiaćnadwo​-
rzeaniza​gi​naćro​gów.

–Wi​dzisz?–Ro​ze​śmia​łasiędźwięcz​nie.–Mia​łamra​cję.
Spoj​rzałnaniąipod​szedłdoko​lej​nychdrzwi.
–Atojestpo​kójmu​zycz​ny.
– Niech zgad​nę – wtrą​ci​ła z ko​lej​nym fi​glar​nym uśmie​chem. –

Niemasznicprze​ciw​kotemu,że​bymgra​łanapia​ni​nie,podwa​-
run​kiemżemamczy​stepal​ceiżeniena​kru​szęnakla​wi​sze.Do​-
brze?

Ju​liu​sa co​raz bar​dziej de​ner​wo​wał spo​sób, w jaki go od​ma​lo​-

wy​wa​ła.Coda​wa​łojejpra​wo,bytaklek​ce​wa​żą​cogopod​su​mo​-
wy​wać?

–Umieszgraćnaja​kimśin​stru​men​cie?–za​py​tał.
–Nie.
– A chcia​ła​byś się na​uczyć? – Mu​zy​ka mia​ła za za​da​nie ła​go​-

dzić oby​cza​je, praw​da? Mógł​by jej zor​ga​ni​zo​wać na​uczy​cie​la.
Lek​cjegrynafor​te​pia​nietrzy​ma​ły​byjąprzy​naj​mniejzda​le​kaod
nie​go.

–Co?My​ślisz,żewmie​siącmo​żeszmniena​uczyćgrynafor​te​-

pia​nie?

–Mamteżinnein​stru​men​ty.
–Zpew​no​ścią.
Zro​biłza​baw​nąminę.
–Fletpo​przecz​ny.Fletpro​sty.Sak​so​fon.
–Im​po​nu​ją​ce.Trze​bako​chaćmęż​czyzn,któ​rzymająspraw​ne

ustairęce.

Ju​liuswło​żyłręcegłę​bo​kodokie​sze​nispodninawy​pa​dek,gdy​-

bymiałocho​tępo​ka​zaćjej,jakbar​dzosąspraw​ne.Dla​cze​gogo
pro​wo​ku​je? Chce udo​wod​nić, że jest tak samo prze​wi​dy​wal​ny,
jak wszy​scy inni zna​ni jej męż​czyź​ni? Co na tym zy​ska? Miał​by
być ko​lej​nym męż​czy​zną, któ​re​go po​ko​na​ła swo​ją zmy​sło​wą
aurą?Nieza​mie​rzałsięnatona​brać.Niemiałcza​sunapróż​ne
gier​ki.

–Resz​tędomupo​ka​żeciSo​phia–oznaj​miłfor​mal​nymilek​ce​-

wa​żą​cymto​nem.

–Niepo​ka​żeszmi,gdziebędęspać?
–Nieje​stempe​wien,któ​rypo​kójSo​phiaciprzy​go​to​wa​ła–od​-

parł Ju​lius i do​dał w my​ślach: Ale mam na​dzie​ję, że nie któ​ryś
wpo​bli​żumo​je​go.

Od​wró​ciłsięiod​szedłszyb​kimkro​kiem.

ROZDZIAŁDRUGI

Hol​ly była oszo​ło​mio​na po tym spo​tka​niu. Bra​ko​wa​ło jej tchu,

a jej puls stu​kał zbyt moc​no i zbyt szyb​ko. Czu​ła się tak, jak​by
cośma​łe​goiprze​stra​szo​ne​gotłu​kłosiępojejser​cu.

Moc​nojątozdzi​wi​ło.Męż​czyź​nizwy​kleniero​bi​linaniejta​kie​-

gowra​że​nia.Na​wetprzy​stoj​nia​cy.Anietra​fia​łosięwie​luwy​glą​-
da​ją​cychle​piejniżJu​liusRa​vens​da​le.Jegowy​so​ka,bar​czy​stasyl​-
wet​kanada​wa​łamunie​od​par​tejwład​czo​ści.Byłogo​lo​ny,alejego
gę​styza​rostbyłitakbar​dzowi​docz​ny.Kie​dytyl​kowe​szładoga​-
bi​ne​tu,po​czu​łasil​nedzia​ła​niejegomę​skichhor​mo​nów.

Po​ru​szyłwniejcośgłę​bo​koin​stynk​tow​ne​go,cośbun​tow​ni​cze​-

go. Aż po​czu​ła nie​od​par​tą chęć, by zde​mon​to​wać tę fa​sa​dę
chłod​nejuprzej​mo​ści.Ota​czałgonie​wi​dzial​nymur,któ​ryostrze​-
gał,żebysięniezbli​ża​ła.Aleco,je​ślionaod​wa​żysiępo​dejśćtak
bli​sko,żeJu​liusniebę​dziejużwsta​nieza​cho​wy​waćtejże​la​znej
kon​tro​li?Uśmiech​nę​łasięta​jem​ni​czo.Ku​szą​camyśl.

Hol​lyniemo​głasięna​dzi​wićjegonie​sa​mo​wi​tymoczom.Ciem​-

nym, in​te​li​gent​nym, uważ​nym. Miał pro​sty nos, a ob​rys jego
szczę​kisu​ge​ro​wałlek​kiupór.Wy​glą​dał,jak​byżyłwswo​ichmy​-
ślach.

Byćmożetenmie​siącniebę​dzietakąka​tor​gą.Ba​wi​łojąpro​-

wo​ko​wa​nie Ju​liu​sa i pa​trze​nie, jak re​agu​je ni​czym bel​fer na jej
bez​czel​neza​cho​wa​nie.Nieod​da​wa​łasiępierw​sze​mulep​sze​mu,
byławtychkwe​stiachwy​bred​na,aletoniezna​czy​ło,żeniemo​-
głasiętro​chęza​ba​wić,wo​dzącgozanos.Udo​wad​nia​jąc,żenie
miałpra​wapa​trzećnaniązgóry.

Go​spo​dy​ni po​ja​wi​ła się na koń​cu ko​ry​ta​rza i po​de​szła z nad​-

garst​kiem w usztyw​nia​czu. To przy​po​mnia​ło Hol​ly czas, kie​dy
mia​łaje​de​na​ścielatioj​czymzła​małjejnad​gar​stek,apo​tempo​-
wie​dział, że za​bi​je ją albo jej mat​kę, je​śli ko​mu​kol​wiek wy​ja​wi,
jaktosięsta​ło.Mu​sia​łauda​wać,żeprze​wró​ci​łasięnaro​we​rze.
Płyt​kaiśru​bywnad​garst​kuniebyłyje​dy​ny​mibli​zna​mi,ja​kiezo​-

sta​łyjejpooj​czy​mie.

Pro​ble​my z pod​po​rząd​ko​wy​wa​niem się, bun​tow​ni​cza na​tu​ra,

nie​uf​ność do lu​dzi i noc​ne kosz​ma​ry sta​no​wi​ły po​zo​sta​łość po
dzie​ciń​stwieido​ra​sta​niuspę​dzo​nymnała​scesza​leń​ca.Niemu​-
sia​ła​bytu​tajbyć,gdy​byoj​czymijegopraw​nikniespra​wi​li,żeto
onawy​szłanaprze​stęp​cę.

–Tędy,Hol​ly–po​wie​dzia​łaSo​phia,pro​wa​dzącjąnana​stęp​ne

pię​tro.–No,ijakcisiętunara​ziepo​do​ba?

–Chy​baokej.
– Wier​ci​łam dziu​rę w brzu​chu se​ño​ro​wi Ra​vens​da​le’owi, by

zgo​dziłsięcie​bietuprzy​jąć–opo​wia​da​łaSo​phia,gdywcho​dzi​ły
napierw​szepię​tro.–Nieżebyniechciałsięja​kośprzy​słu​żyćin​-
nym.Jestnie​wia​ry​god​nieszczo​dry,alepopro​stupo​trze​bu​jesa​-
mot​no​ścidopra​cy.

–Niemażad​nychprzy​ja​ció​łek?–za​py​ta​łaHol​ly.
–Pry​wat​nośćse​ño​raRa​vens​da​lejestdlanie​gospra​wąnaj​wyż​-

szejwagi.

–Orany,noprze​cieżmusiko​gośmieć.
–Zabar​dzoza​le​żyminatejpra​cy,żebyujaw​niaćta​kieoso​bi​-

stein​for​ma​cje.–So​phiaza​ci​snę​łausta.

– Jak na mój gust, on wy​da​je się ra​czej nud​ny. Tyl​ko pra​ca

iżad​nejza​ba​wy.

– Jest wspa​nia​łym pra​co​daw​cą – za​pew​ni​ła So​phia. – I przy​-

zwo​itymczło​wie​kiemoże​la​znychza​sa​dach.Maszszczę​ście,że
uda​łomisięgona​mó​wić,że​byśtuzo​sta​ła.Li​czę,żeniebę​dziesz
muspra​wiaćkło​po​tów.

Hol​lypo​szłazago​spo​dy​niąnatrze​ciepię​tro.Per​skidy​wanbył

gru​by i mięk​ki, luk​su​so​wy wy​strój no​sił śla​dy fran​cu​skich i wło​-
skich wpły​wów. Wspa​nia​łe ob​ra​zy – por​tre​ty i pej​za​że róż​nych
roz​mia​rów – ozda​bia​ły ścia​ny, a mar​mu​ro​we po​pier​sia i po​są​gi
sta​ły wzdłuż ko​ry​ta​rza sze​ro​kie​go jak ko​ry​ta​rze ga​le​rii. Ży​ran​-
do​lebyływy​so​koza​wie​szo​neiprzy​po​mi​na​łykrysz​ta​ło​wefon​tan​-
ny.

Hol​lyni​g​dyniebyławtakluk​su​so​wymmiej​scu.Przy​po​mi​na​ło

bar​dziej pa​łac lub mu​zeum niż dom. Nie było tu wi​dać żad​nych
oso​bi​stychrze​czy.

–Tojesttwójpo​kój–po​wie​dzia​łaSo​phia,otwie​ra​jącdrzwido

apar​ta​men​tuznaj​du​ją​ce​gosięwjed​nejtrze​ciejdłu​go​ściko​ry​ta​-
rza.–Zwła​snąła​zien​kąibal​ko​nem.

Bal​ko​nem? Hol​ly za​mar​ła. Ser​ce za​bi​ło jej moc​niej. Ileż to

razywdzie​ciń​stwieza​my​ka​nojąnabal​ko​nie,nie​za​leż​nieodpo​-
go​dy.Zmu​sza​no,bybez​rad​niepa​trzy​ła,jakjejmat​kazbie​rarazy
po dru​giej stro​nie szy​by. Roz​pacz Hol​ly je​dy​nie za​grze​wa​ła oj​-
czy​ma,dla​te​gona​uczy​łasięjejnieoka​zy​wać.

Aleczu​łają.
Och,czu​łajątak​żete​raz.
Przy każ​dym od​de​chu mia​ła wra​że​nie, jak​by płu​ca przy​ci​skał

jejja​kiścię​żar.Gar​dłomia​łaści​śnię​te,zdu​szo​neprzezpa​ni​kę.

– Ja… ja nie po​trze​bu​ję ta​kie​go du​że​go po​ko​ju – wy​du​si​ła. –

Wy​star​czy, że umie​ści​cie mnie ni​żej. Mi​ja​ły​śmy taki przy​jem​ny
po​kójnadru​gimpię​trze.Tam​tennie​bie​ski.Onmiwy​star​czy.Nie
mu​szęmiećwła​sne​gobal​ko​nu.

– Ale stąd jest ład​ny wi​dok na całą oko​li​cę i bę​dziesz mia​ła

dużowię​cejpry​wat​no​ści.Toje​denznaj​ład​niej​szychpo​koiw…

–Niedbamowi​do​ki–po​wie​dzia​łaHol​ly,co​fa​jącsięoddrzwi,

abysta​nąćwpo​bli​żumar​mu​ro​we​gopo​są​gu,któ​rybyłtaksamo
zim​ny jak jej cia​ło. – Nie je​stem prze​cież ho​no​ro​wym go​ściem,
praw​da?Po​trze​bu​jęje​dy​niełóż​kaikoca.

Toitakbyłoznacz​niewię​cej,niżmia​ławnietakod​le​głejprze​-

szło​ści.

– Może przy​naj​mniej obej​rzysz po​kój? Może zmie​nisz zda​nie,

gdyzo​ba​czysz,jak…

–Nie.–Hol​lyod​wró​ci​łasięipo​szłazpo​wro​temwdółscho​da​-

mi. Nie ode​tchnę​ła, do​pó​ki nie do​sta​ła się do naj​bliż​sze​go wyj​-
ścia.Za​trzy​ma​łasięwsłoń​cu,po​chy​la​jącsiędoprzo​duiopie​ra​-
jącręcenako​la​nach.Jejpłu​canie​maleks​plo​do​wa​ły,gdywdy​cha​-
łacie​płe,let​niepo​wie​trze.

Niebyłomowy,żemo​gła​byspaćwpo​ko​juzbal​ko​nem.

Ju​lius stał przy oknie biu​ra, gdy uj​rzał Hol​ly śpie​szą​cą w kie​-

run​kuje​zio​ra.Czyż​byjużucie​ka​ła?Gdy​bytakbyło,miałobo​wią​-
zekza​dzwo​nićdoku​ra​tor.Zer​k​nąłnate​le​fon,ana​stęp​niezpo​-
wro​tem na smu​kłą fi​gu​rę Hol​ly, któ​ra za​trzy​ma​ła się nad je​zio​-
rem. Gdy​by chcia​ła ucie​kać, mu​sia​ła​by się udać w prze​ciw​ną

stro​nę. Pa​trzył, jak po​chy​la się i pod​no​si ka​myk. Ci​snę​ła go po
po​wierzch​niwody.Od​biłsiękil​ka​krot​nieprzedza​to​nię​ciem,po​-
zo​sta​wia​jącłań​cuchkon​cen​trycz​nychkrę​gównata​fliwody.Było
coś po​ru​sza​ją​ce​go i smut​ne​go w tej szczu​płej po​sta​ci sto​ją​cej
tamsa​mot​nie.

Roz​le​głosiępu​ka​niedodrzwi.
–Se​ñor?Czymogęnasłów​ko?
Ju​liusotwo​rzyłdrzwiSo​phii.
–Wszyst​kowpo​rząd​ku?
–Hol​lyniechcemiesz​kaćwpo​ko​ju,któ​rydlaniejprzy​go​to​wa​-

łam.

– Nie jest dla niej dość do​bry? – Skrzy​wił usta w iro​nicz​nym

uśmie​chu.

– Jest dla niej zbyt duży. Przy​go​to​wa​łam wszyst​ko, żeby jej

byłomiło,aonaode​szłastam​tądtak,jak​bympo​wie​dzia​ła,żema
spaćwstaj​ni.

–Za​raz,za​raz:czyjtobyłpo​mysł,żebytumiesz​ka​ła?–od​parł

zuda​wa​nąura​zą.

– Je​stem pew​na, że pana po​słu​cha – stwier​dzi​ła So​phia. – Po​-

roz​ma​wiapanznią?

Go​spo​dy​ni, cho​ciaż nie​wie​le jej bra​ko​wa​ło do eme​ry​tu​ry, po​-

tra​fi​ławy​glą​daćjakna​tręt​natrzy​lat​ka,kie​dychcia​łagodocze​-
gośna​kło​nić.

–Comamjejpo​wie​dzieć?
–Niechjąpanna​mó​wi,byza​ję​łapo​kój,któ​rydlaniejprzy​go​to​-

wa​łam.Wprze​ciw​nymra​ziegdziejąumiesz​czę?Sampanpo​wie​-
dział,żeniechcejejnaswo​impię​trze.

–Wpo​rząd​ku.–Ju​liuswy​pu​ściłdłu​gizre​zy​gno​wa​nyod​dech.–

Po​roz​ma​wiamznią.

Za​stał ją wciąż pusz​cza​ją​cą kacz​ki na je​zio​rze. Mu​sia​ła sły​-

szeć, jak się zbli​ża, chrzęsz​cząc żwi​rem po​kry​wa​ją​cym brze​gu
je​zio​ra,alenieod​wró​ci​łasię.

– Zda​je się, że masz pro​blem z za​kwa​te​ro​wa​niem, któ​re za​-

pew​niam–po​wie​dział.

–Niepo​trze​bu​jęapar​ta​men​tupierw​szejkla​sy.
–Chy​batojapo​wi​nie​nemotymde​cy​do​wać?

Od​wró​ci​ła się i spoj​rza​ła na nie​go. Tro​chę się zde​ner​wo​wał,

wi​dząc,żewpię​ściści​skara​czejka​mieńniżka​myk.

– Co za​mie​rzasz zro​bić? Prze​pro​wa​dzić wła​sny eks​pe​ry​ment

wzo​rem Pig​ma​lio​na? No, to wiesz co, pa​nie Hig​gins? Ja nie je​-
stem„fairlady”.

– Nie, je​steś draż​li​wą pa​nien​ką, któ​ra, jak się zda​je, pla​nu​je

ugryźćrękęofia​ro​wu​ją​cąjejpo​moc.

–Ni​cze​gominieofia​ro​wu​jesz–od​pa​li​ła.–Niechceszmnietu​-

taj,po​dob​niejakjaniechcętubyć.

–Topraw​da,aleje​steśtu​tajiwy​da​jesięroz​sąd​nejaknaj​le​piej

wy​ko​rzy​staćtęsy​tu​ację.

Hol​lyob​ró​ci​łasięici​snę​łaka​mie​niemwje​zio​ro,alezgło​śnym

pra​śnię​ciemude​rzyłwdrze​wo.

– Jak za​mie​rzasz wy​ja​śnić two​im szpa​ner​skim przy​ja​cio​łom

alboro​dzi​nie,żetuje​stem?–za​py​ta​ła.

–Nieczu​jępo​trze​by,byko​mu​kol​wiekco​kol​wiekwy​ja​śniać.
–Acoztwo​jądziew​czy​ną?Copo​wie,gdyusły​szy,żemiesz​kam

tuztobą?

–Obec​nieniemamdziew​czy​ny.
–Akie​dyostat​nirazja​kąśmia​łeś?
–Za​da​jesztro​chęzadużopy​tań.
–Wiem,żenieje​steśge​jem,bogejniepa​trzył​bynamnietak,

jaktywtwo​imbiu​rze–po​wie​dzia​ła.–Po​do​bamcisię,praw​da?

–Two​jeegojestrów​niepo​cią​ga​ją​ce,cotwo​jema​nie​ry.
Za​śmia​ła się cy​nicz​nie, rzu​ca​jąc ko​lej​ny oto​czak tak da​le​ko,

jak​bycałąswo​jąener​gięwkła​da​ławrzut.

–Przy​pusz​czam,żenikt,ktonieukoń​czyłstu​diówzwy​róż​nie​-

niem,na​wetniemapocodocie​biestar​to​wać.Więcoczymroz​-
ma​wiaszwłóż​ku?Ofi​zy​cekwan​to​wejczyoteo​riiwzględ​no​ści?

Spoj​rzałnajejszy​der​czyuśmiechinie​wia​ry​god​niesłod​kiedo​-

łecz​ki.Cota​kie​goka​za​łomuuwa​żać,żetesło​watotyl​koprzy​-
kryw​ka? Na​uczył się roz​po​zna​wać te​atral​ne ge​sty, ale ta wy​zy​-
wa​ją​cało​bu​zi​cada​wa​ławy​stępza​słu​gu​ją​cynana​gro​dę.

–Dla​cze​goniechceszmiesz​kaćwpo​ko​ju,któ​ryprzy​go​to​wa​ła

ciSo​phia?–za​py​tał.

–Niechcębyćwy​pchnię​tanaczu​bekwiel​kie​gosta​re​godomu

jak ja​kieś dzi​wa​dło, któ​re chcesz ukryć, na wy​pa​dek gdy​by za​-

cho​wa​ło się nie​wła​ści​wie wo​bec two​ich sno​bi​stycz​nych go​ści.
Przy​pusz​czam, że bę​dziesz na​le​gać, że​bym swo​je po​sił​ki ja​da​ła
tamalbozesłuż​bąwkuch​ni.

– Nie mam służ​by. Mam per​so​nel. I tak: oni ja​da​ją ko​la​cję

osob​no,alebar​dziejzewzglę​dunawy​go​dęniżnakon​we​nan​se.–
Za​milkł na chwi​lę, po czym do​dał: – Ocze​ku​ję, że bę​dziesz co
wie​czórja​daćko​la​cjęzemną.

Ina​tych​miastpo​my​ślał:Upa​dłeśnagło​wę?Immniejcza​subę​-

dzieszzniąspę​dzał,tymle​piej.

–Dla​cze​go?–spy​ta​łazna​dą​sa​nąminą.–Że​byśmógłmniekry​-

ty​ko​wać,kie​dyuży​jęnie​wła​ści​we​gowi​del​calubnoża?

– Dla​cze​go my​ślisz, że każ​dy, kogo spo​tkasz, jest au​to​ma​tycz​-

nieprze​ciw​koto​bie?

Od​wró​ci​ła się i wpa​trzy​ła w je​zio​ro, za​miast spoj​rzeć mu

woczy.Do​strzegłdrga​niema​łe​gomię​śnianajejpo​licz​ku.Mi​nę​ło
tro​chęcza​su,za​nimsięode​zwa​ła,akie​dytozro​bi​ła,jejgłosbył
nie​coniż​szyniżnor​mal​nie,zlek​kąchryp​ką.

–Niechcętegopo​ko​ju.
–Dla​cze​gonie?
–Jest…zbytsno​bi​stycz​ny.
–Do​brze–po​wie​działJu​lius,prze​wra​ca​jącwmy​ślachocza​mi.

–Mo​żeszso​biewy​braćpo​kój.

–Dzię​ku​ję.
Po​wie​dzia​ła to nie​mal​że szep​tem, wciąż na nie​go nie pa​trząc,

alewjejpo​sta​wiebyłocoś,cosu​ge​ro​wa​łoogrom​nąulgę.Ra​mio​-
nairęcestra​ci​łyna​pię​cie,aple​cyniebyłyjużtaksztyw​ne,jak​by
sta​łanabacz​ność.

Po​czuł sil​ną po​trze​bę, by wy​cią​gnąć rękę, chwy​cić jed​ną z jej

dło​ni i uspo​ka​ja​ją​co ją uści​snąć, ale coś go po​wstrzy​ma​ło. Pa​-
trzył, jak lek​ki wie​trzyk igrał z luź​ny​mi pa​sma​mi jej wło​sów,
a ona bez​wied​nie z po​wro​tem za​cze​sy​wa​ła je ręką. Za​ku​ło go
ostrowpier​si,gdyzo​ba​czył,żetarękasiętrzę​sie.Niebyłojuż
śla​du po twar​dej, złej dziew​czy​nie. W tej chwi​li wy​glą​da​ła jak
prze​cięt​na ko​le​żan​ka z są​siedz​twa, któ​ra na​gle zna​la​zła się
wprze​ra​ża​ją​cymmiej​scu.

Ju​liusschy​liłsię,pod​niósłka​mykipo​dałjej.
–Re​kordna​le​żytudomo​je​gobra​ta,Jake’a.Sie​dem​na​ścieod​-

bić.

Wzię​ła od nie​go ka​myk, a gdy jej pal​ce do​tknę​ły jego pal​ców,

po​czuł, jak wzdłuż ra​mie​nia prze​bie​ga mu jak​by elek​trycz​na
iskra.Po​wo​lipod​nio​sławzrok,byod​na​leźćjegospoj​rze​nie.Upły​-
nę​ła wi​bru​ją​ca chwi​la, pod​czas któ​rej stra​cił po​czu​cie cza​su
itego,gdziesię znaj​du​je.Tomo​głybyć se​kun​dylubmi​nu​ty, lub
na​wetdni.

Ocza​miszu​kałjejust,któ​rychpeł​niaikształtsu​ge​ro​wa​łypa​sję

ina​mięt​ność,amimotowy​wo​ły​wa​łydziw​nepo​czu​cienie​tknię​tej
nie​win​no​ści.Czułsiętak,jak​byja​kiśma​gnescią​gnąłjegogło​wę
wichstro​nę.Byprze​zwy​cię​żyćtęsiłę,mu​siałwal​czyćzkaż​dym
mię​śniemiścię​gnemorazzkaż​dątęt​nią​cąko​mór​kąswo​je​gocia​-
ła.

Czywy​czu​wa​łajegopo​mie​sza​nie?Czymia​łaja​kie​kol​wiekpo​ję​-

cie o tym, ja​kie wy​wie​ra na nim wra​że​nie? Sta​rał się wy​czy​tać
cośzjejtwa​rzy,alejejoczybyłyutkwio​newjegoustach.

Uniósłdłońdojejpo​licz​ka,le​d​wieświa​do​my,żetorobi,do​pó​ki

niepo​czułkre​mo​wejmięk​ko​ścijejskó​rypodswo​jądło​nią.Prze​-
chy​lił jej twarz tak, że mu​sia​ła spo​glą​dać mu w oczy. Jej skó​ra
byłajakje​dwab.Cie​pła.Gład​ka.Zmy​sło​wa.Wjejoczachbłysz​-
cza​łowy​cze​ki​wa​nie.Triumf.

Jak​że ła​two by​ło​by zbli​żyć się bar​dziej i do​tknąć usta​mi jej

ust…Po​ku​sa,bytozro​bić,byłabar​dzosil​na,byćmożesil​niej​sza
niż w ja​kim​kol​wiek in​nym mo​men​cie w jego ży​ciu, ale wie​dział,
żeje​ślitozro​bi,prze​kro​czygra​ni​cę.Iza​pro​sikło​po​ty.

– Nie mam za​mia​ru tego ro​bić – oświad​czył, za​bie​ra​jąc rękę

zjejtwa​rzy.

–Cze​go?–Wjejspoj​rze​niubyłasamanie​win​ność.
–Wieszcze​go.
Spoj​rza​łamuwoczyztwar​dymbły​skiem.
–Mo​gła​bymspra​wić,żezlek​ce​wa​żył​byśteswo​jeza​sa​dy.Wy​-

star​czy​ła​byminatomałachwil​ka.

–Dla​cze​gosta​raszsięznisz​czyćje​dy​nąszan​sę,żebyupo​rząd​-

ko​waćswo​jeży​cie?

–Niepo​trze​bu​ję,że​byśpo​rząd​ko​wałmojeży​cie.Wiesz,cze​go

nie​na​wi​dzęwlu​dziachta​kichjakty?My​śli​cie,żesko​rowszyst​ko
ma​cie,tomo​że​ciemiećwszyst​ko.

– Po​słu​chaj – po​wie​dział Ju​lius. – Ro​zu​miem, że to dla cie​bie

trud​ne.Niechcesztubyć.Alejakąmaszal​ter​na​ty​wę?

–Toniemipo​win​nogro​zićpój​ściedowię​zie​nia.
–Tak,cóż,napew​nowięk​szośćwię​zieńpeł​najestnie​win​nych

lu​dzi. Ale we​dług na​szych obec​nych prze​pi​sów nie moż​na kraść
lubnisz​czyćmie​niaczycotamjesz​czezro​bi​łaśiniepo​no​sićza
tożad​nejkary.

Od​wró​ci​łasięodnie​go.
–Niemu​szętegosłu​chać.
–Hol​ly.–Ju​liuschwy​ciłjązara​mięiod​wró​ciłdosie​bie.–Chcę

cipo​móc.Niero​zu​miesztego?

–Wjakispo​sób?Przy​zwy​cza​ja​jącmniedotychwszyst​kichluk​-

su​sówtyl​kopoto,żebyzamie​siącwy​rzu​cićmniezpo​wro​temna
uli​cę?

–Niemaszdomu,doktó​re​gomo​żeszwró​cić?
Jejwzrokuciekłprzedjegospoj​rze​niem.
–Puśćmojąrękę.
Roz​luź​niłchwyt,alewciążpal​ca​miopla​tałjejnad​gar​stek.
– Nikt nie ma za​mia​ru cię ni​g​dzie wy​rzu​cać – za​prze​czył, za​-

sta​na​wia​jąc się jed​no​cze​śnie, co miał​by z nią zro​bić po upły​wie
mie​sią​ca.–Czytowła​śnienauli​cyży​łaś?

Wy​su​nę​łanad​gar​stekzjegouści​skuiskrzy​żo​wa​łara​mio​na.
–Cociza​le​ży?Lu​dzietacyjaktyna​wetnieza​uwa​ża​jąlu​dzita​-

kichjakja.

Ju​liusjąza​uwa​żył.Tro​chęzabar​dzo.Rękamro​wi​łagowmiej​-

scu, w któ​rym trzy​mał jej nad​gar​stek. Za​uwa​żył, w jaki spo​sób
jejbrą​zo​weoczyza​pa​la​jąsięja​demwjed​nejmi​nu​cie,abłysz​czą
ero​tycz​nie w na​stęp​nej. Do​strzegł też, że po​ru​sza​ła cia​łem ni​-
czym ra​so​wa kot​ka, tyl​ko po to, by za chwi​lę pry​chać na nie​go
jakosa​czo​nyżbik.

Niemiałpo​ję​cia,jaksięzniąob​cho​dzić.Zresz​tąniena​le​ża​ło

todonie​go,tyl​kodojegogo​spo​dy​ni.

– Gdy je​steś pod moim da​chem, ja je​stem za cie​bie od​po​wie​-

dzial​ny–oświad​czył.–Aletoozna​cza,żeitymaszobo​wiąz​ki.

Wy​su​nę​łabro​dęna​przód.
–Nibyja​kie?Ob​słu​gi​wa​niecięwsy​pial​ni?
–Nie.Ab​so​lut​nienie.

–Pew​nie,jużciwie​rzę.
–Mó​więse​rio,Hol​ly.Niemamwzwy​cza​jusy​piaćzko​bie​ta​mi,

któ​rymbra​ku​jema​nier,sza​cun​kuipo​czu​ciaprzy​zwo​ito​ści.

Za​śmia​łasiędźwięcz​nie.
–Jesz​czecof​niesztesło​wa.
Ju​liuszesto​ic​kimspo​ko​jemzi​gno​ro​wałpo​żą​da​nie,któ​rewnim

wzbie​ra​ło.

– Zo​ba​czy​my się na ko​la​cji – po​wie​dział. – Ocze​ku​ję, że ubie​-

rzesz się sto​sow​nie. Nie chcę wi​dzieć żad​nych dżin​sów, głę​bo​-
kichde​kol​tówczygo​łychpęp​ków.

Hol​ly za​sa​lu​to​wa​ła mu kpiar​sko i ukło​ni​ła się głę​bo​ko, słu​żal​-

czo.

–Do​bra,do​braka​pi​ta​nie.
Ju​liusprze​mie​rzyłja​kieśtrzy​dzie​ścikro​ków,za​nimsięob​ró​cił,

żebynaniąspoj​rzeć,alejużbyłaod​wró​co​natwa​rządoje​zio​ra.

ROZDZIAŁTRZECI

Hol​lypo​cze​ka​ła,ażJu​liuszna​lazłsiępozaza​się​giemjejwzro​-

ku, za​nim ode​szła znad je​zio​ra. Ja​kim pra​wem mó​wił jej, co ma
za​ło​żyć? Nie mógł jej zmu​szać, żeby ubie​ra​ła się jak któ​raś
zjegosno​bi​stycz​nychko​le​ża​nek.

Jużnie​maljąpo​ca​ło​wał.Cze​ka​ła,żebytozro​bił.Cóżtobył​by

zatriumf.Mia​ła​byol​brzy​miąfraj​dę,wi​dząc,jakspa​dazeswe​go
wy​so​kie​goko​nia.Niepo​wi​nienjejpo​uczać,jak​bymia​ładzie​sięć
lat. Nie miał do czy​nie​nia z upar​tym dziec​kiem, ale z ko​bie​tą,
któ​ra wie​dzia​ła, jak spra​wić, by męż​czyź​nie zmię​kły ko​la​na.
Chcia​ła go zba​ła​mu​cić, za​nim on zdą​ży zba​ła​mu​cić ją. Cho​ciaż
myśl,żeonmógł​byjązwieść,byłaza​ska​ku​ją​copo​cią​ga​ją​ca.Nie
byłwjejty​pie,ztąswo​jąma​niąkon​tro​lo​wa​niawszyst​kie​go,ale
był tak cho​ler​nie atrak​cyj​ny, że od sa​me​go pa​trze​nia na nie​go
nie​malbo​la​łyjąoczy.

Dla​cze​go wy​da​wał jej się w ja​kiś nie​okre​ślo​ny spo​sób zna​jo​-

my? Jego na​zwi​sko wy​wo​ły​wa​ło w jej umy​śle nie​ja​sne sko​ja​rze​-
nia.Gdzieśjejużsły​sza​ła?

Apo​temwresz​cietodoniejdo​tar​ło:byłjed​nymzsy​nówak​to​-

rówRi​char​daRa​vens​da​le’aiEli​sa​bet​tyAl​ber​ti​ni.Wi​dzia​łaar​ty​-
kuł o nich w plot​kar​skim ma​ga​zy​nie. Ro​dzi​ce Ju​liu​sa mie​li ro​-
mans pod​czas lon​dyń​skie​go se​zo​nu Wie​le ha​ła​su o nic, po​tem
wzię​li ślub, a pierw​szą jego rocz​ni​cę uczci​ły na​ro​dzi​ny bliź​nia​-
ków. Sie​dem burz​li​wych lat póź​niej od​był się ich, bar​dzo upu​-
blicz​nio​ny i ocie​ka​ją​cy ja​dem, roz​wód. Trzy lata póź​niej gło​śno
było o tym, że ze​szli się po​now​nie i wzię​li ślub po raz dru​gi,
arów​nodzie​więćmie​się​cypóź​niejEli​sa​bet​tauro​dzi​łacór​kę.

Ju​lius ani razu nie wspo​mniał o swo​ich sław​nych ro​dzi​cach,

cho​ciażmiałkutemuwie​lespo​sob​no​ści.Czydla​te​gopo​cząt​ko​wo
taknie​chęt​niepo​trak​to​wałpo​mysł,żebyunie​goprze​by​wa​ła?Jej
obec​nośćmo​gła​byścią​gnąćuwa​gępra​sy…Hol​lywy​obra​zi​łaso​-
bie na​głów​ki: „Syn ce​le​bry​tów ży​ją​cy z dziew​czy​ną z pleb​su”.

Jakucier​pia​ło​bynatymjegopo​czu​cieprzy​zwo​ito​ści?

Hol​ly za​ci​snę​ła usta, roz​my​śla​jąc nad ko​lej​nym po​su​nię​ciem.

Gdy​by za​dzwo​ni​ła do pra​sy, ścią​gnę​ła​by na sie​bie zbyt wie​le
uwa​gi.Niechcia​ła,żebyjejob​le​śnyoj​czymdo​wie​działsię,gdzie
prze​by​wa, choć – ma​jąc tak wy​so​ko po​sta​wio​nych zna​jo​mych –
mógłjużtowie​dzieć.

Fran​co Mo​ra​les miał wpły​wy, któ​re się​ga​ły da​lej, niż się spo​-

dzie​wa​ła.Gdytyl​kosta​wa​łananogiwno​wejpra​cyczywno​wym
miej​scu,cośmu​sia​łopójśćźle.Jejostat​nipra​co​daw​caoskar​żyłją
opod​kra​da​niezkasy.Hol​lymożeimia​łabun​tow​ni​cząna​tu​rę,ale
niebyłazło​dziej​ką.Tyleżepie​nią​dzezo​sta​łyzna​le​zio​newjejto​-
reb​ce, a ona nie mo​gła w ża​den spo​sób wy​ja​śnić, skąd się tam
wzię​ły.

Zo​sta​ła też wy​rzu​co​na z trzech ostat​nich miesz​kań z po​wo​du

uszko​dze​niamie​nia,oconie​słusz​niejąoskar​żo​no.Alewie​dzia​ła,
że za​rów​no to, jak i kra​dzież w skle​pie, zo​sta​ło za​aran​żo​wa​ne
przezjejojca.Dla​te​gowła​śniepo​ry​so​wa​łajegospor​to​wysa​mo​-
chód i na​pi​sa​ła spray​em „dam​ski bok​ser” na jego do​sko​na​le
utrzy​ma​nymtraw​ni​ku–tak,żebymo​glitozo​ba​czyćsą​sie​dzi.

Wie​rzy​ła,żejejmat​kani​g​dyniepo​peł​ni​ła​bysa​mo​bój​stwa,gdy​-

by przez dłu​gie lata nie była pod​da​na prze​mo​cy fi​zycz​nej, emo​-
cjo​nal​nej i fi​nan​so​wej przez czło​wie​ka, któ​ry ocze​ki​wał od niej
ab​so​lut​ne​gopo​słu​szeń​stwa.

Hol​ly przy​się​gła so​bie, że ni​g​dy nie ugnie się ty​ra​nii Fran​ca.

Jużjakomałedziec​kobezpła​czuzno​si​łaklap​sy,po​licz​kiiude​rze​-
nia.Na​wetjed​naskar​ganiewy​rwa​łasięzjejust.Zhar​dzia​ła,by
mócwy​trzy​maćprze​moc,nieda​jącmusa​tys​fak​cji,żejązła​mał.

Nie​ste​tyjejmat​kaniemia​łatylesiłyalbomożezbyttrud​nojej

byłopró​bo​waćbro​nićHol​lyisamąsie​bie.Hol​lyni​g​dyniewąt​pi​-
ławmi​łośćmat​ki,któ​razro​bi​ławszyst​ko,como​gła,abyoj​czym
jej nie skrzyw​dził. Tyl​ko to ją prze​ro​sło. Uza​leż​ni​ła się od pro​-
chówial​ko​ho​lu,znaj​du​jącwużyw​kachan​ti​do​tumnamał​żeń​stwo
zdra​niem,któ​rywy​ko​rzy​sty​wałją,od​kądsiępo​zna​li.

