Morskie Oko - Mnich - szczyt w

polskich Tatrach

Dostałeś bezpłatny przewodnik z 7 atrakcjami. Chcesz więcej?

Za 2,46 zł otrzymasz wersję rozszerzoną z 21 miejscami. Kliknij w link:

http://www.polskaniezwykla.pl/miniprzewodnik/generate.aspx?lat=49,1925403266333&lng=20,0626481040772

Aby zobaczyć mapę miejsc zawartych w mini przewodniku kliknij lub skopiuj do przeglądarki poniższy link:

http://www.polskaniezwykla.pl/miniprzewodnik/map.aspx?lat=49.1925403266333&lng=20.0626481040772&pl=21

Morskie Oko

Mnich - szczyt w polskich Tatrach

Kara dla nieposłusznego Mnicha

Nie tylko kształt turni wpłynął na nazwę, jaką nosi jeden z

najbardziej rozpoznawalnych szczytów w polskich Tatrach.

Stara legenda głosi, że w Czerwonym Klasztorze był mnich,

zielarz, który marzył, żeby wzbić się w powietrze. Marzenie

swoje zrealizował, wybudował wspaniałą maszynę -

podobną do ptaka i ryby zarazem. Gdy planował polecieć

na niej po raz pierwszy, zobaczył w zrobionym przez siebie

lustrze piękną pasterkę stojącą nad stawem. Dziewczyna

wołała go do siebie, a on uległ jej urokowi. Niebiosa prosiły

go o rozsądek, ale on posłuchał diabła, który kusił go do

złamania przysięgi czystości. Razem zaprowadzili maszynę

na szczyt Trzech Koron i stamtąd zakonnik poleciał w

kierunku Tatr. Wylądował nad jeziorem, gdzie zgodnie z

obietnicą czekała na niego piękna pasterka, szybko jednak

znikła, a nieposłusznego mnicha dosięgnął gniew Boży. Za

nieposłuszeństwo i poufałość z diabłem zamieniony został

w skałę i na zawsze uwięziony nad górskim stawem.

Do dziś zakapturzony zakonnik samotnie spogląda na

turystów odwiedzających Morskie Oko. Jego kształt znany

jest niemal każdemu, wielu zachwyca jego sylwetka. Mnich

liczy sobie 2068 m n.p.m., jest 674 m ponad Morskim

Okiem. Ściana wschodnia uchodzi za najtrudniejszą z dróg

wspinaczkowych w całych Tatrach i pada prawie pionowo

240 m w stronę Morskiego Oka, nieco łatwiejsze jest

wejście od strony doliny za Mnichem.

Szczyt posiada dwa wierzchołki. Obserwując mnicha od

strony Morskiego Oka, wyróżnić można wierzchołek

główny, najwyższy, następnie, patrząc na lewo, niższy

zwany Mniszkiem i płaski nazywany Ministrantem.

Po stronie Dol

Mnich przez wiele lat uchodził za szczyt nieosiągalny. Po

raz pierwszy zdobyty został przez Jana Pawlikowskiego i

Macieja Sieczkę w 1879 roku – data ta traktowana

jest jako początek polskiego taternictwa. Natomiast w

porze zimowej pierwszy raz na szczyt ten weszli (6 marca

1910 roku): H. Bednarski, J. Cybulski, W. Goetel, J.

Lesiecki, L. Loria, S. Zdyb.

49°11'33"N 20°03'46"E | na mapie:A

Zakopane

Czarnostawiańska Siklawa

Czarnostawiańska Siklawa to kaskadowy wodospad

utworzony przez Czarnostawiański Potok wypływający z

Czarnego Stawu i spływający do Morskiego Oka. Potok

spada w dwóch miejscach – poniżej Czarnego Stawu

oraz kilka metrów powyżej tafli Morskiego Oka –

tworzy górne i dolne kaskady.

