Ebook pobrany przez [e-mail]

1

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Spis treści

Poprawnie prowadzone księgi rachunkowe pozwalają ustalić podstawę opodatkowania ................ 2

Przedsiębiorca nie rozliczy jednorazowo kosztów ubezpieczeń komunikacyjnych oraz majątkowych
.............................................................................................................................................................. 3

Wydatki sfinansowane dopłatami zwolnionymi z PIT nie mają wpływu na wysokość rocznego
podatku ................................................................................................................................................ 4

Nawet materiały częściowo zużyte przedsiębiorca powinien ująć w remanencie na 31 grudnia ...... 6

Odziedziczonych towarów nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę
opodatkowania PIT .............................................................................................................................. 6

Materiały podstawowe i pomocnicze wymagają ujęcia w spisie z natury .......................................... 8

Sprzedaż papierów wartościowych nie wpływa na dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej
.............................................................................................................................................................. 9

Różnice inwentaryzacyjne w postaci nadwyżek magazynowych są przychodem podlegającym CIT 10

W sprawozdaniu finansowym podatnik wykazuje dochody spółki przejętej .................................... 11

Niedobory niezawinione nie wymagają korekty odliczonego podatku od towarów i usług ............. 12

Towary nabyte nieodpłatnie nie powiększają kosztów ..................................................................... 13

Spis z natury trzeba wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów ................................... 14

Już dziś dołącz do najlepszych

w Twoim fachu! >>

Ebook pobrany przez [e-mail]

2

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Poprawnie prowadzone księgi rachunkowe pozwalają ustalić
podstawę opodatkowania

Wydatki wynikające z dostaw i usług niefakturowanych, które podatnik zaewidencjonował na podstawie
poleceń księgowania, będą kosztem podatkowym tego roku, w którym zostały ujęte w księgach
jednostki.

Pytanie podatnika
Spółka wprowadziła nową wersję systemu księgowego, który zakłada ujmowanie kosztów wykonanych
usług na podstawie polecenia księgowania. Przedsiębiorstwo nie było pewne, w którym momencie zaliczyć
do kosztów wydatki danego roku ujęte w księgach na podstawie poleceń księgowania, jako dostawy
niefakturowane. Twierdziła, że w sytuacji gdy prawidłowo udokumentowany wydatek został na dzień
bilansowy zaksięgowany w kosztach w korespondencji z zobowiązaniami z tytułu dostaw i usług, to będzie
on kosztem podatkowym tego roku, w którym został ujęty w księgach.

Odpowiedź ministra
Organ podatkowy przyznał spółce rację. Jak podkreślił w wydanej interpretacji, ustawa o rachunkowości
służy głównie obrotowi gospodarczemu i kładzie przede wszystkim nacisk na zapewnienie w
sprawozdaniach finansowych przedstawienia rzetelnego obrazu majątkowego i finansowego jednostki – nie
tylko na dzień bilansowy, ale również z uwzględnieniem kolejnych okresów sprawozdawczych, co wynika z
podstawowej zasady rachunkowości, tj. zasady współmierności przychodów i kosztów określonej w art. 6
ustawy. Przepisy ustawy o rachunkowości nie są jednak podatkotwórcze. Nie oznacza to jednak, że w
pewnych obszarach rozwiązania przyjęte w rachunkowości niejako wprost (automatycznie) przekładają się
na skutki rachunku podatkowego.

W kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek
zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem,
zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W celu ustalenia
momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów podatnik powinien rozpoznać
rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty
podatkowe można podzielić na:



bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie
konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał
związany z nimi przychód),



inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do
określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw.
koszty pośrednie).

Jak wyjaśnił organ podatkowy, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są
takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych
przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej
pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z
konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej
wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego
zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia,
świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy. Podatnicy mają obowiązek prowadzić
ewidencję rachunkową w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy
opodatkowania i wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy.
W związku z tym przepisem określenie podstawy opodatkowania następuje na podstawie ksiąg
rachunkowych prowadzonych stosownie do wymogów określonych w ustawie o rachunkowości. Podstawą
wpisu do księgi jest dowód księgowy, który jako warunek konieczny musi wskazywać m.in. przedmiot

Ebook pobrany przez [e-mail]

3

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

operacji gospodarczej, wiarygodne określenie stron uczestniczących w tej operacji, określenie jej wartości i
innych danych pozwalających na zidentyfikowanie zdarzenia gospodarczego.

