KateHewitt

Paryżanka

Tłu​ma​cze​nie

Mał​go​rza​taDo​bro​goj​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

‒Oli​vio,je​steśmipo​trzeb​na.
Oli​viaEl​lissta​ra​łasięopa​no​waćuczu​ciawy​wo​ła​nesło​wa​miszej​kaAzi​zaalBa​ki​-

ra. Nic nie​zwy​kłe​go, że jej po​trze​bo​wał, sko​ro zmie​nia​ła po​ściel, czy​ści​ła sre​bra
iutrzy​my​wa​łajegopa​ry​skidomnaIledelaCitéwsta​łejgo​to​wo​ści.

Pocojed​nakwe​zwałjądokró​lew​skie​gopa​ła​cuwKa​dar?
Nie​ca​łe osiem go​dzin wcze​śniej oso​ba z oto​cze​nia Azi​za wpro​wa​dzi​ła ją na po​-

kład kró​lew​skie​go sa​mo​lo​tu zmie​rza​ją​ce​go do Siy​adu, sto​li​cy Ka​da​ru, gdzie Aziz
nie​daw​nowstą​piłnatron.

ZPa​ry​żawy​jeż​dża​łanie​chęt​nie,bobar​dzojejod​po​wia​da​łospo​koj​neży​cie,ja​kie

tuwio​dła:po​ran​nakawazkon​sjerż​kąwpo​bli​skiejka​fej​ce,po​po​łu​dnio​weprzy​ci​na​-
nieróżwogro​dzie.Spo​koj​neby​to​wa​nie,po​zba​wio​nepa​sjiczyna​mięt​no​ści,zatojej
wła​sne.Czu​łasięnatyledo​brze,byniechciećniczmie​niać.

‒Cze​gowa​szawy​so​kośćodemnieocze​ku​je?–za​py​ta​ła.
Dłu​gilotdoKa​da​ruspę​dzi​ła,wy​my​śla​jącnie​zli​czo​nepo​wo​dy,dlaktó​rychniepo​-

win​na była opusz​czać Pa​ry​ża. Przede wszyst​kim tam​tej​sze upo​rząd​ko​wa​ne ży​cie
da​wa​łojejpo​czu​ciebez​pie​czeń​stwa.

‒ Zwa​żyw​szy na oko​licz​no​ści, po​win​naś za​cząć mó​wić mi po imie​niu. – Aziz

uśmiech​nąłsięcza​ru​ją​co,aleOli​viapo​zo​sta​łanie​wzru​szo​na.

Nie pierw​szy raz za​uwa​ża​ła ema​nu​ją​cy z nie​go wdzięk i słu​cha​ła po​chleb​nych

słów, wcze​śniej kie​ro​wa​nych do ko​biet od​wie​dza​ją​cych pa​ry​ski apar​ta​ment. Jak​że
czę​stozbie​ra​łapo​rzu​co​nąnascho​dachbie​li​znęipa​rzy​łakawęko​bie​tom,któ​rewy​-
my​ka​łysięzsy​pial​niprzedśnia​da​niem,zpo​tar​ga​ny​miwło​sa​miiwar​ga​miobrzmia​-
ły​miodpo​ca​łun​ków.

Byłaprze​ko​na​na,żejestod​por​nanauwo​dzi​ciel​skiurokswo​je​gogo​spo​da​rza.Ta​-

blo​idynada​łymuprzy​do​mekPlay​boyaDżen​tel​me​naichy​barze​czy​wi​ścieod​zna​czał
siępew​nącha​ry​zmą.Wy​raź​niej​sząchy​bate​raz,kie​dyota​cza​łyichpo​kry​tefre​ska​-
miścia​nyikosz​tow​newy​po​sa​że​nieprze​pysz​ne​gopa​ła​cu.

‒Do​brze.Wczymcimogępo​móc?
Mó​wi​łata​kimto​nem,jak​bycho​dzi​łoowy​mia​nęda​chów​kiczyteżli​stęza​pro​szo​-

nychgo​ści,choćtosamnasamzszej​kiemwno​wymoto​cze​niubu​dzi​łowniejnie​-
pew​ność.

Aziz był nie​wąt​pli​wie atrak​cyj​nym męż​czy​zną, choć chy​ba nie w jej ty​pie. Atra​-

men​to​wo​czar​ne wło​sy spa​da​ją​ce w uro​czym nie​ła​dzie na czo​ło, sre​brzy​sto​sza​re
oczy,za​ska​ku​ją​copeł​newar​gi,czę​stouwo​dzi​ciel​skouśmiech​nię​te.Cia​łodo​sko​na​le
smu​kłe,alemoc​ne,bezgra​mazbęd​ne​gotłusz​czu.

Mil​czał,pod​pie​ra​jącbro​dęnadło​niach,aOli​viacze​ka​ła.
‒Pra​cu​jeszdlamniejużsześćlat–po​wie​działwkoń​cu.
‒Ow​szem.
‒Odpo​cząt​kuby​łemztwo​jejpra​cybar​dzoza​do​wo​lo​ny.

Prze​ra​żo​na,żechcejązwol​nić,cze​ka​łanaciągdal​szy.Cze​goteżmógłodniejtak

bar​dzopo​trze​bo​waćtu​taj,wKa​da​rze?Niezno​si​łanie​spo​dzia​nek.Przezsześćlat
bu​do​wa​ła so​bie bez​piecz​ny, mały świat, i te​raz na​gle za​wi​sła nad nią groź​ba jego
utra​ty.

‒ W Pa​ry​żu wy​ko​ny​wa​łaś świet​ną pra​cę, utrzy​mu​jąc po​rzą​dek w moim domu –

po​wie​dział.–Tu​tajmamdlacie​biezu​peł​nieinneza​da​nie,niepo​trwatojed​nakdłu​-
goiwie​rzę,żezna​ko​mi​cieso​biepo​ra​dzisz.

Nie do​my​śla​ła się, o czym mówi, ale sko​ro cho​dzi​ło o nie​dłu​gi czas, mo​gła mieć

na​dzie​ję,żeszyb​kosięztymuwi​nie.

‒Wciążniero​zu​miem,dla​cze​gomnietuwe​zwa​łeś.
‒Wszyst​koswo​imcza​sie.
Wod​po​wie​dzityl​kosięuśmiech​nąłipod​szedłdoorze​cho​we​gobiur​ka.Wci​snąłja​-

kiś gu​zik i po za​le​d​wie se​kun​dach za​pu​ka​no do drzwi. Do po​ko​ju wszedł ten sam
męż​czy​zna,któ​ryjątuwcze​śniejprzy​pro​wa​dził.

‒Wa​szawy​so​kość?
‒Jakmy​ślisz,Ma​lik?Daradę?
Męż​czy​znauważ​nieprzyj​rzałsięOli​vii.
‒Wło​sy…
‒Ztymso​biepo​ra​dzi​my.
‒Oczy?
‒Nie​istot​ne.
Ma​likpo​ki​wałgło​wą.
‒Wzrostpa​su​je.
‒Ow​szem.
‒Dys​kre​cja?
Męż​czyź​nispo​tka​lisięwzro​kiem.
‒Ab​so​lut​na–za​pew​niłAziz.
‒Wta​kimra​ziejestszan​sa.
‒Tocoświę​cejniższan​sa.Toko​niecz​ność.Zago​dzi​nęmamkon​fe​ren​cjępra​so​-

wą.

Ma​likpo​krę​ciłgło​wą.
‒Go​dzi​natozamało.
‒Musiwy​star​czyć.Niemogęry​zy​ko​waćdal​szejde​sta​bi​li​za​cji.
Jego twarz przy​bra​ła twar​dy wy​raz, zmie​nia​jąc go w ko​goś zu​peł​nie in​ne​go niż

zna​nyjej,ro​ze​śmia​ny,po​god​nyibez​tro​skiplay​boy.

‒Wtymmo​men​ciewy​star​czyiskra,bywy​wo​łaćpo​żar.
‒Topraw​da,wa​szawy​so​kość.Przy​go​tu​jęcotrze​ba.
‒Dzię​ku​jęci.
‒Mo​żeszmiwy​ja​śnić,ococho​dzi?–spy​ta​łaOli​via.
‒ Prze​pra​szam cię za tę roz​mo​wę. Ro​zu​miem, że mo​gła być dla cie​bie nie​przy​-

jem​na.

Rze​czy​wi​ście,niepo​do​bałjejsięspo​sób,wjakioniejroz​ma​wia​li.Zu​peł​niejak​by

byłaprzed​mio​tem.

‒Uspo​kójsię–po​pro​sił,uno​szącwgóręobiedło​nie.–Na​szadal​szaroz​mo​wanie

mia​ła​bysen​su,gdy​byMa​likcięnieza​apro​bo​wał.

‒Za​apro​bo​wał?
‒Uznałzaod​po​wied​nią.
‒Od​po​wied​nią?Docze​go?
Wes​tchnąłcięż​ko.
‒Ro​zu​miem–rzekł,wzdy​cha​jąc–żenieznaszwa​run​kówpo​sta​wio​nychwte​sta​-

men​ciemo​je​goojca?

‒Oczy​wi​ście,żenie.Prze​cieżwiesz,żeniemamdo​stę​pudota​kichin​for​ma​cji.
‒Za​wszemożesięzda​rzyćja​kiśwy​ciek.Noispo​rospe​ku​lo​wa​nonatente​mat.
‒Zza​sa​dyniesłu​champlo​tek.
Niemia​łaoni​czympo​ję​cia,zresz​tąnieczy​ty​wa​łaplot​kar​skichma​ga​zy​nówanita​-

blo​idów.

‒Alewiesz,żeje​stemza​rę​czo​nyzkró​lo​wąEle​nązTal​lii?
‒Wiem.
Za​rę​czy​nyparyogło​szo​nopu​blicz​niewpo​przed​nimty​go​dniu,ślubmiałsięod​być

zakil​kadniwKa​da​rze.

‒Mo​głacięza​sko​czyćszyb​kośćtychza​rę​czyn–za​uwa​żyłicze​kałnajejre​ak​cję.
Oli​via wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. Jej pra​co​daw​ca był przede wszyst​kim play​boy​em.

Świad​czy​ła o tym choć​by licz​ba ko​biet spro​wa​dza​nych do pa​ry​skie​go domu. Stan​-
dar​do​wympre​zen​tempo​że​gnal​nymbyłabry​lan​to​wabran​so​let​kaibu​kietli​lii.

‒Przy​pusz​czam,żesko​romaszzo​staćszej​kiem,bę​dzieszchciałsięoże​nić–po​-

wie​dzia​ła.

Wod​po​wie​dzipar​sk​nąłury​wa​nymśmie​chemiprzezchwi​lęmil​czał,jak​bywa​żąc

na​stęp​nesło​wa.

‒Mójoj​ciecni​g​dynieak​cep​to​wałmo​ichwy​bo​rów–po​wie​działwkoń​cu.–Mnie

zresz​tąteżnie.Sfor​mu​ło​wałte​sta​menttak,żebyza​trzy​maćmniewKa​da​rzeiskrę​-
po​waćdaw​nątra​dy​cją.–Wy​ru​szyłra​mio​na​mi.–Możechciałmnieuka​rać?Toteż
bar​dzopraw​do​po​dob​ne.–Mó​wiłlek​kimto​nem,alewjegooczachdo​strze​głachłód
ichy​baból.

Za​cie​ka​wi​łasięprze​lot​nie,aleza​razna​ka​za​łaso​bieobo​jęt​ność.Niepo​trze​bo​wa​-

łaznaćszcze​gó​łówjegore​la​cjizoj​cemczykim​kol​wiekin​nym.Niebyłacie​ka​wa,ja​-
kieskry​wałuczu​cia,je​że​liwogó​leja​kieś.

‒Ja​kietowa​run​ki?–spy​ta​łabez​na​mięt​nie.
‒Żebyzo​staćszej​kiem,mu​szęsięoże​nićwcią​gusze​ściuty​go​dniodjegośmier​ci.

–Cy​nicz​nygry​masitwar​dywy​razoczunada​łymuzgorzk​nia​ływy​gląd.

‒Mie​siącjużmi​nął.
‒Wła​ści​wiepięćty​go​dniiczte​rydni.Amójślubzkró​lo​wąEle​nąpo​wi​niensięod​-

byćpo​ju​trze.

‒Wta​kimra​zieoże​niszsiędo​kład​niewwy​ma​ga​nymcza​sie.
‒Nie​ste​tyjestpe​wienpro​blem.–Jegogłosbyłnie​bez​piecz​nieje​dwa​bi​sty.–Ito

po​waż​ny,boEle​nazni​kła.

‒Zni​kła?
‒Dwadnitemuzo​sta​łapo​rwa​naprzezbun​tow​ni​ka.
‒Niemia​łampo​ję​cia,żeta​kierze​czywciążsięzda​rza​jąwcy​wi​li​zo​wa​nymświe​-

cie.

‒Zdzi​wi​ła​byśsię,docze​gomożedojść,gdywgręwcho​dziwła​dza.Ja​kieta​jem​ni​-

celu​dzieskry​wa​jąija​kiekłam​stwaopo​wia​da​ją.

Od​wró​ciłsięodniejiprzezmo​mentmia​ławra​że​nie,żeonteżcośprzedniąukry​-

wa.Możepraw​dzi​we​gosie​bie?

Przezsześćlatwy​da​wałsiędo​kład​nietym,kimbyłnapierw​szyrzutoka:cza​ru​ją​-

cym,bez​tro​skimplay​boy​em.Te​razjed​nakza​czę​łasiędo​my​ślaćja​kie​gośmrocz​ne​go
se​kre​tu.

Zna​łatozwła​sne​godo​świad​cze​nia.
‒Wiesz,gdzieprze​trzy​mu​jąkró​lo​wąEle​nę?–spy​ta​ła.
‒Praw​do​po​dob​niegdzieśnapu​sty​ni.
‒Szu​kaszjej?
‒Ro​bię,comogę.Alenieby​łemwKa​da​rzeodpię​ciulat,awcze​śniejsta​ra​łemsię

spę​dzaćtujaknaj​mniejcza​su.Lu​dziemnieniezna​ją.Wta​kiejsy​tu​acjitrud​noocze​-
ki​waćodnichlo​jal​no​ści.Przy​naj​mniejdo​pó​kiso​bienaniąnieza​słu​żę.

‒Chceszpo​wie​dzieć…‒za​czę​ła,aleprze​rwałjejnie​malodrazu.
‒Nie​ła​twobę​dziezna​leźćkró​lo​wąEle​nęnapu​sty​ni.Jejpo​ry​waczmawspar​cie

Be​du​inów,któ​rzyukry​jąichobo​je.Do​pó​kijejnieznaj​dęlubniedoj​dęznimdopo​-
ro​zu​mie​nia,mu​szęsiępo​sta​raćoroz​wią​za​nieal​ter​na​tyw​ne.

Mil​cza​ła, po​ra​żo​na na​głym przy​pusz​cze​niem. Czyż​by chciał ją w to za​an​ga​żo​-

wać?

‒Niktniewie,żeEle​nazo​sta​łapo​rwa​na.Gdy​bywie​dzia​no,sy​tu​acjasta​ła​bysię

jesz​czebar​dziejnie​sta​bil​na.

‒Nie​sta​bil​na?Podja​kimwzglę​dem?
‒Nie​któ​repu​styn​neple​mio​nawspie​ra​jąbun​tow​ni​ków.Naprzy​kładKha​li​la.
Mó​wiłpo​zor​niebezemo​cji,alewy​czu​wa​łacośki​pią​ce​gopodpo​wierzch​nią.Kim

mógłbyćKha​lil?

‒CotozaKha​lil?Prze​cieżtotyje​steśle​gal​nymdzie​dzi​cem.
‒Do​ce​niamtwo​jeza​ufa​nie,nie​ste​tyjed​naktowszyst​kojestdużobar​dziejskom​-

pli​ko​wa​ne.

Znówprzy​brałlek​kiton,aleniedałasięoszu​kać.
‒Jakbar​dzo?Icojamamztymwszyst​kimwspól​ne​go?
‒Niemogęprzy​znaćpu​blicz​nie,żepo​rwa​nomina​rze​czo​ną–po​wie​dział,nieod​-

ry​wa​jącodniejwzro​ku.–Po​trze​bu​jęwięcko​goś,ktojąza​stą​pi.

Mia​ła wra​że​nie, że lo​do​wa​ta dłoń ści​snę​ła ją za gar​dło. Na chwi​lę za​bra​kło jej

tchu.Otwo​rzy​łausta,aleniewy​do​byłsięznichża​dendźwięk.

‒Ko​goś,kogoprzed​sta​więjakomojąna​rze​czo​ną–wy​ja​śniłdo​bit​niej.
‒Ale…
‒Iwła​śnietojestza​da​niedlacie​bie–kon​ty​nu​ował,niepo​zwa​la​jącjejdojśćdo

sło​wa.

Wjegooczachlśni​łyiskryroz​ba​wie​nia.Wpa​try​wa​łasięwnie​go,obez​wład​nio​na

nie​do​wie​rza​niem.

‒Chcę,że​byśzo​sta​łamojąna​rze​czo​ną.

ROZDZIAŁDRUGI

Azizob​ser​wo​wałswo​jąchłod​ną,kom​pe​tent​nągo​spo​dy​nię,na​glezmie​nio​nąwsłup

soli.Oba​wiałsię,czynieze​mdle​je.Za​chwia​łasięlek​ko,jejpięk​neciem​no​nie​bie​skie
oczyza​snu​łamgieł​ka,aró​żo​wewar​giuło​ży​łysięwuro​czozdu​mio​ne„o”.

Byłaatrak​cyj​nąko​bie​tą,coza​uwa​żyłjużwcze​śniej,byłotojed​nakpięk​nochłod​ne

i po​wścią​gli​we. Smu​kła syl​wet​ka, wło​sy bar​wy kar​me​lu, za​wsze ze​bra​ne w wę​zeł
nakar​ku.Gład​kacerabezśla​duma​ki​ja​żu,któ​re​gozresz​tąniepo​trze​bo​wa​ła.

Moc​noza​ru​mie​nio​na,zde​cy​do​wa​niepo​krę​ci​łagło​wą.
‒ Nie​zbyt do​brze ro​zu​miem, o co tu cho​dzi, wa​sza wy​so​kość, ale co​kol​wiek to

jest,niebę​dziemoż​li​we.

‒Przedewszyst​kimpa​mię​taj,żebymimó​wićpoimie​niu.
Wciem​no​nie​bie​skichoczachza​mi​go​ta​łyiskier​kibun​tui,naprze​kórca​łejsy​tu​acji,

ucie​szył się, że w ogó​le ma ja​kieś uczu​cia. Czę​sto za​sta​na​wiał się, co też skry​wa
podtąma​skąobo​jęt​nejpo​praw​no​ści.

ZnałOli​vięodsze​ściulat,alewi​dy​wałjątyl​kokil​karazywrokuiza​le​d​wiepa​ro​-

krot​niemiałoka​zjęza​uwa​żyćozna​kija​kich​kol​wiekuczuć.Kie​dyśbyłatoje​dwab​na
apasz​ka w bar​wach za​cho​dzą​ce​go słoń​ca. In​nym ra​zem wy​buch ra​do​sne​go śmie​-
chu.Któ​re​gośdniapo​ja​wiłsięwPa​ry​żuodzieńwcze​śniejiza​stałjąprzypia​ni​nie.
Mu​zy​kabrzmia​łapięk​nie,tę​sk​naismut​naza​ra​zem,awy​raztwa​rzypia​nist​ki…cóż,
dotejporygonieza​po​mniałijużnieza​po​mni.Wkła​da​ławtęgrędu​szę,abyłato
du​sza,któ​ranie​ma​łowy​cier​pia​ła.

Nie przy​znał się, że sły​szał grę, bo nie chciał na​ru​szać jej pry​wat​no​ści. Ale od

tam​tejporyza​sta​na​wiałsięco​razczę​ściej,ja​kieta​jem​ni​ceskry​wapodchłod​nąma​-
ską.

Wła​śniezewzglę​dunatenchłódiopa​no​wa​niewy​brałjądoroliswo​jejna​rze​czo​-

nej.Pozatymbyłain​te​li​gent​na,dys​kret​naido​sko​na​łekom​pe​tent​na.Tece​chymo​gły
tyl​kopo​móc.

‒Po​zwólmiwy​ja​śnić–po​pro​sił,pod​czasgdyjejpierśuno​si​łasięiopa​da​ławryt​-

mieprzy​spie​szo​ne​good​de​chu.

Mia​ła na so​bie bia​łą bluz​kę, na​wet po dzie​wię​cio​go​dzin​nym lo​cie spra​wia​ją​cą

wra​że​nieświe​żowy​pra​so​wa​nej,do​pa​so​wa​neczar​nespodnieiprak​tycz​neczó​łen​ka
nani​skimob​ca​sie.Wło​sy,jakzwy​kle,za​cze​sa​ładotyłuispię​łakla​mer​ką.

Mia​ła dwa​dzie​ścia dzie​więć lat, ale ubie​ra​ła się kon​ser​wa​tyw​nie, choć mod​nie,

wrze​czydo​brejja​ko​ściido​sko​na​leskro​jo​ne.

‒Pro​szę–od​par​łajużznacz​nieła​god​niej.
Wró​ci​ładaw​na,do​brzemuzna​naOli​via.Spo​koj​naizrów​no​wa​żo​na.Ucie​szyłsię,

bowła​śnieta​kiejjejpo​trze​bo​wał.

‒Chciał​bym,że​byśprzezja​kiśczasod​gry​wa​łarolęmo​jejna​rze​czo​nej.Do​pó​kijej

nieznaj​dę.

‒Poco?

‒Mu​szępo​ło​żyćkresplot​komojejnie​obec​no​ści.Zago​dzi​nęod​bę​dziesiękon​fe​-

ren​cjapra​so​wa,po​temmamysiępo​ka​zaćra​zemnapa​ła​co​wymbal​ko​nie.

‒I?
Za​wa​hałsięnamo​ment.
‒Towszyst​ko.
‒Wszyst​ko?Dotego,żebysięrazpo​ka​zaćnabal​ko​nie,mo​głeśbeztru​dupo​słu​-

żyćsiękimśin​nym.

‒Chcia​łemko​goś,kogoznamikomuufam,apo​nie​ważdłu​gomnietuniebyło,ta​-

kichosóbjestza​le​d​wiekil​ka.

‒Na​wetnieje​stemdoniejpo​dob​na.Maciem​newło​sy,ajaje​stemwyż​sza.Wi​-

dzia​łamzdję​cia.

‒Niktniezwró​ciuwa​ginatekil​kacen​ty​me​trów.
‒Awło​sy?
‒Ufar​bu​je​my.
‒Wcią​gugo​dzi​ny?
‒Je​że​litobę​dziepo​trzeb​ne.
Ob​ser​wo​wa​ła go przez chwi​lę, nie​mal na​ma​cal​nie wy​czu​wa​jąc jego na​pię​cie.

Zda​wałso​biespra​wę,żeproś​bajestnie​co​dzien​na,aleja​kośmu​siałjąna​kło​nićdo
zgo​dy. Nie znał in​nej ko​bie​ty, na któ​rej dys​kre​cji i kom​pe​ten​cji mógł​by po​le​gać,
awtejchwi​lili​czyłsiętyl​koje​dencel:za​pew​nićso​biewła​dzęwKa​da​rze.

‒Aje​że​lisięniezgo​dzę?–spy​ta​ła.
Ob​da​rzyłjąnaj​bar​dziejcza​ru​ją​cymzeswo​ichuśmie​chów.
‒Dla​cze​gomia​ła​byśsięniezgo​dzić?
‒ Bo to nie​zdro​we – od​par​ła bez cie​nia uśmie​chu. – Bo byle dzien​ni​karz z te​le​-

obiek​ty​wemszyb​kood​kry​je,żenieje​stemkró​lo​wąEle​ną,iogło​sitowta​blo​idach.
Awte​dyna​wettyniezdo​łaszza​po​biecka​ta​stro​fie.

‒Gdy​bysiętaksta​ło,całąwinęwe​zmęnasie​bie.
‒Aniepo​my​śla​łeś,żeka​ta​stro​fapo​cią​gniezasobągrze​ba​niewmoimży​ciu?Nie

mamowy,nieza​mie​rzamtakry​zy​ko​wać.

‒Gdy​byna​wetnaszde​ma​sko​wa​li,cosięzpew​no​ściąniezda​rzy,niktniebę​dzie

wie​dział,kimje​steś.

‒Niesą​dzisz,żeze​chcąsiędo​wie​dzieć?
‒Byćmoże,aleniemasen​suteo​re​ty​zo​wać.Tuniemadzien​ni​ka​rzy.Krajprzez

latabyłza​mknię​tydlapra​syza​gra​nicz​nej.Mu​szęzmie​nićtende​kret.

‒Jestpra​samiej​sco​wa.
‒Za​wszebyliza​leż​niodkró​la.Za​bro​ni​łemro​bie​niazdjęćprzytejoka​zjiije​stem

pe​wien, że się do​sto​su​ją. Nie ak​cep​tu​ję tego, co się tu​taj dzie​je, ale tak to uło​żył
mójoj​ciecipókicotaktrwa.

Chwi​lęprzy​pa​try​wa​łamusięwmil​cze​niu.
‒Ate​raz,kie​dyzo​sta​łeśszej​kiem,za​mie​rzasztozmie​nić?–spy​ta​łazza​cie​ka​wie​-

niem,aleiodro​bi​nąnie​do​wie​rza​nia.

Ro​zu​miałją.Zna​łagojakolek​ko​du​chaitrud​nojejbyłouwie​rzyć,żepo​tra​firzą​-

dzićkra​jem.

‒Przy​naj​mniejspró​bu​ję.
‒Za​czy​na​jącodtejśmiesz​nejma​ska​ra​dy?

‒Oba​wiamsię,żetoko​niecz​ne.Dlasta​bil​no​ścikra​juibez​pie​czeń​stwaoby​wa​te​-

li.

‒Dla​cze​goKha​lilpo​rwałkró​lo​wąEle​nę?Jakmusiętouda​ło?Niebyłastrze​żo​-

na?

Na​gleza​la​łagofalago​rą​ce​gognie​wu.Nakogo?Kha​li​la,któ​rypo​rwałmuna​rze​-

czo​ną,czysłuż​by,któ​reza​re​ago​wa​łyzbytpóź​no?Amożepopro​stunasie​bie,choć
prze​cieżniemógłza​po​biecpo​rwa​niu.Nieznałswo​je​gokra​juanilu​dzi,niemógłli​-
czyć na ich lo​jal​ność czy po​słu​szeń​stwo. Jak miał zna​leźć Ele​nę, ukry​tą gdzieś na
bez​kre​snejpu​sty​ni?

‒Kha​liljestnie​ślub​nymsy​nempierw​szejżonymo​je​goojca–wy​ja​śnił.–Przezsie​-

demlat,do​pó​kipraw​daniewy​szłanajaw,byłwy​cho​wy​wa​nyjakojegopra​wo​wi​ty
na​stęp​ca.Wte​dyzo​stałwy​gna​nyra​zemzmat​ką,alete​razro​ściso​biepra​wadotro​-
nu.

‒Strasz​ne.Wy​gna​ny?
‒Wy​cho​wa​łagowluk​su​sieciot​kawAme​ry​ce.Niemu​siszgoża​ło​wać.
Spoj​rza​łananie​go,za​cie​ka​wio​na.
‒Tygozpew​no​ściąnieża​łu​jesz.
Wzru​szył ra​mio​na​mi. Sam nie był pe​wien, co czu​je do Kha​li​la, któ​ry rzu​cał zło​-

wro​gicieńnajegodzie​ciń​stwo.Gniewiza​zdrość.Smu​tekigo​rycz.Wsu​miebyłato
dośćwy​bu​cho​wamie​szan​ka.

‒Rze​czy​wi​ście–po​wie​dział.–Nieda​rzęgosym​pa​tią,tochy​bajed​naknicdziw​-

ne​go,sko​rode​sta​bi​li​zu​jemójkrajipo​rwałmina​rze​czo​ną.

‒Dla​cze​gouwa​ża,żemapra​wadotro​nu?
‒Mawspar​ciena​ro​du.Oj​ciecgouwiel​biał,na​wetkie​dyjużwie​dział,żeniejest

jegosy​nem.Zresz​tą,czyonrze​czy​wi​ścietakuwa​ża?–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–To
możebyćchęćze​mstynamnie,boza​ją​łemjegomiej​sce.

‒WięcKha​lilpo​rwałEle​nę,żebyprze​szko​dzićtwo​je​mumał​żeń​stwu.
Kiw​nął gło​wą. Nie mógł znieść my​śli o Ele​nie, sa​mot​nej i prze​ra​żo​nej gdzieś na

pu​sty​ni.Nieznałswo​jejprzy​szłejżonyzbytdo​brze,alewy​obra​żałso​bie,jakprzy​-
kremusibyćdlaniejtodo​świad​cze​nie.Opo​wia​da​łamutro​chęośmier​ciro​dzi​ców
iswo​jejsa​mot​no​ści.Mógłmiećtyl​kona​dzie​ję,żeKha​lilniena​ra​ziłjejnanie​bez​pie​-
czeń​stwo.

‒Acosięsta​nie–spy​ta​łaOli​via–je​że​linieoże​niszsięwcią​gusze​ściuty​go​dni?
‒Stra​cętronity​tuł.
‒Naczy​jąrzecz?
‒Te​sta​mentniewy​mie​niakon​kret​nejoso​by–od​parł.–Trze​babę​dzieogło​sićre​-

fe​ren​dum.

‒Re​fe​ren​dum?Na​ródsamzde​cy​du​je,ktobę​dzieszej​kiem?
‒Tak.
Wod​po​wie​dziskrzy​wi​łasięlek​ko.
‒Brzmibar​dzode​mo​kra​tycz​nie.
‒WKa​da​rzepa​nu​jemo​nar​chiakon​sty​tu​cyj​na.Sys​temdy​na​stycz​ny.
Spę​dziłcałety​go​dnie,usi​łu​jączna​leźćlukępraw​nąwte​sta​men​cie.Niechciałbyć

zmu​sza​ny do mał​żeń​stwa, zwłasz​cza przez wła​sne​go ojca, któ​ry i tak zbyt dłu​go
kon​tro​lo​wałjegodzia​ła​nia,my​śliipra​gnie​nia.

Na​wet po śmier​ci wciąż miał moc, by go ra​nić i zmu​szać do po​ko​ny​wa​nia prze​-

szkód.

‒Dla​cze​gopopro​stunieogło​siszre​fe​ren​dum?
‒ Bo prze​gram. – Mó​wił lek​kim to​nem, ale nie zdo​łał ukryć przed nią trosk. –

Bojęsię,alemamna​dzie​ję,żewkrót​cetemuza​ra​dzę.

‒Aleniedocza​sure​fe​ren​dum.
‒ Wła​śnie. Dla​te​go mu​szę po​ka​zać lu​do​wi moją na​rze​czo​ną i za​pew​nić, że

wszyst​kojestwpo​rząd​ku.–Miałna​dzie​ję,żezro​zu​mieispeł​nijegoproś​bę.–Mój
oj​cieczo​sta​wiłkrajwsta​niewrze​nia,roz​dar​tyde​cy​zja​mipod​ję​ty​miprzedćwierć​-
wie​czem.Pró​bu​jętowszyst​kowy​pro​sto​waćiutrzy​maćpo​kój.

Wnie​bie​skichoczachzo​ba​czyłbłyskzro​zu​mie​nia,ana​wetwspół​czu​cia.Miałna​-

dzie​ję,żejegoar​gu​men​tydoniejprze​mó​wi​ły.

‒Aje​że​linieznaj​dzieszEle​ny?
‒Znaj​dę.Po​trze​bu​jętyl​kocza​su.Moilu​dzieprzezcałyczasprze​szu​ku​jąpu​sty​-

nię.

Po​rwa​niezo​sta​łozor​ga​ni​zo​wa​newy​jąt​ko​wospryt​nie.SzpiegKha​li​lado​niósłAzi​-

zo​wi,żesa​mo​lotEle​nyjestopóź​nio​nyzpo​wo​duzłejpo​go​dy,ana​stęp​nieprze​ku​pił
pi​lo​takró​lew​skie​good​rzu​tow​ca,żebyzbo​czyłzkur​su,iode​brałEle​nęnaod​le​głym,
pu​styn​nymlą​do​wi​sku.

Tylesiędo​wie​działnapod​sta​wieze​znańświad​ków:odste​war​da,któ​rybez​sil​nie

pa​trzył,jakEle​nawsia​dadoczar​ne​goSUV-a,ipo​ko​jów​ki,któ​rawi​dzia​łaza​cho​wu​-
ją​ce​gosiępo​dej​rza​niemęż​czy​znęzper​so​ne​luAzi​zawmiej​scu,wktó​rymniepo​win​-
nogobyć.

Kha​li​lo​wi uda​ło się to wszyst​ko zor​ga​ni​zo​wać, bo wciąż cie​szył się lo​jal​no​ścią

wie​lu miesz​kań​ców Ka​da​ru. Po​mi​mo że opu​ścił kraj jako sied​mio​la​tek i wró​cił do​-
pie​ropółrokutemu.Za​pa​mię​ta​nogojakouko​cha​ne​gosynaszej​kaHa​she​ma.

ToAzizbyłtuin​tru​zem.
Trak​to​wa​nogotakodpo​cząt​ku,od​kądprzy​byłdopa​ła​cujakoczte​ro​la​tek.Pa​mię​-

tałjaksłuż​bapusz​cza​łamimouszupo​kor​neproś​byjegomat​kiiszy​dzi​łaznichprzy
każ​dejoka​zji.Onbyłzdu​mio​ny,mat​kazroz​pa​czo​na.Szyb​koza​prze​sta​łapróbza​do​-
wo​le​niako​go​kol​wieki,od​izo​lo​wa​nawkwa​te​rzeko​biet,nie​malniepo​ka​zy​wa​łasię
pu​blicz​nie.

On pró​bo​wał. Pró​bo​wał zy​skać so​bie sym​pa​tię służ​by, a przede wszyst​kim ojca.

Po​ległzkre​te​sem,zwłasz​czawtymostat​nimiwkoń​cuprze​stałpró​bo​wać.

Do​pie​rote​razza​pra​gnąłspró​bo​waćpo​now​nie,alebałsiępo​raż​ki.Naj​waż​niej​sze

byłote​razuzy​skaćzgo​dęOli​vii.Dokon​fe​ren​cjipra​so​wejzo​sta​łoczter​dzie​ścimi​nut.

‒Je​że​linieznaj​dęEle​ny,za​aran​żu​jęspo​tka​niezKha​li​lemispró​bu​jęna​kło​nićgo

done​go​cja​cji.Aletoniemanicwspól​ne​goztobą.Chciał​bymtyl​ko,że​byśpo​ja​wi​ła
sięnabal​ko​nienaoko​łodwiemi​nu​ty.Lu​dziomwy​star​czy,je​że​lizo​ba​czącięzda​le​-
ka.

‒Skądtapew​ność?
‒Spo​dzie​wa​jąsięEle​ny.Ogło​si​łem,żeprzy​bę​dziekró​lew​skimsa​mo​lo​temdziśpo

po​łu​dniu.

‒Cho​dzi​łoomnie,praw​da?
‒ Tak. Wszy​scy cze​ka​ją, żeby zo​ba​czyć przy​szłą kró​lo​wą. Dwie mi​nu​ty, Oli​vio.

Tyl​kootyleciępro​szę.Po​temmo​żeszwra​caćdoPa​ry​ża.

‒Najakdłu​go?
‒Comasznamy​śli?
‒ Na​praw​dę bę​dziesz po​trze​bo​wał w pa​ry​skim domu go​spo​dy​ni na peł​ny etat,

kie​dy już się oże​nisz i bę​dziesz rzą​dził Ka​da​rem? Oczy​wi​ście za​kła​da​jąc, że znaj​-
dzieszEle​nę.

Do​pie​ropochwi​lizro​zu​miał,żemar​twisięoswo​jąpra​cę.
‒Za​mie​rzamza​trzy​maćdomwPa​ry​żu–po​wie​dział,choćwca​lesięnadtymnie

za​sta​na​wiał.–Ajakdłu​gobędęgomiał,maszza​pew​nio​nąpra​cę.

Ulgazła​go​dzi​łajejrysy.Wi​docz​niedo​brzeod​gadłpo​wódjejnie​po​ko​ju.
‒Więcjak?Zgo​da?
‒Ja…
‒ Za czter​dzie​ści mi​nut mu​szę sta​nąć przed ka​me​ra​mi, a ty je​steś moją je​dy​ną

na​dzie​ją.Pro​szę,po​móżmi.

Pa​trzy​łananie​go,peł​nawąt​pli​wo​ści.Wkoń​cuszyb​kokiw​nę​łagło​wą.
‒Do​brze.Zro​bięto.

ROZDZIAŁTRZECI

Nie​malna​tych​miastwpo​ko​jupo​ja​wiłsięMa​likijużroz​ma​wia​liszyb​kopoarab​-

sku.Oli​viamia​ławra​że​nie,żezna​la​złasięwin​nymświe​cie.Niemo​głauwie​rzyć,że
zachwi​lęwy​stą​piwrolikró​lo​wejEle​ny.

Zgo​dzi​łasięnie​chęt​nie,alechy​batyl​kowtenspo​sóbmia​łaszan​sęza​trzy​maćulu​-

bio​nąpra​cęwPa​ry​żu.Anatymza​le​ża​łojejnaj​bar​dziej.

W su​mie jed​nak zgo​dzi​ła się nie tyl​ko dla​te​go. Ro​zu​mia​ła dy​le​mat Azi​za i nie

chcia​łado​kła​daćmukło​po​tów. Ktowie,czyuda​wa​nie Ele​nypo​pra​wisy​tu​ację, ale
przy​naj​mniejdamutro​chęcza​su.

Przyodro​bi​nieszczę​ścianiktsięoni​czymniedo​wie,aonajużju​troznaj​dziesię

zpo​wro​temwPa​ry​żu.

‒Pro​szętu​taj,pan​noEl​lis.
Ma​lik wpro​wa​dził ją do brzo​skwi​nio​wo-kre​mo​wej sy​pial​ni, urzą​dzo​nej z nie​zwy​-

kłymprze​py​chem,odłożazbal​da​chi​memisa​ty​no​wąkapąpo​czy​na​jąc,po​przezzdo​-
bio​nesofy,nato​a​let​cezdrze​wate​ko​we​gokoń​cząc.

‒ Mada i Abra po​mo​gą się pani przy​go​to​wać – po​wie​dział Ma​lik i dwie mło​de

dziew​czy​ny po​wi​ta​ły ją nie​śmia​ły​mi uśmie​cha​mi. – Sła​bo mó​wią po an​giel​sku, ale
jestpaniwdo​brychrę​kach.

Kiw​nąłgło​wąiwy​szedł,zo​sta​wia​jącjesame.
Dziew​czę​ta wpro​wa​dzi​ły Oli​vię do przy​le​głej ła​zien​ki, urzą​dzo​nej rów​nie prze​-

pysz​nie jak po​kój, z wpusz​czo​ną w pod​ło​gę wan​ną, dwu​oso​bo​wym prysz​ni​cem,
dwie​maumy​wal​ka​miikra​na​mizeszcze​re​gozło​ta.

Jed​nazdziew​czątzuśmie​chemwska​za​ławła​sneubra​nie,apo​temgu​zi​kibluz​ki

Oli​vii,dru​gawzię​ładorękibu​tel​kęfar​bydowło​sówiOli​viapo​nie​wcza​siezro​zu​mia​-
ła.Mia​łasięro​ze​brać,żebymo​głyufar​bo​waćjejwło​sy.

Jed​nazdziew​czątprzy​kry​łajejra​mio​naręcz​ni​kiem,dru​gaprzy​go​to​wa​ławszyst​-

kocopo​trzeb​nedona​ło​że​niafar​by.

‒Jakcinaimię?–spy​ta​łaOli​vianamigitę,któ​raprzy​nio​słajejręcz​nik.
Dziew​czy​nazro​zu​mia​łaiprzed​sta​wi​łasięzuśmie​chem:
‒Mada.
‒ Dzię​ku​ję, Mada – po​wie​dzia​ła Oli​via, kie​dy dziew​czy​na pod​pro​wa​dzi​ła ją do

umy​wal​ki.

Po​chy​li​łasięnadniąiza​mknę​łaoczy.Madazmo​czy​łajejwło​syiroz​pro​wa​dzi​łapo

nichfar​bę.Do​pie​rote​razuświa​do​mi​łaso​bie,żeniespy​ta​ła,czytozmy​wal​nybarw​-
nik. Nie mia​ła cza​su, żeby się za​sta​no​wić nad kon​se​kwen​cja​mi ca​łej tej sza​ra​dy.
Tym​cza​semdru​gadziew​czy​na,Abra,na​ło​ży​łajejnagło​wępla​sti​ko​wycze​pekipo​-
sa​dzi​łająnakrze​śle.

Niemia​łapo​ję​cia,czytole​gal​ne.Czyuda​wa​nieko​goś,azwłasz​czako​gośzro​dzi​-

nykró​lew​skiejniejestcza​semprze​stęp​stwem?Aje​ślizo​sta​niearesz​to​wa​na?Je​śli
ktośod​kry​jepraw​dęisprze​dacałąhi​sto​riędoza​gra​nicz​nejpra​sy?

Stam​tądnie​da​le​kadro​gadoujaw​nie​niajejin​nychse​kre​tów.Niemo​głaznieśćmy​-

śli,żeświatpo​znajejhi​sto​rię,obcylu​dziebędągrze​baćwjejprze​szło​ściipod​da​-
waćjąoce​nie.Samaosą​dzi​łasie​bieażna​zbytsu​ro​woinieży​czy​łaso​bie,byro​bi​li
toinni.