49°11'29"N 20°04'24"E | na mapie:B

2

Morskie Oko

Spór o Morskie Oko

Polska granica ze Słowacją przebiegałyby dzisiaj środkiem

Morskiego Oka, dzieląc to piękne tatrzańskie jezioro na pół,

gdyby ponad 100 lat temu konflikt z Węgrami nie został

rozstrzygnięty na korzyść Polski (w historii zapisał się jako

spór o Morskie Oko). Przez wiele stuleci granica w Tatrach

pozostawała niewytyczona. W XVIII w. z jednej strony

Morskiego Oka były prywatne posiadłości Węgrów, którzy

zgłaszali pretensje do Podhala, a po drugiej na halach

owce paśli polscy górale, którym prawa własności do tych

terenów przyznał jeszcze w XVII w. król Jan Kazimierz.

Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 r. Podhale znalazło

się w zaborze austriackim. W przekonaniu Węgrów granica

między Galicją a ich krajem powinna była biec od Rysów, w

połowie przecinać Czarny Staw i Morskie Oko, a następnie

Rybim Potokiem dochodzić do Białej Wody. Sporny teren

miał 517 ha i leżał między tak postrzeganą granicą a granią

szczytu Żabiego. Władze Galicji nie próbowały rozwiązać

sporu, uważając, iż jest on wewnętrzną sprawę monarchii

habsburskiej (Austrię i Węgry łączył wspólny władca).

Spór nasilił się pod koniec XIX w. W 1879 r. dobra

obejmujące m.in. Jaworzynę i Jurgów kupił od

dotychczasowych węgierskich właścicieli pruski książę

Christian Kraft Hohenlohe Oehringen. 10 lat później

właścicielem zlicytowanych dóbr Zakopanego, łącznie z

terenami na południowy wschód od wsi aż po Rysy, został

polski hrabia Władysław Zamoyski. Po wygranej licytacji

umieścił on nad Czarnym Stawem tablicę z napisem

"Państwo Zakopane", ale Hohenlohe ustawił słupy

graniczne, zaznaczając swoje prawa do połowy Morskiego

Oka. Dochodziło do poważnych incydentów. Zamoyski i

Hohenlohe toczyli ze sobą swoistą wojnę partyzancką. W

końcu o wyniku konfliktu miał rozstrzygnąć

międzynarodowy sąd rozjemczy w austriackim Grazu.

Oswald Balzer, profesor historii prawa z Uniwersytetu

Lwowskiego, na podstawie dawnych map i dokumentów,

zagorzale dowodził, że sporny obszar od wieków należy do

Polski. Kiedy 13 września 1902 r. sąd orzekł, że Morskie

Oko ma należeć do Galicji, na ulice Zakopanego wyszedł

wiwatujący tłum. Na melodię Mazurka Dąbrowskiego

śpiewał słowa ułożone przez aktora i reżysera teatralnego

Ludwika Solskiego: "Jeszcze Polska nie zginęła/ Wiwat!

Wiwat Plemię lasze/ Słuszna sprawa górę wzięła/Morskie

Oko nasze!". W 1924 r. Zamoyski przekazał wszystkie

swoje dobra narodowi polskiemu, a wybudowana w 1902 r.

droga z Zakopanego do Morskiego Oka otrzymała imię

Oswalda Balzera.

49°11'54"N 20°04'12"E | na mapie:C

Zakopane

Tatrzańskie „Totus Tuus” –
Kapliczka Matki Bożej od
Szczęśliwych Powrotów

Miejsce, w którym umieszczona jest kapliczka, często

odwiedzają turyści spacerujący wokół Morskiego Oka lub

podążający nad Czarny Staw. Oglądając panoramę jeziora,

nie zawsze wiedzą, że z limby spogląda na nich Matka

Boska i błogosławi ich dalszym wspinaczkom. Kapliczka

powstała dla upamiętnienia tragicznie zmarłych

pracowników schroniska, którzy zginęli pod lawiną.

Pierwotna kapliczka całkowicie zniszczała z biegiem lat.