Nieudokumentowanie wydatków zgodnie z przepisami dotyczącymi zasad prowadzenia rachunkowości
prowadzi do naruszenia art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkiem czego
wydatki takie nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Dlatego prawidłowo sporządzone
dokumenty, poprawny ich obieg i kontrola dają pewność, że w sposób właściwy wyliczono dochód do
opodatkowania. Dowodem księgowym jest każdy dokument, który stanowi podstawę dokonania zapisu w
księgach rachunkowych. W sytuacji gdy podatnik posiada wystarczające dowody księgowe do
zaksięgowania poprzez zobowiązania danego wydatku do kosztów przed dniem sporządzenia sprawozdania
finansowego, to koszt ten będzie kosztem uzyskania przychodów roku podatkowego, w którym zostały
osiągnięte odpowiadające mu przychody. Z kolei zaś w sytuacji gdy dokumenty niezbędne do zaksięgowania
kosztów podatnik otrzyma po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego, to koszt ten będzie kosztem
uzyskania przychodów w roku, w którym podatnik uzyska te dokumenty.

Brak faktury czy rachunku w momencie zamykania ksiąg rachunkowych nie dyskwalifikuje takich kosztów
jako podatkowych, gdy zgodnie z ustawą o rachunkowości będą one ujmowane w księgach rachunkowych
jako wiarygodny szacunek na podstawie wewnętrznego dowodu księgowego, zwanego poleceniem
księgowania. Polecenie księgowania jest w tym przypadku innym dowodem księgowym wymienionym w
art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty zarachowane do danego okresu
stanowią koszt tego okresu, z wyjątkiem sytuacji, gdy ujęto je jako rezerwy albo bierne rozliczenia
międzyokresowe kosztów. Skoro więc spółka nie księguje wyżej wymienionych wydatków na gruncie prawa
bilansowego jako rezerw bądź biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów – to konsekwentnie wydatki
te zaksięgowane jako zobowiązania (niefakturowane dostawy lub usługi) mogą stanowić koszt uzyskania
przychodu do celów podatkowych.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie

z 6 marca 2013 r., nr IPPB5/423-1248/12-2/RS

Przedsiębiorca nie rozliczy jednorazowo kosztów ubezpieczeń
komunikacyjnych oraz majątkowych

Opłaty związane z zawartymi umowami ubezpieczeniowymi podatnik prowadzący księgi rachunkowe,
powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania tych umów.

Pytanie podatnika
Firma rozliczała w czasie koszty ubezpieczeń komunikacyjnych oraz majątkowych proporcjonalnie do
długości okresu, jakiego dotyczyły. W 2012 roku firma prowadziła ok. 30 rozliczeń międzyokresowych dla
poszczególnych składników majątku (głównie samochody ciężarowe). Kwota przypadająca do rozliczenia w
czasie zawiera się w przedziale od 300 zł do 2.500 zł na jeden samochód. Uśredniając średniomiesięczne
przychody do kwoty 375.000,00 zł koszt jednego ubezpieczenia składnika majątku zawiera się w przedziale
od 0,0001% do 0,007% przychodów z działalności gospodarczej.

Podatnik zapytał ministra finansów, czy może uznawać koszty z tytułu ubezpieczeń majątkowych oraz
komunikacyjnych jednorazowo w koszty w momencie zapłaty składki ubezpieczeniowej do kwoty
stanowiącej 1% przychodów.

Zdaniem podatnika z uwagi na niewielką wysokość pojedynczego ubezpieczenia komunikacyjnego oraz
majątkowego brak znaczącego wpływu na wynik finansowy oraz podstawę opodatkowania, a tak-że na brak
zaburzenia sytuacji finansowo-majątkowej, jest to możliwe.

Ebook pobrany przez [e-mail]

4

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Odpowiedź ministra
Stanowisko podatnika jest niewłaściwe. U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania
przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy
oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały
odpowiadające im przychody. Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z
przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok
podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim
przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. O
ile zatem ustawa o rachunkowości, w określonych przypadkach, dopuszcza możliwość jednorazowego
ujmowania w kosztach wydatków dotyczących różnych lat obrotowych (podatkowych), o tyle możliwości
takiej nie przewiduje ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy koszty przekraczają rok
podatkowy (dotyczą różnych lat podatkowych), nakazuje ich proporcjonalne przyporządkowanie do
okresów, których dotyczą, nie jest możliwe inne ujmowanie takich kosztów w kosztach uzyskania
przychodu, tj. jednorazowo w dacie wystawienia dokumentu, zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości.
Kosztów ubezpieczeń komunikacyjnych oraz majątkowych będących kosztami pośrednimi nie można
bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż są one na ogół
uiszczane jednorazowo, lecz dotyczą całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły
przekraczającego rok podatkowy. Nie jest zatem możliwe ustalenie, jaka cześć tych kosztów dotyczy danego
roku podatkowego.

Z tego względu podatnik, który ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w księgach rachunkowych, opłaty
związane z zawartymi umowami ubezpieczeń majątkowych oraz komunikacyjnych powinien zaliczać do
kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania tych umów. Opłaty te, mimo że
ponoszone są z reguły jednorazowo, dotyczą bowiem całego czasu trwania tych umów. Dlatego też nie ma
znaczenia to, że ubezpieczenia stanowią niewielkie kwoty, niezaburzające wyniku finansowego.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie

z 6 marca 2013 r., nr IPPB1/415-1551/12-2/IF

Wydatki sfinansowane dopłatami zwolnionymi z PIT nie mają
wpływu na wysokość rocznego podatku

Do rozliczenia kosztów związanych z remanentem końcowym przedsiębiorca zalicza wyłącznie wartość
towarów zakupionych ze środków własnych, natomiast nie uwzględnia towarów zakupionych ze środków
z dotacji.