Kie​dymat​kazmar​ła,Hol​lyniewie​dzia​ła,coro​bić,do​kądpójść,

jak po​kie​ro​wać ży​ciem. W tym strasz​nym cza​sie zro​bi​ła tro​chę
rze​czy, któ​rych po​tem ża​ło​wa​ła. Za​da​wa​ła się z nie​wła​ści​wy​mi
oso​ba​mizdo​brychpo​bu​dekizpo​rząd​ny​miludź​mizezłychpo​bu​-

dek.

Alete​razbę​dzieina​czej.
Hol​ly była zde​cy​do​wa​na nadać wła​ści​wy bieg swo​je​mu ży​ciu.

Gdytyl​koskoń​czypra​cespo​łecz​ne,wy​je​dziezpo​wro​temdokra​-
juuro​dze​niamat​ki,doAn​glii–takda​le​koodoj​czy​ma,jaktotyl​ko
moż​li​we.

Wte​dyityl​kowte​dybę​dziewol​na.

Hol​lywra​ca​ładowil​liprzezogro​dy.Bu​dy​nekota​cza​łycałeich

hek​ta​ry, utrzy​ma​ne za​rów​no na wzór an​giel​ski, jak i fran​cu​ski.
Byłna​wetba​sennana​sło​necz​nio​nymta​ra​siezwi​do​kiemnałąki,
naktó​rychpa​słysięko​nie.Po​chy​li​łasięiza​nu​rzy​łapal​cewwo​-
dzie, by spraw​dzić tem​pe​ra​tu​rę. Była wy​śmie​ni​cie, ku​szą​co
chłod​na.

Spoj​rza​ławstro​nęwil​li,byzo​ba​czyć,czyniktniepa​trzy.Nie

żebyjejspe​cjal​nieza​le​ża​ło.Je​ślichcia​łasięką​paćwbie​liź​nie,to
nibyktomiał​byjąpo​wstrzy​mać?Zrzu​ci​łasan​da​łyidżin​sy,po​tem
swe​teripod​ko​szul​kę.

Sta​łachwi​lę,apro​mie​niesłoń​caprze​ni​ka​łyjejcałecia​ło.Ode​-

pchnę​ławszyst​kiemy​śliopo​nu​rymdzie​ciń​stwie–byłyjaktru​ci​-
zna.Apo​tem,bio​rącgłę​bo​kiod​dech,wśli​zgnę​łasiędowodyipo​-
zwo​li​łajejsięza​mknąćwchłod​nymioczysz​cza​ją​cymuści​sku.

Ju​liususły​szałpluskiod​su​nąłkrze​słoodkom​pu​te​ra,byspraw​-

dzić,ktoko​rzy​stazba​se​nu.Po​wi​nienbyłsiędo​my​ślićinapew​no
niepo​wi​nienbyłwy​glą​dać.Hol​lypły​wa​ła,niema​jącnaso​bienic
prócz cze​goś, co wy​glą​da​ło jak prze​zro​czy​ste bi​ki​ni. A może to
nie było bi​ki​ni, tyl​ko po pro​stu biu​sto​nosz i majt​ki? Jej gib​kie
koń​czy​ny i jędr​ne pier​si z ró​żo​wy​mi sut​ka​mi prze​świ​tu​ją​cy​mi
przez cien​ką ba​weł​nę biu​sto​no​sza sta​no​wi​ły ku​szą​cy bo​dziec.
Za​nur​ko​wa​ła,aondo​strzegłza​rysjejzgrab​nychpo​ślad​ków,dłu​-
gichnógiszla​chet​nieszczu​płychko​stek.Do​tar​ładokoń​caba​se​-
nu,za​nimwy​nu​rzy​łasięnapo​wierzch​nięjakigra​ją​cyzfalądel​-
fin.

Zwin​nośćjejmoc​ne​gomło​de​gocia​łapo​bu​dzi​łajegoza​chwy​co​-

nezmy​sły.Mo​gła​bybyćmo​del​kąpre​zen​tu​ją​cąnowąse​rięko​stiu​-
mów ką​pie​lo​wych. Mia​ła szczu​płe cia​ło lek​ko​atlet​ki, ale jej
kształ​tyniebyłypo​zba​wio​neku​szą​cychkrą​gło​ści.

Niemógłode​rwaćodniejoczu.
Kie​dywy​nu​rzy​łasięko​lej​nyraz,od​wró​ci​łasiętak,żezna​la​zła

sięnawprostjegookna,iwbi​ławniewzrok.Unio​słajed​nąbrew,
apo​temroz​chy​li​łaustawpo​ro​zu​mie​waw​czymuśmie​chuile​ciut​-
ko,bez​ce​re​mo​nial​niemupo​ma​cha​ła.

Ju​liusza​kląłiod​wró​ciłsię.Byłnasie​biewście​kłyzato,jakza​-

re​ago​wa​łojegocia​ło.Niemiałnadnimkon​tro​li.

Byłzszo​ko​wa​ny,jakła​twospro​wa​dzi​łagodopo​zio​muzwie​rzę​-

cia szu​ka​ją​ce​go moż​li​wo​ści ko​pu​la​cji. W jaki spo​sób prze​trwa
ten mie​siąc? Z dziew​czy​ną pa​ra​du​ją​cą w ten spo​sób, gdy tyl​ko
nada​rzy się spo​sob​ność? Co ona w ogó​le ro​bi​ła w ba​se​nie? To
nieośro​dekwy​po​czyn​ko​wy.Mia​łatupra​co​wać.

I,docho​le​ry,za​dbaoto,żebytakbyło.

Hol​lysie​dzia​łanakra​wę​dziba​se​nu,bez​czyn​niemaj​ta​jącno​ga​-

mi tuż pod wodą, gdy usły​sza​ła od​głos kro​ków na ka​mien​nych
płyt​kach.Prze​rwa​łaispoj​rza​łaprzezra​mię,byzo​ba​czyćJu​liu​sa
pod​cho​dzą​ce​godoniejzza​my​ślo​nymwy​ra​zemtwa​rzy.

–Do​brzesięba​wisz?–za​py​tał.
– Pew​nie. – Uśmiech​nę​ła się do nie​go lek​ko. – Może się do

mnieprzy​łą​czysz?Wy​glą​dasz,jak​byśpo​trze​bo​wałtro​chęochło​-
dy.

–Nieje​steśtu​tajnawa​ka​cjach.
Hol​ly za​uwa​ży​ła, że sta​ra się nie pa​trzeć na jej mo​kre pier​si,

ipo​czu​ła,jaklek​kidreszczprze​biegłjejcia​ło.Zno​szo​nytanibiu​-
sto​nosz był prak​tycz​nie rów​nie prze​zro​czy​sty, jak fo​lia spo​żyw​-
cza.Jegoszczę​kiza​ci​snę​łysięmoc​no,mo​głateżdo​strzecle​ciut​-
kie drga​nie mię​śnia obok jego za​ci​śnię​tych ust. „No, da​lej – za​-
chę​ca​łagonie​mo.–Przyj​rzyjsiędo​brze”.

– Nie ro​zu​miem, dla​cze​go nie mia​ła​bym ko​rzy​stać z tego, co

jestwofer​cie–po​wie​dzia​łazezmy​sło​wymuśmie​chem.

–Wyjdź–roz​ka​zał,szarp​nię​ciemgło​wypod​kre​śla​jąctesło​wa.
–Amy​śla​łam,żetwoisno​bi​stycz​nisław​niro​dzi​cena​uczy​licię

lep​szychma​nier.Po​wiedznaj​pierwma​gicz​nesło​wo.

Po​wie​działsło​wo,któ​rejed​nakniemia​łonicwspól​ne​gozma​-

gią.Tobyłobarw​neprze​kleń​stwo,wy​wo​łu​ją​ceero​tycz​nesko​ja​-
rze​nia,któ​respra​wi​ły,żeauramię​dzynimista​łasięjesz​czebar​-

dziejelek​try​zu​ją​ca.

Hol​ly po​czu​ła głę​bo​ko w so​bie nie​ocze​ki​wa​ny dreszcz, błysk

pod​nie​ce​nia,któ​ryli​załjejcia​łojakkoń​ców​kamięk​kie​goskó​rza​-
ne​go pej​cza. Noz​drza Ju​liu​sa roz​war​ły się sze​ro​ko – wę​szył jak
ogier na chwi​lę przed zbli​że​niem. Ni​g​dy nie wi​dzia​ła, by po​bu​-
dzo​nyprzezniąmęż​czy​znawy​glą​dałtakwspa​nia​le.Pły​ną​cestąd
po​czu​ciewła​dzysto​po​wa​łaje​dy​nieświa​do​mość,żeonpod​nie​cał
ją rów​nie moc​no. Było to dla niej nowe do​świad​cze​nie. Za​zwy​-
czaj to ona sta​no​wi​ła obiekt po​żą​da​nia, pod​czas gdy sama nie
czu​łanic.

– Albo wyj​dziesz z wła​snej woli, albo cię wy​cią​gnę – za​gro​ził

przezza​ci​śnię​tezęby.

Hol​lywzdry​gnę​łasiężar​to​bli​wie.
–Ooch!Obie​cu​jesz?Uwiel​biam,gdymęż​czy​znaza​cho​wu​jesię

jakma​cho.

–Popierw​sze,je​steśnie​sto​sow​nieubra​na–po​wie​dział,igno​ru​-

jącjejwy​głu​py.–Mamtu​tajpra​cow​ni​ków,za​rów​nomło​dych,jak
ista​rych,któ​rychmógł​byura​zićtwójbrakskrom​no​ści.

Hol​ly ro​ze​śmia​ła się z jego ob​łu​dy. Wca​le nie mar​twił się

oswo​ichpra​cow​ni​ków,tyl​koosa​me​gosie​bie.

–Podru​gie–cią​gnął–nieje​steśtu​tajdlaza​ba​wy.Masztupra​-

co​wać.Pra-co-wać.Możeniesły​sza​łaśtegosło​wawcze​śniej,ale
przy​się​gam, że do swo​je​go wy​jaz​du do​wiesz się do​kład​nie, co
ono zna​czy. So​phia cze​ka na cie​bie w kuch​ni. Trze​ba przy​go​to​-
waćpo​si​łek.

–Samidźjejpo​móc–od​par​łai,swa​wol​nieplu​ska​jącsto​pa​mi,

po​sła​łafon​tan​nęwodynajegosztyw​nowy​pra​so​wa​nespodnie.

Dwasil​nieumię​śnio​nera​mio​nana​glesię​gnę​łydowodyipo​sta​-

wi​łyjąprzednimnanogi.Bli​skonie​go.Takbli​sko,żeczu​ła,jak
pro​mie​niu​jekuniejjegocie​pło.

–Wy​da​łemciroz​kaz–przy​po​mniał,od​dy​cha​jąccięż​ko.
Hol​ly nie pę​kła, choć dło​nie trzy​ma​ją​ce jej bar​ki zda​wa​ły się

roz​grza​nym do bia​ło​ści że​la​zem. Bli​skość jego twar​de​go cia​ła
dzia​ła​łananiąwza​ska​ku​ją​cyspo​sób.Wjejwnę​trzuwi​bro​wa​ła
świa​do​mość tego, co ich róż​ni​ło: jego mę​sko​ści i jej ko​bie​co​ści,
jegode​ter​mi​na​cji,byza​cho​waćkon​tro​lę,ijejde​ter​mi​na​cji,bytę
kon​tro​lęprze​jąć.

Ni​g​dyjejcia​łoniere​ago​wa​łowtakispo​sób.Do​tyktegomęż​-

czy​zny wy​zwa​lał w niej coś su​ro​we​go i pier​wot​ne​go. Nie była
dzie​wi​cą, ale ża​den z jej kil​ku kon​tak​tów sek​su​al​nych nie spra​-
wił,byjejcia​łośpie​wa​łowtenspo​sób.Każ​dyjejnerwwy​cze​ki​-
wałwna​pię​ciu.Prze​wi​dy​wał.Pra​gnął.Tę​sk​nił.

Ale po​tem on na​gle zdjął ręce z jej ra​mion. Ten ruch był tak

nie​ocze​ki​wa​ny,żepra​wieru​nę​ławtyłdoba​se​nu,aleja​kośuda​ło
jej się od​zy​skać rów​no​wa​gę. Za​cho​wa​ła opa​no​wa​nie i rzu​ci​ła
wjegostro​nęchłod​nespoj​rze​nie.

– Jed​ną rzecz po​wi​nie​neś za​pa​mię​tać – oświad​czy​ła. – Nie

przyj​mu​jęroz​ka​zów.Aniodcie​bie,aniwogó​leodni​ko​go.

Przez chwi​lę za​ci​skał szczę​kę. Zo​ba​czy​ła, jak jego wzrok po​-

wę​dro​wał ku jej uno​szą​cej się w od​de​chu pier​si, jak​by nie mógł
siępo​wstrzy​mać.Kie​dypo​now​niesku​piłwzroknajejtwa​rzy,pa​-
li​łosięwnimcie​płotakgo​rą​ce,jakogieńwkuź​ni.

– Więc się na​uczysz – po​wie​dział ze sta​lo​wą nutą w gło​sie. –

Choć​bym nic in​ne​go nie zdo​łał zro​bić w tym mie​sią​cu, to jed​no
osią​gnęnapew​no.Bę​dzieszro​bić,comó​wię,iniebę​dzieszpod​-
wa​żaćmo​je​goau​to​ry​te​tu.Aniprzezmo​ment.

Hol​lyunio​słapod​bró​dek.
–Jesz​czezo​ba​czy​my.

Chwi​lę póź​niej Ju​lius wkro​czył do swo​je​go ga​bi​ne​tu. Jak mógł

po​zwo​lić,byHol​lytakza​szłamuzaskó​rę?Zszedłtam,żebypo​-
ka​zaćjejgra​ni​ce,aleonatakszyb​kowy​krę​ci​łakotaogo​nem,że
osta​tecz​nie za​cho​wał się jak ja​ski​nio​wiec. Ni​g​dy nie czuł więk​-
szejchę​ciza​spo​ko​je​niażą​dzybezli​cze​niasięzkon​se​kwen​cja​mi.

Do​ty​ka​jąc jej, uwol​nił w so​bie coś prze​ra​ża​ją​ce​go. To coś hu​-

cza​łowjegokrwini​czymdzi​kiogień.Po​ra​zi​łogo,ja​kiewra​że​nie
zro​bi​łananim,gdyzna​la​złasiętakbli​skojegoroz​pa​lo​ne​gocia​-
ła. Nie mógł jej pu​ścić, bo ina​czej ze​rwał​by z niej tę śmiesz​ną,
prze​zro​czy​stąbie​li​znę,wszedłwniąipchałsza​leń​czo,ażbyeks​-
plo​do​wał.

Niebyłhe​do​ni​stą.Niebyłnie​okrze​sa​nymne​an​der​tal​czy​kiem,

któ​ry po​tra​fi je​dy​nie ule​gać swo​im dzi​kim po​pę​dom. Miał in​te​-
lekt,dys​cy​pli​nęisa​mo​kon​tro​lę.Kom​pasmo​ral​ny.Su​mie​nie.

Ju​lius usiadł cięż​ko na skó​rza​nym krze​śle biu​ro​wym i ob​ra​cał

się to w jed​ną, to w dru​gą stro​nę, zbie​ra​jąc go​rącz​ko​we my​śli.
Cotobyłazaalu​zja,któ​rąHol​lyzro​bi​ładojegosław​nychro​dzi​-
ców? A więc do​brze wie​dzia​ła, kim był? Wie​dzia​ła przez cały
czasczyteżktośjejpo​wie​dział?Nieule​gawąt​pli​wo​ści,żewła​-
śnie dla​te​go gra​ła swo​ją grę. Chcia​ła mieć na swo​im kon​cie
uwie​dze​niece​le​bry​ty.

Miał szczę​ście, że tu​taj, w Ar​gen​ty​nie, pra​sa zo​sta​wi​ła go

wspo​ko​ju.Mógłsięprze​miesz​czaćbezpa​pa​raz​zichdo​ku​men​tu​-
ją​cych każ​dy jego ruch. W An​glii było ina​czej. Ści​ga​no go z ka​-
me​rąwy​ce​lo​wa​nąwtwarz,kie​dyszedłnawy​kła​dynauni​wer​sy​-
te​cie i kie​dy z nich wra​cał. Na​ga​by​wa​no, gdy pró​bo​wał iść na
rand​kę.

Bar​dzo czę​sto my​lo​no go z bra​tem, Ja​kiem, a to po​wo​do​wa​ło

mnó​stwo kło​po​tów. Jake nie miał żad​nych pro​ble​mów z pra​są –
uwiel​biał być w cen​trum uwa​gi i uży​wał sła​wy ro​dzi​ców, by za​-
pew​nić nie​ustan​ny na​pływ pięk​nych ko​biet do swo​jej sy​pial​ni.
Jake’owinieprze​szka​dza​łoteżby​ciepo​rów​ny​wa​nymdoojca.

Ju​lius nie ży​czył so​bie ta​kich po​rów​nań. Nie żeby nie ko​chał

ojca. Ko​chał obo​je ro​dzi​ców, ale na dy​stans. Ich gło​śne kłót​nie,
wy​bu​chy zło​ści oraz peł​ne pa​sji i bar​dzo na​gła​śnia​ne po​now​ne
zej​ścia krę​po​wa​ły go. Cie​szył się, że więk​szość dzie​ciń​stwa
iokre​sudo​ra​sta​niaspę​dziłwszko​lezin​ter​na​tem.Na​ukaoka​za​-
łasiędlanie​gouciecz​kąprzednie​prze​wi​dy​wal​no​ściądo​mo​we​go
ży​cia.Apo​rzą​dekiści​śleroz​pla​no​wa​neza​ję​ciawna​tu​ral​nyspo​-
sóbpa​so​wa​łydojegooso​bo​wo​ści.

Ju​liusnie​na​wi​dziłroz​gło​su.Suk​ces,jakiod​niósłjakoastro​fi​zyk,

ścią​gnąłnanie​goznacz​niewię​cejuwa​gi,niżbyso​bieży​czył,ale
po​cie​szałsię,żezro​biłka​rie​ręsa​mo​dziel​nie,nieko​rzy​sta​jącze
sła​wyro​dzi​ców.Pra​caprzy​no​si​łamudużosa​tys​fak​cjii,mimoże
pro​wa​dze​nie fir​my z opro​gra​mo​wa​niem rów​no​le​gle z re​gu​lar​ną
pra​cą na​strę​cza​ło też pew​nych pro​ble​mów, lu​bił swo​bo​dę, jaką
da​wa​łamupra​cawdomu.

Jego dom był dla nie​go ni​czym sank​tu​arium, dla​te​go wkrót​ce

bę​dzie się mu​siał po​zbyć tej zło​śli​wej ło​bu​zi​cy. To miał być dla
niejnowypo​czą​tek.Mia​ławy​ple​nićswo​jezłeskłon​no​ści,aleod
sa​me​go przy​by​cia ba​wi​ła się nim jak ma​rio​net​ką. Po​cią​ga​ła za
sznur​kitak,żemio​tałsięzpo​żą​da​nia.Niemógłtrzeź​womy​śleć.

Napew​nowła​śniedla​te​goniechcia​łasięzgo​dzićnapo​kój,któ​ry
przy​go​to​wa​łajejSo​phia.Oczy​wi​ściebyłzbytda​le​koodnie​go.Co
pla​no​wa​ła?Wy​paddojegoapar​ta​men​tuopół​no​cy?

Nie po​zwo​li jej wy​grać. Może so​bie my​śleć, że znę​ci go, jak

każ​de​goin​ne​gomęż​czy​znę,alewkrót​cesiędo​wie,żegoniedo​-
ce​ni​ła.Onpo​ło​żytemukres,za​nimco​kol​wieksięza​cznie.

Hol​ly Pe​rez po​je​dzie pro​sto do wię​zie​nia, a on upew​ni się, że

niezgar​nę​łapodro​dzedwu​stufun​tówczycze​go​kol​wiekin​ne​go.

ROZDZIAŁCZWARTY

Hol​ly przy​go​to​wy​wa​ła wa​rzy​wa na ko​la​cję, dzię​ki cze​mu go​-

spo​dy​nimo​głasięnachwi​lępo​ło​żyć.Niero​bi​łategodla​te​go,że
Ju​liusroz​ka​załjejwziąćsiędopra​cy,aledla​te​go,żeSo​phiawy​-
raź​nie nie​wie​le mo​gła ro​bić z nad​garst​kiem w usztyw​nia​czu.
Hol​ly pa​mię​ta​ła też zbyt do​brze, jak może bo​leć uszko​dzo​na
ręka. Poza tym bar​dzo lu​bi​ła go​to​wać, wbrew temu, co po​wie​-
dzia​ła Ju​liu​so​wi. Lu​bi​ła na​wet sprzą​tać. Po​wta​rzal​ność tych
czyn​no​ścimia​ławso​biecośko​ją​ce​go.Wie​lerazy,gdybyładziec​-
kiemina​sto​lat​ką,po​mo​głojejtownieśćja​kiśpo​rzą​dekwcha​os
do​mo​we​goży​cia.Jejmat​kado​szładopunk​tu,wktó​rymniebyła
już w sta​nie po​ra​dzić so​bie z pro​wa​dze​niem domu, więc Hol​ly
prze​ję​ła te obo​wiąz​ki. Od naj​młod​szych lat umia​ła go​to​wać,
sprzą​tać, prać i pra​so​wać. To był rów​nież spo​sób na to, by po​-
wstrzy​maćoj​czy​maprzedoskar​ża​niemmat​ki,żeniezaj​mu​jesię
wła​ści​wiedo​mem.

To,cosięHol​lyniepo​do​ba​ło,tobyłosłu​cha​nieroz​ka​zów.Nie

jestnie​wol​ni​cą.Je​ślizde​cy​du​jesięcośzro​bić,todla​te​go,żetak
na​le​ży albo że ma na to ocho​tę, a nie dla​te​go, żeby się ko​muś
pod​po​rząd​ko​wać.

–Chcępo​roz​ma​wiać–po​wie​działJu​lius,wcho​dzącdokuch​ni.–

Wmoimbiu​rze.Te​raz.

Hol​lyda​lejbez​tro​skoobie​ra​łaziem​nia​ki.
– Dla​cze​go nie mo​żesz po​roz​ma​wiać ze mną tu​taj? – Zni​ży​ła

głosdogar​dło​we​goszep​tu.–Możemar​twiszsię,żetwo​jago​spo​-
dy​niwej​dzieiprzy​ła​pienasnała​wiewkuch​ni?

–Chcę,że​byśdoranasięstądwy​nio​sła–po​wie​dział.–Co​fam

swo​je po​par​cie dla tego pro​gra​mu. Mo​żesz zna​leźć ja​kie​goś in​-
ne​go głup​ca, któ​ry cię przyj​mie, albo iść pro​sto do wię​zie​nia,
gdziejesttwo​jemiej​sce.Nieob​cho​dzimnieto.

–Wpo​rząd​ku.–Hol​lyodło​ży​łaobie​racz​kę,roz​wią​za​łafar​tuch

i rzu​ci​ła go na ławę. – Pój​dę się spa​ko​wać. So​phia zaj​mie się

wszyst​kim. Pój​dę i obu​dzę ją z drzem​ki. Nad​gar​stek bar​dzo jej
do​le​gał,więcwzię​łasil​niej​szylekprze​ciw​bó​lo​wy.Są​dzę,żerobi
zbytwie​le,boniechcecięza​wieść.Aleprze​cieżzatojejpła​cisz,
praw​da?

Spoj​rzałnanawpółprzy​go​to​wa​nypo​si​łek.
–Dlacie​bietojed​nawiel​kagra,praw​da?
Hol​lypo​chy​li​łasię,takżejejde​koltbyłmoc​nowi​docz​ny.Ju​lius

cof​nąłsię,jak​bywtwarzude​rzyłgopo​dmuchognia.

– Wiesz, na czym po​le​ga twój pro​blem, Ju​lius? Nie masz nic

prze​ciw​ko temu, że​bym cię tak na​zwa​ła, praw​da? Je​steś sfru​-
stro​wa​ny sek​su​al​nie. Cała ta stłam​szo​na ener​gia szu​ka uj​ścia.
Drzesz na mnie gębę, a tak na​praw​dę chcesz ze mnie ze​drzeć
ciu​chy.

–Ni​g​dyniespo​tka​łembar​dziejzu​chwa​łejipróż​nejko​bie​tyniż

ty.Wogó​leniemaszwsty​du.

Hol​lypo​sła​łamuszel​mow​skiuśmiech.
–Och,jakmiłoztwo​jejstro​ny,żetakmó​wisz.
–My​liszsięco domnie.Po​tra​fięci sięoprzeć.My​ślisz może,

żewszyst​kietetwo​jeza​chę​ca​ją​cepozyspra​wią,żerzu​cęsięna
cie​biejakja​kiśna​pę​dza​nyhor​mo​na​mina​sto​la​tek,alesięmy​lisz.

– A chcesz się za​ło​żyć? – Hol​ly wy​cią​gnę​ła rękę. Spoj​rzał na

nią,jak​bybyłana​są​czo​naja​dem.

–Jasięnieza​kła​dam.
Za​śmia​łasię.
– Je​steś jesz​cze nud​niej​szy, niż my​śla​łam. Cze​go się bo​isz, Ju​-

lius? Prze​grać pie​nią​dze czy stra​cić któ​rąś z tych two​ich prze​-
sta​rza​łychza​sad?

–Przy​naj​mniejmamja​kieśza​sa​dy,wprze​ci​wień​stwiedocopo​-

nie​któ​rych.

–Mó​wiszoswo​imojcu?
Hol​ly nie była pew​na, dla​cze​go na​tych​miast po​my​śla​ła o jego

ojcu. Ale sły​sza​ła do​sta​tecz​nie wie​le o re​pu​ta​cji Ri​char​da Ra​-
vens​da​le’a, żeby się za​sta​na​wiać, ja​kim cu​dem Ju​lius może być
jegosy​nem.

–Cowieszomoimojcu?
–Jestko​bie​cia​rzem–od​par​łaHol​ly.–Fa​ce​tem,któ​ryza​bie​ra

ko​bie​tę na ko​la​cję, po​tem do łóż​ka i po​rzu​ca, praw​da? Tro​chę

jaktwójbliź​niak.

– Nie wspo​mnia​łaś wcze​śniej, że wiesz coś o mo​jej ro​dzi​nie.

Dla​cze​go?

–Sła​waminieim​po​nu​je,pa​mię​tasz?–Uśmiech​nę​łasiędonie​-

gobez​czel​nie.

–Toja​kiśkosz​mar.
–Ej,jacięnieosą​dzamnapod​sta​wietego,jacysątwoiro​dzi​ce

– po​wie​dzia​ła Hol​ly, znów bio​rąc się za przy​go​to​wy​wa​nie wa​-
rzyw. – Są​dzę, że kom​plet​nie do bani jest mieć sław​nych ro​dzi​-
ców. Ni​g​dy nie wiesz, kim są twoi przy​ja​cie​le. Mogą się z tobą
trzy​maćtyl​kodla​te​go,żeje​steśsław​ny.–Spoj​rza​łaznadwa​rzyw
i zo​ba​czy​ła, jak Ju​lius wpa​tru​je się w nią ze zmarsz​czo​ny​mi
brwia​mi.–Cośnietak?

Po​trzą​snąłlek​kogło​wą,pod​szedłdolo​dów​kiiwy​jąłzniejbu​-

tel​kęwina.

–Chcesz?–Pod​niósłbu​tel​kęikie​li​szek.
–Niepiję.
–Dla​cze​go?
Hol​lywzru​szy​łara​mio​na​mi.
– Uwa​żam, że mam wy​star​cza​ją​co dużo wad, nie mu​szę do

tegodo​da​waćjesz​czejed​nej.

Ju​lius oparł się ple​ca​mi o blat, na​le​wa​jąc wina do kie​lisz​ka,

iwziąłgłę​bo​kiłyk.Iko​lej​ny.Ijesz​czeje​den.

–Opo​wiedzmioswo​jejro​dzi​nie–po​wie​działna​gle.
Hol​lyumy​łaręcewzle​wie.
–Zda​jemisię,żejestdośćnud​nawpo​rów​na​niuztwo​ją.
–Mimowszyst​kochciał​bymsięcze​gośoniejdo​wie​dzieć.
–Dla​cze​go?
– Żeby się ro​ze​rwać; szko​da mi sie​bie i tego, że mia​łem ojca

ko​bie​cia​rza.

– Aha… Wszyst​kie te srebr​ne ły​żecz​ki, któ​ry​mi wpy​cha​no do

two​ichustsma​ko​ły​ki,przy​pra​wi​łycięobólzę​bów,co?Ser​cemi
krwa​wi.Na​praw​dę.

Jegoustaunio​słysię,aleniewuśmie​chu.Ra​czejwge​ścieza​-

du​ma​nia,jak​bypró​bo​wałjązro​zu​mieć.

–Wiem,żepo​cho​dzęzuprzy​wi​le​jo​wa​nejsfe​ry–po​wie​dział.–

Je​stemwdzięcz​nyzamoż​li​wo​ści,ja​kiemitodało.

–Na​praw​dę?–za​py​ta​łaHol​lyzunie​sio​nąbrwią.
–Oczy​wi​ście,żetak.
–Todla​te​gotwo​jago​spo​dy​nimu​sia​łaciwier​cićdziu​ręwbrzu​-

chu,że​byśpo​mógłko​muś,ktomiałtro​chęmniejszczę​ścianiżty.
Tak,wi​dzę,żeje​steśbar​dzowdzięcz​ny.

Miałdośćwdzię​ku,żebywy​glą​daćnatro​chęza​kło​po​ta​ne​go.
–Okej,przy​zna​ję,żewkwe​stiido​bro​czyn​no​ścimójwy​bórnie

padłodrazunacie​bie,aledajęnainnecele.Iby​wamhoj​ny.

–Każ​dymożepod​pi​saćczek–stwier​dzi​łaHol​ly.–Trze​bamieć

od​wa​gę, żeby ubru​dzić so​bie ręce. Żeby po​móc ko​muś wyjść
zrynsz​to​ka.

–Totamby​łaś?
Spoj​rza​łananie​gowy​zy​wa​ją​co.
–Ajakmy​ślisz?
Wy​trzy​małjejspoj​rze​nieprzezpeł​nąna​pię​ciachwi​lę.
–Przy​kromi,żetakźleza​czę​li​śmy.Możemo​gli​by​śmyza​cząć

odnowa.

–Niesą​dzę–od​par​łaHol​ly.–Jużwy​ro​bi​łeśso​bieomniezda​-

nie.Osą​dzaszlu​dzipopo​zo​rach,nieza​da​jącso​bietru​du,byich
po​znać.

–Za​da​jęso​bietrudte​raz.Opo​wiedzmioso​bie.
Hol​lyza​mknę​ładrzwicz​kipie​kar​ni​kaiod​wró​ci​łasiędonie​go.
–Chceszsięcze​gośomniedo​wie​dzieć?Mamdwa​dzie​ściapięć

lat. Po raz pierw​szy ca​ło​wa​łam się w wie​ku trzy​na​stu lat,
a pierw​sze​go part​ne​ra sek​su​al​ne​go mia​łam w wie​ku szes​na​stu
lat. Opu​ści​łam szko​łę, ma​jąc sie​dem​na​ście lat i nie koń​cząc na​-
uki. Nie mam żad​nych kwa​li​fi​ka​cji. Nie piję. Nie bio​rę nar​ko​ty​-
ków. Nie​na​wi​dzę męż​czyzn sta​ra​ją​cych się wszyst​ko kon​tro​lo​-
waćimampro​ble​myzpod​po​rząd​ko​wy​wa​niemsię.Tylewte​ma​-
cie.

Spoj​rzałnawa​rzyw​neda​nie,któ​reprzy​go​to​wa​ła.
–Mó​wi​łaś,żenieumieszgo​to​wać.
–Kła​ma​łam.
–Dla​cze​go?
–Mia​łamocho​tę.
Pod​szedł do miej​sca, w któ​rym sta​ła. Za​trzy​mał się na od​le​-

głośćra​mie​nia,aletrzy​małręceprzybo​kach.Mimotoczu​łama​-

gne​tycz​ne przy​cią​ga​nie jego cia​ła. Sil​ne. Po​tęż​ne. Nie​od​par​te.
Spoj​rza​ła na jego usta, za​sta​na​wia​jąc się, czy za​mie​rzał się po​-
chy​lić, by ją po​ca​ło​wać. Na​gle zda​ła so​bie spra​wę, jak bar​dzo
tego chce. Nie po to, żeby coś udo​wod​nić, ale po to, by się do​-
wie​dzieć,ja​kiesąjegousta.Bypo​czućjegoję​zykpiesz​czą​cyjej
ję​zyk.

Apo​temjejdo​tknął–ulot​napiesz​czo​tadwóchpal​cówprze​su​-

wa​ją​cychsięwdółjejpo​licz​karu​chemmięk​kimjakpę​dzelar​ty​-
sty.Tobyłojakfalaude​rze​nio​wadlajejzmy​słów.Każ​dynerwjej
twa​rzyza​cząłmro​wieć,skrę​ca​jącsięzpeł​nejoszo​ło​mie​niaroz​-
ko​szy. Zwil​ży​ła war​gi, le​d​wie świa​do​ma, że to robi, do​pó​ki nie
zo​ba​czy​ła,jakjegosek​sow​nieza​snu​tywzrokśle​dziruchjejję​zy​-
ka.

Jego spoj​rze​nie ko​lo​ru noc​ne​go nie​ba było jed​nak nie​prze​nik​-

nio​ne.Niewie​dzia​ła,comy​ślałanicoczuł.Onasamale​d​wiebyła
wsta​nieja​snomy​śleć.Acodouczuć…Niean​ga​żo​wa​łasięemo​-
cjo​nal​nie,ob​cu​jącfi​zycz​niezmęż​czy​zną.Ni​g​dy.

–Kimje​steś,Hol​lyPe​rez,icze​gona​praw​dęchcesz?
– Na​praw​dę po​win​nam była na​mó​wić cię na za​kład – po​wie​-

dzia​ła.

–My​ślisz,żeciępo​ca​łu​ję?
– My​ślisz o tym, to wiem na pew​no – od​pa​li​ła, za​sta​na​wia​jąc

się,dla​cze​gozjejustwy​do​by​wasięgar​dło​wyszept.

– Są​dzisz, że po​tra​fisz czy​tać w mo​ich my​ślach? – Roz​chy​lił

ustawpół​u​śmie​chu.

– Nie wiem, jak two​je my​śli, ale two​je cia​ło daje wy​raź​ny sy​-

gnał.

–Takjakitwo​je.
Hol​lywcią​gnąłwiruczuć,ja​kichni​g​dywcze​śniejniedo​świad​-

czy​ła.Pra​gnie​nieza​grze​wa​łojejkrewjakgo​rącz​ka.

–Mo​gła​bymsięztobąprze​spaćtyl​kopoto,żebyciudo​wod​nić

swo​jąra​cję–po​wie​dzia​łaHol​ly,li​cząc,żejejgłosza​brzmibez​ce​-
re​mo​nial​nie.–Prze​pra​szam,je​ślitoob​ra​żatwo​jeego.

Chwy​ciłje​denzjejlo​kówiokrę​ciłgoso​biewo​kółwska​zu​ją​ce​-

gopal​ca.

–Nieob​ra​ża,bosięzesobąnieprze​śpi​my.–Jegogłosbyłtyl​-

konie​znacz​niemniejochry​płyniżjej.

–Uwa​żaj,bouwie​rzę.
Opusz​kiem kciu​ka przy​ci​snął jej dol​ną war​gę, przy​trzy​mał

przez chwi​lę i pu​ścił. Ale wciąż nie od​su​wał się od niej. Gdy​by
po​chy​li​ła się odro​bin​kę, ich uda by się ze​tknę​ły. Po​ku​sa, aby to
zro​bić, była ni​czym nie​wi​dzial​na ręka po​py​cha​ją​ca ją na​przód.
Hol​lyotar​łasięojegounie​sio​nątwar​dość.Każ​dącząst​kęjejcia​-
łaogar​nę​łaero​tycz​naener​gia.Zo​ba​czy​łajegoroz​sze​rzo​neźre​-
ni​ce;ciem​nie​ją​ceoczylśnią​cezpo​żą​da​nia.

–Pra​gnieszmnietakstrasz​nie,żewy​star​czy​ło​byjed​noliź​nię​-

cie, że​byś szczy​to​wał – po​wie​dzia​ła Hol​ly, szo​ku​jąc samą sie​bie
tąbez​myśl​nąpro​wo​ka​cją.

Dla​cze​goza​cho​wy​wa​łasiętakbez​czel​nie?Miałnadniąprze​-

wa​gę–prze​cieżjużjejpo​wie​dział,żejąeks​mi​tu​je.Wy​sła​nobyją
wte​dydowię​zie​nia.Niedo​sta​niedru​giejszan​sy.Je​ślipo​su​niesię
zada​le​ko,onsięjejpo​zbę​dzie.Wie​dzia​ła,cojejgro​zi,amimoto
niemo​głasiępo​wstrzy​mać.

Ju​lius po​wiódł pal​cem w dół wzdłuż row​ka roz​dzie​la​ją​ce​go jej

pier​si,przezmo​stekijejdrżą​cybrzuch,apo​temda​lej–doza​pię​-
ciadżin​sów.Po​przezma​te​riałime​talzam​kaprze​su​nąłrękęjesz​-
cze ni​żej, wciąż trzy​ma​jąc jej wzrok na uwię​zi swo​ich za​mglo​-
nychoczu.

– Za​ło​żę się, że to ty doj​dziesz pierw​sza – od​parł chro​pa​wo-

słod​kimgło​sem.

Hol​ly nie​mal do​szła od razu. Musi od nie​go uciec, za​nim uda

mu się wy​grać. Miał znacz​nie wię​cej sa​mo​kon​tro​li, niż się tego
spo​dzie​wa​ła,byłteżnapew​noznacz​niebar​dziejopa​no​wa​nyniż
ona.

