Zaburzenia odżywiania
Wykład 4
Zaburzenia odżywiania
– uwagi ogólne
Wieloczynnikowy mechanizm patogenezy i
etiologii
Czynniki osobowościowe
Czynniki biologiczne (genetyczne,
neurochemiczne, hormonalne)
Czynniki rodzinne
Czynniki społeczno-kulturowe
Jadłowstręt i bulimia mogą zmieniać obraz
kliniczny (może wystąpić upodobnianie się),
ale mają najczęściej inną etiologię.
1
Czynniki osobowościowe
Przy anoreksji:
Wysoki poziom aspiracji, niezależny od realnych możliwości
Wysoki poziom tłumionej agresji.
Perfekcjonizm, obsesyjność, wytrwałość
Skłonność do unikania urazów
Przy bulimii:
Impulsywność i labilność emocjonalna
Podatność na inne zaburzenia kontroli zachowań impulsywnych (skłonność do hazardu, nadużywanie leków, lekkomyślne znajomości)
Podobnie jak przy bulimii może występować
perfekcjonizm i obsesyjność
Czynniki biologiczne
W anoreksji wskazuje się na uwarunkowania
genetyczne (dziedziczność – do 60%),
nieprawidłowe funkcjonowanie neuroprzekaźników i neuromodulatorów oraz zaburzenia trzech osi
hormonalnych (trudno oszacować w jakim stopniu są to przyczyny, a nie skutki choroby)
W bulimii występują uwarunkowania genetyczne (dziedziczność –30-60%), istnieją dowody na spadek aktywności receptorów podwzgórzowych serotoniny, zaburzenia hormonalne występują, ale mają z reguły charakter wtórny
2
Czynniki rodzinne
Potwierdzono związek anoreksji z problemami w systemie rodzinnym na poziomie relacji między rodzicami i między osobą chorą i każdym z
rodziców z osobna. Wskazuje się na unikowe
sposoby rozwiązywania konfliktów, sztywność
relacji, posługiwanie się nadmiernym wiązaniem i blokowanie procesu uzyskiwania autonomii.
Badania wskazują na mniej specyficznych
nieprawidłowości w rodzinach z bulimią.
Rodzinne czynniki ryzyka w tym wypadku to:
chaotyczny model funkcjonowania sytemu
rodzinnego, rodzina rozbita, patologie w rodzinie (uzależnienia, zaburzenia kontroli impulsów) Czynniki społeczno-kulturowe
Wzrost zachorowalności na anoreksję wynika m.in. z tego, że społeczeństwa krajów
rozwiniętych silnie kształtują nawyki dietetyczne oraz promują model urody oparty na szczupłej sylwetce. Zachowanie kontroli nad figurą kojarzy się z sukcesem życiowym.
Bulimia również występuje w krajach dobrobytu; może stanowić próbę pogodzenia dwóch
dominujących tendencji kulturowych: do
nieograniczonej konsumpcji i do sukcesu
życiowego (wyobrażonego jako bycie szczupłym i zdrowym)
3
Zaburzenia odżywiania się wg
ICD-10 (F 50) - kryteria diagnostyczne
F 50.0 Jadłowstręt psychiczny
Spadek wagi lub brak przybytku wagi, prowadzący do masy ciała niższej co najmniej o 15% od oczekiwanej
Spadek wagi jest osiągany poprzez unikanie tuczących pokarmów oraz dodatkowo: wymioty lub ćwiczenia lub przyjmowanie leków (np. przeczyszczających)
Zaburzony obraz własnego ciała, samoocenianie się jako osoby otyłej, zaburzający strach przed przytyciem, który prowadzi do narzucania sobie niskiego progu masy ciała
Zaburzenia hormonalne (np. zanik miesiączkowania) DSM-IV uwzględnia dwa podtypy jadłowstrętu: restrykcyjny (stałe ograniczanie podaży kalorii) oraz bulimiczny (sporadyczne ataki objadania się i stosowanie środków przeczyszczających)
Kryteria diagnostyczne c.d.
F 50.2 Żarłoczność psychiczna
Nawracające epizody przejadania się (co najmniej 2 razy tygodniowo w ciągu 3 miesięcy)
Utrzymywanie się uporczywej koncentracji na jedzeniu i odczuwanie przymusu jedzenia
Przeciwdziałanie „tyciu” poprzez co najmniej jedną z metod: prowokowanie wymiotów, środki przeczyszczające, głodówki, leki obniżające łaknienie
Zaburzająca obawa przed otyłością, samoocenianie siebie jako osoby otyłej
Wg DSM IV epizody objadania się charakteryzują się jedzeniem w krótkim czasie (np. 2 godz) takiej ilości pokarmu, która dla większości ludzi byłaby za duża; jednocześnie występuje poczucie braku kontroli nad jedzeniem. Wyróżniono typ
„przeczyszczający” i „nieprzeczyszczający”.
4
Inne kategorie zaburzeń
odżywiania
Jadłowstręt psychiczny atypowy
Atypowa żarłoczność psychiczna
Przejadanie się jako reakcja na stres
(otyłość reaktywna)
Wymioty psychogenne
5