Pytanie podatnika
Podatniczka dostarcza mleko i jego przetwory do placówek oświatowych. Korzysta przy tym z dopłat. Są one
zwolnione z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 i 47c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
(dalej: ustawa o PIT). Na koniec każdego roku podatkowego sporządza spis z natury towarów pozostających
na stanie magazynowym, a więc mleka i przetworów mlecznych, które nie zostały jeszcze sprzedane do
placówek oświatowych. W remanencie wykazuje wartość towarów w cenach zakupu netto. Podatniczka nie
była pewna, czy dobrze sporządza remanent końcowy, gdyż wartości towarów ujętych w spisie z natury nie
pomniejsza o żadną kwotę, proporcję – tak jak to czyni w każdym miesiącu podatkowym z kosztami
uzyskania przychodów, w tym towarami handlowymi.

Ebook pobrany przez [e-mail]

5

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Zapytała więc ministra finansów, czy powinna korygować remanent, sporządzany na koniec każdego roku
podatkowego o kwotę wynikającą z proporcji wynikającej z udziału przychodu podlegającego
opodatkowaniu w ogólnej kwocie przychodów.
Jeżeli tak, to jak ustalić tę kwotę (proporcję, współczynnik)?

Jej zdaniem remanentu, czyli spisu z natury sporządzanego na koniec każdego roku podatkowego nie
powinna korygować o żadną kwotę (proporcję, współczynnik), musi on odzwierciedlać rzeczywisty stan
magazynowy na dzień jego sporządzenia i taki powinien być wykazany w podatkowej księdze przychodów i
rozchodów dla wyliczenia dochodu rocznego.

Odpowiedź ministra
Wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z otrzymanych przez podatniczkę dotacji zwolnionych od
podatku dochodowego, na podstawie (art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o PIT), nie stanowią kosztów uzyskania
przychodów. Podatniczka ma obowiązek ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i
rozchodów przychodów i kosztów mających wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania i wysokości
należnego podatku. Przychodów i kosztów, których wysokość nie ma wpływu na podstawę opodatkowania i
wysokość należnego podatku, a więc w części objętej zwolnieniem przedmiotowym, nie trzeba ujmować w
księdze.

Zatem wydatki sfinansowane bezpośrednio dotacją zwolnioną z opodatkowania podatkiem dochodowym
od osób fizycznych nie powinny być ujmowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako
niemające wpływu na ustalenie podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku. U podatników
osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów
dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy o PIT a kosztami
uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów
handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku,
wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość
remanentu początkowego lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i
końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (art. 24 ust. 2 ustawy o PIT). Sposób
prowadzenia księgi określa rozporządzenie ministra finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi
przychodów i rozchodów (dalej: rozporządzenie).

Na podstawie § 27 rozporządzenia podatnicy są zobowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z
natury to-warów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów,
produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na 1 stycznia,
na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także
w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Podatniczka ma obowiązek wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu
lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub
nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji
wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją
pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich
przydatność do dalszego użytkowania. Zatem w remanencie na koniec roku podatkowego należy
uwzględnić ilościowo stan wszystkich towarów handlowych – zarówno zakupionych ze środków z dotacji,
jak i ze środków własnych i taki stan remanentu wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Do
rozliczenia kosztów jako remanent końcowy należy zaliczyć jednak wyłącznie wartość towarów zakupionych
ze środków własnych, natomiast nie należy uwzględniać wartości towarów zakupionych ze środków z
dotacji.

Ebook pobrany przez [e-mail]

6

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

WAŻNE!

Mimo obowiązku ujęcia ilości towarów w remanencie końcowym wartość towarów wynikająca z ich

wyceny nie może być brana pod uwagę przy ustalaniu dochodu rocznego stanowiącego podstawę

opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności

gospodarczej.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 września 2012 r., nr ITPB1/415-

718/12/WM

Nawet materiały częściowo zużyte przedsiębiorca powinien ująć
w remanencie na 31 grudnia

Farby i szampony używane przy świadczonych usługach kosmetycznych i fryzjerskich, podatnik wpisuje
do spisu z natury na koniec roku. Jest to konieczne bez względu na to, czy dane opakowanie kosmetyku
jest pełne, czy też częściowo zużyte.

Pytanie podatnika
Podatniczka prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie: fryzjerstwa i pozostałych
zabiegów kosmetycznych, działalności usługowej związanej z poprawą kondycji fizycznej sprzedaży
detalicznej kosmetyków i artykułów toaletowych. Rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i
rozchodów. Do towarów handlowych i materiałów zalicza głównie: farby, szampony, odżywki do włosów,
kremy do ciała itp. Podatniczka chciała wiedzieć, czy mimo częściowego zużycia takie towary powinny być
objęte spisem z natury na koniec roku. Zdaniem podatniczki – nie.