–Mo​gła​bymuda​wać…ijakbyśsięwte​dyzo​rien​to​wał?
–Zo​rien​to​wał​bymsię.–Roz​chy​liłustawcy​nicz​nymuśmie​chu.
– Moim zda​niem sek​su​al​na pew​ność u męż​czy​zny to za​ka​mu​-

flo​wa​naaro​gan​cja.

Ob​ry​so​wałpal​cemjejustatymsa​mymle​ni​wym,ku​szą​cymru​-

chem.Wo​dziłwo​kółjejwarg,do​ty​ka​jącichidraż​niąc,ażza​pra​-
gnę​ławe​ssaćjegopa​lec doustipie​ścić tak,jak​bypie​ści​łajego
czło​nek.Nieżebykie​dy​kol​wiektoro​bi​ła.Tobyłoobrzy​dli​we,po​-
dob​nie jak męż​czyź​ni, któ​rzy na to na​le​ga​li. Ale coś w Ju​liu​sie
spra​wia​ło,żemia​łaocho​tęprze​kro​czyćgra​ni​cę.

–My​ślisz,żeje​stemaro​ganc​ki,bomógł​bymza​spo​ko​ićciętak,

jaknikttegoni​g​dyniezro​bił?–za​py​tał.

–Obie​can​ki-ca​can​ki–prze​ko​ma​rza​łasięHol​lyśpiew​nymgłos.
Uniósłjejpod​bró​dekmię​dzypal​cemwska​zu​ją​cymakciu​kiem,

tak że mu​sia​ła pa​trzeć pro​sto w jego oczy. Czu​ła jego ma​gne​-
tyzm,jejcia​łowy​ry​wa​łosię,bypo​czućnaso​biejegoręce,byob​-
jął dłoń​mi i pie​ścił jej pier​si, jej uda i to, co pul​so​wa​ło i wrza​ło
znie​cier​pli​wo​ścimię​dzynimi.

– Je​steś pięk​na, ale to sama do​brze wiesz – po​wie​dział Ju​lius

głę​bo​kimba​ry​to​nem.–Wiesz,jakąmaszwła​dzęnadmęż​czy​zna​-
mi,iuży​waszjej,żebydo​staćto,cze​gochcesz.

–Ko​bie​tamusiro​bićto,codoniejna​le​ży–od​par​łaHol​ly,sta​-

ra​jąc się nie ucie​kać wzro​kiem przed jego ba​daw​czym spoj​rze​-
niem.

– To dla​te​go pod​ska​ki​wa​łaś w ba​se​nie. Chcia​łaś przy​cią​gnąć

mojąuwa​gę.Ajakmo​gła​byśzro​bićtole​piej,niżroz​bie​ra​jącsię
iwy​sta​wia​jącpięk​ne,ku​szą​cecia​łopodokna​mimo​je​gobiu​ra?

–Nietrze​babyłopa​trzeć–za​pro​te​sto​wa​łaHol​ly.–Mo​głeśza​-

cią​gnąćza​sło​ny.

Za​śmiałsięsar​do​nicz​nie.
–Niebę​dzieszpo​cią​gaćzasznur​ki,jak​bymbyłja​kąśma​rio​net​-

ką.Je​stemule​pio​nyzeznacz​nietward​szejgli​ny.

–Todla​te​goprzy​sze​dłeśiwy​szarp​ną​łeśmniezwody,tak?Tyl​-

kopoto,żebypo​ka​zać,jaksu​ro​wyizdy​scy​pli​no​wa​nyje​steś?Nie
roz​śmie​szajmnie.

Jegooczybły​snę​łygnie​wem.Tęsamązłośćzdra​dza​łodrga​nie

mię​śniaobokjegoust.Po​temna​gleod​su​nąłsięodniej,mam​ro​-
cząc ja​kieś prze​kleń​stwo. Hol​ly nie zda​wa​ła so​bie spra​wy, że
wstrzy​mu​je od​dech, do​pó​ki nie wy​szedł z kuch​ni, nie oglą​da​jąc
sięzasie​bie.Zro​bi​ładłu​gi,spa​zma​tycz​nywy​dech.

Re​mis,po​my​śla​ła.Na​stęp​nymra​zemwy​gram.
Aledo​kucz​li​wawąt​pli​wośćza​ko​ła​ta​łasięwjejgło​wie:Amoże

nie?

ROZDZIAŁPIĄTY

Ju​lius wy​szedł z wil​li, żeby za​czerp​nąć świe​że​go po​wie​trza.

Gdzie, do cho​le​ry, po​dzia​ło się jego opa​no​wa​nie? Był na sie​bie
wście​kły,żepo​zwo​liłtejma​łejku​si​ciel​cewzbu​rzyćswo​jehor​mo​-
ny.Dla​cze​gonietrzy​małsiępla​nu?Niebyłjejnicwi​nien.Cogo
ob​cho​dzi,żepój​dziedowię​zie​nia?Dla​cze​gopo​zwo​liłjejma​ni​pu​-
lo​waćswo​imsu​mie​niem?

Amożetoniejegosu​mie​niemma​ni​pu​lo​wa​ła,tyl​ko…
Był zde​gu​sto​wa​ny sobą i tym, że pra​gnął jej jak żad​nej in​nej

ko​bie​ty. Po​zwo​lił się jej oma​mić do tego stop​nia, że nie​mal się
zła​mał. Jak mógł do tego do​pu​ścić? Nie był ty​pem męż​czy​zny,
uktó​re​goocho​tanaseksbie​rzegóręnadroz​sąd​kiem.Dlaniejto
byłaje​dy​niegra.

Aleonniepo​zwo​lijejwy​grać.
Zmy​li​ło go jej zmien​ne za​cho​wa​nie: dała So​phii wy​po​czy​wać

i za​ję​ła się go​to​wa​niem, mimo że w tak nie​ugię​ty spo​sób twier​-
dzi​ła,żeniepod​po​rząd​ko​wu​jesięni​czy​imroz​ka​zom.

Gdzietkwipraw​daoniej?
Jestwy​ga​da​ną,miej​skąsy​re​ną.Flir​tu​jeznim,draż​nigoipro​-

wo​ku​je, aż krew w jego ży​łach pły​nie go​ręt​sza. Pło​nie dla niej.
Ni​g​dynieczułpo​dob​ne​gopra​gnie​nia.Jegomózgbyłukre​suwy​-
trzy​ma​ło​ści, pod​su​wa​jąc mu ob​ra​zy ich oboj​ga upra​wia​ją​cych
seks jak dzi​kie zwie​rzę​ta. Ża​den tam fi​ne​zyj​ny, ale seks ostry
iszyb​ki.Wkaż​dejpo​zy​cji.

Hol​ly Pe​rez była naj​bar​dziej nie​bez​piecz​ną ko​bie​tą, jaką kie​-

dy​kol​wiek spo​tkał. Spra​wia​ła, że od​czu​wał rze​czy, któ​rych na​-
uczyłsięnieczuć.Do​tądkon​tro​lo​wałswo​jeemo​cjeiwła​ści​wieje
ukie​run​ko​wy​wał.Ni​g​dyniede​cy​do​wałsięnasza​lo​newy​bry​kina
jed​nąnocznie​zna​jo​my​mi,zwłasz​cza–znie​zna​jo​my​mizkry​mi​-
nal​nąprze​szło​ścią.

Ale przy tym wszyst​kim, czym była Hol​ly, coś w niej prze​ma​-

wia​łodonie​gonietyl​kofi​zycz​nie,alenazu​peł​niein​nejpłasz​czyź​-

nie.Po​czułdoniejcoś,cze​gosięniespo​dzie​wał.Niemógłjejwy​-
rzu​cićzeswo​ichmy​śli,za​po​mniećjejdo​ty​kuanispo​so​bu,wjaki
siępo​ru​sza​ła.Na​wetbrzmie​niajejśmie​chu–dzwo​nią​ce​godzwo​-
necz​ka, od któ​re​go po jego ple​cach prze​cho​dzi​ły ciar​ki. Była
bez​czel​na i skan​da​li​zu​ją​ca, ale też cza​ru​ją​ca. Nad je​zio​rem
iwte​dy,gdyza​py​tał jąobli​znęna nad​garst​ku,przezchwi​lę wi​-
dział prze​błysk tego, co ukry​wa​ła pod ma​ską. Nie mógł się po​-
wstrzy​maćoduczu​cia,żebyłowniejcoświę​cejniżtyl​koto,co
wi​docz​nedlaoczu.Topraw​da,żejejobec​nośćsta​no​wi​łape​wien
dys​kom​fort.IżeHol​lybyłaflir​cia​rą.Alebyłwo​becniejwja​kimś
stop​niuod​po​wie​dzial​ny,praw​da?

To miał być tyl​ko mie​siąc. Przez jego część bę​dzie da​le​ko od

domuzewzglę​dunapra​cę.Pra​wieniemusimiećzniądoczy​nie​-
nia,je​śliniebę​dziechciał.

Ju​liussie​działzpo​wro​temwga​bi​ne​cie,sta​ra​jącsiępra​co​wać,

kie​dyza​dzwo​niłte​le​fon.Tobyłjegobrat.

–Jake–po​wie​działcięż​ko.
–Cześć,bra​cie,wy​da​jeszsiętro​chęspię​ty–stwier​dziłJake.–

Pew​niewie​ścijużdocie​biedo​tar​ły?

Ju​liuswy​pro​sto​wałsięnakrze​śle.
–Ja​kiewie​ści?
–Oj​cieczgo​to​wałnamna​stęp​nąnie​spo​dzian​kę.
–Na​stęp​ną?–za​py​tałJu​lius,my​ślącopraw​dzi​wymko​ro​wo​dzie

ko​cha​nek, z któ​ry​mi jego oj​ciec miał ro​man​se przez lata mimo
„pra​cy nad swo​im mał​żeń​stwem”. Nie żeby mat​ka, Eli​sa​bet​ta,
mo​głagoosą​dzać.Samamia​łaro​mansalbodwa.–Ilemalattym
ra​zem?

–Dwa​dzie​ściatrzy.
–Orany,matylesamolat,coMi​ran​da–po​wie​działJu​lius.
–Toniejestwtymwszyst​kimnaj​gor​sze–ostrzegłJake.
–No,da​lej,wal.
–Onaniejestjegoko​chan​ką.Jestjegocór​ką.
–Cór​ką?
– Tak – po​twier​dził Jake po​nu​rym to​nem. – Spło​dził so​bie bę​-

kar​ta.Ka​the​ri​neWin​wo​od.

–Jaktoprzy​ję​łaEli​sa​bet​ta?
–Ajakmy​ślisz?–za​py​tałcierp​koJake.–Hi​ste​ry​zu​je.

Ju​lius jęk​nął na myśl o na​pa​dach zło​ści, trza​ska​niu drzwia​mi

irzu​ca​niuprzed​mio​ta​mi,któ​reza​pew​neod​by​wa​łosięwho​te​lo​-
wymapar​ta​men​ciero​dzi​cówwNo​wymJor​ku.

–Ga​ze​tyjużotympi​szą?
–Ga​ze​ty,in​ter​net,wszyst​kieme​dia.Aletojesz​czeniewszyst​-

ko…KatWin​wo​oduro​dzi​łasiędwamie​sią​cepoMi​ran​dzie.

– To zna​czy, że tata wciąż wi​dy​wał mat​kę tej ko​bie​ty, kie​dy

znówzszedłsięzmamą?

–Tra​fi​łeśwsed​no.
Ju​liusza​kląłso​czy​ście.
–Aconatente​matmówitata?Nieza​prze​cza?
–Trud​nojestprze​czyćte​stomnaoj​co​stwo.
–Jaktadziew​czy​namo​głajezro​bić?–za​sta​na​wiałsięJu​lius.–

Kimonajest?dla​cze​goujaw​ni​łasiędo​pie​rote​raz?Dla​cze​gojej
mat​ka nie po​wie​dzia​ła ta​cie, że jest w cią​ży? A może on o tym
wie​dział?

–Do​brzewie​dział–od​parłJake.–Za​pła​ciłjejzaabor​cję.Ito

szczo​drze.

Ju​lius prze​łknął go​rycz. Kie​dy my​ślał, że oj​ciec ni​czym go już

nieza​sko​czy,tenpo​su​nąłsięjesz​czeda​lejwswo​imbra​kuprzy​-
zwo​ito​ści.

–Aleniezro​bi​łatego–stwier​dziłnie​po​trzeb​nie.
–Nie–przy​tak​nąłJake.–Uro​dzi​ładziec​koiutrzy​my​wa​ławta​-

jem​ni​cytoż​sa​mośćojca.

–Więcdla​cze​gote​razjąwy​ja​wi​ła?
– Nie​daw​no zmar​ła na nie​ule​czal​ną cho​ro​bę. Na łożu śmier​ci

po​wie​dzia​łaKat,ktojestjejoj​cem.

–Więctejdziew​czy​niecho​dziopie​nią​dze.
–Aocoin​ne​go?
–Ilejesz​czemożebyćta​kichjakona?Dla​cze​gotataniemoże

utrzy​maćgowspodniach?Do​cho​dzidosie​dem​dzie​siąt​ki.

–Po​my​śla​łem,żecięuprze​dzę,za​nimpra​saza​czniewo​kółcie​-

bie wę​szyć. Za​par​ko​wa​li pod moim do​mem już po pierw​szym
wpi​sienaTwit​te​rze.

Sło​wabra​taspra​wi​ły,żeJu​liu​so​wiścier​płaskó​ra.Je​że​lipra​sa

tudo​trze,od​kry​je,żeHol​lyznimmiesz​ka.Dziew​czy​nanie​wie​le
star​sza niż nie​ślub​ne dziec​ko jego ojca. W rze​czy​wi​sto​ści Hol​ly

wy​glą​damło​dziejniżnaswo​jedwa​dzie​ściapięćlat.Jakpa​pa​raz​-
zi wy​ko​rzy​sta​ją in​for​ma​cję o tym, że dziew​czy​na za​szy​ła się tu
unie​go?Szcze​gól​nie,je​śliudaimsiędo​strzecjejpół​na​giecia​ło
wy​sta​wio​neprzykaż​dejnada​rza​ją​cejsięoka​zji…

Mu​siałtrzy​maćjązdalaodme​diów.Bógje​denwie,cogo​to​wa

jestimpo​wie​dzieć,żebyna​ro​bićmukło​po​tów.Jed​nospoj​rze​nie
naniąwy​star​czy,bystwier​dzi​li,żeJu​liuswni​czymsięnieróż​ni
od swe​go ojca. Dla​cze​go, ach, dla​cze​go, zgo​dził się, żeby tu
była?

–Wszyst​kowpo​rząd​ku,sta​ry?–Jakeprze​ciąłjegoroz​my​śla​-

nia.–Wiem,żetoszok,aleza​sta​na​wiamsię,jakzno​sitoMi​ran​-
da. Nie od​bie​ra te​le​fo​nu. Pew​nie go wy​łą​czy​ła, żeby trzy​mać
pra​sę z da​le​ka. Ale po​myśl o tym: ona za​wsze była be​nia​min​-
kiem. Jak się czu​je, wi​dząc, że ma przy​rod​nią sio​strę, któ​ra
wdo​dat​kujestte​raznaj​młod​sza?

–Za​dzwo​niędoniej,gdytyl​koskoń​czy​myroz​ma​wiać–od​parł

Ju​liuszwes​tchnie​niem.–Bie​dul​ka.Wiesz,jaksięwsty​dzizaro​-
dzi​ców.Dlaniejtobę​dzienaj​trud​niej​sze.Mymamyjużzasobą
je​denichroz​wód,więcwie​my,zczymtosięwią​że.

–Tak,wiem.Alemożeniedoj​dziedoroz​wo​du.
–Po​waż​niemy​ślisz,żemamanieze​chceroz​wo​dupotym,jak

znie​nac​kaoka​zu​jesię,żetatazro​biłnabokudziec​ko?–za​py​tał
Ju​lius. – Daj spo​kój, Jake. Cho​dzi o na​szą mat​kę. Gdy tyl​ko jest
szan​sazro​bićsce​nę,onajestjużgo​to​wa,wpeł​nymstro​juima​ki​-
ja​żu.

–Wiem,aleFlynnpró​bu​jeza​ła​go​dzićsy​tu​ację.Ko​lej​nyroz​wód

bę​dziekosz​tow​nydlanichoboj​ga,nietyl​kofi​nan​so​wo.Ichpo​pu​-
lar​ność może wzro​snąć lub spaść w za​leż​no​ści od spo​so​bu,
w jaki po​ra​dzą so​bie z tym skan​da​lem. Wiesz, jak ka​pry​śni są
fani.Flynnmana​dzie​ję,żedziew​czy​nędasięuci​szyćja​kąświęk​-
sząsumą.

Ju​liu​so​wiulży​ło,żespra​wajestwdo​brychrę​kach.FlynnCar​-

lyonzaj​mo​wałsięspra​wa​mipraw​ny​miro​dzi​cówJu​liu​sa,atak​że
pro​wa​dze​niem biur w Lon​dy​nie. W do​dat​ku wy​grał kil​ka gło​-
śnych spraw zwią​za​nych z po​dzia​łem ma​jąt​ku, co za​pew​ni​ło mu
sła​węnie​po​ko​na​ne​go.

–Czyoj​ciecspo​tkałjużtędziew​czy​nę?–za​py​tałJu​lius.

–Jesz​czenie.Możena​stęp​nymra​zem,gdybę​dzieszwmie​ście,

ze​chceszwpaśćdoniejisięprzy​wi​tać.Wkoń​cutotwo​janowa
sio​strzycz​ka…

Hol​lydo​koń​czy​łaprzy​go​to​wy​wa​nieobia​du,za​nimuda​łasiędo

swo​je​gopo​ko​junadru​gimpię​trze,żebywziąćprysz​nic.Jejapar​-
ta​mentiapar​ta​mentJu​liu​saznaj​do​wa​łysiępoprze​ciw​nychstro​-
nach sze​ro​kie​go ko​ry​ta​rza w od​le​gło​ści czte​rech drzwi od sie​-
bie.Po​kój,któ​rywy​bra​łaHol​ly,niemiałbal​ko​nu,alezjegookien
roz​cią​gałsięład​nywi​doknaogro​dyiza​drze​wio​nypod​jazd.Miał
wła​sną ła​zien​kę urzą​dzo​ną w pa​ry​skim sty​lu z pięk​ny​mi ce​ra​-
micz​no-mo​sięż​ny​mi kur​ka​mi oraz wan​ną po​środ​ku. Była też
osob​naka​bi​naprysz​ni​co​wa,wy​star​cza​ją​codużadladru​ży​nypił​-
kar​skiej, i wie​le pu​szy​stych bia​łych ręcz​ni​ków, pach​ną​ce my​dła
i dro​gie fran​cu​skie pro​duk​ty do pie​lę​gna​cji wło​sów. Po​zła​ca​ne
owal​nelu​strowi​sia​łonadumy​wal​ką,awsy​pial​nizaj​mo​wa​łocałą
ścia​nę.

Je​dy​ny pro​blem Hol​ly sta​no​wi​ły jej ubra​nia. Nie pa​so​wa​ły do

tego oto​cze​nia. Cały ten wy​so​kiej kla​sy luk​sus spra​wiał, że jej
ciu​chywy​glą​da​łyjesz​czego​rzejniżzwy​kle.Ni​g​dyniebyładość
do​brzesy​tu​owa​na,żebypo​dą​żaćzamodą,więcna​uczy​łasięnie
pra​gnąć rze​czy, na któ​re nie mo​gła so​bie po​zwo​lić. Bez sen​su
było chcieć się ubie​rać jak ko​bie​ty, któ​re wi​dy​wa​ła na mie​ście:
wy​kształ​co​ne,wy​ra​fi​no​wa​ne,zwło​sa​mi,ma​ki​ja​żemipa​znok​cia​-
mizro​bio​ny​mijakumo​de​lekczygwiazdfil​mo​wych.

Alete​razchcia​ła​bymócza​ło​żyćład​nystrójiszpil​kiorazja​kąś

ele​ganc​ką bie​li​znę – sek​sow​ne, cie​niut​kie ko​ron​ki, za​miast wy​-
bla​kłej ba​weł​ny. Przy​da​ła​by się też przy​zwo​ita fry​zu​ra, może
pro​fe​sjo​nal​nepa​sem​ka,anieró​żo​wesmu​gi,któ​rezro​bi​łado​mo​-
wymze​sta​wemiktó​rewy​szłynietak,jakpla​no​wa​ła.Imożetro​-
chębi​żu​te​rii–naprzy​kładper​ły–żebydo​daćso​bietro​chęszy​-
ku.

Alejakisensmia​łoma​rze​nieoby​ciumod​nieubra​nądziew​czy​-

ną,sko​roprzezcałeży​ciebyładziew​czy​nąwubra​niachzse​cond
hand? Dziew​czy​ną w brzyd​kiej fry​zu​rze, z ogry​zio​ny​mi pa​znok​-
cia​miita​ni​mibu​ta​miozno​szo​nychpo​de​szwach…

Po wzię​ciu prysz​ni​ca Hol​ly zsu​nę​ła przed lu​strem ręcz​nik.

Przy​naj​mniejmia​łaład​nąsyl​wet​kę.Tobyłjejje​dy​nyatut.Dłu​gie,
smu​kłe nogi, zgrab​na ta​lia, kształt​ne pier​si, gład​ka cera, poza
tymśmiesz​niedzie​cin​nympa​skiempie​gównano​sie.

Jej wzrok po​wę​dro​wał do śliw​ko​wych śla​dów zna​czą​cych jej

ra​mio​na.Do​tknę​łaich,ajejżo​łą​dekskur​czyłsię,gdyzda​łaso​bie
spra​wę, czym były. Od​ci​ski pal​ców Ju​liu​sa zo​sta​wi​ły na jej cie​le
lek​kie,aledośćwy​raź​nesi​nia​ki.

Przy​gry​zławar​gę,pa​trzącnasza​rytop,któ​rypla​no​wa​łaza​ło​-

żyćzdru​gąparądżin​sów–jejje​dy​nychdżin​sówbezdziur,choć
z po​strzę​pio​ny​mi brze​ga​mi. Za​ło​ży​ła top, a na wierzch zie​lo​ny
kar​di​gan, mimo że wie​czór był cie​pły. Nie​ste​ty akryl za​wsze
spra​wiał, że swę​dzia​ła ją skó​ra. Ale do wy​bo​ru mia​ła to albo
kurt​kę dżin​so​wą, albo kasz​ta​no​wy weł​nia​ny swe​ter, w któ​rym
spo​ci​ła​bysięwcią​gukil​kuse​kund.

Hol​ly wes​tchnę​ła lek​ko. Nie chcia​ła zbyt do​głęb​nie się za​sta​-

na​wiać, dla​cze​go pró​bo​wa​ła wy​glą​dać w mia​rę przy​zwo​icie dla
Ju​liu​saRa​vens​da​le’a.Zresz​tąna​wetgdy​bybyłaubra​nawciu​chy
odnaj​lep​szychpro​jek​tan​tów,onwciążpa​trzył​bynaniązgóry.

Takjakkaż​dyinny.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Ju​liusprze​pro​wa​dziłkil​karoz​mówte​le​fo​nicz​nychzmat​ką,któ​-

rejhi​ste​riaprze​kro​czy​ławszel​kietamy.Eli​sa​bet​tawy​ła​do​wy​wa​-
łaemo​cje,wście​ka​łasięizło​ści​łatakbar​dzo,żeza​cząłsięza​sta​-
na​wiać,czyrze​czy​wi​ściedo​brzesięba​wi​ła.Mia​łaprze​cieżoka​-
zję za​grać jed​ną ze swo​ich ulu​bio​nych ról – rolę ofia​ry. Re​la​cja
ro​dzi​ców Ju​liu​sa za​wsze była tok​sycz​na: w jed​nej mi​nu​cie byli
sza​leń​czoza​ko​cha​ni,awna​stęp​nej–nie​na​wi​dzi​lisięna​wza​jem.

Pra​saucze​pi​łasięostat​niejsen​sa​cji.Klik​nąłkil​kalin​ków,któ​re

po​de​słałmuJake.Dziew​czy​nabyłaosza​ła​mia​ją​ca.Je​ślijejmat​ka
wy​glą​da​łachoćtro​chępo​dob​nie,Ju​liusmógłzro​zu​mieć,dla​cze​go
oj​ciecstra​ciłdlaniejgło​wę.Miałtyl​kona​dzie​ję,żeniktniebę​-
dziegoza​cze​piałzproś​bąoko​men​tarz.WAr​gen​ty​niemałokto
wie​dział,kimonjest,ichciał,bytakpo​zo​sta​ło.Alecozro​bi,je​śli
pra​saza​czniewę​szyćwoko​li​cy?Byłomoż​li​we,żeHol​lyce​lo​wo
wpro​wa​dziwbłądpa​pa​raz​zich,je​że​lityl​konada​rzysiękutemu
choć​bynaj​mniej​szaoka​zja.

Czypo​wi​nienjąode​słać?Spoj​rzałnate​le​fon.Miałwnimza​pi​-

sa​nynu​merdoku​ra​tor.Jużuno​siłpa​lec,abygowy​brać…alepo​-
temode​pchnąłte​le​fon.

Przyca​łejjejza​dzior​no​ściibez​czel​no​ścibyłowHol​lycoś,cze​-

goniemógłroz​szy​fro​wać.Wy​da​wa​łasięzde​ter​mi​no​wa​na,żeby
się z nim zmie​rzyć, ale nad je​zio​rem wi​dział też ten prze​błysk
po​ru​sza​ją​cej bez​bron​no​ści. Ni​g​dy wcze​śniej nie spo​tkał ni​ko​go
po​dob​ne​go. Hol​ly była trud​na i uciąż​li​wa, ale je​śli ją te​raz ode​-
śle,niebę​dziemia​łain​ne​gowy​bo​ru,niżiśćdoaresz​tu.Wie​dział
do​sta​tecz​nie wie​le na te​mat sys​te​mu kar​ne​go, by nie chcieć,
żebytra​fi​łatamja​ka​kol​wiekoso​baznaj​du​ją​casiępodjegoopie​-
ką. So​phia była tak miła, że przy​ję​ła Hol​ly. Za​wiódł​by ją, gdy​by
tote​razza​koń​czył.Mógłprzy​naj​mniejzniąotympo​mó​wić.Po​-
znaćjejspoj​rze​nienaspra​wę.

Ju​lius miał zwy​czaj przy​cho​dzić do sa​lo​nu każ​de​go wie​czo​ru

przed obia​dem, żeby w spo​ko​ju wy​pić drin​ka z So​phią. Chciał
wy​ko​rzy​stać ten czas, aby po​in​for​mo​wać ją o naj​now​szym wy​-
sko​ku swo​je​go ojca i po​pro​sić o do​pil​no​wa​nie, by nikt nie na​ru​-
szałjegopry​wat​no​ści.

Aletymra​zemtonieSo​phiado​łą​czy​ładonie​gonadrin​ka.Do

sa​lo​nu we​szła Hol​ly, nio​sąc tacę z prze​ką​ska​mi, któ​rą po​ło​ży​ła
przednimnasto​le.

– So​phia ka​za​ła prze​pro​sić – po​wie​dzia​ła Hol​ly. – Po​szła się

wcze​śniejpo​ło​żyć.

Ju​liuszmarsz​czyłbrwi.
–Wszyst​kowpo​rząd​ku?Niewi​dzia​łemjejprzezcałydzień.
–Wpo​rząd​ku.Popro​stupo​trze​bu​jeod​po​czyn​ku.
Pa​trzył,jakHol​lyna​le​wamuszklan​kębia​łe​gowina.Naj​wy​raź​-

niejSo​phiapo​in​for​mo​wa​łająojegopre​fe​ren​cjach.

– Dwa stan​dar​do​we drin​ki to wszyst​ko, co po​dam. Tak że​byś

wie​dział.

Wziąłszklan​kę,le​d​wiepo​wstrzy​mu​jącsięodjejna​tych​mia​sto​-

we​go opróż​nie​nia. Zmie​szać je​den kie​li​szek wina z Hol​ly Pe​rez
to jak wy​pić pięć te​qu​ili i li​czyć, że zo​sta​nie się trzeź​wym. Nie
da​wa​łosiępo​zo​staćtrzeź​wymiroz​sąd​nymwjejto​wa​rzy​stwie.

–Mó​wi​łemci,że​byśnieprzy​cho​dzi​ławdżin​sachnako​la​cję.
– Nie mam żad​nej su​kien​ki. Mo​głam przyjść w krót​kich

spoden​kachlubwbie​liź​nie.Mogęiśćnagóręisięprze​braćalbo
ro​ze​braćsiętu​taj.Wy​bie​raj.Janiemno​żępro​ble​mów.

–Nie​wąt​pli​wie.
Po​sła​łamumiaż​dżą​cespoj​rze​nie.
–Zatotwójsta​ryna​ro​biłso​biepro​ble​mów,je​śliwie​rzyćwia​-

do​mo​ściom, któ​re wła​śnie usły​sza​łam. – Usia​dła na prze​ciw​nym
brze​guka​na​py.–Onjestdośćwy​uz​da​ny,praw​da?

– Do​ce​nił​bym, gdy​byś ze​chcia​ła się po​wstrzy​mać od roz​mów

z kim​kol​wiek na te​mat spraw mo​je​go ojca. Je​śli pi​śniesz choć
słów​kopra​sie,na​wetsięniezo​rien​tu​jesz,ajużbę​dzieszspa​ko​-
wa​na.

– Czy za​mie​rzasz le​cieć do An​glii, żeby spo​tkać swo​ją nową

sio​strę?

Za​ci​snąłszczę​kę.
–Nieza​mie​rzam.

–Toniejejwina,żejejoj​cemjesttwójsta​ry–za​uwa​ży​łaHol​ly.

–Niepo​wi​nie​neśjejoce​niaćzacoś,naconiemia​ławpły​wu.

Ju​liuspo​cią​gnąłko​lej​nyłykwina.Mia​łara​cję,alepo​trze​bo​wał

cza​su,żebyprzy​zwy​cza​ićsiędomy​śli,żemaprzy​rod​niąsio​strę.
Wdo​dat​kuktowie,zja​kichpo​bu​deksięujaw​ni​ła?Naj​praw​do​po​-
dob​niej ze wzglę​du na pie​nią​dze. Nie za​mie​rzał de​ba​to​wać nad
tym,czymia​łapra​wodoja​kie​gośod​szko​do​wa​niapotym,jakjego
oj​ciecpo​trak​to​wałjejmat​kę.Wkaż​dymra​zieodtychro​dzin​nych
dra​ma​tóważgomdli​ło.

Zde​cy​do​wał,żeporanazmia​nęte​ma​tu:
– Za​mó​wię dla cie​bie ubra​nia. Po​daj mi swój roz​miar, a ja

upew​nięsię,żemasz,cotrze​ba.

Hol​lyprze​wró​ci​łaoczy​ma.
–Chceszbyćmoimspon​so​remczyco?
–Nie.
Pod​nio​słatar​tin​kęiugry​złaka​wa​łek.
–Szko​da.
–Tonie​grzecz​niemó​wićzpeł​ny​miusta​mi.
–Będęotympa​mię​tać,kie​dyznaj​dzie​mysięwsy​pial​ni–obie​-

ca​łaznie​grzecz​nymuśmie​chem.

Ju​liusprzy​trzy​my​wałwzro​kiemjejspoj​rze​nie,aleza​sta​na​wiał

się,czyHol​lymożewy​czućro​sną​cewnimpo​żą​da​nie.Się​gnąłpo
tar​tin​kę.

–Gdziesięna​uczy​łaśgo​to​wać?
–Tuitam.
Ju​liuspo​my​ślał,żenaj​wy​raź​niejnieonje​densta​rałsięunik​nąć

roz​mo​wyoro​dzi​nie.

–Comaszza​miarro​bić,gdystądwyj​dziesz?
– Chcę zna​leźć pra​cę i za​osz​czę​dzić wy​star​cza​ją​co dużo pie​-

nię​dzy,bywy​je​chaćdoAn​glii.

–Nawa​ka​cje?
–Nie,chcętamza​miesz​kać.
Gło​śnougry​złatar​tin​kęichru​pa​łatak,jakkró​likmar​chew​kę.

Ju​liuswie​dział,żero​bi​łatopoto,żebygozde​ner​wo​wać.Jejbun​-
tow​ni​czana​tu​rana​wetgoroz​czu​la​ła,kie​dysięnadtymza​sta​na​-
wiał.

–Masztamja​kichśkrew​nych?

–Mojamamabyłasie​ro​tą.Mójtatateż.Za​adop​to​wa​łagopara

An​gli​kówidla​te​gopo​znałtammojąmamę.Uwa​żam,żepo​dob​ne
ży​cio​we do​świad​cze​nia spra​wi​ły, że tak do​brze się do​ga​dy​wa​li.
Byli dwie​ma sa​mot​ny​mi isto​ta​mi, któ​re zna​la​zły praw​dzi​wą mi​-
łość.–Jejustana​glesięwy​krzy​wi​łyispoj​rza​łanapo​zo​sta​łyka​-
wa​łektar​tin​kitak,jak​byży​wi​ładoniejja​kąśura​zę.–Szko​da,że
niebyłoimdaneszczę​śli​weza​koń​cze​nie,naktó​reza​słu​ży​li.

–Jakumarłtwójoj​ciec?
–Zgi​nąłwwy​pad​kuprzypra​cy.
–Wja​kimwy​pad​ku?–na​ci​skałJu​lius.
–Śmier​tel​nym.
–Zda​jęso​biespra​wę,żemó​wie​nieotymjestpew​niebo​le​sne,

ale…

–Tobyłodaw​notemu–prze​rwa​łamuHol​ly.–Wkaż​dymra​zie

pa​mię​tamtyl​koto,comipo​wie​dzia​no.

–Acocipo​wie​dzia​no?
–Żezgi​nąłwmiej​scupra​cy,wwy​pad​ku.
Była małą upar​ciu​chą. Mó​wi​ła tyl​ko tyle, ile chcia​ła po​wie​-

dzieć.

–Czytwo​jamat​kawy​szłapo​now​niezamąż?
Hol​lywsta​łana​glezka​na​pyiotrze​pa​ładżin​sypal​ca​mi.
– Czy mo​żesz pójść do ja​dal​ni? Wró​cę za mi​nu​tę. Obie​ca​łam

So​phii,żeza​nio​sęjejje​dze​nie.

Ju​liususiadł,na​piłsięwinaiza​my​śliłsię.Więcwca​lemusięnie

wy​da​wa​ło.Hol​lyzde​cy​do​wa​nienie​chęt​niemó​wi​łaoswo​jejro​dzi​-
nie. Czy był w sta​nie na tyle zdo​być jej za​ufa​nie, żeby się mu
zwie​rzy​ła?

Przy​wo​łał się do po​rząd​ku. Dla​cze​go, do dia​ska, w ogó​le pró​-

bu​jejązro​zu​mieć?

Miałutrzy​my​waćdy​stans.Niebyłty​pemfa​ce​ta,któ​rydajesię

po​nieść emo​cjom. W po​rząd​ku, że dbał o jej do​bro​stan. Każ​dy
przy​zwo​ity czło​wiek dbał​by o to. Ale nie po​wi​nien my​śleć zbyt
wie​le o jej słod​kich do​łecz​kach i zu​chwa​łym za​cho​wa​niu, i tym
nie​obec​nymspoj​rze​niu,któ​recza​sempo​ja​wia​łosięwjejoczach,
gdy nie wie​dzia​ła, że ją ob​ser​wu​je. To, że czuł do niej fi​zycz​ny
po​ciąg, było do​sta​tecz​nie złe. Broń Boże, żeby po​lu​bił ją jako
oso​bę. Przy​wią​zał się. Hol​ly była tym​cza​so​wą nie​do​god​no​ścią

ipo​wi​nienniemócsiędo​cze​kać,bysięjejpo​zbyćiwpro​wa​dzić
swo​je ży​cie z po​wro​tem na upo​rząd​ko​wa​ne, do​brze zor​ga​ni​zo​-
wa​netory.

Na​wetje​ślicza​sem,mu​siałtonie​chęt​nieprzy​znać,taprze​wi​-

dy​wal​nośćtro​chęgonu​dzi​ła.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Hol​ly za​dba​ła, by So​phia spo​koj​nie od​po​czy​wa​ła w swo​im

apar​ta​men​cie z po​sił​kiem, na​po​jem i pi​lo​tem te​le​wi​zyj​nym pod
ręką. Kie​dy wró​ci​ła do ja​dal​ni, Ju​lius stał przy oknie. Zdję​ła na
stółrze​czyztacy,apo​temod​wró​ci​łasięszyb​ko,żebywyjść.

–Nieprzy​łą​czyszsiędomnie?–za​py​tał.
–Zda​jesię,żenieje​stemubra​nanatakąoka​zję.
Byłowjejto​niecoś,coka​za​łomusięza​sta​no​wić,czyjązmar​-

twił.Za​wsty​dził.Amożena​wetzra​nił.Za​wszedzia​ła​łataknie​po​-
kor​nie i za​dzior​nie, że usły​sze​nie tej lek​ko bo​le​snej nuty w jej
gło​sietro​chęgoza​kło​po​ta​ło.

–Toniejesturo​czy​stako​la​cja.Je​ślimiał​bymgo​ści,totak:na​-

le​gał​bym,że​byśsięod​po​wied​nioubra​ła.Ubo​le​wamnadtym,że
niezda​wa​łemso​biespra​wy,żeniemaszsto​sow​ne​goubio​ru,ale
tozo​sta​nienie​zwłocz​niena​pra​wio​ne.

– Sko​ro już zwró​ci​łeś cały słow​nik, bę​dziesz miał miej​sce na

ko​la​cję,któ​rąprzy​go​to​wa​łam.Bonap​pe​tit.

Wy​pu​ściłziry​ta​cjąod​dech.
–Słu​chaj,prze​pra​szam,je​ślicięura​zi​łem.Mamostat​niodużo

sprawnagło​wie.

