Laboratorium Technik Komputerowych I, Inventor, ćw. 4
dr inż. Stanisław Skotnicki, mgr inż. Janusz Bonarowski (2006)
1
Tworzenie zespołu
Wstawianie komponentów i tworzenie wiązań między nimi.
0. Ustalenie aktualnego projektu
Projekt, w Inventorze, to plik tekstowy z rozszerzeniem .ipj, definiujący foldery
zawierające pliki i foldery z danymi zewnętrznymi, do których odwołuje się projekt.
Aby rozpocząć poprawną pracę z aplikacją należy najpierw zdefiniować nazwę i
położenie pliku projektu. Dokonujemy tego następująco:
• Kliknij ikonę Nowy i wybierz Projekty, patrz rys. 1.
Rys. 1. Definiowanie nowego projektu, przykładowe okno wyboru projektu
• Kliknij przycisk Nowy, na dole formularza, rys. 1.
• W oknie Kreatora projektu Inventor wpisz nazwę projektu, np. MECH, rys. 2
Laboratorium Technik Komputerowych I, Inventor, ćw. 4
dr inż. Stanisław Skotnicki, mgr inż. Janusz Bonarowski (2006)
2
• Kliknij przycisk
, aby wywołać okno Przeglądanie w poszukiwaniu folderu, rys. 2
• W oknie Przeglądanie w poszukiwaniu folderu wybierz folder przeznaczony do zajęć
własnej grupy C:\tkm\grxx, rys. 2.
• Kliknij w oknie Przeglądanie w poszukiwaniu folderu przycisk OK
• Kliknij w oknie Kreator projektu Inventor przycisk Zako
ńcz
Rys. 2. Określenie położenia pliku projektu
• Kliknij w oknie Wybierz plik projektu, na liście projektów, nowododany projekt MECH
• Kliknij najpierw przycisk Zastosuj, a później Koniec rys. 3.
Rys. 3. Wybór projektu
• Kliknij w menu Inventora Plik | Nowy i na zakładce Standard wybierz Standard.iam
i kliknij przycisk OK.
Laboratorium Technik Komputerowych I, Inventor, ćw. 4
dr inż. Stanisław Skotnicki, mgr inż. Janusz Bonarowski (2006)
3
1. Wstawienie pierwszego elementu – prowadnicy
Z lewego menu (Panel zespołu) wybieramy Wstaw komponent: prowadnica.ipt
Uwaga: Pierwszy wstawiony komponent jest nieruchomy.
Podczas wstawianiu komponentu pojawia się on natychmiast na ekranie, a jego
ewentualna druga kopia „trzyma się” kursora. Aby przerwać wstawianie i nie tworzyć
wielu prowadnic (więcej niż jednej prowadnicy) naciskamy ESC.
Prowadnica jest wstawiona i możemy ją oglądać z dowolnej strony korzystając z obrotu (F4).
2. Wstawienie pierwszej dźwigni
Z lewego menu (Panel zespołu) wybieramy Wstaw komponent: dzwignia1.ipt, klikamy w
dowolnym miejscu ustawiając dźwignię dość blisko prowadnicy.
Aby manipulować pojedynczym wstawionym komponentem należy wybrać z lewego menu
(Panel zespołu) pozycję: Przesuń komponent lub Obróć komponent.
Dobrą praktyką jest ustawienie montowanych detali możliwie blisko siebie w pozycji
zbliżonej do wymaganej pozycji pracy, bo Inventor wykonuje montaż najkrótszą drogą i przy
całkiem dowolnym ustawienie detali mogą powstawać błędy.
3. Wiązanie elementów
Aby odebrać elementom stopnie swobody wybieramy z lewego menu (Panel zespołu) pozycję
Wiązanie... W oknie dialogowym Wstaw wiązanie, rys. 4, na zakładce Zespół mamy
możliwość określenia, w ramce Typ - Typ wiązania (Zestawiający, Kątowy, Styczny
Wstawiający), a w ramce Rozwiązanie – dodatkowe szczegóły wiązania.