Odpowiedź ministra
Materiały zużywane w toku świadczonych usług podatnik ujmuje w podatkowej księdze przychodów i
rozchodów – „Zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu”. Materiały ujmuje się w
całości – bez względu na to, czy dane opakowanie kosmetyku jest pełne, czy też częściowo zużyte – w spisie
z natury (nie według procentowego oszacowania ich zawartości).

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy

z 26 października 2012 r., nr ITPB1/415-870/HD

Odziedziczonych towarów nie uwzględnia się przy ustalaniu
dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania PIT

Nabyte nieodpłatnie towary handlowe podatnik ujmuje w remanencie początkowym nowo powstałej
firmy. W spisie końcowym trzeba uwzględnić towary niesprzedane na koniec roku podatkowego.
Następnie wartość tych remanentów przedsiębiorca wpisuje do podatkowej księgi przychodów i
rozchodów.

Ebook pobrany przez [e-mail]

7

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Pytanie podatnika
Matka podatniczki prowadziła na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów aptekę w ramach
jednoosobowej działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych (podatek liniowy). W dniu
śmierci matki został sporządzony i wyceniony remanent leków znajdujących się w aptece. Córka przejęła
prowadzenie apteki. W ciągu roku sprzedawała leki, które pozostały w aptece (ujęte w remanencie w dniu
śmierci matki), jak również leki zakupione w trakcie jej działalności. Wartość remanentu nie została ujęta w
kosztach firmy. W dniu 31 grudnia 2012 r. podatniczka sporządziła i wyceniła remanent w aptece. Okazało
się, że wartość remanentu końcowego jest niższa niż wartość remanentu sporządzonego w dniu śmierci
matki.

Podatniczka nie była pewna, czy wysokość kosztów z 2012 roku może być ustalona przez przyjęcie wartości
remanentu na dzień śmierci matki (otrzymany na mocy przyjętego spadku) – jako remanentu
początkowego, a wartości remanentu sporządzonego 31 grudnia 2012 r. jako remanentu końcowego.

Jej zdaniem koszty handlowe działalności trzeba ustalić na podstawie sporządzonych i wycenionych
remanentów.

Odpowiedź ministra
Stanowisko podatnika jest niewłaściwe. Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów
zostały określone w rozporządzeniu ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia
podatkowej księgi przychodów i rozchodów (dalej: rozporządzenie). Towary handlowe objęte spisem z
natury powinny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia
sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (§ 29 ust. 1 rozporządzenia).

Przy czym ceną zakupu jest cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o VAT
podlegający odliczeniu, a przy imporcie powiększona o należne cło, akcyzę oraz opłaty celne dodatkowe,
obniżona o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w
drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadająca cenie zakupu takiego samego lub podobnego
składnika. Skoro nabycie towarów handlowych nastąpiło w drodze spadku (nieodpłatnie), ich wartość nie
może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Nie została bowiem spełniona jedna z przesłanek wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, tj. wymóg
poniesienia kosztu. W wyniku nabycia spadku podatniczka nabyła prawo do rozporządzania towarami
handlowymi pozostałymi po śmierci matki. Fakt dysponowania tymi towarami jest zdarzeniem
gospodarczym, który powinien zostać zarejestrowany w dokumentacji podatkowo-księgowej prowadzonej
przez podatnika.

Miej pewność, że nikt nie

zakwestionuje Twoich rozliczeń >>

Ebook pobrany przez [e-mail]

8

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Nabyte nieodpłatnie towary handlowe podatnik ujmuje w remanencie początkowym nowo powstałej firmy,
a w remanencie końcowym towary handlowe niesprzedane na koniec roku podatkowego i wartość tych
remanentów powinien wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Towary nabyte nieodpłatnie wyłączone z kosztów

Wartości towarów nabytych w spadku – jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów – nie

bierze się pod uwagę przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem

dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy

z 17 kwietnia 2013 r., nr ITPB1/415-144/13/WM

Materiały podstawowe i pomocnicze wymagają ujęcia w spisie z
natury

Usługi weterynaryjne oraz usługi wspomagające chów i hodowlę zwierząt stanowią wyrób gotowy.
Natomiast materiały zużywane do świadczenia tych usług, np. leki, podatnik zalicza odpowiednio do
materiałów podstawowych i pomocniczych. A zatem podlegają one ujęciu w spisie z natury.