Jejoczybłysz​cza​łyznie​okieł​zna​nąpo​gar​dą.
– Cze​mu ktoś taki jak ty miał​by mnie ura​zić? Nie ob​cho​dzi

mnie,comy​śliszomniealboomo​ichubra​niach.Tonicdlamnie
niezna​czy.Tynicdlamnieniezna​czysz.

Ju​liusod​su​nąłodsto​łukrze​sło,któ​reznaj​do​wa​łosiępojegole​-

wejstro​nie.

–Pro​szę,zjedzzemnąko​la​cję.
–Poco?Że​byśmógłmnietre​so​waćjakmał​pę?–Po​ło​ży​łaręce

nabio​drach,zni​ży​łagłosiza​ska​ku​ją​cowia​ry​god​niena​śla​do​wa​ła
jegobry​tyj​skie​goak​cent:–Niena​le​żytrzy​maćnożajakszty​le​tu.
Uży​waszzłe​gowi​del​ca.Nie,toniejest„ob​rus”,tyl​ko„bież​nik”.

Ju​liusniemógłpo​wstrzy​maćdrże​niaust.Zde​cy​do​wa​niemi​nę​ła

sięzpo​wo​ła​niem.Mo​gła​bywy​stę​po​waćnasce​nie.

–Obie​cu​jęcięniekry​ty​ko​wać.
Znie​do​wie​rza​niemzmru​ży​łaoczy.
–Obie​cu​jesz?
Niewie​dział,któ​rąHol​lywo​lał:rzu​ca​ją​cąmuwy​zwa​nieim​per​-

ty​nent​kęczygo​rą​cąmałąuwo​dzi​ciel​kę.Obie,zdałso​biespra​wę
zza​sko​cze​niem,byłybar​dzozaj​mu​ją​ce.

–Obie​cu​ję.
–Wpo​rząd​ku.
Po​sa​dziłjąprzysto​leiusiadłnaswo​immiej​scu.Roz​ło​żyłser​-

we​tęnako​la​nachipa​trzył,jakHol​lyfa​cho​wona​kła​da​łamuwa​-
rzyw​ne da​nie, a po​tem ga​lan​ty​nę z kur​cza​ka z zio​ła​mi. Spod
unie​sio​nych do po​ło​wy po​wiek po​sła​ła mu spoj​rze​nie, któ​re
uświa​do​mi​ło mu, jak bar​dzo jej nie do​ce​nił. Może i za​pre​zen​to​-
wa​łasięjakonie​grzecz​nadziew​czy​nazgor​szejdziel​ni​cy,alepod
po​sta​wą,któ​ramó​wi​ła„nie-za​dzie​raj-ze-mną”,byłamło​dako​bie​-
tazza​ska​ku​ją​cągod​no​ściąikla​są.Idumą.

Przypo​sił​kupro​wa​dziłnie​zo​bo​wią​zu​ją​cąkon​wer​sa​cję:opo​go​-

dzie,fil​machista​niego​spo​dar​ki,aleniebyłaskłon​nadoroz​mo​-
wy. Jego py​ta​nia zby​wa​ła mo​no​sy​la​ba​mi albo znu​dzo​nym wzru​-
sze​niem ra​mion i wy​mi​ja​ją​cy​mi od​po​wie​dzia​mi. Nie ja​dła dużo.
Popro​stuprze​su​wa​łaje​dze​niepota​le​rzu,tyl​koodcza​sudocza​-
subio​rąckęs.Czyro​bi​łatopoto,bygouka​rać?Żebypo​ża​ło​wał,
żezbytszyb​koosą​dziłjejcha​rak​teripo​zor​nybrakumie​jęt​no​ści?
Była zdol​na od​na​leźć się w wy​ra​fi​no​wa​nym to​wa​rzy​stwie. Dla​-
cze​gopo​zwo​li​łamuwie​rzyć,żejestina​czej?

–Źlesięczu​jesz?–za​py​tałJu​lius.
–Nie,wpo​rząd​ku.
Przyj​rzałjejsięprzezchwi​lę.
–Spo​ci​łaśsię.Zdej​mijswe​ter,je​ślicigo​rą​co.
–Niejestmigo​rą​co.
Pa​trzył,jakpod​ję​łako​lej​nąpró​bęzje​dze​niapo​sił​ku,alecoja​-

kiśczasuno​si​łasięwfo​te​lulubprze​krę​ca​łaszy​jęira​mio​na,jak​-
bygry​złojąubra​nie.

–Hol​ly.
–Co?
–Zdej​mijto.Wi​dzę,żejestcinie​wy​god​nie.

–Niejest.
–Czychcesz,że​bymwy​re​gu​lo​wałkli​ma​ty​za​cję?
–Mó​wi​łamci,żewszyst​kowpo​rząd​ku.
Po​krę​ciłgło​wąznie​do​wie​rza​niem.
–Popo​łu​dniupa​ra​do​wa​łaśwo​kółnawpółgoła,ate​razza​cho​-

wu​jeszsięjakza​kon​ni​ca.Coztobą?Zdej​mijto,nali​tośćbo​ską,
albojatozcie​biezdej​mę.

Jejoczyzwę​zi​łysięwdwiebliź​nia​czeszpar​ki.
–Nieod​wa​żyszsię.
–Nie?
Rzu​ci​łasięodsto​łuiod​wró​ci​ła,żebyodejść,aleJu​liusbyłzbyt

szyb​ki.Zła​pałjązatyłkar​di​ga​nu,akie​dyod​su​nę​łasięodnie​go,
swe​terzszedłzniejjakwy​lin​ka.

Ser​ceJu​liu​saza​mar​ło,kie​dyzo​ba​czyłjejra​mio​na,za​nimspró​-

bo​wa​łajeza​kryćdłoń​mi.Kar​di​ganwy​su​nąłmusięzrąkiupadł
napod​ło​gę.Wustachcał​kiemmuza​schło.

–Czytojazro​bi​łem?–Zjegogar​dławy​do​byłsięwstrzą​śnię​ty

głos.

–Tonic.Na​wetmnienieboli.
–Zra​ni​łemcię.
–Popro​stuła​tworo​biąmisięsi​nia​ki.
Ju​liuszroz​tar​gnie​niempo​tarłdło​niąpowło​sach.Po​tempo​cią​-

gnąłniąpotwa​rzy.Wjakispo​sóbmógłtozro​bić?Jakmógłbyć
tak…takbru​tal​ny,żebyoka​le​czyćjejcia​ło?Poco?Żebyudo​wod​-
nićswo​jąra​cję?Jakara​cjabyławar​taudo​wod​nie​nia,je​śliwią​że
sięzezra​nie​niemko​bie​ty?Toprze​czy​łowszyst​kie​mu,wcowie​-
rzyłicode​fi​nio​wa​łogojakocy​wi​li​zo​wa​ne​goczło​wie​ka.Praw​dzi​-
wimęż​czyź​ninieuży​wa​jąprze​mo​cy.Niemoż​nani​żejupaść,niż
za​da​jąc fi​zycz​ny ból dru​giej oso​bie, zwłasz​cza ko​bie​cie lub
dziec​ku. Jak mógł do tego stop​nia stra​cić pa​no​wa​nie nad sobą,
żebyzro​bićcośta​kie​go?

–Nieuspra​wie​dli​wiajmnie–po​wie​dział.–Je​stemza​ła​ma​ny,że

citozro​bi​łem.Mogętyl​kopo​wie​dzieć,żejestmiogrom​nieprzy​-
kroiza​pew​niamcię,żetosięni​g​dy,prze​nig​dyniepo​wtó​rzy.

– Prze​pro​si​ny przy​ję​te. – Jej bro​da znów się unio​sła, wzrok

mia​łatwar​dy,ajed​no​cze​śniekru​chyjaksze​lak.–Czymogęte​raz
po​daćresz​tępo​sił​ku?

Ju​lius ni​g​dy nie czuł mniej​szej ocho​ty na je​dze​nie. Wstyd

iobrzy​dze​niedosa​me​gosie​bieod​bie​ra​łymuape​tyt.My​ślał,że
skan​dal,któ​rywy​wo​łałjegooj​ciec,byłczymśzłym.Tobyłojesz​-
czegor​sze.Onsambyłgor​szy.Zra​niłHol​lyjakja​kiśoprych.

–My​ślę,żepo​da​ru​jęso​biede​ser.Mimowszyst​kodzię​ku​ję.
–Wpo​rząd​ku.–Zro​bi​łakrokwstro​nęsto​łu.–Tyl​kowy​nio​sę

tena​czy​nia.

–Nie.Jatozro​bię–po​wie​dział,alepo​wstrzy​małsięodpo​ło​że​-

nia dło​ni na jej ra​mie​niu, by ją za​trzy​mać. Zgiął pal​ce i po​ło​żył
ręcesztyw​noprzybo​kach.–Zo​bacz,cozSo​phią.Jasprząt​nę.

Jej brwi unio​sły się lek​ko, jak​by myśl, że Ju​lius może wy​ko​ny​-

waćja​kieśdo​mo​weza​ję​cia,wy​da​łajejsięzu​peł​nienie​przy​sta​ją​-
cadojejopi​niiojegocha​rak​te​rzeipo​zy​cji.

–Jakso​bieży​czysz.
Ju​liusschy​liłsię,pod​niósłzpod​ło​giswe​teripo​dałgojej.
–Prze​pra​szam.
–Jużtomó​wi​łeś.
–Wie​rzysz,żeniechcia​łem?
Tak strasz​nie waż​ne było, żeby mu uwie​rzy​ła. Nie po​go​dził​by

sięztym,gdy​bymunieufa​ła.Oczy​wi​ście,mo​gliflir​to​waćiprze​-
ko​ma​rzaćsięzesobą,pró​bo​waćprze​chy​trzyćsięna​wza​jem,ale
niemógłprzy​zwo​lićnato,bynieczu​łasiębez​piecz​niepodjego
da​chem.

Pa​trzy​łananie​godłuż​sząchwi​lę,ba​da​jącjegorysy,jak​bypró​-

bo​wa​łado​trzećdosa​me​gownę​trza.

–Tak–po​wie​dzia​ławkoń​cu.–Wie​rzę.Niewy​da​jeszmisięty​-

pemmęż​czy​zny,któ​rywy​le​wafru​stra​cjęnako​bie​cie.

–Spo​tka​łaśjużta​kichmęż​czyzn?
Ucie​kławzro​kiemisku​pi​łasięnanaj​wyż​szymgu​zi​kujegoko​-

szu​li.

–Żad​ne​go,któ​re​gochcia​ła​bymwspo​mi​nać.
Ju​lius chciał unieść jej pod​bró​dek, żeby mu​sia​ła spoj​rzeć mu

woczy,jed​nakpil​no​wałsię,żebyjejniedo​tknąć.Chciałteżprzy​-
ci​snąćswo​jeustadojejwargiod​pę​dzićpo​ca​łun​ka​mitestrasz​ne
zna​mio​na,byczu​łasiępew​niepodjegoopie​ką.

Aleza​miasttegostałwmil​cze​niu,sztyw​no,czu​jącsiędziw​nie,

bo​le​śniepu​sty,gdyod​wró​ci​łasięiwy​szłazpo​ko​ju.

Hol​lypo​szładoSo​phii,apo​temdo​koń​czy​łasprzą​ta​niekuch​ni.

Niedla​te​go,żebymia​łatamwie​ledozro​bie​nia–Ju​liusza​ła​do​wał
zmy​war​kę i ręcz​nie umył na​czy​nie, w któ​rym upie​kła kur​cza​ka.
Za​sko​czy​łoją,żewie​dział,jakro​bićta​kieprzy​ziem​nerze​czy.Po​-
cho​dziłztakbo​ga​tejiuprzy​wi​le​jo​wa​nejro​dzi​ny.Przezcałeży​cie
miał słu​żą​cych. A jed​nak zo​sta​wił kuch​nię i ja​dal​nię ab​so​lut​nie
bez za​rzu​tu: nie​do​je​dzo​ne je​dze​nie le​ża​ło w lo​dów​ce owi​nię​te
wfo​lięspo​żyw​czą,ławyzo​sta​łyprze​tar​te,świa​tłapo​ga​szo​ne.

Hol​ly była zbyt nie​spo​koj​na, żeby iść się po​ło​żyć. Po​my​śla​ła,

czybyniepójśćpo​pły​wać,aleniechcia​łaspo​tkaćJu​liu​sa.Wła​ści​-
wie to tyl​ko po czę​ści była praw​da. Mo​gła się z nim zmie​rzyć,
gdybyłsu​ro​wyiwład​czy,aledzia​łysięzniądziw​nerze​czy,kie​dy
sta​wałsiętakitro​skli​wyiopie​kuń​czy.Od​kądumarłjejoj​ciec,nie
mia​ła ni​ko​go, kto by ją chro​nił. Ni​ko​go, kto by się za nią ujął.
Wszy​scy po​chop​nie ją osą​dza​li. Nikt ni​g​dy nie sta​rał się jej po​-
znać,niepró​bo​wałzro​zu​miećdy​na​mi​kijejoso​bo​wo​ściitego,co
jąukształ​to​wa​ło.Tra​ge​dia,nad​uży​cia,mal​tre​to​wa​nieiza​nie​dby​-
wa​nieniemo​głyufor​mo​waćszczę​śli​wejoso​by.Wie​dzia​ła,żepo​-
win​na sta​rać się być mil​sza dla lu​dzi i że po​win​na uczyć się im
ufać,boniekaż​dybyłodrazuświ​remchcą​cymjąwy​ko​rzy​stać.

Po dro​dze do swo​je​go po​ko​ju Hol​ly mi​nę​ła bi​blio​te​kę. Drzwi

były lek​ko uchy​lo​ne, a po​kój to​nął w ciem​no​ści, z wy​jąt​kiem
świa​tła księ​ży​ca wpa​da​ją​ce​go przez wy​so​kie szy​by. Któ​reś
zokienmu​sia​łozo​staćomył​ko​wootwar​te,bowi​dzia​ła,jakjed​na
zfi​ranuno​sisięnalek​kimwie​trze.Po​my​śla​ła,żegdy​bywnocy
pa​da​ło, część z tych cen​nych ksią​żek znaj​du​ją​cych się naj​bli​żej
okna,mo​gła​byzo​staćznisz​czo​na.

Nie za​pa​la​jąc świa​tła, Hol​ly po​de​szła do okna. Za​mknę​ła je

iwy​pro​sto​wa​ławy​mię​tąprzezwie​trzykfi​ran​kę.Sta​łatakprzez
dłuż​szą chwi​lę, pa​trząc na oświe​tlo​ne księ​ży​cem ogro​dy i pola.
Tobyłatakapięk​napo​se​sja–spo​koj​naiod​osob​nio​na.Nicdziw​-
ne​go,żeJu​liuslu​biłtu​tajżyćipra​co​wać.

Do​pie​rogdyHol​lyod​wró​ci​łasię,żebywyjśćzpo​ko​ju,zo​ba​czy​-

ła ci​chą po​stać sie​dzą​cą za ma​ho​nio​wym biur​kiem o bla​cie po​-
kry​tymskó​rą.

–Prze​pra​szam–po​wie​dzia​ła,ja​kośda​jącradęzdu​sićprze​stra​-

szo​ne wes​tchnie​nie. – Nie wi​dzia​łam cię. Świa​tło nie było włą​-

czo​ne,więcuzna​łam,żektośzo​sta​wiłotwar​teokno.Ażeza​po​-
wia​dasięnabu​rzę,więcpo​my​śla​łem,żele​piejjeza​mknąć.

Skó​rza​nyfo​telJu​liu​saza​skrzy​piał,gdywsta​wałzzabiur​ka.
–Prze​pra​szam,żecięwy​stra​szy​łem.
– Nie wy​stra​szy​łeś – za​prze​czy​ła Hol​ly, ale wi​dząc, jak uno​si

jed​nąbrew,do​da​ła:–No,możetro​chę.Dla​cze​gosięnieode​zwa​-
łeś?Dla​cze​gosie​dziszpociem​ku?

–My​śla​łem.
–Ohmm…osy​tu​acjiwtwo​jejro​dzi​nie?
–Wła​ści​wietomy​śla​łamoto​bie.
Jejser​ceza​bi​łomoc​no.
–Omnie?–Jegowzrokpo​wę​dro​wałwstro​nęjejra​mion.–A,

prze​cieżprze​pro​si​łeś,więcniemaspra​wy.

–Jakmo​żeszmó​wićtaklek​kooczymśtakpo​waż​nym?Zra​ni​-

łemcię,Hol​ly.Fi​zycz​niecięzra​ni​łem.

–Niechcia​łeś–po​wie​dzia​łaHol​ly.–Zresz​tątopraw​do​po​dob​-

niebyłamojawina,spro​wo​ko​wa​łamcię.

– To nie jest uspra​wie​dli​wie​nie. Nie po​win​no mieć zna​cze​nia,

jakbar​dzozo​sta​łosięspro​wo​ko​wa​nym.Niktni​g​dyniepo​wi​nien
uży​wać siły fi​zycz​nej. Ni​g​dy so​bie tego nie wy​ba​czę. Mam do
sie​biewstręt.Praw​dzi​wywstręt.

Hol​lynachwi​lęza​ci​snę​ławar​gi.
–Nieby​łamła​twymgo​ściem.
Przezjegotwarzprze​mknę​łomnó​stwoemo​cji.Ta​kich,doktó​-

rychod​czu​wa​nianiebył–jakpo​dej​rze​wa​ła–przy​zwy​cza​jo​ny.

–Niemu​siszbyćni​kimin​nymniżsobą–wy​du​sił.–Je​steśzu​peł​-

niewpo​rząd​kutaka,jakaje​steś.

Niktni​g​dynieak​cep​to​wał jejzato,kim była.Niebyłaty​pem

oso​by, któ​rą zwy​kle uwa​ża się za moż​li​wą do za​ak​cep​to​wa​nia.
Je​śliniezewzglę​dunajejpo​cho​dze​nie,tozewzglę​dunajejza​-
cho​wa​nie. Jak mógł mó​wić, że jest w po​rząd​ku taka, jaka jest?
Onasamanieuwa​ża​ła,żejestwpo​rząd​kutaka,jakajest.

–No…ijaktwo​jespra​wyro​dzin​ne?–za​py​ta​ła,żebywy​peł​nić

czymścięż​kąci​szę.

–Nieuda​łomisięskon​tak​to​waćzmojąsio​strą.Mamnamy​śli

ro​dzo​nąsio​strę.

–Mar​twiszsięonią?

–Tro​chę.
Hol​lyniemo​głapo​wstrzy​maćuczu​cialek​kiejza​zdro​ściwo​bec

Mi​ran​dyRa​vens​da​le.Jaktowspa​nia​lemiećstar​sze​gobra​ta,któ​-
ry może się trosz​czyć. Wła​ści​wie Mi​ran​da mia​ła dwóch bra​ci,
cho​ciaż Hol​ly nie wie​dzia​ła, czy brat bliź​niak Ju​liu​sa jest tak
samoopie​kuń​czyjakon.

–Możewy​siadłjejte​le​fonalbogowy​łą​czy​ła,albocoś–spró​-

bo​wa​łagopo​cie​szyć.

–Może.
Znówmi​nę​łachwi​laci​szy.
–No,do​brze–po​wie​dzia​łaHol​ly,ro​biąckrokwstro​nędrzwi.–

Le​piejcięzo​sta​wię.

–Hol​ly.
Od​wró​ci​łasięispoj​rza​łananie​go.
–Chciał​byś,że​bymcizro​bi​łakawę?Sko​roSo​phiaod​po​czy​wa,

bę​dzieszmu​siałza​ak​cep​to​wać,żetojawy​peł​niamobo​wiąz​kigo​-
spo​dy​ni.

Jego ciem​ne oczy prze​su​nę​ły się po jej twa​rzy, za​trzy​ma​ły na

jejustachiwró​ci​łydooczu.

–Podwa​run​kiem,żena​pi​jeszsięzemną.
Hol​ly nie ufa​ła so​bie, gdy prze​by​wa​ła w jego po​bli​żu. Sta​wał

sięnie​bez​piecz​nywtymuprzej​mymire​flek​syj​nymna​stro​ju.Ła​-
twiejbyłoso​bieznimpo​gry​wać,gdyzwra​całsiędoniejsar​ka​-
stycz​nie.

–Dlamniejesttro​chęzapóź​nonapi​ciekawy,asko​roniepiję

al​ko​ho​lu,by​ła​bymnud​nymto​wa​rzy​stwem.

–Przy​pusz​czam,żeza​słu​ży​łemnatenafront–od​parłzża​lem.
–Tonieafront.Gdy​bytobyłafront,do​tkli​wiejbyśgopo​czuł–

za​pew​ni​ła.–Nieje​stemkimś,ktoprzej​mu​jesięczy​imśego.

Ro​ze​śmiałsięlek​ko.Ni​ski,głę​bo​kidźwiękspra​wił,żepo​czu​ła

nacie​leprzy​jem​nemro​wie​nie.

–Wtomogęuwie​rzyć–przy​znałiza​py​tałpochwi​lici​szy:–Co

byśzro​bi​ła,gdy​bysięoka​za​ło,żemaszprzy​rod​niero​dzeń​stwo?

–Napew​nochcia​ła​bymjepo​znać.Za​wszechcia​łammiećsio​-

stręalbobra​ta.Mia​ła​bymsięzkimtrzy​mać.

Przy​glą​dał jej się przez dłuż​szą chwi​lę. Z tą ary​sto​kra​tycz​ną

twa​rząprzy​po​mi​nałbo​ha​te​razdzie​więt​na​sto​wiecz​nejpo​wie​ści:

mrocz​ne​go,zdy​stan​so​wa​ne​goinie​prze​nik​nio​ne​go.

–Niemia​łaśła​twojakodziec​ko,co?
Hol​lyucie​kławzro​kiem.
–Nielu​bięotymmó​wić.
–Roz​ma​wia​jąc,po​ma​gaszlu​dziomzro​zu​miećciętro​chęle​piej.
–Aha!Je​ślilu​dzienielu​biąmnienawej​ściu,towjakispo​sób

mó​wie​nie im o moim po​krę​co​nym dzie​ciń​stwie spra​wi, że zmie​-
niązda​nie?

– Być może gdy​byś po​pra​co​wa​ła nad pierw​szym wra​że​niem,

mo​gła​byśzdo​byćkil​kuprzy​ja​ciół.

Hol​ly przy​po​mnia​ła so​bie, jak wpa​dła rano do jego biu​ra ze

słow​nąna​pa​ścią.Jużnasa​mymwstę​piemu​siałsięprzedniąbro​-
nić.Alebyłazłaiwpie​nio​nanawszyst​ko.Zresz​tąlu​bi​ławy​prze​-
dzaćatak,żebyniemu​siećsamasiębro​nić.

–Mo​gła​bymwejśćibyćuprzej​ma,aleitakmia​łeśjużomnie

wy​ro​bio​ne zda​nie. Usły​sza​łeś o mo​ich prze​stęp​czych za​cho​wa​-
niachinic,cobympo​wie​dzia​łaalbozro​bi​ła,niezmie​ni​ło​bytwo​-
jejopi​nii.

Ju​lius pod​szedł do miej​sca, w któ​rym sta​ła. Hol​ly wstrzy​ma​ła

od​dech, gdy prze​su​nął pal​cem wzdłuż jej ra​mie​nia, od bar​ku aż
ponad​gar​stek.Ner​wyza​trze​po​ta​łypodjejskó​rąjakćmy.Ser​ce
pod​sko​czy​ło.Żo​łą​deksięza​ci​snął.

– Czy na pew​no nie zro​bi​łem ci krzyw​dy? – Jego głos był ni​-

skim,głę​bo​kimpo​mru​kiem,któ​rywpra​wiałjejkrę​go​słupwre​zo​-
nans.

–Napew​no.
Prze​cią​gnąłtymsa​mympal​cemwdółjejpo​licz​ka,ob​ry​so​wu​jąc

jejtwarzodmiej​scaznaj​du​ją​ce​gosiętużzauchem.

– My​ślę, że pod tą zu​chwa​łą sko​ru​pą cho​wa się bar​dzo prze​-

stra​szo​namaładziew​czyn​ka.

Hol​lyszyb​koza​ma​sko​wa​ławzbie​ra​ją​cewzru​sze​nie.
–Był​byśbez​na​dziej​nymte​ra​peu​tą.
Jego oczy przy​trzy​ma​ły jej spoj​rze​nie przez ko​lej​ną dłuż​szą

chwi​lę.

–Zaj​męsięresz​tąokien–po​wie​dział.–Tyidźnagóręsiępo​ło​-

żyć.Śpijdo​brze.

Aku​ratbędędo​brzespa​ła,po​my​śla​łaHol​ly,od​wró​ci​łasięiwy​-

mknę​łazpo​ko​ju.

Hol​lyniewi​dzia​łaJu​liu​saprzezpo​nadty​dzień.Niepo​in​for​mo​-

wałjej,żewy​jeż​dża.Do​wie​dzia​łasięodSo​phii,żeJu​liuspra​cu​je
nad ja​kimś waż​nym opro​gra​mo​wa​niem i musi uczest​ni​czyć
wspo​tka​niachwBu​enosAires,atak​żela​taćdoSan​tia​gowChi​-
le.Hol​lyzi​ry​to​wa​łasię,żejejnieuprze​dził.Mógłtozro​bićtego
wie​czo​ruwbi​blio​te​ce,zwłasz​czażeusły​sza​ła,jakwy​cho​dziłjuż
na​stęp​ne​goran​ka.Alewte​dyprzy​po​mnia​łaso​bie,żebyładlanie​-
gotyl​kochwi​lo​wąza​wa​dą.Imwię​cejcza​suspę​dzałzdalaodwil​-
li–zdalaodniej–tymle​piej.Si​nia​kinara​mio​nachwy​bla​kły,ale
jejegowciążbo​la​ło.Dla​cze​goniepo​roz​ma​wiałzniąotymoso​-
bi​ście?Dla​cze​goniepo​wie​działoswo​ichpla​nach?

Wdo​dat​kubeznie​gozro​bi​łosiętuśmier​tel​nienud​no.So​phia

była miła i słod​ka i sta​ra​ła się za​pew​nić Hol​ly dużo pra​cy, nie
eks​plo​atu​jąc jej nad​mier​nie. Ale spę​dza​nie cza​su z ko​bie​tą
wśred​nimwie​ku,któ​raza​nad​toprzy​po​mi​na​łajejutra​co​nąmat​-
kę,nieprzy​sta​wa​łodotego,coHol​lyuzna​wa​łazaza​baw​ne.

Tymbar​dziejbra​ko​wa​łojejsłow​nychutar​czekzJu​liu​sem.Tę​-

sk​ni​ła za jego wy​so​ką po​sta​cią kro​czą​cą w dół ko​ry​ta​rza ze
zmarsz​czo​ny​mi brwia​mi na przy​stoj​nej twa​rzy. Za brzmie​niem
jegogło​su–słod​kie​goba​ry​to​nuzkul​tu​ral​nyman​giel​skimak​cen​-
tem.Izapod​nie​ce​niemwswo​imcie​le,tymeks​cy​tu​ją​cympo​żą​da​-
niem,któ​rewy​wo​ły​wałw niejzakaż​dymra​zem, gdynanią pa​-
trzył.

Jed​nak jed​ną rzecz Ju​lius zro​bił dla niej od swo​je​go wy​jaz​du:

do wil​li do​star​czo​no dla niej ubra​nia. Były to przede wszyst​kim
wy​god​ne,aprzytymele​ganc​kieciu​chydono​sze​nianacodzień,
a tak​że kil​ka su​kie​nek, w tym jed​na dłu​ga, ob​ci​sła i szy​kow​na,
wy​ko​na​nazgra​na​to​we​goje​dwa​biu.Przy​wie​zio​noteżbutyibie​-
li​znę,ja​kiejni​g​dywcze​śniejniewi​dzia​ła:de​li​kat​nejakpa​ję​czy​na
ko​ron​ki, nie​któ​re z fan​ta​zyj​ny​mi ma​lut​ki​mi ko​kard​ka​mi i ha​fto​-
wa​ny​miró​życz​ka​miisto​krot​ka​mi;dotegodwastro​jeką​pie​lo​we:
bi​ki​niwko​lo​rzefuk​sjiiczar​nyjed​no​czę​ścio​wystrójdopły​wa​nia.

Wma​łychpa​czusz​kachdo​star​czo​noko​sme​ty​kiiper​fu​my.Przy​-

by​łydowil​lifry​zjertakdłu​gopra​co​wałnadwło​sa​miHol​ly,żele​d​-
wopo​zna​łasięwlu​strze.Znik​nę​łyró​żo​wepa​sem​kairoz​dwo​jo​ne

koń​ców​ki. Jej dzi​kie loki zo​sta​ły po​skro​mio​ne i ob​cię​te do ra​-
mion,takbymo​głajeno​sićspię​telubroz​pusz​czo​ne–wza​leż​no​-
ściodna​stro​juluboka​zji.

Alemimowszyst​kichtychkosz​tow​no​ściHol​lyczu​łanie​za​do​wo​-

le​nie.Jakisensmia​łopo​sia​da​nietychwszyst​kichpięk​nychubrań,
sko​roniebyłoni​ko​go, ktomógł​byjąw nichoglą​dać?Nie mia​ła
na​wet do​kąd w nich wyjść, bo nie mo​gła opusz​czać po​sia​dło​ści,
chy​bażewto​wa​rzy​stwieJu​liu​sajakojejtym​cza​so​we​gopraw​ne​-
goopie​ku​na.

Póź​nym wie​czo​rem w nie​dzie​lę, gdy So​phia daw​no już po​szła

spać,Hol​lywy​łą​czy​ławpo​ło​wieoglą​da​nyshowiru​szy​ładopo​-
ko​ju.Aleprze​cho​dzącobokapar​ta​men​tuJu​liu​sa,za​trzy​ma​łasię.
Byłatamkil​kadniwcze​śniejzSo​phią,żebyze​trzećku​rze.Jego
apar​ta​mentmiałbal​kon,aledrzwibyływte​dyza​mknię​teiHol​ly
trzy​ma​łasięodnichzda​le​ka.Pra​co​wa​łaszyb​koispraw​nie,mó​-
wiącmało,zde​cy​do​wa​naza​że​gnaćatakpa​ni​ki,gdy​bySo​phiapo​-
pro​si​łają,żebyod​ku​rzy​łalubza​mio​tłanabal​ko​nie.Alego​spo​dy​-
ni – na​wet je​śli wy​czu​ła, że coś było nie w po​rząd​ku – nie dała
tegoposo​biepo​znać.ChoćHol​lypo​dej​rze​wa​ła,żenie​wie​lemo​-
głoumknąćjejuwa​dze.

Te​raz,za​nimzdą​ży​ła​byzmie​nićzda​nie,ob​ró​ci​łaokrą​głąklam​-

kędrzwiapar​ta​men​tuiwe​szładośrod​ka.Mimożepo​kójprzez
kil​kadnistałpu​sty,Hol​lywciążmo​gławy​czućcy​try​no​wo-li​mon​-
ko​wą nutę wody po go​le​niu Ju​liu​sa. Włą​czy​ła jed​ną z noc​nych
lam​pek,za​miastży​ran​do​la,nawy​pa​dekgdy​bySo​phiazeswo​je​go
po​ko​junanaj​wyż​szympię​trzeza​uwa​ży​łasą​czą​cesięświa​tło.

Za​ka​za​nycha​rak​tertego,coro​bi​ła,wy​peł​niłcia​łoHol​lydresz​-

czy​kiem emo​cji. To wła​śnie tu spał Ju​lius. Tu​taj ko​chał się ze
swo​imioka​zjo​nal​ny​miko​chan​ka​mi,októ​rychSo​phiaupar​cienie
chcia​łanicmó​wić.Hol​lyspraw​dzi​ławin​ter​ne​ciewkom​pu​te​rze
znaj​du​ją​cym się w bi​blio​te​ce, czy są ja​kieś ma​te​ria​ły o Ju​liu​sie,
aleniedo​szu​ka​łasięprak​tycz​nieni​cze​gonate​matjegopry​wat​-
ne​goży​cia.Zna​la​złaje​dy​nieconie​coin​for​ma​cjiojegopra​cyjako
astro​fi​zy​kaiojegofir​miewy​ko​nu​ją​cejopro​gra​mo​wa​nia.Za​ło​żył
ją po tym, jak za​pro​jek​to​wał spe​cjal​ny pro​gram kom​pu​te​ro​wy
uży​wa​ny na te​le​sko​pach ko​smicz​nych, dzię​ki któ​re​mu w je​den
dzieństałsięmul​ti​mi​lio​ne​rem.

Hol​ly prze​cha​dza​ła się po apar​ta​men​cie Ju​liu​sa; za​trzy​ma​ła

się, by obej​rzeć sto​ją​cą na sto​li​ku fo​to​gra​fię jego młod​szej sio​-
stry.Mi​ran​dabyłazwy​czaj​nieład​na.Mia​ładrob​nąfi​gu​rę,por​ce​-
la​no​wo​bia​łą cerę i kasz​ta​no​we wło​sy. Hol​ly od​sta​wi​ła zdję​cie
i po​de​szła do gar​de​ro​by, wa​ha​jąc się przez se​kun​dę, po czym
roz​su​nę​ładrzwiiwe​szładośrod​ka.

Wszyst​kieko​szu​le,gar​ni​tu​ryima​ry​nar​kiwi​sia​ływschlud​nych

rzę​dach.Swe​trybyłyzło​żo​newsy​me​trycz​ne,do​pa​so​wa​neko​lo​-
ry​stycz​niesto​sy.Wy​po​le​ro​wa​nebutysta​łyide​al​nierów​nonasto​-
ja​ku.

Pod​nio​sła parę spi​nek do man​kie​tów, po​ło​żo​nych wy​so​ko na

pół​cenadsze​re​giemszu​flad.Spin​kibyłyde​si​gner​skimpro​jek​tem
zdia​men​ta​miuło​żo​ny​miwkształtli​te​ryJ.Za​sta​na​wia​łasię,czy
samjeku​pił,czyteżbyłypre​zen​temodko​gośzro​dzi​ny.Możeod
Mi​ran​dy? Jej zdję​cie w po​ko​ju su​ge​ro​wa​ło, że ją uwiel​bia. To
byłoje​dy​nezdję​cieczłon​kajegoro​dzi​ny,ja​kiewi​dzia​ławwil​li.

Od​głoskro​kówwsy​pial​niwstrzą​snąłHol​ly.Wsu​nę​łasięwcień

gar​ni​tu​rów, by się za nimi ukryć. Ser​ce wa​li​ło jej jak mło​tem.
Wstrzy​ma​ła od​dech. Nie mo​gła po​zwo​lić, by Ju​lius ją tu za​stał.
Alejaksięstądte​razwy​do​sta​nie?Dla​cze​goniepo​wie​działjejani
So​phii, że dziś wie​czo​rem wra​ca do domu? Co, je​śli pój​dzie się
po​ło​żyć,aonautknietuukry​tawjegogar​de​ro​bie?

Wjejgło​wiekłę​bi​łysiębez​ład​nemy​śli.
–Hol​ly?–usły​sza​ławo​ła​nieSo​phii.–Czytoty?
UlgaHol​lybyłaol​brzy​mia;mia​ławra​że​nie,żewrazzod​pły​wa​-

ją​cymzniejna​pię​ciemugnąsiępodniąnogi.Jejra​mio​naopa​da​ły
bez​wład​nie, jak​by przed chwi​lą zdję​to z nich prze​ogrom​ny cię​-
żar. Wzię​ła od​dech, żeby się uspo​ko​ić, i wy​szła z gar​de​ro​by
zminą,któ​ra–mia​łatakąna​dzie​ję–byłaopa​no​wa​nainie​win​na.

–Prze​pra​szam–po​wie​dzia​ła.–Czycięprze​stra​szy​łam?
So​phiazmarsz​czy​łabrwi.
–Coro​bi​łaśwgar​de​ro​biese​ño​raRa​vens​da​le’a?
–Jatyl​ko…spraw​dza​łam,czyuło​ży​łamko​szu​le,któ​rewczo​raj

wy​pra​so​wa​łam,nawła​ści​wymmiej​scu–od​par​łaHol​ly,za​chwy​ca​-
jąc się w my​ślach swo​ją zdol​no​ścią do zna​le​zie​nia wia​ry​god​nej
wy​mów​kiwtakkrót​kimcza​sie.–Wiesz,jakiznie​gope​dant.Nie
chcia​łam,żebypopo​wro​ciedodomuiry​to​wałsię,żenie​bie​skie

ko​szu​lesąpo​mie​sza​nezbia​ły​mi.Ach,noiwy​rów​na​łamkra​wa​ty.
Je​denwi​siałciutni​żejniżinne.

So​phiaroz​po​go​dzi​łasięnie​znacz​nie,aleniedokoń​ca.
– Nie mu​sisz pra​co​wać o tej po​rze. Masz pra​wo do wol​ne​go

cza​su.

– Wiem, ale nu​dzi​ło mi się, więc po​my​śla​łem, że jesz​cze raz

spraw​dzę.

–Cięż​kopra​co​wa​łaśwtymty​go​dniu–za​uwa​ży​łaSo​phia.–Nie

są​dzi​łam,żeje​steśwsta​niepra​co​waćażtakcięż​ko.

–Nocóż,niebojęsięcięż​kiejpra​cy–od​par​łaHol​ly.–Dla​cze​go

nieśpisz?My​śla​łam,żejużje​steśwłóż​ku.

– Nad​gar​stek mnie po​bo​le​wa. Scho​dzi​łam na dół, żeby zro​bić

so​biecośgo​rą​ce​godopi​cia,kie​dyusły​sza​łamha​łas.

–Nieba​łaśsię,żetomożebyćwła​my​wacz?
–Nie,wie​dzia​łam,żetoty.
–Skąd?
–Czu​łamza​pachtwo​ichper​fum,tych,któ​reku​piłcise​ñorRa​-

vens​da​le.Tobyłdo​brywy​bór.Pa​su​jądocie​bie.

