Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara,

a Bogu to, co należy do

Boga.

Dwudziesta dziewiąta niedziela zwykła

16 października 2011 r.

Iz 45, 1. 4-6; Ps 96;1 Tes 1, 1-5b; Mt 22, 15-21

Ewangelia według św. Mateusza

Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie.
Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby
Mu powiedzieli: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej
w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na
osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek
Cezarowi, czy nie?»
Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: «Czemu Mnie wystawiacie na próbę,
obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową!» Przynieśli Mu denara. On ich
zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas
rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to,
co należy do Boga».

W

szechmogący, wieczny Boże, zachęcony przez Pana Jezusa, oddaję

Ci siebie i wszystko, co posiadam, bo to wszystko mam od Ciebie.
Nigdy nie chcę wejść na przewrotną drogę obłudy i wystawiania na
próbę swego Stwórcy. Dziękuję za dar rozumu i zmysłów, dzięki
którym mogę rozpoznawać prawdę, dobro i piękno. Wiem, że zmysły
są

ograniczone

i mogą mnie wprowadzić w błąd, dlatego oddaję je Tobie i łączę ze
świętą wolą prowadzącą świat do zbawienia. Spraw, aby nasza wola
była zawsze Tobie oddana bo Ty, Panie, masz lepszy ogląd całości
spraw świata. Poza Tobą nie ma boga i wartości, które by można
postawić wyżej.
To Ty wzbudzasz przez pokolenia wierne sługi i przez nich, słabych,
realizujesz Swoje wielkie plany. Ja zaś widzę tylko częściowo
i to jeszcze od innej strony. I chociaż trudno mi przyjąć, że to Twoja
Opatrzność czyni, jednak przyjmuję wszystko w duchu uległości wiary.
Do takiej właśnie postawy wzywasz dzisiejszej niedzieli przez proroka
Izajasza. Oto ze względu na wybranych Jakuba, Izraela, wspomniałeś
na uciemiężonych i przez króla Cyrusa objawiłeś Twoją chwałę. I nam,
współczesnym, też należy tak mocno przypominać: Ja jestem Pan i nie
ma innego. Poza Mną nie ma boga. Tracąc z oczu tę prawdę, gubię się
w zabawkach tego świata.

Ty zaś, Ojcze miłosierny, wybierasz, uzdalniasz i posyłasz, mówiąc:
Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano od wschodu
słońca aż do zachodu, że beze Mnie nie ma niczego. Kiedy stawiasz mnie w
obliczu takiej prawdy, jakże pokornieje moje serce i skłania się do
dziękowania
za wszystko.
Św. Paweł poucza, że jesteśmy przez Ciebie umiłowani, co wzmacnia moją
nadzieję i dodaje mi odwagi w rozmowie ze Stwórcą. Razem
z Apostołem dziękuję za dzieło wiary, ... trud miłości i ... wytrwałą nadzieję,
w Panu naszym Jezusie Chrystusie. Tobie, Ojcze, zawdzięczam to bogactwo
duchowe. Bądź więc uwielbiony w każdym ochrzczonym, a szczególnie
w nauczycielach wiary i moralności.
W tym miejscu wspominamy rodziców, dziadków, uczących robić znak
krzyża świętego i codziennego pacierza. Następnie katechetów,
spowiedników, rekolekcjonistów i wszystkich ojców duchowych, będących
żywym głosem Twojego słowa, kierowanego dla pouczenia i ku nawróceniu.
Wynagródź ich trud i błogosław temu, co zasiali w naszych duszach. Amen.

o. Rajmund Guzik O. Cist.

Różaniec pomaga być

mocnymi w wierze, stałymi

w miłości i radosnymi

i wytrwałymi w nadziei.

Jan Paweł II