Pytanie podatnika
Przedsiębiorca (mały podatnik rozliczający się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów) w
ramach działalności weterynaryjnej świadczy usługi w zakresie profilaktyki i leczenia zwierząt. Na potrzeby
firmy kupuje leki i wyroby medyczne, np.: bandaże, strzykawki, igły itp. Świadczone usługi wspomagające
chów i hodowlę zwierząt obejmują m.in. usuwanie poroża. Weterynarz zapytał ministra finansów, czy w
remanencie sporządzanym na potrzeby ustalenia dochodu zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) ma obowiązek wykazać tylko towary handlowe i tym
samym nie ma obowiązku dokonywania spisu z natury leków i wyrobów medycznych wykorzystywanych
podczas świadczenia usług weterynaryjnych, i innych materiałów związanych z usługami wspomagającymi
chów i hodowlę zwierząt. Zdaniem podatnika remanent powinien zawierać tylko towary handlowe, którymi
są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym.

Odpowiedź ministra
Stanowisko podatnika jest niewłaściwe. W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o PIT u podatników osiągających
dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z
działalności jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy
wartością remanentu końcowego i początkowego to-warów handlowych, materiałów (surowców)
podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków,
jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego lub pomniejszona o
różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu
początkowego jest wyższa.

Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. materiały
podstawowe oraz materiały pomocnicze. Materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w
procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów
podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z

Ebook pobrany przez [e-mail]

9

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

wyrobem złączone (np. opakowania – puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku,
jeżeli nie są środkami trwałymi. Materiały pomocnicze są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i
bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości. Z kolei wyrobami gotowymi są wyroby własnej
produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony.

Usługi weterynaryjne oraz usługi wspomagające chów i hodowlę zwierząt stanowią wyrób gotowy,
natomiast materiały zużywane w toku świadczenia usług, które stają się główną substancją (budulcem,
elementem) gotowego wyrobu bądź bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości, zaliczane są
odpowiednio do materiałów podstawowych i pomocniczych, a zatem podlegają ujęciu w spisie z natury.
Natomiast wydatki poniesione na zakup pozostałych produktów, takich jak: bandaże, strzykawki, igły itp.
należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako pozostałe wydatki, gdyż nie stanowią one
materiałów podstawowych.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy

z 19 grudnia 2012 r., nr ITPB1/415-1069/12/DP

Sprzedaż papierów wartościowych nie wpływa na dochód z
pozarolniczej działalności gospodarczej

Przychody uzyskane ze sprzedaży akcji stanowią przychody z kapitałów pieniężnych. Przedsiębiorca nie
ujmuje ich w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Pytanie podatnika
Podatnik jest wspólnikiem spółki jawnej, której główny przedmiot działalności stanowi wynajem i
zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Firma będzie się także zajmowała
działalnością maklerską związaną z rynkiem papierów wartościowych i towarów giełdowych. Firma nie była
pewna, czy w przypadku sprzedaży papierów wartościowych, w tym m.in. akcji, po upływie roku, akcje
trzeba wykazać w sporządzanym remanencie końcowym.

Zdaniem podatnika w przypadku nabycia przez spółkę akcji za pośrednictwem rachunku prowadzonego
przez biuro maklerskie, momentem rozpoznana kosztu uzyskania przychodu jest dzień zbycia akcji. W
przypadku gdy obrót papierami wartościowymi nie stanowi przedmiotu podstawowej działalności
gospodarczej podatnika, a jedynie źródło dofinansowania działalności, operacje zakupu i zbycia akcji
powinny być wykazywane wynikowo. W związku z tym, że zakup akcji i innych papierów wartościowych nie
jest ewidencjonowany w momencie zakupu, posiadane przez spółkę papiery wartościowe nie będą
uwidaczniane w sporządzanym przez spółkę remanencie końcowym. Remanent bowiem ma na celu
skorygowanie wartości ujętych jako koszt uzyskania przychodu towarów, materiałów i surowców, które na
dzień 31 grudnia danego roku nie zostały sprzedane.

Odpowiedź ministra
Przychody uzyskiwane przez podatnika, jako wspólnika spółki jawnej, z tytułu odpłatnego zbycia papierów
wartościowych, realizacji kontraktów terminowych i dokonywaniu operacji na rynku Forex, stanowią
przychody z kapitałów pieniężnych, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Prowadzone
transakcje mają charakter inwestycyjny i dokonywane są wyłącznie przez spółkę w celu pomnożenia
własnych środków pieniężnych, a nie jako wykonywanie działalności gospodarczej (handlowej bądź
usługowej) na rzecz klientów spółki (mimo wskazania działalności maklerskiej jako przedmiotu prowadzonej
przez spółkę działalności).

Ebook pobrany przez [e-mail]

10

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Oznacza to, że przychodu uzyskanego z tych transakcji, jak również kosztów jego uzyskania nie ujmuje się w
prowadzonej przez spółkę podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W księdze tej ujmuje się bowiem
jedynie te przychody i wydatki, które służą ustaleniu dochodu ze źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza
działalność gospodarcza.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach

z 14 czerwca 2012 r., nr IBPBI/1/415-331/12/KB

Różnice inwentaryzacyjne w postaci nadwyżek magazynowych
są przychodem podlegającym CIT

Ujawnione w trakcie remanentu niedobory magazynowe można zaliczyć do kosztów uzyskania
przychodów w wartości odpowiadającej cenie nabycia utraconych towarów. Natomiast wykryte
nadwyżki trzeba opodatkować.