Hol​lylek​kouśmiech​nę​łasiędogo​spo​dy​ni.
–Tenczło​wiekna​praw​dęmakla​sę.Czyonza​wszeku​pu​jeko​-

bie​tomta​kiedro​giepre​zen​ty?

So​phia spoj​rza​ła na nią z wy​rzu​tem, tak jak ro​dzic stro​fu​ją​cy

upo​rczy​wienie​grzecz​nedziec​ko.

– Chodź i zrób mi go​rą​cej cze​ko​la​dy – po​wie​dzia​ła. – Po​tem,

mło​dadamo,poraspać.

–Kie​dyJu​liuswra​cadodomu?–spy​ta​łaHol​ly,gdyszłyra​zem

dokuch​ni.–Maszodnie​goja​kieświe​ści?

– Kil​ka go​dzin temu przy​słał mi ese​mes. Jego sa​mo​lot miał

opóź​nie​niewSan​tia​go.

–Możespo​ty​kasięzprzy​ja​ciół​ką?
So​phiaza​ci​snę​łausta,niere​agu​jąc.
–Dla​cze​gona​zy​waszgo„se​ño​rem”,anie„Ju​liu​sem”?–za​py​ta​-

łaHol​ly.

–Jestmoimpra​co​daw​cą.
– Wiem, ale wy​da​je​cie się dość za​przy​jaź​nie​ni. Jak dłu​go dla

nie​gopra​cu​jesz?

–Od​kądprze​niósłsiędoAr​gen​ty​ny.Tobyłoosiemlattemu.

– Więc mu​sia​łaś wi​dzieć spo​ro dziew​czyn prze​wi​ja​ją​cych się

przezjegoży​cie,co?

–Dla​cze​gotakbar​dzoin​te​re​su​jeszsięjegoży​ciem?Maszwo​-

becnie​goja​kieśpla​ny?

Hol​lypar​sk​nę​łaśmie​chem.
– Ja się nim in​te​re​su​ję? Żar​tu​jesz? On jest ostat​nią oso​bą,

wktó​rejbymsięza​ko​cha​ła.Ostat​nią.

So​phiawes​tchnę​łalek​ko.
–Tochy​bado​brze.
–Co,todlamniezawy​so​kiepro​gi?
–Nie.Dlanie​gocośta​kie​goniesta​no​wi​ło​bypro​ble​mu.My​ślę

popro​stu,żeonnieza​ko​chu​jesięzbytła​two.

– Tak jak​by​śmy mo​gli o tym de​cy​do​wać – od​par​ła Hol​ly, po

czymdo​da​łaszyb​ko:–Nieże​bymmó​wi​łanapod​sta​wiedo​świad​-
cze​niaczycoś.

–Więcjesz​czeni​g​dydlani​ko​goniestra​ci​łaśgło​wy?–za​py​ta​ła

So​phia,zer​ka​jącnaniązuko​sa.

Owo„jesz​cze”zda​wa​łosięwi​siećwpo​wie​trzu.Tobyłojakrzu​-

co​newy​zwa​nie.

–Jesz​czenie–ro​ze​śmia​łasięHol​ly,poczymdo​da​ławmy​ślach:

Ini​g​dyniestra​cę.

ROZDZIAŁÓSMY

Ju​lius nie pla​no​wał tak póź​no wra​cać do domu, ale jego lot

zSan​tia​godoBu​enosAiresopóź​niłsięokil​kago​dzinzpo​wo​du
bu​rzy.Ty​dzieńso​lid​nejpra​cy,dłu​giespo​tka​niaizbie​ra​niein​for​-
ma​cjinamiej​scunie​wie​lepo​mo​gływtłu​mie​niuuczuć,któ​reży​wił
doHol​ly.Wy​peł​nia​łajegomy​ślizakaż​dymra​zem,gdyjegoumysł
od​ry​wałsięodpra​cy.Wy​peł​nia​łateżjegocia​łoza​ka​za​ny​mipra​-
gnie​nia​miiży​wy​mipo​pę​da​mi.Na​wetjegosnypeł​nebyływi​zjijej
gięt​kie​gocia​ła,kształt​nychpier​si,bez​czel​ne​gouśmie​chuitego,
jakwy​zy​wa​ją​couno​si​łabro​dęlubjakwśmie​chumi​go​ta​łyjejbrą​-
zo​weoczy.

Nie mógł so​bie przy​po​mnieć, żeby kie​dy​kol​wiek miał więk​szą

ob​se​sjęnapunk​cieja​kiejśko​bie​ty.Tym​cza​sembyłabar​dziejod​-
le​głaodby​ciaide​al​nąpart​ner​ką,niżmógł​bytoso​biewy​obra​zić.
Jejsa​mo​wo​la,opórikrnąbr​nycha​rak​terspra​wia​ły,żewszyst​ko,
cobyłownimra​cjo​nal​neilo​gicz​ne,kur​czy​łosięwod​ra​zie.

Ju​lius czuł do sie​bie nie​chęć. Nie tyl​ko z po​wo​du nie​po​ha​mo​-

wa​ne​go po​żą​da​nia, ale tak​że dla​te​go, że wciąż nie mógł so​bie
wy​ba​czyć,żejąskrzyw​dził.Coonta​kie​goso​biemy​ślał,wy​cią​ga​-
jącjąwtenspo​sóbzba​se​nu?Coztego,żemusięsprze​ci​wia​ła?
Był do​ro​słym, wy​kształ​co​nym męż​czy​zną. Co za​mie​rzał w ten
spo​sóbosią​gnąć?

A może w se​kre​cie, pod​świa​do​mie, chciał jej do​tknąć? Aby

trzy​maćjejsek​sow​ne,mo​krecia​łoprzypul​su​ją​cymcie​pleswo​je​-
go…

Takbar​dzochciałjąpo​ca​ło​wać,żepo​wstrzy​ma​niesięodtego

byłodlanie​gotor​tu​rą.Jejustabyłytakbli​sko,żeczułjejsłod​ki
od​dech.Wciążpa​mię​tałma​gne​tycz​nąsiłęjejcia​ła,przy​cią​ga​ją​cą
gobli​żej.To,żeuda​łomusięnieprzy​ci​snąćswo​ichustdojejust
iniewsu​nąćję​zy​kamię​dzyjejpeł​newar​gi,wciążgoza​ska​ki​wa​-
ło.

Alenietyl​kofi​zycz​nypo​ciągtakgonie​po​ko​ił.Do​świad​czałtak​-

że in​nych uczuć, znacz​nie bar​dziej nie​bez​piecz​nych. On rze​czy​-
wi​ście ją lu​bił. Po​dzi​wiał jej bły​sko​tli​wość, nie​spo​koj​ną na​tu​rę
i ra​żą​ce lek​ce​wa​że​nie dla za​sad. Dla przy​zwo​ito​ści. Bra​ko​wa​ło
mu jej kpią​cej swa​wol​no​ści. Tę​sk​nił za jej do​łecz​ka​mi i za tym,
jakpso​tatań​czy​ławjejoczach.

To,żemujejbra​ko​wa​ło,byłosprzecz​nezjegoin​te​re​sem.Nie

po​wi​nien się do niej przy​wią​zy​wać. Nie była w jego ty​pie. A on
zpew​no​ściąniebyłwjejty​pie.Chcia​łasięznimprze​spaćtyl​ko
po to, żeby udo​wod​nić swo​ją ra​cję. To była dla niej tyl​ko gra,
aonbyłdlaniejje​dy​nieza​baw​ką.

Ju​lius za​par​ko​wał w ga​ra​żu i wszedł do wil​li naj​ci​szej, jak

mógł,takabyni​ko​munieprze​szko​dzić.Byładru​gawnocy,więc
miałna​dzie​ję,żejegomałygośćbyłbez​piecz​nieza​ku​ta​nywłóż​-
ku.

Niebył.
Hol​lywyj​rza​łazkuch​ni,gdywcho​dziłtyl​ny​midrzwia​mi.
–Jakmi​nę​łapo​dróż?–za​py​ta​ła.
Ju​lius nie czuł się w na​stro​ju do ba​nal​nych roz​mów. Nie gdy

wy​glą​da​ła tak do​brze, że miał ocho​tę ją schru​pać lub po​łknąć
wca​ło​ści.Jakjejsięuda​łotakła​twozmą​cićjegoumysł?

–Mę​czą​ca.
Po​de​szładonie​goko​ci​miru​cha​mi.
–Maszocho​tęnaprze​ką​skę?
–Acojestwmenu?
–Anacomaszocho​tę?
Sta​rał się nie pa​trzeć na jej usta, ale siła moc​niej​sza od tego

po​sta​no​wie​niaprzy​cią​gnę​łajegowzrokdoichso​czy​stejpeł​ni.

–Acomo​żeszmiza​ofe​ro​wać?
– Co tyl​ko ze​chcesz – po​wie​dzia​ła. – Two​je ży​cze​nie jest dla

mnieroz​ka​zem.

–My​śla​łam,żenieprzyj​mu​jeszroz​ka​zów?
Po​ło​ży​ładło​nienatwar​dychmię​śniachjegora​mion.
–Możedzi​siej​szejnocyzro​bięwy​ją​tek.
Stłu​miłdreszcz,kie​dyjejpal​ceroz​pa​la​łykaż​dynerwjegoskó​-

ry.

–Dla​cze​go?
–Stę​sk​ni​łamsięzatobą.

Ju​lius par​sk​nął śmie​chem, de​li​kat​nie ode​pchnął jej rękę i od​-

szedł.

–Idźdołóż​ka.
–Dla​cze​gominiepo​wie​dzia​łeś,żewy​jeż​dżasz?
Od​wró​ciłsięispoj​rzałnanią.
–Totyod​po​wia​daszprzedemną.Niejaprzedtobą.Czytoja​-

kośumknę​łotwo​jejuwa​dze?

Jejkar​me​lo​wo​brą​zo​weoczyprze​su​nę​łysięponimni​czymliź​-

nię​ciepło​mie​nia.

–By​łeśzko​chan​ką?
–Nie.Pra​co​wa​łem.Pa​mię​tasz?Totosło​wo,któ​respra​wia​łoci

takdużątrud​ność.

Opar​łajed​nora​mięofra​mu​gędrzwi.
–Jateżpra​co​wa​łam.Za​py​tajSo​phię.
–Za​py​tam,alenieotejpo​rze.
–Na​wetpo​sprzą​ta​łamwtwo​impo​ko​ju.
Ju​liu​so​winiepo​do​ba​łasięmyśloHol​lyznaj​du​ją​cejsięwjego

po​ko​ju.Atakna​praw​dę:zabar​dzomusiępo​do​ba​ła.Jegoumysł
wy​peł​ni​ły ob​ra​zy Hol​ly le​żą​cej na jego łóż​ku i jej wspa​nia​łe​go,
ku​szą​ce​gocia​łapo​żą​da​ją​ce​gogotaksamo,jakonpo​żą​dałjej.

–Wo​lał​bym,że​byśtamniewcho​dzi​ła.
– Dla​cze​go? Prze​cież po​zwa​lasz So​phii zmie​niać po​ściel. Dla​-

cze​gojamia​ła​bymtegoniero​bić?

Bowo​lał​bym,że​byśle​ża​ławmoimłóż​ku,aniejeście​li​ła–po​-

my​ślał,czu​jącdosie​biedzi​kieobrzy​dze​nie.

–Mamna​dzie​ję,żezo​sta​wi​łaśwszyst​kotak,jakbyło?
Jejbrwiścią​gnę​łysię.
–Cotomazna​czyć?
– Wy​da​je mi się, że w two​jej kar​to​te​ce było coś o kra​dzie​-

żach…

–Noi?
–Noiniechciał​bym,żebycośprzy​kle​iłocisiędorąk.
–Niemartwsię–skrzy​wi​łasięzlek​ce​wa​że​niem.–Niemasz

ni​cze​go,coby​ło​bymipo​trzeb​ne.

–Pozamoimcia​łem.
Ciem​ny,trium​fal​nybłyskza​pa​liłsięwjejoczach.
–Niepo​trze​bu​jęgotakbar​dzo,jaktymo​je​gocia​ła.

–Takmy​ślisz?
–Wiemto.
Ju​liuschciałudo​wod​nić–je​ślinieHol​ly,tonapew​noso​bie–że

możesięjejoprzeć.Wy​cią​gnąłrękęiob​jąłjejnad​gar​stekpal​ca​-
mi. Trzy​mał ją. Przy​trzy​my​wał. Mia​ła roz​sze​rzo​ne oczy, ale nie
ze stra​chu. Obo​je do​sko​na​le od​czy​ty​wa​li sy​gna​ły swo​ich ciał.
Przy​mknę​ła oczy, a jej od​dech za​tań​czył na jego war​gach, gdy
wspię​łasięnapal​ce.Czuł,jakjejcia​łoocie​rasięojegocia​łona
chwi​lę przed tym, za​nim ich usta się ze​tknę​ły. Nie po​ru​szył się.
Nieod​po​wie​dział.Zmu​siłsię,żebynieod​po​wia​dać.Jejję​zykpo​li​-
załjegogór​nąwar​gę,po​temdol​ną.Ku​szą​cetar​ciespra​wia​ło,że
jegoner​wydo​ma​ga​łysięwię​cej,aleonwciążtkwiłbezru​chu.

Spró​bo​wa​ła jesz​cze raz, jej ję​zyk omiótł jego dol​ną war​gę

w piesz​czo​cie tak po​tęż​nej, że jego kro​cze na​pię​ło się do bólu.
Po​trze​ba, by jej skosz​to​wać, by prze​jąć kon​tro​lę nad po​ca​łun​-
kiem była jak nie​po​wstrzy​ma​ny przy​pływ. Wy​mru​czał prze​kleń​-
stwo,wsu​wa​jącpal​cewjejwło​syiprzy​ci​ska​jącustadojejust.

Byłymięk​kieipeł​ne,sma​ko​wa​łycze​ko​la​dą,mle​kiemipo​ku​są.

Wsu​wałswójję​zykprzezjejroz​chy​lo​newar​gi,szu​ka​jącjejję​zy​-
ka,byspleśćsięznimwpo​je​dyn​ku,odktó​re​gokrewwjegożyła
po​pły​nę​ła jesz​cze szyb​ciej. Wes​tchnę​ła sek​sow​nie w przy​zwo​le​-
niu, gdy przy​cią​gnął ją bli​żej do swo​je​go cia​ła, po​zwa​la​jąc, by
czu​łajegotwar​dość,pod​nie​ce​nie,któ​re​goniemógłdłu​żejukry​-
wać.

De​li​kat​niepo​cią​gnąłjejdol​nąwar​gęzę​ba​mi,lek​kogry​ząciką​-

sa​jąc. Ona od​po​wie​dzia​ła mu se​rią wdzięcz​nych uką​szeń – nie
tyl​kowusta,aletak​żewszy​jęiwpłat​kiuszu,ssącje,do​pó​kinie
po​my​ślał,żedłu​żejniewy​trzy​ma.

Znówprze​jąłini​cja​ty​wę,opie​ra​jącjąościa​nę,rę​ko​mawo​dząc

pojejkrą​gło​ściachizgnia​ta​jącusta​mijejwar​gi.Lek​koza​kwi​li​ła,
gdy jed​na z jego dło​ni do​tknę​ła jej pier​si. Przy​lgnę​ła do nie​go
wge​ścieza​chę​ty,któ​re​muniebyłwsta​niesięoprzeć.Od​gar​nął
na bok jej bluz​kę i biu​sto​nosz, po​chy​lił gło​wę, by wziąć w usta
issaćjejsu​tek,apo​temkrą​żyćponimję​zy​kiem.Okry​wałpo​ca​-
łun​ka​micałąjejpierś,zwłasz​czajejspód,gdyusły​szałwes​tchnie​-
nie,jak​byzna​lazłszcze​gól​niewraż​li​wąstre​fęero​gen​ną.

Jej skó​ra była tam mięk​ka i gład​ka jak je​dwab. Po​cie​rał ję​zy​-

kiem ni​czym tar​ką wzdłuż pach​ną​cej krą​gło​ści, a jego zmy​sły
roz​sa​dza​ła myśl o tym, jak bar​dzo chciał​by ją po​siąść. Ob​na​żył
dru​gą pierś i pod​dał temu sa​me​mu zmy​sło​we​mu ata​ko​wi, wdy​-
cha​jącza​pachjejcia​ła–mie​szan​kękwiet​nychper​fum,któ​rejej
ku​pił, i jej wła​sne​go, urze​ka​ją​ce​go za​pa​chu. Za​pa​chu ko​bie​ty,
któ​rywy​peł​niałjegonoz​drza,do​pro​wa​dza​jącgodoobłę​du.

Zo​sta​wił jej pier​si i po​wró​cił do ust, pro​wa​dząc ję​zyk wzdłuż

gra​ni​cyjejwarg.Wes​tchnę​łabeztchuisię​gnę​łamię​dzyichcia​-
snoprzy​ci​śnię​tecia​ładoklam​ryjegopasa,ana​stęp​niedozam​ka
bły​ska​wicz​ne​go, a on nie zro​bił nic, żeby ją po​wstrzy​mać. To
byłozbytodu​rza​ją​ceuczu​cie:tecud​nema​lut​kiedło​nieoswo​ba​-
dza​ją​cego,głasz​czą​ce,za​spo​ka​ja​ją​ce.

Ichustaniemo​głysięsobąna​cie​szyć.Ni​g​dyniemiałbar​dziej

eks​cy​tu​ją​ce​go do​świad​cze​nia. Chciał po​czuć jej usta na so​bie,
pod​daćjąswo​imnaj​dzik​szymfan​ta​zjom.

Aona,jak​byod​gry​wa​jącrolęna​pi​sa​nąprzezjegowy​obraź​nię,

opa​dła przed nim na ko​la​na, osła​nia​jąc go dłoń​mi, chu​cha​jąc na
nie​goswo​imta​necz​nymod​de​chem.

Po​ło​żyłrękęnaczub​kujejgło​wyiod​cią​gnąłwtył.
–Nie–po​wie​dział.–Niemu​sisztegoro​bić.
Spoj​rza​łananie​gopy​ta​ją​co.
–Alejamy​śla​łam,żewszy​scyfa​ce​ci…?
–Toniejestbez​piecz​nebezpre​zer​wa​ty​wy–po​wie​działJu​lius.
Skrzy​wiłsięnamyślowszyst​kichmęż​czy​znach,zktó​ry​mispa​-

ła.Iluichbyło?Czytoważ​ne?Kimbył,żebytoosą​dzać?Onteż
wy​star​cza​ją​cowie​lerazyupra​wiałseks,bynieza​wszepa​mię​tać,
kie​dy,gdzie,ana​wetzkimtoro​bił.

Alenieda​ło​bysięza​po​mniećHol​lyPe​rez.
–Hol​ly.
Wsta​ła,od​gar​nia​jączauchoko​smykwło​sów.
–Więcktowy​grałtęrun​dę,co?–Na​sko​czy​łananie​gozbo​jo​-

wąminą.–Po​ca​ło​wa​łamcię,aletotypo​su​ną​łeśsięda​lej.

–Toni​g​dyniepo​win​nosięzda​rzyć.
–Chceszmnie,alenie​na​wi​dziszsie​biezato,czytak?
–Niechcęso​biekom​pli​ko​waćży​cia.Anito​bie.
–Nietakiko​mu​ni​katotrzy​ma​łamkil​kami​nuttemu,kie​dymia​-

łeśmojąpierśwustach.

– Czy mo​żesz prze​stać? – po​wie​dział Ju​lius. – Nie doj​dzie do

tego,ro​zu​miesz?

Jejbrą​zo​weoczybłysz​cza​łyzwy​cię​sko.
–Jużdotegodo​szło–wy​szep​ta​ła,przy​su​wa​jącsiętakbli​sko,

żeczuł,jakjejpier​sina​pie​ra​jąnajegotors.–Nieudacisięza​-
mknąćzpo​wro​temwklat​cetegodzi​kie​gozwie​rza.

Po​ło​żył ręce na jej bio​drach, by de​li​kat​nie ją ode​pchnąć, ale

wte​dy pra​wą dło​nią wy​czuł pod ma​te​ria​łem wy​brzu​sze​nie
wkształ​ciesze​ścia​nu.

–Comaszwkie​sze​ni?
Za​wa​ha​łasięprzezchwi​lę:
–Co?Ach…nic.
–Opróż​nijkie​sze​nie.
Wjejoczachza​mi​go​ta​łocoś,copo​dej​rza​nieprzy​po​mi​na​łopa​-

ni​kę.

–Dla​cze​go?
–Bootopro​szę.
–To,żemniepro​sisz,niezna​czy,że…
Ju​lius jed​ną ręką przy​trzy​my​wał jej lewe bio​dro, dru​gą ręką

gme​rał w jej pra​wej kie​sze​ni. Wy​cią​gnął spin​ki do man​kie​tów,
któ​raMi​ran​daku​pi​łamunauro​dzi​ny,itrzy​małjetużprzedtwa​-
rząHol​ly.

–Ze​chcia​ła​byśmipo​wie​dzieć,jaksiętuzna​la​zły?
Przy​gry​zładol​nąwar​gęiucie​kłaspoj​rze​niem.
–Mo-mogętowy​ja​śnić…
Prze​stał jej do​ty​kać, jak​by go pa​rzy​ła. Jak mógł po​my​śleć, że

nie jest rów​nie zła, jak jej za​cho​wa​nie? Jak mógł być tak głu​pi,
żebyczućdoniejja​ką​kol​wieksym​pa​tię?Ależznie​goidio​ta.

– Chcę, że​byś wy​nio​sła się stąd do rana – po​wie​dział. – Nie

chcęsłu​chaćtwo​ichwy​ja​śnień.Niemawy​ja​śnień,któ​rebymnie
za​do​wo​li​ły.

–By​łamdziświe​czo​remwtwo​jejgar​de​ro​bie.
–Cotamro​bi​łaś?
–Po​rząd​ko​wa​łamtwo​jekra​wa​ty.
Ju​liussięza​śmiał.
–Co?Le​piejniepo​tra​fisz?
– So​phia mnie za​sko​czy​ła, przy​cho​dząc nie​spo​dzie​wa​nie. Spa​-

ni​ko​wa​łam.Ukry​łamsięwgar​de​ro​bie,bomy​śla​łam,żetoty.Nie
zda​wa​łamso​biespra​wy,żewło​ży​łamtespin​kidokie​sze​ni,ażdo
te​raz. Na​praw​dę nie pa​mię​tam, że to zro​bi​łam. To mu​siał być
od​ruchalbo…albocoś…

–Czytyna​praw​dęmy​ślisz,żeje​stemażtakigłu​pi?
–Wiem,jaktowy​glą​da…
–Dla​cze​goby​łaśwmoimpo​ko​ju?
Wzru​szy​łara​mie​niem.
–Ro​zej​rzećsię.
–Zaczym?–za​py​tał.–Zadrob​ny​mi?
–Wiem,żemaszmniezazło​dziej​kę,aleniewzię​łamichce​lo​-

wo.Tobył…przy​pa​dek.

–Tak,pa​nieko​mi​sa​rzu–prze​drzeź​niałją.–Popro​stuprze​cho​-

dzi​łam przez gar​de​ro​bę pana Ra​vens​da​le’a i dia​men​to​we spin​ki
„przezprzy​pa​dek”wpa​dłymidokie​sze​ni.

Hol​lyza​ci​snę​łausta.
–Niedbamoto,coso​biemy​ślisz.Wiem,żeichnieukra​dłam,

ityl​kotosięli​czy.

– Wła​ści​wie – za​pro​te​sto​wał Ju​lius – to nie tyl​ko to się li​czy.

Kie​dy ju​tro rano za​dzwo​ni ku​ra​tor, będę mu​siał jej po​wie​dzieć,
żekra​dłaś.

–Po​wiedzjej.Zo​ba​czysz,czymnietoob​cho​dzi.
Ob​cho​dzi​łoją.Ju​liusbyłtegope​wien.Sta​nąłprzednią,natyle

bli​sko, by po​czuć cie​pło ema​nu​ją​ce z jej cia​ła. Za​ci​snął dłoń na
jej wło​sach, bli​sko skó​ry gło​wy, tak by czu​ła lek​kie na​pię​cie
wkaż​dymko​smy​ku,gdyprzy​cią​gałjejustabli​skoswo​ichwarg.
Po​zwo​lił,byjegood​dechzmie​szałsięzjejod​de​chem,draż​niącją
obiet​ni​cątego,comia​łona​dejść.

– Oto, gdzie koń​czy się two​ja gier​ka, qu​eri​da – po​wie​dział. –

Chceszmnietaksamomoc​no,jakjachcęcie​bie.Niespo​dzie​wa​-
łaśsiętego,co?My​śla​łaś,żetotybę​dziesztudyk​to​waćza​sa​dy,
aletakniejest.

Jejcia​łomu​snę​łojegocia​ło–ce​lo​wolubprzy​pad​kiem,niewie​-

dział.Aleza​uwa​żyłjejre​ak​cję–mi​gnię​ciepo​żą​da​nia,któ​reprze​-
mknę​ło po jej ry​sach, roz​sze​rze​nie źre​nic, za​czer​wie​nie​nie po​-
licz​ków.

–Za​bie​rajtełapy–za​żą​da​ła.

–Kie​dybędęmiałocho​tę.
Przy​su​nął usta jesz​cze bli​żej, wdy​cha​jąc jej za​pach, lek​ko po​-

trą​ca​jącno​semjejnos,prze​cią​ga​jącję​zy​kiempojejustach.Pro​-
wo​ku​jąc ją tak, jak wcze​śniej ona pro​wo​ko​wa​ła jego. Usły​szał,
jak gwał​tow​niej za​czerp​nę​ła od​dech, gdy jego ję​zyk za​czął pie​-
ścić ją moc​niej, bar​dziej na​tar​czy​wie. Czuł, jak Hol​ly wal​czy
zsamąsobą.Wola,bymusięoprzeć,sła​bła,takjaksła​błajego
wola.Po​chy​li​łasiękunie​mu,zroz​chy​lo​ny​miusta​mi,zdłoń​mina
jegoklat​cepier​sio​wej,uło​żo​ny​miniepła​sko,żebygoode​pchnąć,
alezprzy​gię​ty​mipal​ca​miza​ci​śnię​ty​minajegoko​szu​li,takjak​by
niechcia​łagopu​ścić.

Po​zwo​liłso​bierazje​dendo​tknąćusta​mijejust.Aleje​denraz

niewy​star​czał.Jakwogó​lemógłpo​my​śleć,żetowy​star​czy?Jej
usta roz​war​ły się jesz​cze bar​dziej pod lek​kim na​ci​skiem jego
warg,ażna​gleroz​go​rza​łana​mięt​nawy​mia​napo​ca​łun​ków,któ​ra
nanoworoz​pa​li​łajegokrew.

Jej ję​zyk sple​cio​ny z jego ję​zy​kiem, ra​mio​na owi​nię​te wo​kół

szyi, przy​cią​ga​ją​ce go bli​żej. Jego ręce po​wę​dro​wa​ły do jej
zgrab​nej pupy, przy​trzy​mu​jąc ją przy jego pul​su​ją​cym człon​ku.
Jejpier​sibyłytakmoc​nowci​śnię​tewjegotors,żeprzezwar​stwy
ubra​niaczułjędr​nesut​ki.

Hol​lysię​gnę​łarękąmię​dzyichcia​ła​miipo​gła​ska​łajegotwar​dy

czło​nek, pod​grze​wa​jąc jego żą​dzę do naj​wyż​sze​go stop​nia. On
po​stą​piłtaksamoznią,się​ga​jącpal​ca​mimię​dzyjejnogi,ażza​-
czę​ła dy​szeć tak samo cięż​ko jak on. Po​su​nął się jesz​cze da​lej,
na​pę​dza​nypra​gnie​niem,któ​re​goniemógłjużkon​tro​lo​wać.Ścią​-
gnął jej spodnie z bio​der, by do​stać się do na​giej skó​ry. Wsu​nął
wniąpa​lec,ajegoopa​no​wa​nienie​malwy​pa​ro​wa​ło,gdypo​czuł,
jak była go​rą​ca i mo​kra. Wes​tchnę​ła i przy​ci​snę​ła się do jego
ręki w żą​da​niu, do któ​re​go wy​ra​że​nia nie po​trze​ba było in​ne​go
ję​zy​kaniżten,któ​rympo​ro​zu​mie​wa​łysięichcia​ła.

Na​glechwy​ci​łagozara​mio​naiwy​gię​łasięgwał​tow​nie.Wie​lo​-

krot​nie.Czułkaż​dyskurczjejor​ga​zmu.Pa​trzył,jakroz​koszfa​la​-
miroz​ja​śniajejtwarz.

Po​ca​ło​wał ją w usta. Cięż​ko. Na​mięt​nie. Po​ły​ka​jąc ostat​nie

spa​zmyustę​pu​ją​ce​goodu​rze​nia.

Alepo​temwy​su​nę​łasięzjegouści​sku,niecał​kiemzdol​nawy​-

trzy​mać jego spoj​rze​nie. Pod​cią​gnę​ła spodnie i za​pię​ła ko​szu​lę,
apo​temskrzy​żo​wa​łaręcenapier​siachwobron​nymge​ście.

–Hol​ly…
Uśmiech​nę​łasięzprzy​mu​sem.
– Co po​win​no te​raz na​stą​pić zgod​nie z pro​to​ko​łem? Mam po​-

dzię​ko​wać?Czyzro​bićcido​brzewza​mian?

–Toniebę​dzieko​niecz​ne.
– Cóż, i tak dzię​ki – po​wie​dzia​ła. – Nie wie​dzia​łam, że mogę

takdojść.Tomusibyćkwe​stiado​brejtech​ni​ki.

Ju​liuszmierz​wiłdło​niąwło​sy.
–Niepo​wi​nie​nempo​su​waćsiętakda​le​ko.
–Nopro​ble​mo–od​par​ła.–Po​do​ba​łomisię,copew​nieza​uwa​-

ży​łeś.Atopew​nano​wość.

–Comasznamy​śli?
–Ni​g​dyprzed​temniemia​łamor​ga​zmu.
–Ni​g​dy?
–Nie,aleniemówtegożad​ne​muzmo​ichby​łych.Wiesz,ja​kie

kru​chejestmę​skie​goego.

–Ilumia​łaśpart​ne​rów?
–Czte​rech.Pię​ciu,je​ślido​daćcie​bie…Aleczytosięli​czy,je​śli

takna​praw​dęniewło​ży​łeś…?

–Nie–stwier​dziłsta​now​czoJu​lius.–Tosięnieli​czy.
Uśmiech​nę​łasięsze​ro​ko.
–Czyskoń​czy​li​śmynadziś?
Uda​łomusięnieulecpo​ku​siedo​tknię​ciajej.
–Dozo​ba​cze​niarano.Do​bra​noc.
–Tozna​czy,żeniewy​śleszmniepotymwszyst​kimdowię​zie​-

nia?

Ju​liusza​ci​snąłszczę​ki.
–Dajęcijesz​czejed​nąszan​sę.
Miałna​dzie​ję,żetegoniepo​ża​łu​je.
Po​de​szładodrzwi,żebywyjść,alewostat​niejchwi​liod​wró​ci​ła

sięispoj​rza​łananie​go.

–Gdy​bymchcia​łaprzy​własz​czyćso​bietespin​ki,my​ślisz,żeno​-

si​ła​bymjezesobąwkie​sze​ni?

–Byćmożeniemia​łaścza​su,żebyjeukryćwswo​impo​ko​ju.
Jejoczywy​trzy​ma​łybezwsty​dujegospoj​rze​nie.

–Mia​łamczas,żebyzro​bićwie​lerze​czy.Mo​głam,naprzy​kład,

za​dzwo​nićdopra​sy.Udzie​lićeks​klu​zyw​ne​gowy​wia​du.

–Dla​cze​gotegoniezro​bi​łaś?
– Nie lu​bię, kie​dy lu​dzie kła​mią na mój te​mat, więc dla​cze​go

mia​ła​bymzro​bićcośta​kie​goko​muśin​ne​mu?

Ju​liusoce​niłry​zy​ko,za​nimwy​je​chałdopra​cy,aleuznał,żeSo​-

phia utrzy​ma wszyst​ko w ry​zach. Go​spo​dy​ni strze​gła jego pry​-
wat​no​ści nie​mal bar​dziej gor​li​wie niż on sam. Ale to praw​da:
Hol​ly mo​gła mu za​szko​dzić. I sama za​ro​bić małą for​tu​nę. Wy​-
star​czył​byje​dente​le​fon.Dla​cze​gotegoniezro​bi​ła?Tona​wetnie
by​ło​by zła​ma​niem wa​run​ków jej ku​ra​te​li. Czyż​by źle ją oce​nił?
Amożetobyłospryt​nepo​su​nię​cie,żebyjejza​ufał,za​nimpój​dzie
naca​łość?

–Dzię​ku​ję,żeza​cho​wa​łaśsiętak…ho​no​ro​wo–po​wie​dział.
Jejrysyna​bra​łycy​nicz​ne​gowy​ra​zu.
–Niesły​sza​łeś,żezło​dzie​jemająswójho​nor?
–Aletycią​glepod​kre​ślasz,żenieje​steśzło​dzie​jem.
–Nieje​stem.
Ju​liuschciałjejwie​rzyć.Niebyłpe​wien,dla​cze​go.Może,żeby

niemiećpo​czu​cia,żeprze​cho​wu​jepodswo​imda​chemprze​stęp​-
cę?Amożepoto,żebymócuspra​wie​dli​wićswo​jero​sną​ceuczu​-
ciawo​becniej?Jejpo​sta​waitaupar​taduma,któ​rapo​ły​ski​wa​ła
w jej spoj​rze​niu, spra​wia​ły, że za​sta​na​wiał się, czy nie tyl​ko on
je​den jej nie do​ce​nił. Znał do​sta​tecz​nie sys​tem praw​ny, by wie​-
dzieć, że sądy nie za​wsze słu​żą spra​wie​dli​wo​ści. Na​pa​stli​wi
praw​ni​cy mo​gli ma​ta​czyć. Do​wo​dy mo​gły być sfa​bry​ko​wa​ne,
ado​breimięznisz​czo​neprzezin​sy​nu​acje.Hol​lyniemia​łapie​nię​-
dzy,niemo​gła​bysięobro​nićprzedpo​tęż​nympraw​ni​kiem.

–Jestjużpóź​no–za​uwa​żył.–Oddo​brychparugo​dzinpo​win​-

naśbyćjużwłóż​ku.

–Przyoka​zji,dzię​kizaubra​niaiko​sme​ty​ki,iwszyst​ko.
–Bar​dzopro​szę.Przyoka​zji:two​jewło​syład​niewy​glą​da​ją.
–Sąbar​dziejzno​śne,co?
–Wcze​śniejteżbyływpo​rząd​ku,alemy​śla​łem…
–Niemaspra​wy,Ju​lius–wy​du​si​łazko​lej​nymsztyw​nymuśmie​-

chem.–Czyzmie​nia​łeśwtenspo​sóbwszyst​kieswo​jedziew​czy​-
ny?

–Tynieje​steśmojądziew​czy​ną.Inie:niezmie​nia​łem.
Za​pa​dłanie​codziw​naci​sza.
Ju​lius pa​trzył, jak przy​gry​zła dol​ną war​gę, jak​by na​gle za​bra​-

kło jej tchu. Czyż​by ją ob​ra​ził, za​ła​twia​jąc fry​zje​ra? Zro​bił to,
słu​cha​jącsu​ge​stiiSo​phii,alete​raz,gdyotymmy​ślał,uznał,żeto
niebyłnaj​lep​szyko​mu​ni​kat.Czyubra​niatotak​żebyłozbytwie​-
le? Może po​czu​ła, że nie zo​sta​nie za​ak​cep​to​wa​na, do​pó​ki nie
przy​stroisięwko​lo​ro​wepiór​ka?My​ślał,żejejpo​ma​ga.Zpew​-
no​ściąniebyłoni​cze​gozłe​gowpo​da​ro​wa​niujejkil​kurze​czy,by
po​czu​łasięle​piej…chy​bażetoonpró​bo​wałpo​pra​wićso​biesa​-
mo​po​czu​ciezpo​wo​dutychsi​nia​kównajejra​mio​nach?

Po​my​ślał, jak ła​two mo​gła​by go wy​ko​rzy​stać. Wy​star​czy​ło​by

zdję​cie tych si​nia​ków i te​le​fon do wścib​skie​go dzien​ni​ka​rza,
ajegore​pu​ta​cjazo​sta​ła​byzła​ma​na.Mia​łamoż​li​wośćsięnanim
ode​grać, ale tego nie zro​bi​ła. Ty​dzień mi​nął bez żad​ne​go in​cy​-
den​tu.So​phiapo​in​for​mo​wa​łago,żeHol​lybyłaide​al​nymgo​ściem
ista​ra​łasiępo​ma​gaćnakaż​dymkro​ku.

–Je​ślimó​wisz,żenieza​mie​rza​łaśukraśćtychspi​nek,tociwie​-

rzę.

Do​pie​ropowy​po​wie​dze​niutychsłówJu​liuswnieuwie​rzył.Jej

wy​ja​śnie​niebyłocał​ko​wi​cieuza​sad​nio​ne.Mo​głabyćza​sko​czo​na
i bez​wied​nie wsu​nąć spin​ki do kie​sze​ni. Ile razy jemu zda​rzy​ło
sięzro​bićtozeswo​imiklu​cza​mi,gdyktoślubcośgoroz​pro​szy​-
ło?

Jejoczyroz​sze​rzy​łysięnachwi​lę.
–Dla​cze​go?
–Popro​stu.
–Dzię​ku​ję.–Jejgłosbyłtyl​kosu​ge​stiądźwię​ku.Wy​da​wa​łosię,

że przy​wo​łu​je się do po​rząd​ku. Na krót​ką chwi​lę pod​nio​sła ku
nie​muoczy.–Cóż,notodo​bra​noc.