Miejsce upamiętniano figurką Matki Boskiej; z czasem po

kapliczce pozostała tylko pamięć. W 1992 roku Dyrekcja

Tatrzańskiego Parku Narodowego pozwoliła na ponowne

umieszczenie wizerunku Maryi nad Morskim Okiem. W

kapliczce zagościła miniatura figury Matki Boskiej Królowej

3

Tatr znajdującej się na Wiktorówkach na Rusinowej

Polanie. Autorem miniatury jest lokalny artysta z Bukowiny

- Władysław Koszarek. Przy kapliczce zatrzymywali się

turyści i taternicy. Jedni się modlili, inni milczeli w zadumie,

jedni ruszali na szlak, drudzy wracali. Matkę Boską

proszono o szczęśliwą wspinaczkę i dziękowano za

bezpieczny powrót. Wtedy zrodził się pomysł nadania

kapliczce wezwania Matki Boskiej od Szczęśliwych

Powrotów.

49°11'54"N 20°04'25"E | na mapie:D

Morskie Oko

Czarny Staw pod Rysami

Czarny Staw pod Rysami lub nad Morskim Okiem jest

polodowcowym jeziorem zasilanym wodami m.in. Rybiego

Potoku. Nazwa stawu wzięła się od charakterystycznej,

ciemnej barwy wody. Barwa ta ma związek z cieniami

rzucanymi przez okalające szczyty oraz rozwijającymi się w

toni jeziornej sinicami.

Położony na wysokości 1583 m n.p.m., prawie okrągły

staw, zajmuje powierzchnię 20,64 ha i liczy 76,4 m

głębokości. Jezioro znajduje się na szlaku prowadzącym na

Rysy (2499 m n.p.m.) i jest celem wypraw wielu turystów,

chętnie podziwiających przepiękny widok na leżące poniżej

Morskie Oko. Chwila wytchnienia nad brzegiem Czarnego

Stawu pozwala odczuć potęgę otaczających go szczytów.

49°11'19"N 20°04'33"E | na mapie:E

Morskie Oko

Schronisko PTTK nad Morskim
Okiem

Schronisko PTTK im. Stanisława Staszica położone jest nad

najpopularniejszym stawem w polskich Tatrach –

Morskim Okiem – na wysokości 1410 m n.p.m. Jego

historia sięga roku 1836 – wzniesiono wówczas

budynek, który nieszczęśliwie spłonął w 1865 roku. W 1874

roku Towarzystwo Tatrzańskie postawiło nowy obiekt i

nadało mu imię Stanisława Staszica. Schronisko powtórnie

zniszczył ogień w 1898 roku. Odbudowane w 1908 roku

stoi do dziś. W czasie II wojny światowej stacjonował w

nim oddział niemieckiej straży granicznej. Wnętrze

odremontowano w 1992 roku. Schronisko rokrocznie gości

tysiące klientów, dysponuje obecnie 35 miejscami w

pokojach trzy-, cztero-, pięcio- i sześcioosobowych. Z

uwagi na dużą popularność miejsca rezerwacji należy

dokonywać z dużym wyprzedzeniem. Okolica cieszy oko o

każdej porze roku. Warto jednak ominąć tłumy

odwiedzające Morskie Oko i przybyć tam rano lub

wieczorem, aby w ciszy i spokoju obserwować przepiękną

panoramę jeziora z werandy przed schroniskiem.

49°12'05"N 20°04'16"E | na mapie:F

4

Sprawdz na sklep.polskaniezwykla.pl

Zakopane

Siedem stacji do Morskiego Oka

Droga prowadząca do Morskiego Oka jest podzielona na

siedem etapów, z siedmioma stacjami, z których każda to

wspaniała atrakcja turystyczna: 1. Palenica Białczańska, 2.

Dolina Białej Wody, 3. Wodogrzmoty Mickiewicza, 4.

Wanta, 5. Włosienica, 6. Żleb Żandarmerii, 7. Morskie Oko.

Trasa liczy ok. 9 km w jedną stronę, lecz warto pokonać ją

pieszo w obie strony. Ze względu na często zmieniającą się

w górach pogodę, zmieniają się także podziwiane po

drodze widoki.