Pytanie podatnika
Spółka posiada centrum dystrybucyjne. Z uwagi na dużą powierzchnię magazynu, szeroki asortyment i ilość
towarów handlowych firma przeprowadza inwentaryzację ciągłą. Towary spisywane są codziennie.
Niedobory i nadwyżki inwentaryzacyjne księgowane są dokumentem prostym (elektronicznie) na osobne
konto księgi głównej dla niedoborów i na osobne konto księgi głównej dla nadwyżek.

Spółka zapytała ministra finansów, czy ujawnione w trakcie inwentaryzacji ciągłej nadwyżki towarów
powinny być potraktowane jako przychód podlegający opodatkowaniu. Jednostka chciała też wiedzieć, czy
niedobory towarów handlowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem podatnika nadwyżki magazynowe stanowią przychód podlegający opodatkowaniu. Z kolei
ujawnione niedobory magazynowe można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Odpowiedź ministra
Ujawnienie nadwyżek magazynowych jest stwierdzeniem, że podatnik posiada większą ilość towarów, niż
wynika to z prowadzonej ewidencji magazynowej. W konsekwencji towary stanowiące nadwyżkę zostały
otrzymane nieodpłatnie. Wartość przysporzenia stanowi przychód podatkowy spółki.

Wycena nieodpłatnych towarów
Wartość towarów otrzymanych nieodpłatnie określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w
obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku. Konieczne jest też uwzględnienie ich stanu i stopnia
zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Powstawanie niedoborów magazynowych ujawnianych w toku inwentaryzacji ciągłej ma charakter zdarzeń
losowych, występujących w ramach normalnego, racjonalnego prowadzenia działalności gospodarczej.
Sposób organizacji funkcjonowania centrum dystrybucyjnego, wyposażenie magazynu w kamery
rejestrujące, zapewnienie całodobowej ochrony i procedury przyjęte przez firmę wskazują na wykazywanie
przez nią należytej staranności w celu zminimalizowania występowania strat. Oznacza to, że spółka może
zaliczać niedobory magazynowe do kosztów uzyskania przychodów w wartości odpowiadającej cenie
nabycia utraconych towarów. Koszty te są potrącalne w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, na który zostały
ujęte na podstawie stosownego dowodu księgowego w księgach rachunkowych spółki.

Ebook pobrany przez [e-mail]

11

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

WAŻNE!

Przeprowadzenie i wyniki inwentaryzacji należy odpowiednio udokumentować i powiązać z zapisami

ksiąg rachunkowych. Ujawnione w jej toku różnice między stanem rzeczywistym a stanem wykazanym

w księgach rachunkowych jednostka musi wyjaśnić i rozliczyć w księgach rachunkowych tego roku

obrotowego, na który przypadał termin inwentaryzacji.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy

z 30 września 2009 r., ITPB3/423-340/09/MT

W sprawozdaniu finansowym podatnik wykazuje dochody spółki
przejętej

Jeżeli dojdzie do połączenia spółek metodą łączenia udziałów i nie spowoduje to powstania nowej
jednostki, przejmowana firma nie składa sprawozdania finansowego ani zeznania rocznego.

Pytanie podatnika
Przedsiębiorca zajmuje się sprzedażą hurtową kosmetyków i wyrobów toaletowych. Planuje połączyć się ze
spółką, w której ma 100% udziały. Celem transakcji jest uproszczenie struktury organizacyjnej oraz
obniżenie kosztów prowadzonej działalności. Rozliczenie połączenia na gruncie prawa bilansowego
planowane jest metodą łączenia udziałów. Podatnik zapytał ministra finansów, czy w związku z
planowanym przejęciem spółki przychody i koszty podatkowe osiągnięte przez tę spółkę w roku połączenia
(2011) do dnia połączenia powinny zostać zsumowane z przychodami i kosztami podatnika i wykazane
łącznie w jednym rozliczeniu podatkowym złożonym na koniec roku.

Jego zdaniem z uwagi na to, że połączenie podatnika i spółki planowane jest metodą łączenia udziałów oraz
nie spowoduje to powstania nowej jednostki, nie będzie obowiązku zamknięcia ksiąg rachunkowych w
spółce. W konsekwencji spółka przejmowana nie ma obowiązku złożenia sprawozdania finansowego oraz
zeznania rocznego CIT-8 za okres od 1 stycznia 2011 r. do dnia połączenia. Podatnik jako spółka przejmująca
ma obowiązek złożyć sprawozdanie finansowe oraz zeznanie roczne CIT-8 za okres od 1 stycznia do 31
grudnia 2011 r. wykazujące dochody obu spółek za cały 2011 rok.