Izo​sta​wi​łagoje​dy​niezuno​szą​cąsięnutąjejza​pa​chudraż​nią​-

cąjegozmy​sły.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Hol​ly za​mknę​ła drzwi do sy​pial​ni, opar​ła się o nie i wy​pu​ści​ła

dłu​gi, drżą​cy od​dech. Ju​lius jej uwie​rzył. Rze​czy​wi​ście jej uwie​-
rzył,żeniepró​bo​wa​łaukraśćtychnie​szczę​snychspi​nek.Wło​ży​-
łajetamnie​świa​do​mie.Mu​sia​ławsu​nąćjedokie​sze​ni,kie​dytyl​-
kousły​sza​łaSo​phię,iza​po​mnia​łaonich.

Dla​cze​gojejuwie​rzył?Gdy​bybyłanajegomiej​scu,ni​g​dybyjej

nieprze​ko​nał.Aleonanieufa​łani​ko​mu.Za​wszebyłaczuj​na,za​-
wszespo​dzie​wa​łasię,żektośspró​bu​jejąwy​ko​rzy​staćlubzro​bić
wko​nia.

Czy Ju​lius był inny? Czy był ty​pem oso​by, któ​ra cze​ka z osą​-

dem,do​pó​kiniedo​sta​nieewi​dent​nychdo​wo​dów?

Hol​ly za​sta​na​wia​ła się, czy nie wy​rzą​dzi​ła so​bie szko​dy, tak

bar​dzogodosie​biezra​ża​jąc.Mógł​bysięoka​zaćnaj​lep​szymso​-
jusz​ni​kiem, ja​kie​go kie​dy​kol​wiek mia​ła. Ale od​kąd go po​zna​ła,
sta​ra​łasię,żebyuwie​rzył,żejestgor​sza,niżbyławrze​czy​wi​sto​-
ści.

Czybyłozapóź​no,żebytozmie​nić?Czypo​win​nawogó​lepró​-

bo​wać? Mia​ła tu zo​stać jesz​cze tyl​ko parę ty​go​dni. Ni​g​dy nie
uda​ło jej się zbyt​nio przy​wią​zać do żad​ne​go czło​wie​ka ani do
miej​sca.Wszyst​kocią​glesięzmie​nia​ło:lu​dzie,oko​licz​no​ści…Te​-
raztym​cza​so​wąspra​wąbyłJu​liuszjegoolśnie​wa​ją​cąwil​lą.Nie
byłona​wetzbyt​nie​gosen​suprzy​zwy​cza​jaćsiędoluk​su​su.Napo​-
cząt​kuonna​wetjejtu​tajniechciał.Byłacię​ża​rem,któ​rymu​siał
znieść.

Czyza​wszemu​sia​łabyćcię​ża​rem?
Dla​cze​goktośniemógł​byjejpra​gnąćmimowszyst​kichjejwad

igłu​pich,im​pul​syw​nychza​cho​wań,któ​reprzy​spa​rza​łyjejwię​cej
kło​po​tów,niż​byso​bieży​czy​ła?

Jej cia​ło wciąż pło​nę​ło od przy​jem​no​ści, któ​rą od​czu​ła dzię​ki

Ju​liu​so​wi. Le​d​wie jej do​tknął, a ona eks​plo​do​wa​ła jak pe​tar​da.
Aleonpo​zo​sta​wałopa​no​wa​ny.Na​wetza​ofe​ro​wa​ła,żemusięod​-

wdzię​czy, ale ją po​wstrzy​mał. Nie na​ci​skał. Chro​nił ją po​przez
swo​jąpo​wścią​gli​wość.

Wichre​la​cjiza​szłaja​kaśzmia​na…sta​łosięcoś,cze​goniepo​-

tra​fi​łaokre​ślić.Niktni​g​dynieza​sto​so​wałwo​becniejdo​mnie​ma​-
nia nie​win​no​ści. Ani nie do​strzegł pod jej ma​ską oso​by, któ​rą
chcia​łabyć.

Gdyna​stęp​ne​goran​kaHol​lyze​szłanadół,byprzy​rzą​dzićśnia​-

da​nie,So​phiajużbyłanano​gach.

– Mam za​miar spę​dzić kil​ka dni z moją sio​strą – oznaj​mi​ła. –

Tak do​brze tu so​bie ra​dzisz, że chcia​ła​bym z tego sko​rzy​stać
iwziąćtro​chęwol​ne​go.Ma​riapod​je​dziepomniezakil​kami​nut.

–CzyJu​liusniemanicprze​ciw​kotemu?
–Samtoza​pro​po​no​wał.
–Na​praw​dę?
–Tak,mar​twiłsię,żebędęsięprze​pra​co​wy​wać.Pew​niemara​-

cję, za​zwy​czaj tro​chę prze​sa​dzam. Ta mała prze​rwa do​brze mi
zro​bi.

–AconatoNa​ta​lia?–za​py​ta​łaHol​ly.–Czyniepo​win​naśmnie

nad​zo​ro​wać?

So​phiaspoj​rza​łananiąznie​po​ko​jem.
–Wo​la​ła​byś,że​bymzo​sta​ła?Mogętood​wo​łać,je​ślichcesz.Je​-

stempew​na,żemojasio​straniebę​dziemia​łanicprze​ciw​ko.

– Nie, nie. Za​sta​na​wiam się tyl​ko, czy pro​gram ku​ra​te​li prze​-

wi​du​jetakąsy​tu​ację–od​par​łaHol​lyipo​my​śla​ła:Ijaktobę​dzie
zo​staćzJu​liu​sembezprzy​zwo​it​ki.

–For​mal​nietose​ñorRa​vens​da​lejestzacie​bieod​po​wie​dzial​ny.

Ja je​stem tu​taj jako prze​wod​nik, ale ty mnie nie po​trze​bu​jesz.
Podwie​lo​mawzglę​da​mije​steśbar​dziejkom​pe​tent​naniżja.Go​-
tu​jeszjakza​wo​do​wiec.Tojapo​win​nambraćodcie​bielek​cje.

–Ła​twojestdo​brzego​to​wać,ma​jącdo​stępdonaj​wyż​szejja​ko​-

ściskład​ni​ków.

So​phiauśmiech​nę​łasię.
– Mo​gła​byś za​nieść śnia​da​nie se​ño​ro​wi Ra​vens​da​le’owi? Jest

wsa​lo​ni​kunagó​rze.

–Pew​nie.
–O,Ma​riajużpod​jeż​dża.

So​phiarzu​ci​łajejpo​że​gnal​nyuśmiechiwy​szła.Hol​lypo​cze​ka​-

ła, aż kawa się za​pa​rzy, po​sta​wi​ła dzba​nek i fi​li​żan​kę na tacy
iza​bra​łanagórę.Sa​lo​nikznaj​do​wałsięnadru​gimpię​trzewil​li,
coniebyłowy​god​neprzyser​wo​wa​niuśnia​dań,aleroz​ta​czałsię
stąd pięk​ny wi​dok na ogród i je​zio​ro. Hol​ly była tu kil​ka razy,
żebyod​ku​rzyć.Żół​teikre​mo​weod​cie​niezodro​bi​nąnie​bie​skie​-
go nada​wa​ły po​ko​jo​wi świe​ży, ener​ge​tycz​ny wy​gląd, do​sko​na​ły
napo​czą​tekdnia.

Gdy Hol​ly otwo​rzy​ła ra​mie​niem drzwi, wstrzą​snął nią strach.

Drzwipro​wa​dzą​cenabal​konbyłyotwar​te.

Ju​liussie​działwpla​mieświa​tłasło​necz​ne​goprzysto​li​kuzku​-

te​goże​la​zanadja​ki​miśpa​pie​ra​mi.Mu​siałwy​czućjejobec​ność,
a może usły​szał lek​kie grze​cho​ta​nie fi​li​żan​ki na spodecz​ku, bo
spoj​rzałwgórę.

–Dzieńdo​bry.
Hol​lyczu​ła,jakwjejgar​dlewzbie​rapa​ni​ka,akrewści​nasię

wży​łach.Byłapew​na,żezamo​mentsta​niejejser​ce.Nogimia​ła
przy​gwoż​dżo​nedopod​ło​gi.Niemo​głasięru​szyć.

Ju​liuszmarsz​czyłbrwi.
–Cośjestnietak?
–Nie.–Hol​lyzro​bi​łakrokdoprzo​du,aleniemo​głaiśćda​lej.–

Hm,czymógł​byśpo​dejśćitowziąć?Zo​sta​wi​łamcośnadolena
ga​zie.

–Możepo​temwró​cisziprzy​łą​czyszsiędomnie?–za​pro​po​no​-

wał,bio​rącodniejtacęikła​dącnabal​ko​no​wymsto​le.

–Nie,dzię​ku​ję.
–Ktośwstałzłóż​kalewąnogą?
–Nieby​łamwłóż​kuwy​star​cza​ją​codłu​go–po​wie​dzia​łazlek​-

kimgry​ma​sem.

Przyj​rzałjejsięprzezchwi​lęlubdwie.
– Przyjdź tu do mnie, jak już wy​łą​czysz ku​chen​kę. Jest taki

pięk​nypo​ra​nek.Je​dze​niaikawywy​star​czydlanasoboj​ga.Weź
tyl​kojesz​czejed​nąfi​li​żan​kę.

–Po​wie​dzia​łam:nie.
–Jakchcesz.
– Mógł​byś przy​nieść tacę z po​wro​tem na dół, jak już skoń​-

czysz?–spy​ta​łaHol​ly,gdybyłaprzydrzwiach.

–Atonietwo​japra​ca?
– Czy dla​te​go wy​sła​łeś So​phię da​le​ko? Co cię tak eks​cy​tu​je

wtym,żektośwo​kółcie​bieska​cze?Po​czu​ciewła​dzy?

–Czyto,żepo​pro​si​łemcię,że​byśsiędomnieprzy​łą​czy​ła,nie

świad​czy,żeniechcęna​pa​waćsięwła​dzą?

Skrzy​żo​wa​łara​mio​naiwy​sła​łamutwar​despoj​rze​nie.
–Toocowtymwszyst​kimcho​dzi​łowczo​rajwnocy?
–Wczo​rajwnocycho​dzi​łoo…Po​my​li​łemsię,po​zwa​la​jąc,żeby

rze​czyza​szłytakda​le​ko–po​wie​dział.–Prze​pra​szam.

Hol​lyniebyłago​to​wadaćsięudo​bru​chać.Na​dalczu​łasięroz​-

draż​nio​natym,żebyłwsta​nietakła​twoudo​wod​nićjejswo​jąra​-
cjęiżeod​po​wie​dzia​łamujakwy​posz​czo​naidiot​ka.

Pod​szedłdoniej.Niedo​tknąłjej,alebyłnatylebli​sko,żeczu​ła

ku​szą​ce cie​pło jego cia​ła. Jego ciem​no​nie​bie​skie oczy trzy​ma​ły
jejwzroknade​li​kat​nejuwię​zi,przezcoza​sta​na​wia​łasię,czynie
wy​czy​tu​jewnichcze​goświę​cej,niżchcia​ła​by,żebywi​dział.

–To,comy…–za​czął.–Ni​g​dyniespo​tka​łemko​goś,ktoprzy​-

cią​gnął​by moją uwa​gę tak, jak ty to ro​bisz, ale by​ło​by bar​dzo
nie​sto​sow​ne, gdy​bym się za​an​ga​żo​wał w re​la​cję z tobą. Ro​zu​-
mieszto,praw​da?

–Obo​jeje​ste​śmydo​ro​śliiro​bi​mytozaobo​pól​nązgo​dą.
Jegopa​lecmu​snąłdółjejpo​licz​kawdo​ty​kulek​kimjakpiór​ko.
–Toniejestkwe​stiazgo​dy,tyl​kokon​we​nan​sów.Towy​glą​da​ło​-

bytak,jak​bymcięwy​ko​rzy​sty​wał.

–Aniewy​ko​rzy​stu​jeszmnie,ka​żącmisięob​słu​gi​waćiwy​da​jąc

roz​ka​zy?

Prze​stałdo​ty​kaćjejtwa​rzy.
–Pa​su​jedocie​bietwo​jeimię.Hol​ly,czy​liOstro​krzew.Niesą​-

dzę,bymkie​dy​kol​wiekspo​tkałko​gośbar​dziejkol​cza​ste​go.

–Śnia​da​niecisty​gnie–po​wie​dzia​łaHol​ly,ki​wa​jącgło​wąwkie​-

run​kupo​zo​sta​wio​nejnabal​ko​nietacy.

Ju​liuszmru​żyłoczywna​my​śle.
–Niezo​sta​wi​łaśni​cze​gonaku​chen​ce,praw​da?
–Nie…
–Więcje​śliniechceszzjeśćzemnąśnia​da​nianabal​ko​nienie

dla​te​go, że nie od​po​wia​da ci moje to​wa​rzy​stwo… – my​ślał na
głos.

Mi​nę​łapeł​nana​pię​ciaci​sza.Wresz​cieHol​lywy​pu​ści​ładrżą​ce

wes​tchnie​nie.

–Je​stemtro​chęnaba​kier…zbal​ko​na​mi.
–Bo​iszsięwy​so​ko​ści?–Niepo​wie​działtegodrwią​co.Popro​-

stu za​py​tał, jak​by to, że się boi, było cał​ko​wi​cie uza​sad​nio​ne
ijak​bynieza​mie​rzałjejztegopo​wo​duoce​niać.

–Niewy​so​ko​ści.Tyl​kobal​ko​nów.
Ujął jej rękę i trzy​mał w swo​jej dło​ni. Jego kciuk gła​skał

grzbietjejrękipo​wol​nym,ko​ją​cymru​chem.

–Todla​te​goniechcia​łaśspaćwpo​ko​juprzy​go​to​wa​nymprzez

So​phię?

Hol​lyza​ci​snę​łausta.Ni​g​dyzni​kimotymnieroz​ma​wia​ła,ale

zja​kie​gośpo​wo​duła​god​nytonJu​liu​sazniósłjejwe​wnętrz​nąblo​-
ka​dę.

– Za​my​ka​no mnie na bal​ko​nie, kie​dy by​łam dziec​kiem, nie​za​-

leż​nieodpo​go​dy.Mójoj​czymuwa​żał,żetoza​baw​ne.Niepo​zwa​-
lałmistam​tądwyjść,do​pó​kinieprze​pro​si​łamzato,cozro​bi​łam.
Nie że​bym ro​bi​ła, nie wia​do​mo co. Wy​star​czy​ło, że spoj​rza​łam
nanie​gonietakijużmnietampa​ko​wał.

– Bie​dac​two. A co na to two​ja mat​ka? Nie wsta​wia​ła się za

tobą?

–Niemo​głana​wetwsta​wićsięzasamąsobą,niemó​wiącjuż

omnie–od​par​łaHol​ly.–Takuda​łomusięznisz​czyćjejsa​mo​oce​-
nę,żewo​la​łaumrzeć.Do​pro​wa​dziłjądotego.Nie​na​wi​dzimnie,
bo nie zdo​łał mnie zła​mać. Dla​te​go wła​śnie cią​gle stwa​rza mi
pro​ble​my.Po​dą​żazamną,do​kąd​kol​wiekpój​dę.Maswo​jespo​so​-
by,żebymiprzy​po​mnieć, żeniemogęprzed nimuciec.Aleuda
misię.Uciek​nęiza​cznęnoweży​cie.

Ju​liuswziąłjejdru​gąrękęitrzy​małjeobiewde​li​kat​nym,ale

isil​nymuści​sku.

–Nietkniecię,do​pó​kije​steśzemną.Do​pil​nu​jętego.
Ser​ce Hol​ly wy​peł​ni​ła na​dzie​ja pły​ną​ca z jego nie​ugię​te​go

tonu.Jakdużocza​sumi​nę​ło,odkie​dyostat​nirazczu​łasiębez​-
piecz​nie?Na​praw​dębez​piecz​nie?

–Dzię​ku​jęci…
–Niemogęso​biewy​obra​zić,jaktrud​nemu​sia​łobyćtwo​jeży​-

ciewpo​rów​na​niuzmoim–po​wie​dział.–Twójoj​czymwy​da​jesię

gni​dą.Toonpo​wi​nientra​fićdowię​zie​nia,niety.

Hol​ly spoj​rza​ła na ich złą​czo​ne dło​nie. Jej ręce były tak małe

wpo​rów​na​niuzjegorę​ko​ma.Po​wo​lipod​nio​słananie​gowzrok.
Tawy​mia​naspoj​rzeńspra​wi​ła,żejejnogizro​bi​łysięmięk​kiejak
zwaty.

–Dla​cze​gotaknamniepa​trzysz?–spy​ta​ła.
–Jak?–Jegogłosbyłgłę​bo​ki,re​zo​nu​ją​cy.
–Jak​byśza​mie​rzałmniepo​ca​ło​wać.
Od​gar​nąłwy​ima​gi​no​wa​nyko​smykwło​sówzjejtwa​rzy.
–Skądpo​mysł,żeza​mie​rzamciępo​ca​ło​wać?
Ustamiałcen​ty​me​tryodjejwarg,jegocie​pły,mię​to​wyod​dech

pły​nąłwprostdojejust.

–Ta​kieprze​czu​cie.
Za​baw​nietrą​ciłjejwar​giswo​imi.
–Za​wszeufaszprze​czu​ciom?
Hol​lyza​rzu​ci​łamuręcenaszy​jęiprzy​tu​li​łasięmoc​niej.
–Prze​waż​nie.
Po​tarłusta​mi–raz,dwa,trzyrazy–jejwar​gi.
–Tosza​leń​stwo.Niepo​win​ni​śmytegoro​bić.
–Tego,tozna​czycze​go…?
Oparłswo​jeczo​łoojejczo​ło.
–Każmiprze​stać.
–Nie.
–Hol​ly,mu​siszmika​zać…
–Chcę,że​byśmniepo​ca​ło​wał–oświad​czy​łaHol​ly.–Chcę,że​-

byśsięzemnąko​chał.

Gdytyl​kotopo​wie​dzia​ła,zda​łaso​biespra​wę,jakbar​dzopraw​-

dzi​webyłytesło​wa.Odchwi​li,gdygospo​tka​ła,cią​gnę​ładonie​-
gojakćmadoja​snejla​tar​niwgo​rą​cąlet​niąnoc.Pra​gnie​nie,któ​-
rewniejwzbu​dzał,byłonie​po​dob​nedoni​cze​go,cze​godo​tąddo​-
świad​czy​ła.

Spoj​rzałnaniąpo​ciem​nia​ły​mizpo​żą​da​niaoczy​ma.
–Dla​cze​go?
–Po​nie​ważtypo​cią​gaszmnie,ajacie​bie,więcszko​dabybyło

ztegoniesko​rzy​stać.

Jed​ną ręką ujął jej twarz, dru​ga spo​czy​wa​ła ni​sko na jej ple​-

cach.

–Dla​cze​goja?
–Adla​cze​gonie?–od​po​wie​dzia​łapy​ta​niem.–Je​steśsin​glem.

Jateż.Więcwczympro​blem?

–Czyje​denraznamwy​star​czy?
Hol​lypo​gła​ska​łagopobro​dzie.
–Czyza​wszemu​siszwszyst​koprze​my​śleć,za​nimcośzro​bisz?

Czyni​g​dypopro​stuniepły​nieszzprą​dem?

Pod​niósłjejdłońdoustipo​ca​ło​wał,niespusz​cza​jączniejoczu.
–Aczytykie​dy​kol​wiekza​trzy​mu​jeszsię,żebypo​my​śleć,za​nim

cośzro​bisz?

–My​ślę,żepo​win​ni​śmyjaknaj​le​piejsko​rzy​staćztego,żeSo​-

phiapo​je​cha​łazwi​zy​tądosio​stry.

Czytodla​te​gowy​słałswo​jągo​spo​dy​nięzdalaoddomu?Może

tobyłonie​świa​do​me,aleotwo​rzy​łoimdro​gę,bymo​glisięwdać
wro​mansbezwi​dow​ni.

Zpo​waż​nąminąująłjejtwarzwdło​nie.
–Pra​gnęciętak,jakni​g​dyniepra​gną​łemni​ko​go.
–Jateż.
Opu​ścił gło​wę i po​ca​ło​wał ją, na​pie​ra​jąc na nią ca​łym cia​łem.

Jegoręceprze​su​nę​łysięponiejlek​ko,do​ty​ka​jąc,ba​da​jąc,od​kry​-
wa​jąc.Do​tar​łydopier​si,unio​słytop,bysiędonichdo​stać.Jego
ję​zyk wi​ro​wał po jej sut​ku i wo​kół nie​go; spra​wiał, że drża​ła
z nie​cier​pli​wo​ści, gdy jego zęby de​li​kat​nie za​ci​ska​ły się na sut​-
kach.

RęceJu​liu​saprze​su​nę​łysięwzdłużbo​kówHol​ly,bychwy​cićjej

bio​dra i przy​ci​snąć je moc​no do swo​ich bio​der. Wy​dał głę​bo​ki,
gar​dło​wydźwięk,gdysięze​tknę​li.Dźwiękapro​ba​ty,pra​gnie​nia,
su​ro​wej,pier​wot​nejżą​dzy.

–Nietu​taj–po​wie​dział,wziąłjąwra​mio​naiza​niósłdoswo​je​-

goapar​ta​men​tu.

Gdy Hol​ly po​cią​ga​ła go za sobą na ma​te​rac, za​uwa​ży​ła, że

drzwi bal​ko​no​we są otwar​te, ale ode​pchnę​ła swój strach, nie
chcącna​wetnase​kun​dęzna​leźćsięzdalaodnie​go.Całejejcia​-
łopło​nę​ło.Tęt​ni​łożą​dzątakin​ten​syw​ną,żeażosza​ła​mia​ją​cą.

Ju​lius za​jął się jej ubra​nia​mi, a ona sta​ra​ła się ścią​gnąć jego

ciu​chy.Jed​nakjejręceniewspół​pra​co​wa​łyzniąwtympo​śpiesz​-
nymdą​że​niu,bypo​czućjegonagąskó​rę.Pod​nie​ce​niespra​wia​ło,

żegme​ra​łanie​zdar​nieprzyjegogu​zi​kach,więcmu​siałjąza​stą​-
pić. Hol​ly pa​trzy​ła, jak roz​pi​na ko​szu​lę, strzą​sa ją z ra​mion
izrzu​canapod​ło​gę.Po​ło​ży​ładło​nienajegoklat​cepier​sio​wej.

Ju​liuspie​ściłjejpier​siwar​ga​miiję​zy​kiem,spra​wia​jąc,żeskrę​-

ca​ła się i drża​ła z roz​ko​szy przy każ​dym jego ru​chu. Sca​ło​wał
dro​gęodjejpier​sidobrzu​cha,za​głę​bia​jącnachwi​lęję​zykwjej
pęp​ku,za​nimpo​wiódłnimni​żej.

Hol​lywstrzy​ma​łaod​dech,kie​dydo​szedłdojejłona.Do​tykjego

wargisek​sow​netar​cieję​zy​kaspra​wia​ło,żewy​gię​łasięjakza​-
do​wo​lo​nykot.Faleor​ga​zmuza​sko​czy​łyją,opa​no​wu​jąccałecia​-
ło, wstrzą​sa​jąc nim, pod​rzu​ca​jąc w wi​rze eks​ta​zy, któ​rej dała
upustpo​przezgło​śnewes​tchnie​nia.

Gdyprzy​jem​nośćsła​bła,Ju​liuspo​bu​dziłjądono​wychwra​żeń,

klę​ka​jącmię​dzyjejuda​mi.Jegoustaznówdo​tknę​łyjejwarg,kie​-
dywcho​dziłwniązręcz​nym,głę​bo​kimpchnię​ciem,któ​respra​wi​-
ło, że całe jej cia​ło wstrzą​snę​ło się w od​po​wie​dzi. Po​cząt​ko​wo
jegopchnię​ciabyłypo​wol​neiroz​wa​ża​ne–da​wałjejczas,abydo
nie​goprzy​wy​kła.Alepo​tem,gdyna​ma​wia​łagodotegobeztchu,
zwięk​szyłtem​po,wcho​dzącgłę​biej,moc​niej,szyb​ciej,ażroz​ko​ły​-
sa​ła się, by zna​leźć się w raju. Się​gnął po​mię​dzy ich cia​ła, aby
drob​nąpiesz​czo​tąpo​mócjejszczy​to​wać.Krzyk​nę​ła,gdydo​zna​-
niaprze​le​wa​łysięprzeznią,falazafalą.Po​zwo​lił,bysięprze​to​-
czy​ły,za​nimsamdałupustswo​je​mupo​bu​dze​niu.

To było dla Hol​ly coś no​we​go: le​żeć w ra​mio​nach męż​czy​zny

i nie chcieć się od​su​nąć lub po​biec pod prysz​nic. Nie ża​ło​wać
tego,cze​mupod​da​łosięswo​jecia​ło–sa​me​mualbozapo​śred​nic​-
twempart​ne​ra.Byławwy​śmie​ni​tymsta​nieznu​że​nia,każ​dakoń​-
czy​na wy​da​wa​ła się roz​luź​nio​na, a umysł dry​fo​wał jak tra​twa
roz​bit​ków.

Pochwi​liJu​liusoparłsięnara​mio​nachispoj​rzałnanią.
–Nieje​stemdlacie​biezbytcięż​ki?
Hol​lyprze​su​nę​łaczub​kiempal​cawdółjegokrę​go​słu​pa.
–Nie.
Mu​snąłpal​cemjejdol​nąwar​gę,zza​tro​ska​nymwy​ra​zemtwa​-

rzy.

–Możeciępo​śpie​szy​łem.Tobyłale​d​wochwi​la.
–Nie–po​wie​dzia​ła.–Tobyło…ide​al​ne.Tyby​łeśide​al​ny.

Po​ca​ło​wałjąwusta.Mięk​ko.Lek​ko.
–Je​ślidaszmikil​kami​nut,będęgo​to​wynadru​gąrun​dę.
Hol​lyunio​słabrwi.
–Awięcnieskoń​czysięnajed​nymra​zie?
–Aniechceszwię​cej?
–Zda​jesię,żeza​spo​ko​ili​śmypo​żą​da​nie?
– To nie jest ta​kie po​żą​da​nie, któ​re moż​na za​spo​ko​ić jed​nym

ra​zem.

Hol​lyza​cho​wa​łaka​mien​nątwarz.
– Co su​ge​ru​jesz? Ro​mans? Zwią​zek? Nie je​stem pew​na, co

two​ja ro​dzi​na bę​dzie mia​ła do po​wie​dze​nia na te​mat cie​bie
imniejakopary.Albocoztymzro​bipra​sa.

–To,coro​bięzeswo​impry​wat​nymży​ciem,tomojaspra​wa,ni​-

ko​goin​ne​go,na​wetmo​jejro​dzi​ny.

–ASo​phia?
–Coznią?
–Coonapo​wie,gdysiędo​wie,żezesobąśpi​my?
–Niepo​wie​myjej.
–Aku​rattocośda.Zo​rien​tu​jesięodrazu,gdytyl​kowró​ci.
Prze​tur​lałsięiwstałzłóż​ka,pod​niósłspodnie,na​ło​żyłjeiza​-

piąłznie​po​trzeb​nągwał​tow​no​ścią.

–Acopo​wietwo​jaku​ra​tor,kie​dyjejpo​wiesz?
–Nieza​mie​rzamjejmó​wić.Toniejejspra​wa.
Ju​liuschwy​ciłko​szu​lęiwsu​nąłręcedorę​ka​wów.
– Nie mo​że​my tego cią​gnąć. To złe. Nie po​wi​nie​nem był po​-

zwo​lić,żebytosięsta​ło.Prze​pra​szam.Bio​ręnasie​biepeł​nąod​-
po​wie​dzial​ność.

Hol​ly spu​ści​ła nogi przez kra​wędź łóż​ka i się​gnę​ła po naj​bliż​-

szyciuch.

–Taa,pew​niepopro​stuzro​bi​łeśtozli​to​ści?
–Co?–Jegogłosbyłostry,wstrzą​śnię​ty…zmar​twio​ny.
– Prze​spa​łeś się ze mną tyl​ko dla​te​go, że zro​bi​ło ci się mnie

żal, gdy ci po​wie​dzia​łam, ja​kie bez​na​dziej​ne było moje dzie​ciń​-
stwo.

–Tonie​praw​da.
Spoj​rza​łamupro​stowoczy.
–Nie?

Prze​cią​gnąłdło​niąpowło​sach.
–Nie…Amoże.Niewiem.
Hol​lyskoń​czy​łasięubie​rać,poczympo​de​szładonie​go.
–Wpo​rząd​ku,Ju​lius.Niede​ner​wujsię.Niemamnicprze​ciw​-

ko temu, żeby się skoń​czy​ło na jed​nym ra​zie. Nie ma sen​su za​-
nad​togru​chać,bozadwaty​go​dniewy​jeż​dżam.

Pa​trzyłnaniąprzezdłuż​szą,peł​nąna​pię​ciachwi​lę.
–Przy​pusz​czam,żemaszto,cze​gochcia​łaś.
–Tozna​czy?
–Odchwi​li,gdytu​tajwe​szłaś,za​wzię​łaśsię,żebymniezła​mać,

praw​da? – po​wie​dział. – To był twój cel. Two​ja mi​sja. Zro​bi​łaś
wszyst​ko, co mo​głaś, żeby udo​wod​nić, że nie mógł​bym ci się
oprzeć.Cóż,mia​łaśra​cję.Niemo​głem.

Hol​lybyłotro​chęwstyd,bobar​dzobli​skibyłpraw​dy.Alejesz​-

czebar​dziejnie​po​ko​iłojąto,żeosta​tecz​nietoonapra​gnę​łago
bar​dziejniżko​go​kol​wiek.Niewie​dzia​ła,jakso​biera​dzićzta​kim
po​żą​da​niem.Wciążwniejtkwi​ło.Tobyłabe​stia,któ​ranie​dłu​go
obu​dzisięzno​wu.

–Cote​razzro​bisz,kie​dyjużosią​gnę​łaśswójcel?–za​py​tał.–

Udzie​liszszcze​gó​ło​we​gowy​wia​dupra​sie?

Hol​ly od​wró​ci​ła spoj​rze​nie, na wy​pa​dek gdy​by miał do​strzec,

jakbar​dzopo​czu​łasięzra​nio​na.

–Niepo​tra​fiszufaćlu​dziom.
–Janiepo​tra​fię?
Od​wró​ci​łasięzpo​wro​tem,bynanie​gospoj​rzeć.
–Czyna​praw​dęmy​ślisz,żedzie​li​ła​bymsięztobąmoimcia​łem

po to, by po​tem wszyst​kim o tym opo​wia​dać? Bar​dziej zra​ni​ła​-
bymsie​bieniżcie​bie.

– Pła​cą duże pie​nią​dze za skan​da​licz​ne hi​sto​rie. Na​praw​dę

duże.Mo​gła​byśsiędzię​kitemuusta​wić.

Hol​lyza​ci​snę​łausta,szu​ka​jącbu​tów,alezna​la​złatyl​koje​den.

Fru​stra​cjaibólsplą​ta​ły sięcia​snowjej pier​si,przezco trud​no
jejbyłood​dy​chać.Samado​star​czy​łamupo​wo​dów,żebyuwie​rzył,
że sprze​da​ła​by się, żeby mu do​ko​pać. Wsty​dli​wa praw​da była
taka,żekil​kadnitemumo​gła​bytakpo​stą​pić.Alecośsięzmie​ni​-
ło.Onasięzmie​ni​ła.Jegodo​tyk,tro​ska,obiet​ni​caochro​nyspra​-
wi​ły, że coś w niej prze​sko​czy​ło. Rze​czy, któ​rych chcia​ła wcze​-

śniej,jużniebyłytymi,któ​rychchcia​łate​raz.

Tobyłonie​po​ko​ją​ce,prze​ra​ża​ją​ce–po​zwo​lićtymro​dzą​cymsię

na​dzie​jomima​rze​niomzna​leźćpunktza​cze​pie​nia.Porazpierw​-
szywży​ciumi​gnę​łojejprzedoczy​ma,jaktojestbyćwbez​piecz​-
nym związ​ku. Z męż​czy​zną, któ​ry chciał dla niej jak naj​le​piej,
któ​rypo​mógł​byjejwy​ko​rzy​staćjejpo​ten​cjał,za​miastjąsa​bo​to​-
wać. Zo​ba​czy​ła, jak to jest być ak​cep​to​wa​ną i da​rzo​ną za​ufa​-
niem.

Byćko​cha​ną.
Hol​lywzię​ławdechizmu​si​łasię,byspoj​rzećnaJu​liu​sa.
– My​ślę, że bę​dzie naj​le​piej, je​śli za​dzwo​nisz do Na​ta​lii, żeby

mnieza​bra​ła.

–Nie.
– Dla​cze​go nie? – spy​ta​ła Hol​ly, pró​bu​jąc prze​kłuć bań​kę na​-

dziei, któ​ra za​czy​na​ła wzbie​rać w jej pier​si. – Ja tyl​ko ścią​gam
kło​po​ty.Mojemiej​scejestwwię​zie​niu,jakkie​dyśpo​wie​dzia​łeś.

Pod​szedłdoniej.Po​ło​żyłręcenajejopusz​czo​nychra​mio​nach.

Jegodo​tykbyłlek​kijakpiór​ko,alego​rą​cyjakogień.

–Ni​g​dzieniepo​je​dziesz.
Prze​su​nę​łaczub​kiemję​zy​kapowar​gachsu​chychjakpieprz.
–Niezro​bi​ła​bymtego.Nieza​dzwo​ni​ła​bymdopra​sy.
Lek​kości​snąłjejra​mio​na.
–Prze​pra​szam.
–Wpo​rząd​ku.Niedokoń​cada​łamsiępo​znaćjakoktoś,komu

mógł​byśza​ufać.

–Cojamamztobązro​bić,Hol​lyPe​rez?
–Napo​czą​tekmo​żeszmniepo​ca​ło​wać.
Wy​ci​snąłde​li​kat​nypo​ca​łu​neknajejustach.
–Apo​tem?
–Mo​żeszpo​ło​żyćswo​jądłońnamo​jejpier​si.
Ująłjejpier​siprzezubra​nie,jegooczybłysz​cza​ły.
–Icopo​tem?
Po​de​szła bli​żej, po​zwa​la​jąc, by ich od​de​chy się zmie​sza​ły, gdy

obej​mo​wa​łara​mio​na​mijegoszy​ję.

–Do​myślsię–po​wie​dzia​ła,aonprzy​lgnąłusta​midojejwarg.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Kil​kadnipóź​niejHol​lypa​trzy​ła,jakJu​liusśpi.Mo​gła​bytakpa​-

trzećnanie​gogo​dzi​na​mi,za​pa​mię​tu​jącjegorysy,za​cho​wu​jącje
w swo​im umy​śle na czas, kie​dy odej​dzie z jego ży​cia. W cią​gu
ostat​nichkil​kudnipro​wa​dzi​łazesobągłu​piągrę,uda​jąc,żenie
bę​dziemu​sia​łaopu​ścićtegomiej​sca.

Byłana​wetnatyległu​pia,bywy​obra​żaćso​bie,jakbu​du​jązJu​-

liu​sem wspól​ne ży​cie. Mają ro​dzi​nę. Ra​zem pla​nu​ją przy​szłość.
Ni​g​dy wcze​śniej nie po​zwo​li​ła so​bie ma​rzyć o tych rze​czach.
Każ​dydzieńspę​dzo​nywjegoto​wa​rzy​stwiespra​wiał,żepra​gnę​ła
gobar​dziej.Nietyl​kofi​zycz​nie,mimożetoteżsta​wa​łosięco​raz
lep​szeilep​sze.Byłowtymwię​cejin​te​lek​tu​al​nejwię​zi,ja​kiejni​g​-
dyzni​kimniemia​ła.

Hol​lyczub​kiempal​caob​ry​so​wa​łajed​nązjegobrwi.
–Obu​dzi​łeśsię?
–Nie.
Uśmiech​nę​ła się i ob​ry​so​wa​ła dru​gą brew. Lu​bi​ła jego po​czu​-

ciehu​mo​ruukry​tepodcałątąpo​zor​nąsztyw​no​ścią.

–Śnisz?–za​py​ta​ła.
–Tak,opew​nejgo​rą​cejdziew​czy​nie,któ​rależywmoimłóż​ku

ido​ty​kamnieswo​imizręcz​ny​mirącz​ka​mi.

Hol​lysię​gnę​łarękąwdół.
–Czytak?
–Mmm,wła​śnietak.
–Czywtymśniedziew​czy​naprze​su​wasięwdółtwo​je​gocia​ła,

o,wła​śnietak?

Prze​su​wa​ła się w dół, tak by pier​sia​mi mu​skać jego cia​ło, za​-

czy​na​jącodtor​su,akoń​czącnakro​czu.

–Tak–od​po​wie​działci​chympo​mru​kiem.–Ni​g​dyniechcęsię

obu​dzić.

–Weźpre​zer​wa​ty​wę,qu​eri​da.
–Chcęciępo​sma​ko​wać.

Wy​mru​czał prze​kleń​stwo, gdy prze​cią​ga​ła po nim usta​mi, do​-

pó​kinieza​cząłcięż​kood​dy​chać.Pa​trzy​łananie​go,ajejwła​sne
pod​nie​ce​niero​słowrazzefek​tem,któ​rynanimwy​wie​ra​ła.

–Hol​ly…–jęk​nął,gdyjużbyłopowszyst​kim.
–Co?
Zmarsz​czył brwi w głę​bo​kim na​my​śle. Po chwi​li jed​nak jego

rysyroz​po​go​dzi​łysię,aonuśmiech​nąłsiębla​do.

–Popro​stu…Hol​ly.
Po​gła​ska​łagopolek​koza​ro​śnię​tejbro​dzie.
–Nieda​jeszsięprzy​pad​kiempo​nieśćuczu​ciom,praw​da?
–Comasznamy​śli?
–Totyl​konate​raz.Mamnamy​ślinas.Gdymi​niemie​siąc,wy​-

jeż​dżamdoAn​glii.