Niepo​win​nawpa​daćwpa​ni​kę.Tyl​kodwiemi​nu​tyibę​dziepowszyst​kim.
Mada znów za​pro​wa​dzi​ła ją do umy​wal​ki i spłu​ka​ła far​bę. Oli​via ob​ser​wo​wa​ła

ciem​nąsmu​gęspły​wa​ją​cąjejzwło​sów.Kie​dywodasta​łasięznówprzej​rzy​sta,spoj​-
rza​ławlu​stroido​zna​łaszo​ku.

Wy​glą​da​ła zu​peł​nie ina​czej. Skó​ra spra​wia​ła wra​że​nie bled​szej, oczy ciem​niej​-

szych i więk​szych. Jej kar​me​lo​we loki zmie​ni​ły się w zmierz​wio​ny, atra​men​to​wy
kłąb.Nieprzy​po​mi​na​łaEle​ny,aleiniebyłapo​dob​nadosie​bie.Za​pew​nezod​le​gło​-
ścimoż​nająbyłowziąćzako​gośzu​peł​niein​ne​go.

Madaza​pro​wa​dzi​łajądosy​pial​ni,gdzieprzy​go​to​wa​noubra​nie:ża​kietwko​lo​rze

go​łę​bim,wą​skąspód​ni​cęije​dwab​nąbluz​kębar​wyko​ścisło​nio​wej.

Wło​ży​łajeszyb​ko,naj​pierwcien​kiejakpa​ję​czy​napoń​czo​chy,po​tembluz​kęiko​-

stium. Ca​ło​ści do​peł​ni​ły czar​ne szpil​ki. Na​stęp​nie ko​bie​ty ucze​sa​ły ją w ele​ganc​ki
kok i na​ło​ży​ły ma​ki​jaż, moc​niej​szy niż zwy​kle sto​so​wa​ła. Ubra​nie było nor​mal​ne,
alewtymmoc​nymma​ki​ja​żuiszpil​kachczu​łasięjakoszust​ka.

Aleprze​cieżtegowła​śnieodniejocze​ki​wa​no.Uda​wa​nia.
Za​pu​ka​nododrzwiiwpro​gusta​nąłMa​lik.
‒Jestpanigo​to​wa,pan​noEl​lis?
Przyj​rzałjejsięuważ​nieizapro​ba​tąpo​ki​wałgło​wą.
‒Chodź​mywięc.
Szła za nim ko​ry​ta​rzem, a wy​so​kie ob​ca​sy stu​ka​ły o mar​mu​ro​we płyt​ki. Przez

chwi​lęmil​cza​ła,alewkoń​cuniepo​tra​fi​łasiępo​wstrzy​mać.

‒MadaiAbrasądużobar​dziejpo​dob​nedoEle​nyniżja.Przy​naj​mniejmająwła​-

ści​wąkar​na​cję.Dla​cze​goktó​raśznichniemo​głajejza​stą​pić?

Ma​likzer​k​nąłnaniąspodoka.
‒Żad​naznichniespro​sta​ła​bytejma​ska​ra​dzie.Nieczu​ły​bysięswo​bod​niewza​-

chod​nichubra​niach.

‒Aleufa​cieim?
‒Oczy​wi​ście.–Po​ki​wałgło​wą.–Bar​dzonie​wie​leosóbwieotymoszu​stwie.Tyl​-

kopani,Aziz,jaidziew​czę​ta.

‒Iza​ło​gaod​rzu​tow​ca–uzu​peł​ni​ła.–Atak​żeoso​by,któ​reprzy​pro​wa​dzi​łymnie

tu​taj.

‒Ow​szem.Aletonie​wiel​kagrup​kaiwszy​scysąlo​jal​niwo​becszej​ka.
‒Azizwspo​mniał,żebyłwKa​da​rzezakrót​ko,byza​słu​żyćso​bienalo​jal​nośćjego

miesz​kań​ców.

Ma​likpa​trzyłnaniąznie​prze​nik​nio​nymwy​ra​zemtwa​rzy.
‒Ontakmy​śli,alematuwię​cejlo​jal​nychpod​wład​nych,niżmusięwy​da​je.
Za​nimprze​tra​wi​łatęza​gad​ko​wąuwa​gę,zna​leź​lisięwbo​ga​tozdo​bio​nymsa​lo​nie.

Przezdrzwibal​ko​no​wejużodpro​gudo​strze​głapo​ni​żejwy​peł​nio​nyludź​midzie​dzi​-
niec.Stło​cze​ni,wy​cią​ga​ligło​wy,byzo​ba​czyćswo​je​goszej​kaijegona​rze​czo​ną.

Natenwi​dokzro​bi​łojejsięsła​bo.
‒Tyl​kocza​semniemdlej–ode​zwałsięodpro​guAziz.

Sta​nąłprzedniąiprzy​glą​dałjejsięprzezchwi​lę,ażpo​czu​łasięnie​pew​nie.
‒ Pa​su​ją ci ciem​ne wło​sy. Wy​so​kie ob​ca​sy też. Za​czy​nam ża​ło​wać, że to tyl​ko

chwi​lo​waprze​mia​na.Obie​cu​ję,żehoj​niecitowy​na​gro​dzę.

‒Chcętyl​kowró​cićdoPa​ry​ża.
‒Iwró​cisz.Alenaj​pierwbal​kon.–Wska​załza​mknię​tedrzwi,zzaktó​rychdo​bie​-

gałgwartłu​mupo​ni​żej.

‒Jakspo​tka​niezdzien​ni​ka​rza​mi?
‒Skoń​czy​łemprzedchwi​lą.
‒Niepy​ta​liokró​lo​wąEle​nę?
‒ Po​wie​dzie​li​śmy, że jest zmę​czo​na po po​dró​ży. W na​szym kra​ju ko​bie​ta ra​czej

niesta​jeprzeddzien​ni​ka​rza​miinieod​po​wia​danapy​ta​nia.

‒Aletochy​baniedo​ty​czykró​lo​wejEle​ny.Jestmo​nar​chi​niąiwie​lo​krot​nieprze​-

ma​wia​łapu​blicz​nie.

‒Ow​szem,alewKa​da​rzebę​dzietyl​kożonąszej​ka.Todużaróż​ni​ca.
Zdzi​wi​łajągo​rycz,zjakąwy​po​wie​działtesło​wa.
‒Dla​cze​goEle​nazga​dzasięnatomał​żeń​stwo,sko​rowtwo​imkra​jubę​dziemia​ła

mniejpraw?Bochy​baniecho​dziomi​łość?

‒ Nie ma mowy o mi​ło​ści, ale ten zwią​zek z róż​nych przy​czyn od​po​wia​da nam

oboj​gu.–Wska​załbal​kon.–Cze​ka​jąnanas.

Kiw​nę​łagło​wą.Te​razniebyłojużod​wro​tu.
‒Mu​siszwie​dzieć–po​wie​działci​cho,kie​dyszliwstro​nędrzwi–żechoćna​sze

mał​żeń​stwototyl​kobiz​nes,tolu​dziesą​dzą,żepo​bie​ra​mysięzmi​ło​ściichcą,żeby
takbyło.

‒Prze​cieżza​rę​czy​łeśsiędo​pie​rokil​katy​go​dnitemu.
‒Lu​dziewie​rząwto,wcochcąwie​rzyć.
Tozpew​no​ściąbyłapraw​da,wy​ni​ka​ją​cana​wetzjejwła​snychdo​świad​czeń.
‒Więc?Cotoozna​czadlanas?
Uśmiech​nąłsięimu​snąłjąpal​ca​mipopo​licz​ku,ażcof​nę​łasięin​stynk​tow​nie.
‒ Tyl​ko tyle, że mu​si​my wy​glą​dać na za​ko​cha​nych. Po​sta​raj się nie być taka

sztyw​na,alenieprzej​mujsięzabar​dzo.Tokon​ser​wa​tyw​nykraj.

Nawi​dokjejobu​rze​niaza​chi​cho​tałiwziąłjąpodra​mię.
Jak tyl​ko ich do​strze​żo​no, roz​le​gły się wi​wa​ty. Go​rą​ca du​cho​ta buch​nę​ła Oli​vii

wtwarz.Za​mru​ga​łabez​rad​nie,oszo​ło​mio​nana​ra​sta​ją​cymaplau​zem.

Azizob​jąłjąwta​liiiuniósłdru​gądłońwge​ściepo​zdro​wie​nia.
‒Po​ma​chajim–szep​nąłjejdoucha.–Iuśmiech​nijsię–do​dał.
Uśmiech​nę​łasiępo​słusz​nieista​litakbio​drowbio​dro,po​zdra​wia​jącwi​wa​tu​ją​cy

tłumge​sta​midło​ni.

‒Amó​wi​łeś–szep​nę​ła,choćniktniemógłjejusły​szeć–żelu​dziewKa​da​rzenie

sąwo​beccie​bielo​jal​ni.

‒Sąza​ra​zemro​man​ty​ka​miitra​dy​cjo​na​li​sta​mi.Bar​dziejimsiępo​do​baideamo​je​-

gobaj​ko​we​goślu​buniżjasam.

Po kil​ku dłu​gich mi​nu​tach opu​ścił rękę. Oli​via są​dzi​ła, że wró​cą do środ​ka, ale

wciążobej​mo​wałjąwta​lii,awol​nąrękąod​wró​ciłdosie​biejejtwarz.

‒Coro​bisz?–syk​nę​ła.
‒Tłumpra​gnie,że​by​śmysiępo​ca​ło​wa​li.

‒Itomabyćkon​ser​wa​tyw​nykraj?
‒Sto​li​cajestza​wszebar​dziejno​wo​cze​sna.Alenieprzej​mujsię,zro​bi​mytoszyb​-

ko.

Poddo​ty​kiemjegowargza​mar​ła.Od​kądktośjąostat​niopo​ca​ło​wał,upły​nę​łotak

dużocza​su,żezdą​ży​łaza​po​mnieć,jaktojest,ja​kietoin​tym​ne,dziw​neicu​dow​ne
uczu​cie. Jego war​gi były chłod​ne i mięk​kie, a dłoń przy​trzy​mu​ją​ca jej gło​wę czu​ła
imoc​na.In​stynk​tow​nieza​mknę​łaoczyipod​da​łasięfaliroz​ko​szy.

‒Już.–Po​pa​trzyłnaniązśmie​chem.–Da​jeszradę?
‒Bezobaw–bąk​nę​ła,aonro​ze​śmiałsięci​cho.
Kie​dyjąwpro​wa​dzałdośrod​ka,byłale​d​woświa​do​maoto​cze​niaikom​plet​nieroz​-

trzę​sio​na.Choćpo​ca​łu​nekbyłza​le​d​wiekrót​kimmu​śnię​ciemwarg,dlaniej,podzie​-
się​ciula​tachabs​ty​nen​cji,miałsięoka​zaćnie​za​po​mnia​ny.

‒Sko​rojużpowszyst​kim,mogęwra​caćdoPa​ry​ża.
‒Po​le​ciszju​trorano.
‒Dla​cze​goniedziś?
‒Todłu​gilot.Pi​lotmusiod​po​cząć,sa​mo​lottrze​baza​tan​ko​wać.Pozatymchęt​nie

zjadł​bymko​la​cjęzmojąna​rze​czo​ną.

‒Nicmiotymniemó​wi​łeś.
‒Zwy​kłeza​po​mnie​nie.
‒Kłam​ca.
‒Jakoszejkpo​wi​nie​nemdbaćodaw​ko​wa​niein​for​ma​cjiwjed​no​st​cecza​su.
‒Cóżzagór​no​lot​nesło​wa.
‒Zna​la​złemjewsłow​ni​ku.
Tymra​zemniezdo​ła​łapo​wstrzy​maćśmie​chuijakwie​lein​nychko​bietule​głajego

cza​ro​wi.

‒Iznówmamuda​waćkró​lo​wąEle​nę?
‒Topry​wat​nako​la​cja,więcje​że​lijuż,totyl​koprzedemną.
‒Iprzedoso​ba​mi,któ​rebędąnasob​słu​gi​wać–do​da​ła.–Po​słu​chaj,toja​kiśab​-

surd. Mo​głam wy​stą​pić jako Ele​na, po​ka​zu​jąc się z da​le​ka, ale twa​rzą w twarz?
Wy​star​czyjed​nospoj​rze​nieiwszy​scysięzo​rien​tu​ją.

‒ Tyl​ko za​kła​da​jąc, że będą po​dejrz​li​wi – tłu​ma​czył ze spo​ko​jem. – Ale sko​ro

wszyst​kodzie​jesięwe​długpla​nu,niemapo​wo​dudopo​dej​rzeń.

‒Alejajejwogó​lenieprzy​po​mi​nam!
‒My​ślisz,żektośjąwi​działzbli​ska?
‒Byłyzdję​ciawcza​so​pi​smach.Pozatymmu​sia​łatubyć,żebyuzgod​nićwa​run​ki

mał​żeń​stwa.

Wciążnie​wzru​szo​ny,kiw​nąłgło​wą.
‒ Ow​szem, ale to było pry​wat​ne spo​tka​nie, bar​dzo dys​kret​ne. Nie chcie​li​śmy

wte​dypo​ka​zy​waćsiępu​blicz​nie.

Niespra​wia​ławra​że​niaprze​ko​na​nej.
‒Totyl​koko​la​cja,Oli​vio.Ranowró​ciszdoPa​ry​ża.
Czu​łasięjakzła​pa​naprzezprądwstecz​ny,któ​ryod​cią​gałjąodwszyst​kie​go,co

zna​łaiuwa​ża​łazabez​piecz​ne.Iniebyławsta​niemusięprze​ciw​sta​wić.

‒Zje​mycośdo​bre​go–ku​sił.
‒Wy​star​czy​ła​byka​nap​kawmoimpo​ko​ju.

‒Wta​kimra​zieprzyj​dędocie​bie.Do​pie​rowte​dydamysłuż​biepo​wóddoplo​tek.
‒Je​steśnie​moż​li​wy.
Uśmiech​nąłsięiskło​niłgło​wę.
‒Bar​dzocidzię​ku​ję.
‒Toniebyłkom​ple​ment–od​par​łaszorst​ko.
Wod​po​wie​dzityl​kouśmiech​nąłsięsze​rzej.
Sprze​ciwniemiałsen​su.Itakbyjąskło​niłdozgo​dytymswo​imnie​prze​cięt​nym

uro​kiem,podktó​rymukry​wa​łosięzde​cy​do​wa​nedą​że​niedocelu.Zro​zu​mia​łatodo​-
pie​rote​raz,wcze​śniejniezda​wa​łaso​biespra​wy,jakbar​dzojestzde​ter​mi​no​wa​ny.

Pozatymku​si​łoją, żebyspę​dzićtenje​den wie​czórwto​wa​rzy​stwiecza​ru​ją​ce​go

męż​czy​znyipo​czućsięjakpięk​na,po​żą​da​nako​bie​ta,na​wetje​że​libyłatofik​cja.

‒Zgo​da–po​wie​dzia​ła.–Zjemztobąko​la​cję.Aleranowy​jeż​dżam.
Wca​leniebyłaprze​ko​na​na,czyod​wa​ży​ła​bysiętrzy​maćgozasło​wo.Innaspra​-

wa,czybytegochcia​ła.

ROZDZIAŁCZWARTY

Pry​wat​nypo​kójja​dal​ny,jed​noznaj​mniej​szychpo​miesz​czeńwpa​ła​cu,słu​żyłdoro​-

man​tycz​nychpo​sił​kówwedwo​je.Azizscep​tycz​niepo​pa​trzyłnaśnież​no​bia​łylnia​ny
ob​rusikre​mo​weświe​ce,rzu​ca​ją​cechy​bo​tli​weświa​tłonawy​kła​da​nebo​aze​riąścia​-
ny.Przy​pusz​czał,żeOli​viawca​leniebę​dzieza​chwy​co​na.Ni​g​dywcze​śniejniespo​-
tkałko​bie​ty,naktó​rejjegoczarniero​bił​bywra​że​nia.

Choć nie oka​za​ła się aż tak od​por​na na po​ca​łu​nek… Za​szo​ko​wa​na, po​cząt​ko​wo

drgnę​ła,jak​bychcia​łaumknąć,po​temule​głaipod​da​łamusięcał​ko​wi​cie.Możena​-
wet sama nie zda​wa​ła so​bie z tego spra​wy, że przy​cią​gnę​ła go bli​żej i roz​chy​li​ła
war​gi.Wy​czu​wałwniejszo​ku​ją​cąnie​cier​pli​wość.Ob​ser​wu​ją​cyichmiesz​kań​cysto​-
li​cyby​li​byza​sko​cze​niogrom​nymła​dun​kiemmiesz​czą​ce​gosięwtympo​ca​łun​kupo​-
żą​da​nia.

‒Jejwy​so​kość.–Słu​żą​cyza​anon​so​wałprzy​by​cieEle​ny.
Awięcjed​nakko​gośuda​łosięoszu​kać,po​my​ślałzsa​tys​fak​cją.Oli​viawe​szłado

po​ko​ju.Ciem​newło​syupię​ławkok,po​zo​sta​wia​jąckil​kaluź​nychko​smy​kówob​ra​mo​-
wu​ją​cychtwarz.Mia​łanaso​biede​li​kat​nąsre​brzy​stąsuk​nięwie​czo​ro​wąodo​pa​so​-
wa​nejgó​rzeiroz​klo​szo​wa​nejspód​ni​cy.Wy​glą​da​łare​we​la​cyj​nie,pro​mien​naipięk​-
niej​sza,niżmógłsięspo​dzie​wać.Gwał​tow​nafalapo​żą​da​niapo​zba​wi​łagotchu.

Sta​nę​łaprzednimipo​pa​trzy​łananie​gowy​zy​wa​ją​co.
‒Niejawy​bra​łamtęsuk​nię–po​wie​dzia​ła.–Zro​bi​łytoMadaiAbra.Na​wetnie

wiem,skądsięwzię​ła.

‒Za​mó​wi​łemkil​karze​czy.
‒Dlaoszust​kiczydlapraw​dzi​wejkró​lo​wej?
‒Czytoważ​ne?
‒Niewiem.–Przezmo​mentspra​wia​ławra​że​nieza​gu​bio​nej.–Towszyst​kojest

do​syćoso​bli​we.

‒Wiem.Aletymteżmoż​nasięcie​szyć.
Na​gle za​pra​gnął jej do​tknąć. Chciał się roz​ko​szo​wać ko​la​cją z pięk​ną ko​bie​tą,

aniedys​ku​to​waćooso​bli​wo​ściinie​wła​ści​wo​ściczynie​bez​pie​czeń​stwieca​łejtejsy​-
tu​acji.

‒Wy​glą​daszuro​czo.
Za​dba​nabrewunio​słasię,de​mon​stru​jącgrzecz​nezdzi​wie​nie.
‒My​ślę,żestaćcięnabar​dziejwy​szu​ka​nykom​ple​ment.
‒Na​praw​dę?
‒Sły​sza​łam,jakpo​rów​ny​wa​łeśko​bie​tędopłat​karóży.
‒Po​my​ślęoczymśsto​sow​nym–obie​cał,się​ga​jącpojejdłoń.
Skó​ręmia​łamięk​kąichłod​nąwdo​ty​ku.
‒Możeso​pellodu?
‒Tobrzmira​czejjakkry​ty​ka.
‒Cóż…‒Po​ka​załwuśmie​chubia​łezęby.–So​plesięroz​pusz​cza​ją.

Przezchwi​lęob​ser​wo​wałjejuro​czyru​mie​niec.
‒Chodź.–Ge​stemza​pro​siłjądosto​łu.–Ko​la​cjacze​ka.
‒Ja​kieświa​do​mo​ściokró​lo​wejEle​nie?–spy​ta​ła,kie​dyusie​dli.
‒Nie​ste​tynie.
‒TenKha​lil…Nieskrzyw​dzijej,praw​da?
‒Niesą​dzę.Niemapo​wo​du,zresz​tąEle​najestmo​nar​chi​nią.Jużpo​rwa​niejest

wy​star​cza​ją​co złe, a po​su​nię​cie się da​lej po​cią​gnę​ło​by za sobą mię​dzy​na​ro​do​we
kon​se​kwen​cje.

‒Praw​da–od​par​łaOli​via.–Tyl​koczyonzda​jeso​bieztegospra​wę?Mógł​bytra​-

fićprzedtry​bu​nałmię​dzy​na​ro​do​wy.

‒Ka​darjestpozajegoju​rys​dyk​cją.Przy​naj​mniejwtejchwi​li.Mójoj​ciecrzą​dził

że​la​znąręką.Lu​dzieko​cha​ligo,bobyłsil​nyiutrzy​my​wałwkra​justa​bil​ność,więc
rzad​koktood​wa​żyłsięmusprze​ci​wić.Aledaj​myspo​kójtympo​waż​nymspra​wom.

Bar​dzochciałchoćnatekil​kago​dzinza​po​mniećokło​po​tachina​pię​ciuostat​nich

ty​go​dni.

‒Nicin​ne​gonieprzy​cho​dzimidogło​wy.
‒Cóż…‒uśmiech​nąłsiępo​ro​zu​mie​waw​czo.–Możemo​gli​by​śmyzro​bićcośprzy​-

jem​ne​go?Napew​nocośby​śmywy​my​śli​li.

‒Takuwa​żasz?
‒Napew​no.–Zni​żyłgłosdozmy​sło​we​gopo​mru​kuicze​kałnajejre​ak​cję.
‒Nieflir​tujzemną–od​par​łazde​cy​do​wa​nie.–Ja​kośdotejporypo​tra​fi​łeśsiępo​-

wstrzy​mać.

Wod​po​wie​dzityl​kosięro​ze​śmiał.
‒Obo​jewie​my,żeje​steśplay​boy​em.
‒Mó​wiszotym,jak​bytobyłacho​ro​ba.
‒Bojest.Mamtyl​kona​dzie​ję,żepo​tra​fiszjąkon​tro​lo​wać,bonieza​mie​rzamzo​-

staćtwo​jązdo​by​czą.

Naj​wy​raź​niejzde​cy​do​wa​łasięnaatak,bojegopod​cho​dywy​trą​ca​łyjązrów​no​wa​-

gi.

‒Niezłośćsię,tyl​kouśmiech​nijsiędomnie.Dotejporytyl​korazsły​sza​łemtwój

śmiech.Itozda​le​ka.

‒Niewiem,oczymmó​wisz.
‒ By​łaś w kuch​ni, a ja wró​ci​łem wcze​śniej do domu. Wte​dy sły​sza​łem, jak się

śmia​łaś. – Urwał, bo jej twarz po​bla​dła, a oczy roz​sze​rzy​ło coś nie​okre​ślo​ne​go. –
Śmia​łaśsiętakswo​bod​nieira​do​śnie.By​łemcie​kawzcze​go.

‒Niepa​mię​tam.
‒Dla​cze​goni​g​dysiętaknieśmia​łaśprzymnie?
‒Możenieje​steśwy​star​cza​ją​coza​baw​ny?
Uśmiech​nąłsięsze​ro​ko.
‒Tobez​po​śred​niewy​zwa​nie.Na​resz​ciemogęsięwy​ka​zać.
‒ Wąt​pię. Je​stem tyl​ko two​ją go​spo​dy​nią. Na​wet mnie nie znasz. Po co ci mój

śmiech?

‒Jestcoś,oczympo​wi​nie​nemwie​dzieć?
‒Ra​czejnie.Pro​wa​dzębar​dzospo​koj​neży​cie.
‒Dla​cze​go?

‒Taklu​bię.
‒Ro​zu​miem,alezja​kie​gopo​wo​du?
Na​praw​dę był cie​ka​wy, dla​cze​go ko​bie​ta tak pięk​na i in​te​li​gent​na przez sześć

dłu​gichlatzaj​mo​wa​łasięjegodo​mem.

‒Dla​cze​gonie?Niekaż​dymaocho​tężyćtakjakty.
Roz​siadłsięwy​god​nie,roz​ba​wio​nyiza​in​try​go​wa​nyjejod​mo​wą.
‒Ajakjażyję?
‒Wieszdo​brze.Wiecz​naza​ba​waikaż​dejnocyinnako​bie​ta.
‒Itocisięniepo​do​ba?
‒Jacięnieosą​dzam,alesamaniechcia​ła​bymtakżyć.
‒Sko​roróż​ni​mysięwtejkwe​stii,tomożedo​ga​da​li​by​śmysięwin​nych?
‒Tozna​czy?–spy​ta​łanie​uf​nie.
Na​glewy​obra​ziłjąso​biewsa​ty​no​wejpo​ście​li,tewspa​nia​łewło​syroz​rzu​co​nena

po​dusz​ce.Wie​dział,żeniepo​wi​nientakmy​śleć,aleniepo​tra​fiłsiępo​wstrzy​mać.

Przy​nie​sio​noimpierw​szeda​nia,więcza​mil​kli.Oli​viagrzecz​niepo​dzię​ko​wa​łakel​-

ne​ro​wi.

‒Niesą​dzę,bycośpo​dej​rze​wał–po​wie​działAziz,kie​dyzamęż​czy​znąza​mknę​ły

siędrzwi.

‒Jakmó​wi​łeś,lu​dziewi​dząto,cochcązo​ba​czyć.
Za​brzmia​łotodziw​nietwar​doicy​nicz​nie.
‒Twier​dzisztaknapod​sta​wiewła​snychdo​świad​czeń?
‒Mniejwię​cej.
‒Ja​kich?–spy​tałlek​kimto​nem,aletyl​kood​wró​ci​ławzrok.
Kie​dychciałpy​taćda​lej,niedałamuszan​sy.
‒Niebę​dziesztę​sk​niłzadaw​nymży​ciem?Zaprzy​ję​cia​miiko​bie​ta​mi?–spy​ta​ła.

–Kie​dysięoże​nisziosią​dzieszwKa​da​rze,wszyst​kosięzmie​ni.

‒Chy​batak.–Za​nu​rzyłwi​de​lecwsa​łat​ce.–Aleniebędętę​sk​niłzadaw​nymży​-

ciem.–Za​sko​czo​nyswo​jąszcze​ro​ścią,uciekłwnon​sza​lan​cję.–Copew​niedo​wo​dzi,
jakije​stempłyt​ki.

Po​pa​trzy​łananie​gozna​my​słem.
‒ Ktoś tak płyt​ki nie wal​czył​by o tron. Dla​cze​go chcesz zo​stać szej​kiem? Ni​g​dy

wcze​śniejniespra​wia​łeśwra​że​niaza​in​te​re​so​wa​ne​gowła​dząwKa​da​rze.Sammó​-
wisz,żerzad​kotuby​wa​łeś.

‒Chcęczynie,tomójobo​wią​zek–od​parłpopro​stu.
‒Obo​wią​zek,któ​rymsięwcze​śniejnieprzej​mo​wa​łeś.
Wod​po​wie​dziskrzy​wiłsięza​baw​nie.
‒Słusz​nauwa​ga.Mójoj​ciecni​g​dyniechciał,że​bymzo​stałszej​kiem.By​łemjego

wiecz​nymroz​cza​ro​wa​niem.

‒Dla​cze​go?
Boko​chałKha​li​la.Na​wetwte​dy,kie​dyjużwie​dział,żeniejestjegosy​nem,na​dal

zanimtę​sk​nił,bogoko​chał.Aleniepo​tra​fiłpo​wie​dziećotymOli​vii.Niezniósł​byjej
współ​czu​cia.

‒Niezga​dza​li​śmysięwwie​luspra​wach–od​parłwy​mi​ja​ją​co.
Wciążpa​mię​tał,jakoj​cieczby​wałjegowszyst​kiepró​byzbli​że​niasiędonie​go.Pa​-

mię​tałpa​lą​cywstyd,kie​dyoj​ciecprze​py​tałgokon​sty​tu​cjiKa​da​ruwobec​no​ścica​łej

pa​ła​co​wejsłuż​by.Po​my​liłsiętyl​koraz,aleitakzo​stałbez​li​to​śniewy​szy​dzo​ny,spo​-
licz​ko​wa​nyiwy​rzu​co​nyzpo​ko​ju.

Jed​no wspo​mnie​nie z se​tek po​dob​nie że​nu​ją​cych, za​nim skoń​czył pięt​na​ście lat

iprze​spałsięzjed​nązko​bietojca.Do​pie​rowte​dyzo​ba​czył,żemoż​nażyćina​czej.
Żemoż​nasięnieprzej​mo​wać.

‒Dla​te​gotrzy​ma​łeśsięzda​le​kaodKa​da​ru?Zpo​wo​duojca?–spy​ta​ła.
‒Tak.
‒Wciążniero​zu​miem,dla​cze​gopo​sta​no​wi​łeśtuwró​cićizo​staćszej​kiem.
‒Możechcęudo​wod​nić,żeoj​ciecsięmy​lił.Żepo​tra​fiębyćdo​brymwład​cą.
‒Więctwo​jade​cy​zjajestwciążste​ro​wa​naprzezojca.Na​dalkon​tro​lu​jetwo​jeży​-

cieiwy​gry​wa.

Jejstwier​dze​niedo​tknę​łogobar​dziej,niżchciał​byprzy​znać,aleniemógłod​mó​-

wićmusłusz​no​ści.Po​zwa​lał,byoj​ciecna​wetzzagro​budyk​to​wałmu,comaro​bić,
bowciążpra​gnąłjegoak​cep​ta​cjiimi​ło​ści.

‒ Ni​g​dy się nad tym nie za​sta​na​wia​łem – po​wie​dział tak bez​tro​sko, jak tyl​ko

mógł.–Aleprzy​pusz​czam,żemaszra​cję.Wciążcho​dzionie​go.

‒Ro​zu​miem–od​par​ła.–Trud​nojestsięuwol​nićodko​goś,ktomiałtakogrom​ny

wpływnana​szeży​cie. Na​wetje​że​lipró​bu​jesztaką oso​bęigno​ro​wać,wciążpo​zo​-
sta​jeonawcen​trumtwo​je​goży​cia.Tyl​kotra​ciszczasiener​gię,usi​łu​jąconiejnie
my​śleć.

‒Mó​wiszjak​byzwła​sne​godo​świad​cze​nia–za​uwa​żył.
‒Mójoj​ciecwciążżyje,aleniekon​tak​tu​je​mysięodlat.
‒Niewie​dzia​łem.
Po​my​ślałojejojcu,ła​twymwobej​ściu,życz​li​wymmęż​czyź​niezaj​mu​ją​cymwy​so​-

kiesta​no​wi​skowdy​plo​ma​cji.

‒Toonmiciępo​le​cił–po​wie​dział,aonaprzy​tak​nę​łasztyw​no.
‒Uznałwi​docz​nie,żebyłmiwi​nienchoćtyle.
‒Wi​nien?
Po​krę​ci​łagło​wąimiałwra​że​nie,żeża​łu​jeswo​ichsłów.
‒Nie​waż​ne.Tosta​rahi​sto​ria.
Za​uwa​żyłjed​nakjakza​ci​snę​ładło​nienako​la​nach,jakścią​gnę​łysięjejrysy,aoczy

po​ciem​nia​łyodbólu.Możetahi​sto​rianiebyłaażtaksta​ra.Aniażtaknie​waż​na.

‒Daj​myspo​kójprze​szło​ściipo​mów​myoprzy​szło​ści–za​pro​po​no​wa​ła.–Za​kła​da​-

jąc,żeod​naj​dzieszEle​nęnaczas,my​ślisz,żezdo​łaszjąpo​ko​chać?

W du​chu za​prze​czył żar​li​wie. Nie był za​in​te​re​so​wa​ny mi​ło​ścią, nie za​mie​rzał

wplą​ty​waćsięwtetrud​neemo​cjeinie​po​trzeb​nekom​pli​ka​cje.Do​brzewie​dział,do​-
kądtomo​głoczło​wie​kado​pro​wa​dzić.Po​ko​chajko​goś,acięza​wie​dziealbo,cogor​-
sza,znie​na​wi​dzi.

Na szczę​ście nie był już spra​gnio​nym uczu​cia chłop​cem, tyl​ko męż​czy​zną, któ​ry

wie​dział,cze​gochce,iro​zu​miał,codonie​gona​le​ży.Mi​łośćniewcho​dzi​ławgrę.

‒Tomał​żeń​stwozróż​nychwzglę​dówod​po​wia​danamoboj​gu–od​parłwy​mi​ja​ją​-

co.

‒Nieod​po​wie​dzia​łeśnamojepy​ta​nie.
‒Le​d​wosięzna​my.Wi​dzia​łemjąza​le​d​wiedwarazy.Niemampo​ję​cia,czymógł​-

bymjąpo​ko​chać.Po​mów​myle​piejoto​bie.Todużobar​dziejin​te​re​su​ją​ce.

‒Nie​ko​niecz​nie.
‒Je​steścór​kądy​plo​ma​ty.Napew​noczę​stosięprze​pro​wa​dza​li​ście.
Kiw​nę​łagło​wą,więcpy​tałda​lej.
‒Któ​remiej​scena​zwa​ła​byśdo​mem?
‒Pa​ryż.
Po​my​ślał,żemówiojegodomu.Nicdziw​ne​go,żetapra​catyledlaniejzna​czy​ła.

Praw​do​po​dob​niebyłotomiej​sce,gdziemiesz​ka​łanaj​dłu​żej.

‒Niecho​dzimityl​koote​raz–wy​ja​śni​ła.–Miesz​ka​łamtamprzezja​kiśczasjako

dziec​ko.Cho​dzi​łamtamdopod​sta​wów​kiiza​wszemisiętampo​do​ba​ło.

‒Agdziespę​dzi​łaśna​sto​let​nielata?
‒WAme​ry​cePo​łu​dnio​wej.
‒Tammu​sia​łobyćcie​ka​wie.
Wzru​sze​niera​mion,lek​ce​wa​żą​cygestdło​ni.
‒Tobyłabar​dzomałaspo​łecz​nośćeks​pa​trian​tów.
Dziw​naod​po​wiedź.Naj​wy​raź​niejskry​wa​łaja​kiśse​kret.Po​my​ślałotam​tymśmie​-

chu,ogrze,wktó​rejdźwię​czałtonudrę​ki.Dla​cze​goskry​wa​łaswo​jeemo​cje–ra​-
dośćczyból?

Aon?Dla​cze​goskry​wałswo​je?
Żeby unik​nąć bólu. Dla​te​go obo​je prze​śli​zgi​wa​li się po po​wierzch​ni ży​cia, choć

każ​denaswójod​mien​nyspo​sób.

‒Pa​mię​tamztwo​je​gocv,żestu​dio​wa​łaśtyl​koprzezrok.
‒Je​dense​mestr–po​pra​wi​ła.–Zde​cy​do​wa​łam,żetoniedlamnie.
Jejtwarzbyłakom​plet​niebezwy​ra​zu,kost​kidło​nipo​bie​la​łeodści​ska​niawi​del​ca,

cia​łosztyw​ne.Choćku​si​łogo,bypy​taćda​lej,po​sta​no​wiłod​pu​ścić.Przy​naj​mniejna
tro​chę.

‒Dlamniechy​bateżnie.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.–By​łemzbytza​ję​tyim​pre​zo​wa​-

niem.

Wy​raź​niejejulży​ło.
‒Jużwte​dyby​łeśplay​boy​em?
‒Chy​bamamtowge​nach.
Tomo​głabyćpraw​da,zwa​żyw​szy,ileko​bietmiałjegooj​ciec.Alepo​mi​ja​jącgeny,

toonsamwy​brałży​cieplay​boya,choćbyłopu​ste.Wy​brałjewła​śniedla​te​go.

‒Aleje​steśin​te​li​gent​ny–za​uwa​ży​ła.–Pro​wa​dziszprze​cieżwła​snąfir​mędo​rad​-

czą.

‒Popro​stumia​łemtro​chęszczę​ścia.
Zbyłkom​ple​mentwzru​sze​niemra​mion,choćwrze​czy​wi​sto​ścibyłzeswo​jejfir​my

bar​dzodum​ny.Od​kądskoń​czyłstu​dia,niewziąłodojcaanigro​sza.Niechwa​liłsię
tym ani na​wet tym, że spon​so​ro​wał or​ga​ni​za​cje po​ma​ga​ją​ce prze​śla​do​wa​nym ko​-
bie​tom i dzie​ciom w Ka​da​rze, bo nie za​mie​rzał wy​ko​rzy​sty​wać tej dzia​łal​no​ści do
bu​do​wa​niaso​biepo​pu​lar​no​ści.

Możejed​nakpo​wi​nienzro​bićtote​raz,je​że​lichciałza​cho​waćtron.
‒Aty,Oli​vio?Ni​g​dyniemy​śla​łaśoin​nymza​ję​ciu?
‒Niemaniczłe​gowby​ciugo​spo​dy​nią–od​par​ła,ajejoczyrzu​ca​łygniew​nebły​-

ski.

‒Oczy​wi​ście,żenie.Aleje​steśmło​da,in​te​li​gent​na,mo​gła​byśsiękształ​cić.

Ob​ser​wo​wałgręemo​cjinajejtwa​rzy:za​sko​cze​nie,nie​pew​ność,żal.
‒ Chcia​łam stu​dio​wać mu​zy​kę – wy​zna​ła w koń​cu nie​chęt​nie. – Ale, jak wiesz,

rzu​ci​łam.

Przy​po​mniałso​bie,jakgra​łanapia​ni​nie,ztymogrom​nymża​remina​mięt​no​ścią,

ajed​no​cze​śniewy​ra​zemroz​pa​czywoczach.

‒Niechcia​łaśdotegowró​cić?
Za​sznu​ro​wa​ławar​giiza​pa​trzy​łasięwdal.
‒Mu​zy​kaode​szła–po​wie​dzia​ławkoń​cu.–Ima​rze​nia,ita​lent.Wiem,żeniezdo​-

ła​ła​bymichod​zy​skać,więcpró​bo​wa​nieniemia​łosen​su.

Mó​wi​łarze​czo​wo,alewy​czu​wałwjejgło​siewiel​kismu​tek,któ​ryspo​wi​jałjąjak

pe​le​ry​na.Ni​g​dywcze​śniejtegonieza​uwa​żył.

Podtymchłod​nymod​da​le​niembiłozbo​la​łeser​ce.Tako​bie​tanie​ma​łowy​cier​pia​ła.

Aleco?Zja​kie​gopo​wo​du?

Bar​dzo chciał wie​dzieć, ale po​wstrzy​mał się od py​tań. Już i tak dużo mu po​wie​-

dzia​ła.Obo​jemie​liswo​jeta​jem​ni​ce,któ​rychnieza​mie​rza​lizdra​dzać.Alewy​czu​wał
wniejcośmrocz​ne​goichoćmożeniepo​win​nogotoin​te​re​so​wać,za​pra​gnąłdo​wie​-
dziećsięwię​cej.

Oli​via wpa​try​wa​ła się w ta​lerz, uni​ka​jąc ba​daw​cze​go wzro​ku swo​je​go to​wa​rzy​-

sza.Za​da​wałsta​now​czozbytwie​lepy​tań,coprzy​po​mi​na​łoroz​dra​py​wa​niesta​rych
blizn.

Nieza​mie​rza​ławra​caćdotam​tychwspo​mnień,tym​cza​semjegopy​ta​niadotego

wła​śniepro​wa​dzi​ły.

Nie my​śla​ła o se​me​strze spę​dzo​nym na uni​wer​sy​te​cie, któ​ry prze​ży​ła jak lu​na​-

tycz​ka.Niemy​śla​łaomu​zy​ce,choćkil​karazywcią​guostat​nichlatusia​dładopia​ni​-
na.Tobyłopraw​dzi​wieoczysz​cza​ją​cedo​świad​cze​nie–tro​skiizłeemo​cjeroz​my​wa​-
łysięwstru​mie​niudźwię​ków.

Po​trze​bo​wa​ła ta​kich chwil, bo przez resz​tę cza​su za​cho​wy​wa​ła nie​zmien​ny dy​-

stansdowszyst​kichiwszyst​kie​go,na​wetdowła​sne​goser​caiuczuć.

Wtenspo​sóbży​ciebyłoprost​szeibez​piecz​niej​sze.Jużrazupa​dła,przy​tło​czo​na

cię​ża​remsmut​ku,po​czu​ciawinyibóluinieza​mie​rza​łapo​zwo​lić,bytosiępo​wtó​-
rzy​ło.Bogdy​bytaciem​nośćogar​nę​łajejdu​szę,mo​gła​bysięjużni​g​dyniewy​zwo​lić.

Żyławięcwbez​piecz​nymotę​pie​niu.Trzy​ma​łaemo​cjenawo​dzyiza​do​wa​la​łasię

tąna​miast​kąpraw​dzi​we​goży​cia.

Tym​cza​sem w cią​gu kil​ku go​dzin przy​wo​ła​nych zo​sta​ło sta​now​czo zbyt wie​le

wspo​mnień.Smu​tekira​dość,po​czu​ciewinyina​dzie​ja.Azizpo​ru​szyłjądogłę​bi.Py​-
tał,roz​śmie​szał,flir​to​wałzniąwspo​sób,ja​kie​gosięniespo​dzie​wa​ła.

Są​dzi​ła,żewśrod​kujestumar​ła,aleonjąpo​ca​ło​wał,aonaoka​za​łasiębar​dzo,

wręczbo​le​śnieżywa.Nazdaw​ko​wypo​ca​łu​neknabal​ko​nieod​po​wie​dzia​łataken​tu​-
zja​stycz​nie,żegdy​bynieoko​licz​no​ści,mógł​bysięprze​obra​zićwcoświę​cej.Przez
cu​dow​nymo​mentmia​łana​dzie​jęroz​wi​nąćskrzy​dłaipo​fru​nąć,za​po​mi​na​jąc,żeży​-
ciepeł​neuczuć,cie​płaimi​ło​ściprze​mi​nę​ło.

‒Cozro​bisz,je​że​linieznaj​dzieszkró​lo​wejEle​nynaczas?–spy​ta​ła,chcącpo​ło​-

żyćkresroz​mo​wieoso​bie.

‒Po​raż​kaniewcho​dziwgrę.

