Biskup Mostaru o objawieniach
Medjugorje: biskup Mostaru o rzekomych objawieniach

Wywiad z biskupem Mostar-Duvno Ratko Perić opublikowany w biuletynie diecezji
Mostar-Duvno, „Kościół na skale” nr.4/2006, str. 22-24, po jego wizycie Ad Limina
od 23-28 luty 2006

Cnak: Jakie są wrażenia waszej ekscelencji po pierwszym spotkaniu z
Papieżem?

Biskup: To było moje pierwsze z nim spotkanie jako papieżem, ale nie pierwsze z
Josephem Ratzingerem, który poprzednio był Kardynałem Prefektem Kongregacji
Doktryny Wiary. Poprzednio było wiele takich spotkań, szczególnie wraz z biskupem
Żanićem, dotyczących problemów które wciąż są ciężarem dla naszej diecezji.
Jednym z asystentów ds. Papieskich prywatnych audiencji jest nasz ksiądz Petar
Rajić, którego rodzice pochodzą z Doljani, parafii w Draćevo w diecezji Trebinje-
Mrkan. On prowadzi przybywających przez cały protokół: wejście, pozdrowienia,
zdjęcia, zakończenie i wyjscie. Każdy biskup ma 15 min. na osobiste spotkanie z
papieżem. Ja osobiście wręczyłem Ojcu Świętemu pismo „Ku pamięci” na
pojedynczej kartce papieru zawierające 3 radosne i 3 mniej radosne wydarzenia w
naszej diecezji. On przeczytał tekst i odniósł się do pewnych punktów zadając
pytania i komentując je.

Cnak: Co ks. biskup wspomniał jeżeli chodzi o radosne wydarzenia?

Biskup: Radosne wydarzenia to po pierwsze duszpasterskie i liturgiczne życie w
naszej diecezji Herzegovina, szczególnie uczestnictwo we Mszy Św., sakramentalna
spowiedź, I Komunia Św., szczególnie wśród młodych ludzi. Chociaż jesteśmy
grzesznikami, to jednak żałujemy i pokutujemy.

Po drugie, liczba uczestników katechez w szkołach i parafiach. Katecheza jest
nauczana w szkołach przez 45 księży diecezjalnych, 53 franciszkanów, 53 siostry
zakonne, oraz 58 świeckich, co daje imponujący rezultat 200 katechetów na około
30000 uczniów.

Po trzecie, diecezja i męskie oraz żeńskie powołania. W naszej diecezji jest 105
ksieży diecezjalnych, z których 30 posługuje poza Hercegoviną. Jest też około 115
księży zakonnych oraz 160 sióstr zakonnych na terenie diecezji. Na obecny moment
nie odczuwamy braku personelu do naszych kościelnych zadań, biur czy tez
obowiązków parafialnych. Mamy również kandydatów (15 diecezjalnych i 20
Franciszkanów) w seminariach (oczywiście nie jest to liczba którą mieliśmy w

przeszłości), ale na czas obecny i bliską przyszłość nie musimy się martwić.

Po czwarte: przebudowa i budowa nowych budynków kościelnych. Pomoc
otrzymywana od naszych ofiarodawców lokalnych i zagranicznych jest powodem do
radości i wdzięczności. Można było zobaczyć radość na twarzy Papieża z powodu
kwitnącego kościoła.

Cnak: A co ks. biskup wspomniał jako mniej radosne wydarzenia ?

Biskup : W tym przypadku było kilka punktów do omówienia. Ponieważ
napotykamy wiele trosk, nasze krzyże również się mnożą. Przede wszystkim ciągle
mamy bolesną sprawę Hercegoviny, chociaż zmniejszoną w porównaniu z
przeszłością. Ja wspomniałem Ojcu Św., w Sekretariacie Stanu oraz Kongregacji że
mamy trzy kategorie „braci mniejszych” (franciszkanów), pierwsza to Ci którzy są
legalni, poprawni, współpracujący religijnie, którzy mają pełną zgodę i kanonicze
uprawnienia aby posługiwać duszpastersko na terenie diecezji Mostar-Duvno, Dzięki
Bogu w tej kategorii jest 90 osób.