49°12'09"N 20°04'12"E | na mapie:G

Dolina Pięciu Stawów

Szpiglasowa Przełęcz i Szpiglasowy
Wierch

Dawniej nazywano ją Przełęczą Miedzianą. Dziś nosi miano

Szpiglasowej. Dziwna to nazwa i turystom raczej z niczym

się nie kojarzy. Ale ma ona swoje wytłumaczenie. W XVIII

wieku Niemcy wydobywali tu antymonit, najważniejszą

rudę antymonu, która zawierała niewielkie ilości srebra.

Niemieckie określenie tej rudy brzmi "spiessglas". Od

nazwy przełęczy wzięła się w tym przypadku również

nazwa pobliskiego szczytu Szpiglasowego Wierchu.

Przez Szpiglasową Przełęcz wiedzie żółty szlak ("na skróty")

z Zawratu do Morskiego Oka, dzięki któremu turyści

omijają Świstową Czubę. Choć szlak uznawany jest za

jedną z łatwiejszych tras wysokogórskich, trzeba przyznać,

że bywa męczący a czasami niebezpieczny. Zwłaszcza, gdy

idzie się w kierunku – od Morskiego Oka.

Zejście do Doliny Pięciu Stawów mimo pomocy

umocowanych na trasie łańcuchów przyprawia o dreszczyk

emocji. W dodatku za łańcuchami trzeba pokonać dość

długi, ostro nachylony i niebywale śliski fragment,

wymagający zachowania szczególnej ostrożności!

Z przełęczy roztacza się przepiękny widok. Widać

największe tatrzańskie jeziora: Wielki Staw, Morskie Oko,

Czarny Staw. Warto zebrać jeszcze trochę sił i wspiąć się z

przełęczy (2110 m n.p.m.) na Szpiglasowy Wierch (2172 m

n.p.m.), skąd jeszcze rozleglejszy widok, uznawany jest za

jedną z najwspanialszych panoram tatrzańskich. Wejście na

szczyt nie zajmuje więcej niż 10 minut.

Szlak powstał pod koniec XIX wieku a oznakowano go w

1902 roku. Podczas jego przygotowywania nie obyło się

bez użycia dynamitu, bowiem niektóre potężne skały

uniemożliwiały wytyczenie ścieżki. Co ciekawe, pierwsze

przejście zimowe szlakiem odnotowano dopiero w 1921

roku (niemal 20 od jego udostępnienia). Podczas

wędrówki, przy odrobinie szczęścia można dostrzec kozice i

świstaki.

Miejsce zaproponował: AniaiJurek

49°11'51"N 20°02'29"E | na mapie:H

Zakopane

Tablica pamięci Wandy Rutkiewicz

5

13 maja przypada dwudziesta rocznica śmierci himalaistki

Wandy Rutkiewicz. Z tej okazji na kilka dni przed tą datą

(w sobotę 5 maja) na Symbolicznym Cmentarzu pod

Osterwą, po słowackiej stronie Tatr odsłonięto tablicę z

brązu przedstawiającą Wandę Rutkiewicz na tle

Kanczendzongi – góry, na której zginęła.

Wanda Rutkiewicz urodziła się 4 lutego 1943 r. w

Płungianach, które po zakończeniu II wojny światowej

znalazły się w granicach Litewskiej SSR. Jej rodzice,

zabrawszy swoje dzieci (dwóch chłopców i dwie

dziewczynki), wyjechali do Łańcuta, a następnie do

Wrocławia, w którym to przyszła himalaistka ukończyła

liceum i politechnikę z tytułem inżyniera elektronika. Po

skończeniu studiów rozpoczęła pracę w swoim zawodzie

najpierw we Wrocławiu, zaś po kilku latach w Instytucie

Maszyn Matematycznych w Warszawie.

Wanda już od wczesnych lat dziecięcych interesowała się

sportem. Biegała, grała w siatkówkę, skakała wzwyż,

rzucała oszczepem i dyskiem. W wieku 19 lat została

– po ukończeniu kursu na Hali Gąsienicowej

– taterniczką i rozpoczęła swoją przygodę z górami.