‒Kha​lilza​pew​neuwa​żataksamo.
Nie za​mie​rza​ła się mie​szać do skom​pli​ko​wa​nej po​li​ty​ki Ka​da​ru, ale była tro​chę

cie​ka​wa,jakpo​to​cząsięspra​wy.Jejuwa​dzenieuszłago​ryczwgło​sieAzi​zaismu​-
tekwjegooczachzja​ki​mimó​wiłoojcuijegoprzy​bra​nymsynu,rosz​czą​cymso​bie
pra​wadotro​nu.

‒Znaszgooso​bi​ście?–spy​ta​ła.
Uśmiech​nąłsię,alewoczachmiałchłód.
‒Spo​tka​łemgokie​dyś–od​parł.–Raz.
‒Kie​dy?
‒By​łemwte​dydziec​kiem,sy​nemjed​nejzko​cha​nekojca,uwa​ża​nymzabę​kar​ta.

Oj​ciecuznałmnie,do​pie​rokie​dywy​gnałKha​li​la.Nie​zbytpo​pu​lar​nepo​su​nię​cie,jak
przy​pusz​czam.–Mó​wiłnibylek​ko,aleczu​ławagętychsłów.

‒Todla​te​golu​dziewspie​ra​jąte​razKha​li​la?
‒Za​wszegowspie​ra​li.Wy​je​chałzkra​jujakosied​mio​la​tek,alepo​zo​stałwludz​-

kichser​cach.Bied​ne,wy​gna​neksią​żąt​ko.Ajaby​łemtym,któ​ryza​jąłjegomiej​sce.
–Wciążmó​wiłlek​kimto​nem,alewzrokmiałsta​lo​wy.

‒Możetwójoj​ciecniedokoń​caprze​my​ślałswo​jąde​cy​zję.
Od​po​wie​dziąbyłscep​tycz​nyuśmie​szek.
‒Mójoj​ciecchciałmiećciast​koizjeśćciast​ko.Ana​wetnielu​biłsło​dy​czy.
‒Ko​chałKha​li​la,ajed​nakska​załgonaży​ciepozakra​jem.
‒Czę​stosięza​sta​na​wia​łem,dla​cze​gotozro​bił.Zwłasz​czażeniekrył,ja​kimby​-

łemroz​cza​ro​wa​niemwpo​rów​na​niudoKha​li​la–uśmiech​nąłsiękwa​śno.–Możedla​-
te​go,żezo​stałro​ga​czem.Alboniemógłso​bieda​ro​waćuczu​ciadosyna,któ​rynie
byłjego.Amożepopro​stuod​re​ago​wy​wałbólizłość.

Wziąłgłę​bo​kiod​dechipo​wo​liwy​pu​ściłpo​wie​trze.
‒Przy​pusz​czam,żezro​biłtenza​piswte​sta​men​cie,bochciałdaćszan​sęKha​li​lo​-

wi.

‒Aletymujejod​ma​wiasz.
Szarp​nąłsięwtył,jak​bygospo​licz​ko​wa​ła.
‒Coin​ne​gomiał​bymzro​bić?Wświe​tlepra​watojaje​stemwład​cą.
‒ A czy ty w ogó​le lu​bisz Ka​dar? – na​ci​ska​ła. – Sam mó​wi​łeś, że nie​chęt​nie tu

prze​by​wasz.Ro​bisztowszyst​kotyl​konaprze​kórojcu,aprze​cieżonnieżyje.

Zo​ba​czy​łanajegotwa​rzygniew,aleza​razza​stą​piłjąkpią​cyuśmiech.
‒Cóżzabły​sko​tli​waana​li​zapsy​cho​lo​gicz​na,pan​noEl​lis.
‒Sar​kazmtonaj​bar​dziejpry​mi​tyw​nafor​maobro​ny.Zresz​tąnietwier​dzę,żenie

za​słu​gu​jesznaty​tułszej​ka,cho​ciaż…

‒Cho​ciaż?
‒Nieje​stempew​na,czytyuwa​żasz,żeza​słu​gu​jesz–do​koń​czy​łaspo​koj​nie.
Wpa​try​wałsięwnią,od​dy​cha​jąccięż​kojakpobie​gu.Oli​viawy​trzy​ma​łajegospoj​-

rze​nie. Z jed​nej stro​ny nie ro​zu​mia​ła, dla​cze​go spro​wo​ko​wa​ła go do tej roz​mo​wy,
zdru​giejbyłaza​do​wo​lo​na,żetozro​bi​ła.

‒ Masz ra​cję – przy​znał w koń​cu. – Za​sta​na​wiam się, czy po​wi​nie​nem być szej​-

kiem.Sko​roniechcemniena​ródiniechciałmniero​dzo​nyoj​ciec…

‒Jed​nakwciążtuje​steś.
‒Kie​dypierw​szyrazprze​czy​ta​łemte​sta​mentojca,chcia​łemod​daćwła​dzęKha​li​-

lo​wi.

‒Aletegoniezro​bi​łeś.
‒Niezro​bi​łem.–Mó​wiłcięż​ko,jak​bypo​wąt​pie​wałwmą​drośćswo​je​gowy​bo​ru.

Jak​bywąt​piłwsie​bie.

‒Cóż,przy​pusz​czam,żetowie​letłu​ma​czy–po​wie​dzia​ła.
Spoj​rzałnaniąziskier​kądaw​ne​gohu​mo​ru.
‒Cie​kawje​stemco.Żeje​stemupar​tyitępy?
‒Ra​czejzde​ter​mi​no​wa​nyisil​ny.Je​steśplay​boy​em,któ​rygrafair.
‒ Wciąż mi o tym przy​po​mi​nasz. Że je​stem cza​ru​ją​cy, płyt​ki, nie​od​po​wie​dzial​ny

itakda​lej.Wiemotym.

‒Za​po​mnijnara​zieopłyt​kiminie​od​po​wie​dzial​nym.Je​steścza​ru​ją​cy,dużaczęść

Eu​ro​pyjecizrękiiwca​leniemamnamy​ślityl​koko​biet.Dla​cze​goniemiał​bycię
po​ko​chaćtwójwła​snyna​ród?Popro​stuni​g​dyniespró​bo​wa​łeśzdo​byćichserc.

Za​ci​snął war​gi, jak​by chciał się po​wstrzy​mać od sar​ka​zmu, a po​tem uśmiech​nął

sięnie​we​so​ło.

‒Dzię​ku​jęcizatesło​wa.Napew​nobar​dzoichpo​trze​bo​wa​łem.
Oli​via była roz​cza​ro​wa​na, ale może tak było le​piej. Jak na je​den wie​czór mie​li

dośćemo​cjo​nal​nejuczci​wo​ści.

‒ Ale dość już o Ka​da​rze i po​li​ty​ce – po​wie​dział, do​le​wa​jąc im wina. Po​mów​my

oczymśin​nym.

‒Naprzy​kład?
‒Naprzy​kład,colu​biszro​bićwwol​nymcza​sie?
‒Słu​cham?–Kom​plet​nieskon​ster​no​wa​na,tyl​kosięwnie​gowpa​try​wa​ła.
Uśmiech​nąłsię,bia​łezębyza​lśni​ływopa​lo​nejtwa​rzyina​glegwał​tow​niegoza​-

pra​gnę​ła.Jakni​g​dywcze​śniej.

Dla​cze​go? Od​po​wiedź była pro​sta. Ni​g​dy wcze​śniej so​bie na to nie po​zwo​li​ła.

Wca​leniebyłnie​cie​ka​wyipo​wierz​chow​ny.Oka​załsięna​to​miastwni​kli​wy,wraż​li​wy
ipo​cią​ga​ją​cy.Dys​po​no​wałnie​zwy​kłymcza​remicha​ry​zmą.

‒Hob​by,Oli​vio.Spo​sóbnaspę​dza​niewol​ne​gocza​su.Czy​tasz?Cho​dziszdokina?

Szy​deł​ku​jesz?

‒Szy​deł​ku​ję?
‒Strze​lamwciem​no–wy​ja​śnił,wzru​sza​jącra​mio​na​mi.
Wbrewso​biero​ze​śmia​łasięgło​śno.Mu​sia​łaprzy​znać,żepo​tra​fiłjąroz​śmie​szyć

ipo​do​ba​łojejsięto.

‒Nie​ste​ty,nieszy​deł​ku​ję–wy​krztu​si​ła.
‒Nieprzej​mujsię,wca​lenieje​stemroz​cza​ro​wa​ny.
Znówsięro​ze​śmia​ła,aonpa​trzyłnaniązza​chwy​tem.
‒Fan​ta​stycz​nie.Cozanie​zwy​kłydźwięk.Taksamośmia​łaśsięwte​dywkuch​ni.
‒Śmia​łamsięzwie​wiór​ki.Pró​bo​wa​łapo​rwaćorzech,któ​rybyłdlaniejzacięż​ki.
Ob​ser​wo​wa​łazwie​rząt​koprzezkil​kami​nut,akie​dywkoń​cuuda​łomusięprzy​-

trzy​mać orzech, wy​buch​nę​ła ra​do​snym śmie​chem. Bar​dzo po​trze​bo​wa​ła ta​kie​go
ode​rwa​niaodwła​snychpro​ble​mów.

‒Cóż,te​razcie​ka​wiszmniejesz​czebar​dziej.Ja​kośni​g​dywcze​śniejniepo​tra​fi​-

łemcięroz​śmie​szyć,ate​razmisięuda​ło.

Ucie​kłaspoj​rze​niem.

‒Oli​vio?
‒Przy​pusz​czam,żenie​ła​twomnieroz​śmie​szyć.–Wy​po​wia​da​jąctesło​wa,prze​-

nio​słaczęśćcię​ża​runajegobar​ki.

‒Dla​cze​go?
Od​po​wie​dzia​ła wzru​sze​niem ra​mion. Nie chcia​ła mó​wić wię​cej. Nie chcia​ła my​-

ślećobez​tro​skiejdziew​czy​nie,któ​rąkie​dyśbyła,aktó​raumar​ławwie​kuza​le​d​wie
sie​dem​na​stulat,botoroz​dzie​ra​łojejser​cenastrzę​py.

Azizsię​gnąłprzezstółina​kryłjejdłońswo​ją.
‒Co​kol​wiekcięza​smu​ci​ło–po​wie​dział–cie​szęsię,wi​dząccięszczę​śli​wą,na​wet

je​że​lityl​koprzezchwi​lę.

Na​wet gdy​by zna​la​zła od​po​wied​nie sło​wa i tak nie zdo​ła​ła​by ich wy​po​wie​dzieć

przezści​śnię​tegar​dło.

‒Skoń​czy​łaś?–za​py​tał,wska​zu​jącnie​do​je​dzo​nąsa​łat​kę.–Po​pro​szęona​stęp​ne

da​nie.

Kiw​nę​łagło​wą,zulgąwi​ta​jącprze​rwa​nieroz​mo​wy.Kie​dykel​nerzmie​niałpo​tra​-

wy, za​dał kil​ka py​tań o pa​ry​ski dom, a po​tem już do koń​ca po​sił​ku nie po​ru​sza​li
wcze​śniej​szychte​ma​tów.

Jed​nakpo​mi​możenieza​da​wałjejjużwię​cejoso​bi​stychpy​tań,onaniemo​głaode​-

rwaćmy​śliodspraw,októ​rychmy​ślećniepo​win​na.Niebyławsta​niedłu​żejnieza​-
uwa​żaćjegofi​zycz​nejatrak​cyj​no​ści.Wszyst​kownimbyłowdzięcz​neiele​ganc​kie,
urze​kałjąna​wetspo​sób,wjakitrzy​małnóżiwi​de​lec.Miałta​kiedłu​gie,smu​kłepal​-
ce i była w nim siła, któ​rej nie za​uwa​ży​ła wcze​śniej. Może dla​te​go, że te​raz był
wład​cą,atocoświę​cejniżbo​gac​twoiurok.

Byłnie​bez​piecz​nymmęż​czy​zną.
Ibar​dzopo​żą​da​nym.
Niewol​nojejtakmy​śleć.Je​że​liznaj​dzieEle​nę,zadwadnizo​sta​niejejmę​żem.
Aje​że​linie?
Prze​łknę​ła ci​sną​ce jej się na usta py​ta​nia. Nie po​trze​bo​wa​ła o nim wie​dzieć nic

wię​cej.Niemo​głaso​biepo​zwo​lićnawplą​ta​niesięwcoś,docze​go,jaksą​dzi​ła,nie
byłajużzdol​na.

Mu​sia​łatoza​koń​czyćtuite​raz.Ju​trowró​cidoPa​ry​ża,aonszczę​śli​wieod​naj​dzie

Ele​nę.

Wsta​łaizchłod​nymuśmie​chempo​dzię​ko​wa​łazapo​si​łek.
Od​po​wie​działunie​sie​niembrwi.Mu​siałwie​dzieć,coniąkie​ru​je.Żeboisięipra​-

gniegojed​no​cze​śnie,choćdżen​tel​menplay​boyni​g​dybytegoniepo​wie​działgło​śno.

‒Bar​dzocidzię​ku​jęzamiływie​czór.
Przy​su​nąłsiębli​żej,ażsta​łasiębo​le​śnieświa​do​majegobli​sko​ści,za​pa​chucy​tru​-

so​wejwodypogo​le​niu.Po​win​nasiębyłaod​wró​cićiodejść,aleniepo​tra​fi​łasięna
tozdo​być.

Po​chy​liłgło​węipo​wie​działci​cho.
‒Przy​kromi,żecięwtowplą​ta​łem,aleby​łaśpierw​sząoso​bą,októ​rejpo​my​śla​-

łem,je​dy​ną,któ​rejmo​głemza​ufać.

Po​win​nawie​dzieć,żetotyl​kopo​chleb​stwo,aleszcze​rośćwjegogło​sieza​uro​czy​-

łają.Byłaprze​cieżtyl​kogo​spo​dy​niąwdomu,któ​ryod​wie​dzałrzad​ko,kimśsto​ją​-
cymza​le​d​wieosto​pieńwy​żejniżsłu​żą​ca.Ionjejufał?Byłapierw​sząoso​bą,októ​-

rejpo​my​ślałwtrud​nychchwi​lach?

Cie​pło w jego spoj​rze​niu i szcze​rość w gło​sie wzbu​dzi​ły w niej bu​rzę uczuć, za​-

pra​gnę​łabyćpo​trzeb​na,znówsiędlako​gośli​czyć.

Prze​cież le​d​wo go zna​ła. A wszyst​ko, co się mię​dzy nimi wy​da​rzy​ło, było tyl​ko

grą.Fał​szem.Na​wetje​śliwy​da​wa​łosięszcze​re.

‒Cie​szęsię,żemo​głampo​móc–po​wie​dzia​łacierp​ko,co​fa​jącsięokrok.
Przytejoka​zjizwiew​nasu​kien​kaza​cze​pi​łaoob​casiOli​viaby​ła​bysięprze​wró​ci​-

ła,gdy​byjejwporęniezła​pał.Bli​skikon​taktzjegocia​łemwy​zwo​liłwniejfalępo​-
żą​da​nia.

Przez se​kun​dę są​dzi​ła, że ją po​ca​łu​je, ale za​raz ją pu​ścił i od​su​nął się na bez​-

piecz​ną od​le​głość. Po​spiesz​nie po​pra​wi​ła fry​zu​rę i ubra​nie, z naj​wyż​szym tru​dem
uda​jącobo​jęt​ność.Jed​nakwtejwła​śniechwi​li,wca​łejroz​cią​gło​ścido​tar​łodoniej,
jakbar​dzopu​ste,ja​ło​weismut​nesta​łosięjejży​cie.Za​pra​gnę​łatozmie​nić.

Za​pra​gnę​łaAzi​za.
Uśmiech​nąłsię,aleoczymiałnie​prze​nik​nio​ne.
‒Dzię​ku​jęci–mruk​nę​ła;wod​po​wie​dzityl​kokiw​nąłgło​wą.
‒Póź​nojuż.Mu​szę…‒Wzię​łagłę​bo​kiod​dech.–Do​bra​noc–po​wie​dzia​łasta​now​-

czo.

‒Do​bra​noc,Oli​vio–od​parłmięk​ko.
Unio​słaspód​ni​cę,żebyznównieza​cze​pićoob​cas,iwy​szłapo​spiesz​nie.

ROZDZIAŁPIĄTY

Azizwpa​try​wałsiępo​nu​rowja​śnie​ją​cenie​bo.Ogrom​ne,ja​skra​wo​po​ma​rań​czo​we

słoń​cewi​sia​łoni​skonadho​ry​zon​tem,ozła​ca​jącswo​imbla​skiempa​łacipo​dwó​rzec.

Na​strój męż​czy​zny był mrocz​ny jak bez​k​się​ży​co​wa noc. Przez więk​szą część

nocyprze​glą​dałsa​te​li​tar​nezdję​ciaka​dar​skiejpu​sty​niwpo​szu​ki​wa​niuKha​li​laijego
ban​dyre​be​lian​tów.Nazdję​ciachwi​daćbyłoróż​neobo​zo​wi​ska,aleniktniepo​tra​fił
po​wie​dzieć,czywktó​rymśznichprze​by​waKha​lilalbokró​lo​waEle​na.

Wy​słałnapu​sty​nięna​stęp​nągru​pęza​ufa​nychżoł​nie​rzy,byprze​szu​ka​liobo​zo​wi​-

ska,wktó​rychza​ob​ser​wo​wa​nonaj​więk​sząak​tyw​ność.Jed​naktobyłopra​wiepięć​-
setki​lo​me​trówodsto​li​cy,amęż​czyź​nipo​je​cha​lije​epem,bohe​li​kop​terzawcze​śnie
ostrzegł​byKha​li​laoichobec​no​ści,oilewogó​letambył.

A je​że​li tak, to ile był go​tów za​ry​zy​ko​wać, żeby za​wal​czyć o tron? Ży​cie swo​je,

czytak​żeEle​ny?

Nibyniepo​dej​rze​wałKha​li​laozbyt​niąbra​wu​rę,aleprze​cieżniemógłbyćni​cze​-

go pew​ny. Wie​dział o nim tyl​ko tyle, że jako sied​mio​la​tek zo​stał wy​gna​ny z kra​ju
wrazzmat​kąiza​miesz​kałuciot​kiwAme​ry​ce.Skoń​czyłeli​tar​nąszko​łęzin​ter​na​-
tem i stu​dia. Przez kil​ka lat zaj​mo​wał się biz​ne​sem, a na​stęp​nie przez sie​dem lat
słu​żyłwefran​cu​skimod​dzia​leLe​giiCu​dzo​ziem​skiej.

Praw​do​po​dob​nie wła​śnie tam na​wią​zał kon​tak​ty, któ​re po​zwo​li​ły mu wró​cić do

Ka​da​ru. Przy​gar​nę​li go lu​dzie, któ​rzy pra​gnę​li jego po​wro​tu. Miesz​kań​cy sto​li​cy
sta​lipostro​nieAzi​za,alepu​styn​neple​mio​nachcia​łyzawład​cęKha​li​la.

Ci​chestuk​nię​cieotwie​ra​nychiza​my​ka​nychdrzwiwy​rwa​łogozza​my​śle​nia.Ma​-

likcze​kałnanoweroz​ka​zy.

‒Nieje​ste​śmyanitro​chębliż​siod​na​le​zie​niaEle​ny,praw​da?–spy​tał.
‒Wręczprze​ciw​nie,wa​szawy​so​kość–od​parłMa​lik.–Obo​zo​wi​skowy​bra​nena

pod​sta​wiezdjęćsa​te​li​tar​nychoka​za​łosiębar​dzoobie​cu​ją​ce.Za​ob​ser​wo​wa​notam
dużyruchwdniupo​rwa​nia.Anaskra​juobo​zo​wi​skawi​daćkil​kapo​jaz​dów.

‒Torze​czy​wi​ścieobie​cu​ją​ce–zgo​dziłsięAziz.–Aleniewie​my,cosięsta​nie,kie​-

dywkro​czątamżoł​nie​rze.

‒Topraw​da,wa​szawy​so​kość.
Azizwes​tchnąłiprze​cze​sałpal​ca​miwło​sy.
‒Towszyst​kowinamo​je​goojca–po​wie​dział.–Chy​baroz​myśl​niechciałdo​pro​-

wa​dzićkrajdode​sta​bi​li​za​cji.

‒Tegoniewie​my,wa​szawy​so​kość.
‒Nie?–Prze​cieżwiesz,żeni​g​dyniechciałmnienaswo​je​gona​stęp​cę.–Ni​g​dy

mnie… ‒ Nie chciał po​wie​dzieć „nie ko​chał”. To wy​da​wa​ło się zbyt pa​te​tycz​ne. –
Ni​g​dynieza​ak​cep​to​wałmniejakoswo​je​gosyna.

‒Aletyje​steśjegosy​nem.Je​dy​nym.Wszy​scytuwSiy​adzieotymwie​dząiuzna​ją

cięzapra​wo​wi​te​gowład​cę.

‒Wie​luin​nychuwa​ża,żeKha​lilzo​stałpo​trak​to​wa​nynie​spra​wie​dli​wie.

‒Do​wie​dząsiępraw​dy.
‒Czynapew​no?–Od​wró​ciłsiędooknaiza​pa​trzyłwdrżą​cąodupa​łudal.
–Dodia​błazmoimoj​cem–po​wie​działni​skim,za​cię​tymgło​sem.–Niechbę​dzie

prze​klę​ty.

‒Za​pew​nejużjest–od​parłspo​koj​nieMa​lik.–Atwo​jeuczu​ciasązu​peł​niezro​zu​-

mia​łe–od​parłMa​lik.–Obec​newy​da​rze​niatokon​se​kwen​cjede​cy​zjitwo​je​goojca.
Alemasztuwię​cejlo​jal​nychosób,niżcisięwy​da​je.

‒Niemogęsta​wiaćnaichlo​jal​ność.Zbytdłu​gomnietuniebyło.Po​krę​ciłgło​wą.

–Mamdwadninaod​na​le​zie​nieEle​ny.Poupły​wiedwóchty​go​dnistra​cętron.

‒Nasilu​dziejejszu​ka​ją–od​parłMa​lik.–Nicwię​cejniemo​żeszwtejchwi​lizro​-

bić.Wie​czo​rembę​dzie​mywie​dziećwię​cej.

‒Po​zo​sta​jeje​dendzieńnaprzy​go​to​wa​niepla​nual​ter​na​tyw​ne​go.
‒ Sko​ro o tym mó​wi​my… Dziś mia​łeś w to​wa​rzy​stwie Ele​ny uczest​ni​czyć

wotwar​ciuKró​lew​skichOgro​dówwSiy​adzie.

Azizprzy​mknąłoczy.
‒Zu​peł​nieotymza​po​mnia​łem.Mo​że​mytood​wo​łać?
‒Niera​dził​bym.
‒Wta​kimra​ziepo​ja​dęsam.
‒Tegoteżbymniera​dził–od​parłMa​likzwa​ha​niem.–Wa​szewczo​raj​szepo​ja​-

wie​niesięnabal​ko​niezo​sta​łobar​dzodo​brzeprzy​ję​te.

‒Uwa​żasz,żechcie​li​byznówzo​ba​czyćEle​nę?
Ma​likkiw​nąłgło​wą.
‒Oli​viasięniezgo​dzi.
‒Możeno​sićza​sło​nęnatwa​rzy.
‒Za​sło​nę?Siy​adjestbar​dziejno​wo​cze​sne.
‒Po​trak​tuj​mytojakoukłonwstro​nętra​dy​cji,świa​dec​two,żeparakró​lew​skabę​-

dziere​spek​to​wa​łasta​reoby​cza​je.

‒Na​wetje​że​lichciał​bymjezmie​nić?
‒Alena​dalmo​żeszjesza​no​wać.
‒Niewiem.–Niemiałocho​tynawię​cejkłamstw.–Oczybędąwi​docz​ne.
‒Sąso​czew​kikon​tak​to​we.
‒Tozbytnie​bez​piecz​ne.Ktośmożejąocośza​py​tać.
‒Na​uczy​myjąkil​kuzdań.
‒Tosza​leń​stwo.–Azizze​rwałsięzkrze​słaiza​cząłkrą​żyćpopo​ko​ju.–Aje​że​li

Ele​nazo​sta​niezna​le​zio​nawobo​zo​wi​sku?Jaktowy​ja​śnię?

‒Niebę​dzieszmu​siał.Przy​wie​zie​myjątudys​kret​nieiza​stą​pipan​nęEl​lis,któ​ra

wró​cidoPa​ry​ża,takjakchcia​ła.Todo​sko​na​łeroz​wią​za​nie,wa​szawy​so​kość.

‒Aje​że​linieznaj​dzie​myEle​ny,znaj​dzie​myjąran​nąalbo…‒Niechciałwy​mó​wić

tegostrasz​ne​gosło​waitar​gnę​łanimwście​kłośćnaKha​li​la,któ​ryzmie​niłjegoży​cie
wpie​kło.–Jakwte​dywy​ja​śni​myfakt,żeprzezostat​niednipo​ka​zy​wa​łemsięzna​-
rze​czo​nąuboku?

‒Toby​ło​bytrud​ne–przy​znałMa​lik.–Alejużpod​ją​łeśry​zy​ko,po​ka​zu​jącsięna

bal​ko​nie.Tory​zy​koko​niecz​ne.Wieszotymtaksamodo​brzejakja.

Istot​nie,wie​dział.Jegowła​dzabyławtejchwi​lisła​bainie​sta​bil​na.Jed​naplot​ka

mo​głana​wetdo​pro​wa​dzićdowoj​nydo​mo​wej.

‒Pój​dęzniąpo​mó​wić.–Od​wró​ciłsięnapię​cieiwy​ma​sze​ro​wałzpo​ko​ju.

Oli​viale​ża​ławdu​żymłożu,wpa​trzo​nawroz​cią​gnię​tynadnimbal​da​chim.Po​ran​-

neświa​tłosą​czy​łosięprzezszpa​rywża​lu​zjach.Madaza​sło​ni​łaoknajesz​czewie​-
czo​rem.Byłosto​sun​ko​wowcze​śnie,ajużod​czu​wa​łosięupał.

Dziśwró​cidoPa​ry​ża,dopew​no​ściibez​pie​czeń​stwa.Czu​łaulgęza​pra​wio​nąjed​-

nakodro​bi​nąroz​cza​ro​wa​nia.

Wła​ści​wie nie mia​ła ocho​ty wy​jeż​dżać. Do​brze się czu​ła w to​wa​rzy​stwie Azi​za,

za​in​te​re​so​wa​nietegoprzy​stoj​ne​gomęż​czy​znyspra​wia​łojejogrom​nąprzy​jem​ność
isa​tys​fak​cję,ado​tykbu​dziłroz​kosz​nedresz​cze.Dzię​kinie​muznówza​czę​łaczuć.
Powie​lula​tachży​ciawodrę​twie​niuza​tę​sk​ni​łazazmia​ną.

Ma​rze​niaprze​rwa​łojejpu​ka​niedodrzwi.
‒Pro​szę!–za​wo​ła​ła.Wpro​gusta​nąłobiektjejroz​my​ślań.
Przezchwi​lępa​trzy​linasie​biebezsło​wa.DoOli​viido​pie​rote​razdo​tar​ło,żema

po​tar​ga​newło​sy,anaso​biekrót​kąizwiew​nąnoc​nąko​szul​kędopółuda,od​sła​nia​ją​-
cąnie​ma​łotakugóry,jakinadole.Mo​głasię​gnąćpole​żą​cynie​da​le​koszla​frokalbo
za​nur​ko​waćpodkoł​drę.

Azizprze​su​nąłponiejle​ni​wymwzro​kiem.
‒My​śla​łam…‒Jejgłosprze​szedłwszeptwięcspró​bo​wa​łarazjesz​cze.–My​śla​-

łam,żetodziew​czę​ta,któ​repo​ma​ga​łymiwczo​raj.–Zer​k​nę​łanaze​ga​rek,byłodo​-
pie​roposiód​mej.–Cośsięsta​ło?

‒Chciał​bymztobąpo​mó​wić.Możespo​tka​mysięnaśnia​da​niu?
‒Ja​sne–od​par​łazulgąprze​mie​sza​nązroz​cza​ro​wa​niem.
Kie​dywy​szedł,wsta​łaipo​bie​głapodprysz​nic.Kie​dystam​tądwy​szła,MadaiAbra

czka​łyjużwsy​pial​nizno​wymze​sta​wemubrań.Oli​viapró​bo​wa​łapo​pro​sićoswo​je
wła​snerze​czy,aleniero​zu​mia​łyina​le​ga​ły,bywło​ży​łanie​bie​skąje​dwab​nąsuk​nię.

Wkoń​cuule​gła.Suk​niabyłapro​staiele​ganc​ka,od​cię​tapa​skiemwta​lii,roz​klo​-

szo​wa​na wo​kół ko​lan. Ca​ło​ści stro​ju do​peł​nia​ły per​ło​we kol​czy​ki, na​szyj​nik i za​-
mszo​weczó​łen​ka.Madasplo​tłajejwło​synakar​kuiOli​viaznówsiępra​wieniepo​-
zna​ławlu​strze.Wciążsięjesz​czenieprzy​zwy​cza​iładociem​nychwło​sów.

Po​dzię​ko​wa​ła,adziew​czę​taod​po​wie​dzia​łyuśmie​chem,naj​wy​raź​niejza​chwy​co​ne

re​zul​ta​temswo​ichsta​rań.

Zadrzwia​misy​pial​nicze​kałMa​lik.
‒Dzieńdo​bry,pan​noEl​lis.Po​zwo​lipani,żejąza​pro​wa​dzę?
Po​szłazanimla​bi​ryn​tempa​ła​co​wychko​ry​ta​rzydoprze​stron​ne​gopo​ko​juzta​ra​-

sem,naktó​rymna​kry​tosto​likdladwoj​ga.Azizwstał,żebysięzniąprzy​wi​tać.

‒Maszocho​tęzjeśćnaze​wnątrz?Niejestjesz​czezago​rą​co.
‒Zprzy​jem​no​ścią–od​par​ła,wdy​cha​jącprze​sy​ca​ją​cypo​wie​trzearo​matkwie​cia.
‒Kawy?
‒Chęt​nie.Czysa​mo​lotjużcze​ka?
‒Oczy​wi​ście.
Znówpo​czu​łatędziw​nąmie​szan​kęulgiiroz​cza​ro​wa​nia.
‒Toświet​nie.Bar​dzocidzię​ku​ję.
‒Tojapo​wi​nie​nemdzię​ko​waćto​bie.Ogrom​niemipo​mo​głaś,Oli​vio.
‒Sąja​kieśno​wi​nyoEle​nie?

‒Mamna​dzie​ję.Dzię​kiob​ser​wa​cjisa​te​li​tar​nejna​mie​rzy​li​śmypu​styn​neobo​zo​wi​-

skowy​ka​zu​ją​cenie​spo​ty​ka​nąak​tyw​ność.Jesz​czedziśbę​dzie​mywie​dzieć,czyprze​-
trzy​mu​jątamEle​nę.

‒Wkoń​cująznaj​dzie​cie.
Nieode​zwałsię,tyl​kopo​pa​trzyłnaniąbar​dzopo​waż​nie.
‒Ococho​dzi?–spy​ta​ła,choćza​czę​łasiędo​my​ślać.
‒Niemampra​wapro​sićcięowię​cej,Oli​vio–po​wie​dział.‒Alemamwiel​kipro​-

blem.Gdy​byśze​chcia​łazo​staćjesz​czenaje​dendzień…Popo​łu​dniumamuczest​ni​-
czyćwotwar​ciuKró​lew​skichOgro​dówwSiy​adzie,oczy​wi​ściewto​wa​rzy​stwieEle​-
ny.Cho​dzioprze​cię​ciewstę​gi…

‒Prze​cię​ciewstę​gi?–Wnie​do​wie​rza​niupo​krę​ci​łagło​wą,choćwsu​mieucie​szy​ła

sięzpro​po​zy​cji.–Zpew​no​ściąznacz​niewię​cej.Trze​babę​dzieroz​ma​wiaćzludź​mi,
sta​nąćznimitwa​rząwtwarz…Niezdo​łamni​ko​gooszu​kać.

‒Teżsiętegooba​wia​łem–od​parł.–Alegdy​byśwło​ży​łaza​sło​nęitra​dy​cyj​nystrój

arab​ski… W Siy​adzie to nie​ko​niecz​ne, ale by​ło​by ozna​ką sza​cun​ku dla tra​dy​cji.
Alu​dziewi​dzie​li​bytyl​kotwo​jeoczy

‒Wła​śnie–pod​kre​śli​ła.–Sąnie​bie​skie,aEle​namaciem​ne.
‒Sza​re.Atymo​gła​byśwło​żyćbar​wio​neso​czew​kikon​tak​to​we.
‒Bar​wio​ne…‒prze​rwa​łaipo​krę​ci​łagło​wą.
Choć ja​kąś jej cząst​ka bar​dzo chcia​ła zo​stać, wszyst​ko ro​bi​ło się zbyt nie​bez​-

piecz​ne.

‒Przy​kromi,niemogę.Tozbytry​zy​kow​ne.
‒My​ślisz,żeotymniewiem?–Mó​wiłswo​bod​nymto​nem,alewy​czu​wa​ławnim

skry​wa​nena​pię​cieigniew.–Mamdużowię​cejdostra​ce​nianiżty,Oli​vio.Zpew​no​-
ścią to ro​zu​miesz. Na​wet gdy​by nas zde​ma​sko​wa​no, twój udział da​ło​by się ła​two
wy​ja​śnić. Je​steś moim pra​cow​ni​kiem, więc mógł​bym cię za​szan​ta​żo​wać groź​bą
zwol​nie​nia.

‒Chy​baniezro​bił​byśtego?
‒ Oczy​wi​ście, że nie! – Spod uśmie​chu prze​bi​jał cień ura​zy. – Nie je​stem ta​kim

czło​wie​kiem.

‒Wła​ści​wieniewiem,ja​kimje​steśczło​wie​kiem–za​uwa​ży​ła.–Wi​du​jeciękil​ka

razydoroku,roz​ma​wia​mywy​łącz​nieodomuigra​fi​kuspo​tkańto​wa​rzy​skich.Cie​bie
jakocie​bienieznamwca​le.

‒Pro​szęciętyl​kooprzy​słu​gę.Wiem,żetopo​waż​ne.Je​ślisięzgo​dzisz,jesz​cze

dziświe​czo​remod​le​ciszdoPa​ry​ża.

W jego ustach brzmia​ło to tak ła​two. I było bar​dzo ku​szą​ce. Przez je​den dzień

byćkimśin​nym,czućsiękimśin​nym,kimśwol​nymiszczę​śli​wym.Po​żą​da​nym.

‒Cozro​bisz,je​że​likró​lo​waEle​nasięnieod​naj​dzie?–spy​ta​łapochwi​limil​cze​-

nia.–Ju​tromaszwziąćślub.

‒Mu​szęjąod​na​leźć–od​po​wie​działzmocą.
‒Aje​że​linie?
‒Cośwy​my​ślę.Aletonietwójpro​blem,Oli​vio.Pro​szęciętyl​ko,że​byśto​wa​rzy​-

szy​łamidziśwogro​dach.

‒Niemógł​byśogło​sić,żeEle​najestcho​ra?
‒ Nie​ste​ty nie. Sy​tu​acja jest bar​dzo nie​sta​bil​na. Je​że​li lu​dzie od​kry​ją brak Ele​-

ny…

‒Dla​cze​goKha​lilnieza​bie​ragło​su?–spy​ta​łana​gleOli​via.–Dla​cze​gonieprzy​-

zna,żeEle​najestwjegorę​kach?

‒ Bo na​wet w Ka​da​rze po​rwa​nie jest nie​zgod​ne z pra​wem. Kha​lil gra na mo​jej

nie​chę​cidoujaw​nie​niajejnie​obec​no​ści.

‒Niemo​żeszznimpo​roz​ma​wiać?
‒Wtejchwi​liontegoniechce.Zresz​tą…niewiem,czyby​li​by​śmywsta​nieroz​-

ma​wiać.Cóż…Je​że​lipo​sta​no​wiszwró​cićdoPa​ry​ża,usza​nu​jętwo​jąde​cy​zję.

Mil​czą​cyinie​ru​cho​my,cze​kałnajejod​po​wiedź.
Od​po​wiedź,któ​ramu​sia​łabyćna​tych​mia​sto​wainie​odwo​łal​na.
‒Więc?–za​py​tałmięk​ko.
Oli​via mil​cza​ła. Spo​glą​da​ła na nie​go i wi​dzia​ła za​rys lek​kie​go uśmie​chu na war​-

gach,choćsza​reoczywy​peł​niałsmu​tek,któ​ryroz​dzie​rałjejser​ce.

Wzię​łagłę​bo​kiod​dech,zbie​ra​jącsiły,byod​mó​wić.
Kuwła​sne​muza​sko​cze​niuzjejustwy​bie​głyjed​naksło​wa:
‒Do​brze.Zro​bięto.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Oli​via wpa​try​wa​ła się w swo​je od​bi​cie z mie​sza​ny​mi uczu​cia​mi. Je​że​li przed​tem

są​dzi​ła,żewy​glą​daina​czejzciem​ny​miwło​sa​mi,tote​raz,warab​skimstro​ju,zsza​-
ry​mi, dzię​ki so​czew​kom kon​tak​to​wym, ocza​mi i za​sło​ną na twa​rzy, była dla sie​bie
kimśzu​peł​nienie​zna​jo​mym.Chu​s​taukry​wa​ławięk​szośćwło​sów,afi​gu​ręprzy​oble​-
kłasza​rasza​tazesre​brzy​stąnit​ką.

Ra​nek upły​nął jej w kom​plet​nym oszo​ło​mie​niu. Olśnie​wa​ją​cy uśmiech Azi​za zni​-

we​czyłreszt​kijejre​zer​wy.Czasszyb​komi​nąłnaprzy​go​to​wa​niachdoprze​isto​cze​-
nia.Wdo​dat​ku,co​razbar​dziejjejsiętopo​do​ba​ło.Chcia​łado​po​mócAzi​zo​wiilu​bi​ła
oso​bę,jakąsięprzynimsta​wa​ła–bar​dziejprzy​po​mi​na​ładziew​czy​nęzprze​szło​ści,
bez​tro​ską,szczę​śli​wąipeł​nąna​dziei.

Usły​sza​łapu​ka​nie,wdrzwiachsta​nąłMa​likiprzyj​rzałjejsięzapro​ba​tą.
‒Do​braro​bo​ta.
‒ W tym stro​ju każ​dy był​by nie do roz​po​zna​nia – od​par​ła i za​zwy​czaj po​waż​ne

rysyMa​li​karoz​ja​śniłuśmiech.

‒Tymle​piejdlanas.Je​że​lijestpanigo​to​wa,chodź​my.Przedwyj​ściempo​win​ni​-

ściejesz​czeomó​wićpew​neszcze​gó​ły.

Sza​taOli​viiza​sze​le​ści​łapopod​ło​dze.Czu​łasięjakprze​bie​ra​niecnabaluma​sko​-

wym.Ladachwi​laktośmógłześmie​chemze​rwaćjejza​sło​nęzokrzy​kiem,żeni​ko​-
gonieoszu​ka​ła.

Ma​likotwo​rzyłja​kieśdrzwiiwpro​wa​dziłjądoele​ganc​kie​gosa​lo​nu,gdziecze​kał

Aziz,tak​żeubra​nywtra​dy​cyj​nystrójitur​ban.

‒Ciem​newło​syiwy​so​kieob​ca​sybar​dzocipa​su​ją–po​wie​działpochwi​li.–Aten

ubiórtak​że–do​dałzuśmie​chem.

Jegodo​bryhu​moroka​załsięza​raź​li​wy,więcuśmiech​nę​łasięwod​po​wie​dzi,choć

podza​sło​nąniemógłtegowi​dzieć.

‒Możebędęwczymśta​kimwy​stę​po​waćjakotwo​jago​spo​dy​ni?
‒Po​my​ślęotym–od​parłzna​my​słem.
‒Czu​jęsięra​czejśmiesz​nie.
‒ Ale wy​glą​dasz fan​ta​stycz​nie. Za​sta​na​wiam się, jak to moż​li​we, cho​ciaż je​steś

całaza​kry​ta.

‒Tymipo​wiedz.
‒Je​steśpięk​na,Oli​vio.Bar​dzopięk​na.Naj​chęt​niejpo​rów​nał​bymciędokwia​tu.
‒Tojużtro​chęokle​pa​ne.Wy​myślja​kieśnowepo​chleb​stwo.
‒Toniepo​chleb​stwo,tyl​kopraw​da.
Rze​czy​wi​ścieczu​łasięjakkwiat.Po​zor​nieza​schnię​ty,któ​ryroz​kwi​ta,gdyuzy​ska

do​stępdowodyisłoń​ca.

‒Atwójstrój?Jaksięwnimczu​jesz?
‒Taksamodziw​niejaktywswo​im.
‒Wy​glą​daszdo​sko​na​le.Po​wi​nie​neśczę​ściejsiętakubie​rać.

‒Po​cze​kaj–od​parłzuśmie​chem.–Jesz​czecięza​sko​czę.
Już to zro​bił. Jego po​świę​ce​nie dla kra​ju i de​ter​mi​na​cja, by zy​skać wła​dzę, były

god​ne po​dzi​wu. O ile wcze​śniej uwa​ża​ła go za bez​tro​skie​go i płyt​kie​go, te​raz do​-
strze​głajużjegopraw​dzi​weob​li​cze.Zpew​no​ściąbyłownimdużowię​cejniżtyl​ko
cza​ru​ją​cafa​sa​da.

‒Cote​raz?–spy​ta​ła.–Kie​dymamypo​ja​wićsięwogro​dach?
‒Nie​dłu​go–od​parł.–Alenaj​pierwna​uczęciękil​kuzdańpoarab​sku.
‒Poarab​sku?–Na​glesięprze​stra​szy​ła.–Poco?
‒Bolu​dzietegoocze​ku​ją.Spodo​baimsię,żemó​wiszwichję​zy​ku.
‒Alejanieznamichję​zy​ka.–Niepo​tra​fi​łaukryćpa​ni​ki.
‒Niktnieocze​ku​je,żebę​dzieszmó​wi​łabie​gle.Ele​nana​uczy​łasięza​le​d​wiekil​ku

zdań.

