Ćwiczenie 4

Pakiet QNX Momentics IDE 4.7

Uruchamianie programów z maszyny wirtualnej systemu QNX.

Ćwiczenie

1. Uruchamiamy QNX na maszynie wirtualnej. Tworzymy w systemie QNX foldery / mnt/tmp – dla foldera TMP nadajemy prawa wykonywania x.

2. Udostępniamy folder naszego Workbench z QNXMomentics w Windows (przy zaawansowanych zabezpieczeniach – Narzędzia/Opcje/użyj prostego udostępniania - można wypróbować nadanie uprawnień dla użytkownika

_VMWare_user_

oraz

w

zabezpieczeniach

dodać/wyszukać

użytkownika

_VM_machine_user_ oraz nadać mu wszystkie prawa).

3. Wykonujemy udostępnienie poleceniem fs-cifs (jak w instrukcji ćw. 2 lub jak na poniższym rysunku, wykorzystując IP karty wirtualnej VMNet1 (lub VMNet8) (ipconfig w Windows). Treść polecenia fs-cifs w dzia-

łającej wersji zapisujemy w pliku o nazwie ud_qnx w katalogu bin, plikowi nadajemy prawo x dla właści-ciela ( roota). Odtąd na każdych zajęciach będziemy mogli łatwo uruchomić udostępnienie – wykonanie utworzonego pliku jako polecenia (z dowolnej lokalizacji):

ud_qnx

4. Sprawdzamy zwartość katalogu tmp – powinny tam się pojawić foldery naszych dotychczasowych projektów.

5. Wykonujemy działający program napisany w czasie poprzedniego ćwiczenia z lokalizacji projekt/x86/o:

./ projekt

6. Dopiero teraz uruchamiamy w terminalu agenta qconn i otwieramy środowisko QNX Momentics.

Przekształcenie procesu w inny proces

execl

Funkcja execl przekształca bieżący proces w inny proces o kodzie zawartym w pliku wykonywalnym fname, przekazując mu parametry arg0, arg1,arg2, itd.

execl(path/fname,arg0,arg1,...,NULL)

Ćwiczenie

1. W QNX Momentics napisać programy ex1 i ex2. W pierwszym z nich zastosować funkcję execl:

execl("/mnt/tmp/drugi/x86/o/ex2","tekst",10","20",NULL); Uzupełnić obydwa programy w odpowiednie komunikaty i akcje. Wykonać program w QNX z efektem jak na rysunku:

2. Wypróbować przekazanie argumentów do procesu ex2. W drugim programie wydrukować wartości argumentów w pętli, wykorzystując zmienną argc (liczba argumentów): int x;

printf("Liczba argumentów=%d\n",argc);

for (x=0;x<argc;x++)

{

printf("x=%s\n",argv[x]);

}

3. Zmodyfikować obydwa programy tak, aby jeden z argumentów określał liczbę przebiegów pętli w programie drugim. Zastosować konwersję typu danych (funkcja: int atoi(string s) ).

4. Wykonać program bezpośrednio na maszynie wirtualnej z terminala.

Zakończenie procesu

exit

Funkcja exit jest przeznaczona do normalnego zakończenia procesu. Zwraca procesowi macierzystemu kod za-kończenia, który może być przez niego zinterpretowany.

void exit( int status );

Zwykle status jest ustawiany na EXIT_SUCCESS, w przypadku normalnego zakończenia procesu lub ustawiany na EXIT_FAILURE w przypadku błędu.

wait

Funkcja wait umożliwia synchronizację procesów. W przypadku napotkania funkcji wait proces macierzysty oczekuje na zakończenie procesu potomnego (pierwszego, jeśli jest ich wiele) – wówczas dostępny jest status.

Wcześniejsze zakończenie procesu macierzystego niż potomnego spowodowałoby, że potomny straciłby swojego przodka. Funkcja zwraca PID procesu potomnego.

pid_t wait (int *status)

Gdy status jest różny od NULL, stan procesu potomnego jest wskazywany przez zmienną status. Istnieją makro, jak np. WIFEXITED(status), umożliwiające odczytanie informacji ze zmiennej status: 1 – jeśli normalne zakończenie procesu

0 - jeśli błąd

Ćwiczenie

1. Napisać program tworzący proces potomny funkcją fork. W procesie potomnym wykonać dłuższą akcję (np. 100-krokową pętlę). W procesie macierzystym zastosować funkcję wait i wypisać wartość statusu oraz identyfikatory procesu macierzystego oraz zakończonego procesu potomnego. Porównać wykonanie programu w przypadku braku funkcji wait.

2. Sprawdzić, i wyjaśnić dlaczego, jeśli w procesie potomnym będzie wykonywana pętla: for (x=5;x>-5;x--)

printf("x=%d\n",x);

to wykonane w procesie macierzystym instrukcje:

pid = wait(&status);

printf("KONIEC pid:%u status%i\n",pid,WIFEXITED(status)); zwrócą wartość statusu 1, natomiast pętla:

for (x=5;x>-5;x--)

printf("x=%d\n",1/x);

zwróci status równy 0.

Tworzenie procesów współbieżnych

spawnl

Funkcja spawnl używana jest do tworzenia nowych procesów, z możliwością wyboru trybu pracy procesu macierzystego, który może być zakończony, wykonywany współbieżnie lub z oczekiwaniem na zakończenie potomnego.

pid_t spawnl(int mode, char * path, arg0, arg1,..., argN, NULL) mode - tryb wykonania procesu: P_WAIT, P_NOWAIT, P_OVERLAY, P_NOWAITO, path – ścieżka z nazwą pliku wykonywalnego,

arg0 - argument 0 przekazywany do funkcji main tworzonego procesu. Powinna być to nazwa pliku wykonywalnego ale bez ścieżki,

arg1, ...argN – argumenty przekazywane do funkcji main tworzonego procesu.

Funkcja zwraca PID (typ pid_t lub integer) utworzonego procesu lub -1 gdy wystąpi błąd.

Tryby wykonania:

P_WAIT - proces czeka na zakończenie procesu potomnego

P_NOWAIT - proces potomny wykonywany jest współbieżnie

P_OVERLAY - proces bieżący zastępowany jest przez proces potomny

Ćwiczenie

Przetestować i wyjaśnić działanie poniższego programu. Wcześniej utworzyć program sp2 wykonujący pętlę o liczbie kroków zadaną parametrem funkcji spawnl. Wypróbować wszystkie trzy wersje trybów i wyjaśnić róż-

nice wykonania.

#include <stdio.h>

#include <process.h>

#include <sys/wait.h>

main(void){

int pid,i,res,status;

char buf[10];

//res=spawnl(P_WAIT,"/mnt/tmp/sp2/x86/o/sp2","sp2","10",NULL);

//res=spawnl(P_OVERLAY,"/mnt/tmp/sp2/x86/o/sp2","sp2","10",NULL);

//res=spawnl(P_NOWAIT,"/mnt/tmp/sp2/x86/o/sp2","sp2","10",NULL); if(res < 0) {

perror(""); exit(0);// wymuszenie zakończenia

}

for(i=1;i<10;i++) {

printf("Proces macierzysty - krok %d \n",i);

sleep(1);

}

pid = wait(&status);

printf("Proces %d zakonczony, status %d\n",pid,WEXITSTATUS(status));

}

Zwrócić uwagę na wykorzystanie funkcji perror.