Pierwszym etapem była wspinaczka po najtrudniejszych

tatrzańskich szlakach. Cztery lata później zdobyła Mont

Blanc. 23 czerwca 1986 r. jako pierwsza kobieta na świecie

weszła na K2 – drugi pod względem wysokości

szczyt ziemi (8611 m n.p.m.). W sumie zdobyła osiem z

czternastu szczytów górskich o wysokości powyżej 8000

metrów. Zginęła pod szczytem Kanczendzongi. Nie udało

się jej osiągnąć kolejnego tytułu, jakim miało być zdobycie

szczytu i stanie się pierwszą kobietą, która stanęła na

drugiej co do wysokości górze w Himalajach i trzeciej na

świecie (8586 m). Do tragedii doszło podczas załamania

pogody, we mgle i burzy śnieżnej. Jej ciała nigdy nie

odnaleziono.

49°10'48"N 20°05'08"E | na mapie:I

Zakopane

Rysy - 2499 m n.p.m.

Rysy posiadają trzy wierzchołki. Dwa leżą po stronie

słowackiej (w tym ten najwyższy), jeden po stronie polskiej

- najwyższy szczyt polskich Tatr mierzy 2499 m n.p.m.

Pierwszy na szczycie był Eduard Blasy latem 1840 roku,

cztery lata później w jego ślady poszedł Teodor Wundt,

który zdobył Rysy zimową porą. W latach 1913-1914 Rysy

gościły na swoim wierzchołku samego Włodzimierza

Lenina.

Stroną polską prowadzi na nie tylko jedna droga. Zaczyna

się na parkingu w Palenicy Białczańskiej, wiedzie przez

Morskie Oko, Czarny Staw pod Rysami i dalej na sam

szczyt. Wspinaczka w wielu miejscach wspomagana jest

dzięki zamocowanym łańcuchom.

Przy dobrej pogodzie i odrobinie szczęścia ze szczytu

zobaczyć można piękną panoramę Tatr liczącą sobie 100

szczytów, a nawet oddalony o 90 km Kraków. Miejsce

należy jednak do dość popularnych i trzeba się liczyć, że

podczas wspinaczki nie będziemy sami, a na końcu

spotkamy tłum turystów.

49°10'48"N 20°05'14"E | na mapie:J

6

Dolina Pięciu Stawów

Dolina Pięciu Stawów Polskich -
Sześć malowniczych stawów...

Jest to piękna górska dolina położona w Tatrach Wysokich,

powyżej górnej granicy lasu. To ciekawe miejsce stanowi

górną część Doliny Roztoki, wchodzącej w obręb Doliny

Białki. Znajduje tu się szereg jezior, w tym sześć (wbrew

nazwie) większych: Wielki Staw - najgłębsze jezioro Tatr,

Czarny Staw, Przedni Staw, Zadni Staw, Mały Staw oraz

Wole Oko (okresowy). Na terenie doliny znajduje się

najwyżej położone w Polsce schronisko górskie - 1671 m

n.p.m.

49°12'33"N 20°02'22"E | na mapie:K

Zakopane

Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu
Stawów Polskich

Historia schroniska sięga roku 1876, kiedy to z inicjatywy

Towarzystwa Tatrzańskiego przekształcono stojący w

Dolinie Pięciu Stawów szałas pasterski w pierwsze

schronisko. Użytkowane w lecie, zimą niszczało. Remonty

budynku były dość kosztowne, dlatego w 1896 roku

rozpoczęto budowę nowego schroniska, prace zakończono

trzy lata później.

Schronisko cieszyło się dużą popularnością, dlatego często

poddawane było modernizacji. W czasie I wojny światowej

zostało zdewastowane, jednak przy pomocy Kompanii

Wysokogórskiej Wojska Polskiego szybko wróciło do

dawnej świetności. W 1924 roku PTTK postanowiło je

udoskonalić. Budowa trwała siedem lat. W 1933 roku

budynek powiększono tak, że mogło w nim nocować o

połowę więcej turystów niż dotychczas. W schronisku

organizowano obozy Polskiego Związku Narciarskiego.