‒Tookil​kawię​cejniżja.
‒Nochodź–po​wie​działmięk​ko.–Czasnalek​cję.
Wpro​wa​dziłjądoma​łejal​ko​wyzak​sa​mit​nąsofą,naktó​rejusie​dliobo​je,oto​cze​ni

fał​da​mitra​dy​cyj​nychszat.Ni​g​dywcze​śniej,kie​dysia​dy​wa​linadra​chun​ka​miwpa​-
ry​skimdomuniebyłatakbar​dzoświa​do​majegoobec​no​ści.

Ode​tchnę​łagłę​bo​ko,usi​łu​jącsku​pićsięnacze​ka​ją​cymjąza​da​niu.
‒Więc?Cze​gopo​win​namsięna​uczyć?
‒Za​cznij​myod„dzieńdo​bry”.As​sa​lamalay​kum.
Oli​viacałaza​to​nę​ławtymgłę​bo​kimiak​sa​mit​nymgło​sie,brzmią​cymjaknaj​czul​-

szapiesz​czo​ta,choćprze​cieżbyłototyl​kopo​zdro​wie​nie.

‒Oli​vio?–Po​pa​trzyłnaniąwy​cze​ku​ją​coido​pie​rowte​dyock​nę​łasięzza​uro​cze​-

nia.

‒As​sa​lamalay​kum–po​wtó​rzy​łapo​słusz​nie,peł​naobaw,żeod​gadłprzy​czy​nęjej

roz​tar​gnie​nia.

‒Spró​buj​myjesz​czeraz–za​pro​po​no​wałzuśmie​chem.
‒De​ner​wu​jęsię.
‒Tozro​zu​mia​łe.
‒ As​sa​lam alay​kum – po​wie​dział raz jesz​cze i po​wtó​rzy​ła za nim naj​le​piej jak

umia​ła.

‒ Do​brze. Te​raz spró​bu​je​my cze​goś dłuż​sze​go – yśmiech​nął się za​chę​ca​ją​co. –

Mo​ta​sha​re​fa​tunbemare​fa​tek.

Spoj​rza​łananie​go,prze​ra​żo​na.
‒Motaco?
Ro​ze​śmiałsięmięk​ko.
‒Wiem,strasz​niedłu​gie.Spró​bujjesz​czeraz.
Po​wtó​rzyłispró​bo​wa​łagona​śla​do​wać.
‒Nie​źle.Jesz​czeraz.
Tym ra​zem ją po​chwa​lił i prze​ćwi​czy​li jesz​cze kil​ka in​nych arab​skich zwro​tów.

Naszczę​ścieniemu​sia​ła,jakza​pew​nił,wy​po​wia​daćichbez​błęd​nie.

‒Mó​wi​łeśpoarab​skuoddziec​ka?–spy​ta​ła,kie​dyskoń​czy​li.
‒Tak–od​parł.
Choć się uśmie​chał, w jego wzro​ku była twar​dość i smu​tek, któ​re ka​za​ły jej się

za​sta​no​wić,czywogó​lemiałja​kieśmiłewspo​mnie​niazdzie​ciń​stwa.

‒Alechy​banie​czę​stouży​wa​łeśgojakodo​ro​sły?
‒Rze​czy​wi​ście.Aleję​zy​kadzie​ciń​stwasięnieza​po​mi​na.
‒Itakciępo​dzi​wiam.Jamaman​ty​ta​lentdoję​zy​ków,samwi​dzisz.
‒Wca​lenie–za​prze​czył,roz​ba​wio​ny.
‒Zakaż​dymra​zem,kie​dysięprze​pro​wa​dza​li​śmy,oj​ciecpró​bo​wałmnieuczyćno​-

we​go ję​zy​ka, ale bez​sku​tecz​nie. By​łam w tym bez​na​dziej​na, nie​za​leż​nie od tego,
jaksięsta​ra​łam.

‒Mamwra​że​nie,żeza​wszesta​raszsięro​bićwszyst​kojaknaj​le​piej.
Niewchwi​li,kie​dymia​łotonaj​więk​szezna​cze​nie.Byławte​dyzbytprze​stra​szo​-

na,zbytzra​nio​na,zbytsła​ba.

Nie chcia​ła o tym mó​wić. Już i tak wy​rwa​ło jej się za dużo. Mó​wi​ła mu rze​czy,

któ​reprzeztakdłu​giczasza​cho​wy​wa​łatyl​kodlasie​bie.Towy​da​wa​łosięnie​po​ko​-
ją​ce,aleja​kaśjejcząst​kana​praw​dętegochcia​ła.Pra​gnę​łazro​zu​mie​nia,któ​re​goni​-
g​dywcze​śniejniemia​ła.

Pra​gnę​łateżzmia​ny.Takbar​dzochcia​łaznówbyćtam​tąbez​tro​ską,ro​ze​śmia​ną

dziew​czy​ną sprzed lat. Są​dzi​ła, że tam​ta zo​sta​ła już po​grze​ba​na, ale Aziz znów
przy​wo​łałjądoży​cia.

Itowła​śniebyłojegonaj​pięk​niej​szympre​zen​temdlaniej,zaktó​ryza​wszebę​dzie

muwdzięcz​na.

Tyl​ko że prze​bu​dze​nie ozna​cza​ło po​wrót uczuć, nie tyl​ko przy​jem​nych i ra​do​-

snych,aleitychmrocz​nych,jakroz​pacz,sa​mot​nośćipust​ka.

‒Oli​vio?–Azizde​li​kat​niepo​trzą​sałjązara​mię.–Gdzieje​steś?
Spoj​rza​łananie​goimy​śliod​pły​nę​ły,po​zo​sta​łotyl​kouczu​ciepust​ki.
‒Tu​taj–od​par​ła.
‒ Przez chwi​lę wy​glą​da​łaś, jak​byś była bar​dzo da​le​ko my​śla​mi i wspo​mi​na​ła ja​-

kieśnie​mi​łehi​sto​rie.

Ja​kośuda​łojejsięuśmiech​nąć.
‒ Wszyst​ko w po​rząd​ku – za​pew​ni​ła, choć nie była to ani od​po​wiedź, ani na​wet

praw​da.

Pa​trzyłnaniąprzezdłuż​sząchwi​lę,wciążnieco​fa​jącrękizjejra​mie​nia.Pu​ścił

je,do​syćzresz​tąnie​chęt​nie,do​pie​rokie​dyza​pu​ka​nododrzwi.

‒Wejść.
Wpro​gusta​nąłMa​lik.
‒Wa​szawy​so​kość,sa​mo​chódcze​ka.
‒Dzię​ku​ję,Ma​lik.
Od​wró​cił się z cza​ru​ją​cym uśmie​chem, na po​zór zu​peł​nie za​po​mi​na​jąc o mi​nio​-

nychchwi​lach.

‒Twójry​dwango​to​wy,pani.
Oli​via po​spiesz​nie za​trza​snę​ła drzwi do wspo​mnień, wsta​ła z sofy i ru​szy​ła za

nim.

Ciem​no​sza​ry se​dan z za​ciem​nio​ny​mi szy​ba​mi cze​kał na dzie​dziń​cu. Bra​ma była

za​mknię​ta,alega​piesta​liwzdłużpło​tuipo​wi​ta​liwy​cho​dzą​cychgło​śny​miokrzy​ka​-
mi. Oli​via pew​nie by się cof​nę​ła gdy​by nie moc​na dłoń to​wa​rzy​sza obej​mu​ją​ca ją
wta​lii.

‒Jużcięko​cha​ją–szep​nąłjejdoucha.

Ro​ze​śmia​łasiędrżą​co.
‒Niemnietyl​kokró​lo​wąEle​nę.
‒Prze​cieżna​wetjejtuniema–szep​nął,owie​wa​jącod​de​chemjejpo​li​czek.
‒Ko​cha​jąjejwy​obra​że​niejakotwo​jejna​rze​czo​nej.Nie​waż​ne,ktotona​praw​dę

jest.

Wsu​nę​łasiędosa​mo​cho​du,tro​skli​wieukła​da​jącwo​kółsie​biefał​dysza​ty.
Popro​stumy​śla​łagło​śno,alewy​raztwa​rzyAzi​zauświa​do​miłjej,żepo​wie​dzia​ła

cośważ​ne​go.

‒Cosiędzie​je?–spy​ta​łaostroż​nie,alejejto​wa​rzysztyl​kopo​krę​ciłgło​wą.
‒Nic.Zu​peł​nienic.

Nie​waż​ne,ktotona​praw​dęjest.
Te sło​wa od​bi​ja​ły się echem w jego gło​wie. Nie​waż​ne… Nie​waż​ne… Nie​waż​ne,

ktotona​praw​dęjest…

Po​trze​bo​wałna​rze​czo​nej.Ele​nanada​wa​łasiędotejroli,aleak​tu​al​nieniebyłojej

tu​taj.Asko​roniemógłjejzna​leźćte​raz,kie​dybyłatakbar​dzopo​trzeb​na,jużmu
sięnieprzy​da.

Na​to​miastOli​via…
Samsiędzi​wiłła​two​ści,zjakąbyłgo​tówpo​rzu​cićjed​nąna​rze​czo​nąnako​rzyść

dru​giej,aleteżwy​rzu​całso​bie,żewcze​śniejniewpadłnapo​dob​nypo​mysł.

Miałdwadni.Oli​viabyłanamiej​scu.Na​glewszyst​kowy​da​łosiępro​ste.
Oczy​wi​ście, zda​wał so​bie spra​wę, że aż tak pro​ste nie było. Mał​żeń​stwo mia​ło

byćko​rzyst​neza​rów​nodlanie​go,jakiEle​ny,alewca​lenie​ko​niecz​niedlaOli​vii.Nie
mia​łapo​wo​du,abyćmożetak​żeocho​ty,byzanie​gowy​cho​dzić.

Zer​k​nął na nią, nie​mal cał​ko​wi​cie ukry​tą za chu​s​tą i za za​sło​ną. Sza​re oczy

iarab​skistrójczy​ni​łyjąobcą,aleonroz​po​zna​wałzna​jo​mykształtpo​licz​kaiwarg,
któ​remiałoka​zjęsma​ko​wać.

Nie​wąt​pli​wiepo​cią​ga​lisięwza​jem​nie,na​wetgdy​byonachcia​łatemuza​prze​czać,

byłateżprzy​jaźń,aprzy​naj​mniejjejza​czą​tek.Nienaj​gor​szepod​sta​wydlamał​żeń​-
stwa. Przy​naj​mniej ta​kie​go, ja​kie​go pra​gnął on: cał​ko​wi​cie po​zba​wio​ne​go emo​cjo​-
nal​ne​goza​an​ga​żo​wa​nia.

Po​dej​rze​wał,żetak​żeijejmo​gło​bytood​po​wia​dać.
Ist​nia​łaszan​sa,żesięuda.
‒Aziz?–Oli​viazer​k​nę​łaprzezoknoiod​wró​ci​łasiędonie​go,przy​gry​za​jącwar​-

gę.–Po​patrz.

Wą​skieulicz​kiSta​re​goMia​stawy​peł​niałtłum.Zod​da​lido​bie​gałjegopo​mruk.Lu​-

dzierzu​ca​liwstro​nęsa​mo​cho​dukwia​ty.Po​je​dyn​cza,krwi​sto​czer​wo​naróżaude​rzy​-
ławprzed​niąszy​bęizsu​nę​łasięnazie​mię.

Lu​dzieuwiel​bia​lijegona​rze​czo​ną.
Fał​szy​wą na​rze​czo​ną. Ko​bie​tę, o któ​rej są​dzi​li, że jest kró​lo​wą Ele​ną, a któ​ra

wisto​ciebyłatyl​konicniezna​czą​cągo​spo​dy​niązPa​ry​ża.

Jakpo​wi​nienpo​stą​pić?
‒Lu​biącię.–Ob​da​rzyłpo​bla​dłąOli​viędo​da​ją​cymotu​chyuśmie​chem.
‒Towszyst​kojestogrom​nienie​bez​piecz​ne–po​wie​dzia​łaci​cho,niespusz​cza​jąc

wzro​kuztłu​muzaoknem.

Sa​mo​chódle​d​wosięte​razpo​ru​szał.
‒Możedlamnie,aleto​bienicniegro​zi.
‒Niemaszra​cji.–Od​chy​li​łasięnaopar​cieiza​mknę​łaoczy.–Mu​sia​łamosza​leć,

żebysięnatozgo​dzić.

Niebyłosen​suza​prze​czać.Całetoprzed​sta​wie​niezbytła​twomo​głosięwy​mknąć

spodkon​tro​li.

‒Przy​kromi.–Tyl​kotylemógłwtejchwi​lipo​wie​dzieć.
Otwo​rzy​łaoczyispoj​rza​łananie​go.Nieod​wró​ciłwzro​kuiobo​jepo​czu​lisięwja​-

kiśspo​sóbzłą​cze​ni.

‒Dzię​ku​ję,żetopo​wie​dzia​łeś–uśmiech​nę​łasiędonie​gocie​pło.–Na​wetje​że​li

niemo​żesznicnatopo​ra​dzić.

‒Nie​ste​ty.–Ru​chemgło​wywska​załtłumzaoknem.
Wy​je​cha​li ze Sta​re​go Mia​sta i zna​leź​li się na głów​nym pla​cu no​wo​cze​śniej​szej

czę​ścimia​sta.Tuteżbyłomnó​stwolu​dzi,nie​malwszy​scyzkwia​ta​milubpo​dar​ka​-
mi.

‒Cilu​dzieszyb​kostądnieodej​dą.
‒Teżtaksą​dzę.
Po​chy​liłsięido​tknąłjejręki,wna​dziei,żetojąuspo​koi.
‒Wszyst​kobę​dziedo​brze,Oli​vio.Daszso​bieradę.Je​steśnietyl​kopięk​naiele​-

ganc​ka,aleteżcie​płaiprzy​ja​zna.Spró​bujsięod​prę​żyć.

‒Jakmamsięod​prę​żyć,sta​jącprzedty​sią​ca​milu​dzi?
‒Je​że​liktośmiał​byso​bieztympo​ra​dzić,totyl​koty.–Moc​nouści​snąłjejdłoń.–

Je​ste​śmynamiej​scu.

Sa​mo​chódza​trzy​małsięprzedgłów​nąbra​mądopu​blicz​nychogro​dów.Zdru​gie​-

go,któ​ryje​chałprzednimi,wy​sko​czy​łokil​ku​na​stuochro​nia​rzyiszyb​kouto​ro​wa​ło
imścież​kęwtłu​mie.

‒Go​to​wa?
‒Bar​dziejniebędę–od​par​łataknon​sza​lanc​ko,żesięroz​pro​mie​nił.
‒ Moja dziel​na dziew​czy​na – po​chwa​lił, a ona od​wró​ci​ła wzrok, pró​bu​jąc ukryć

uśmiech.

Ktośzper​so​ne​luotwo​rzyłdrzwi.
‒Chodź​my.
Wziąłjązarękęipo​mógłwy​siąść.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Roz​bły​skifle​szyośle​pi​łyichnamo​ment;wtejsa​mejchwi​lispadłnanichdeszcz

kwia​tów.

Azizob​jąłjąwta​liiiza​chwia​napew​nośćsie​biena​tych​miastpo​wró​ci​ła.Ktośode​-

zwał się do niej po arab​sku, ka​ska​da nie​zro​zu​mia​łych dźwię​ków wpra​wi​ła ją
wprze​ra​że​nie.Azizpo​chy​liłsiędojejucha.

‒Spo​koj​nie.As​sa​lamalay​kum.
‒As​sa​lamalay​kum–po​wtó​rzy​ła,zmu​sza​jącsiędouśmie​chu,choćitakniebyło

go wi​dać zza za​sło​ny. – As​sa​lam alay​kum. – Lu​dzie naj​wy​raź​niej ją ro​zu​mie​li, bo
uśmie​cha​lisięsze​ro​koipo​zdra​wia​lien​tu​zja​stycz​nie.

Oli​viauśmie​cha​łasięipo​zdra​wia​łaobec​nychlek​kimskło​nie​niemgło​wy.Czu​łasię

lek​ka,aser​cebiłojejmoc​no,jak​bychcia​łowy​sko​czyćzpier​si.Aziztro​chęsięod
niejod​da​liłina​tych​miastpo​czu​łasięza​gu​bio​na.Po​trze​bo​wa​łate​razjegosiłyibli​-
sko​ści.

Naszczę​ściebyłtużobokiroz​ma​wiałzkimśpoarab​sku.Sta​rako​bie​taztwa​rzą

nie​malnie​wi​docz​nązzaza​sło​nyczu​lepo​kle​pa​ładłońOli​vii,cowzru​szy​łojądołez.
Czu​ła wzru​sze​nie, po​ko​rę i wstyd jed​no​cze​śnie, czu​ła się jak oszust​ka. Na​gle za​-
pra​gnę​ła,żebytowszyst​kobyłopraw​dą.Emo​cjena​ra​sta​ływniejjakfaleprzy​pły​-
wu, za​ta​pia​jąc wszyst​kie prak​tycz​ne my​śli. Z za​ka​mar​ków pa​mię​ci wy​do​by​ła wy​-
uczo​nenapa​mięćzda​nie:Mo​ta​sha​re​fa​tunbemare​fa​tek.Wy​mó​wi​łajeitwarzsta​-
rejko​bie​tyroz​ja​śni​łasięuśmie​chem.Azizuśmiech​nąłsiędoniejką​temwarg,zjego
oczuwy​czy​ta​łaapro​ba​tęidumę.

Wkoń​cuwziąłjązarękęipo​pro​wa​dziłdobra​myKró​lew​skichOgro​dów,opa​sa​nej

czer​wo​ną,je​dwab​nąwstę​gą.Ktośpo​dałgroź​niewy​glą​da​ją​cynóżAzi​zo​wi,któ​ryza​-
żar​to​wał na ten te​mat po arab​sku. Lu​dzie wo​kół ro​ze​śmia​li się i ki​wa​li gło​wa​mi.
Azizpod​niósłnóżiroz​ciąłwstę​gę,atłumwy​buch​nąłen​tu​zja​zmem.Oli​viakla​snę​ła
wdło​nieiro​ze​śmia​łasię,alu​dziewo​kółniejro​ze​śmia​lisiętak​że.

Uświa​do​mi​ła so​bie, że chcą ją lu​bić, po​dob​nie jak chcie​li lu​bić Azi​za. Cze​mu on

tegoniedo​strze​gał?Cze​muniewi​dział,żecilu​dziesągo​to​wigoza​ak​cep​to​wać?

Za​pew​nedla​te​go,żesamsie​bienieak​cep​to​wał.
Ktośode​zwałsiędoniej,zuśmie​chemwska​zu​jącsza​tę,któ​ranaj​wy​raź​niejzy​ska​-

łapo​wszech​neuzna​nie.Lu​dziebylicie​ka​wina​rze​czo​nejprzy​szłe​gokró​la,aledo​ce​-
nia​lipo​sza​no​wa​nie,ja​kieoka​za​ładaw​nymoby​cza​jom,takjakspo​dzie​wałsięAziz.

Uśmiech​nę​łasięwod​po​wie​dziipo​gła​dzi​łasza​tę,sta​ra​jącsięoka​zaćak​cep​ta​cję

dla tego dziw​ne​go stro​ju. Naj​wy​raź​niej sku​tecz​nie, bo ko​bie​ta, któ​ra się do niej
ode​zwa​ła,kla​snę​ławdło​nieiwy​buch​nę​łaśmie​chem.

Oli​viapo​czu​ła,jakbu​dzisięwniejna​dzie​jaira​dość.Natakdłu​good​cię​łasięod

ży​cia, że zdą​ży​ła za​po​mnieć, jak bar​dzo tę​sk​ni​ła za prze​by​wa​niem wśród lu​dzi.
Zwła​sne​gowy​bo​ruprze​ży​łasześćlatwnie​malcał​ko​wi​tejizo​la​cji.

Możete​razzy​skasiłę,byza​cząćżyćina​czej.Był​bytonaj​pięk​niej​szypre​zent,jaki

do​sta​ławży​ciu.

W koń​cu Aziz wziął ją za rękę i wpro​wa​dził do ogro​dów. Prze​szli przez bra​mę,

któ​raza​mknę​łasięzanimi,po​zo​sta​wia​jącichwoa​ziepięk​naicu​dow​nychwoni.

‒Niktznaminiepój​dzie?–spy​ta​łaszep​tem.
Zuśmie​chempo​krę​ciłgło​wą.
‒Toczastyl​kodlanas.
‒Cozaulga.
‒Uda​łocisięichoszu​kać.
Oli​viaprzy​gry​zławar​gę.Wciążpa​mię​ta​łauśmiechsta​rejko​bie​tyido​tknię​ciejej

dło​ni.

‒Czu​jęsięjakoszust​kaikłam​czy​ni.
‒Wiem–od​parłpochwi​limil​cze​nia.–Jateż.
‒Niepo​wi​nie​neś–rzu​ci​łaim​pul​syw​nie.–Tyni​ko​gonieuda​jesz.
‒Nie?
Po​krę​ci​łagło​wą.
‒Wiem,żetakcisięwy​da​je,aletwo​jein​ten​cjesączy​ste.Lu​dzietowi​dzą.Sągo​-

to​wicięza​ak​cep​to​waćipo​ko​chać.

Wod​po​wie​dzityl​kosięskrzy​wił.
‒Miesz​kań​cySiy​adumożeitak.Aletyl​kodla​te​go,żeuwa​ża​jąmniezawy​ra​fi​no​-

wa​ne​goioby​te​gowświe​cie.

‒Takiwła​śnieje​steś.
‒Totyl​koma​ska.Wśrod​kuje​steminny.
Przy​sta​nę​łaizaj​rza​łamuwoczy.
‒Tak?Ajakije​steśna​praw​dę?
Teżprzy​sta​nąłiprzezchwi​lęsą​dzi​ła,żedo​wiesięcze​gośważ​ne​go.Aleontyl​ko

uśmiech​nąłsięprze​kor​nie.

‒Nieod​po​wiemnatopy​ta​nie,za​nimityminieod​po​wiesz.
‒Comasznamy​śli?
‒Nieje​steśotwar​tąksiąż​ką,Oli​vio.Tytak​żecośukry​wasz.
‒ Nie tyle ukry​wam – od​par​ła, za​sko​czo​na jego prze​ni​kli​wo​ścią – co po pro​stu

sta​ramsięniemy​ślećopew​nychspra​wach.Pocowra​caćdozłychwspo​mnień?

‒ Rze​czy​wi​ście, po co? Je​stem w pięk​nym ogro​dzie z pięk​ną ko​bie​tą. Do cze​go

mógł​bymciępo​rów​nać?Opłat​kachróżjużsły​sza​łaś…

‒Cośnapew​nowy​my​ślisz,je​stemotymprze​ko​na​na.
‒Dajmichwi​lę.–Ru​szyłścież​ką,za​kła​da​jącręcezaple​cy.–Na​praw​dętakuwa​-

żam, Oli​vio. Za​cho​wu​jesz się, jak​byś so​bie nie zda​wa​ła z tego spra​wy, ale je​steś
bar​dzopięk​na.

Spra​wiałwra​że​niebar​dzopo​waż​ne​goiOli​viikrę​ci​łosięwgło​wie.Nieumia​ławy​-

ra​zićtego,coczu​je,ca​łejtejna​dzieiiobaw.

Uwiel​bia​ła jego to​wa​rzy​stwo, jego tro​skę i za​in​te​re​so​wa​nie, ale czu​ła też lęk.

Wszyst​kietezbu​dzo​neprzeznie​gouczu​ciana​pa​wa​łyjąstra​chem,bosko​roczu​ła,
tomo​głazo​staćzra​nio​na.

‒Totyl​kostwier​dze​niefak​tu.Ob​ser​wa​cja.
‒ Jak zwy​kle, cza​ru​ją​cy – od​par​ła żar​to​bli​wie, za​do​wo​lo​na, że może wró​cić do

prze​ko​ma​rza​nia.–Nicdziw​ne​go,żena​zy​wa​jąciędżen​tel​me​nemplay​boy​em.

‒Totyl​kogłu​pieprze​zwi​sko.
‒Jakjezdo​by​łeś?
Pil​niestu​dio​wałdużypą​so​wykwiat,aonacze​ka​ła.
‒ Tak mnie na​zwa​no w jed​nym z plot​kar​skich ma​ga​zy​nów kil​ka lat temu i przy​-

lgnę​ło.

‒Skądimsiętowzię​ło?
‒Zro​bi​liwy​wiadzjed​nązmo​ichdaw​nychko​cha​nek,któ​rapo​wie​dzia​ła,żeprzez

całyczastrwa​niana​sze​gozwiąz​kuza​cho​wy​wa​łemsięjakdżen​tel​men.–Mó​wiłbar​-
dzorze​czo​wo,jed​nakOli​viaza​ru​mie​ni​łasięmoc​no.Wwy​obraź​nina​tych​miastpo​ja​-
wi​łysięin​tym​neszcze​gó​ły.

‒Cokon​kret​niemia​łanamy​śli?
‒Strasz​nieje​steście​ka​wa.
‒ Może i tak – przy​zna​ła. – Po pro​stu nie ro​zu​miem, jak dżen​tel​men i play​boy

mogąiśćwpa​rze.

‒ To pro​ste. Trze​ba tyl​ko wy​brać ko​bie​tę, któ​ra nie ocze​ku​je od męż​czy​zny ni​-

cze​gopróczsek​su.–Kie​dytomó​wił,jegogłosstward​niał.Po​temod​wró​ciłsię,zo​-
sta​wia​jącOli​vięjesz​czebar​dziejza​cie​ka​wio​ną.

‒Czytoniewszyst​ko,cze​gotychcia​łeś?–spy​ta​łapochwi​li.
Taksięmo​głowy​da​wać,są​dzącnapod​sta​wiejegolicz​nychro​man​sów,któ​reob​-

ser​wo​wa​łaprzezlata.

‒Oczy​wi​ście.Jakmo​głemchciećwię​cej?
Byłowtychsło​wachja​kieśgorz​kieszy​der​stwo,któ​re​goniero​zu​mia​ła.Samprzy​-

zna​wał,żewy​brałtakistylży​cia,żeniechciałpo​waż​ne​gozwiąz​ku.Czyjed​nakdo
koń​cabyłatopraw​da?

‒ Po​win​ni​śmy obej​rzeć te kwia​ty. – Naj​wy​raź​niej wró​cił mu już do​bry hu​mor. –

Będęmu​siałcośonichpo​wie​dzieć,kie​dywyj​dzie​my.

Chwi​lain​tym​no​ściprze​mi​nę​ła.Oli​viapo​pa​trzy​łananie​zna​neso​biekrze​wyikwia​-

ty.Przykaż​dymusta​wio​nota​blicz​kęzna​zwąarab​skąian​giel​ską,więcpo​de​szłabli​-
żej,żebypo​czy​tać.

‒Prze​pięk​na.–Wska​za​łacu​dow​nieroz​wi​nię​tą,kar​mi​no​wąróżę.–Jaksięmówi

„pięk​ny”poarab​sku?

‒Ja​me​el–od​parł.
Kie​dysięod​wró​ci​ła,stałnie​ru​cho​mo,wpa​tru​jącsięwniątymnie​po​ko​ją​cym,peł​-

nymżaruipra​gnie​niawzro​kiem.

Ser​ceza​bi​łojejmoc​no.Takbar​dzochcia​łagopo​ca​ło​wać.Czyż​byod​ga​dy​wałjej

my​śli?

‒Chodź​my.–Wziąłjązarękęipo​pro​wa​dziłalej​kąwśródróż​no​barw​ne​gokwie​-

cia.

Ko​lej​ny mo​ment na​pię​cia prze​mi​nął, ale już nie po​tra​fi​ła za​pa​no​wać nad nie​mal

bo​le​snympra​gnie​niem.

‒Cozro​bisz,kie​dyzo​sta​nieszszej​kiem?–za​py​ta​ła,kie​dybylijużwgłę​biogro​du,

adźwię​kimia​stauci​chływod​da​li.–Cochciał​byśosią​gnąć?

‒Todo​brepy​ta​nie.–Przezchwi​lęwpa​try​wałsięwścież​kęprzednimi.–Jakmó​-

wi​łemwcze​śniej,chciał​bymbyćdo​brymwład​cą,uczci​wymispra​wie​dli​wym.–Spoj​-

rzał na nią z bez​rad​nym uśmie​chem. – Szko​da tyl​ko, że za​czy​nam rzą​dy od kłam​-
stwa.

Nieod​po​wie​dzia​ła.Sy​tu​acjamo​głajejsięniepo​do​bać,alero​zu​mia​ła,jakdoniej

do​szło. I kim była ona sama, by roz​pra​wiać o se​kre​tach i kłam​stwach? Ukry​wa​ła
swo​jeprzezdzie​sięćlat.

‒ Ro​zu​miem mo​ty​wy two​je​go po​stę​po​wa​nia – po​wie​dzia​ła. – De​spe​rac​kie cza​sy

wy​ma​ga​ją​cede​spe​rac​kichdzia​łań.Takprzy​pusz​czam.

‒Taksą​dzę.Alemamna​dzie​ję,żebędęmógłztymskoń​czyć.Chciał​bymnatak

wie​lespo​so​bówwpro​wa​dzićKa​darwdwu​dzie​stypierw​szywiek–po​wie​działzpa​-
sjąiogniem.–Daćko​bie​tomwię​cejpraw,upań​stwo​wićsłuż​bęzdro​wia,spro​wa​dzić
wię​cej mię​dzy​na​ro​do​we​go prze​my​słu i han​dlu. W tej chwi​li to na​praw​dę brzmi
śmiesz​nie.

‒Wca​lenie.Towspa​nia​łepla​ny.
‒Tyl​kojakmamjewpro​wa​dzićwży​cie?Byćmożewca​leniezo​sta​nęszej​kiem.
‒Zo​sta​niesz.Prze​cieżwi​dać,żelu​dziecięko​cha​ją.
‒Po​do​baimsiępo​mysłmo​je​gomał​żeń​stwa,któ​remożeni​g​dyniedojśćdoskut​-

ku.Ślubprze​wi​dzia​nynaju​tro,anieje​stemanikrokbli​żejod​na​le​zie​niaEle​ny.

‒Cze​gotywła​ści​wiechcesz?Żebylu​dziepa​da​licidostóp?Oprzyjsięnatym,co

masz.Od​wiedźpu​styn​neple​mio​na.Po​roz​ma​wiajznimi.Po​tra​fisztozro​bić.–Te​raz
tak​że w jej gło​sie brzmia​ła pa​sja. – Już to ro​bisz, choć może nie zda​jesz so​bie
ztegospra​wy.Do​sko​na​leso​biera​dziszzludź​mi.Lu​biątwo​jąszcze​rość,chcąprzy​-
wód​cy,któ​ryichsłu​cha.Miesz​kań​compu​sty​niteżsiętospodo​ba.

Za​sko​czy​łagotąemo​cjo​nal​nąprze​mo​wą.
‒Mó​wiszjakmojana​uczy​ciel​kazeszko​łyzin​ter​na​tem.Onateżmika​za​łaprze​-

staćsięma​zać.

‒Jategoniepo​wie​dzia​łam.
‒Topraw​da.Po​wie​dzia​łaśsamemiłerze​czy,zaktó​recidzię​ku​ję.
‒Toniepo​chleb​stwo,tyl​kopraw​da.
‒Dzię​ku​jęci–po​wtó​rzył,wzru​szo​ny.
Przezchwi​lęszliwprzy​ja​znymmil​cze​niu,słu​cha​jącśpie​wupta​ków.
‒Te​raztwo​jako​lej.Wy​ja​śnijmi,dla​cze​gosiętakdłu​goukry​wa​łaś?Ja​kiesmut​ki

zprze​szło​ściniepo​zwa​la​jącipla​no​waćprzy​szło​ści?

‒Tonietak–za​prze​czy​łasła​bo,aleontyl​kopo​krę​ciłgło​wą.
‒ Z ja​kiej in​nej przy​czy​ny ślicz​na mło​da dziew​czy​na ukry​wa​ła​by się w pu​stym

domu,sprzą​ta​jącpo​ko​je,któ​remałoktood​wie​dza?Zpew​no​ściąnietymchcia​ła​byś
sięzaj​mo​waćprzezresz​tęży​cia.Niekimśta​kimchcia​ła​byśbyć.

‒Niemaszoni​czympo​ję​cia–za​czę​ła,aleniedałjejdo​koń​czyć.
‒Więcmipo​wiedz–za​pro​po​no​wał.
‒Mó​wi​li​śmyoto​bie.
‒Ate​razmó​wi​myoto​bie.Cze​muukry​waszsięprzedświa​tem,Oli​vio?Cze​gosię

takbar​dzobo​isz?

‒Wca​lesięnieboję.Popro​stu…takjestła​twiej.
‒Dla​cze​go?
Ode​tchnę​łagłę​bo​koipo​wo​liwy​pu​ści​łapo​wie​trze.
‒Stra​ci​łamko​goś–po​wie​dzia​ławkoń​cu,ajejgłosza​brzmiałdziw​nieod​le​gle.–

Ko​goś,ktobyłogrom​nie…ogrom​nie…‒Ni​g​dyniemó​wi​łaoDa​nie​luigłosuwiązłjej
w gar​dle. – Był dla mnie ogrom​nie waż​ny. A kie​dy się ko​goś ta​kie​go stra​ci… nie
maszocho​typró​bo​waćpo​now​nie.Niechceszna​wetmy​śleć,żemógł​byśspró​bo​wać,
na​wetje​że​liwgłę​bidu​szytegowła​śniechcesz.

Niemo​głananie​gospoj​rzeć,boroz​pła​ka​ła​bysięodrazu,atoniele​ża​łowjejza​-

mia​rach.Czu​łajed​nak,żesięjejprzy​glą​da,apo​temwsu​nąłdłońpodza​sło​nęipo​-
gła​dziłjąpopo​licz​ku.

‒Bar​dzogoko​cha​łaś?–spy​tał.
Naj​wy​raź​niejuznał,żemówiomęż​czyź​nie.Oko​chan​ku.
‒Nadży​cie–od​par​ła.
Po​wie​dze​niecze​gośin​ne​goby​ło​byzdra​dąwo​becDa​nie​la,ajużrazsięjejdo​pu​-

ści​ła.Wię​cejtegoniezro​bi.

‒Wciążgoko​chamini​g​dynieprze​sta​nę.
Pal​ce Azi​za wciąż błą​dzi​ły po jej twa​rzy, ale nie ule​gła po​ku​sie, by się do nie​go

przy​tu​lićiczer​paćpo​cie​chęztejpiesz​czo​ty.

‒Bar​dzomiprzy​kro–po​wie​dział.
‒Tobyłodaw​no.
‒Na​wetje​że​li.‒Gła​dziłjąpotwa​rzy,więczer​k​nę​łananie​go.Współ​czu​cieido​-

broć,ja​kieczy​ta​łazjegory​sów,usu​nę​ływcieńjejoba​wy.

‒Aziz–szep​nę​ła,choćsamaniewie​dzia​ła,dla​cze​gowy​po​wia​dajegoimię.
Jed​nakonnaj​wy​raź​niejwie​dział,bojegooczypo​ciem​nia​łyimu​snąłkciu​kiemjej

war​gi.Przy​su​nąłsiębli​żej,ażpo​czu​łajegocie​płoiprzy​pra​wia​ją​cyoza​wrótgło​wy
za​pachwodypogo​le​niu.

‒Oli​vio–po​wie​działmięk​ko,aza​razpo​tem…jaktosięwła​ści​wiesta​ło?Ca​ło​wał

ją.

Aonajego.Ibyłotonie​praw​do​po​dob​nieczu​łeicu​dow​niesłod​kie.
‒Oli​vio–po​wtó​rzyłchro​pa​wo.
Jegodo​tykbyłjaknar​ko​tyk,odrazusięodnie​gouza​leż​ni​łaiza​pra​gnę​ławię​cej.

Jak​by w od​po​wie​dzi roz​chy​lił jej sza​tę i mu​snął dłoń​mi pier​si, aż cała za​to​pi​ła się
wtejpiesz​czo​cie.

Ha​łas za ple​ca​mi prze​stra​szył ich obo​je. Aziz po​spiesz​nie cof​nął się o krok. Do

Oli​viina​gledo​tar​ło,żemapo​tar​ga​newło​sy,ubra​niewnie​ła​dzieina​brzmia​łeodpo​-
ca​łun​kówwar​gi.

Wy​mie​ni​lispoj​rze​nia,niedo​wie​rza​jąctemu,cosięwła​śniewy​da​rzy​ło.Wszyst​ko

sta​łosiętakszyb​ko,żena​wetniezdą​ży​lisięza​wsty​dzić.Uświa​do​mi​łaso​biena​gle,
żetenmęż​czy​znaza​mie​rzawziąćślubzinnąko​bie​tą,onasamaniepo​ca​ło​wa​łani​-
ko​gooddzie​się​ciulatito,cozro​bi​ła,byłokom​plet​nymidio​ty​zmem.

Ja​kimścu​demzdo​ła​łasięro​ze​śmiać.
‒Cóż,je​że​liistot​niektośnaswi​dział,bę​dzietymbar​dziejprze​ko​na​ny,żesięże​-

nisz.

Byłojejstrasz​niegłu​pio.Czyż​byna​praw​dęrzu​ci​łasięnanie​go?Prze​cieżpla​no​-

wa​łaza​cho​wy​waćsięchłod​noispo​koj​nie…

‒Oli​vio…
‒Mu​szęsięucze​sać.–Głosjejdrżałzezde​ner​wo​wa​nia,kie​dypod​nio​słaro​ze​dr​-

ga​nedło​niedogło​wy.

‒Po​zwól,żecipo​mo​gę.–Przy​klęk​nąłnaścież​ceiza​nu​rzyłdło​niewjejwło​sach.
Wy​gła​dzi​łasza​tęipod​nio​słaza​sło​nę.Wszyst​ko,żebyza​jąćczymśręce.Niemógł

zo​ba​czyć,jakdrżą.

‒Pro​szębar​dzo.–Za​nimsięobej​rza​ła,wło​symia​łaze​bra​newzgrab​nyko​czek.
Na​stęp​niewło​żyłjejchu​s​tęiumie​ściłza​sło​nęnawła​ści​wymmiej​scu.
‒Jużmo​żeszsiępo​ka​zaćlu​dziom.
‒Aje​śliod​gad​nąpraw​dę?
‒Spodo​baimsię.Tojakdal​szyciągichbaj​ki.
Chcia​łaru​szyć,aleprzy​trzy​małjązara​mio​na.
‒Oli​vio?
‒Słu​cham?
‒Niepla​no​wa​łemtego.
Więcjed​naktoonapo​ca​ło​wa​łagopierw​sza.Podwpły​wemfaliwsty​duprzy​mknę​-

łaoczy.

‒Jateżnie–od​par​łachro​pa​wo.
Wod​po​wie​dziro​ze​śmiałsięci​cho.
‒Wiem.
Wie​dział?Otwo​rzy​łaoczy.Wciążtrzy​małjejdło​nienara​mio​nach,aichcia​łapra​-

wiesięsty​ka​ły.

‒Toniebyłonapo​kaz–po​wie​dział.–Po​ca​ło​wa​łemcię,botegochcia​łem.Wy​da​-

wa​łomisię,żeniemamwy​bo​ruipopro​stumu​szęciępo​ca​ło​wać.

Onaczu​łasiępo​dob​nie.Popro​stumu​sia​łagopo​ca​ło​wać.Jegowy​zna​nieza​miast

ucie​szyć,wpra​wi​łojąwzmie​sza​nie.To,żejejnanimza​le​ża​łoibyłago​to​wapo​zwo​-
lićmunawszyst​ko,niemo​głopro​wa​dzićdoni​cze​godo​bre​go.

‒Naj​wy​raź​niejniepo​tra​fiszsiękon​tro​lo​wać–po​wie​dzia​łaszorst​ko,wy​su​wa​jąc

sięzjegoob​jęć.–Cie​ka​we,skądtakdo​brzeumieszcze​saćko​bie​ty?

‒Kwe​stiado​świad​cze​nia–od​parłlek​ko.
In​tym​nośćule​cia​ła,cojąjed​no​cze​śnieucie​szy​łoiroz​cza​ro​wa​ło.
‒Po​win​ni​śmywra​cać.–De​li​kat​niepo​pra​wiłjejza​sło​nę.–Cze​ka​jąnanas.
Bezsło​wapo​dą​ży​łazanim.Mil​cze​nieniebyłojużko​ją​ce,tyl​kona​pię​teinie​przy​-

jem​ne.Wza​się​guwzro​kuuka​za​łysiębra​maitłu​my.Kie​dyznówznaj​dąsięwśród
lu​dzi,niezdo​ła​jąjużpo​mó​wić.Awie​czo​remmia​łaod​le​ciećdoPa​ry​ża.

Cojed​nakmia​ła​bymupo​wie​dzieć?Sce​nawogro​dziewpra​wi​łająwzmie​sza​nie.

Ja​kimcu​demczu​łośćtakbły​ska​wicz​niezmie​ni​łasięwna​mięt​ność,ja​kiejnieczu​ła
odlat,je​że​liwogó​lekie​dy​kol​wiek?Niewie​dzia​łana​wet,czychcejączuć,czyna​-
praw​dęchęt​niepod​da​ła​bysiętemutakczy​stofi​zycz​ne​mugło​do​wi.

Wre​zul​ta​cieniepo​wie​dzia​łanic.
Znówzna​leź​lisięwtłu​mieipo​wta​rza​ławy​uczo​nearab​skiezda​niazespusz​czo​-

nymwzro​kiemitwa​rząskry​tązaza​sło​ną.