Od​su​nąłrękę,któ​rągła​ska​łajegotors,iwy​do​stałsięzłóż​ka.
–Wiem.Cie​szęsię,żetakbę​dzie.
Wło​żył szla​frok i za​wią​zał pa​sek, z ka​mien​nym wy​ra​zem twa​-

rzy.

–Niewy​glą​dasznaszcze​gól​nieszczę​śli​we​goztegopo​wo​du.
Rzu​ciłjejzi​ry​to​wa​nespoj​rze​nie.
–Dla​cze​gomiał​bymniebyćszczę​śli​wyztegopo​wo​du?
Wzru​szy​łara​mio​na​mi.
–My​śla​łam,żemożebę​dziecimniebra​ko​wa​ło.
–Bę​dzie,aletoniezna​czy,żechcę,że​byśzo​sta​ła.
Hol​lyusia​dłaipod​cią​gnę​łako​la​napodbro​dę.
–Niezo​sta​ła​bym,na​wetgdy​byśmniepo​pro​sił.
–Niepo​pro​szę.
–Wpo​rząd​ku.Cie​szęsię,żetousta​li​li​śmy.
Pod​szedłdodrzwibal​ko​no​wychiod​blo​ko​wałje.Hol​lyze​sztyw​-

nia​ła.

–Coro​bisz?
–Po​trze​bu​jętro​chęświe​że​gopo​wie​trza.
Go​ryczwez​bra​ławjejgar​dle.
–Ro​bisztotyl​kopoto,żebysięmniepo​zbyć.Tookrut​ne,prze​-

cieżwiesz,jakmnietoprze​ra​ża.My​śla​łam,żero​zu​miesz.

–Totyl​kobal​kon,bła​gamcię.
Łzy wzbie​ra​ły w jej oczach, ale pró​bo​wa​ła po​wstrzy​mać je

mru​ga​niem.

–Toniejesttyl​kobal​kon,docho​le​ry!
Wsta​łazłóż​ka,cią​gnączasobąprze​ście​ra​dło,żebysięokryć.
– Spę​dzi​łam wie​le go​dzin, wie​le lat mo​je​go ży​cia w prze​ra​że​-

niu,ate​raztyuży​wasztegostra​chu,wy​ko​rzy​stu​jeszgo,bymnie
ode​pchnąć,bobo​iszsiętego,ja​kieuczu​ciawy​wo​łu​jewto​biemój
wy​jazd.

Sze​ro​kootwo​rzyłdrzwiiwy​szedłnabal​kon,sta​jącple​ca​mido

niej.Jejser​cebiłozbytszyb​ko,zbytnie​re​gu​lar​nie.Wi​dzia​łanie​-
wy​raź​nieprzezłzy.Pró​bo​wa​łauciec,aleprze​ście​ra​dło,wktó​re
byłaowi​nię​ta,utrud​ni​łojejru​chy.Po​tknę​łasięiupa​dłanapod​ło​-
gę.

–Wszyst​kowpo​rząd​ku?–Ju​liuswułam​kuse​kun​dyzna​lazłsię

przyniej.

Hol​lypac​nę​łagoporęku.
–Oczy​wi​ście,żenie.Za​mknijtedur​nedrzwi,do​brze?
Chwy​ciłjejpod​bró​dekmię​dzypa​lecwska​zu​ją​cyakciuk.
–Nicciniejest,Hol​ly.Spójrznamnie.Nicciniejest.Niktcię

nieskrzyw​dzi.

Spoj​rza​łananie​go.
–Tymnieskrzyw​dzi​łeś.Ty.Niepo​wi​nie​neśbyłtegoro​bić.
Łzypły​nę​łyjejzoczu,choćro​bi​ławszyst​ko,byjeza​trzy​mać.
–Nojuż,już… –Przy​cią​gnąłjądo sie​bie,opie​ra​jącswój pod​-

bró​deknaczub​kujejgło​wy,głasz​czącjejple​cyko​ją​cy​mi,ko​li​sty​-
miru​cha​mi.–Wpo​rząd​ku,qu​eri​da.Prze​pra​szam.Niepo​wi​nie​-
nembyłtegoro​bić.Prze​pra​szam.Ci​cho,niepłacz.

–Niepła​czę.
–Oczy​wi​ście,żenie.
–Je​stemzła,towszyst​ko.
–Oczy​wi​ście,żetak.Maszpra​wobyćzła.Za​cho​wa​łemsięjak

pa​lant.

Hol​ly słu​cha​ła jego rów​no​mier​ne​go od​de​chu, czu​ła rękę de​li​-

kat​niegłasz​czą​cąjejwło​sy.Iser​cejejsięści​ska​łonamyślotym,
jakszyb​kotosięskoń​czy.

Nieza​ko​chi​wa​łasięwnim.Nie,tyl​kopopro​stuontakbar​dzo

róż​niłsięodpo​zo​sta​łychmęż​czyzn,któ​rychspo​tka​ławprze​szło​-
ści. Był nie​wia​ry​god​nie sil​ny, ale i de​li​kat​ny, kie​dy trze​ba. Miał
ho​noriza​sa​dy.In​te​re​so​wa​łogoto,coukształ​to​wa​łojąjakooso​-

bę.

Jak mo​gła​by nie czuć odro​bi​ny żalu na myśl o nie​uchron​nym

odej​ściu?Tobyłona​tu​ral​ne.Toniezna​czy,żesięwnimza​ko​chi​-
wa​ła.

–Chcę,że​byścośdlamniezro​bi​ła.
–Co?
Ła​god​niezła​pałjązaręce.
–Chcę,że​byśwy​szłazemnąnabal​kon.
Hol​lypró​bo​wa​łasięwy​rwać,alejegouścisksięwzmoc​nił.
–Nie,nieprośmnieoto.Niemogę.
–Będęztobąprzezcałyczas.Niepusz​częcię.Za​ufajmi,Hol​-

ly.

Czymo​głatozro​bić?Za​ufać,żesta​nieprzyniej,byjejpo​móc

po​ko​naćnaj​gor​szykosz​mar?Pocie​leprze​szedłjejdreszcz.

–Nieje​stempew​na,czypo​tra​fię.Oj​czymwcią​gałmnienabal​-

kon za wło​sy. Za​my​kał mnie, a po​tem bił moją mamę na mo​ich
oczach.Niekażmitegoro​bić.Niemogę.

– Nie po​zwa​laj mu wię​cej wy​gry​wać, qu​eri​da. Przez cały ten

czasonmiałcię podkon​tro​ląprzeztwój strach.Za​ufajmi.Nie
po​zwo​lęcispaść.

Hol​lypo​my​śla​ła,żechy​bajużspa​da.Róż​neemo​cjeprze​le​wa​ły

się przez ba​rie​ry, któ​re wznio​sła wo​kół swo​je​go ser​ca. Jej me​-
cha​ni​zmyobron​nebyłybez​sil​newo​becjegoczu​ło​ści,tro​ski,wy​-
trwa​ło​ści i wspar​cia. Nie mo​gła so​bie po​zwo​lić, by stra​cić dla
nie​go gło​wę. To był tym​cza​so​wy układ, któ​ry skoń​czy się wraz
zkoń​cemjejpracspo​łecz​nych.

Ju​liusna​le​żałdozu​peł​niein​ne​goświa​ta.Nieby​ło​bywnimdla

niejmiej​sca.Byławy​rzut​kiem.Od​mień​cem.Ze​rem,któ​re​gonikt
niechciał.

– Okej… – Z jej ści​śnię​te​go ze stra​chu gar​dła wy​do​był się

szorst​kigłos.

Ju​lius za​pro​wa​dził ją do drzwi bal​ko​no​wych i otwo​rzył je,

a świe​że po​wie​trze ude​rzy​ło jej w twarz. Chwy​ci​ła go za rękę
takmoc​no,żeza​sta​na​wia​łasię,dla​cze​goniekrzy​wisięzbólu.

– Grzecz​na dziew​czyn​ka – po​wie​dział. – Te​raz po​staw krok.

Za​trzy​ma​mysię,je​ślitobę​dziedlacie​biezbytwie​le.Tyde​cy​du​-
jesz.

Hol​ly zro​bi​ła krok na bal​kon na no​gach tak nie​pew​nych jak

unowona​ro​dzo​ne​goźre​bię​cia.Sta​ra​łasięskon​cen​tro​waćnawi​-
do​kuzna​dzie​ją,żetood​cią​gniejąodmy​śliostra​chu,któ​rymro​-
ziłjądoszpi​kuko​ści.

–Do​brzeciidzie–po​chwa​lił.–Chceszspró​bo​waćzro​bićjesz​-

czekil​kakro​ków?

Wzię​ła ko​lej​ny spa​zma​tycz​ny od​dech i zdo​by​ła się na ko​lej​ny

krokna​przód.Jegodło​nieści​snę​łyjejręcenaza​chę​tę.Spoj​rza​ła
nanie​goiuśmiech​nę​łasięnie​pew​nie.

–Ład​nywi​dok.
–Tak–od​parł,aleza​uwa​ży​ła,żewca​leniepa​trzyłnawi​dok.
Hol​lyspoj​rza​łanaichzłą​czo​nedło​nie.Niepusz​czałjej.Niepo​-

py​chał jej poza gra​ni​ce jej wy​trzy​ma​ło​ści. Do​trzy​mał obiet​ni​cy.
Cię​żar stra​chu prze​stał tak gnieść jej pierś. Mo​gła od​dy​chać.
Czu​ła,jakjejtęt​nostop​nio​wozwal​nia.Niebyłauzdro​wio​na,ale
zro​bi​łapo​stę​py.Towy​star​czy​ło,bydaćjejpro​mykna​dziei.

Hol​lyspoj​rza​ławjegociem​no​nie​bie​skieoczy.
–Dzię​ku​ję…
– Ja nic nie zro​bi​łem – od​parł. – Ja tyl​ko trzy​mam two​ją dłoń.

Na​stęp​nymra​zembę​dzieła​twiej.

–Nieje​stemtegotakapew​na–po​wie​dzia​łazlek​kimdrże​niem.
–Niedo​ce​niaszsię.Mo​żeszzro​bićwszyst​ko,je​ślityl​kospró​-

bu​jesz.Maszwiel​kipo​ten​cjał.

Hol​lyod​su​nę​łasię,bywejśćzpo​wro​temdopo​ko​ju.Ła​twobyło

mu mó​wić o po​ten​cja​le. Miał do​bre wy​kształ​ce​nie, pie​nią​dze
i moż​li​wo​ści, o ja​kich ona mo​gła tyl​ko po​ma​rzyć. Jego ro​dzi​ce
możeibylitrud​ni,aleprzy​naj​mniejichmiał.Onaniemia​łani​ko​-
go.

Ju​liussta​nąłzaniąipo​ło​żyłjejdło​nienara​mio​nach.
–Chcesziśćnako​la​cję?
–Wpu​blicz​nemiej​sce?
–Zda​jesię,żere​stau​ra​cjetomiej​scapu​blicz​ne.
–Tozna​czy,żesąwnichlu​dzie,któ​rzymogąnamzro​bićzdję​-

cie.

–Znampew​nąci​chą,małąknajp​kę,gdzieniktnamniebę​dzie

prze​szka​dzał–po​wie​dział.–Fa​cet,któ​ryjąpro​wa​dzi,jestmoim
zna​jo​mym.

–Dla​cze​gotoro​bisz?–spy​ta​łaHol​lyzezmarsz​czo​ny​mibrwia​-

mi.

–Coro​bię?
–Za​cho​wu​jeszsiętak,jak​bytobyłnor​mal​nyzwią​zek.
Mię​sieńobokjegoustpo​ru​szyłsięner​wo​wo.
–Chy​baza​słu​gu​jesznato,żebyod​po​cząćodgo​to​wa​nia?
–Notoza​mówja​kieśda​nienawy​nos.
–Totyl​koko​la​cja–prze​ko​ny​wał.–Nie​razza​bie​ramSo​phięna

mia​sto.

–Wo​la​ła​bymnie.
–Dla​cze​gonie?Maszsięjużwcoubrać.
Hol​ly od​wi​nę​ła się z prze​ście​ra​dła, któ​rym była za​wi​nię​ta,

isię​gnę​łaposzla​frok.

–Cie​szęsię,żezesobąśpi​my,alenieprośmnie,że​bymza​cho​-

wy​wa​ła się tak, jak​by​śmy byli praw​dzi​wą parą. Rand​ki na mie​-
ścieniewcho​dząwgrę.

–Do​brze–po​wie​działodnie​chce​nia,alenieoszu​kałjejanina

se​kun​dę.–Za​po​mnij,żepy​ta​łem.

Hol​lyprzy​gry​zławar​gę,kie​dypo​szedłdoła​zien​ki.Byłzde​ner​-

wo​wa​ny, że od​mó​wi​ła, ale co in​ne​go mo​gła zro​bić? Przy​jem​nie
by​ło​by iść na ko​la​cję, ale jak mo​gła kon​tro​lo​wać swo​je emo​cje,
je​śli na​ma​wiał ją do ro​bie​nia rze​czy, któ​re ro​bią pary? Ro​man​-
tycz​na ko​la​cja dla dwoj​ga była nie​wła​ści​wa. Ona nie była jego
sym​pa​tią.Ni​g​dyniąniebę​dzie.

Ju​liuswie​dział,żeniemapra​waczućiry​ta​cjinaHol​lyzato,że

od​mó​wi​ławyj​ściaznimdore​stau​ra​cji.Niebyliparą.Totyl​koro​-
mans. W za​sa​dzie po​wi​nien się zga​dzać na utrzy​my​wa​nie tego
z dala od opi​nii pu​blicz​nej, ale miał ocho​tę spę​dzić z nią czas
z dala od wil​li, gdzie czu​ła się jak czło​nek per​so​ne​lu, a nie jak
rów​na mu oso​ba. Chciał, by mo​gli się za​cho​wy​wać jak dwo​je
zwy​kłychlu​dzi,któ​rzysięwza​jem​niepo​cią​ga​li.

Samfakt,żewo​la​łaniena​gła​śniaćichre​la​cji,po​twier​dzał,że

byławraż​li​waiła​twojąbyłozra​nić.Ukry​łatępo​dat​nośćnazra​-
nie​nia za fa​sa​dą oso​by, z któ​rą nie war​to za​dzie​rać. Gro​za jej
prze​szło​ści od​ra​ża​ła go. Chciał spra​wić, by wresz​cie czu​ła się
bez​piecz​na.Po​trze​bo​wałcza​su,bytoosią​gnąć.Aleilemiałtego

cza​su?Niedośćdużo.

Zja​kie​gośpo​wo​duzakaż​dymra​zem,kie​dymy​ślałojejwy​jeź​-

dzie, czuł ból po​ni​żej że​ber. Jak​by ktoś dźgał go no​żem. Co się
zniąsta​nie,gdywy​je​dziedoAn​glii?Niematamni​ko​go.Bę​dzie
zu​peł​niesama.Dokogosięzwró​ci,je​ślirze​czywe​zmązłyob​rót?

To,żemuza​ufa​ła,gdychciałjąza​braćnabal​kon,głę​bo​kogo

wzru​szy​ło. Wi​dział w jej twa​rzy lata zgro​zy, ale prze​cież sto​jąc
wjegora​mio​nach,uśmiech​nę​łasiędonie​go,ufa​jąc,żeza​pew​ni
jejbez​pie​czeń​stwo.Ktoonieza​dba,gdygoopu​ści?

Dla​cze​go,docho​le​ry,taknie​ustan​nieroz​my​ślałnadjejwy​jaz​-

dem?Oczy​wi​ście,żemu​sia​ławy​je​chać.Wła​śnietegochcia​ła.Za​-
cząćwszyst​koodnowawoj​czyź​niemat​ki.Tobyłaszan​sa,byjej
ży​ciewró​ci​łonado​bretory,bymo​głare​ali​zo​waćswo​jema​rze​nia
izo​sta​wićzasobąprze​szłość.Ju​liussta​niesięczę​ściątejprze​-
szło​ści.CzyHol​lykie​dy​kol​wiekonimpo​my​śli?Za​tę​sk​nizanim?

Przy​wo​łałsięwmy​ślachdopo​rząd​kuispró​bo​wałsięsku​pićna

pro​gra​mo​wa​niu. Nie po​wi​nien pie​lę​gno​wać tych uczuć. Mógł
chcieć zo​ba​czyć, jak Hol​ly sta​je na nogi i wy​ko​rzy​stu​je swo​je
moż​li​wo​ści.Aleto,żeniemógłspo​koj​niemy​ślećojejwy​jeź​dzie,
było śmiesz​ne. Po​cząt​ko​wo nie chciał, żeby tu przy​je​cha​ła. Jak
mógł​bychcieć,żebyzo​sta​łanaza​wsze?

Za​dzwo​niłte​le​foniJu​liuspla​no​wałgozi​gno​ro​wać,alezmie​nił

zda​nie,gdyzo​ba​czył,żetodzwo​ni​łaMi​ran​da.Wresz​cie.

–Miło,żeod​dzwa​niasz.
–Prze​pra​szam,aleniemia​łamocho​tyzni​kimroz​ma​wiać.
–Do​brzesięczu​jesz?
–Ju​lius,tojestpopro​stuże​nu​ją​ce–po​wie​dzia​ła.–Mamawy​-

cho​dzizsie​bieiporazpierw​szyniemogęjejzatowi​nić.

–Spo​tka​łaśjużtędziew​czy​nę?
–Nie.Chcętyl​koucieciukryćsięgdzieś,do​pó​kitowszyst​ko

nieucich​nie.

–Pra​sapro​si​łacięjużoko​men​tarz?
– Pew​nie, co​dzien​nie pro​szą. Naj​gor​sze, że wciąż nas po​rów​-

nu​ją.Ofi​cjal​nieje​stemte​raztą„brzyd​sząsio​strą”.

–Samawiesz,żetobzdu​ra–za​pro​te​sto​wałJu​lius.
– Wi​dzia​łeś ją? – za​py​ta​ła Mi​ran​da. – Jest osza​ła​mia​ją​ca. Jak

ja​kaśsu​per​mo​del​ka.Izgad​nij,cojesz​cze:jestpo​cząt​ku​ją​cąak​-

tor​ką.Tatajeststrasz​niedum​ny,żespło​dziłdziec​kozte​atral​ny​-
miam​bi​cja​mi.

–Wczymgra​ła?Ni​g​dywcze​śniejoniejniesły​sza​łem.
– Tyl​ko w ama​tor​skich pro​duk​cjach, ale te​raz wy​star​czy, że

poda na​zwi​sko, a roz​ło​żą przed nią czer​wo​ny dy​wan. Po​cze​kaj,
tosięprze​ko​nasz.

–Ko​nek​sjenieza​pro​wa​dząjejtakda​le​ko–stwier​dziłJu​lius.–

Dotegopo​trze​bata​len​tu.

–Niechcęotymdłu​żejroz​ma​wiać.Coucie​bie?
–Wpo​rząd​ku.Mamdużopra​cy.
–Jakza​wsze.
–Jakza​wsze–po​tak​nął,uśmie​cha​jącsiępo​nu​ro.
–Kie​dywpa​dasz?Pla​nu​jeszja​kieśod​wie​dzi​ny?
–Niete​raz.
Za​pa​dłakrót​kaci​sza.
–Maszko​goś?–za​py​ta​łaMi​ran​da.
Ju​liusod​biłpy​ta​nie,choćznałjużod​po​wiedź.
–Aty?
– Wiem, że my​ślisz, że mar​nu​ję ży​cie, ale ko​cha​łam Mar​ka –

od​po​wie​dzia​ła Mi​ran​da obron​nym to​nem, któ​re​go uży​wa​ła za​-
wsze,gdypo​ru​sza​notente​mat.

– Wiem, ko​cha​nie. A on ko​chał cie​bie. Ale gdy​by to on był na

two​immiej​scu,pew​niedote​razjużbypo​ukła​dałso​bieży​cie.

– Naj​wi​docz​niej ni​g​dy nie by​łeś za​ko​cha​ny. Nie wiesz, co to

zna​czystra​cićje​dy​nąoso​bąnaświe​cie,naktó​rejciza​le​ży.

Ju​liusznówpo​czułtona​głeukłu​ciemię​dzyże​bra​mi.Miałstra​-

cić Hol​ly. Za kil​ka dni mia​ło jej tu nie być. A on miał już ni​g​dy
wię​cejjejniezo​ba​czyć.

Takmu​sia​łobyć,bomia​łapra​woroz​po​cząćswo​jenoweży​cie

bezjegoin​ge​ren​cji.

Odło​żyłsłu​chaw​kę,gdyjegosio​strawy​li​czy​łamuty​sią​cepo​wo​-

dów, dla któ​rych po śmier​ci swo​je​go uko​cha​ne​go z dzie​ciń​stwa
ni​g​dy nie bę​dzie się spo​ty​kać z in​nym męż​czy​zną. Wes​tchnął
cięż​ko. Daw​niej za​sta​na​wiał się, czy mi​łość war​ta była ca​łe​go
tegocier​pie​nia.Dotejporytegouni​kał.

Dotejpory…

ROZDZIAŁJEDENASTY

Parędnipóź​niejJu​liusza​koń​czyłte​le​kon​fe​ren​cję,któ​ratrwa​ła

dłu​żej,niżsięspo​dzie​wał,iudałsięnapo​szu​ki​wa​nieHol​ly.Wy​-
cią​ga​łapod​bie​ra​kiemli​ście.

–Któ​ryśzogrod​ni​kówmożesiętymza​jąć–po​wie​dział.
Od​wró​ci​ła się i uśmiech​nę​ła jed​nym ze swo​ich zu​chwa​łych

uśmie​chów.

–Ajestcoś,cotwo​imzda​niempo​win​namro​bićpodda​chem?
Ob​jąłjąwta​lii,przy​cią​ga​jącjejodzia​newbi​ki​nicia​ło.
–Dla​cze​goza​wszeprze​cha​dzaszsiętunawpółro​ze​bra​na?–

wark​nąłnaniąfi​glar​nie.

–Żebycięle​piejku​sić,mójdro​gi.
Ju​liuszbli​żyłustadojejwarg.Go​rą​coema​nu​ją​ceprzyichze​-

tknię​ciuza​wszegoza​ska​ki​wa​ło.Za​chwy​ca​ło.Przy​cią​gnąłjąbli​-
żej,cie​szącsiędo​ty​kiemjejszczu​płe​go,mu​śnię​te​gosłoń​cemcia​-
ła.Ca​ło​wałją,zdej​mu​jącgóręjejbi​ki​ni.Jejręcepo​wę​dro​wa​łydo
jegoko​szu​li,roz​pi​na​jąckaż​dygu​zikzwy​wo​łu​ją​cądreszczumyśl​-
nąpo​wol​no​ścią.

Przy​ło​żyłustadojejpier​si,ssącidraż​niącje,ażtra​cącdech,

za​czę​ła ci​cho po​ję​ki​wać. Roz​wią​zał sznu​recz​ki dołu jej bi​ki​ni
iująłdłoń​mipo​ślad​ki.

–Totro​chęniefair.Je​stemcał​kiemgoła,atywpeł​niubra​ny.
–Prze​nie​śmysiędośrod​ka.
Otar​łasięonie​gozmy​sło​wo.
–Amożenaj​pierwra​zempo​pły​wa​my?
Niemógłsięoprzećtejjejza​chcian​ce.Byłatakcho​ler​niesek​-

si, że le​d​wo mógł się utrzy​mać w ry​zach. W cią​gu kil​ku se​kund
też kom​plet​nie się ro​ze​brał i był z nią w ba​se​nie. Po​ca​ło​wał ją,
aonapie​ści​łajegotors,apo​temopusz​cza​łaręceco​razni​żejini​-
żej, aż go​tów był eks​plo​do​wać. Pro​wa​dził ją ty​łem do kra​wę​dzi
ba​se​nu,aleza​miastoprzećjąple​ca​miojegobrzeg,od​wró​ciłją
tak,byjejple​cysty​ka​łysięzprzo​demjegocia​ła.Ca​ło​wałjąod

uchadoszyiizpo​wro​tem,prze​cią​ga​jącję​zy​kiempojejpach​ną​-
cym cie​le. Wy​da​ła za​chę​ca​ją​cy jęk, gdy prze​niósł się mię​dzy jej
nogi.

Wszedłwniągłę​bo​ko,le​d​wiebę​dącwsta​niesiękon​tro​lo​wać,

gdyza​ci​snę​łosięnanimjejgo​rą​ce,wil​got​necia​ło.Wciążpchał,
zwięk​sza​jąc tem​po tak, że dla rów​no​wa​gi mu​sia​ła trzy​mać się
rę​ko​ma kra​wę​dzi ba​se​nu. Czuł wspa​nia​łe pul​so​wa​nie we​wnątrz
jejcia​ła,któ​rekur​czy​łosięwo​kółnie​go,gdydo​szła,do​pro​wa​dza​-
jącijegodoosza​ła​mia​ją​ce​gowy​zwo​le​nia.

Od​wró​ci​łasięwjegora​mio​nach,pa​trzącnanie​gotwa​rząroz​-

świe​tlo​nązroz​ko​szy.

–Ro​bi​łeśtojużkie​dyśwba​se​nie?
–Nie.
–Mamszczę​ście,żeje​stemtwo​jąpierw​sząba​se​no​wą…
Ju​liuspo​ło​żyłjejpa​lecnaustach,bypo​wstrzy​maćjąodwy​po​-

wie​dze​niawul​gar​ne​gosło​wa,któ​re​gosięspo​dzie​wał.

–Nie…
Ode​pchnę​łajegorękę.
–Niebądźtakiprze​czu​lo​ny,Ju​lius.Totyl​koseks.
Tyl​koseks.Czydlanie​gotobyłtyl​koseks?Możedlaniejtak,

aledlanie​gotowni​czymnieprzy​po​mi​na​łosek​su,jakiupra​wiał
wprze​szło​ści.Seksprze​kształ​ciłsięzczy​stofi​zycz​ne​goprze​ży​-
cia w coś bar​dziej emo​cjo​nal​ne​go. Lu​bił mieć Hol​ly w po​bli​żu.
Była za​baw​na, eks​cy​tu​ją​ca i śmia​ła w taki spo​sób, któ​ry wy​cią​-
gnąłgozjegostre​fykom​for​tu.Aleonteżpo​mógłjejwyjśćzjej
stre​fy kom​for​tu. Zgo​dzi​ła się na​wet, żeby przez ostat​nich kil​ka
nocyzo​sta​wiłotwar​tedrzwibal​ko​no​wewjegopo​ko​ju,kie​dysię
ko​cha​li.

„Ko​cha​lisię”–tookre​śle​nienimwstrzą​snę​ło.Możetoniebył

„tyl​koseks”.Onsięzniąko​chał.Ubó​stwia​łojejcia​ło,upa​jałsię
za​rów​no ofia​ro​wy​wa​niem, jak i otrzy​my​wa​niem. Samo jej spoj​-
rze​niepo​bu​dza​łogo.Jejza​pachwy​star​czał,byro​biłsiętwar​dy.
Wszyst​ko, co się z nią wią​za​ło, krę​ci​ło go. Nie mógł so​bie wy​-
obra​zićin​nejko​bie​tyrów​niepo​ry​wa​ją​cejisa​tys​fak​cjo​nu​ją​cejjak
ona.

Aleonawy​jeż​dżazaczte​rydni…
Cooczy​wi​ściebyłowpo​rząd​ku.Mia​łaswo​jepla​ny,aon–swo​-

je. Nie za​le​ża​ło mu na czymś po​waż​nym. Do​brze się ba​wi​li. To
ona go na​uczy​ła się roz​luź​niać. A on po​mógł jej skon​fron​to​wać
się ze swo​im lę​kiem. Chciał, żeby jej się po​wio​dło. Jej ener​gia,
pa​sja i mo​ty​wa​cja były wspa​nia​ły​mi ce​cha​mi, je​śli tyl​ko zo​sta​ły
od​po​wied​nioukie​run​ko​wa​ne.

Hol​lyza​rzu​ci​łamura​mio​nanaszy​ję.
–Cotozamarsz​cze​nieczo​ła?
Ju​liuszmu​siłsiędouśmie​chu.
–Czyjamarsz​częczo​ło?
Po​ło​ży​łapa​lecmię​dzyjegobrwia​mi.
–Za​wszerobicisiętutakiwzgó​rek,kie​dysięza​sta​na​wiasz.
Zła​pałjejpa​leciprze​cią​gnąłponimję​zy​kiem.
–My​ślę,żemo​gli​by​śmywejśćdośrod​ka,za​nimspa​li​mysięna

raka.

–Ra​cja–przy​zna​ła.
Ju​lius stał urze​czo​ny, pa​trząc, jak wy​cho​dzi z ba​se​nu ni​czym

nim​fawod​na.Prze​rzu​ci​łamo​krewło​syprzezjed​nora​mię,wy​ci​-
snę​łaznichwodę,przy​po​mi​na​jącmusy​re​nę.Jejcia​łobyłosmu​-
kłeiopa​lo​ne,nie​od​par​cieko​bie​ce.

Za​wią​za​ładółbi​ki​niiza​czę​łasięroz​glą​daćzagórą.Jejgład​kie

czo​łona​glesięza​chmu​rzy​ło.

–Czytosa​mo​chód?–spy​ta​ła,po​śpiesz​nieza​kry​wa​jącsięrę​ko​-

ma.

Ju​lius był zbyt skon​cen​tro​wa​ny na jej wspa​nia​łym cie​le, żeby

co​kol​wiek za​uwa​żyć. Ale te​raz usły​szał chrzęst opon na żwi​rze
pod​jaz​du.

–Spo​dzie​waszsięko​goś?–za​py​ta​łaHol​ly.
Wy​sko​czyłzba​se​nuisię​gnąłpospodnie,na​wetnieza​trzy​mu​-

jącsię,żebysięosu​szyć.

–Nie.Niktniemożesiędo​staćprzezbra​mębezkodu–po​wie​-

dział.–Zo​ba​czę,ktoto.Tyzo​stańtu​taj.

Ser​ce Ju​liu​sa za​mar​ło, kie​dy zo​ba​czył czar​ną li​mu​zy​nę za​jeż​-

dża​ją​cąprzedwil​lę.Jegomat​ka.Niemógłdo​strzecwoko​li​cyni​-
ko​gozpra​sy,alewie​dział,żetoniepo​trwadłu​go.

–Zo​sta​jęucie​bie,Ju​lius–po​wie​dzia​łaEli​sa​bet​ta,pod​czasgdy

kie​row​ca po​ma​gał jej wy​siąść z sa​mo​cho​du. – Mu​sia​łam uciec.
Pra​sanieda​wa​łamianichwi​lispo​ko​ju.

–Je​cha​lituzatobą?
–Nicotymniewiem.Dla​cze​gomasztakąminę?Niecie​szysz

się, że mnie wi​dzisz? Od​wo​ła​łam resz​tę se​zo​nu na Broad​wayu,
żebyspę​dzićztobątro​chęcza​su.Toje​dy​nemiej​sce,gdziezo​sta​-
wiąmniewspo​ko​ju.

–Słu​chaj,toniejestod​po​wied​niapora.
Eli​sa​bet​tażach​nę​łasię.
– Nie wy​ma​wiaj się pra​cą. Chy​ba pra​ca może ustą​pić tro​chę

miej​scamat​ce?Zda​jeszso​biespra​wę,jakbar​dzoje​stemzroz​pa​-
czo​na? Twój oj​ciec wszyst​ko znisz​czył. – Prze​rwa​ła na chwi​lę
iprzyj​rza​łamusię.–Dla​cze​goje​steścałymo​kry?Maszźleza​-
pię​tąko​szu​lę.

–Ja…eee…bra​łemszyb​kąką​piel.Za​sko​czy​łaśmnie.
Eli​sa​bet​takon​ty​nu​owa​łaswo​jąty​ra​dę:
– Je​stem taka wście​kła. Czy wiesz, że mat​ka tej dziew​czy​ny

była po​ko​jów​ką w ho​te​lu, w któ​rym on prze​by​wał? Po​ko​jów​ką!
Jakmógłbyćtakża​ło​sny?

Ju​liusod​gar​nąłrękąmo​krewło​sy.
–Na​praw​dęniemamte​raznatocza​su.
– Ni​g​dy nie masz cza​su – stwier​dzi​ła Eli​sa​bet​ta, kro​cząc po

scho​dach.

–Mamo,niemo​żesztuzo​stać–po​wie​działJu​lius.–Toniebę​-

dzie…wy​god​ne.Mo​jejgo​spo​dy​niniebę​dzieprzezkil​kadni,aja
nieje​stemprzy​go​to​wa​nynago​ści.

Eli​sa​bet​ta ob​ró​ci​ła się z te​atral​nym świ​stem de​si​gner​skiej

spód​ni​cy.

– Dla​cze​go za​wsze mnie od​trą​casz? Nie wi​dzisz, że mu​sisz

mniete​razwspie​rać?

–Ro​zu​miem,żejestcite​razcięż​ko,aleniemo​żesztupopro​-

stuwpa​dać,nieuprze​dza​jącmnie.Mo​głaśprzy​naj​mniejza​dzwo​-
nićalbowy​słaćese​mes.

–Je​steśzkimś?Zko​chan​ką?Ktototaki?Je​steśtakiskry​ty.Ni​-

g​dynicminiemó​wisz.Na​wetpra​saniewie,cowy​czy​niasz.

Jakmógłwy​ja​śnićmat​ceswójzwią​zekzHol​ly?Czytowogó​le

byłzwią​zek?Czytyl​koro​mans?

– Lu​bię trzy​mać moje pry​wat​ne ży​cie z dala od me​diów – od​-

parł Ju​lius. – Dla​te​go twój przy​jazd to dla mnie pro​blem. Je​steś

ma​gne​semdlapa​pa​raz​zich.

– Mam na​dzie​ję, że nie weź​miesz w tej ca​łej spra​wie stro​ny

swo​je​go ojca – oświad​czy​ła Eli​sa​bet​ta, jak gdy​by nie usły​sza​ła
anisło​waztego,copo​wie​dział.

– Dla​cze​go miał​bym to ro​bić? Za​cho​wał się jak skoń​czo​ny

drań.

–Bar​dziejwi​nięzatotęwy​wło​kę,któ​ragouwio​dła–cią​gnę​ła

mat​ka,wcho​dzącprzezfron​to​wedrzwiwil​li.–Oszu​ka​łago,za​-
miastzro​bićabor​cję,zaktó​rąza​pła​cił.Przy​naj​mniejza​pro​po​no​-
wał, że zro​bi z tym po​rzą​dek, a jak ona się za​cho​wa​ła? Brnę​ła
w to da​lej i uro​dzi​ła ba​cho​ra. Przy​zwo​icie by​ło​by wy​ma​zać ten
błąd.Uda​wać,żetosięni​g​dyniewy​da​rzy​ło.Alenie…

Wła​śniewte​dypo​ja​wi​łasięschlud​nieubra​naHol​lyzwciążwil​-

got​ny​miwło​sa​mispię​ty​miztyłuwzgrab​nykok.

–Dzieńdo​bry,paniAl​ber​ti​ni–po​wie​dzia​ła.–Czymamza​nieść

panirze​czydopo​ko​ju?

Eli​sa​bet​taprzyj​rza​łasięjejkry​tycz​nie,apo​temzwró​ci​łasiędo

Ju​liu​sa:

–Mó​wi​łeś,zda​jesię,żeniematwo​jejgo​spo​dy​ni?
–Tak–od​po​wie​dział.–Hol​lyjąza​stę​pu​je.
Eli​sa​bet​taspoj​rza​łanaHol​ly,apo​temzpo​wro​temnaJu​liu​sa.

Jejrysystę​ża​ły.

– Więc to tak? Sy​piasz z wy​na​ję​tą po​mo​cą. Zu​peł​nie jak twój

oj​ciec.

Ju​liusza​ci​snąłszczę​kę.
–Niepo​zwo​lę,że​byśob​ra​ża​łaHol​ly.
Eli​sa​bet​tazwró​ci​łasiędoHol​ly:
–Przy​pusz​czam,żemy​ślisz,żesięurzą​dzasz,uwo​dzącmo​je​go

syna.

Hol​ly unio​sła pod​bró​dek, przyj​mu​jąc peł​ną chłod​nej wy​nio​sło​-

ścipo​sta​wę.

–Czymampaniprzy​nieśćdrin​kadopo​ko​ju?Cośdoje​dze​nia?

Świe​żeowo​ce?

Eli​sa​bet​taza​ci​snę​łausta.
–Sły​sza​łaś,copo​wie​dzia​łam?
–Tak,paniAl​ber​ti​ni,alezde​cy​do​wa​łamsiętozi​gno​ro​wać,po​-

nie​ważjestpanizmę​czo​napopo​dró​żyizde​ner​wo​wa​naostat​ni​mi

wy​da​rze​nia​mi–od​par​łaHol​ly.–Te​raz,je​ślichcepanidrin​kaalbo
cośin​ne​godoorzeź​wie​nia,za​dbamoto,wprze​ciw​nymra​ziepo​-
zwo​lę,żebytoJu​liuswska​załpanipo​ko​ju.

Brą​zo​we oczy Eli​sa​bet​ty bły​snę​ły, gdy od​wra​ca​ła się do Ju​liu​-

sa.

– Sły​sza​łeś, jak się do mnie zwra​ca? Po​zbądź się jej. Za​bierz

mi ją sprzed oczu. Trak​tu​je mnie pro​tek​cjo​nal​nie, jak​bym była
dziec​kiem!

–Tonieza​cho​wujsięjakdziec​ko–stro​fo​wałjąJu​lius.–Hol​ly

może za​stę​pu​je moją go​spo​dy​nię, ale to nie ozna​cza, że nie za​-
słu​gu​jenasza​cu​nek.

– W po​rząd​ku, Ju​lius – wtrą​ci​ła Hol​ly. – Po​tra​fię so​bie ra​dzić

zta​ki​misno​ba​mijaktwo​jamat​ka.

Eli​sa​bet​tazje​ży​łasię.Jejustabyłyza​cię​te,oczypło​ną​ce,dło​-

nieza​ci​śnię​te.