II wojna światowa oszczędziła schronisko, jednak w 1945

roku zniszczył je pożar. Z inicjatywy państwa

Krzeptowskich nad Pięcioma Stawami stanął nowy

drewniany budynek, obecnie mieści się tam strażnicówka

Tatrzańskiego Parku Narodowego. Schronisko powstało z

gruzów po raz piąty i szczęśliwie stoi do dziś. Budynek

położony jest na wysokości 1670 m n.p.m., jest to więc

najwyżej położone schronisko górskie w polskich Tatrach.

Niezmiennie cieszy się dużą popularnością turystów,

dlatego planując w nim nocleg, należy dokonać wcześniej

telefonicznej rezerwacji lub poprzez formularz rezerwacji

zamieszczony na stronie internetowej. Schronisko jest

doskonałą bazą wypadową na wiele tatrzańskich szlaków.

49°12'50"N 20°02'59"E | na mapie:L

Dolina Pięciu Stawów

Wielka Siklawa, najpotężniejszy
wodospad Tatr

7

Wielka Siklawa ma około 70 m wysokości i opada z progu o

średnim nachyleniu 35 stopni. W obłokach pyłu wodnego,

w pogodny dzień słońce zapala kolorowe tęcze, ale

wodospad imponuje najbardziej w czasie ulewnego

deszczu...

49°12'47"N 20°02'35"E | na mapie:M

Roztoka

Dolina Roztoki

Dolina Roztoki jest odgałęzieniem Doliny Białki i dolnym

przedłużeniem Doliny Pięciu Stawów. Ma ona długość ok.

4,5 km i powierzchnię ok. 7,0 km². Płynie przez nią

potok Roztoka. Dolinę rozpoczynają Wodogrzmoty

Mickiewicza, zaś od Doliny Pięciu Stawów oddziela ją

wodospad Siklawa

Na wysokości 1370 m n.p.m. rozrasta się jeden z najlepiej

zachowanych naturalnych lasów świerkowych, który wyżej

przechodzi w bór limbowy poprzetykany modrzewiem;

niektóre z drzew mogą liczyć 300, a nawet 400 lat. W

dolinie wyraźnie widać ślady działalności lodowców:

podcięte progami kotły, moreny boczne i środkowe. Szlak

prowadzący doliną został oznakowany w 1899 roku.

49°13'25"N 20°04'05"E | na mapie:N

Zakopane

Kozi Wierch - najwyższy szczyt
całkowicie po stronie polskiej

Kozi Wierch jest najwyższym szczytem, który całkowicie

należy do Polski. Jego wysokość to 2291 m n.p.m. Leży w

Tatrach Wysokich na szlaku Orlej Perci. Wznosi się nad

Kozią Dolinką i Doliną Pięciu Stawów Polskich. Nazwę

zawdzięcza pasterzom z Doliny Pięciu Stawów Polskich,

którzy nadali ją z powodu licznych kozic niegdyś na nim

spotykanych. Pasterze z Hali Gąsienicowej nazywali go

kiedyś Czarnymi Ścianami ze względu na zacienione,

północne urwiska.

Pierwsze znane wejście na Kozi Wierch zanotowali

Eugeniusz Janota z przewodnikiem Maciejem Sieczką 17

sierpnia 1867 roku. Możliwe jednak, że wcześniej mogli

wchodzić na niego górale polujący na kozice i pasący owce.

Pierwsze wejście zimowe zanotowano w dniu 3 kwietnia

1907 roku. Szczyt zdobyli wówczas J. Borkowski i M.

Zaruski.

49°13'14"N 20°01'52"E | na mapie:O

Dolina Pięciu Stawów

Orla Perć

Tylko dla orłów...