Po​tem po​mógł jej wsiąść do sa​mo​cho​du, któ​ry po​to​czył się w stro​nę pa​ła​cu,

iwciążnieza​mie​ni​lina​wetsło​waodchwi​li,gdyopu​ści​liogród.

Zer​k​nę​ła na swo​je​go to​wa​rzy​sza, ale on oparł ra​mię na pod​ło​kiet​ni​ku, pal​ca​mi

ma​so​wał so​bie skro​nie i wy​glą​dał przez okno. Moż​na było od​nieść wra​że​nie, że
dźwi​ganabar​kachbrze​mięświa​ta,aprzy​naj​mniejkra​ju.

‒Możesąjużja​kieśno​wi​nyokró​lo​wejEle​nie?–spy​ta​ła.

Wy​rwa​nyzza​my​śle​nia,zwró​ciłnaniąobo​jęt​nywzrok.
‒Tak–od​parł.–Praw​do​po​dob​nie.

Niemiałza​mia​rujejca​ło​waćite​razczułsięwin​ny.Cogor​sza,po​ca​łu​nekoka​zał

się cu​dow​ny. Po​cząt​ko​we mu​śnię​cie warg zmie​ni​ło się w coś głęb​sze​go, bar​dziej
praw​dzi​we​go,niżczułkie​dy​kol​wiekwcze​śniej.

Miał mnó​stwo ko​cha​nek, wie​le sa​tys​fak​cjo​nu​ją​cych chwil w sy​pial​ni, ale to

wszyst​kobyłytyl​koprzy​go​dy.Niezwiąz​kidusziciał,tyl​kozwy​kłecie​le​sneza​ba​wy.
Tegoza​wszechciał,toso​biewy​brał,bowszyst​koinnenio​słogroź​bęzra​nie​nia.

Kie​dyjed​nakpo​ca​ło​wałOli​vię,po​czułcośgłęb​sze​goijakni​g​dydo​tądza​pra​gnął

ży​ciaprze​peł​nio​ne​gomi​ło​ścią.

Ni​g​dywcze​śniejniemy​ślałomi​ło​ści.Ni​g​dyjejnieprze​żyłiniemiałprze​ży​wać

aniwpla​no​wa​nymmał​żeń​stwiezEle​ną,aniwtym,któ​reobec​nieroz​wa​żałzOli​vią.

Se​danwje​chałnapa​ła​co​wydzie​dzi​niec,zto​wa​rzy​szą​ce​gomusa​mo​cho​duwy​sko​-

czy​liochro​nia​rze.Azizpo​mógłOli​viiwy​siąść,niepo​rzu​ca​jącjed​nakroz​wa​żań.

Ślubmiałsięod​byćna​stęp​ne​godnia.Tyl​koktó​rąna​rze​czo​nąwy​brać?
Ostat​ni raz po​zdro​wi​li tłum ota​cza​ją​cy dzie​dzi​niec i we​szli do pa​ła​cu. Oli​via już

cał​ko​wi​cie od​zy​ska​ła opa​no​wa​nie. W ogro​dzie była kom​plet​nie roz​trzę​sio​na, choć
bar​dzosięsta​ra​ła,żebysięztymniezdra​dzić.

Po​sta​no​wiłza​pro​sićjąnafi​li​żan​kęher​ba​ty.Zro​biłtotak,jak​bynieza​szłomię​dzy

nimi nic nie​zwy​kłe​go i cho​dzi​ło o zwy​kłe po​że​gnal​ne spo​tka​nie. Wa​ha​ła się, czy
przy​jąćza​pro​sze​nie.Chęt​niespę​dzi​ła​byznimczas,zdru​giejjed​nakstro​nynieczu​-
łasiębez​piecz​nie.

Onteżbyłroz​dar​ty.Jużwi​dział,jakbar​dzosądosie​biepo​dob​ni.Obo​jesta​ra​lisię

chro​nićswo​jeser​ca.Ukry​wa​liswo​jepraw​dzi​we„ja”inaj​głęb​szepra​gnie​nia,choć
róż​ny​mime​to​da​mi.

Wkoń​cuobie​ca​łamu,żeprzyj​dzie.
Naj​pierw jed​nak mu​siał się spo​tkać z Ma​li​kiem, żąd​nym in​for​ma​cji o prze​bie​gu

spo​tka​nia.

‒Jaktam?Ja​kieświa​do​mo​ścioEle​nie?–spy​tałnawstę​pie.
‒Nie​ste​ty.Byławobo​zie,alezdą​ży​ligoopu​ścićprzedprzy​jaz​demna​szych.
‒Czyż​byktośichostrzegł?
‒Trud​nopo​wie​dzieć.Praw​do​po​dob​niezna​leź​lischro​nie​nieuktó​re​gośzpu​styn​-

nychple​mion.

‒Skądtakalo​jal​nośćtychlu​dziwo​becnie​go?
Ma​likwzru​szyłra​mio​na​mi.
‒Przy​pusz​czam,żejestdlanichuoso​bie​niemdaw​nychtra​dy​cji,jesz​czezcza​sów,

za​nimHa​shemoka​załimpo​gar​dę,wy​pę​dza​jącżonę,żebypo​ślu​bićinną.

‒Prze​cieżoka​za​łasięnie​wier​na.
Po wszyst​kich szy​ka​nach, ja​kich on i jego mat​ka do​świad​czy​li w pa​ła​cu, trud​no

by​ło​bymuwspół​czućKha​li​lo​wi.

Wes​tchnąłzeznu​że​niem.
‒ Pew​no za​brał Ele​nę do in​ne​go pu​styn​ne​go obo​zu i wszyst​ko za​cznie się od

nowa.

‒Niemógłod​je​chaćda​le​ko.

‒ Na do​brą spra​wę, może być wszę​dzie. A my nie mamy już cza​su. Ju​tro mija

sześćty​go​dniipo​wi​nie​nemwziąćślub.Ina​czejwkra​juza​pa​nu​jecha​osiwy​buch​nie
woj​nado​mo​wa.Niezdo​łamtemuza​po​biec.Lu​dziesązbytpo​dzie​le​ni.

‒Siy​adjesttwój.
‒Alenieresz​ta.
Zda​wałso​biespra​wę,żeniezdo​łaod​na​leźćEle​nyprzedupły​wemwy​zna​czo​ne​go

ter​mi​nu. Nie chciał do​pu​ścić, by Kha​lil zgło​sił swo​je żą​da​nia co do tro​nu i bar​dzo
nie​chęt​nie od​no​sił się do po​my​słu re​fe​ren​dum. Woj​na do​mo​wa wi​sia​ła na wło​sku
imu​sia​ła​bywy​buch​nąćnie​za​leż​nieodwy​ni​ku.

‒Mu​szęsięoże​nić–po​wie​działgło​śno.
‒Możejesz​czejąznaj​dzie​my.
‒Nie,jużzapóź​no.Czasmi​nął.Mu​szęsięoże​nićizro​biętoju​tro.
‒Ale…
‒Wiesz,żetoko​niecz​ne.
Prze​ko​naOli​vię,żebyzanie​gowy​szła.Uro​kiemoso​bi​stym,gło​semroz​sąd​kuczy

teżprzy​mu​sem.Jegoser​ceidu​szabun​to​wa​łysięprze​ciwtemupo​my​sło​wi,alewola
prze​wa​ży​ła.–Uśmiech​nąłsiębla​dodoza​nie​po​ko​jo​ne​goMa​li​ka.–Mojana​rze​czo​na
jużtujest.

Oli​viazulgąwło​ży​łabia​łąba​weł​nia​nąbluz​kęiciem​nespodnie.Wkoń​cuza​czę​ła

przy​po​mi​naćsie​bie,cooka​za​łosiębar​dzopo​moc​newod​zy​ska​niuroz​sąd​ku.

Jesz​czedziśwró​cidoPa​ry​ża.Ichoćniebę​dziejużtąsamąoso​bącoprzedprzy​-

jaz​dem tu​taj, to wca​le tego nie ża​ło​wa​ła. Nie po tym, jak roz​ma​wia​ła, śmia​ła się
ica​ło​wa​łazAzi​zem.

Wspo​mnie​nietegonie​zwy​kłe​gopo​ca​łun​kuwciążdoniejwra​ca​łoiprzy​pra​wia​łoją

oszyb​szebi​cieser​ca.Jesz​czechwi​laiktowie,como​gło​bysięwy​da​rzyć?Alenie
wy​da​rzy​łosięnic,aonajesz​czedziśwra​cadoPa​ry​ża.

Ichoćniemamowyopo​wro​ciedodaw​ne​goży​cia,co​dzien​nabez​piecz​naru​ty​na

za​pew​nijejupra​gnio​nyspo​kójipo​cie​chę.Stop​nio​woza​czniebyćbar​dziejak​tyw​na,
możewró​cinastu​dia,znaj​dzieprzy​ja​ciół,po​wo​liwszyst​kosięunor​mu​je.

Tyl​koczynapew​notegowła​śniechcia​ła?Prze​cieżca​łymser​cempra​gnę​łatyl​ko

Azi​za.Ni​ko​gowię​cej.

Nara​ziecze​ka​łojąspo​tka​nieprzyher​ba​cie.Ktowie,cojesz​czesiędziśwy​da​-

rzy?

Ktoś ze służ​by skie​ro​wał ją do apar​ta​men​tu w in​nym skrzy​dle. Pchnę​ła drzwi

izna​la​złasięwma​łymsa​lo​ni​ku.Sta​łytamdwiesofyzwró​co​nedosie​bie,apo​mię​-
dzynimisto​likza​sta​wio​nysrebr​nątacązdzban​kiemher​ba​tyidwie​mafi​li​żan​ka​mi.
Kie​dywe​szła,wsą​sied​nichdrzwiachpo​ja​wiłsięAzizwspło​wia​łychdżin​sachiroz​-
pię​tejko​szu​li.Zra​mie​niazwie​szałmusięmo​kryręcz​nik,awil​got​nepoką​pie​liwło​-
symiałpo​tar​ga​ne.

Za​mar​ła,ocza​ro​wa​nawi​do​kiemjegona​giej,brą​zo​wejiumię​śnio​nejpier​si.Przy​-

po​mi​nałDa​wi​dadłu​taMi​cha​łaAnio​ła.

‒Prze​pra​szam–po​wie​dział.–By​łaśszyb​sza.–Po​wie​siłręcz​niknakrze​śleiza​-

cząłnie​spiesz​nieza​pi​naćko​szu​lę.

Ztru​demjejprzy​szłood​wró​cićwzrok.

‒Po​wiedzmiodrazu,nakie​dyjestprze​wi​dzia​nyod​lot.
‒Toza​le​ży.–Pod​szedłdotacyiza​cząłna​le​waćher​ba​tę.–Pro​szę.–Po​dałjejfi​li​-

żan​kę.–Zmle​kiem,bezcu​kru?

Uśmie​chałsię,ajegooczylśni​łysre​brzy​ściewpo​po​łu​dnio​wymświe​tle.
‒Tak…Odcze​go?–Wzię​łafi​li​żan​kęiusia​dłana​prze​ciwnie​go.
‒Odroz​mo​wy,któ​rąza​razod​bę​dzie​my–od​parł,upi​ja​jącłykher​ba​ty.
Gwał​tow​nieod​sta​wi​łafi​li​żan​kę,ażtastuk​nę​łaospodek.
‒Chcesz,że​bymzo​sta​ładłu​żej,praw​da?Cotymra​zem?Ko​lej​nespo​tka​nie?Ko​la​-

cja? – Mó​wi​ła to​nem oskar​ża​ją​cym, ale nie mo​gła za​prze​czyć nie​cier​pli​we​mu wy​-
cze​ki​wa​niuipod​nie​ce​niu,ja​kiebu​dzi​ławniejper​spek​ty​wapo​zo​sta​niawKa​da​rze.

‒Nie.Niechcęże​byśdłu​żejuda​wa​łaEle​nę.
Za​sko​czo​na,pa​trzy​łananie​gopy​ta​ją​co.
‒Więc?Co?
‒Chcę,że​byśbyłasobą.Że​byśzo​sta​łatujakoty,nieEle​na.
‒Dla​cze​go?
‒Bo–od​parłpo​wo​li–chcę,że​byśzamniewy​szła.

ROZDZIAŁÓSMY

‒Tyl​konieze​mdlej–po​pro​sił.
Czu​łasięjakpi​ja​nedziec​kowemgle,naprze​mianoszo​ło​mio​na,za​sko​czo​na,peł​-

nana​dziei,prze​ra​żo​na,za​chwy​co​na.

‒Nieze​mdle​ję–za​pew​ni​łagło​sem,któ​rybrzmiałdziw​niena​wetdlaniejsa​mej.–

Tyl​koniemogęuwie​rzyćwła​snymuszom.

‒Chcę,że​byśzamniewy​szła.Na​praw​dę.
‒AcozEle​ną?
‒Niemajejtu​taj.
‒Je​ste​ścieza​rę​cze​ni.Tonicdlacie​bieniezna​czy?
‒Zna​czy,oczy​wi​ście–po​wie​działpo​waż​nymgło​sem.–Aleza​rę​czy​li​śmysię,boto

wy​da​wa​łosięko​rzyst​nedlanasoboj​ga.Sko​rojed​nakniemammoż​li​wo​ściod​na​leźć
jejprzedupły​wemter​mi​nuna​rzu​co​ne​goprzezmo​je​goojca,mu​szęwy​braćinnąna​-
rze​czo​ną.

‒Iuwa​żasz,żetomo​gła​bymbyćja?
‒Takąmamna​dzie​ję.–Apona​szymdzi​siej​szympo​ca​łun​ku,uwa​żam,żetodo​sko​-

na​łypo​mysł.Jestmię​dzynamipo​ciąg…

‒Tojesz​czeniezna​czy,żechcęwyjśćzamąż.–Wciążbyławszo​kuwy​wo​ła​nym

tąza​ska​ku​ją​cąpro​po​zy​cją.

Na​wetjejnieza​py​tałozda​nie,tyl​kopopro​stuoznaj​miłswójza​miar.
‒Niewie​rzę–wy​mam​ro​ta​ła.–Tokom​plet​nesza​leń​stwo.
‒Przy​zna​ję,jestwtymodro​bi​nasza​leń​stwa.Alesko​roniemain​ne​gowyj​ścia…
‒Dlacie​bie.–Te​razbyłojejźleismut​no.–Alejaniemu​szęwy​cho​dzićzamąż.

Chy​bażemnieza​szan​ta​żu​jesz…

‒Jużmó​wi​łem,żetegoniezro​bię.Nieza​mie​rzamucie​kaćsiędoprzy​mu​suczy

prze​kup​stwa.Mamlep​szypo​mysł.

‒Tozna​czy?
‒Przed​sta​więciko​rzy​ściwy​ni​ka​ją​ceztegomał​żeń​stwa.
‒Ko​rzy​ści…‒po​wtó​rzy​ła.
No, ow​szem. Była w sta​nie je so​bie wy​obra​zić. Na przy​kład bu​dze​nie się obok

nie​go każ​de​go rana, spę​dza​nie każ​dej nocy w jego ra​mio​nach, za​spo​ko​je​nie tego
dzi​kie​gopo​żą​da​nia,któ​reogar​nę​łojąwogro​dzie…

‒Mamwra​że​nie…‒za​mru​czałsen​nie–aprzy​naj​mniej,są​dzącpotwo​imru​mień​-

cu,je​steśichprzy​naj​mniejczę​ścio​woświa​do​ma…

‒Dajmispo​kój–burk​nę​ła,od​wra​ca​jącsię,żebyukryćza​czer​wie​nio​nepo​licz​ki.
‒Oli​vio.–Po​czu​łajegodłońnara​mie​niu,ogar​nę​łojącie​płojegocia​ła.–Niechcę

cię wpra​wiać w za​kło​po​ta​nie. Za​ufaj mi, nasz wza​jem​ny po​ciąg, choć tak nie​spo​-
dzie​wa​ny,trze​baza​li​czyćdoplu​sów.

‒Niewy​cho​dzisięzako​gośtyl​kodla​te​go,żeczu​jesiędonie​gopo​ciąg–wy​krztu​-

si​ła.

‒Oczy​wi​ście,żenie.Alekie​dysięże​nisz,le​piejżebytenktościępo​cią​gał,niesą​-

dzisz?

‒AEle​na?Onateżciępo​cią​ga?
Nieod​po​wie​dział.Od​wró​ci​łasięioto​czy​łara​mio​na​mi,jak​byjejbyłozim​noirze​-

czy​wi​ście było. Od szo​ku. Bo ja​kaś jej część już się na tę za​ska​ku​ją​cą pro​po​zy​cję
zgo​dzi​ła.

‒Niespę​dzi​łemzEle​nąwy​star​cza​ją​codużocza​su,bysiętegodo​wie​dzieć–po​-

wie​działwkoń​cu.‒Spo​tka​li​śmysięza​le​d​wiedwarazy,tomia​łabyćumo​wabiz​ne​-
so​wa.Żad​neznasniebyłoza​in​te​re​so​wa​neni​czymin​nym.

‒Iniein​te​re​so​wa​łocię,czysięchoć​bypo​lu​bi​cie,niemó​wiącopo​żą​da​niu?
Wes​tchnął.
‒Dla​cze​goroz​ma​wia​myoEle​nie?
‒Boza​mie​rza​łeśsięzniąoże​nić.Igdy​bysiętuja​kimścu​dempo​ja​wi​ła,zro​bił​byś

to.–Po​krę​ci​łagło​wą.–Rze​czy​wi​ścieniewiem,dla​cze​gomó​wi​myoEle​nie.Wkaż​-
dymra​zie,janieza​mie​rzamzacie​biewy​cho​dzić.Niemogę.

Uniósłbrwi,nawar​gachigrałmuuśmie​szek.
‒Niemo​żeszczyniechcesz?
‒Jed​noidru​gie.
Po​pa​trzyłnaniązna​my​słem,kom​plet​nienie​wzru​szo​ny.
‒Je​steśszczę​śli​wawPa​ry​żu,Oli​vio?
‒Cotozapy​ta​nie?
Tra​fio​ne,po​my​śla​łajed​no​cze​śniezuczu​ciembli​skimpa​ni​ki.Ije​dy​ne,naja​kienie

za​mie​rza​łaod​po​wia​dać.

‒Po​wie​dzia​łaśmidzi​siaj,żewy​bra​łaśta​kieży​cie,boczu​jeszsiętambez​piecz​na.

Żewszyst​koinnejestzbyttrud​ne.

‒Noi?
‒Pro​po​nu​jęcial​ter​na​ty​wę.Bez​piecz​ną,możeprzy​jem​niej​sząniżtwo​jeak​tu​al​ne

ży​cie.Nieczu​jeszsiętamsa​mot​na?

‒Niewy​cho​dzisięzamążzpo​wo​dusa​mot​no​ści.
‒Wie​leosóbpo​bie​rasięwła​śnieztegopo​wo​du.
‒Alenieja.
Nieod​po​wie​dział,tyl​koob​ser​wo​wałjąicze​kał.
‒Two​jasu​ge​stiajestab​sur​dal​na–wy​rzu​ci​łazsie​bie.–Zu​peł​niejak​bymmia​łaza

cie​bie wyjść, bo by​wam cza​sem sa​mot​na? – Gniew​nie po​krę​ci​ła gło​wą. -Je​steś
strasz​niearo​ganc​ki.

‒Aro​ganc​ki?Ra​czejbar​dzosa​mot​ny.
‒Dżen​tel​menplay​boy?–burk​nę​ła.–Sa​mot​ny?
‒Każ​dyzmo​ichzwiąz​kówza​spo​ka​jałtyl​kopod​sta​wo​wepo​trze​by.
‒Achcia​łeścze​goświę​cej?
‒Wła​ści​wienie.Idla​te​gosą​dzę,żeświet​niedosie​biepa​su​je​my.
‒Niero​zu​miem.
‒Na​praw​dę?–uśmiech​nąłsiępra​wiesmut​no.
Oli​viapo​krę​ci​łagło​wą,niechcącro​zu​mieć,niechcącmuod​daćchoć​bypunk​tu.
‒Je​ste​śmyprzy​ja​ciół​mi,przy​naj​mniejtakąmamna​dzie​ję.Icią​gnienasdosie​bie.

Toso​lid​nepod​sta​wydlamał​żeń​stwa.

‒Może.–Na​wettojed​nosło​wouzna​łazazbytdużeustęp​stwo.
Czy za​mie​rzał na​ci​skać, do​pó​ki się nie zgo​dzi? Tak przy​pusz​cza​ła, wie​dząc, jak

bar​dzopo​tra​fiłbyćprze​ko​nu​ją​cyijakbar​dzojąku​si​ło,żebysięzgo​dzić.

Po​spiesz​niezgro​ma​dzi​ławszyst​kiepo​wo​dy,dlaktó​rychniepo​win​nasiędaćprze​-

ko​nać. Po pierw​sze, pra​wie w ogó​le go nie zna​ła. Po dru​gie, był play​boy​em. I po
trze​cie, był wład​cą. Zo​sta​ła​by kró​lo​wą, oso​bą pu​blicz​ną, a wy​star​czy​ła sama ta
myśl,byprzy​pra​wićjąopo​krzyw​kę.

Nieza​mie​rza​łapa​ko​waćsięwcośpo​dob​ne​go,nie​za​leż​nieodstop​niaatrak​cyj​no​-

ścipo​ten​cjal​ne​gopart​ne​ra.Na​wetprzezse​kun​dęniesą​dzi​ła,żetomoż​li​we.

Po​krę​ci​łagło​wą,aonwy​szcze​rzyłzębywuśmie​chu.
‒Jesz​czetro​chę–rzu​ciłżar​to​bli​wie–idymcipój​dziezuszu.
‒Niemogęuwie​rzyć,żeza​pro​po​no​wa​łeśmicośpo​dob​ne​go.
‒Na​praw​dęuwa​żasz,żetota​kienie​praw​do​po​dob​ne?
‒Je​steśzde​spe​ro​wa​ny–od​par​łabez​na​mięt​nie.–Jaje​stemtwo​jąje​dy​nąszan​są.
‒Nie​ko​niecz​nie.Napew​nomógł​bymszyb​kozna​leźćko​gośin​ne​go.
‒Po​win​nomischle​biać,żewy​bra​łeśwła​śniemnie?
‒ Skąd​że, ale chciał​bym, że​byś po​waż​nie roz​wa​ży​ła ten po​mysł, za​miast go

zgóryod​rzu​caćijesz​czesięobu​rzać.

Gniew czę​ścio​wo ją opu​ścił i za​bra​kło po​przed​niej pew​no​ści. Czło​wiek za​ję​ty

obu​rze​niemniemacza​sunamy​śle​nie.

Ode​tchnę​łagłę​bo​ko,wol​nowy​pu​ści​łapo​wie​trzeiusia​dłanaso​fie.
‒Wpo​rząd​ku.Opo​wiedzmi,jakso​biewy​obra​żaszna​szemał​żeń​stwo.
Sko​roniemo​głaso​bieznimpo​ra​dzićzło​ścią,zro​bitozapo​mo​cąchłod​nejlo​gi​ki.

Zmu​sigo,bywy​co​fałswo​jąpo​zy​cję.

Sama się okła​my​wa​ła. Tyl​ko ona sama mo​gła zmie​nić zda​nie. Ta roz​mo​wa była

igra​niemzogniem,amał​żeń​stwomo​głosięskoń​czyćzła​ma​nymser​cem.

Bojak​kol​wiekzbu​dziłjądoży​cia,szczę​ściaimi​ło​ści,niemia​łazłu​dzeń,cze​goon

na​praw​dęchce.Mał​żeń​stwadlafor​my,cał​ko​wi​ciepo​zba​wio​ne​gouczu​cia.

‒Przy​zna​ję,nieprze​my​śla​łemszcze​gó​łów.Aletomo​że​myzro​bićra​zem.
‒Dajspo​kój.Chcęwie​dzieć,jaktytoso​biewy​obra​żasz.Py​tamzczy​stejcie​ka​-

wo​ści.

‒Zcie​ka​wo​ści–po​wtó​rzył.–Świet​nie.Otóżwy​obra​żamso​biecośta​kie​go:ju​tro

spo​tka​mysięwZło​tymSa​lo​nie,tu​taj,wpa​ła​cu.Wy​po​wie​mysło​waprzy​się​gi.Zo​sta​-
nie​mymę​żemiżoną.–Sze​ro​koroz​ło​żyłręce.–Całaresz​tajestdodys​ku​sji.

Z pew​no​ścią to nie wszyst​ko, po​my​śla​ła. Dla​cze​go jed​nak mia​ło​by ją to ob​cho​-

dzić,sko​roza​mie​rza​ławró​cićnastu​dia,aniebraćślub!

‒Nietrak​tujtegotaklek​ko–po​wie​dzia​ła.–Przy​się​gatopo​waż​naspra​wa.
‒Dlamnieteż.Aleczyna​praw​dęza​mie​rzaszjąwy​po​wie​dzieć,czypy​tasztyl​ko

zcie​ka​wo​ści?

Niepo​tra​fi​łaod​po​wie​dzieć.Pocowogó​lekon​ty​nu​owa​łatęroz​mo​wę?
‒Tosza​leń​stwo–wy​krztu​si​ławkoń​cu.
Kiw​nąłgło​wą.
‒Wiem.
‒Niechcęzo​staćoso​bąpu​blicz​ną.
‒Two​jepu​blicz​newy​stą​pie​niazo​sta​nąogra​ni​czo​nedomi​ni​mum.Two​japry​wat​-

nośćikom​fortbędąnapierw​szymmiej​scu.

Po​krę​ci​łagło​wą.
‒Ostat​niarzecz,ja​kiejbymchcia​ła,toży​ciewtymdziw​nymkra​ju,gdziewszyst​-

kojestinneodtego,coznam.

‒Otymmo​że​mypo​roz​ma​wiać.Je​że​lizamniewyj​dziesz,bę​dzieszmo​gładzie​lić

swójczasmię​dzyKa​dariPa​ryż.

‒Aletybę​dziesztu​taj.
‒Tak.
Awięcna​praw​dęsu​ge​ro​wałro​dzajumo​wy,jakąmiałzEle​ną.Zwią​zekbezuczu​-

cia,oka​zjo​nal​newspól​nepu​blicz​newy​stą​pie​nia.

Po​mi​motowjejwy​obraź​nipo​ja​wiłsięob​razichoboj​gawłóż​ku.Czytomoż​li​we,

żebysięwniejza​ko​chał?

‒Noniewiem–po​wie​dzia​łacierp​ko.–Acojanatymzy​skam?
‒Popierw​sze,to​wa​rzy​stwo…
‒To​wa​rzy​stwo?Kie​dyroz​dzie​linaspółświa​ta?Ijakmia​ło​bytowy​glą​daćwprzy​-

pad​ku dwóch wła​ści​wie ob​cych osób? Mó​wi​łam ci to wczo​raj i po​wtó​rzę zno​wu:
wogó​lemnienieznasz.

Po​chy​liłgło​węiuśmiech​nąłsięza​gad​ko​wo.
‒Takuwa​żasz?
Znałjąle​piejniżkto​kol​wiekinny,aleonaupar​cietemuza​prze​cza​ła.
‒Tak.Nieznaszmnie.
‒ Wiem, że rano pi​jasz kawę, a po po​łu​dniu her​ba​tę. Nie zno​sisz za​pa​chu ryb.

Ubie​raszsięnaciem​no,alelu​biszja​sneko​lo​ry.Kie​dysięde​ner​wu​jesz,drgacilewa
sto​pa.

Obo​jewtejsa​mejchwi​lispoj​rze​linajejsto​pyizde​cy​do​wa​nymge​stemopar​łaje

napod​ło​dze.

‒ Do​ce​niam two​ją zdol​ność ob​ser​wa​cji, ale to jesz​cze nie świad​czy, że mnie

znasz.

Choć nie chcia​ła się do tego przy​znać, fakt, że ze​brał o niej aż tyle in​for​ma​cji,

zro​biłnaniejwra​że​nie.Skądtowszyst​kowie​dział?Onaniemo​głamusięzre​wan​-
żo​waćichy​babyłztegoza​do​wo​lo​ny.

‒Pozatymlu​biszspo​koj​neży​cie.
‒Samaciotympo​wie​dzia​łam.
‒Alenieza​wszetakbyło.Kie​dyśko​gośko​cha​łaśiniechceszwię​cejpró​bo​wać.

Masz swo​je ta​jem​ni​ce, choć uda​jesz, że ni​cze​go nie ukry​wasz. Masz cu​dow​ny
śmiech,aleniktgoniesłu​cha.Ku​pi​łaśso​bieczer​wo​nąapasz​kę,aleniewkła​daszjej
pozado​mem.Przypra​cynu​ciszprze​bo​jesprzeddzie​się​ciulat,alenieznaszżad​ne​-
godzi​siej​sze​gohitu.Nie​czę​stosia​daszdopia​ni​na,alekie​dyjużtozro​bisz,mu​zy​ka
ocie​kasmut​kiem.–Usiadłnaso​fieipa​trzyłnanią,uno​szącbrwi.–Jakmiidzie?

‒Je​że​limy​ślisz–szep​nę​ładrżą​co–żetomnieskło​nidomał​żeń​stwaztobą,je​-

steśwbłę​dzie.

‒Niechceszzdra​dzaćswo​ichta​jem​nic.–Po​ki​wałgło​wą,jak​bysiętegospo​dzie​-

wał.–Więcniepo​win​naśuży​waćar​gu​men​tu,żecięnieznam.Bowca​leniechcesz,
że​bymciępo​znał.

Samajużniewie​dzia​ła,cze​gona​praw​dęchce.Od​wró​ci​ławzrok.

‒Dla​cze​gomia​ła​bymchciećwyjśćzacie​bie?
‒ Już ci mó​wi​łem. Dla to​wa​rzy​stwa. Poza tym cią​gnie nas do sie​bie. Dla sek​su.

Bli​sko​ści, choć nie prze​sad​nej. – Po​chy​lił się do niej i, choć nie​chęt​nie, mu​sia​ła na
nie​gospoj​rzeć.–Botegoobo​jechce​my,praw​da?Bli​sko,aleniezabar​dzo.

‒Na​wetniewiem,cotowła​ści​wiezna​czy.
‒Wy​ja​śnięci.Po​zwo​lęciza​cho​waćswo​jese​kre​ty,ajaza​cho​wamswo​je.Będęsię

ztobąko​chałkaż​dejnocy,aleniebędępy​tałaniocze​ki​wałwy​znań.Nieza​ko​cham
sięwto​bieiniezła​mięciser​ca.

Oli​viaprzy​ci​snę​ładło​niedopier​si.Tesło​wamia​łyjąuspo​ko​ić,aleza​brzmia​łytak

zim​no…Pro​po​no​wałwię​cejniżjejdo​tych​cza​so​weży​cie,aleczytowy​star​czy?Czy
kie​dy​kol​wiekod​wa​żysięsię​gnąćpowię​cej?

‒Iprzy​pusz​czasz,żeza​ak​cep​to​wa​ła​bymtakąumo​wę?
‒Samapo​wie​dzia​łaś,żenieszu​kaszmi​ło​ści.Jateżnie.
Roz​cza​ro​wa​niecią​ży​łojejjakka​mień.
‒Dla​cze​go?
Wzru​szyłra​mio​na​mi.
‒Przy​pusz​czal​niezpo​dob​nychpo​wo​dów.Choćni​g​dynieza​brną​łemtakda​le​ko,

byko​gośpo​ko​chać.

‒Sko​roniemia​łeśzła​ma​ne​goser​ca,dla​cze​gotakbar​dzobo​iszsięzra​nie​nia?
‒Możedzie​cię​ceser​cejestbar​dziejwraż​li​we?
‒My​śliszoswo​imojcu?
‒Podo​świad​cze​niachznimtrud​noby​ło​bymiko​muśza​ufaćalbopo​ko​chać.
‒Trak​to​wałcięokrut​nie?
‒Tobezzna​cze​nia–uciął.–Mó​wi​myoprzy​szło​ści.Otym,como​gli​by​śmyuzy​-

skaćodsie​biena​wza​jem.

‒Agdy​bym…
Gdy​bymwy​zna​ła,żechcęwię​cej?
Nie,tegoniemo​głamupo​wie​dzieć.Niemo​głasięażtakod​kryć.
‒Agdy​bympo​wie​dzia​ła,żelu​bięmojeży​cieta​kie,ja​kiejest?
‒Niewiem,czybymuwie​rzył.
Chcia​łamuwy​po​mniećaro​gan​cję,aleniezna​la​złaod​po​wied​nichsłów.Na​glepo​-

czu​łasięzmę​czo​nauda​wa​niemitymiwszyst​ki​mikłam​stwa​mi.

‒Możecośprze​oczy​łam,aleniewiem,czyto,copro​po​nu​jesz,wy​peł​nipust​kę.
‒Spró​buj.
‒Aje​ślisięnieuda?
‒Za​wszemo​żeszwró​cićdoPa​ry​żaiwieśćży​cie,ja​kiewio​dłaśwcze​śniej.Po​zo​-

sta​nieszmojążoną,aleniebędęcięnie​po​ko​ił.

Tobrzmia​łojesz​czesmut​niej.Oczyza​pie​kłyjąodłeziod​wró​ci​łasię,pró​bu​jącje

ukryć.Alebyłojużzapóź​no.

‒ Ktoś cię kie​dyś zra​nił, praw​da? Ro​zu​miem to i obie​cu​ję usza​no​wać. Z mo​jej

stro​nynicpo​dob​ne​gocięniespo​tka.

‒Niemo​żeszskła​daćta​kichobiet​nic.
‒Będęsiębar​dzosta​rał.
‒Toniewy​star​czy.–Ode​tchnę​łagłę​bo​ko.–Niero​zu​miesz.Jestina​czej,niżcisię

wy​da​je.Niktniezła​małmiser​ca,takjakmy​ślisz.

‒Więc?–spy​tał,za​sko​czo​ny.–Cosięwy​da​rzy​ło?
Prze​łknę​łałzy.Ostat​nioroz​ma​wia​łaoDa​nie​lu,kie​dyoj​ciecra​dził,byonimza​po​-

mnia​ła. Na za​wsze. Te​raz jed​nak chcia​ła o nim mó​wić, za​pra​gnę​ła, żeby Aziz do​-
wie​działsięwszyst​kie​goizro​zu​miał.

Sza​leń​stwo?Możeitak,alebar​dzotegochcia​ła.
‒Oli​vio?
‒MiałnaimięDa​niel–za​czę​ła,pa​trzącmupro​stowoczy.–Byłmoimsy​nem.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Tego się nie spo​dzie​wał. Syn. Dziec​ko. Ból na jej twa​rzy mó​wił wy​raź​nie, że to

cośdużopo​waż​niej​sze​goniżnie​uda​nyro​mans.

Po​chy​liłsięina​kryłjejlo​do​wa​tozim​nądłońswo​ją.
‒Bar​dzomiprzy​kro–po​wie​dział.–Opo​wieszmiotym?
Ztru​demopa​no​wa​łałka​nieiza​czę​łamó​wić.
‒Mia​łamsie​dem​na​ścielat.–Pod​nio​słananie​gopeł​nełezoczy.–Ni​g​dyotymni​-

ko​muniemó​wi​łam–po​wie​dzia​łaci​cho.–Ni​ko​mu.

‒Mniemo​żesz–od​parłspo​koj​nie.–Je​że​litegochcesziuwa​żasz,żetomożeci

po​móc.

‒Niewiem.
Wy​cią​gnę​ładłońspodjegodło​niiob​ję​łasięra​mio​na​mi,jak​bybyłojejzim​no.Ten

gest spra​wił, że za​pra​gnął wziąć ją w ra​mio​na, utu​lić i po​cie​szyć w spo​sób, któ​ry
niemiałnicwspól​ne​gozpo​żą​da​niem.

‒Sta​ramsięna​wetonimniemy​śleć–szep​nę​ła.–Zabar​dzoboli.
‒Cosięznimsta​ło?
Są​dził,żenieod​po​wie,boprzezchwi​lęspra​wia​ławra​że​nienie​obec​nej.
‒Od​da​łamgo–szep​nę​łała​mią​cymsięgło​sem.
Spu​ści​ła gło​wę, ra​mio​na jej drża​ły. Aziz nie my​ślał, in​stynk​tow​nie ob​jął smu​kłe

cia​ło wstrzą​sa​ne łka​niem. Nie bro​ni​ła się, tyl​ko wtu​li​ła w nie​go jak prze​ra​żo​ne
dziec​ko.Tospra​wi​ło,żejesz​czemoc​niejza​pra​gnąłpo​cie​szyćjąichro​nić.

Kie​dyostat​nioktośgopo​trze​bo​wałzpo​wo​duin​ne​goniżseks?Wmó​wiłso​bie,że

takibyłjegowy​bór,aledo​pie​rokie​dytrzy​małwra​mio​nachOli​vię,uświa​do​miłso​-
bie,jakbar​dzomutegobra​ko​wa​ło.

Je​że​liniezmie​nipla​nówcodoswo​je​gomał​żeń​stwa,tengłódna​dalwnimpo​zo​sta​-

nie.Wtymsu​ge​ro​wa​nymprzeznie​gochłod​nymzwiąz​kuniebę​dziemiej​scanain​-
tym​ność,dzie​le​niesięse​kre​ta​mi,ofia​ro​wa​nieso​biena​wza​jempo​cie​chy.Obo​jejuż
zdą​ży​lizła​maćza​sa​dyibyłprze​ko​na​ny,żeniewy​nik​nieztegonicdo​bre​go.

‒Tobyłprzy​pa​dek–po​wie​dzia​ła.
Głosmia​łazdu​szo​ny,aprzezko​szu​lęczułwil​goćjejłez.
‒Na​wetniemia​łamwte​dychło​pa​ka.Po​szłamnapar​tyizadużowy​pi​łam.Nor​-

mal​nieniepi​łampra​wiewca​le,pozakie​lisz​kiemwinadoro​dzin​nejko​la​cji.Aku​rat
do​sta​łamsięnastu​dia,po​czu​łamsiędo​ro​sła.Noibyłtamchło​pak,któ​rymisięod
daw​napo​do​bał.

‒Śmiałwy​ko​rzy​staćfakt,żeby​łaśpi​ja​na?Toprze​cieżgwałt.
‒ Nie, aż tak pi​ja​na nie by​łam. Tyle że czu​łam się atrak​cyj​niej​sza i pew​niej​sza

sie​bieniżnor​mal​nie.Ażejed​nopro​wa​dzidodru​gie​go…‒wes​tchnę​ła.–Ranoża​ło​-
wa​łam,na​wetbar​dzo,aleni​g​dybymnieprzy​pusz​cza​ła,żezaj​dęwcią​żę.

‒Kie​dysięzo​rien​to​wa​łaś?
‒Janie.Mama.Po​dej​rze​wa​łacośdużowcze​śniej.Mia​łampo​ran​nemdło​ści,ale

my​śla​łam,żetogry​pażo​łąd​ko​wa.Po​wie​dzia​łamioswo​ichpo​dej​rze​niach,alewy​da​-
łomisiętonie​moż​li​we.Oczy​wi​ściemia​łara​cję.

‒Nieprze​rwa​łaścią​ży.
‒Nie,nieprze​rwa​łam.Choćnie​wie​lebra​ko​wa​ło.Mamawszyst​kozor​ga​ni​zo​wa​-

ła.Mia​ły​śmyje​chaćdoNo​we​goJor​ku,bowna​szymsta​nieabor​cjabyłanie​le​gal​na.
To mia​ło być pod płasz​czy​kiem wspól​nej wy​pra​wy mat​ki i cór​ki na za​ku​py. Nie
chcia​ła,żebyoj​ciecsiędo​wie​dział.

‒Dla​cze​go?
‒ Twier​dzi​ła, że to by go za​bi​ło. Nie do​słow​nie oczy​wi​ście. Za​wsze by​łam jego

ulu​bie​ni​cą.Psułmnie,alebar​dzoko​chał.Niemo​głamznieśćmy​śli,żetakbar​dzogo
roz​cza​ru​ję.Kie​dybyłzmę​czo​ny,pro​sił,że​bymgra​łamunapia​ni​nie.Mó​wił,żemoja
mu​zy​ka go uspo​ka​ja. Mama twier​dzi​ła, że nie zniósł​by tego, co zro​bi​łam. Nie po​-
zwo​li​łaminicmupo​wie​dzieć.Gdy​bymtyl​komia​ławte​dydo​syćod​wa​gi…

Niemógłznieśćtegobez​mia​rusmut​kuwjejgło​sie.Całatasy​tu​acjadła​wi​łajądo

dziś,niepo​zwa​la​jącnor​mal​nieżyć.

‒Noipo​je​cha​ły​śmydoNo​we​goJor​ku–mó​wi​łada​lej.–Po​szłamdokli​ni​ki,do​tar​-

łamna​wetdoga​bi​ne​tule​kar​skie​go.Przezcałyczasmia​łamwra​że​nie,żetowszyst​-
ko do​ty​czy ko​goś in​ne​go, zu​peł​nie jak​bym oglą​da​ła film i była cie​ka​wa, co da​lej.
A po​tem przy​szła do mnie le​kar​ka. Była bar​dzo miła i za​py​ta​ła, czy ro​zu​miem, co
się dzie​je. Nie mam po​ję​cia, czy py​ta​ła o to każ​de​go, czy tyl​ko ja wy​glą​da​łam na
takąprze​ra​żo​ną.

‒ Wy​obra​żam so​bie – mruk​nął Aziz w jej wło​sy. – To mu​sia​ło być okrop​ne do​-

świad​cze​nie.

‒Po​wie​dzia​łam,żero​zu​miem,aleniepo​tra​fiętegozro​bić.Mamabyławpo​cze​-

kal​niikie​dydoniejwró​ci​łam,na​praw​dęsięwście​kła.

