130.Zmiany popromienne w kwasach
nukleinowych
Główne możliwe zmiany to: pojedyńcze
pęknięcia, podwójne pęknięcia, powstawanie
wiązań międzycząsteczkowych ( zszywek )-
tworzą się chimery białkowe.
Efekt zależy od: uwodnienia cząsteczki,
stężenia kwasu nukleinowego, siły jonowej,
temperatury. Znaczenie maja tutaj rodniki:
1. hydroksywodoropirymidylowy
2. hydroksywodoronadtlenowopirymidylowy
Wolne rodniki chętnie atakują kwasy
nukleinowe. Głównymi wolnymi rodnikami,
które atakują kwasy nukleinowe są
uwodniony elektron, rodnik wodorotlenowy i
rodnik wodorowy.
Wywołane zmiany zależą od uwodnienia
cząsteczki  im więcej rodników powstaje w
pobliżu cząsteczki kwasu, tym gorzej, od
stężenia  tak samo jak w przypadku białek,
od siły jonowej i temperatury. Tak jak w
przypadku białek w kwasach nukleinowych
może zachodzić wewnątrzcząsteczkowy
przepływ energii, co w kwasach
nukleinowych jest jeszcze prostsze, ze
względu na charakterystyczną, bardziej
wydłużoną budowę oraz układ sprzężonych
wiązań podwójnych. Oprócz tego, że są
wrażliwe na rodniki powstałe z radiolizy
wody, same cząsteczki kwasów
nukleinowych, a zwłaszcza zasady są
wrażliwe na promieniowanie jonizujące i
reakcje z rodnikami, przez co mogą same
tworzyć rodniki  slajd.
Powstanie rodników 
hydroksywodoropirymidylowych  powoduje
reakcje kwasu nukleinowego z różnymi
cząsteczkami, co w efekcie prowadzi do
zniszczenia danej zasady i uszkodzenie
struktury kwasu.