8

To najtrudniejszy szlak w polskich Tatrach. Droga

ułatwiona łańcuchami, klamrami, drabinkami, przeznaczona

jest dla wprawionych, rozważnych i przede wszystkim

odważnych amatorów wysokogórskiej wspinaczki. Nie ma

tu miejsca na brawurę i żarty, każdy postawiony krok

powinien być przemyślany.

Orla Perć to trasa pomiędzy dwiema przełęczami: Zawrat i

Krzyżne. Po drodze wiedzie przez Mały Kozi Wierch,

Zamarłą Turnię, Kozi Wierch.

Na pomysł wytyczenia szlaku wpadł w 1901 roku

Franciszek Nowicki. Plany przedstawił Towarzystwu

Tatrzańskiemu, które doczekały się realizacji w latach

1903-1906. Przez ponad sto lat od dnia wytyczenia szlaku

zginęło na nim ponad sto osób. To przerażająca statystyka,

liczebność wypadków jest większa niż w jakiejkolwiek innej

części polskich Tatr. Dlatego w 2007 roku na odcinku

Zawrat – Kozi Wierch wprowadzono ruch

jednostronny, co poprawiło nieco bezpieczeństwo turystów.

Do wielu wypadków dochodziło podczas mijania się grup.

Przejście całego szlaku Orlej Perci jest dość trudne do

wykonania. Szlak jest niełatwy i męczący, dlatego istnieje

kilka alternatywnych dróg pozwalających z niego zejść.

Wybierając się na Orlą Perć, należy się upewnić, czy

posiada się odpowiedni do tego typu wspinaczki sprzęt

(buty to podstawa!), oraz odpowiedzieć samemu sobie, czy

jest się gotowym na takie wyzwanie.

49°13'41"N 20°02'29"E | na mapie:P

Sprawdz na sklep.polskaniezwykla.pl

Zakopane

Zawrat 2159 m n.p.m.

Jest to jedna z najsławniejszych i najtrudniejszych do

zdobycia przełęczy po polskiej stronie Tatr.

Istnieją trzy szlaki prowadzące na Zawrat: od strony

Świnicy, od Doliny Pięciu Stawów i najtrudniejsze podejście

od Hali Gąsienicowej. Przełęcz jest początkiem Orlej Perci.

Zawrat po raz pierwszy zdobyli latem 1842 roku Jakub

Krauthofer i Jan Para, zaś pierwsze zimowe wejście miało

miejsce 21 stycznia 1894 roku, a dokonali go Jan

Grzegorzewski i Bartłomiej Obrochta.

49°13'11"N 20°01'00"E | na mapie:Q

9

Zakopane

Zmarzły Staw Gąsienicowy

Malownicze jeziorko polodowcowe, położone na wysokości

1788 m n.p.m. Jego powierzchnia wynosi 0,28 hektara, a

głębokość 3,7 metra. W okresie zimowym jezioro

całkowicie zamarza. Należy do grupy Gąsienicowych

Stawów. Położony na rozwidleniu szlaków na Kozią

Przełęcz i Zawrat.

49°13'26"N 20°01'21"E | na mapie:R

Zakopane

Wodogrzmoty Mickiewicza

Wodogrzmoty Mickiewicza to chyba jeden z najbardziej

urokliwych wodospadów tatrzańskich. Toczy swe wody się

u wylotu Doliny Roztoki, u stóp Wołoszynu, przy polanie

ponad schroniskiem w Roztoce. Stanowi jakby zwieńczenie

górnego biegu potoku Roztoka, mającego swoje źródła w

Dolinie Pięciu Stawów, ponad kaskadami Siklawy.

Wodogrzmoty nie mają takiej siły wody jak Siklawa, ale

malowniczością na pewno ją przewyższają (choć Siklawie

też nic nie brakuje). Z Mickiewiczem - poza nazwą nie mają

nic wspólnego, nasz wieszcz nigdy tam nie był, ale gdyby

się tam znalazł zapewne nie omieszkałby ich utrwalić w

poezji,

Najprościej dotrzeć tam poprzez Łysą Polanę i Polanę

Palenicę (autobusem PKS, lub busem), dalej ok. 45 minut

na piechotę lub tramwajem konnym z Polany Palenicy.