Rys. 4. Rozpoczynamy odbieranie stopni swobody
Zamierzamy włożyć kołek prowadnicy do otworu w dźwigni – czyli osie otworów muszą się
pokrywać. Wskażemy zatem kolejno oś otworu i oś kolka. Połączenie nastąpi, ale dźwignia
może przesuwać się jeszcze poosiowo. Aby odebrać jej tą możliwość skorzystamy z ramki
Rozwiązanie, wybierając w niej opcję Równolegle i wskazując jakie płaszczyzny mają być
równoległe. Płaszczyznami tymi są powierzchnia czołowa kołka i powierzchnia boczna
dźwigni. Klikamy je, rys. Można teraz uchwycić myszą dźwignię i obracać na kołku.
Rys. 5. Teraz obie powierzchnie leżą w jednej płaszczyźnie
i dźwignia nie może już przesuwać się poosiowo
Laboratorium Technik Komputerowych I, Inventor, ćw. 4
dr inż. Stanisław Skotnicki, mgr inż. Janusz Bonarowski (2006)
4
Druga metoda prostsza
Typ wiązania Wstawiający – zgrywanie okręgów.
Wskazujemy okręgi na czole kołka i wewnętrzny otworu. Dodatkowo klikamy
prawą ikonę w opcji Rozwiązanie i wybieramy Dopasowany.
4. Wstawienie suwaka
Z lewego menu (Panel zespołu) wybieramy Wstaw komponent i wskazujemy suwak.ipt,
klikamy w dowolnym miejscu ustawiając suwak dość blisko prowadnicy. Aby ustawić suwak
w pozycji zbliżonej do pozycji pracy posługujemy się opcjami Przesuń komponent lub
Obróć komponent z lewego menu (Panel zespołu).
5. Wiązanie suwaka i prowadnicy
Aby suwak nie odrywał się od węższej płaszczyzny prowadnicy narzucimy Wiązanie
Zestawiające tej płaszczyzny prowadnicy i wewnętrznej płaszczyzny suwaka, rys 6 i 7.
Rys. 6. Wybieramy płaszczyznę na prowadnicy
Rys. 7. Wskazujemy płaszczyznę na suwaku
Nie wystarczy jednak odebranie tego stopnia swobody, bo suwak może jeszcze przesuwać się
na boki, patrz rys. 8. Aby pozostawić jedynie możliwość przesuwania się wzdłuż prowadnicy
wstawimy jeszcze jedno Wiązanie Zestawiające, wskazując płaszczyznę boczną prowadnicy
i płaszczyznę boczną suwaka, rys.9 i 10
Rys. 8. Trzeba narzucić jeszcze jedno wiązanie – płaszczyznę boczną
Rys. 9. Wybór płaszczyzn prowadnicy
Rys. 10. Wybór płaszczyzn suwaka
Laboratorium Technik Komputerowych I, Inventor, ćw. 4
dr inż. Stanisław Skotnicki, mgr inż. Janusz Bonarowski (2006)
5
6. Wstawienie drugiej dźwigni
Z lewego menu (Panel zespołu) wybieramy Wstaw komponent i wskazujemy dzwignia2.ipt,
klikamy w dowolnym miejscu ustawiając dźwignię dość blisko suwaka.
Aby ustawić dźwignię w pozycji zbliżonej do pozycji pracy posługujemy się opcjami
Przesuń komponent lub Obróć komponent z lewego menu (Panel zespołu).
7. Wiązanie obu dźwigni
W tym celu wykorzystamy Wiązanie Wstawiające – pokazując oba otwory, rys 11.
Rys. 11. Wiązanie wstawiające dla otworów obu dźwigni
7. Wiązanie kołka na suwaku i dźwigni2
W tym uzyskania poprawnej pracy mechanizmu wstawimy Wiązanie Zestawiające
wskazując osie suwaka i otworu dźwigni2, rys 12 i 13..
Rys. 12. Wiązanie zestawiające,
wskazujemy oś otworu
Rys. 13. Wiązanie zestawiające,
wskazujemy oś kołka
Uwaga. Ponieważ inne wiązania dostatecznie już ograniczają parę dźwignia – suwak, to
wystarczy, że wprowadzimy jedynie ten typ wiązania – Wiązanie Zestawiające.