Sokrates
Sokratesie  filozofie Wielki,
Twoje niezwykłe myśli zna ludzkość  tej pięknej planety,
Tylko jest pewne  ale&
I pewne, pewne  niestety&
Że - wszystko  co nie szeleści namoną,
I nie świeci  choćby kłamanym  złotem,
Nie jest niczego warte,
I szkoda nań  ludziom  atłasu,
Ale najbardziej jest szkoda   drogocennego czasu& 
Bo ludzkość kocha znoje,
I kocha lepkie poty,
Dla niej filozofia  to czyste, czyste głupoty,
Ona tylko czuje głód seksu i pusty żołądek,
I na tym oparła  cały  od podstaw  świata porządek,
A potrzeby mózgu dla niej nie istnieją,
I dlatego z ciebie śmieli się i śmieją,
A w końcu postawili przed tobą cykutę,
Aby zamknąć ci usta,
Które prawdę i piękno w Atenach głosiły,,
Nie bacząc żeś w jednej szacie, a bose nogi,
Po krętych uliczkach  ciebie  tam, tam nosiły&
Za to ja pamiętam, że lubisz żółte , żółte kwiaty&
I nie dziwota, bo żółty kolor  to słoneczne, słoneczne światy&
Dlatego dziś - tobie - żółte róże składam&
A twoją mądrość  Sokratesie - światu rozpowiadam&
I. Iwańska
Warszawa 8-12-2014r.