Już dziś dołącz do najlepszych

w Twoim fachu! >>

Ebook pobrany przez [e-mail]

12

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Odpowiedź ministra

Organ podatkowy przyznał podatnikowi rację i odstąpił od uzasadnienia interpretacji.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu

z 13 października 2011 r., nr ILPB3/423-319/11-2/MM

Niedobory niezawinione nie wymagają korekty odliczonego
podatku od towarów i usług

W sytuacji gdy przedsiębiorca straci w pożarze towary handlowe kupione na potrzeby działalności
opodatkowanej, nie musi korygować odliczonego przy ich zakupie VAT.

Pytanie podatnika
Podatnik prowadzi działalność handlowo-usługową, polegającą na produkcji artykułów z tworzyw
sztucznych, sprzedaży części i akcesoriów samochodowych, usługach mechanicznych pojazdów
samochodowych. W 2011 roku doszło do pożaru warsztatu i sklepu. Spaliła się kasa fiskalna, komputer,
towar handlowy, wyposażenie, środki trwałe. Dokładna przyczyna pożaru nie jest znana. Wykluczono
podpalenie. Było to zdarzenie losowe, niezawinione, na które przedsiębiorca nie miał wpływu.

Podatnik zwrócił się do ministra finansów z pytaniem, czy w związku z niezawinionym zdarzeniem losowym
– pożarem warsztatu, konieczna będzie korekta podatku odliczonego przy zakupie towarów, wyposażenia
oraz środków trwałych, które spłonęły.

Zdaniem podatnika – nie, ponieważ zdarzenie, do którego doszło, jest niezależne od podatnika.

Odpowiedź ministra

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych,
podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi VAT skorzystanie z prawa do odliczenia podatku
naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W sprawie mamy do
czynienia z sytuacją, w której to podatnik nabywał towary, z zamiarem wykorzystywania ich do działalności
opodatkowanej. Jednak w wyniku zdarzenia losowego (pożaru), na które nie miał on wpływu, nie
wykorzystał ich w prowadzeniu tej działalności.

Niedobory niezawinione to takie, które powstały z przyczyn niezależnych od osób materialnie
odpowiedzialnych. Mogą one powstać na skutek zdarzeń losowych np.: pożaru, kradzieży, powodzi, zalania,
jak również wskutek transportu, braku prądu tzn. przyczyn naturalnych, na które osoba materialnie
odpowiedzialna nie miała żadnego wpływu. Dochodzi wówczas do sytuacji, w której nabyte towary nie
zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej, co jest niezbędnym warunkiem odliczenia. Organ
podatkowy odniósł się do orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie (sygn. akt C-
37/95) pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV.

Trybunał orzekł w nim, że w sytuacji kiedy podatnik nabył towary i usługi z zamiarem wykorzystania ich do
działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on
nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.
Natomiast korektę podatku naliczonego regulują przepisy art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ebook pobrany przez [e-mail]

13

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Niedobory niezawinione bez korekty

Jeżeli zniszczone towary były przeznaczone do działalności opodatkowanej i odliczono podatek

naliczony przy ich nabyciu, podatnik nie ma obowiązku sporządzenia korekty.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, w
szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do
czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego, lub do
czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i
niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się
w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana. Zniszczenie w
wyniku pożaru nie jest uznawane za okoliczność zmieniającą prawo do odliczenia.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach

z 21 czerwca 2011 r., nr IBPP3/443-415/11/IK

Towary nabyte nieodpłatnie nie powiększają kosztów

Przedsiębiorca nie może korygować dochodu rocznego o wartość otrzymanych w darowiźnie towarów
handlowych.

Pytanie podatnika

Podatnik nabył w ramach darowizny przedsiębiorstwa oraz wchodzące w jego skład towary handlowe.
Uznając, że wartość otrzymanych towarów handlowych nie będzie stanowić kosztów uzyskania przychodów
jako remanent początkowy, zamierzał wycenić te towary i nie uwzględniać ich wartości przy ustalaniu
dochodu rocznego w remanencie końcowym. Zapytał ministra finansów, czy taki sposób będzie
prawidłowy.

Przedstawiając własne stanowisko, wyjaśnił, że skoro nabycie towarów handlowych nastąpiło w drodze
darowizny (nieodpłatnie), to ich wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów
prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem pomimo obowiązku ujęcia towarów w remanencie
początkowym (a towarów niesprzedanych na koniec roku podatkowego w remanencie końcowym) ich
wartość wynikająca z wyceny remanentów nie może być brana pod uwagę, przy ustaleniu dochodu
stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej
pozarolniczej działalności gospodarczej.

WAŻNE!



Towary otrzymane w darowiźnie podatnik ujmuje w remanencie początkowym i
końcowym, ale nie wpływają one na roczny dochód.



Darowane towary ujmuje się w spisie z natury aż do czasu ich sprzedaży lub likwidacji.

Ebook pobrany przez [e-mail]

14

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

Odpowiedź ministra
Minister finansów uznał stanowisko podatnika za prawidłowe w całości i odstąpił od uzasadnienia takiej
decyzji.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi

z 5 kwietnia 2013 r., nr IPTPB1/415-366/11-4/ASZ

Spis z natury trzeba wpisać do podatkowej księgi przychodów i
rozchodów

Przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy za grudzień przedsiębiorca nie uwzględnia różnicy
remanentowej.