‒Strasz​ne.
‒Na​wetjejniewi​nię.Sta​ra​łasięchro​nićmnieido​breimięro​dzi​ny.Możeteżka​-

rie​ręmo​je​goojca.–Głosznówjąza​wiódł,więcprzezchwi​lętyl​kood​dy​cha​łagłę​bo​-
ko.–Za​wszebyłta​kimma​rzy​cie​lem.Pew​niepo​trze​bu​jeko​gośta​kie​gojakona.

‒Icosięsta​łopo​tem?–za​py​tałpochwi​li.
‒ Po​wie​dzia​łam, że chcia​ła​bym za​trzy​mać dziec​ko, ale stwier​dzi​ła, że zmar​nu​ję

so​bieży​cie.Przeznie​malcałypierw​szytry​mestrcią​żytrwałim​pas.Kie​dypierw​szy
razpo​czu​łam,jakdziec​koko​pie,na​dalniemia​łampo​ję​cia,coznamibę​dzie.

Wy​obra​ziłjąso​bie,obej​mu​ją​cądłoń​miza​okrą​glo​nybrzuch,po​grą​żo​nąwoce​anie

lękuizwąt​pie​nia.

‒Och,Oli​vio.
‒ Mama chcia​ła, że​bym od​da​ła je do ad​op​cji. Naj​chęt​niej ukry​ła​by moją cią​żę

przed wszyst​ki​mi. Pla​no​wa​ła mó​wić, że mia​łam za​ła​ma​nie ner​wo​we i za​mie​rza​ła
mniewy​słaćdoAme​ry​ki,że​bymuro​dzi​ławtam​tej​szejkli​ni​ce.

Myślopo​dob​nymtrak​to​wa​niucór​kibu​dzi​ławnimobu​rze​nie.
‒Iwy​je​cha​łaś?
‒Tak‒przy​zna​łapochwi​limil​cze​nia.–Wkoń​cusiępod​da​łamiwy​je​cha​łam.
Czuł,żecze​gośmuniemówi,aleniechciałwy​py​ty​wać.
‒Jakdłu​gotamby​łaś?
‒Półroku.Tobyłopodpew​ny​miwzglę​da​minaj​dłuż​szepółrokuwmoimży​ciu,ale

podin​ny​minaj​krót​sze.Wie​dzia​łam,żebędęmu​sia​łaod​daćdziec​ko.Nieby​łamna
tylesil​na,żebyjeza​trzy​mać.Po​win​nambyła,alenieby​łam.

‒By​łaśbar​dzomło​da.
‒Wiem,aleinnedziew​czy​nyja​kośso​biera​dzi​ły.Ajaniezro​bi​łamnic.By​łamotę​-

pia​łaikom​plet​niepo​zba​wio​nasił.

Ob​jąłjąwmoc​nymuści​sku.
‒Po​wiedz,cosięsta​łopo​tem.
‒Uro​dziłsięślicz​nychłop​czyk.Wzię​łamgonaręce.Byłma​leń​ki,mie​ściłsięaku​-

ratwzgię​ciemo​je​gołok​cia.Wy​glą​dałjakmałysta​ru​szek.–Nawpółsięśmia​ła,na
wpółpła​ka​ła.–Byłzemnącałąnoc,na​wetgokar​mi​łam,choćpie​lę​gniar​kimitood​-
ra​dza​ły.Przy​glą​dałmisiętyminie​bie​ski​mioczka​mi,kie​dygokar​mi​łam.Byłbar​dzo
by​stry.Nada​łammuimię,choćwie​dzia​łam,żemożezo​staćzmie​nio​ne.Da​niel.Apo​-
temgood​da​łam.–Mó​wi​łate​razszyb​ciej,dośćbez​ład​nie.–Mamna​dzie​ję,żejest
szczę​śli​wy. Mo​dlę się o to. Ad​op​to​wa​ło go ame​ry​kań​skie mał​żeń​stwo. Spo​tka​łam
sięznimi,spra​wia​libar​dzodo​brewra​że​nie.Mamna​dzie​ję,żedo​brzesięnimza​-
opie​ko​wa​li.

‒Aleniechcia​łaśgood​dać.
‒Nie.
Za​mil​kła,alewciążtu​li​łasiędonie​go.
‒Pró​bo​wa​łamso​bietłu​ma​czyć,żetakbę​dziele​piej.Przedemnąbyłystu​dia,po​-

temka​rie​ramu​zycz​na.Mamawciążmipo​wta​rza​ła,żepo​win​namonimza​po​mnieć,
bo przede mną całe ży​cie. A ja mia​łam wra​że​nie, że wszyst​ko się skoń​czy​ło. I to
zmo​jejwiny.

‒Niepo​win​naśsięob​wi​niać.By​łaśbar​dzomło​da.
‒Czytomaażta​kiezna​cze​nie?Jaksięcze​gośbar​dzopra​gnie,po​win​nosięoto

wal​czyć.

Niechciałsięzniąspie​rać,boro​zu​miał,coczu​je.Wie​dział,żemoż​nacośso​bie

po​wta​rzaćpowie​lo​kroćini​g​dywtonieuwie​rzyć.Znałtozwła​snychprze​żyć.

Te​raz ro​zu​miał, dla​cze​go skry​ła się przed świa​tem i szu​ka​ła spo​ko​ju. Dla​cze​go

niemia​łaocho​typró​bo​waćko​lej​nyraz.Czymógłjąotowi​nić?Onre​ago​wałpo​dob​-
nie,choćjegoprze​ży​cianiemo​głysięrów​naćzjej.

‒Cobyłopo​tem?–spy​tał.–Po​szłaśnastu​dia?
‒Naje​dense​mestr.Nie​wie​leztegopa​mię​tam.By​łamcał​kiemodrę​twia​ła.
Od​su​nę​łasięodnie​goiza​razza​czę​łomubra​ko​waćjejcie​płejmięk​ko​ści.Usia​dła

naso​fieismut​noopu​ści​łagło​wę.Dłu​giewło​sycał​kiemza​sło​ni​łytwarz.

‒Rzu​ci​łamstu​diapoBo​żymNa​ro​dze​niuinie​dłu​gopotymoj​ciecza​ła​twiłmipra​-

cęucie​bie.

Znówczuł,żecze​gośmuniemówi.
‒Niechcia​łaśro​bićcze​gośin​ne​go?–spy​tał.
‒Nie.–Wsta​łaipo​de​szładookna.–Iniewiem,cze​mucitowszyst​koopo​wie​-

dzia​łam.Mie​li​śmyprze​cieżza​cho​waćswo​jese​kre​ty.

‒Ża​łu​jesztego?
Tymra​zemod​wró​ci​łasięispoj​rza​łamuwoczy.
‒Anitro​chę.Itomnienie​po​koi.
Tak,tobyłonie​po​ko​ją​ceitodlanichoboj​ga.Oso​bapo​wie​rza​ją​cako​muśswójse​-

kretmu​sia​łaufaćdys​kre​cjitegoko​goś.Ichoćprzy​rzekł,żejejniezra​ni,na​glewy​-
da​łomusiętodużotrud​niej​sze.Niemógłjejzra​nić,boza​le​ża​łomunaniejbar​dziej,
niżsięspo​dzie​wał.Ibar​dziejniżbytegochciał.

‒ Ta​kie ob​na​że​nie du​szy z pew​no​ścią nie wcho​dzi w za​kres na​szej ewen​tu​al​nej

umo​wy,praw​da?–po​wie​dzia​łato​nemwca​lenieżar​to​bli​wym.–Chy​bacięza​sko​czy​-
łam.

‒Oczy​wi​ście,żenie.Akształtumo​wyna​daljestdodys​ku​sji–od​parłtaklek​ko,

jaktyl​kopo​tra​fił.

‒Wciążchceszsięzemnąoże​nić?
‒Tak.
Irze​czy​wi​ścietegochciał,choćnicnieszłopojegomy​śliisamwca​leniebyłpe​-

wien,jakmia​ło​byte​razwy​glą​daćichmał​żeń​stwoicze​gobyodnie​goocze​ki​wał.

Po​krę​ci​łagło​wąiod​wró​ci​łasięple​ca​midookna.
‒Sza​leń​stwo–mruk​nę​ła.–Kom​plet​nesza​leń​stwo.
‒Ow​szem,alete​sta​mentmo​je​goojcatoteższa​leń​stwo.
‒Oże​nił​byśsię,gdy​bynietenwa​ru​nek?
Za​wa​hałsię,nie​pew​ny,cochcia​ła​byusły​szećiilepraw​dypo​wi​nienwy​znać.
‒Niewiem–od​parłwkoń​cu,przy​naj​mniejuczci​wie.
‒Acozdzie​dzi​cem?Mu​siszgomieć.
‒Tak.
Za​ci​snę​łamoc​nopal​cenapa​ra​pe​cie.
‒Więcwtymmał​żeń​stwieze​chceszmiećdzie​ci?
Tobyłoistot​nepy​ta​nie.
‒Tak–od​parł.
Niewspo​mniałotymwcze​śniej,bowła​ści​wieotymniemy​ślał.Cze​kałnajejre​-

ak​cję,aletyl​kowpa​try​wa​łasięwokno.

‒Cootymsą​dzisz?–za​py​tałwkoń​cu.
‒Dziec​ko…‒Po​krę​ci​łagło​wą.–No,niewiem.
‒Chcia​ła​byśmiećwię​cejdzie​ci?
‒Ni​g​dyniemy​śla​łam…‒za​mil​kła,więccze​kał.
Po​dob​nie jak ona za​czy​nał so​bie uświa​da​miać kon​se​kwen​cje za​war​cia mał​żeń​-

stwa. Kie​dy za​mie​rzał zwią​zać się z Ele​ną, wszyst​ko omó​wio​no wcze​śniej i uję​to
w dwu​dzie​sto​stro​ni​co​wym do​ku​men​cie. Za​ak​cep​to​wa​li to obo​je i mie​li pod​pi​sać
jako umo​wę biz​ne​so​wą. Ni​cze​go in​ne​go nie ocze​ki​wał. Mał​żeń​stwo z Ele​ną mia​ło
za​ła​twićspra​węspeł​nie​niawy​mo​gówte​sta​men​tuojca.

ZOli​viąwszyst​kowy​glą​da​łozu​peł​nieina​czej,zwłasz​czate​raz,kie​dywy​słu​chałjej

hi​sto​rii,kie​dyocie​rałjejłzy,czułjejból…

Nie wol​no mu po​zwo​lić so​bie na wię​cej. Oli​via nie chcia​ła go po​ko​chać, on nie

chciałpo​ko​chaćjej.Mu​sie​li​byutrzy​maćswójzwią​zeknabez​piecz​nieobo​jęt​nympo​-
zio​mie.

‒ Nie mogę ci dać od​po​wie​dzi te​raz – po​wie​dzia​ła. – To zbyt po​waż​na de​cy​zja.

Wiem,żeter​minupły​waju​tro.Za​dzwo​niędocie​biepóź​niej.Nara​zieniemogę…‒
Po​krę​ci​łagło​wą,przy​gry​za​jącwar​gę.

‒Ro​zu​miem–od​parłzespo​ko​jem.
Dlaoboj​gabyłatode​cy​zjawiel​kiejwagi,przyczymmał​żeń​stwobyłoko​niecz​no​-

ściądlanie​go,aleniedlaniej.

‒Cozro​bisz,je​że​liod​mó​wię?–spy​ta​ła.
‒Niemu​siszsiętymprzej​mo​wać.Wo​lał​bymra​czej,że​byśod​mó​wi​ła,niżzgo​dzi​ła

siętyl​kopoto,żebymipo​móc.–Uśmiech​nąłsię,choćbyłomucięż​ko,boniemógł
znieśćmy​śliowspół​czu​ciu.–Mał​żeń​stwotoniemi​sjado​bro​czyn​na.

‒Wiem.
‒Na​szemał​żeń​stwoby​ło​byrów​nieko​rzyst​nedlacie​bie,jakidlamnie.
Niebyłprze​ko​na​ny,żena​praw​dęwtowie​rzy,boco,takna​praw​dę,mógłjejofia​-

ro​wać?Przy​jaźń?Gdyze​chcemiećprzy​ja​ciół,znaj​dzieich.Amał​żeń​stwoniebyło
jejdoni​cze​gopo​trzeb​ne.

Dla​cze​go więc w ogó​le się nad tym za​sta​na​wia​ła? Na​gle go olśni​ło. Dziec​ko.

Chcia​ładziec​ka.

Niejego,jegoprzy​jaź​niczyjegocia​ła.Tyl​kodziec​ka.Wła​sne​go.
‒Za​sta​nówsię–po​wie​dział.–Kie​dyjużcośpo​sta​no​wisz,wiesz,gdziemniezna​-

leźć.

Kiw​nę​łagło​wąiponie​zno​śniedłu​giejchwi​liod​wró​ci​łasięiwy​szłazpo​ko​ju.
Azizniebyłwsta​niepo​zbie​raćroz​bie​ga​nychmy​śli.Jaksiębę​dzieczul,je​śliOli​-

viarze​czy​wi​ściezgo​dzisięwyjśćzanie​go?In​stynk​tow​nieczuł,żewca​lenieprzy​-
nie​siemutopraw​dzi​wejulgiiniemiałocho​tyza​sta​na​wiaćsię,dla​cze​go.

Oli​via szła wol​no ko​ry​ta​rzem, le​d​wo zda​jąc so​bie spra​wę, do​kąd zdą​ża. Ja​kimś

cu​demzna​la​złaswo​jąsy​pial​nię,szczę​śli​wiepu​stą.Wtejchwi​linieznio​sła​bywi​do​ku
ni​ko​go,na​wetMadyiAbryzichmi​ły​miuśmie​cha​mi.

Usia​dłanałóż​ku,kom​plet​niewy​czer​pa​napsy​chicz​neifi​zycz​nie.
Wy​da​rze​niaostat​nichkil​kugo​dzinwciążko​tło​wa​łysięjejwgło​wie,odna​mięt​ne​-

go po​ca​łun​ku w ogro​dzie, przez szo​ku​ją​cą pro​po​zy​cję mał​żeń​stwa, po jej wła​sne,
rów​nie szo​ku​ją​ce wy​zna​nie. Sa​mej jej trud​no było uwie​rzyć, że po​wie​dzia​ła mu
oDa​nie​lu,pła​ka​łaizna​la​złapo​cie​sze​niewjegora​mio​nach.Ate​razpo​waż​niemy​-
śla​łaoprzy​ję​ciujegopro​po​zy​cjimał​żeń​skiej.

Uzna​łatozasza​leń​stwo,aonsięzniązgo​dził.Botobyłosza​leń​stwo.Le​d​wogo

zna​ła. Mia​ła zo​stać kró​lo​wą, po​ka​zy​wać się pu​blicz​nie i być fo​to​gra​fo​wa​na przez
pra​sę,pod​czasgdyza​wszepra​gnę​łaspo​koj​ne​go,sa​mot​ne​goży​cia.

Imia​ła​bydziec​ko.
Dziec​ko,któ​reoczy​wi​ścienieza​stą​piDa​nie​la,alebę​dziejej,bę​dziejemo​głako​-

chaćiho​łu​bić,choćwja​kimśstop​niuod​ku​pićprze​szłość.

Ależebymiećdziec​ko,niemu​sia​ławy​cho​dzićzamąż.Wie​leko​biettakso​biera​-

dzi​ło.Niepo​trze​bo​wa​łyna​wetmęż​czy​zny;ist​nia​łyprze​cieżban​kisper​my.Ażdziw​-
ne,żewcze​śniejotymniepo​my​śla​ła.Te​razjed​nakwie​dzia​łajuż,żeonachcecze​-
goświę​cej.Pra​gnę​ławspar​ciako​cha​ją​ce​gopart​ne​raipo​mo​cywwy​cho​wa​niudziec​-
ka.

AleczytomógłtobyćAziz?Prze​cieżja​snopo​wie​dział,żenieza​le​żymunapraw​-

dzi​wym,ko​cha​ją​cymsięmał​żeń​stwie.Ry​zy​ko​wa​łazła​ma​nieser​ca,auchro​nićmógł
jątyl​kona​tych​mia​sto​wypo​wrótdoPa​ry​ża.

Alepo​wrótdoPa​ry​żabył​bypo​raż​ką.Niemo​gławró​cićdoży​cia,ja​kiepro​wa​dzi​ła

wcze​śniej.

Pra​gnę​ławię​cej,choćpró​baosią​gnię​ciategozAzi​zemza​kra​wa​łanasza​leń​stwo.
Niekrył,żeaninieszu​kauczu​cia,aninieza​mie​rzagooka​zy​wać.Wy​star​cza​ją​co,

aleniewię​cej,po​wie​dział.Alecotozna​czy„wy​star​cza​ją​co”?

Zno​wu sta​nął jej w pa​mię​ci ten nie​zwy​kły po​ca​łu​nek i wy​obra​zi​ła so​bie by​cie

znimjakojegożona,ko​chan​ka.Wy​cią​gnę​łasięnałóż​kuiza​pa​trzy​ławbal​da​chim
nadgło​wą.Czynapo​waż​nieroz​wa​ża​łapo​ślu​bie​niewład​cyKa​da​ru?

Przy​mknę​łaoczy.Sza​leń​stwo,po​wtó​rzy​łaso​bie.Sza​leń​stwo.Jużwzbu​dziłwniej

tyleuczućipra​gnień.Cosięzniąsta​nie,kie​dyzo​sta​niejegożoną?Na​wetgdy​by
po​sta​no​wi​linieprze​kra​czaćgra​nicprzy​jaź​ni,toniemo​głosięudać.

Jakmia​ła​bysiępo​wstrzy​maćoduczu​cia,odza​ko​cha​niasięwnim?Przezdzie​sięć

lat po​wstrzy​my​wa​ła się od ja​kich​kol​wiek uczuć i nie za​mie​rza​ła do tego wra​cać.
Azizobu​dziłjądoży​ciaimo​głajużtyl​kopójśćna​przód.Chcia​łatego,cojejza​ofe​ro​-
wał:przy​jaź​ni,bli​sko​ścifi​zycz​nej,dziec​ka.

To było dużo wię​cej, niż mia​ła kie​dy​kol​wiek w do​ro​słym ży​ciu, i bę​dzie mu​sia​ło

wy​star​czyć. Ale choć wy​bra​ła ży​cie, na​dzie​ję i szczę​ście, nie mia​ła po​ję​cia, jak to
rze​czy​wi​ściebę​dziewy​glą​dać.Cogor​sza,byłaprze​ko​na​na,żejejprzy​szłypart​ner
wca​leniema​rzyłotymsa​mym.

Odwyj​ściaOli​viiAzizkrą​żyłposwo​imga​bi​ne​cie,jak​bychciałzdep​taćdy​wando

ni​tek.Wes​tchnąłfra​so​bli​wieispoj​rzałnaze​ga​rek.

Ilecza​supo​wi​nienjejdać?Icozro​bi,je​śliod​mó​wi?Pro​blemwtym,żejużte​raz

niechciałsięwią​zaćzbylekim.Alegdy​byOli​viaod​mó​wi​ła,bę​dziemu​siałzna​leźć
ko​gośnajejmiej​sce.Pod​pi​saćko​lej​nąumo​wę,któ​raza​bez​pie​czygozewszyst​kich
stron. Mu​siał się bar​dzo sta​rać, żeby jego na​rze​czo​na zo​sta​ła za​ak​cep​to​wa​na
przezna​ród.

Niemiałocho​tyznówtegopo​wta​rzaćisamsięso​biedzi​wił,żebyłgo​tówpod​pi​-

saćtakbez​dusz​nąumo​węjaktęzEle​ną.

Cojed​nakozna​cza​ła​byzgo​daOli​vii?
Znówza​cząłnie​spo​koj​nieprze​mie​rzaćga​bi​net.Spę​dzo​nezniąpo​po​łu​dnieza​sad​-

ni​czo zmie​ni​ło jego po​dej​ście. Po​ca​łu​nek, zwie​rze​nia, trzy​ma​nie jej w ra​mio​nach,
do​tykjejwło​sównapo​licz​ku,jejłzy…

Już samo wspo​mnie​nie wy​wo​ły​wa​ło ból po​dob​ny do tego, jaki czuł, kie​dy bę​dąc

chłop​cem,sta​rałsięzy​skaćmi​łośćojca.

Czyż​byznówwstą​piłnatęsamąścież​kę?Pró​bo​wałzy​skaćuczu​cieko​goś,ktonie

chciałotymsły​szećija​snotowy​ra​ził?

Nie,oczy​wi​ście,żenie.Tam​tabo​le​snalek​cjacze​gośgona​uczy​ła.Choćmiałdla

Oli​viiwie​leczu​ło​ściiwspół​czu​cia,toniemo​głobyćmowyomi​ło​ści.Gdy​byjąpo​ślu​-
bił,dał​byjejto,coobie​cał.To​wa​rzy​stwo.Dzie​ci.Lo​jal​ność.

Aleniemi​łość.
Taksięza​pa​mię​tałwtychroz​wa​ża​niach,żedźwiękprzydrzwiachwręczgoprze​-

stra​szył.Od​wró​ciłsięizo​ba​czyłOli​vię.Wciążmia​łanaso​biepro​stespodnieibluz​-
kęko​szu​lo​wą,wktó​rychwi​działjąwcze​śniej,te​razlek​kopo​mię​te,aleroz​pusz​czo​-
ne wło​sy ciem​ną falą oka​la​ły jej twarz. Far​ba za​czę​ła już blak​nąć i gdzie​nie​gdzie
spodciem​ne​goprze​świ​ty​wa​łabar​wakar​me​lu.

‒Do​brywie​czór–uśmiech​nąłsiębla​do.–Wy​glą​daszpo​waż​nie.

‒ I tak się czu​ję. – We​szła do po​ko​ju, za​my​ka​jąc za sobą drzwi. – Ma​lik po​wie​-

dział,żetucięznaj​dę.Mamna​dzie​ję,żenieprze​szka​dzam.

‒Nie,oczy​wi​ścieżenie.Pod​ję​łaśde​cy​zję?
‒Tak.
Za​ci​snąłdło​niewkie​sze​niachspodni.
‒Cóż…Nietrzy​majmniewięcwnie​pew​no​ści.
‒Niemamta​kie​goza​mia​ru.Tyl​ko…totro​chęjakskokzkli​fu.Niemaszpo​ję​cia,

cocze​kawdole.

Ser​cemuza​mar​ło,aleczyzulgi,na​dzieiczylęku,niewie​działiniechciałsięza​-

sta​na​wiać.

‒Czytoozna​cza„tak”,Oli​vio?
‒Tak.–War​gidrża​łyjej,na​wetjaksięuśmie​cha​ła.–Tak.Alemammnó​stwopy​-

tańimnó​stwoobaw.

‒Tooczy​wi​ste.Aleowszyst​kimmo​że​myroz​ma​wiać.Damyso​bieradę.
‒Niemogęcitegoobie​cać.
‒Alejamogę.–Czułnietyl​koulgęina​dzie​ję,czułra​dość,któ​ragouskrzy​dla​ła.–

Roz​wią​że​mykaż​dypro​blem.Obie​cu​jęcito.Aleniewtejchwi​li.

‒Dla​cze​go?
‒Te​razza​mie​rzampo​ca​ło​waćmojąna​rze​czo​ną.
Roz​chy​li​ławar​giza​sko​czo​naipeł​naocze​ki​wa​nia,aonob​jąłjąde​li​kat​nieiprzy​-

cią​gnąłdosie​bie.

Och,jak​żenatocze​kał,jakbar​dzotegopra​gnąłodmo​men​tu,kie​dypo​ca​ło​wałją

pierw​szyraz.Pra​gnąłjejipo​trze​bo​wałca​łymsobą.

‒Aziz…‒szep​nę​ła,kie​dynie​malbez​wied​niesię​gnąłdojejpier​si.
‒Wtychspra​wachzpew​no​ściąniebę​dzie​mymie​liżad​nychpro​ble​mów–za​mru​-

czał.–Do​pro​wa​dzaszmniedosza​leń​stwa,Oli​vio.

‒Tymnieteż–wy​zna​ła,za​ru​mie​nio​na.–Na​praw​dęmo​że​mytozro​bić?
‒Co,kon​kret​nie,masznamy​śli?–Mru​gnąłszel​mow​sko.
Oli​viaro​ze​śmia​łasięra​do​śnie.
‒Do​brzewieszco.Tocałemał​żeń​stwo.
‒Ależoczy​wi​ście.
Znówwziąłjąwra​mio​na.Aku​ratwtejchwi​liniemiałnaj​mniej​szejocho​tyza​pew​-

niać,żeni​g​dysięniezra​nią,boprze​cieżsięnieko​cha​ją.

Wtejchwi​lichciałjątyl​koca​ło​waćdoutra​tytchu,coteżbezzwło​kiuczy​nił.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Na​rze​cze​nisie​dzie​liprzydu​żymma​ho​nio​wymsto​le,na​prze​ciwnichze​spółpraw​-

ni​ków;po​mię​dzynimile​żałplikdo​ku​men​tów.Ślubmiałsięod​byćzago​dzi​nę.

Popo​przed​nimna​mięt​nymwie​czo​rzepo​ra​nekupły​nąłnaprze​glą​da​niudo​ku​men​-

tów, któ​rych drob​ny druk tań​czył Oli​vii przed ocza​mi. Aziz w sza​rym gar​ni​tu​rze
ioku​la​rachspusz​czo​nychnaczu​beknosa,wy​da​wałsięwręcznie​przy​stęp​ny.

Zu​peł​niejak​bybyłnie​zna​jo​mym.Niewie​dzia​łana​wet,żenosioku​la​ry.Nibydro​-

biazg,alewtejchwi​lina​brałogrom​nejran​gi.Przy​po​mniałjejbo​le​śnie,jakmałowie
otymmęż​czyź​nie,choćprzy​rze​kładzie​lićznimży​cieibyćmat​kąjegodziec​ka.

Ityl​kootympo​win​namte​razmy​śleć,po​wie​dzia​łaso​bietwar​do.Za​po​mniećonie​-

re​al​nychmrzon​kach.Bę​dzieto​wa​rzysz​kąjegoży​ciaidamudziec​ko.Głę​bo​kowie​-
rzy​ła,żebę​dziedo​brymoj​cemimę​żem.

Aleczymo​głabyćtegopew​na?
‒Codopunk​tupią​te​go…‒ode​zwałsięktó​ryśzpraw​ni​ków,wy​ry​wa​jącjązza​-

my​śle​nia.

‒Tak?–Ner​wo​woprze​glą​da​łaswo​jąko​pięumo​wy.
Azizprze​wró​ciłstro​nęiwska​załjejod​po​wied​niemiej​sce.
‒Dzię​ki.–Za​ru​mie​ni​łasię,za​wsty​dzo​na.
Punktpią​tydo​ty​czył,jaksięoka​za​ło,jejkró​lew​skichwy​stą​pień,któ​remia​łymieć

miej​scewza​leż​no​ściodpo​trze​by.

‒Mo​żeszjeogra​ni​czyć,je​że​lichcesz–wy​ja​śniłAziz.–Naprzy​kładnieczę​ściej

niżrazwmie​sią​cu.

Mó​wiłspo​koj​nie,bezemo​cji,jak​bytobyłozwy​kłespo​tka​niebiz​ne​so​we,cospra​-

wia​ło,żeOli​viichcia​łosięwyć.

Te wszyst​kie za​bez​pie​cze​nia po​win​ny ją uspo​ko​ić, bo mia​ły chro​nić jej in​te​re​sy.

Wtenspo​sóbprzy​naj​mniejmia​łaświa​do​mość,conasie​biebie​rze.

Tyl​kożeonaniebyłana​wetpew​na,czyna​praw​dętegochce.Po​przed​nie​gowie​-

czo​rupo​wie​dzia​łaso​bie,żewy​bie​raży​cieiobie​ca​łaso​bie,żebę​dziera​do​sna.Aziz
po​tra​fiłspra​wić,żeuwie​rzy​ławpo​wo​dze​nietegozwiąz​ku,botowciążbyłoznacz​-
niewię​cej,niżmia​łado​tych​czas.

Aletegoran​kaniebyłajużni​cze​gopew​na.
‒Oli​vio?–Pa​trzyłnaniąpy​ta​ją​co.
‒Razwmie​sią​cutodo​brypo​mysł.
Od​wró​ciłsiędopraw​ni​ków.
‒Pro​szętouwzględ​nić.
‒Acodopunk​tuszó​ste​go…‒po​wie​działje​denzpraw​ni​ków.
Ner​wo​wozer​k​nę​ładoumo​wyiod​wró​ci​łasiędoAzi​za.
‒Niero​zu​miem…Cze​gotodo​ty​czy?
‒Dzie​ci.
‒Tuteżsąja​kieśob​ostrze​nia?

‒Mo​że​mytoprze​dys​ku​to​wać.Tendo​ku​mentjestopar​tynausta​le​niachpo​czy​nio​-

nychzEle​ną,alete​razspra​wawy​glą​daina​czej.

Nietakbar​dzo,po​my​śla​ławpa​ni​ce.Towciążtyl​kofor​mal​nemał​żeń​stwo.Nicin​-

ne​gojakumo​wabiz​ne​so​wa.

Zer​k​nę​łanaAzi​za,alejegotwarzbyłanie​prze​nik​nio​na.
‒Jaksięwtejkwe​stiiuma​wia​łeśzEle​ną?–za​py​ta​ła.
‒ Obo​je po​trze​bo​wa​li​śmy na​stęp​ców, więc pierw​szy syn miał być moim dzie​dzi​-

cemwKa​da​rze,ana​stęp​nyjejwTal​lii.

‒Agdy​by​ścieniemie​lisy​nów?
Wzru​szyłra​mio​na​mi.
‒ Za​wsze może się tak zda​rzyć, ale wszyst​ko się zmie​nia. Praw​do​po​dob​nie do

cza​su,kie​dymojedziec​koosią​gnieod​po​wied​niwiek,natro​nieKa​da​rubę​dziemo​gła
za​siąśćtak​żeko​bie​ta.

Oli​viawzię​łagłę​bo​kiod​dech.
‒Chcia​ła​bym,żebyżad​nezna​szychdzie​ciniezo​sta​łowy​sła​nedoszko​łyzin​ter​-

na​tem.

Azizkiw​nąłgło​wą.
‒Pro​szętoza​pi​sać–zwró​ciłsiędopraw​ni​ków.
‒Iżad​nychniańigu​wer​nan​tek.
‒ Bę​dzie​my po​trze​bo​wa​li po​mo​cy przy dzie​ciach. Część cza​su zaj​mą two​je kró​-

lew​skieobo​wiąz​ki,na​wetje​że​liogra​ni​czy​myjedomi​ni​mum.

‒Do​brze,aletyl​kotaką,jakąza​ak​cep​tu​jęoso​bi​ście.
‒Ija–do​rzu​ciłlek​ko.–Wpo​rząd​ku?
Chłod​nene​go​cja​cjeni​g​dynie byłyjejmoc​nąstro​ną. Bli​skapa​ni​ki,tyl​ko kiw​nę​ła

gło​wą.Ob​ser​wo​wałjąprzezchwi​lę,po​temzwró​ciłsiędopraw​ni​ków.

‒Zo​staw​cienasnamo​ment,do​brze?
Kie​dywy​szli,wstałodsto​łu.
‒Cosiędzie​je,Oli​vio?
‒Nic–od​par​łamru​kli​wie.
‒Cościęnie​po​koi?Maszja​kieśwąt​pli​wo​ści?
Stałprzedniązra​mio​na​miskrzy​żo​wa​ny​minapier​si.Niebyłyzłyczyzde​ner​wo​-

wa​ny, tyl​ko ude​rza​ją​co spo​koj​ny. Jak​by uczest​ni​czył w spo​tka​niu biz​ne​so​wym
ogrom​nejwagi.

‒ Nie mam wąt​pli​wo​ści – od​par​ła po chwi​li. – Ale to wszyst​ko jest dzi​wacz​ne,

aoma​wia​nietychszcze​gó​łówjesz​czepo​gar​szasy​tu​ację.

‒Więcjed​nakmaszwąt​pli​wo​ści.
‒Ja…jajużnicniewiem!–Od​wró​ci​łasięodnie​go,bli​skałez.
Emo​cje,któ​reskry​wa​łaprzezdzie​sięćlat,nietakła​twobyłozdła​wić.
‒Oli​vio…‒Sta​nąłzaniąipo​ło​żyłjejdło​nienara​mio​nach.–Wiem,żetasy​tu​acja

jestdzi​wacz​na,dlamnieteż.Aletoniezna​czy,żenieza​dzia​ła…

‒Takjakpral​ka?–wtrą​ci​ła.–Alboblen​der?–Jejśmiechmiałwso​biecieńhi​ste​-

rii.

Strzą​snę​łazsie​biejegodło​nieiener​gicz​niepo​krę​ci​łagło​wą.Azizpa​trzyłnanią

wza​my​śle​niu.

‒ Aku​rat ta​kie po​rów​na​nie nie przy​szło​by mi do gło​wy. Ale może po pro​stu po​-

wiedzmi,cosiędzie​je.Cze​gosiębo​isz?

‒Niebojęsię.
Aprze​cieżsiębała.Bałasię,żesięwnimza​ko​chaibę​dziecier​pia​ła.
Po​przed​niejnocy,kie​dyjątakna​mięt​neca​ło​wał,przy​szłośćja​wi​łasięra​czejopty​-

mi​stycz​nie. Dziś, kie​dy stał przed nią w ofi​cjal​nym, ciem​nym gar​ni​tu​rze, wszyst​ko
sięzmie​ni​ło.

‒Niemogęso​bietegowy​obra​zić–po​wie​dzia​łanie​ja​sno.–Aje​że​litwoipod​da​ni

mnienieza​ak​cep​tu​ją?Nara​ziemy​ślą,żeje​stemEle​ną,aleco,je​że​lize​chcąpraw​-
dzi​wejEle​ny?Ico,je​że​liwy​bio​rąKha​li​la,botyichokła​ma​łeś?Mó​wi​łeś,żekrajjuż
jest nie​sta​bil​ny. – Było ła​twiej sku​pić się na po​li​ty​ce, niż na wła​snych uczu​ciach,
zwłasz​czanatych,któ​rychsiętakoba​wia​ła.–Twier​dzi​łeś,żewia​do​mośćoznik​nię​-
ciu Ele​ny może wy​wo​łać nie​po​ko​je, na​wet woj​nę do​mo​wą. A je​że​li na​sze mał​żeń​-
stwosiędotegoprzy​czy​ni?

‒Tory​zy​koko​niecz​ne.–Mó​wiłzim​nojakjesz​czeni​g​dy.–Aletyniemu​siszry​zy​-

ko​wać.Niemu​siszzamniewy​cho​dzić.Je​że​liniechceszry​zy​ko​wać,jesz​czemo​żesz
sięwy​co​fać.Le​piejte​razniżzago​dzi​nę,kie​dyjużzło​ży​myprzy​się​gę.Miesz​kań​cy
Ka​da​runieak​cep​tu​jąroz​wo​dów.

Spoj​rzałnaniąnie​malobo​jęt​nieiprzezmo​mentzwąt​pi​ła,żejemuna​praw​dęza​-

le​żynamał​żeń​stwieznią.Możemiałal​ter​na​ty​wę?

‒Agdy​bymsięte​razwy​co​fa​ła?Ślubmabyćzago​dzi​nę.
‒Wła​ści​wiezatrzykwa​dran​se–po​pra​wił.–Przy​zna​ję,żenie​ła​twobę​dziezna​-

leźćko​gośnatwo​jemiej​sce.

‒ Nie chcę być tyl​ko two​ją ko​chan​ką – wy​buch​nę​ła za​ła​mu​ją​cym się gło​sem. –

Chcęodży​ciaimał​żeń​stwacze​goświę​cej.

‒Acze​gokon​kret​nie?
Mi​ło​ści.Chcę,że​byśmnieko​chał.Tegoniemo​głapo​wie​dzieć.Na​wetniechcia​ła

otymmy​śleć.

‒Tewszyst​kieusta​le​niabrzmiąwręczlo​do​wa​to–po​wie​dzia​łapochwi​limil​cze​-

nia.–Uświa​da​mia​jąmi,cze​gomimożeza​brak​nąć.

‒Czy​li?
‒ Nie wiem. Wiem, że mó​wię głup​stwa. To tyl​ko nerw. – uśmiech​nę​ła się przez

łzy.

Tchórz​li​wie, ale nie mo​gła te​raz przy​znać, cze​go na​praw​dę chce. Po​win​na się

sku​pićnatym,cojużmia​łaicomo​głazy​skać.

‒ Chcę tego mał​żeń​stwa, Aziz. Na​praw​dę. W nocy do​tar​ło do mnie, jak bar​dzo

pra​gnędziec​ka.Nieod​zy​skamDa​nie​la,alepra​gnęznówob​da​rzyćmi​ło​ściądziec​-
ko.

Naza​le​d​wiese​kun​dępo​ja​wiłsięnajegotwa​rzywy​razroz​cza​ro​wa​niaczyna​wet

bólu.Amożetobyłatyl​kograwy​obraź​ni?Po​temwzru​szyłra​mio​na​mi.

‒Niepo​trze​bu​jeszmnie,żebyuro​dzićdziec​ko.Możewięcniewar​tobraćślu​bu,

sko​ropra​gniesztyl​kodziec​ka.

Jed​nak pra​gnę​ła nie tyl​ko dziec​ka. Chcia​ła też obec​no​ści i wspar​cia part​ne​ra,

chcia​łastwo​rzyćro​dzi​nę.

‒Pra​gnętegomał​żeń​stwa–po​wie​dzia​łasta​now​czo.–Imy​ślę,żebę​dzieszświet​-

nymoj​cem.

Skrzy​wiłwar​giwnędz​nejimi​ta​cjiuśmie​chu.
‒Takcisięzda​je?Niemia​łemdo​bre​goprzy​kła​du.
‒ Z pew​no​ścią. Je​steś za​baw​ny, cie​pły, da​jesz się lu​bić. Wie​le osób z gor​szy​mi

wzor​ca​mibywado​sko​na​ły​miro​dzi​ca​mi.

‒Dzię​kizaza​ufa​nie.
Wjegogło​siebrzmia​łanutago​ry​czyipo​ża​ło​wa​ła,żeniebyłaznimszcze​ra.Po​-

win​nabyłaza​ry​zy​ko​waćipo​wie​dzieć,żechcedziec​ka,aletyl​koznim.

Ostat​nio kie​dy od​wa​ży​ła się za​ry​zy​ko​wać i otwo​rzy​ła ser​ce przed oj​cem, po​pa​-

trzyłwdalpu​stymwzro​kiemipo​pro​sił,żebyza​gra​łanapia​ni​nie.

Wspo​mnie​nietam​tejzdra​dyista​nu,doja​kie​gojądo​pro​wa​dzi​ła,ka​za​łojejsięte​-

razpo​wstrzy​maćodwy​znań.Takbyłobez​piecz​niej.Le​piejtrzy​maćsięgra​nicwy​ty​-
czo​nychprzezumo​węinieocze​ki​waćzbytwie​le.

Wgo​dzi​nępóź​niejbyłopowszyst​kim.
Aziz ze znu​żo​nym wes​tchnie​niem roz​wią​zał wę​zeł kra​wa​ta. Zdo​łał się oże​nić

wter​mi​niewy​zna​czo​nymprzezte​sta​mentojca.Po​wi​nienbyćbar​dziejniżza​do​wo​-
lo​ny,tym​cza​semczułtyl​konie​po​kójipo​de​ner​wo​wa​niewy​wo​ła​nekon​fron​ta​cjązOli​-
vią.

Niekry​ła,żezgo​dzi​łasięnaślubtyl​kodladziec​ka,niemana​to​miastmowyocie​-

plej​szych uczu​ciach dla nie​go. Uczu​ciach, któ​re wi​tał​by nie​chęt​nie. Nie za​mie​rzał
prze​cieżznówza​bie​gaćomi​łość.Niebę​dziesięupo​ka​rzał.Na​wetdlaniej.Wsu​-
miewszyst​kopo​to​czy​łosiępojegomy​śli.Po​wi​nienbyćza​do​wo​lo​ny.

Skądwięctodziw​neroz​cza​ro​wa​nie?
Drzwiła​zien​ki,zktó​rejprze​cho​dzi​łosiędosy​pial​ni,otwo​rzy​łysięiwpro​gusta​-

nę​ła Oli​via w bia​łej je​dwab​nej ko​szul​ce noc​nej. Na ten wi​dok Aziz na​tych​miast
prze​stałra​cjo​nal​niemy​śleć.Miałpięk​nążonęidzi​siej​szejnocybę​dziesięzniąko​-
chał.

Ob​ser​wo​wałjązuśmie​chem.Wy​da​wa​łasiętro​chęzde​ner​wo​wa​na.
‒Pięk​niewy​glą​dasz,Oli​vio.–Zbli​żyłsięide​li​kat​nieuca​ło​wałjejna​giera​mię.
‒Przy​pusz​czam,żeniemu​si​mysięsi​lićnaro​man​tyzm.
‒Dla​cze​go?–Znówjąpo​ca​ło​wał,tymra​zemwkark,ażsap​nę​łaci​chut​ko.
‒Boniełą​czynasuczu​cie.
Te sło​wa świad​czy​ły, że miał ra​cję. I za​bo​la​ły go po​nad wszel​kie spo​dzie​wa​nie.

Niechciałtegosłu​chać,niechciałotymmy​śleć.

‒ A czy to nie jest ro​dzaj mi​ło​ści? Nie od​rzu​caj tego, sko​ro wiesz, co do cie​bie

czu​ję.

Wziąłjąwra​mio​na,pra​gnącjejpo​ka​zać,jakbar​dzogopo​trze​bu​jeipra​gnie.
Od​po​wie​dzia​łana​mięt​nympo​ca​łun​kiemiprzy​lgnę​ładonie​gomoc​no.Obo​jewes​-

tchnę​li,kie​dyichna​giecia​łasięze​tknę​ły.