Druga kategoria to grupa która odmówiła podpisania „Deklaracji Posłuszeństwa”,
która została napisana przez Kurię Generalną Franciszkanów w Rzymie oraz
Diecezję Mostar i zatwierdzona przez Kongregację ds. Ewangelizacji. Jest 25
franciszkanów na terenie Hercegoviny, którzy nalezą do tej kategorii i nie mają
uprawnień do spowiadania i nauczania, spowodowane jest to przez ich własne błędy i
ich własną odpowiedzialność. Mamy nadzieję że pójdą za przykładem większości
braci zakonnych i podpiszą Deklarację.

Trzecia kategoria odnosi się do 9 członków, którzy nie tylko są nieposłuszni, ale
którzy zostali wykluczeni z zakonu i suspendowani ze sprawowania sakramentów,
spowodowane to zostało na ich własną odpowiedzialność i przez ich błędy.
Zachowują się oni jak gdyby nic się nie stało i uzurpowali sobie 5 parafii
kontynuując tworzenie zamętu i chaosu kościelnego również w kilku innych
parafiach. Łącznie z przynależnościami które zgromadzili dla siebie, stworzyli
schizmę. Oddział który nie jest tyle schizmą intelektualną co jest bardziej natury
wpływowej

Ci wierni na przykład nie akceptują „Don Luke” ale tylko „Fra Luke”, nie ważne jak
często Generał Zakonu Franciszkanów oznajmia że ten Fra Luke nie jest już
Katolickim Franciszkaninem i wbrew temu, że został wykluczony z Zakonu za swoje
ustawiczne nieposłuszeństwo i schizmatyczną postawę wobec papieża, Kurii
Generalnej Zakonu, oraz lokalnego Kościoła. Cokolwiek tych 9 robi, jest robione
nielegalnie lub sprzecznie z kościołem i dlatego też sakrament spowiedzi,
bierzmowania i małżeństwa które sprawują są nieważne. Wszystkie dokumenty
Kościelne które wydają są nielegalne i nieważne, gdyż nie mają do tego uprawnień.

Oni założyli własne stowarzyszenie. przez które chcą naciskać tych
odpowiedzialnych w kościele aby postępowali według ich nieposłuszeństwa i
schizmy.

Cnak: Jaka była odpowiedź Watykanu? Jak można rozwiązać ten kryzys? Mówi
się o Porozumieniu między Świętym Biskupstwem a Bośnią-Hercegoviną. Czy
takie Porozumienie pomoże w rozwiązaniu tych anomalii?

Biskup: Wierzymy że takie anomalie nie będą trwały na zawsze. Wielkim krokiem w
rozwiązaniu tego problemu, było zdecydowanie zarówno Generalnej jak i
Prowincjonalnej Kurii Franciszkanów aby publicznie i deklaratywnie oddzielić się od
tych księży, którzy zostali wydaleni z Zakonu, pomijaj ac fakt że noszą
franciszkańskie habity i głoszą przynależność do franciszkańskiego ruchu, podczas
gdy ciągną korzyści z zajmowanych parafii i rejestrów kościelnych.

Prawo w sprawie wolności religii i prawny status Kościoła i społecznosci religijnych,
jak również przyszłe porozumienie ze Świętym Biskupstwem, na pewno pomorze w
tej sprawie, ponieważ nikt nie chce aby żywy organizm Kościoła był niszczony przez
wirus, który powinien być wyleczony i wyeliminowany.

Cnak: Kilka gazet napisało że ten papież odwiedził Medjugorje incognito wtedy
gdy był kardynałem i że przygotowuje do uznania Medjugorje za sanktuarium,
czy dotknął ks. biskup tego tematu?

Biskup: Tak, i napisałem oraz rozmawiałem z Ojcem Św. O tym. On się tylko
zaśmiał zaskoczony tą informacją. Jeżeli chodzi o wydarzenia w Medjugorje nasze
stanowisko jest dobrze znane: nie ma ani jednego dowodu że te wydarzenia dotyczą
nadnaturalnych objawień. Dlatego tez z punktu widzenia Kościoła nie są dozwolone
żadne pielgrzymki które przypisywałyby prawdziwość tym rzekomym objawieniom.
Ojciec Św. powiedział mi : my w Kongregacji zawsze zapytujemy się jak
którykolwiek wierzący może akceptować jako prawdziwe, objawienia które są
codziennie przez tyle lat ? Czy one ciągle są codziennie ? Odpowiedziałem:
Codziennie Ojcze Św., dla jednego w Bostonie, dla drugiego blisko Mediolanu, i
jeszcze inne w Krehin Gradac (Hercegovina), i wszystko jest robione pod protokołem
„objawień w Medjugorje”. Aż do teraz było 35000 „objawień” i nie widać końca.