Pytanie podatnika
Podatnik chciał na 1 stycznia 2013 r. sporządzić remanent początkowy, a na 31 grudnia 2013 r. remanent
końcowy.
Zapytał ministra finansów, czy przy zaliczce na podatek dochodowy za grudzień 2013 roku trzeba ustalić
dochód z uwzględnieniem różnicy remanentowej.

Zdaniem podatnika – tak.

Odpowiedź ministra
Stanowisko podatnika jest niewłaściwe. Wyjaśnił, że dochodem z działalności gospodarczej (zgodnie z art.
44 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: ustawa o PIT) stanowiącym podstawę
obliczenia zaliczki u podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów jest różnica
pomiędzy wynikającym z tych ksiąg przychodem i kosztami jego uzyskania. Jeżeli jednak podatnik na koniec
miesiąca sporządza remanent towarów, surowców i materiałów pomocniczych lub naczelnik urzędu
skarbowego zarządzi sporządzenie takiego remanentu, dochód ustala się według zasad określonych w art.
24 ust. 2 ustawy o PIT.

Na podstawie tego przepisu u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących
księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu
art. 14 ustawy o PIT a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu
końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych,
półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu
końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy
wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Organ podatkowy wskazał też w uzasadnieniu wydanej interpretacji, że na podstawie art. 24a ust. 1 ustawy
o PIT, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie,
wykonujące działalność gospodarczą, mają obowiązek prowadzić podatkową księgę przychodów i
rozchodów albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie
dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za
okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

Obowiązek przeprowadzenia spisu z natury oraz terminy jego przeprowadzenia wskazuje treść § 27 ust. 1
rozporządzenia w sprawie prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Na podstawie tego
przepisu podatnicy mają obowiązek sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych,
materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów
gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku

Ebook pobrany przez [e-mail]

15

Zamknięcie roku w interpretacjach podatkowych

podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany
wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą
sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie
zarządził naczelnik urzędu skarbowego (§ 27 ust. 2 rozporządzenia).

Terminy wpłaty zaliczek na podatek dochodowy wynikają z treści art. 44 ust. 6 ustawy o PIT. I tak zaliczki
miesięczne od dochodów pozarolniczej działalności gospodarczej, wpłaca się w terminie do 20. dnia
każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne podatnicy wpłacają do 20. dnia każdego miesiąca
następującego po kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni kwartał
roku podatkowego podatnik wpłaca w do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca
zaliczki za ostatni miesiąc lub odpowiednio kwartał, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży
zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 45 ustawy o PIT.

Zatem zaliczki za poszczególne miesiące – przy założeniu, że remanenty zostaną sporządzone tylko w dniach
1 stycznia oraz 31 grudnia – ustala się bez zastosowania różnicy remanentowej. Zasada ta dotyczy również
zaliczki za grudzień. Oran podatkowy podkreślił, że zmiana art. 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od
osób fizycznych, która nastąpiła 1 stycznia 2012 r. spowodowała, że zmieniony został termin wpłaty zaliczki
za ostatni miesiąc roku podatkowego, a nie sposób ustalenia dochodu będącego podstawą jej obliczenia.

Tym samym okoliczność, że stosownie do § 27 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi
przychodów i rozchodów, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury m.in.
na koniec każdego roku podatkowego, nie skutkuje obowiązkiem uwzględnienia tego spisu przy obliczaniu
zaliczki na podatek dochodowy za grudzień roku podatkowego

Jednocześnie w sytuacji przedstawionej we wniosku, w której podatnik podał, że w 2013 r. przeprowadzone
zostaną tylko remanenty w dniach 1 stycznia oraz 31 grudnia, przepisy dotyczące opodatkowania
podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie przewidują żadnej procedury ustalania wysokości zaliczki
na podatek dochodowy za grudzień w sposób inny, niż zgodny z metodyką wynikającą wprost z wyżej
cytowanych przepisów.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu

z 4 kwietnia 2013 r., nr ILPB1/415-72/13-2/IM

Masz jakieś pytania? Pisz na adres e-mail:

[e-mail]

Portal

www.experto24.pl

jest własnością Wydawnictwa Wiedza i Praktyka sp. z o.o.,

ul. Łotewska 9A, 03-918 Warszawa, Numer NIP: 526-19-92-256
Numer KRS: 0000098264 – Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie,
XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, wysokość kapitału zakładowego 200 tys. zł.
Centrum Obsługi Klienta: tel.: [phone], faks: 22 619 33 93,
e-mail:

[e-mail]

,

www.fabrykawiedzy.com

Wszelkie prawa zastrzeżone.

2HH0232 ISBN:

978-83-269-3459-9

Ebook pobrany przez [e-mail]