Jejskó​ramia​łapięk​nykre​mo​wyod​cieńko​ścisło​nio​wej.Do​tądsą​dził,żejejuro​da

jestchłod​na,te​razjed​nak,wi​dzącjąuro​czoza​ru​mie​nio​ną,go​to​wądomi​ło​ści,mu​-
siałzmie​nićzda​nie.Byłajakkwiat,któ​rynie​śmia​łozwra​casiędosłoń​ca.Aongo​rą​-
copra​gnąłob​da​ro​waćjącałągamątę​czo​wychod​czuć.

Po​temle​że​limoc​nosple​ce​ni,jak​byżad​neniechcia​łopo​zwo​lićpart​ne​ro​wiodejść.

Oli​viajużwcze​śniejza​uwa​ży​ła,żesięzmie​ni​ła,otwo​rzy​ła,znówza​czę​łaczuć.Ale

niemia​łapo​ję​cia,cze​gona​praw​dępo​trze​bo​wa​ła,docze​gotakbar​dzotę​sk​ni​ła.

Od​wró​ci​łasiędoko​chan​ka,pra​gnącmupo​wie​dzieć,coczu​je,alewża​denspo​sób

niepo​tra​fi​łategoubraćwsło​wa.Mu​siałjed​nakcośwy​czy​taćzjejoczu,boprzy​cią​-
gnąłjąbli​żej,ażichcia​łado​pa​so​wa​łysiędosie​bie,ipo​ca​ło​wałde​li​kat​nie.

Od​da​łamupo​ca​łu​nek,wsłu​cha​nawbi​ciejegoser​canaswo​im.Cza​sem,bywy​ra​-

zićto,conaj​pięk​niej​sze,niepo​trze​basłów.Cza​semniesąonewsta​nieod​daćtego,
cowią​żesięznaj​głęb​szy​miemo​cja​mi.

Uło​ży​łagło​węwza​głę​bie​niujegora​mie​niaiwkrót​ceobo​jeusnę​li.

ROZDZIAŁJEDENASTY

‒Mie​siącmio​do​wy?–po​wtó​rzy​ła,za​sko​czo​na.–Czytona​praw​dęko​niecz​ne?
‒Chy​batak.–Usiadłna​prze​ciwniejprzysto​lewma​łejja​dal​ni.
Miałnaso​biegra​na​to​wygar​ni​turiwło​sywciążwil​got​nepoką​pie​li.Wtejchwi​li

trud​noby​ło​byuwie​rzyć,żewswo​jąnocpo​ślub​nąko​cha​lisiępra​wiedoświ​tu.

Te​raz,wchłod​nymświe​tlepo​ran​ka,Oli​viaczu​ła,jakpo​wra​ca​jąwszyst​kiejejnie​-

pew​no​ści.Azizznówwy​da​wałjejsięnie​zna​jo​mym.Ichoćcia​łogo​rza​łowspo​mnie​-
niem noc​nych prze​żyć, umysł pod​po​wia​dał, że po​win​na chro​nić się przed zra​nie​-
niem.Niemo​głapo​zwo​lić,bysiędo​wie​dział,jakogrom​newra​że​niezro​bi​łananiej
ostat​nianoc.Gdy​bywie​dział,był​byzszo​ko​wa​ny.

‒Dla​cze​go?–spy​ta​ła,kie​dyna​le​wałimkawy.
‒Naj​le​piejbę​dzieje​że​linakil​kadniznik​nie​myzwi​do​ku.Ogło​szo​nomał​żeń​stwo,

aleniepo​da​noimie​niana​rze​czo​nejpan​nymło​dej.

‒Wszy​scyprzy​pusz​cza​ją,żeto…
‒Ele​na.Tak,wiem.–uśmiech​nąłsięnie​we​so​ło.–Tode​li​kat​nyma​newrdy​plo​ma​-

tycz​ny.

‒Więcjakza​mie​rzasztoogło​sić?
‒Chcęsięroz​mó​wićzKha​li​lemido​pro​wa​dzićdouwol​nie​niaEle​ny.
‒Kie​dyotymmó​wisz,wy​da​jesięła​twe.
‒Niejestła​twe,aleko​niecz​ne.Te​raz,kie​dyje​stemjużżo​na​ty,niemapo​wo​dujej

prze​trzy​my​wać.Mamna​dzie​ję,żetozro​zu​mieipo​rzu​cimyśloze​mście.

‒Możetonieze​mstagomo​ty​wu​je–po​wie​dzia​ławol​no,aonod​wró​ciłsiędoniej

gwał​tow​nie.

‒Tyl​ko?
‒Może,po​dob​niejakty,chceza​po​mniećoprze​szło​ści.Ha​shempo​trak​to​wałpod​-

lewasobu.

‒Kha​lilzo​stałwy​gna​ny,boniebyłsy​nemHa​she​ma.
‒ Ale my​ślał, że był, i ta sy​tu​acja mu​sia​ła go strasz​nie zra​nić. W jed​nej chwi​li

stra​ciłwszyst​ko,coznał,aprze​cieżbyłwte​dyma​łymchłop​cem.

‒ W Sta​nach żył w luk​su​sie – od​parł sztyw​no. – Przy​kro mi, ale nie po​tra​fię mu

współ​czuć.

‒Niemapo​trze​bymuwspół​czuć–od​par​ła.–Kha​lilmnienieob​cho​dzi,ale…ob​-

cho​dzimnieto,jaksto​sun​kimię​dzywamiwpły​wa​jąnacie​bie.Możeda​ło​bysięza​-
koń​czyćtenkon​flikt?Nietyl​kodlado​brakra​ju,aledlawasobu.

Ro​ze​śmiałsięostro.
‒Zgo​dazKha​li​lem?Ni​g​dywży​ciu!
‒Tonie​po​dob​nedocie​bie,tago​rycziza​cię​tość.
‒Niemaszpo​ję​cia…
‒Więcmiwy​tłu​macz.–Wstrzy​ma​łaod​dech,cze​ka​jącnawy​ja​śnie​nia,któ​repo​-

mo​gło​byjejzro​zu​miećipo​móc.

Czu​ła,żesięwnimza​ko​chu​je,inieumia​łaztymniczro​bić.
‒Nie–po​wie​działsta​now​czo.–Tobezzna​cze​nia.Niepo​win​ni​śmyte​razroz​ma​-

wiaćopo​li​ty​ce.Na​ciesz​mysięsobą,cho​ciażprzezkil​kadni.

Kiw​nę​łagło​wą.Tak,po​win​naod​pu​ścić,przy​naj​mniejwtejchwi​li.
‒Do​kądpo​je​dzie​my?
‒Doin​ne​gokró​lew​skie​gopa​ła​cunawy​brze​żu.Tood​lud​neibar​dzopięk​nemiej​-

sce.Je​stempe​wien,żecisięspodo​ba.

‒Niemamubrańaniko​sme​ty​ków.
‒Do​sta​nieszwszyst​ko.Chy​baże…‒za​wa​hałsięnamo​ment.–Chy​bażewo​lisz

wró​cićdoPa​ry​ża.Wa​run​kina​szejumo​wygwa​ran​tu​jącimoż​li​wośćwy​bo​ru.

‒Nie–od​po​wie​dzia​łaszyb​ko.
Nie​chęt​niemy​śla​łaotymdo​ku​men​ciede​fi​niu​ją​cymichmał​żeń​stwowka​te​go​riach

biz​ne​so​wych.

‒Niete​raz.Alewja​kimśmo​men​ciebędęmu​sia​łapo​je​chaćpomojerze​czy.
‒Oczy​wi​ście,kie​dytyl​koze​chcesz.Je​że​lityl​koniebę​dzieszmia​ławtymcza​sie

kró​lew​skichobo​wiąz​ków.

Chcia​łaza​py​tać,czybyzaniątę​sk​nił,czywo​lał​by,żebywy​je​cha​ła.Niemia​łapo​-

ję​cia, co on czu​je, ale co by to mo​gło być, sko​ro przez sześć lat byli pra​cow​ni​cą
ipra​co​daw​cą?Ichobec​nare​la​cjabyłabar​dzonowaibar​dzodziw​na.

‒Notowszyst​kousta​lo​ne.–Wstałodsto​łu.–Zago​dzi​nęspo​tka​mysięnadole.

Po​le​ci​myhe​li​kop​te​rem.Lą​do​wi​skojestnaty​łachpa​ła​cu.

Po​ki​wa​łagło​wą,wciążniedokoń​caprze​ko​na​na,aleonwy​szedłjużzpo​ko​ju.
W go​dzi​nę póź​niej le​cie​li już he​li​kop​te​rem nad pu​sty​nią. W dali, w pro​mie​niach

słoń​capo​ły​ski​wa​łoMo​rzeArab​skie.

Lot na wy​brze​że trwał naj​wy​żej go​dzi​nę i Oli​via spę​dzi​ła ten czas, wy​glą​da​jąc

przezokno,urze​czo​nanie​zwy​kłąsce​ne​rią.Pu​sty​niabyławprostza​rzu​co​nawiel​ki​-
mi czar​ny​mi gła​za​mi, któ​re wy​glą​da​ły jak ci​śnię​te dło​nią ol​brzy​ma. Kie​dy zbli​ży​li
siędomo​rza,wpoluwi​dze​niapo​ja​wiłsięska​li​sty,nie​przy​stęp​nyklif.Pa​łacznaj​do​-
wałsięwdo​brzeukry​tejza​tocz​ce,gdziemoż​nasiębyłodo​staćtyl​kohe​li​kop​te​rem
alboło​dzią.

Kie​dywy​lą​do​wa​li,ogar​nąłjąza​chwyt.Choćzbu​do​wa​naztejsa​mejzło​ta​wej,po​-

kry​tejpa​ty​nącza​suce​głycopa​łacwSiy​ad,re​zy​den​cjanawy​brze​żubyłazu​peł​nie
inna.Po​sta​wio​nojąwprostnaska​le,astrze​li​stewie​żebiływnie​bo.

‒Pięk​nietu–po​wie​działzuśmie​chem.–Wcze​śniejod​wie​dzi​łemtomiej​scetyl​ko

raz.

Wy​cho​dzi​lizlą​do​wi​skawy​ku​ty​miwska​leschod​ka​mi,pro​wa​dzą​cy​miwgórękli​fu,

wprostdopa​ła​cu.

‒Dla​cze​gotyl​koraz?–spy​ta​ła.
Wzru​szyłra​mio​na​mi.
‒Jakwiesz,spę​dza​łemwKa​da​rzemoż​li​wiemałocza​su.Je​że​lido​brzepa​mię​tam,

by​li​śmyturaznaja​kiejśro​dzin​nejuro​czy​sto​ści,zda​jesię,uro​dzi​nachojca.

Niedo​wie​rza​łaobo​jęt​no​ściwjegogło​sie.
‒Opo​wiedzmioswo​imojcu–po​pro​si​łaspo​koj​nieichoćbyłokil​kastop​nini​żej,

nie​omalpo​czu​ła,jaksięusztyw​nił.

‒Dla​cze​gomiał​bymchciećonimroz​ma​wiać?–spy​tałpochwi​limil​cze​nia.

Cze​ka​ła z od​po​wie​dzą, aż osią​gną brzeg kli​fu, i już po chwi​li po​ja​wi​ły się przed

nimizdo​bio​ne,drew​nia​nedrzwiwej​ścio​wedopa​ła​cu.

‒Bowiem,żewa​szare​la​cjabyłatrud​naidodziściędrę​czy.Chcia​ła​bymzro​zu​-

mieć.

‒Niemanicdoro​zu​mie​nia.–Od​wró​ciłsię,byotwo​rzyćdrzwiiza​cząłsięwi​tać

zper​so​ne​lemzgro​ma​dzo​nymwwy​ło​żo​nymmo​zai​kąfoy​er.

Po​dą​ża​łazanim,tak​żewy​po​wia​da​jącsło​wapo​zdro​wie​nia.Za​pro​wa​dzo​noichdo

pry​wat​ne​goapar​ta​men​tu,zło​żo​ne​gozkil​kupo​ko​jówzbal​ko​na​miwy​cho​dzą​cy​mina
ogródzka​ska​do​wy​miba​se​na​miimo​rzemwi​docz​nymwod​da​li.Po​sta​no​wi​ładaćso​-
bienara​ziespo​kójzoso​bi​sty​mipy​ta​nia​mi.Mia​łana​dzie​ję,żeprzyj​dzienanieczas
póź​niej.

Wy​szłanabal​konipo​dzi​wia​ławspa​nia​ływi​dok.
‒ Coś fan​ta​stycz​ne​go – po​wie​dzia​ła. – Nie mogę uwie​rzyć, że na​praw​dę tu je​-

stem.

Azizsta​nąłobokniej.
‒ Tak – po​wie​dział. – Przy​naj​mniej od​pocz​nie​my po tym roz​gar​dia​szu ostat​nich

dni.

Rze​czy​wi​ście, na wspo​mnie​nie ostat​nich sie​dem​dzie​się​ciu dwóch go​dzin wciąż

krę​ci​łojejsięwgło​wie.

Mia​łaogrom​nąocho​tęopo​wie​dziećmę​żo​wi,coczu​je.Żeteosta​niednina​praw​dę

ją zmie​ni​ły. I choć na​dal nie wy​zby​ła się lęku, w su​mie cie​szy​ła ją ta zmia​na.
Aprzedewszyst​kimto,żezdo​by​łasięnaopo​wie​dze​niemuoso​bie.Wszyst​kotoza​-
wdzię​cza​łaAzi​zo​wiibar​dzochcia​łamóczro​bićtosamodlanie​go.Po​ka​zaćmu,że
moż​naza​ry​zy​ko​waćipo​now​nieotwo​rzyćser​ce,żemi​łośćjesttegowar​ta.Alejak
mia​ła​bytozro​bić,sko​romyślopo​dob​nymwy​zna​niuprze​ra​ża​łająśmier​tel​nie?

Cze​mu nie mo​gła zwy​czaj​nie cie​szyć się tym, co jej ofia​ro​wał? Sko​ro nie chciał

głęb​szejre​la​cji,po​win​natousza​no​wać.Wy​zna​łamuswo​jese​kre​ty,aleonwca​lenie
mu​siałod​po​wie​dziećtymsa​mym.

Gdzieśwgłę​bidu​szycza​iłsięwy​rzut,żejed​nakniepo​wie​dzia​łamuwszyst​kie​go.

Część wspo​mnień z tych strasz​nych lat po od​da​niu Da​nie​la za​cho​wa​ła dla sie​bie.
Nie wy​zna​ła, jak ni​sko upa​dła, jak są​dzi​ła, że ni​g​dy już się nie pod​nie​sie. Stra​ci​ła
nietyl​koDa​nie​la,aleiro​dzi​ców,zwłasz​czaza​ufa​nieojca,cospra​wi​ło,żeod​izo​lo​-
wa​łasięodświa​taipo​grą​ży​ławni​co​ści.

Praw​do​po​dob​niejed​nakniechciał​byotymte​razsłu​chać.
Obu​dziłjązza​my​śle​nia,kła​dącjejdło​nienara​mio​nach.
‒Maszocho​tępo​pły​wać?
Po​pa​trzy​ła na ka​ska​do​we ba​se​ny i uśmiech​nę​ła się ra​do​śnie. Czas zmie​nić na​-

strój.

‒Świet​nypo​mysł.

Trzy cu​dow​nie re​lak​so​we dni upły​nę​ły im na po​ga​węd​kach, pły​wa​niu, śmie​chu

iwspa​nia​łymsek​sie.Oli​viazda​wa​łaso​biespra​wę,żewprzy​spie​szo​nymtem​pieza​-
ko​chu​jesięwmężu,wnimna​to​miastpo​dob​nychoznakniedo​strze​ga​ła.

Na​wetwchwi​lachnaj​więk​szejbli​sko​ścija​kaśjegoczęśćpo​zo​sta​wa​ładlaniejza​-

mknię​ta.Przezcałyczasbro​niłdosie​biedo​stę​pu.

Wmia​ręupły​wucza​suco​razbar​dziejpra​gnę​ładonie​godo​trzeć,mócpo​ko​chać

go ca​łe​go, choć na​dal bu​dzi​ło to lęk i mo​gło być bo​le​sne. Nie wie​dzia​ła tyl​ko, od
cze​goza​cząć.

‒ Uwiel​biam twój śmiech – po​wie​dział któ​re​goś po​po​łu​dnia, kie​dy le​że​li na roz​-

grza​nych słoń​cem płyt​kach przy ba​se​nie pod wo​do​spa​dem. – Uświa​da​mia mi, jak
rzad​kosły​sza​łemgowPa​ry​żu.Niezda​wa​łemso​biespra​wy,jakaby​łaśwte​dysmut​-
na.

‒Niemu​sia​łeśsięmnąin​te​re​so​wać.By​łamtyl​kotwo​jągo​spo​dy​nią.
‒Ate​razje​steśmojążoną.
Po​gła​dziłjąpopo​licz​kuiode​tchnę​łagłę​bo​ko.Przezostat​nietrzydnipo​wta​rza​ła

so​bie,żeniebę​dziena​ci​skać,te​razjed​nakniepo​tra​fi​łasiępo​wstrzy​mać.Chcia​ła
wie​dziećwię​cejomęż​czyź​nie,naktó​rymjejza​le​ża​ło.Któ​re​goko​cha​ła.

‒ Opo​wiesz mi o so​bie? – spy​ta​ła, kie​ro​wa​na im​pul​sem. – O swo​im dzie​ciń​stwie

ido​ra​sta​niu,otym,coro​bi​łeś,kie​dywy​je​cha​łeśzKa​da​ru.

Za​brał dłoń z jej po​licz​ka, od​wró​cił się na ple​cy i za​pa​trzył w nie​bo. Cze​ka​ła,

prze​peł​nio​nana​dzie​ją,żeusły​szyco​kol​wiek.

‒Niemaoczymmó​wić,na​praw​dę–po​wie​działpodłuż​szejchwi​li,to​nemdo​sko​-

na​leobo​jęt​nym.

Onajed​nakdo​brzewie​dzia​ła,jakświet​niepo​tra​fiłsięma​sko​wać.Lek​kiton,unie​-

sio​nebrwi,cza​ru​ją​cyuśmiech–jakdo​brzetozna​łaiprzej​rza​łanawy​lot.

‒Każ​dymaswo​jąopo​wieść–po​wie​dzia​łarów​nielek​ko.–Ijak​kol​wiekza​brzmi

two​ja,chcia​ła​bymjąusły​szeć.

Tomó​wiąc,mu​ska​łagopal​ca​mipona​giejpier​si.Uwiel​bia​łagodo​ty​kaćichcia​ła,

żebysta​łosiętoła​tweina​tu​ral​ne.

Przy​trzy​małjejdłońnaswo​imbrzu​chuiuśmiech​nąłsięszel​mow​sko.
‒Niewo​la​ła​byśra​czejza​jąćsięczymśin​nym?
Po​pa​trzy​łananie​gowy​mow​nie.
‒Na​praw​dęchceszsłu​chaćnud​ne​goglę​dze​niaomoimdzie​ciń​stwie?‒Prze​su​nął

jejdłońtro​chęni​żej.‒Jawo​lał​bymsłu​chać,jakkrzy​czyszzroz​ko​szy…

Pra​wiejąsku​sił,alepo​sta​no​wi​łabyćtwar​da.
‒Mó​więpo​waż​nie.
‒Jateż.–Jed​nakpu​ściłjejdłońiznówza​pa​trzyłsięwnie​bo.–Więc?Cochcesz

wie​dzieć?Mójulu​bio​nyprzed​miotwszko​le?Hob​by?Lu​bi​łemma​te​ma​ty​kęiskła​dać
pa​pie​ro​wesa​mo​lo​ty.

‒Tonapo​czą​tek–uśmiech​nę​łasięza​chę​ca​ją​co.–Ma​te​ma​ty​kimo​głamsiędo​my​-

ślić,sa​mo​lo​tytonie​spo​dzian​ka.

‒Wa​la​ją​cesiępoca​łymdomupo​gnie​cio​nekart​kido​pro​wa​dza​łymamędosza​łu.
‒By​li​ściezesobąbli​sko?
Wzru​szyłra​mio​na​mi,aleza​uwa​ży​ła,żeznówsięza​my​ka.
‒Na​praw​dęniechceszminicpo​wie​dzieć?
Roz​cza​ro​wa​nie. Tak wła​śnie okre​śli​ła​by swo​je uczu​cia. Naj​wy​raź​niej nie za​mie​-

rzałpo​wie​dziećjejnickon​kret​ne​go.

‒Jaciwy​zna​łamswo​jese​kre​ty–po​wie​dzia​łazwy​rzu​tem.
Pa​trzyłnaniąwzro​kiemnie​prze​nik​nio​nym.
‒Ża​łu​jesztego?

‒Nie.Do​brzemitozro​bi​ło.Możepo​mo​gło​byito​bie?–do​da​łazwa​ha​niem.
‒ Oczysz​cza​ją​ce ob​na​że​nie du​szy? Nie wy​da​je mi się. – Znów scho​wał się pod

ma​ską.–Maminnypo​mysł…‒Za​cząłsiępro​wo​ku​ją​coba​wićsznu​recz​kiemodjej
ko​stiu​mu.

Od​su​nę​łasięlek​ko.
‒Niepy​tamotwo​jenaj​głęb​szese​kre​ty.–Sta​ra​łasięmó​wićrów​nielek​kimto​nem

jakon,aleniecał​kiemjejsiętouda​ło.–Chcia​ła​bymciętyl​kotro​chęle​piejpo​znać.
Wkoń​cuje​ste​śmymał​żeń​stwem.

Mil​czałprzezmo​mentimarsz​czącbrwi,prze​su​wałdło​niąpojejra​mie​niu,alewy​-

da​wałsięnie​malnie​obec​ny.

‒ Do​brze – po​wie​dział w koń​cu. – Co chcia​ła​byś wie​dzieć? Czy by​łem bli​sko

zmat​ką?Jakodziec​ko,tak.Alekie​dyprze​pro​wa​dzi​li​śmysiędopa​ła​cu,stop​nio​wo
co​razbar​dziejsięodwszyst​kichod​su​wa​ła,odemnieteż.Apo​temwy​sła​nomniedo
szko​łyzin​ter​na​temizu​peł​nieprze​sta​łemjąwi​dy​wać.Ate​raz–prze​niósłdłońnajej
brzuch–zaj​mij​mysięczymśsym​pa​tycz​niej​szym.

Ro​ze​śmia​łasięipo​zwo​li​łanapiesz​czo​ty.Itakniewy​cią​gnę​ła​byodnie​gonicwię​-

cej,aniemia​ładośćsiływoli,bymusiędłu​żejopie​rać.

Póź​niej, kie​dy za​cho​dzą​ce słoń​ce zmie​ni​ło spo​koj​ną wodę w płyn​ne zło​to, le​że​li

wdu​żymłożu,sple​ce​niwuści​sku,zwol​nauspo​ka​ja​jącod​de​chy.

Azizpo​ło​żyłdłońnajejpła​skimbrzu​chu.
‒ Jak my​ślisz? Może już tam ro​śnie mały ksią​żę albo księż​nicz​ka? – Po​chy​lił się

ipo​ca​ło​wałjąwpę​pek.

Za​sko​czyłjątympy​ta​niem.Od​kądko​cha​lisięporazpierw​szy,na​wetniepo​my​śla​-

łaodziec​ku.Za​baw​ne,boprze​cieżper​spek​ty​wapo​sia​da​niadziec​kabyłagłów​nym
mo​ty​wemjejzgo​dynamał​żeń​stwo.

Niedokoń​capraw​da,choćwła​śnietakmutoprzed​sta​wi​ła.Po​ślu​bi​łago,bosię

wnimza​ko​cha​ła,chy​bana​wetjesz​czeza​nimprzy​je​cha​ładoKa​da​ru.

Możetrwa​łotodłu​żej,niżpo​cząt​ko​wosą​dzi​ła.Możebu​dziłjąstop​nio​wo,aona

oszu​ki​wa​łasamasie​bie,żenicsięniedzie​je,choćsiędzia​ło.

‒Oczymmy​ślisz?–spy​tał,znówca​łu​jącjąwbrzuch.
Wca​leniechciałwie​dzieć,oczymna​praw​dęmy​śli.Niespodo​ba​ło​bymusię,gdy​-

bywy​zna​ła,codonie​goczu​je.

‒Nicważ​ne​go–po​wie​dzia​łalek​ko,mu​ska​jącjegowło​sy.
‒Wy​glą​daszbar​dzopo​waż​nie.–Po​ca​ło​wałjąjesz​czeraziprze​wró​ciłsięnaple​-

cy,niepusz​cza​jącwszak​żejejręki.

Czu​ła, że nie bę​dzie się po​tra​fi​ła po​wstrzy​mać od ko​lej​nych py​tań o jego prze​-

szłość.

‒My​śla​łamoto​bie–uśmiech​nę​łasięnie​pew​nie.–Wy​obra​ża​łamso​bie,jakbie​-

gaszpopa​ła​co​wychko​ry​ta​rzachipusz​czaszpa​pie​ro​wesa​mo​lo​ty.

Od​po​wie​działuśmie​chem,aleminęmiałnie​uf​ną.
‒Możenaszsynalbocór​kabędąro​bićtosamo–po​wie​dział.
Na​glecośdoniejdo​tar​ło.Niepo​win​napo​zwo​lić,bysą​dził,żewy​szłazanie​gotyl​-

kodlaper​spek​ty​wyuro​dze​niadziec​ka.Tobyłozim​neiokrut​ne.Chcia​łamupo​wie​-
dzieć,żetonietak,aleniemo​głasięnatozdo​być.

‒Może–przy​zna​ła,choćwtejchwi​liwy​da​wa​łosiętobar​dzood​le​głe.
Tym​cza​semprze​cieżmo​głabyćwcią​ży.Nieuży​wa​liza​bez​pie​cze​nia,aonamia​ła

nie​re​gu​lar​necy​kle.Aleniechcia​łate​razotymmy​śleć.Jejwszyst​kiemy​ślizaj​mo​wał
on.

‒Mó​wi​łeś,żejakodziec​koby​łeśbli​skozmamą–za​czę​ła.
‒Dla​cze​gotakwy​py​tu​jesz?–Usiadłisię​gnąłpoko​szu​lę.
‒Wy​py​tu​ję?Nie​po​trzeb​nietaktood​bie​rasz.Popro​stuje​stemcie​ka​wa.
‒Cozaróż​ni​ca?Tro​chęzapóź​nonawąt​pli​wo​ści.
‒Niemamżad​nychwąt​pli​wo​ści.
‒Mar​twiszsię,ja​kimbędęoj​cem.–Wzru​szyłra​mio​na​mi,jak​byroz​mo​waza​czę​ła

gonu​dzić.

Oli​viapa​trzy​łabez​rad​nie,jakwkła​daszor​ty,prze​cze​su​jepal​ca​miwło​syisię​gapo

ze​ga​rek.

‒Po​słu​chaj–po​wie​dzia​łaspo​koj​nie.–Toniemanicwspól​ne​goztym,ja​kimbę​-

dzieszoj​cem.Chcia​ła​bymcośoto​biewie​dziećdlana​sze​gowspól​ne​godo​bra.Je​steś
moim mę​żem, nie​za​leż​nie od wcze​śniej​szej umo​wy, nasz zwią​zek ma trwać wie​le
lat.Chceszmnieode​pchnąć?

‒Nieprzy​pusz​cza​łem,żeze​chceszsiędomniezbli​żyć.
‒Agdy​bymze​chcia​ła?–Wstrzy​ma​łaod​dechicze​ka​łanaod​po​wiedź.
Był od​wró​co​ny ple​ca​mi i nie wi​dzia​ła jego twa​rzy. A przy tym miał mi​strzo​stwo

świa​tawukry​wa​niuuczuć.Po​dob​niejakkie​dyśona.

Wciąż stał do niej ty​łem. Nie wie​dział, co jej od​po​wie​dzieć ani cze​go od nie​go

chcia​ła.Przezcałydzieńuni​kałjejpy​tań,nie​chęt​nyszcze​rejroz​mo​wie,któ​rejona
zda​wa​łasięodnie​goocze​ki​wać.Poco?Prze​cieżwy​raź​niedaładozro​zu​mie​nia,że
wy​szłazanie​gotyl​kopoto,żebyuro​dzićdziec​ko.

Li​czy​łosiętyl​kodziec​ko.Nicwię​cej.
‒Na​praw​dęniewi​dzępo​trze​byzwie​rzeń–po​wie​działwkoń​cu,wciążniezmie​-

nia​jącpo​zy​cji.–Zgo​dzi​li​śmysięprze​cież,żeniechce​myażta​kiejbli​sko​ści.

‒ Uma​wia​li​śmy się też, że wszyst​ko jest do dys​ku​sji – przy​po​mnia​ła mu. – Mam

na​dzie​ję,żetosięniezmie​ni​ło?

‒Nie–od​parłpochwi​li.
Od​wró​ciłsięizo​ba​czyłjąsie​dzą​cąpotu​rec​kunałóż​kuzkar​me​lo​wy​miwło​sa​mi

roz​rzu​co​ny​mi na ra​mio​nach, owi​nię​tą prze​ście​ra​dłem. Kre​mo​wa skó​ra była lek​ko
za​ru​mie​nio​na.Byłapięk​naispra​wia​ławra​że​nieszczę​śli​wej.Usiadłobokniejipo​-
pa​trzyłnaskłę​bio​nąpo​ściel.

‒Mójoj​ciec–za​cząłzwy​sił​kiem–przezcałeży​ciemnieod​rzu​cał.
‒Zpo​wo​duKha​li​la?–spy​ta​łamięk​ko.
Po​ki​wałgło​wą.
‒Za​wszegoko​chałiwo​lałodemnie.
‒Jed​nakgowy​gnał.
‒ Tak, ale zro​bił to wbrew so​bie. Kha​lil był jego uko​cha​nym pier​wo​rod​nym sy​-

nem,ma​skot​kąpa​ła​cu,ana​wetca​łe​gokra​ju–prze​rwał,boza​la​łagofaladaw​ne​go
gnie​wuigo​ry​czy.

Nie chciał już do tego wszyst​kie​go wra​cać, ale po​wrót do Ka​da​ru nie​uchron​nie

przy​wo​łałzłewspo​mnie​niazdzie​ciń​stwa.Asko​rojużza​cząłotymmó​wić,niemógł
iniechciałprze​stać.

Wstałzłóż​kaiznówod​wró​ciłsiędoniejple​ca​mi.
‒ Chcesz znać praw​dę? Pro​szę, oto nie​ocen​zu​ro​wa​na wer​sja: mój oj​ciec mnie

nie​na​wi​dził.Odmo​men​tukie​dypo​ja​wi​łemsięwpa​ła​cu,amożena​wetwcze​śniej.

Za​czerp​nąłtchuiwol​nowy​pu​ściłpo​wie​trze.
‒ Przy​pusz​czam, że nie za​wra​cał so​bie mną zbyt​nio gło​wy, do​pó​ki nie uczy​nił

mnieswo​imna​stęp​cą.Alekie​dyjużtozro​bił,miałmitozazłe.Miałmizazłe,że
mniepo​trze​bo​wał,więcuczy​niłmojeży​cienie​zno​śnym.

Głosmudrżał,anie​na​wiśćdosa​me​gosie​bieprze​le​wa​łasięwnim,ja​do​wi​tajak

kwas. Nie chciał tego pa​mię​tać, a roz​mo​wa o tym była jesz​cze gor​sza, bo choć
przezwięk​szośćży​ciauda​wał,żejegodzie​ciń​stwoni​g​dysięniezda​rzy​ło,iukry​wał
przedoto​cze​niemswo​jelęki,te​razpo​czułwe​wnętrz​nyprzy​musoczysz​cze​nia.

Przy​po​mi​na​łotoim​puls,któ​rykażesa​mo​bój​cyrzu​cićsięzmo​stulubpodpo​ciąg,

zwa​nyprzezFreu​dain​stynk​temśmier​ci.

Za​pra​gnął wy​znać Oli​vii ab​so​lut​nie wszyst​ko i wo​lał nie my​śleć, jak na to za​re​-

agu​je.Jed​nakkie​dyzer​k​nąłwjejstro​nę,spra​wia​ławra​że​niespo​koj​nej.

‒Ilemia​łeślat,kie​dyzo​sta​łeśjegona​stęp​cą?–spy​ta​ła.
‒Czte​ry.
‒ Och… ‒ szep​nę​ła i nie mógł znieść wy​ra​zu współ​czu​cia na jej twa​rzy. – Opo​-

wiedzmiotym.

‒ Na​praw​dę chcesz znać te wszyst​kie brud​ne szcze​gó​ły? By​li​śmy po​gar​dza​ni,

moja mat​ka i ja. Po​gar​dza​ni i wy​śmie​wa​ni od mo​men​tu, kie​dy prze​kro​czy​li​śmy
drzwipa​ła​cu.Przezmo​je​goojca,przezpa​ła​co​wąsłuż​bę,przezkaż​de​go.Toza​bi​ło
moją mat​kę. Po​cho​dzi​ła ze wsi. Zo​sta​ła ko​chan​ką szej​ka nie z wła​sne​go wy​bo​ru.
Ni​g​dyniechcia​łabyćkró​lo​wą.Napo​cząt​kutobyłydro​bia​zgi.Nie​oka​zy​wa​niesza​-
cun​kuna​leż​ne​gokró​lo​wej.Igno​ro​wa​łato,botakbyłoła​twiej.Bez​piecz​niej.Po​tem,
przy za​chę​tach ze stro​ny ojca, lu​dzie sta​wa​li się bez​czel​nie nie​grzecz​ni, szy​dzi​li
zniejizemnie.Pod​sta​wia​linamnogi,kie​dyprze​cho​dzi​li​śmy.Plot​ko​wa​li.Zawszyst​-
kimstałmójoj​ciec.Drwiłznasoboj​ga.Mamaprze​sta​łasiępo​ka​zy​waćpu​blicz​nie.
Prze​sia​dy​wa​ławswo​imapar​ta​men​cie,wwiecz​nymlęku,żezo​sta​niewy​gna​najak
Kha​lil. Ja też wciąż by​łem prze​ra​żo​ny. Mój oj​ciec uwiel​biał po​ka​zy​wać wszyst​kim
do​oko​ła,jakbez​na​dziej​nyby​łempodkaż​dymwzglę​dem.Wzy​wałmniedoswo​je​go
ga​bi​ne​tu i ośmie​szał przed człon​ka​mi rady. A ja wciąż pró​bo​wa​łem go za​do​wo​lić.
Spę​dza​łemcałego​dzi​ny,pró​bu​jącza​pa​mię​taćod​po​wie​dzinajegoewen​tu​al​nepy​ta​-
nia. Jego roz​kład dnia, fak​ty z hi​sto​rii Ka​da​ru, treść kon​sty​tu​cji. Każ​da po​mył​ka
kosz​to​wa​łamniepo​li​czek.Po​temka​załmisięwy​no​sić.Awiesz,cobyłonaj​gor​sze?
Wciążgoko​cha​łem.Bógje​denwie,dla​cze​go.Ko​cha​łemgoi…‒prze​rwał,nie​na​wi​-
dzącsie​biezato,żejejtomó​wił–chcia​łem,żebyionmnieko​chał.Ro​bi​łem,como​-
głem, żeby mnie tyl​ko po​ko​chał. Na​wet go raz za​py​ta​łem, cze​mu mnie nie ko​cha.
Iwiesz,comiod​po​wie​dział?

‒Nie–od​par​łaspo​koj​nieismut​no.
‒Spy​tał:„Dla​cze​gomiał​bym?”.Ni​g​dyniepo​tra​fi​łemzna​leźćod​po​wie​dzinatopy​-

ta​nie.

‒Jacinanienieod​po​wiem–szep​nę​ła.

‒Tyl​koniewy​gła​szajżad​nychprze​mów–po​pro​sił.–Tojużsta​rahi​sto​ria.
‒Alewciążmazna​cze​nie.
‒Cóż,tak.Rze​czy​wi​ściewpły​wanamojeobec​newy​bo​ry.Todla​te​goniemu​sisz

sięoba​wiać,żesięwto​bieza​ko​cham.Nieza​mie​rzampo​now​niena​ra​żaćser​ca.

‒Wiem–od​par​ła.–Aleto,żeod​rzu​ciłcięwła​snyoj​ciec,niezna​czy,żewszy​scy

innipo​stą​piątaksamo.

‒Uwa​żam,żery​zy​kosięnieopła​ca.Zresz​tątymy​śliszpo​dob​nie.Inietyl​koty.

Niemoż​nani​ko​goprze​ko​nać,żebyko​gośpo​ko​chał.Dla​te​gole​piejniepró​bo​wać.

Oli​viapod​cią​gnę​łako​la​napodbro​dę.
‒ADżen​tel​menPlay​boy?Jakdotegodo​szło?
‒Comasznamy​śli?–spy​tałsztyw​no.
‒Jaktosięsta​ło,żemałychło​piectę​sk​nią​cyzami​ło​ściąojca,zo​stałpierw​szym

play​boy​emEu​ro​py?

‒ Od​kry​łem ko​bie​tę, kie​dy mia​łem pięt​na​ście lat. Była ko​chan​ką mo​je​go ojca.

Uwio​dłamnieiule​głemtyl​kodla​te​go,żechcia​łemdo​ku​czyćojcu.Po​temzro​zu​mia​-
łem,żepo​tra​fięza​do​wo​lićko​bie​tę.Wo​la​łemtoniżbez​u​ży​tecz​nepró​byza​do​wo​le​-
niaojca.–Wza​ło​że​niumia​łotoza​brzmiećlek​ko,alewy​szłogorz​ko.

‒Ro​zu​miem–po​wie​dzia​łaiwie​dział,żena​praw​dętakjest.
Byłana​praw​dęda​le​ko​wzrocz​na.
‒Niewiem,dla​cze​gootymroz​ma​wia​my.
‒Bochcęciępo​znaćizro​zu​mieć.
‒Ico?Je​steśusa​tys​fak​cjo​no​wa​na?
Trud​nomubyłoznieśćjejwspół​czu​cie,więcod​wró​ciłsięnapię​cieipod​szedłdo

okna.Nie​bonaze​wnątrzmia​łobar​węin​dy​go.

‒Nowięc?Na​praw​dęczu​jeszsięle​piejpousły​sze​niutegowszyst​kie​go?
Ro​ze​śmia​łasięmięk​ko.
‒ Nie​zu​peł​nie. Przede wszyst​kim je​stem wstrzą​śnię​ta i wy​czer​pa​na emo​cjo​nal​-

nie.–Wsta​łaipo​de​szładonie​go.–Alemamna​dzie​ję,żezcza​semtypo​czu​jeszsię
le​piej.Sta​nieszsięmoc​niej​szy.Dla​te​gocie​szęsię,żemipo​wie​dzia​łeś.

Onsamwtowąt​pił.Jużża​ło​wał,żesięod​krył,żeoka​załsła​bość.
‒Aziz–za​mru​cza​ła,przy​tu​la​jącsiędojegople​ców.
Jegotwar​demię​śnieze​tknę​łysięzjejmięk​ko​ścią,alewtejchwi​linieczułpo​żą​-

da​nia.Czułna​to​miastcośin​ne​go,głęb​sze​go,wszech​ogar​nia​ją​ce​go;wzru​sze​nieści​-
snę​łogozagar​dło,woczachza​pie​kłyłzy.Się​gnąłpojejdłoń,nie​pew​ny,cowła​ści​-
wieczu​je,wie​dząctyl​ko,żepra​gniejejobec​no​ści.

Naza​wsze.
‒Aziz–po​wtó​rzy​ła,obej​mu​jącgomoc​no.–Wiem,żemożeniechcia​łeśtegousły​-

szeć…

Wtymmo​men​cieroz​le​głosiępu​ka​niedodrzwiiOli​viaumil​kła.
Wes​tchnę​łasmut​noisię​gnę​łaposzla​frok.
Po​cze​kałażza​wią​za​łapa​sek,iod​po​wie​działnie​swo​imgło​sem.
‒Wejść.
Kujegoza​sko​cze​niubyłtoMa​lik.NaOli​vięna​wetniespoj​rzał,tyl​koutkwiłpo​nu​-

rywzrokwAzi​zie.

‒Otrzy​ma​li​śmywia​do​mośćodKha​li​la.Chceztobąroz​ma​wiać.

Azizniekryłza​sko​cze​nia.
‒Roz​ma​wiać?Zemną?
‒JestwSiy​adzieiwcią​gugo​dzi​nymożetuprzy​le​ciećhe​li​kop​te​rem.
Go​dzi​na.Krę​ci​łomusięwgło​wieza​rów​noodtychno​wychre​we​la​cji,jakitego,

cowła​śniewy​da​rzy​łosiępo​mię​dzynimi.

‒Po​roz​ma​wiaszznim,praw​da?–spy​tałMa​lik,więckiw​nąłgło​wą.
‒Tak.Przy​go​tujnampo​kójnadole.
Kie​dyMa​likwy​szedł,spoj​rzałnaOli​vię.Byłabar​dzobla​daiwy​raź​nieza​nie​po​ko​-

jo​na.Praw​do​po​dob​nieonwy​glą​dałtaksamo.Przy​naj​mniejtaksięczuł.Niedo​my​-
ślałsię,coKha​lilchcemupo​wie​dzieć,wąt​piłjed​nak,bychciałza​wrzećpo​kój.

‒Comamro​bić?–spy​ta​łaOli​via.
Omalniechwy​ciłjejzarękęiniepo​pro​sił,byznimzo​sta​ła,takbar​dzojejpo​trze​-

bo​wał.Po​trze​bo​wałjejsiły,współ​czu​ciaizro​zu​mie​nia.

Aprze​cieżjesz​czetaknie​daw​noniechciałni​ko​gopo​trze​bo​wać,bouwa​żałtoza

ozna​kęsła​bo​ści.

Te​razwszyst​kosięzmie​ni​ło.Pró​bo​wałchro​nićswo​jeser​ceipo​niósłklę​skę.Po​ko​-

chałjąiko​chałtakbar​dzo,żeażbo​le​śnie.

Wy​obra​ziłso​bie,jakpytaOli​vię,czygoko​cha,aonaod​po​wia​dataksamojakjego

oj​ciec:„Dla​cze​gomia​ła​bym?”.

