Dominacja/ Wysoki status i
Wiarygodność / Kompetencja
Atrakcyjność interpersonalna
sympatii
władza
Strategie kreowania
Strategie okazywania
Strategie autopromocji
Strategie ingracjacji
atrakcyjności
wysokiego statusu i władzy
interpersonalnej
• Używanie branżowego,
•
Atrakcyjny wygląd
•
Łamanie granic proksemicznych
• Atrakcyjny wygląd
skomplikowanego słownictwa
•
Uśmiech, utrzymywanie kontaktu
•
Zajmowanie dużej powierzchni,
• Posiadanie interesującego hobby,
• Czytanie/posiadanie branżowych
wzrokowego
odradzanie się od innych, szerokie
pasji
gazet i magazynów
•
Kreowanie podobieństwa
gesty.
• Bycie otwartym
• Niski głos, średnie tempo
•
Prawienie komplementów
•
Posiadanie drogich, markowych
• Lekka tajemniczość i
mówienia, wyraźna artykulacja, głośne
(najlepiej gdy dotrą one do
rzeczy – samochody, ubrania, dodatki.
niedostępność
mówienie.
komplementowanego z ust osoby
Zamieszkiwanie w drogiej okolicy, willa.
• Ciekawość innych
• Niewerbalne okazywanie spokoju
trzeciej)
Uprawianie drogiego hobby itp.
…
i pewności – otwarte pozycje,
•
Zgadzanie się z rozmówcą,
•
Marnotrawienie na pokaz :
spokojne gesty, pewny głos,
przytakiwanie
pieniądze, ale także czas.
zachowywanie kontaktu wzrokowego.
•
Proszenie o radę, pomoc
•
Świecenie odbitym blaskiem,
• Siedziba / gabinet ozdobione
•
Elementy dziecięcego wyglądu:
odcinanie się od osób stojących niżej w dyplomami i certyfikatami
duże, szeroko rozstawione oczy, mały
hierarchii
• Referencje
nos
•
Dominacja wizualna
• Strój zgodny z oczekiwaniami
•
Lekko pulchna sylwetka
•
Przerywanie innym
odbiorców – np. elegancki formalny
•
Celowe łamanie obowiązujących
strój dla prawników i nowoczesny
zasad
sportowy dla sprzedawcy w sklepie
rowerowym.
[Z kompetencją są silniej kojarzone kolory ciemne niż jasne. Kolory jasne sprzyjają kreowaniu wizerunku osoby
sympatycznej.]
• Posiadanie gadżetów
kompetencji: okulary, teczki,
terminarze.
• Podkreślanie trudności przed
wykonaniem zadania
• Inscenizacje kompetencji
• Wiek
Kierowanie wrażeniem można uznać za formę komunikacji. Stosując różne narzędzia przekazuję partnerom interakcji informacje na temat tego, jak chcę być postrzegany, jak oceniam swoją pozycję, czym się zajmuję, co jest dla mnie ważne itp. itd. Stąd tak istotne jest ciągłe odwoływanie się do kategorii kontekstu. Chcemy wydawać się sympatycznymi dla określonych osób, kompetentnymi w konkretnych oczach. Wizerunek nigdy nie jest tworzony w społecznej próżni.
Co z tego wynika?
1. Nie ma uniwersalnych zasad i strategii, a już tym bardziej, konkretne pomysły realizacji tych strategii nie mogą być swobodnie polecane każdemu i w każdych okolicznościach. Np. w przypadku lekarza zbyt młody wygląd nie będzie wspomagał wrażenia wiarygodności, co innego w przypadku pracownika kreatywnego agencji reklamowej.
2. Kierowanie wrażeniem jest bardziej skomplikowane niż mogłoby się wydawać. Publiczności są różne, wymiary wizerunku od siebie niezależne. Np.
czy młody wiek lekarza wspomnianego w poprzednim punkcie zawsze będzie elementem negatywnym? Nie. Jeśli lekarz ten był wybitnie zdolnym studentem, ukończył z wyróżnieniem prestiżową szkołę, ma już na swoim koncie sukcesy zawodowe, skuteczne komunikowanie tego (np. dzięki dobrze urządzonemu gabinetowi) w połączeniu z młodym wiekiem spowodują, że będzie on uważany za bardzo atrakcyjnego, a także wybitnego.
3. W zależności od uwarunkowań społecznych i kulturowych wysyłane przez kogoś sygnały mogą zostać różnie odczytane. Amerykańska otwartość i optymizm w Japonii mogą zostać odczytane np. jako brak kultury i umiejętności zachowania się.
4. Wymienione w powyższej tabeli strategie są tylko przykładem możliwych działań i nie wyczerpują arsenału autoprezentacyjnych środków.