Św. Marek Ewangelista

jest pochodzenia

żydowskiego. Jego

matka, Maria, była

zamożną kobietą

jerozolimską. Posiadała

obszerny dom, w

którym gromadzili się

pierwsi chrześcijanie.

Istnieje przekonanie, że

w tym właśnie domu

odbyła się Ostatnia

Wieczerza Chrystusa z

Apostołami. Dlatego

żaden
z Ewangelistów nie

znał tego domu tak

doskonale jak Marek.

Św. Marek

Ewangelista jest

autorem Ewangelii

wg. Św. Marka

uważanej za

najstarszą
i jednocześnie

najkrótszą spośród

Ewangelii. Był

kuzynem św. Barnaby
i towarzyszem św.

Pawła,
a później św. Piotra.
Zgodnie z relacją

Papiasza wiernie

spisał głoszone przez

św. Piotra nauki.

Księgi Nowego

Testamentu nazywają go

Markiem, Janem a także

Janem Markiem.

Tradycyjnie wszystkie te

osoby są utożsamiane ze

św. Markiem, który wraz

ze św. Barnabą

towarzyszył św. Pawłowi

w jego pierwszej podróży

misyjnej, z której jednak

zawrócił w Berdze.

Wyruszył później z

Barnabą na Cypr. Wiemy

o jego pobycie w Rzymie

wraz ze św. Piotrem i św.

Pawłem, kiedy to

prawdopodobnie między

rokiem 60 a 70 spisał

swoją Ewangelię.

W ikonografii
atrybutami
świętego są: księga,
lew ze skrzydłami u
stop, drzewo figowe
i zwój.
Ubrany w strój
biskupi rytu
zachodniego. Patron
pisarzy, notariuszy
i murarzy.

Św. Marek to Patron
Wenecji. Istnieją
podania, według których
Wenecjanie
w IX wieku przewieźli
relikwie św. Marka
z Aleksandrii do swojego
miasta.
Ku jego czci wybudowali
tam wspaniały kościół.
Jest to bazylika
katedralna patriarchy
Wenecji, wciąż
podziwiana przez
turystów z całego
świata.

Św. Marek jest
Patronem Reichenau.
Wyspa Reichenau na
jeziorze Bodeńskim
także cieszy się
specjalnym kultem
św. Marka. Podstawą
tego kultu są również
relikwie Świętego
Ewangelisty, które
z czcią
przechowynane są w
specjalnym
relikwiarzu.

Nieznany jest koniec
życia świętego
Marka. Niezbyt
pewna tradycja
przekazuje, że zginął
śmiercią męczeńską
za panowania
cesarza Trajana przez
włóczenie go po
ulicach Aleksandrii.
Kościół zachodni
wspomina świętego
Marka 25 kwietnia.

Imię Marek jest
pochodzenia
łacińskiego, od
imienia boga
wojny Marsa.
Oznacza: wielki
wojownik,
należący
do Marsa. Imię to
w Polsce częściej
występuje od XIII
wieku.