49°14'03"N 20°05'15"E | na mapie:S

Zakopane

Grań Kościelców

Na Grań Kościelców składają się: Kościelec – 2155

m n.p.m., Zadni Kościelec – 2162 m n.p.m.,

Kościelcowa Przełęcz – 2110 m n.p.m., Mały

Kościelec – 1866 m n.p.m. i przełęcz Karb –

1853 m n.p.m.

Po raz pierwszy w okresie letnim Kościelec zdobył w 1845

roku Antoni Hoborski, pierwszego zimowego wejścia podjęli

się Mieczysław Karłowicz i Roman Kordys w 1908 roku.

Droga na Kościelec to jeden z trudniejszych szlaków. Z

granią związana jest przykra statystyka wypadków na

Kościelcu lub w jego rejonie. W 1909 roku pod Małym

Kościelcem w lawinie zginął Mirosław Karłowicz. Miejsce

10

upamiętniono kamieniem z informacją o tragedii. Przez

Kościelec życie stracił w 1929 roku Mieczysław Świerz, a w

roku 1962 z Zadniego Kościelca spadł Jan Długosz.

Kościelec nazwę zawdzięcza swojemu charakterystycznemu

kształtowi, przypomina kościół, piramidę. Szczyt jest

ozdobą panoramy z Hali Gąsienicowej, pięknie prezentuje

się z niego cała dolina – widać wszystkie stawy,

Kasprowy Wierch, widoczna jest także panorama szczytów,

przez które biegnie szlak Orla Perć.

49°13'30"N 20°00'53"E | na mapie:T

Roztoka

Galicyjski słup milowy

Podczas prowadzenia prac remontowych na drodze do

Morskiego Oka w 2009 r. natrafiono na niezwykły kamień.

Pochodzi on prawdopodobnie z początku XX w., czyli z

okresu kiedy budowana bała słynna już szosa Oswalda

Balzera. Kamień leżał wśród głazów granitowych blisko

drogi, około 100 m poniżej budynku dróżnika przy

Wodogrzmotach Mickiewicza.

Ustalono, że jest to kamień drogowy z czasów, gdy Podhale

było częścią Galicji. W piaskowcowym słupie wyryte są na

każdym boku cyfry, które oznaczają odległości do znanych

punktów. Cyfra 6 po południowej stronie wskazuje

odległość z tego miejsca do Morskiego Oka, liczba 25 po

stronie północnej to prawdopodobnie dystans do Nowego

Targu, również 25 po stronie zachodniej to odległość do

Zakopanego. Natomiast liczba 432 po stronie wschodniej

kamienia to odległość do Lwowa, który w tamtym czasie

był stolicą Galicji.

W 2011 r. galicyjski słup milowy został wyciągnięty z lasu i

ustawiony przy wejściu do dróżniczówki, gdzie obecnie

można go oglądać.

49°14'08"N 20°05'23"E | na mapie:U

Autorzy zdjęć (w kolejności): sylwiancynka, sylwiancynka,

fot. P. Stępniewski, sylwiancynka, zbyszekF60,

sylwiancynka, rudzik0312, AniaiJurek, maniek66,

sylwiancynka, Betix, sylwiancynka, Betix, sylwiancynka,

mateusz_kuca, sylwiancynka, sylwiancynka, mafi_87,

marywil, sylwiancynka, kamnet

Przewodnik wygenerowany w serwisie

www.polskaniezwykla.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.

Żadna część ani całość Mini przewodnika nie może być

reprodukowana ani przetwarzana w sposób elektroniczny,

mechaniczny, fotograficzny i inny; nie może być użyta do

innej publikacji oraz przechowywana w jakiejkolwiek bazie

danych bez pisemnej zgody Administratora serwisu.

Copyright © 2007 Polska Niezwykła

Wygenerowano:

czwartek 17 listopada 2016 09:03:35

11