Papież następnie kontynuował: Poprzednia Konferencja Biskupów byłej Jugosławii
wydała oświadczenie o „ non constat de supernaturalitate” (nie stwierdzono jako
nadnaturalne), (chociaż BCY nie użyła tej szczególnej formuły, to ciągle
stwierdzenie „Według badan przeprowadzonych do tej pory, nie może byc
potwierdzone że te wydarzenia dotyczą nadnaturalnych objawień” koresponduje z
tradycyjną formułą używaną w tych przypadkach). Czy obecna Konferencja
Biskupów Bośni-Hercegoviny albo Konferencja Biskupów Chorwacji potwierdziła

poprzednią deklarację ?

Odpowiedziałem: Nie było wspólnego potwierdzenia, ale każdy biskup
indywidualnie kiedy mówi o tej sprawie odnosi sie do Deklaracji. Dodałem że
zostałem wysłany do Mostaru w 1992 i że śledziłem wydarzenia od początku, i od
ostatniej deklaracji Biskupów w 1991 aż do teraz nic co miałoby jakieś znaczenie nie
zostało zmienione, nic nowego sie nie wydarzyło, ani nie zaistniały nowe elementy
które zmieniłyby znaczenie wydarzeń. W mojej opinii, z licznych lokalnych faktów,
jest oczywiste że te wydarzenia mogą być określone nie tylko jako „ nie stwierdzono
jako nadnaturalne” co znaczy: nie jest pewne że te wydarzenia dotyczą
nadnaturalnych objawien, ale również jako „stwierdzono nie nadnaturalne” co
znaczy: jest pewne że te wydarzenia nie dotyczą nadnaturalnych objawień. Liczne
absurdalne przekazy, nieszczerość, falsze, i nieposłuszeństwo związane z
wydarzeniami i „objawieniami” w Medjugorje od samego początku. Wszystko to
obala jakiekolwiek twierdzenia o prawdziwości. Duże naciski przez odwołania były
zrobione aby wymusić uznanie prawdziwości prywatnych objawień, ale nie zostało
to zrobione przy użyciu przekonywujących argumentów opartych na prawdzie, ale
poprzez własną pochwałę osobistych nawróceń, i przez takie stwierdzenia jak „czuję
się tam dobrze”. Jak to może kiedykolwiek być wzięte za dowód prawdziwości
objawień.?

W końcu Ojciec Św. Powiedział: My w Kongregacji uważamy że księża powinni
służyć tym wiernym którzy pragną Spowiedzi i Komunii Św., „pomijając pytanie o
prawdziwość objawień”

W Kongregacji ds. Doktryny Wiary, są szczególnie zatroskani schizmą w naszym
lokalnym kościele. Lokalna grupa ex-franciszkanów przedstawia się jako prawdziwi
franciszkanie, wprowadzając w błąd wiernych, szkoląc ich w niekościelnym duchu
( brak jedności ), nieważnie sprawując dla nich sakramenty, i niszcząc jedność
nauczania, sakramentów, praworządności. A wszystko to służy walce o ich własne
prawa przeciwko ogólnie przyjętym prawom Kościoła.

W Kongregacji zasugerowano aby lokalny biskup śledził wydarzenia w Medjugorje i
wysyłał sprawozdania tak jak to było robione do tej pory. Z mojego spotkania,
wyniosłem wrażenie że te „prywatne objawienia” są uważane za na tyle prywatną
sprawę i prywatny interes, że nie zasługują na większą uwagę ze strony Stolicy
Apostolskiej, jak to jest pożądane przez licznych petentów i żądnych sensacji
dziennikarzy.

Tłumaczenie z oficjalnej strony diecezji Mostar – Duvno

http://www.cbismo.hr/