– Ty od​ra​ża​ją​ca świ​nio – rzu​ci​ła do Hol​ly. – On może mieć,

kogoze​chce.Dla​cze​gomiał​bychciećcie​bie?

–Je​stemświet​nawłóż​ku–po​wie​dzia​łaHol​ly.–Plus,nie​sa​mo​-

wi​cie go​tu​ję. Aha, i chy​ba nie wspo​mi​na​łam, że do​sko​na​le ro​-
bię…

– Wy​star​czy – szyb​ko prze​ciął Ju​lius. – Mamo, mu​sisz wy​je​-

chać.Po​szu​kajho​te​lu.Toniejestte​razwła​ści​wemiej​scedlacie​-
bie.

–Wy​bie​raszjąza​miastmat​ki?Cozcie​biezasyn?Każ​dywi​dzi,

żetodziew​czy​nazpleb​su.

– Swój swo​je​go za​wsze po​zna – po​wie​dzia​ła Hol​ly, spo​koj​nie

oglą​da​jącpa​znok​cie.

Eli​sa​bet​tawy​trzesz​czy​łaoczyzobu​rze​niem.
–Cotypo​wie​dzia​łaś?
–Do​bra.Poraiść.–Ju​liuswziąłmat​kępodra​mięipo​pro​wa​dził

jądocze​ka​ją​ce​gosa​mo​cho​du.

Eli​sa​bet​tanielu​bi​ła,gdywspo​mi​na​noojejpo​cho​dze​niu,wktó​-

rympa​no​wa​łastrasz​nabie​da.Utrzy​my​wa​ławta​jem​ni​cy,żewy​-
ra​sta​ła na uli​cach Flo​ren​cji jako dziec​ko sa​mot​nej mat​ki, któ​ra
pro​sty​tu​owa​łasię,żebymiećcowło​żyćdogarn​ka.Eli​sa​bet​tana
nowostwo​rzy​łasie​bie,kie​dyprze​nio​słasiędoLon​dy​nuiza​cho​-
wy​wa​łasiętak,jak​byniemia​łaprze​szło​ści.

Wsia​da​ła te​raz do sa​mo​cho​du, wy​nio​śle mach​nąw​szy je​dwab​-

nymsza​li​kiemodHer​me​sa.

–Niezni​ży​ła​bymsiędotego,żebypo​zo​sta​waćpodjed​nymda​-

chemzkimśtakpo​spo​li​tym.

Ju​liusza​mknąłdrzwiicof​nąłsięokrok.
–Za​dzwo​niędocie​biezaparędni.Dbajosie​bie.
Za​ci​snę​łaustaiwpa​trzy​łasiępro​stoprzedsie​bie.
– Za​wieź mnie z po​wro​tem na lot​ni​sko – po​wie​dzia​ła do kie​-

row​cy.–Zda​jesię,żenieje​stemtumilewi​dzia​na.

Hol​lyze​szłaposcho​dach,bydo​łą​czyćdoJu​liu​saob​ser​wu​ją​ce​-

gosa​mo​chódmat​kizjeż​dża​ją​cywdółpopod​jeź​dzie.

– Może po​su​nę​łam się odro​bi​nę za da​le​ko… tyl​ko odro​bi​nę –

po​wie​dzia​ła.

Ju​liusob​jąłją,przy​cią​gnąłbli​żejipo​ca​ło​wałwczu​bekgło​wy.
–Tyl​koodro​bi​nę.
–Wła​ści​wietodla​cze​gomnietakbro​ni​łeś?
Od​wró​ciłjąwswo​ichra​mio​nachispoj​rzałnanią.
–Adla​cze​gomiał​bymcięniebro​nić?Za​cho​wa​łasięnie​grzecz​-

nieiob​raź​li​wie.

–Niktni​g​dymnieniebro​niłalboprzy​naj​mniejniezda​rzy​łosię

tooddłuż​sze​gocza​su.

–Więcbyłanaj​wyż​szapora,żebyktośtozro​bił.
–Tomiłeztwo​jejstro​nyitakda​lej,aleniechcia​ła​bym,że​byś

zra​ziłdosie​biemat​kętyl​kozewzglę​dunamnie.Jatujużdłu​go
niezo​sta​nę.

Ju​liusniezno​sił,gdytakmó​wi​ła.Byłojużco​razbli​żejdokoń​ca

iwie​dział,żemusisięztymzmie​rzyć.GdyHol​lyodej​dzie,jego
ży​ciewró​cidonor​mal​no​ści.Nor​mal​no​ściipo​rząd​ku…ipust​ki.

–Amożezo​sta​ła​byśtro​chędłu​żej?
Jejwzrokstałsięna​glenie​uf​ny.Ostroż​ny.
–Dla​cze​gomia​ła​bymzo​stać?
Rze​czy​wi​ście:dla​cze​go?–po​my​ślałzukłu​ciemroz​cza​ro​wa​nia.

Naj​wy​raź​niejtoonbar​dziejza​an​ga​żo​wałsięemo​cjo​nal​niewten
zwią​zek,ara​czej…ro​mans.Dla​cze​gobyłtakprze​ko​na​ny,żeona
teżcośdonie​goczu​je?Oszu​ki​wałsa​me​gosie​bie,żesekspo​mo​-
żemująwso​bieroz​ko​chać.Aledlaniejseksbyłtyl​kosek​sem.
Czyniemó​wi​łamutegowie​lo​krot​nie?

Wzru​szyłra​mio​na​mi.
– Po​my​śla​łem, że może mia​ła​byś ocho​tę wy​je​chać ze mną na

pu​sty​nię.

–Na…pu​sty​nię?
– Jadę na wy​ciecz​kę, żeby spraw​dzić opro​gra​mo​wa​nie na pu​-

sty​niAta​ca​ma–po​wie​dział.–Tonaj​wy​żejpo​ło​żo​nainaj​bar​dziej
su​chapu​sty​nianaświe​cie.My​śla​łem,żemożechcia​ła​byśzemną
po​je​chać.

Za​my​śli​łasięnachwi​lę.
–Tojestna​praw​dęfaj​napro​po​zy​cja,alejużza​re​zer​wo​wa​łam

lotiniechcępła​cićzaprze​bu​ko​wa​nie.

–Niemartwsięopie​nią​dze.Jatoza​ła​twię.
– Tu nie cho​dzi o pie​nią​dze. Pod​ję​łam de​cy​zję, Ju​lius. Wy​jeż​-

dżam pod ko​niec ty​go​dnia. Cze​ka​łam na to la​ta​mi. Nie mo​żesz
mniepro​sić,że​bymzmie​ni​łapla​nytyl​kodla​te​go,żechceszmieć
ty​dzieńlubdwasek​suwię​cej.

–Tuniecho​dzioseks,docho​le​ry–po​wie​działJu​lius.
–Więcoco?
Ująłjejtwarzwdło​nie.Czułsiętak,jak​bystałjed​nąnogąnad

przy​pra​wia​ją​cąoza​wro​tygło​wyprze​pa​ścią.

– Cho​dzi o cie​bie. Chcę być z tobą. Nie ze wzglę​du na seks,

mimożejestświet​ny.Aledla​te​go,żecięlu​bię.

Jejoczyna​bra​łyscep​tycz​ne​gobły​sku.
– Ty mnie „lu​bisz”. – Nie za​brzmia​ło to jak py​ta​nie peł​ne za​-

sko​cze​nia czy stwier​dze​nie peł​ne za​chwy​tu. Ra​czej jak​by go
prze​drzeź​nia​łazapo​mo​cąta​kie​goba​nal​ne​gosło​wa.

Ju​liuspo​tarłkciu​ka​mijejkre​mo​wepo​licz​ki.
–Lu​bięto,jaksięprzyto​bieczu​ję.
–Jaksięczu​jesz?–Jejgłosbyłbez​barw​ny.Jak​bynieob​cho​dzi​-

łojej,cood​po​wie.

–Spra​wiasz,żeczu​jęsiężywy.
–Żywy?
Czy w jej gło​sie słusz​nie usły​szał nut​kę za​chwy​tu? Czy to, co

świe​ci​łowjejkar​me​lo​wo​brą​zo​wychoczach,tobyłaiskier​kana​-
dziei?

Ju​liusdałkrokwprze​paść.Niemógłjużdłu​żejne​go​waćtego,

coczuł.

–My​ślę,żesięwto​bieza​ko​cha​łem.Nie,cof​nij:za​ko​cha​łemsię

wto​bie.Niemu​szęsięnadtymna​my​ślać.Jatowiem.

–Żar​tu​jesz.
–Nieżar​tu​ję.
–Je​steśsza​lo​ny.
–Sza​lo​ny?Sza​leń​czoza​ko​cha​ny?Tak.
–Ale…aledla​cze​go?
– Dla​cze​go? – za​py​tał Ju​lius ze śmie​chem. – Po​nie​waż je​steś

naj​bar​dziej fa​scy​nu​ją​cą, uro​czą, skom​pli​ko​wa​ną i jesz​cze naj​-
słod​sząoso​bą,jakąkie​dy​kol​wiekspo​tka​łem.

Zmarsz​czy​łaczo​łowza​tro​ska​niu.
–Aletwo​jamat​kamnienie​na​wi​dzi.
– Tyl​ko dla​te​go, że jesz​cze cię nie zna. Za​ko​cha się w to​bie,

gdyzo​ba​czy,jakaje​steścu​dow​na.

– Wiesz, ja na​praw​dę cię lu​bię, ale mi​łość? Nie je​stem na​wet

pew​na,czywiem,coozna​czatosło​wo.

Ju​liussta​rałsięnieznie​chę​caćjejbra​kiemen​tu​zja​zmu.Ro​zu​-

miałtępo​wścią​gli​wość.Przy​zwy​cza​iłasię,żelu​dziejąza​wo​dzą
i wy​ko​rzy​stu​ją. Bę​dzie mu​sia​ła czuć się cał​ko​wi​cie bez​piecz​nie,
by za​ufać, że jej ser​ce nie zo​sta​nie po​de​pta​ne przez ko​goś, kto
mógł​bysięoka​zaćnie​szcze​ry.Mógłztymżyć.Ko​chałjąnatyle,
abybyćcier​pli​wymidaćjejdo​wo​dymi​ło​ści.

–Mi​łośćozna​cza,żechcesiędladru​giejoso​byjaknaj​le​piej–

po​wie​dział.–Jachcędlacie​biejaknaj​le​piej,qu​eri​da.Chcę,że​-
byśbyłaszczę​śli​wa.Że​byśczu​łasiębez​piecz​naiko​cha​na.

–Niemogęsięczućbez​piecz​nie.Nietu​taj.NiewAr​gen​ty​nie.
–Zpo​wo​dutwo​je​gooj​czy​ma?
–Na​wetniewiesz,jakąonmawła​dzę.Gdy​bywie​dział,żesię

zwią​za​li​śmy,zro​bi​ło​bysięnie​przy​jem​nie.Na​praw​dęnie​przy​jem​-
nie.

– Po​tra​fię so​bie ra​dzić z ta​ki​mi zbi​ra​mi jak twój oj​czym – po​-

wie​dział.

Wi​działjejstrach.Mógłgowy​czuć.Przy​po​mi​nałczy​jąśnie​mal

na​ma​cal​nąobec​ność.

Na​gle Hol​ly wy​cią​gnę​ła rękę i po​ka​za​ła mu ją, trzy​ma​jąc we​-

wnętrz​nąstro​nąnad​garst​kakugó​rze.

– Oto, co zro​bił mój oj​czym – po​wie​dzia​ła. – Zła​mał mi rękę

wczte​rechmiej​scach.Ka​załmiokła​maćle​ka​rzywszpi​ta​lu,ina​-
czejza​bił​bymojąmat​kęalbomnie,albonasobie.

Ju​lius spoj​rzał na bia​łą bli​znę na nad​garst​ku i za​go​to​wał się

zwście​kło​ścinato,cowy​cier​pia​ła.

– Ten czło​wiek jest prze​stęp​cą – po​wie​dział. – Musi tra​fić za

krat​ki.

Hol​lyza​śmia​łasię,alenie​we​so​ło.Nagra​ni​cyzhi​ste​rią.
–Onmatakwy​so​kopo​sta​wio​nychprzy​ja​ciół,żedłu​goniepo​-

sie​dzi.Takbyłojużwie​lerazy.Wiem,żetyl​kocze​kanaoka​zję,
żebymnieskrzyw​dzić.Dzi​więsię,żedo​tądmnieniewy​tro​pił.

Wziąłjąwra​mio​naitrzy​małmoc​no.
–Niepo​zwo​lęmucięskrzyw​dzić–za​pew​nił.–Ni​ko​muniepo​-

zwo​lęcięzra​nić.

Przy​tu​li​łapo​li​czekdojegopier​si.
– Je​steś naj​mil​szym męż​czy​zną, ja​kie​go kie​dy​kol​wiek spo​tka​-

łam.–Jejgłosbyłtakci​chy,żemu​siałwy​tę​żaćuszy,żebyjąusły​-
szeć.–Gdy​bymmia​łasięza​ko​chać,towkimśta​kimjakty.

Ju​lius oparł bro​dę o gło​wę Hol​ly, trzy​ma​jąc ją w ra​mio​nach.

Przy​siągł, że zro​bi wszyst​ko, co w jego mocy, żeby po​czu​ła się
bez​piecz​na.Niespo​cznie,do​pó​kitegonieosią​gnie.

ROZDZIAŁDWUNASTY

Na​stęp​ne​go ran​ka Hol​ly obu​dzi​ła się do​brze przed Ju​liu​sem.

Wła​ści​wietotakna​praw​dęniespa​ła,przezwięk​szośćnocyle​ża​-
ła z doj​mu​ją​cym uczu​ciem nie​po​ko​ju. So​phia wra​ca​ła dzi​siaj po
prze​dłu​żo​nympo​by​cieusio​stry.Aletoniesamfakt,żego​spo​dy​ni
do​wiesięoichzwiąz​ku,nie​po​ko​iłHol​ly.Mia​łapo​czu​cie,żeświat
ze​wnętrz​ny–tenświat,októ​rympró​bo​wa​łaza​po​mnieć–wy​cią​-
gałręce,byza​pła​ci​łazachwi​lo​weszczę​ście.

Po tym, jak Ju​lius po​wie​dział jej, że ją ko​cha, po​win​na po​czuć

się naj​szczę​śliw​szą oso​bą na świe​cie, ale za​miast tego mia​ła
wra​że​nie,jak​byku​si​łalos.Kie​dytyl​koza​czy​na​łojejsięukła​dać,
za​wszecośtoruj​no​wa​ło.Takibyłsce​na​riuszjejży​cia.Niemia​ła
nadtymkon​tro​li.Niemia​łaod​wa​gibyćszczę​śli​wa.

Hol​ly wy​śli​zgnę​ła się z łóż​ka i ci​cho prze​szła przez po​kój,

otwo​rzy​ładrzwibal​ko​no​weiwy​szłanaze​wnątrz.Na​dalzdu​mie​-
wa​łoją,jakJu​liuspo​mógłjejprze​zwy​cię​żyćpa​ra​li​żu​ją​cystrach.
Ale miał ra​cję. Po​zwo​li​ła, by jej oj​czym kon​tro​lo​wał ją po​przez
strach.

Sta​łanabal​ko​nieiwdy​cha​łaświe​żepo​wie​trzepo​ran​ka,kie​dy

te​le​fon Ju​liu​sa za​pisz​czał na noc​nym sto​li​ku. Ju​lius, sek​sow​nie
po​tar​ga​ny,się​gnąłpoko​mór​kę.Od​gar​nąłwło​syzczo​ła,czy​ta​jąc
wia​do​mość.Hol​lywi​dzia​ła,jakbled​nie.

–Cosięsta​ło?
Wy​łą​czyłte​le​fon,aleza​uwa​ży​ła,żenieodło​żyłgozpo​wro​tem

na sto​lik. Ści​skał go w dło​ni tak moc​no, że była pew​na, że za
chwi​lępęk​nieekran.Każ​dakost​kajegodło​nipo​bie​la​łazna​pię​-
cia.

–Byłprze​ciekdopra​sy.Onas.
–Cona​pi​sa​li?
–Niecho​dzioto,cona​pi​sa​li,alecopo​ka​za​li.
Ści​snę​łojąwżo​łąd​ku.
–Sązdję​cia?Je​ste​śmynazdję​ciach?

–Tak.
–Po​każmi.
– Nie, Hol​ly. Pro​szę. Le​piej bę​dzie, je​śli tego nie zo​ba​czysz.

Po​zbę​dęsiętego.Mójpraw​niksiętymzaj​mie.

Jejoczyroz​sze​rzy​łysię.
–Praw​nik?Napew​noniejestażtakźle.Jakktośmógłzro​bić

namzdję​cia?Ni​g​dziera​zemniewy​cho​dzi​li​śmy.

Twarz Ju​liu​sa mia​ła tak po​pie​la​tą bar​wę, że Hol​ly po​czu​ła

mdło​ści. Wzię​ła od nie​go te​le​fon. Tym ra​zem nie pro​te​sto​wał.
Był oszo​ło​mio​ny, wstrzą​śnię​ty. Klik​nę​ła naj​now​szą wia​do​mość.
Wy​słałjąjegobratbliź​niakzkrót​kimtek​stem:„WTF?”ilin​kiem
do ar​ty​ku​łu z dwo​ma zdję​cia​mi. Były to nie​mal por​no​gra​ficz​ne
uję​ciajejiJu​liu​sako​cha​ją​cychsięwba​se​nie.

Za​schłojejwustach.Niemo​gławy​daćzsie​biegło​su.Po​tra​fi​ła

my​ślećtyl​kootym,jakstrasz​neiza​wsty​dza​ją​cemu​sia​łotobyć
dlaJu​liu​sa.Ktośprzy​ła​pałichnajed​nejznaj​bar​dziejin​tym​nych
chwiliwy​słałtodome​diównaca​łymświe​cie.Towła​śniewnio​sła
do jego ży​cia. Wie​dzia​ła do​kład​nie, kto był po dru​giej stro​nie
obiek​ty​wu. Za​wsze tak bę​dzie, do​pó​ki jej oj​czym żyje. Znisz​czy
jąikaż​de​go,nakimbę​dziejejza​le​ża​ło.

Hol​lyza​czę​łazbie​raćswo​jerze​czyiupy​chaćjeprzy​pad​ko​wo

wple​ca​ku,któ​rytrzy​ma​ławjegosza​fie.

–Coro​bisz?
–Od​cho​dzę.
–Niemo​żeszodejść.
– Mu​szę odejść, Ju​lius. Przy​spo​rzy​łam ci tylu kło​po​tów. Przy​-

zna​ję,żechcia​łamtego,kie​dytuprzy​je​cha​łam,alena​wetwe​dług
mo​ichstan​dar​dówtoza​szłozada​le​ko.

–Chy​baniesą​dzisz,żecięzatowi​nię?
–Tomojawina–po​wie​dzia​łaHol​ly.–Skrzyw​dzi​łamcię,bota​-

kiewła​śnierze​czyprzy​tra​fia​jąsięlu​dziom,naktó​rychmiza​le​ży.
Ruj​nu​jęimży​cie.

–Za​le​życinamnie?
Hol​lywmy​ślachugry​złasięwję​zyk.
–Nieje​stemwto​bieza​ko​cha​na,je​śliotopy​tasz.
–Niewie​rzęci–od​parł.–Ko​chaszmnie.Dla​te​goucie​kaszjak

wy​stra​szo​ny kró​lik. Je​steś zbyt prze​ra​żo​na, by po​zwo​lić mi to

na​pra​wić. A prze​cież chcia​ła​byś za​ufać, że mogę za​pew​nić ci
bez​pie​czeń​stwo,cho​ciażniktwcze​śniejniebyłwsta​nietegozro​-
bić.Alejaje​stemwsta​nie,Hol​ly.Mu​siszmiza​ufać.Niepo​zwo​lę
ni​ko​mucięskrzyw​dzić.

Hol​lychcia​łamuufać.Ażdobólupra​gnę​ławie​rzyć,żeza​le​ża​-

łomunaniejtak,bypo​świę​cićdlaniejswo​jąpry​wat​ność,re​pu​ta​-
cję,ana​wetro​dzi​nę.Aleonaniebyłategowar​ta.Wie​dzia​ła,że
osta​tecz​nie bę​dzie miał do niej o to żal. Pra​sa ni​g​dy nie da im
spo​ko​ju.Jejoj​czymjużsięotopo​sta​ra.Iosta​tecz​nieznisz​czyich
zwią​zek.

–Chy​bamnieniesłu​cha​łeś,Ju​lius.Niechcęzo​stać.Niezo​sta​-

nę,choć​byśmiza​pła​cił.Mampla​nyiichniezmie​nię.Mojaprzy​-
szłośćjestwAn​glii;anietu​tajztobą.

Za​ci​snąłusta.Jegodło​nieza​ci​ska​łysięiroz​luź​nia​ły.Hol​lymia​-

ławra​że​nie,żewal​czyzchę​ciąprzy​cią​gnię​ciajejdosie​bie.

–Do​brze–po​wie​działwkoń​cu.–Wy​jedź.Za​dzwo​niędoNa​ta​-

lii,żebypocie​bieprzy​je​cha​ła.Niebę​dzieszmo​głaopu​ścićkra​ju,
do​pó​kinieupły​nieczastwo​ichpracspo​łecz​nych.

Hol​lywie​dzia​ła,żetobędąnaj​dłuż​szetrzydnijejży​cia.

Ju​lius stał w ka​mien​nym mil​cze​niu, gdy Hol​ly od​jeż​dża​ła ze

swo​jąku​ra​tor.Czułsiętak,jak​byjegoser​cewle​kłosięztyłusa​-
mo​cho​du. Był pe​wien, że kła​ma​ła, a jed​nak… co, je​śli się my​lił?
Je​śli wy​sta​wi​ła go już na sa​mym po​cząt​ku? Sama przy​zna​ła się
do chę​ci utrud​nie​nia mu ży​cia. Wró​cił my​śla​mi do sy​tu​acji nad
ba​se​nem.Zakaż​dymra​zemtoonagotamzwa​bia​ła…Tobyłjej
po​mysł, żeby się tam ko​chać. Czy dla​te​go, żeby móc go wro​bić
iza​wsty​dzićwspo​sóbnaj​bar​dziejszo​ku​ją​cyzmoż​li​wych?

Ale po​tem po​my​ślał, że za​ufa​ła mu do​sta​tecz​nie, aby opo​wie​-

dzieć mu o strasz​nych rze​czach, któ​rych do​świad​czy​ła jako
dziec​ko.Toniebyłouda​wa​ne.Jejbli​znytopo​świad​cza​ły.Zatym
skan​da​lemzezdję​cia​mistałjejoj​czym.Napew​no.Ju​liusmusito
udo​wod​nić.Gdy​byuda​łomusięspra​wić,żespra​wie​dli​wo​ścista​-
nie się za​dość, to może Hol​ly mo​gła​by do​sta​tecz​nie mu za​ufać,
byprzy​znaćsiędoswo​ichuczuć.

Się​gnąłpote​le​foniza​dzwo​niłdobli​skie​goprzy​ja​cie​la,Le​an​dra

Al​le​gret​tie​go,któ​ryzaj​mo​wałsiętro​pie​niemprze​stępstwksię​go​-

wych,oszustwzwią​za​nychzpra​niembrud​nychpie​nię​dzyorazin​-
nejprze​stęp​czo​ściwy​so​kopo​sta​wio​nychosób.

Hol​lydo​tar​ławresz​ciedoAn​glii.Zna​la​złama​leń​kiemiesz​ka​nie

w cen​trum Lon​dy​nu, a na​wet do​sta​ła pra​cę w de​li​ka​te​sach, co
po​win​nojejdaćpo​czu​cie,żespeł​ni​łaswo​jeza​mie​rze​nia,alebyła
nie​szczę​śli​wa.Całelatama​rzy​łaochwi​li,kie​dybę​dziemo​głaro​-
bićnor​mal​nerze​czy–ta​kie,ja​kiero​biąnor​mal​nilu​dzie,ajed​nak
czu​łasięza​gu​bio​na.Pu​sta.Jak​byjejcze​gośbra​ko​wa​ło.Niemia​-
ła wia​do​mo​ści od Ju​liu​sa, ale wła​ści​wie się ich nie spo​dzie​wa​ła.
Wy​rzu​ci​ła go ze swo​je​go ży​cia je​dy​nym spo​so​bem, jaki zna​ła.
De​fi​ni​tyw​nie.

Aletę​sk​ni​łazanim.Po​czu​ciebez​pie​czeń​stwa,któ​rejejza​pew​-

niał, sta​ło się wi​docz​ne do​pie​ro wte​dy, kie​dy nie było go przy
niej.Mia​ławra​że​nie,jak​byza​bra​kłojejko​twi​cy–byłajakpa​pie​-
ro​wałó​decz​kanaśrod​kuoce​anu.

Hol​lymia​łaaku​ratprze​rwęnaher​ba​tęi,sie​dzącwpo​bli​skiej

ka​wiar​ni, prze​kart​ko​wy​wa​ła dzien​nik, kie​dy jej wzrok przy​kuł
ar​ty​kułdłu​go​ściparuaka​pi​tównate​matnie​daw​ne​gooskar​że​nia
oprze​stęp​stwowAr​gen​ty​nie.Jejoczyroz​sze​rzy​łysięzezdu​mie​-
nia, kie​dy zo​ba​czy​ła, że na​zwi​sko jej oj​czy​ma jest klu​czo​we
w do​cho​dze​niu obej​mu​ją​cym pra​nie brud​nych pie​nię​dzy i prze​-
mytnar​ko​ty​kówtrwa​ją​cyodpo​naddwu​dzie​stulat.

Hol​ly usia​dła w fo​te​lu z wes​tchnie​niem zdu​mie​nia. A więc

w koń​cu się to sta​ło. Ad​wo​kat Fran​co Mo​ra​le​sa po​wie​dział, że
jegoklientprzy​znałsiędowiny.Jakdotegodo​szło?Ktozatym
stał?

Uciskwjejser​cuna​gleze​lżał.ToJu​lius.Oczy​wi​ścietoonwy​-

tro​pił jej oj​czy​ma. Czyż nie obie​cał, że ni​ko​mu nie po​zwo​li jej
skrzyw​dzić?Do​trzy​małsło​wa.Po​ko​nałjed​ne​goznaj​bar​dziejnie​-
uchwyt​nychprze​stęp​cówAr​gen​ty​nyiza​pro​wa​dziłgoprzedsąd.
Dlaniej.

Hol​lyze​sko​czy​łazmiej​sca.Musisięznimzo​ba​czyćioso​bi​ście

mupo​dzię​ko​wać.Po​wie​dziećmu…co?Usia​dłazpo​wro​temwfo​-
te​lu. Nie na​le​ża​ła do jego świa​ta. Pra​co​wa​ła w gar​ma​że​rii, nie
mia​łażad​nychkwa​li​fi​ka​cji,aonbyłsy​nemzna​ko​mi​tychak​to​rów.

Ajegomat​kajejnie​na​wi​dzi​ła.

–Czytomiej​scejestza​ję​te?
Za​py​ta​łaja​kaśko​bie​ta,sta​jącobokpu​ste​gofo​te​lapoprze​ciw​-

nejstro​niesto​li​ka.Wy​glą​da​ładziw​niezna​jo​mo,aleHol​lyniepo​-
tra​fi​łajejsko​ja​rzyć.Możeob​słu​gi​wa​łająostat​niowskle​pie.

–Nie,zresz​tąjaza​razwy​cho​dzę.
Ko​bie​tausia​dła.
–Niepo​zna​jeszmnie,praw​da?
Hol​lyza​mru​ga​ła,gdyko​bie​tazdję​łaoku​la​ryprze​ciw​sło​necz​ne.

Te​razdo​pie​rozda​łaso​biespra​wę,żebyłyoneczę​ściąprze​bra​-
nia.Zresz​tąbar​dzozmyśl​ne​go.Chy​baniktwtejskrom​nej,ma​łej
ka​wiar​ni nie roz​po​znał​by Eli​sa​bet​ty Al​ber​ti​ni ubra​nej jak klo​-
szard​ka.

– Nie – przy​zna​ła Hol​ly. – Na​wet pani ak​cent jest inny. Ale

wsu​miepew​nieumiepaniudaćpra​wiekaż​dyak​cent.

Eli​sa​bet​tauśmiech​nę​łasiędoniejszel​mow​sko.
–Ijakcisiępo​do​bawLon​dy​nie?
–Jestwspa​nia​le.Świet​nie.Zna​ko​mi​cie.
– Le​piej nie zmie​niaj pra​cy – po​wie​dzia​ła Eli​sa​bet​ta. – Je​steś

fa​tal​nąak​tor​ką.

Hol​lyskrzy​wi​łasię.
–Tak,wiem,alecopaniturobipotym,cosięwy​da​rzy​łouJu​-

liu​sa?Jakmnietupanizna​la​zła?

–Ju​liusmipo​wie​dział,gdzieje​steś.
–Aleskądontowie​dział?
–Maswo​jespo​so​by,żebysiędo​wie​dzieć–od​par​łaEli​sa​bet​ta.

– Słu​chaj, my​li​łam się, mó​wiąc do cie​bie w ten spo​sób. Ro​dzi​ce
Ri​char​da po​trak​to​wa​li mnie tak samo wie​le lat temu, gdy przy​-
wiózł mnie do nich, żeby mnie przed​sta​wić. Spra​wi​li, że po​czu​-
łamsiębez​war​to​ścio​wa.Przy​się​głamso​bie,żeni​g​dyniezwró​cę
sięwtenspo​sóbdoswo​jejsy​no​wej,apo​tempo​trak​to​wa​łamtak
cie​bie.

–Sy​no​wej?–po​wie​dzia​łaHol​ly,marsz​czącbrwi.–Niktnicnie

mó​wił o mał​żeń​stwie. Mie​li​śmy ro​mans, to wszyst​ko, a te​raz to
jużskoń​czo​ne.

–Oncięko​cha,Hol​ly.Ibę​dziechciałsięztobąoże​nić,botaki

jużjest.

–Czytoonspra​wił,żeprzy​szłamniepaniprze​pro​sić?

Eli​sa​bet​tazro​bi​łakon​spi​ra​cyj​nąminę.
– Czy to waż​ne? Je​śli się z tobą oże​ni, będę mu​sia​ła to za​ak​-

cep​to​waćalbogostra​cę.

–Niepo​wi​nienpanina​ma​wiać.Jestpanijegomat​ką.Maszczę​-

ście,żepa​niąma.Jachcia​ła​bymmiećmat​kę,aleniemamni​ko​-
go.

Eli​sa​bet​tapo​ło​ży​ładłońnaręceHol​lyilek​kojąuści​snę​ła.
–Nieje​stemnaj​lep​sząmat​kąnaświe​cie.Wiemtoismut​nomi

zakaż​dymra​zem,gdyotympo​my​ślę,więcsta​ramsięotymnie
my​śleć. – Cof​nę​ła rękę, jak gdy​by nie mo​gła dłu​go ni​ko​go do​ty​-
kać.–Alektowie?Możebędęlep​sząte​ścio​wą.

–Tozna​czy,żeniebę​dzietopani…prze​szka​dzać?
Eli​sa​bet​taro​ze​śmia​łasiękrót​ko,alenie​zbytprzy​jem​nie.
–Oczy​wi​ście,żebę​dzie.Aleje​stemak​tor​kąiudam,żenie.Ale

niemówJu​liu​so​wi.Tomożebyćnaszmałyse​kret.

–Niebę​dziepaniwsta​niegooszu​kać,na​wetbę​dąctakzna​ko​-

mi​tąak​tor​ką.

Spoj​rze​nie star​szej ko​bie​ty sta​ło się na​gle bar​dzo bez​po​śred​-

nie.

–Ko​chaszmo​je​gosyna?
Hol​lywes​tchnę​łaszcze​rze.
–Takbar​dzo,żecier​pięnamyśl,żemo​gła​bymgoni​g​dywię​cej

niezo​ba​czyć.

Eli​sa​bet​tauśmiech​nę​łasięwy​mow​nieiznówza​ło​ży​łaoku​la​ry,

wsta​jąc,bywyjść.

–Mamprze​czu​cie,żezo​ba​czyszgobar​dzoszyb​ko.Ciao.
Hol​lyze​bra​łaswo​jerze​czyiza​czę​ławsta​wać,alepadłnanią

wy​so​ki cień. Spoj​rza​ła w górę i zo​ba​czy​ła Ju​liu​sa z kro​pla​mi
desz​czunakasz​mi​ro​wympłasz​czu,wewło​sach,ana​wetnakoń​-
cachrzęs.

– Wiem, że moja mat​ka bywa trud​na, ale już je​stem. Czy cię

prze​pro​si​ła?

– Tak… – Hol​ly ob​li​za​ła na​gle su​che usta. Może te​raz nie był

wła​ści​wy czas, by mó​wić o „prze​pro​si​nach” jego mat​ki. – Nie
mogęuwie​rzyćwto,codlamniezro​bi​łeś.Tobyłonie​sa​mo​wi​te.
Niedowia​ry.Ni​g​dycisięnieod​wdzię​czę.

–Jesttyl​koje​denspo​sób–po​wie​dział.–Czyzro​biszmitenza​-

szczytizo​sta​nieszmojążoną?

Hol​ly po​my​śla​ła, że jej ser​ce za​raz roz​sa​dzi klat​kę pier​sio​wą

zczy​stejra​do​ści.Czytomo​głosiędziaćna​praw​dę?

–Dla​cze​goja?Mo​żeszmiećko​go​kol​wiek.Jaje​stemni​kim.
Wziąłjązaręceichwy​ciłjemoc​no.
– Dla mnie je​steś wszyst​kim. Wszyst​kim. Ko​cham cię, Hol​ly.

Bar​dziej,niżpo​tra​fiętowy​po​wie​dzieć.Wiem,żetoniesąide​al​-
neoświad​czy​ny.Wła​ści​wietoniemogęuwie​rzyć,żeoświad​czam
cisięwmiej​scupu​blicz​nym,aleniemogędłu​żejwy​trzy​mać,nie
wie​dząc, czy zgo​dzisz się spę​dzić ze mną resz​tę swo​je​go ży​cia.
Niemu​siszwra​caćdoAr​gen​ty​ny,je​śliniechcesz.Mogęsięprze​-
pro​wa​dzićzpo​wro​temdoAn​glii.

Hol​lyspoj​rza​łananie​gozoszo​ło​mie​niem.
–Zro​bił​byśtodlamnie?
–Oczy​wi​ście.
Zmarsz​czy​łanos.
–Alepo​go​datujestokrop​na.
– Wiem, ale przy​naj​mniej mie​li​by​śmy pre​tekst, żeby dłu​go się

przy​tu​laćwłóż​ku–po​wie​działzbły​skiemwoczach.

Hol​lyuśmiech​nę​łasię.
–My​ślę,żemo​że​mypo​dzie​lićczasmię​dzyLon​dyniAr​gen​ty​nę.

Latotu​taj,zimatam.

– Dla mnie to do​bry plan – po​wie​dział, przy​cią​ga​jąc ją do sie​-

bie.–Takbar​dzozatobątę​sk​ni​łem.

–Ajaby​łamnie​szczę​śli​waodchwi​li,gdywe​szłamdosa​mo​lo​tu.

Pla​no​wa​łamtoodlat.Niemo​głamsiętegodo​cze​kać,alegdytyl​-
kosięroz​sta​li​śmy,po​czu​łamsiępu​sta.Jak​bympo​zo​sta​wi​łaczęść
sie​bie.

Ju​liusotarłłzę,któ​raucie​kłazką​ci​kajejoka.
–Ko​chaszmnieczysięoszu​ku​ję?
Hol​lyprzy​trzy​ma​łajegorękęprzyswo​impo​licz​ku.
– Ko​cham cię. Nie je​stem pew​na, kie​dy za​czę​łam cię ko​chać.

Możekie​dyza​bra​łeśmnienabal​kon?By​łeśtakiuprzej​myicier​-
pli​wy.

Uśmiech​nąłsięczu​le.
–Więcwyj​dzieszzamnie?
–Niktni​g​dywcze​śniejmisięnieoświad​czył.

–Mamszczę​ście,żeby​łempierw​szy.
Hol​ly ob​ję​ła go w pa​sie i uśmiech​nę​ła się, gdy zbli​żał usta do

jejwarg.

–Obo​jemamyszczę​ście.

Ty​tułory​gi​na​łu:Ra​vens​da​le’sDe​fiantCap​ti​ve
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inMills&BoonLi​mi​ted,2015
Re​dak​torse​rii:Ma​rze​naCie​śla
Opra​co​wa​niere​dak​cyj​ne:Ma​rze​naCie​śla
Ko​rek​ta:AnnaJa​błoń​ska

©2015byMe​la​nieMil​bur​ne
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.,War​sza​wa2017

Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​nenali​cen​cjiHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści
dzie​ławja​kiej​kol​wiekfor​mie.
Wszyst​kiepo​sta​ciewtejksiąż​cesąfik​cyj​ne.
Ja​kie​kol​wiekpo​do​bień​stwodoosóbrze​czy​wi​stych–ży​wychiumar​łych–jestcał​ko​-
wi​cieprzy​pad​ko​we.
Har​le​qu​iniHar​le​qu​inŚwia​to​weŻy​cieEks​trasąza​strze​żo​ny​mizna​ka​mina​le​żą​cy​-
midoHar​le​qu​inEn​ter​pri​sesLi​mi​tedizo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.
Har​per​Col​linsPol​skajestza​strze​żo​nymzna​kiemna​le​żą​cymdoHar​per​Col​linsPu​-
bli​shers,LLC.Na​zwaiznakniemogąbyćwy​ko​rzy​sta​nebezzgo​dywła​ści​cie​la.
Ilu​stra​cjanaokład​cewy​ko​rzy​sta​nazazgo​dąHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN978-83-276-2994-4

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Rozdziałjedenasty
Rozdziałdwunasty
Stronaredakcyjna