Oczy​wi​ściewy​ra​zi​ła​bytowła​god​niej​szejfor​mie,możebygona​wetprze​pro​si​ła.

Alepo​wie​dzia​ła​byja​sno,żegonieko​chainiepo​ko​chaimu​siał​byjesz​czerazprze​-
ży​waćbólod​rzu​ce​nia.

‒Po​cze​kajtu​taj–po​wie​działiwy​szedłzpo​ko​ju.

ROZDZIAŁDWUNASTY

Na​wetkie​dyjązo​sta​wił,wciążprze​ży​wałto,cosięmię​dzynimiwy​da​rzy​ło.Ate​-

razmiałroz​ma​wiaćzKha​li​lem,aczułsiękom​plet​niewy​koń​czo​nyner​wo​wo.

‒Tomożebyćcośdo​bre​go–po​wie​działpo​cie​sza​ją​coMa​lik,aleAziztyl​kowzru​-

szyłra​mio​na​mi.

‒Alemożeteżza​żą​daćzwo​ła​niare​fe​ren​dum.
Nie​waż​ne,żeAzizwy​peł​niłwolęojcawkwe​stiimał​żeń​stwa.Oby​wa​te​leKa​da​ru

wciążwspie​ra​liKha​li​la,któ​rymógłza​żą​daćpo​zo​sta​wie​niade​cy​zjina​ro​do​wi.

Imożetakpo​wi​nienzro​bić.Możeupie​ra​niesięprzyty​tu​le,któ​re​goniktmunie

chciałprzy​znać,byłobłę​dem?Nieuda​łomusięzy​skaćmi​ło​ściojca,dla​cze​gosą​dził,
żepo​ko​chagona​ród?

Oli​viawie​rzy​ła,żemusięuda.Towzmoc​ni​łojegode​ter​mi​na​cję.Niepod​dasiętak

ła​two.

Półgo​dzi​nypóź​niej,ubra​nywciem​nespodnieiko​szu​lę,krą​żyłpoele​ganc​kimsa​-

lo​ni​ku.Nieroz​ma​wiałzOli​viąodprzy​by​ciaMa​li​ka.My​ślałoniejtyl​koiwspo​mi​nał,
jakgodosie​bieprzy​cią​gnę​łaido​brzemuzniąbyło.

Pa​mię​tał, że chcia​ła mu coś po​wie​dzieć. Coś, cze​go praw​do​po​dob​nie nie chciał

usły​szeć,botobymuka​za​łopo​ko​chaćjąjesz​czemoc​niej.

Krą​żyłpopo​ko​jujaklewwklat​ce.Ko​chałją,alepa​nicz​niebałsięjejotympo​wie​-

dzieć. Był zwy​czaj​nym tchó​rzem, ale nic na to nie po​ra​dzi. Bał się ry​zy​ka. Nie
zniósł​bywy​ra​zujejtwa​rzy,gdy​bymia​łanieod​wza​jem​nićjegouczu​cia.

Le​piejzo​sta​wićtotakjakjest,po​my​ślał.Spo​tkasięzKha​li​lemsamnasam.Nie

zdra​dziswo​ichuczuć,aonezcza​semzblak​ną.Na​uczysięnieczućdoniejzbytwie​-
le.

Jużsamatamyślpa​li​łagoży​wymogniem.
Zod​da​lido​biegłod​głossil​ni​kahe​li​kop​te​ra.Dwajmęż​czyź​niwy​mie​ni​lispoj​rze​nia.
‒Wyjdźponie​go,Ma​lik–za​pro​po​no​wał.–Japo​cze​kamtu​taj.
Star​szymęż​czy​znakiw​nąłgło​wąiAzizpod​jąłswo​jąwę​drów​kępopo​ko​juwocze​-

ki​wa​niunatego,kogokie​dyśuwa​żałzaprzy​rod​nie​gobra​ta.

Pokil​kunie​zno​śniedłu​gichmi​nu​tachroz​le​głosiępu​ka​niedodrzwi.Azizod​wró​cił

sięzbi​ją​cymmoc​noser​cem.

‒Wejść.
Drzwisięotwo​rzy​ły.Wpro​gustałKha​lil,zanimMa​lik.
Azizpa​trzyłnamęż​czy​znę,zktó​re​goży​ciem,choćniełą​czy​łyichwię​zykrwi,jego

ży​ciesplo​tłosięoddniauro​dzin.Kha​lilstałwy​so​kiidum​ny,alewjegooczachnie
byłognie​wu.Azizspo​dzie​wałsięzo​ba​czyćzbun​to​wa​ne​gopod​że​ga​cza,tym​cza​sem
jegogośćwy​da​wałsięażna​zbytspo​koj​ny.

Szorst​koski​nąłgło​wą.
‒Pro​szę,wejdź.
Kha​lilpo​stą​piłkrokdoprzo​du,Azizspoj​rzałnaMa​li​ka.

‒Zo​stawnassa​mych.
Star​szy męż​czy​zna ci​cho za​mknął drzwi, zo​sta​wia​jąc dwóch młod​szych sam na

sam.Przezchwi​lęobajmil​cze​li,ażwkoń​cuci​szęprze​rwałAziz.

‒Zdą​ży​łemza​po​mnieć,jakipo​tra​fiszbyćspo​koj​ny.
Kha​liluniósłbrew.
‒Pa​mię​taszmnie?
‒Pa​mię​tam,żecięspo​tka​łem,kie​dymia​łemczte​rylata.
‒Kil​katy​go​dnipo​temHa​shemmniewy​gnał.
‒Pew​nietak.–Wspo​mnie​niaAzi​zaniebyłyażtakkla​row​ne.
Dośćoprze​szło​ści,po​my​ślał,ina​gleogar​nę​łagofalaświe​że​gognie​wu.
‒Pocotuprzy​je​cha​łeś?Icozro​bi​łeśkró​lo​wejEle​nie?
‒Jestbez​piecz​na.
‒Gdzie?Wiesz,żemo​żeszod​po​wie​dziećzapo​rwa​nie?
‒Ele​naniepo​twier​dziza​rzu​tu.
‒Przy​znaj,za​stra​szy​łeśją…
‒Dajspo​kój.Ża​łu​jęswo​je​gopo​stę​po​wa​nia.
‒Tominiewy​star​czy.
‒Spo​dzie​wa​łemsiętego.Dłu​goby​li​śmywro​ga​mi.
‒Wciążminiepo​wie​dzia​łeś,gdziejestEle​na.
‒Cze​kanamniewSiy​adzie–prze​rwał,wciążbar​dzoukład​ny.–Po​bra​li​śmysię–

do​dałpochwi​li.

‒Zmu​si​łeśją!
‒Nie.
Azizmil​czałprzezchwi​lę.AwięcEle​napo​rzu​ci​łagoiprze​szłanastro​nęwro​ga.

Czybyłtymzdzi​wio​ny?Wsu​mieonteżjąpo​rzu​cił.

‒Dla​cze​gosięzgo​dzi​ła?–spy​tałwkoń​cu.–Uwie​rzy​ławtwo​jepra​wa?
‒Takjakijawie​rzy​łem.Wszyst​kiemojede​cy​zjebyłyopar​tenaprze​ko​na​niu,że

je​stempra​wo​wi​tymna​stęp​cątro​nuKa​da​ru.

‒Po​mi​możeniełą​czącięwię​zykrwizmoimoj​cem?
‒Wie​rzy​łem,żełą​czą.
Azizpa​trzyłnanie​goskon​ster​no​wa​ny.
‒Jakto?
‒Wie​rzy​łem,żełą​czą–po​wtó​rzył.–Przezcałeży​cieuwa​ża​łem,żeHa​shemwy​-

gnałmniedla​te​go,żewo​lałtwo​jąmat​kęicie​bie.

Azizro​ze​śmiałsięznie​do​wie​rza​niem.Czyż​byKha​lilniezda​wałso​biespra​wy,jak

ab​sur​dal​nebyłotoprzy​pusz​cze​nie?

‒Icosięsta​ło?–za​py​tał.
‒Do​pie​rodwadnitemudo​wie​dzia​łemsię,żeHa​shemniebyłmoimoj​cem.Moja

mat​kamia​łaro​manszczłon​kiemgwar​diipa​ła​co​wej.

‒Jaksięotymdo​wie​dzia​łeś?
‒Odsio​strymat​ki.Ukry​wa​łatoprzedemnąprzezwie​lelat,boniechcia​łazbru​-

kać pa​mię​ci mo​jej mat​ki. Ale kie​dy zo​ba​czy​ła, że zna​la​złem Ele​nę, uzna​ła, że je​-
stemgo​tów,żebysięotymdo​wie​dziećitoza​ak​cep​to​wać.

‒Cotozna​czy,że„zna​la​złeśEle​nę”?
‒Ko​cha​mysię.

Azizwe​tknąłdło​niewkie​sze​niespodni.
‒Ro​zu​miem.
‒ Ele​na uświa​do​mi​ła mi, że jest w ży​ciu coś waż​niej​sze​go od zim​nych am​bi​cji.

Przezcałeży​ciewal​czy​łemona​leż​nemipra​wa.Wią​za​łasięztymkaż​dade​cy​zja,
każ​dywy​bór…Aletronna​le​żysięto​bie.Jare​zy​gnu​jęzewszyst​kichrosz​czeń.

Azizzda​wałso​biespra​wę,żepo​wi​nienczućulgę,ra​dość,sa​tys​fak​cję,aleczułtyl​-

kopust​kę.

‒Na​praw​dęuwa​żasz,żetota​kiepro​ste?–spy​tałwkoń​cu.–Żewszyst​kosamo

sięwy​pro​stu​je?

‒Nie–od​parłKha​lil.–Nicniejestpro​ste.
‒Po​nadpo​ło​waoby​wa​te​liKa​da​rujestpotwo​jejstro​nie.Gdy​by​śmyogło​si​lire​fe​-

ren​dum,wy​grał​byś.

‒Może–od​parłKha​lil.–Alejaprzezsześćmie​się​cypo​dró​żo​wa​łempopu​sty​ni,

szu​ka​jącpo​par​cia,atyna​wetnieby​łeśwKa​da​rze.

Choćmó​wiłneu​tral​nymto​nem,Azizwy​czu​wałwnimoskar​że​nie,ana​wetodro​bi​-

nępo​gar​dy.

‒Uwa​żasz,żehu​la​łempoEu​ro​pie–pod​po​wie​działcy​nicz​nie.–Takwła​śniemy​-

ślisz,praw​da?

‒Abyłoina​czej?
‒Dla​cze​gomiał​bymcisiętłu​ma​czyć?Niccinieje​stemwi​nien,na​wetwy​ja​śnień.
‒Niesą​dzę,że​byśbyłmicoświ​nien.–Kha​lilzgo​dziłsięznimbezsprze​ci​wu.–

Przy​kromi–do​dałpochwi​li–żepo​rwa​łemEle​nęijesz​czebar​dziejutrud​ni​łemci
ży​cie.

‒Iuwa​żasz,żetakpopro​stuprzyj​mętwo​jeprze​pro​si​ny?–spy​tałAzizznie​do​-

wie​rza​niem.

‒Nieocze​ku​jętego,aleniewiem,coin​ne​gomógł​bymzro​bić.Chciał​bympo​stą​pić

fair. Ty je​steś pra​wo​wi​tym szej​kiem. Przez dłuż​szy czas się temu sprze​ci​wia​łem,
alete​razwszyst​kozro​zu​mia​łemichciał​bymmócwspół​pra​co​waćztobądlado​bra
kra​ju.Alezro​zu​miem,je​że​limiod​mó​wisz.

Azizusły​szałwgło​wieechosłówOli​vii:„Przej​mu​jęsiętym,jaktodzia​łanacie​-

bie.Możejestja​kiśspo​sób,żebyza​koń​czyćtenkon​fliktiod​na​leźćspo​kój?Niedla
Ka​da​ru,aledlacie​bieiKha​li​la”.

Choć jemu wy​da​wa​ło się to nie​moż​li​we, ona w to wie​rzy​ła. Wie​rzy​ła w nie​go,

wto,żejestdośćsil​ny,byza​po​mniećoprze​szło​ści.

‒ Przez cie​bie moje ży​cie sta​ło się pie​kłem – po​wie​dział gło​sem na​brzmia​łym

wzru​sze​niem.

Kha​lilza​mru​gał,wy​raź​nieza​sko​czo​ny.
‒ Two​je ży​cie było pie​kłem? Ja spę​dzi​łem trzy lata na pu​sty​ni, trak​to​wa​ny jak

śmieć.

‒Jakto?Prze​cieżwy​je​cha​łeśdoAme​ry​ki…
‒Do​pie​rokie​dyod​na​la​złamnieciot​ka.Ha​shemwy​słałmnienapu​sty​niędople​-

mie​niamo​jejmat​ki.Szejknie​na​wi​dziłmnieikaż​de​godniada​wałmitood​czuć.

Taksamojakinnywład​cajemu.MózgAzi​zaprze​tra​wiałtęnowąin​for​ma​cję.
‒Przy​kromi–po​wie​działwkoń​cu,świa​do​my,żeżad​nesło​waniebędąwtejsy​tu​-

acjiod​po​wied​nie.–Niemia​łempo​ję​cia.

Kha​lilro​ze​śmiałsięnie​we​so​ło.
‒My​śla​łeś,żeżyjęwluk​su​sachwAme​ry​ce?
‒Aty,żejapro​wa​dzęwpa​ła​cuży​wotroz​piesz​cza​ne​goksią​żąt​ka?
‒Ha​shemwy​brałcie​bie–po​wie​działKha​lil–iuczy​niłswo​imna​stęp​cą.
‒Więcniepo​wi​nie​nemsięskar​żyć–wpadłmuwsło​woAziz.–Tym​cza​semmógł​-

bym.–Niemiałnaj​mniej​szejocho​tyznówdotegowra​cać,więcza​milkł.

Wkoń​cumil​cze​nieprze​rwałKha​lil.
‒Dla​cze​gona​zwa​łeśswo​jeży​ciepie​kłem?
‒Oj​ciecwy​gnałcięzpa​ła​cu–po​wie​działAziz–aleni​g​dyniewy​rzu​ciłcięzser​ca,

bocięko​chał.

Do​pie​rote​raz,kie​dynanie​gospoj​rzał,zro​zu​miał,jakbar​dzotam​tenpo​trze​bo​wał

tousły​szeć.

‒ Za​wsze cię ko​chał. Wy​gnał cię, bo czuł, że nie ma wy​bo​ru, ale w jego ser​cu

igło​wietotyby​łeśza​wszejegopraw​dzi​wymsy​nem.Nieja.

‒Oka​zy​wałtowspe​cy​ficz​nyspo​sób.
Azizpo​ki​wałgło​wą.Gniewopu​ściłgozu​peł​nie,po​zo​stałtyl​kosmu​tekiznu​że​nie.
‒Tak,topraw​da.
‒Mamuwie​rzyć,żeHa​shemmnieko​chał,ajed​nakrzu​ciłnapa​stwęko​gośta​kie​-

gojakAb​dul-Ha​fiz,któ​rymnietłukł,gło​dziłipo​ni​żałprzeztrzydłu​gielata?

‒Niebro​nięjegoczy​nów–od​parłAziz.–Niewiem,dla​cze​gopo​stą​piłwtenspo​-

sób.Możegniewprze​wa​żyłnadmi​ło​ścią?Możenieumiałpo​ra​dzićso​biezroz​cza​-
ro​wa​niem?Amożepopro​stubył,takjakza​wszeuwa​ża​łem,okrut​nym,sa​dy​stycz​-
nymłaj​da​kiem?

‒Może–zgo​dziłsięKha​lil.–Alesko​rotakmnieko​chał,mógłmnieuznaćizna​-

leźćmija​kieśmiej​sce.

‒Teżtakuwa​żam.Alewierzmi,żeprzy​by​ciedopa​ła​cuizo​sta​niejegona​stęp​cą

byłonaj​gor​szym,comisiękie​dy​kol​wiekprzy​da​rzy​ło.

Kha​lilpo​krę​ciłgło​wą.
‒Za​wszewy​obra​ża​łemso​biecie​biejakoroz​piesz​czo​neksią​żąt​ko,któ​re​gokaż​de

ży​cze​niezo​sta​jena​tych​miastspeł​nio​ne.

‒Tobar​dzoda​le​kieodpraw​dy.
‒Czy​liobajspo​rowy​cier​pie​li​śmy.
‒Tak.ZwinyHa​she​ma.
‒Niemagotu,żebyzatoza​pła​cił.Myje​ste​śmy.
Przezchwi​lęobajmil​cze​li,alena​pię​ciewy​raź​nieze​lża​ło.Azizniemiałpo​ję​cia,ja​-

kie​goro​dza​jure​la​cjęiczywogó​lemo​gli​byna​wią​zać,alebyłpew​ny,żetenmęż​czy​-
znaniejestjużjegowro​giem.

Zro​zu​miałtodzię​kiOli​vii,todzię​kiniejsięzmie​niłiza​pra​gnąłru​szyćdoprzo​du.
Dzię​kiniejpo​ko​chał.
‒Po​zwólmiso​biepo​móc–po​wie​działKha​lil.–To​bieina​sze​mukra​jo​wi.Ra​zem

ła​twiej nam bę​dzie na​pra​wić szko​dy wy​rzą​dzo​ne przez ojca. Mo​że​my zjed​no​czyć
lu​dzi…

Azizpo​pa​trzyłnanie​gozescep​ty​cy​zmemprze​mie​sza​nymzna​dzie​ją.
‒Jak?
‒Mó​wiącimpraw​dę.Dzia​ła​jącwspól​nie.Tyje​steśpra​wo​wi​tymszej​kiemiwpeł​-

nitoak​cep​tu​ję.

‒Cho​ciażtegoniechcia​łeś.
‒Nie​ła​twomibyłoza​ak​cep​to​waćfakt,żeniemamżad​nychprawdotro​nu.Wciąż

sięztymzma​gam.

‒AcozEle​ną?
‒Ko​cha​mysię.Po​go​dzi​łasięztym,żeniebędęszej​kiem,choćje​stemwład​cąple​-

mie​niamo​jejmat​kiijakotakiślu​bu​jęcipo​słu​szeń​stwo.

Kuzdu​mie​niuAzi​zaKha​lilprzy​klęk​nąłnajed​noko​la​noipo​chy​liłgło​wę.Azi​zapo​-

dej​rza​nieza​kłu​łopodpo​wie​ka​mi.

‒ Wstań – po​wie​dział gło​sem na​brzmia​łym wzru​sze​niem. – Ni​g​dy nie mo​głem

znieśćce​re​mo​nii.

Kha​lilpod​niósłsięwol​no.
‒Lu​dziecięlu​bią,Aziz.Ocza​ro​wa​łeśEu​ro​pę.Je​steśwsta​niezy​skaćmi​łośćna​-

sze​gona​ro​du.

‒Dzię​ku​jęcizaza​ufa​nie.
Nie​ste​tylu​dzieoka​za​limusym​pa​tię,kie​dyudałko​goś,kimniejest.Kie​dydo​wie​-

dząsiępraw​dy…

Oli​via zna​ła praw​dę. Wy​ja​wił jej swo​je smut​ne se​kre​ty, a jed​nak wciąż trwa​ła

przynimiwie​rzy​ławnie​go.

Możegoko​cha​ła?
Czytowła​śniechcia​łamupo​wie​dzieć?Czymógłmiećna​dzie​ję,żechoćwczę​ści

od​wza​jem​nia​łajegouczu​cie?

‒Pew​nosły​sza​łeś,żejateżsięoże​ni​łem–po​wie​działKha​li​lo​wi.
‒Tak.
‒Sko​roniejesttoEle​na,lu​dziemogąnieza​ak​cep​to​waćmo​je​gowy​bo​ru.
‒Mu​siszimpo​ka​zać,żetooso​bawar​tatwo​jejmi​ło​ści.
Oli​viazpew​no​ściątakabyła.Spo​koj​na,sil​na,peł​nagod​no​ści,ajed​no​cze​śniemi​ło​-

ściicie​pła.Po​cząt​ko​wotegoniewi​dział,przy​naj​mniejniewte​dy,kie​dyjesz​czebyła
jegochłod​ną,opa​no​wa​nągo​spo​dy​nią.Alewi​działtote​raziser​cero​słomuzdumy.
Byłprze​ko​na​ny,żebę​dziedo​sko​na​łąkró​lo​wą.

‒ Dasz radę – za​pew​nił go Kha​lil. – Dasz radę sam, ale bę​dzie to dla mnie za​-

szczyt,je​że​lipo​zwo​liszso​biepo​móc.

Azizpa​trzyłnanie​goprzezdłu​gąchwi​lę,amy​śliwi​ro​wa​łymuwgło​wiejakli​ście

nawie​trze.Po​temkiw​nąłgło​wąiwy​cią​gnąłrękę,byuści​snąćdłońdru​gie​gomęż​-
czy​zny.

Prze​szłość zo​sta​ła, przy​naj​mniej czę​ścio​wo, wy​ba​czo​na. Ule​czo​na. Po​dzię​ko​wa​-

niana​le​ża​łysięOli​vii.Po​mo​głamuwtakwie​lukwe​stiach.Miałjejbar​dzodużodo
po​wie​dze​nia.Gdy​bytyl​kopo​tra​fiłzna​leźćwso​bieod​wa​gę…

Mi​nę​łyjużdwiego​dzi​ny,od​kądAzizopu​ściłsy​pial​nię.Nie​bobyłote​razatra​men​-

to​wo​czar​ne i usia​ne gwiaz​da​mi. Oli​via po​cząt​ko​wo ob​ser​wo​wa​ła je przez okno.
Madaprzy​nio​słako​la​cję,aleniemo​głajeść.Ubra​łasięinie​spo​koj​nieprze​mie​rza​ła
po​kój,ażwkoń​cuznówusia​dłanałóż​kuiprzy​ci​snę​łapo​dusz​kędopier​si.

Jej my​śli krą​ży​ły wo​kół ostat​niej roz​mo​wy z Azi​zem. Spra​wiał wra​że​nie ta​kie​go

chłod​ne​go, za​mknię​te​go w so​bie. Tak bar​dzo pra​gnę​ła być bli​sko nie​go, dzie​lić

z nim ra​do​ści i smut​ki, pod​trzy​my​wać go na du​chu pod​czas spo​tka​nia z Kha​li​lem,
aleniechciałjejto​wa​rzy​stwa.Byłategobo​le​śnieświa​do​ma.

Moc​niejści​snę​łapo​dusz​kę,boze​bra​łojejsięnapłacz.Możepo​win​napopro​stu

przy​znać się do po​raż​ki? Za​ak​cep​to​wać to, co jej za​pro​po​no​wał, może na​wet żyć
od​dziel​nie,gdy​byzabar​dzobo​la​ło.

Amożepo​win​nawy​znać,żegoko​cha.
Ta myśl prze​ra​zi​ła ją. A co, je​że​li on nie od​wza​jem​nia jej uczu​cia? Je​że​li bę​dzie

znie​sma​czo​nyjejwy​zna​niem?Mo​gła​byznówwpaśćwde​pre​sjęjakpostra​cieDa​-
nie​la.Utra​taAzi​zaby​ła​byrów​niebo​le​sna.

Do​biegł ją dźwięk otwie​ra​nych i za​my​ka​nych drzwi, więc pod​nio​sła gło​wę z po​-

dusz​kąwciążprzy​ci​śnię​tądopier​si.

Azizstałprzednią,alezwy​ra​zujegotwa​rzyniepo​tra​fi​łanicwy​czy​tać.
‒Cosięsta​ło?–szep​nę​ła.
Pod​szedłdookna,od​wra​ca​jącsiędoniejple​ca​mi.
‒Kha​lilzrzekłsięswo​ichżą​dań.
‒Zrzekłsię?Tochy​bado​brawia​do​mość?–za​py​ta​łanie​pew​nie,boniespra​wiał

wra​że​niaszczę​śli​we​go.

‒ Bar​dzo do​bra – od​parł bez​barw​nym to​nem. – Przez cały czas wie​rzył, że jest

pra​wo​wi​tymna​stęp​cą.Niemiałpo​ję​cia,żejegomat​kabyłanie​wier​namo​je​muojcu.

‒Iwkoń​cusiędo​wie​dział.
‒ Tak. Wczo​raj. Ciot​ka mu po​wie​dzia​ła. Wy​co​fał więc ofi​cjal​nie swo​je żą​da​nia.

Niebę​dziewoj​nyanire​fe​ren​dum.Kha​lilchcemniewspie​raćwrzą​dze​niuipo​móc
uzdro​wićnaszkraj.–Wszyst​kotomó​wiłbar​dzorze​czo​wymto​nem,wciążod​wró​co​-
nydoniejple​ca​mi.

Oli​via pa​trzy​ła na nie​go zdez​o​rien​to​wa​na i na​gle spły​nę​ło na nią olśnie​nie. Aziz

byłbez​piecz​ny.Wła​ści​wiemał​żeń​stwozniąniebyłomujużpo​trzeb​ne.Mógłjeza​-
koń​czyćipew​notegowła​śniechciał.Prze​cieżna​wetwspo​mniałkie​dyś,żeniepra​-
gniemał​żeń​stwajakota​kie​go.

Niezo​sta​łajesz​czena​wetprzed​sta​wio​napu​blicz​nie,aje​że​liKha​lilwy​co​fałswo​je

żą​da​nia,za​pew​neuwol​niEle​nęiAzizbę​dziesięmógłzniąoże​nić.

‒Czyty…chceszunie​waż​nićna​szemał​żeń​stwo?–spy​ta​łazbi​ją​cymmoc​noser​-

cem.

‒Unie​waż​nić?–Od​wró​ciłsięgwał​tow​nie.–Czytegowła​śniechcesz?
‒ Py​tam, bo tak się dziw​nie za​cho​wu​jesz. No i wiem, że ni​g​dy wła​ści​wie nie

chcia​łeśtegoślu​bu.

‒Tak–zgo​dziłsiępochwi​li.–Niechcia​łem.
‒Więc…‒Roz​ło​ży​łasze​ro​koręce.
Ajesz​czekil​kago​dzinwcze​śniejchcia​łamuwy​znaćmi​łość.
Przy​znać,żechcia​ławię​cej,aniemniej.
Iwciążchcia​ławię​cej.
‒Więc?–po​wtó​rzył.–Chceszsięwy​zwo​lićzna​sze​gomał​żeń​stwa,czytak?
‒ My​śla​łam, że ty tego chcesz! – krzyk​nę​ła za​ła​mu​ją​cym się gło​sem. – Po​wiedz

mi,cze​gona​praw​dęchcesz.

Pa​trzyłnaniąwzro​kiempeł​nymcier​pie​nia,któ​re​goniero​zu​mia​ła.
‒ Chcę, że​byś mnie ko​cha​ła – szep​nął. – Ni​g​dy nie są​dzi​łem, że to po​wiem. Że

znówbędębła​gałomi​łość.

‒Niepo​trze​bu​jeszbła​gać…
‒ Kie​dy cię zo​sta​wi​łem, żeby się spo​tkać z Kha​li​lem, zro​zu​mia​łem, jak bar​dzo

pra​gnę,że​byśbyłaprzymnie.Jakbar​dzocięko​cham.

Oli​viaroz​pła​ka​łasięzewzru​sze​niaina​dziei,ja​kieobu​dzi​ływniejjegosło​wa.
‒Na​praw​dę?
‒Tak.Bar​dzocięko​cham.Wal​czy​łemztymuczu​ciem,od​kądprzy​je​cha​łaśdoKa​-

da​ru, a może na​wet wcze​śniej. Może od chwi​li, kie​dy po raz pierw​szy usły​sza​łem
twójśmiech?Albotwo​jągrę?Niechcia​łemsiędotegoprzy​znaćna​wetprzedsobą
sa​mym, bo ba​łem się od​rzu​ce​nia, któ​re tym ra​zem by​ło​by jesz​cze gor​sze niż po​-
przed​nie.

‒Nieby​ło​by–za​czę​ła,aleonjesz​czenieskoń​czył.
‒Nieocze​ku​ję,żeteżmniepo​ko​chasz.Niepro​szęocud.Alemu​sia​łemcipo​wie​-

dzieć.Imamna​dzie​ję,żemożezcza​semteżcośdomniepo​czu​jesz.

‒Och,Aziz.–Do​pie​rote​razzro​zu​mia​ła,iledlaniejry​zy​ko​wałipopo​licz​kuspły​-

nę​łajejłza.

Wy​znałjejmi​łość,niema​jącpo​ję​ciaojejuczu​ciachdonie​go.Bezna​dziei,żemo​-

gła​bygopo​ko​chać.

‒Czypro​szęozbytwie​le?–spy​tałszep​tem.–Możezcza​sem…Wiem,żezo​sta​-

łaśzra​nio​na,alechcęcipo​mócprze​zwy​cię​żyćtenból…

‒Aziz–uśmiech​nę​łasięprzezłzy.–Nicjużniemów.
‒Dla​cze​go?
‒Bocięko​cham–po​wie​dzia​łapopro​stu.–Bar​dzo.Po​wie​dzia​ła​bymciwcze​śniej,

ale ba​łam się, że nie bę​dziesz chciał słu​chać. Nie wiem, co bym zro​bi​ła, gdy​byś
mnieod​rzu​cił.

Wpa​try​wałsięwnią,jak​byniedo​cie​rałdonie​gosensjejsłów.
‒Aleprzedchwi​ląspy​ta​łaś,czychcęunie​waż​nićna​szemał​żeń​stwo.
‒Bosięba​łam.–Wie​dzia​ła,żemusitopo​rząd​niewy​ja​śnić.–Opo​wia​da​jącoDa​-

nie​lu,niepo​wie​dzia​łamciwszyst​kie​go.

Niepo​wie​dzia​łamuotym,jakbar​dzoza​wiódłjąoj​ciec,sta​jącpostro​niemat​ki,

po​pie​ra​jącod​da​niedziec​ka.

‒Opo​wie​dzia​łammuwszyst​koibła​ga​łamowspar​cie,takjaktybła​ga​łeśswo​je​go

o mi​łość. A mój uko​cha​ny oj​ciec od​wró​cił się ode mnie. Nie chciał o ni​czym wie​-
dzieć.Niechciałna​wetnamniespoj​rzeć.Akie​dybła​ga​łamomoż​li​wośćwy​cho​wy​-
wa​niawła​sne​godziec​ka,po​gła​skałmnietyl​kopogło​wieipo​ra​dziłpo​stą​pićwe​dług
radymat​ki.Apo​tempo​pro​sił,że​bymmuza​gra​łanapia​ni​nie.–Wciążbyłazdu​mio​na
jakbar​dzotodaw​newspo​mnie​niewciążboli.–Iwiesz,cowte​dyzro​bi​łam?

‒Za​gra​łaśnapia​ni​nie–od​parłmięk​ko,aonakiw​nę​łagło​wą.
‒Jateżbymtakpo​stą​pił.Ipo​stą​pi​łem,nie​ustan​nieza​bie​ga​jącomi​łośćko​goś,kto

wca​leomnieniedbał.Dla​te​gopy​ta​nie,czychcęunie​waż​nićmał​żeń​stwo,takbar​-
dzomnieza​bo​la​ło.Bopró​bo​wa​łemze​braćsięnaod​wa​gęiwy​znać,żecięko​cham.

‒Ipo​my​śla​łeś,żejategoniechcę.Takmiprzy​kro.
‒Wciążkie​ro​wa​łynamina​szedaw​nelęki–po​wie​dział,obej​mu​jącjąmoc​no.–Ale

jużpowszyst​kim.Tonowypo​czą​tekdlanasoboj​ga.

‒Bar​dzotegochcę.

Ująłjejtwarzwobiedło​nieipo​pa​trzyłwoczy.
‒Po​wiedzmi,cosięwy​da​rzy​łopo​tem.
‒Zro​bi​łam,cora​dził.Po​szłamdokli​ni​kiizrze​kłamsiędziec​ka.Po​temwró​ci​łam

nauczel​nięiuda​wa​łam,żenicsięniesta​ło.

Wciążpa​mię​ta​ła,ja​kietobyłosur​re​ali​stycz​ne;cho​dzi​łanawy​kła​dyipi​sa​łaese​je,

jak​byjejświatniesta​nąłnagło​wie.Brzuchmia​łaob​wi​sły,zpier​siwciążcie​kłomle​-
ko,choćodpo​ro​duupły​nę​łytrzyty​go​dnie.Aonamia​łaza​mętwgło​wie,choćuda​-
wa​ła,żewszyst​kojestwpo​rząd​ku.

‒Kie​dyprzy​je​cha​łamdodomunaBożeNa​ro​dze​nie,ro​dzi​ceza​cho​wy​wa​lisię,jak​-

by nic się nie sta​ło, byli ra​do​śni jak w nor​mal​ne świę​ta. Może na​wet nie uda​wa​li,
tyl​korze​czy​wi​ściewie​rzy​li,żewszyst​kojestwpo​rząd​ku.

‒Lu​dziewie​rząwto,wcochcąwie​rzyć–po​wie​działwza​du​mie.–Wiesz,żetak

jest.

‒Tak.Po​temwró​ci​łamdoAn​gliiiwsia​dłamdopo​cią​gu,żebypo​je​chaćnauczel​-

nię. Ale nie by​łam w sta​nie wy​siąść na wła​ści​wej sta​cji i do​je​cha​łam aż do koń​ca
tra​sy, do mia​sta gdzieś na wy​brze​żu. Za​czę​łam pra​co​wać w ja​kimś pen​sjo​na​cie
iwciążsięprze​pro​wa​dza​łamzmiej​scanamiej​sce.Co​kol​wiek,żebytyl​konieczuć.

‒Alete​razczu​jesz.
‒Czu​ję,aletyl​kodzię​kito​bie.Obu​dzi​łeśmniedoży​ciapo​ca​łun​kiem,jakŚpią​cą

Kró​lew​nę.

Po​ca​ło​wałjąsłod​koide​li​kat​nie.
‒ A ty obu​dzi​łaś mnie. Dzię​ki to​bie zdją​łem ma​skę i prze​sta​łem się ukry​wać.

Iwie​rzy​łaśwemnie,na​wetkie​dyjasamniewie​rzy​łem.

‒Te​razjużwie​rzysz,praw​da?Je​stempew​na,żebę​dzieszdo​brymwład​cą.Ma​lik

po​wie​działmiza​razpoprzy​lo​ciedoKa​da​ruotwo​imbra​kuwia​rywewspar​ciena​ro​-
du.Aletypopro​stunieda​łeśimszan​sy.

‒Ba​łemsię–przy​znał.
‒Dajimszan​sę,ajesz​czecięza​sko​czą.
Uniósłjejdłońdoustipo​ca​ło​wał.
‒Ztobąprzybokudamso​bieradęzewszyst​kim.
Wspię​łasięnapal​ceiteżgopo​ca​ło​wa​ła.
‒Wiem.Obo​jedamyso​bieradę.
Ra​zemmo​gliosią​gnąćwszyst​ko.

EPILOG

Słoń​cewle​wa​łosięprzezpa​ła​co​weokna,kie​dyzde​ner​wo​wa​naipod​nie​co​naOli​-

via do​ko​ny​wa​ła ostat​niej ko​rek​ty przed lu​strem. Mi​nę​ło sześć ty​go​dni od ślu​bu
zAzi​zemidziśmie​lisięuka​zaćnabal​ko​niewto​wa​rzy​stwieKha​li​laiEle​ny.

Jak tyl​ko wró​ci​li z wy​brze​ża, w pra​sie uka​za​ło się ogło​sze​nie. Wy​wo​ła​ło tro​chę

szep​tówiuno​sze​niabrwi,alewkoń​cusy​tu​acjaza​czę​łasięuspo​ka​jać.Kie​dylu​dzie
zro​zu​mie​li, że obo​je z Oli​vią da​rzą się uczu​ciem, po​dob​nie jak Kha​lil i Ele​na, byli
za​chwy​ce​ni.Dwaszczę​śli​weza​koń​cze​niatocoświę​cejniżjed​no.

Aziz mia​no​wał Kha​li​la swo​im głów​nym do​rad​cą i ra​zem wy​ru​szy​li w po​dróż po

kra​ju,od​wie​dza​jącpu​styn​neple​mio​na,sie​jączgo​dęwmiej​scenie​zgo​dy.

Akrajsięjed​no​czyłirósłwsiłę.
Wdrzwiachsta​nąłjejuśmiech​nię​tymąż,ema​nu​ją​cyznie​wa​la​ją​cymuro​kiem.
‒Go​to​wa?Cze​ka​jąnanas.
‒AKha​liliEle​na?
‒Teżjużcze​ka​ją.
Kha​liliEle​nabylirów​nieszczę​śli​wijakoni.Dzie​li​liczaspo​mię​dzyTal​lięiKa​dar

iwkrót​cemie​liogło​sićna​ro​dzi​nypo​tom​ka.

Oli​viamia​łana​dzie​ję,żenie​dłu​goionibędąmo​glizro​bićtosamo
Wzię​lisięzaręceipo​wę​dro​wa​lidosa​lo​nuznaj​więk​szymbal​ko​nem.Kha​liliEle​-

najużtambyli,sie​dzie​lioboksie​bieiKha​lilszep​tałcośdouchaswo​jejpięk​nejżo​-
nie.Ser​ceOli​viiwez​bra​ło wzru​sze​niemnawi​dokszczę​ścia, któ​rymlostak hoj​nie
ob​da​ro​wałcałąichczwór​kę.

AziziKha​lilzbu​do​wa​liszcze​rą,trwa​łąre​la​cję,ana​wetzo​sta​liprzy​ja​ciół​mi.Czu​li

sięjakbra​cia,choćniełą​czy​łyichwię​zykrwi.

Oli​viaiEle​nateżsięza​przy​jaź​ni​łyibyłyso​biebli​skiejaksio​stry.
‒Go​to​wi?–spy​tałAziziwszy​scypo​ki​wa​ligło​wa​mi.
Wpo​ko​jupa​no​wa​łaauraocze​ki​wa​nia,bootoporazpierw​szymie​lisięwszy​scy

ra​zempo​ka​zaćpu​blicz​nie.

Otwar​todrzwibal​ko​no​we,Oli​viazAzi​zemwy​szlinaze​wnątrz,mru​ga​jącwośle​-

pia​ją​cymsłoń​cu.Dzie​dzi​niecbyłszczel​niewy​peł​nio​nytłu​mem,któ​rypo​wta​rzałcoś
śpiew​nie.Do​pie​ropochwi​liOli​viazro​zu​mia​łasło​wa.

‒SzejkAziz!SzejkAziz!
Pro​mien​nieuśmiech​nię​ta,od​wró​ci​łasiędomęża.
‒Ko​cha​jącię–szep​nę​łamięk​ko,aonod​po​wie​działuśmie​chem.
–Ko​cha​jąnasobo​je.Spraw​myimprzy​jem​ność.
To mó​wiąc, przy​cią​gnął ją do sie​bie i po​ca​ło​wał słod​kim po​ca​łun​kiem, obie​cu​ją​-

cymidzięk​czyn​nymza​ra​zem.

Oboknichsta​nę​liKha​liliEle​na,tak​żeuśmiech​nię​ciipo​zdra​wia​ją​cytłum.
Po​temAzizprze​mó​wiłdoze​bra​nych,aninamo​mentniewy​pusz​cza​jączrękidło​ni

żony.

Ty​tułory​gi​na​łu:Com​man​dedbytheShe​ikh
Pierw​szewy​da​nie:Har​le​qu​inMills&BoonLi​mi​ted,2014
Re​dak​torse​rii:Ma​rze​naCie​śla
Opra​co​wa​niere​dak​cyj​ne:Ma​rze​naCie​śla
Ko​rek​ta:Han​naLa​chow​ska

©2014byKateHe​witt
©forthePo​lishedi​tionbyHar​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.,War​sza​wa2016
Wszyst​kie pra​wa za​strze​żo​ne, łącz​nie z pra​wem re​pro​duk​cji czę​ści lub ca​ło​ści dzie​ła w ja​kiej​kol​wiek for​-
mie.
Wy​da​nieni​niej​szezo​sta​łoopu​bli​ko​wa​newpo​ro​zu​mie​niuzHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepo​sta​ciewtejksiąż​cesąfik​cyj​ne.
Ja​kie​kol​wiekpo​do​bień​stwodoosobrze​czy​wi​stych–ży​wychiumar​łych–jestcał​ko​wi​cieprzy​pad​ko​we.
Har​le​qu​iniHar​le​qu​inŚwia​to​weŻy​ciesąza​strze​żo​ny​mizna​ka​mina​le​żą​cy​midoHar​le​qu​inEn​ter​pri​sesLi​-
mi​tedizo​sta​łyuży​tenajegoli​cen​cji.
Har​per​Col​lins Pol​ska jest za​strze​żo​nym zna​kiem na​le​żą​cym do Har​per​Col​lins Pu​bli​shers, LLC. Na​zwa
iznakniemogąbyćwy​ko​rzy​sta​nebezzgo​dywła​ści​cie​la.
Ilu​stra​cjanaokład​cewy​ko​rzy​sta​nazazgo​dąHar​le​qu​inBo​oksS.A.
Wszyst​kiepra​waza​strze​żo​ne.

Har​per​Col​linsPol​skasp.zo.o.
02-516War​sza​wa,ul.Sta​ro​ściń​ska1B,lo​kal24-25

www.har​le​qu​in.pl

ISBN978-83-276-2290-7

Kon​wer​sjadofor​ma​tuMOBI:
Le​gi​miSp.zo.o.

Spistreści

Stronatytułowa
Rozdziałpierwszy
Rozdziałdrugi
Rozdziałtrzeci
Rozdziałczwarty
Rozdziałpiąty
Rozdziałszósty
Rozdziałsiódmy
Rozdziałósmy
Rozdziałdziewiąty
Rozdziałdziesiąty
Rozdziałjedenasty
Rozdziałdwunasty
Epilog
Stronaredakcyjna