Droga Zbawienia

Droga Krzyżowa
Jezusa Chrystusa

Biblia mówi:



„Albowiem Bóg tak umiłował świat,

że Syna swego Jednorodzonego dał,

aby każdy kto w Niego wierzy nie

zginął, ale miał życie wieczne”

(J 3,17 )



Gdyby ktoś nie zrozumiał i nie

zapamiętał nic więcej z całej

Ewangelii to wystarczyłoby to jedno

zdanie

Zbawienie przyszło za wielką
cenę



Czasami ludzie zadają pytanie: jak
Ojciec mógł być tak okrutny, że
Syna swego dał na śmierć, przecież
dla Ojca to największa strata?



Ale taka jest Miłość, daje wszystko



Bóg tak ukochał człowieka, że Syna
swego dał, aby nikt Go w tej miłości
do człowieka nie prześcignął

Tajemnica Jezusa



Zanim był Krzyż, był Ogród Oliwny,
w nim modlitwa z krwawym potem
aż do słów: „Ojcze nie moja, ale
Twoja wola niech się wypełni”



Ponad siebie, ponad własną Matkę
Jezus postawił wolę Ojca. Dlatego
wszystko co dzieje się potem już tak
bardzo Go nie dotyka

I. Sąd na Jezusem

Bóg przed sądem człowieka



Kiedyś pierwszy człowiek odrzucił

Boga w raju idąc za podszeptem

szatana. Chciał być pierwszy, chciał

sam decydować o tym, co jest

dobre, co złe



Teraz naród wybrany – naród Boga -

odrzucił Syna Bożego stawiając Go

przed sądem Piłata – okupanta i

poganina

Ten sąd ciągle trwa



Powtarza się codziennie, ile razy

mówię źle o drugim człowieku,

powtarza się sąd nad Jezusem



Nad Jezusem obecnym w każdym

człowieku od momentu chrztu

świętego



Ile razy nie wyznaję mojej wiary,

rezygnuję z modlitwy, odrzucam

przykazania, wydaję sąd…

II. Krzyż przyjęty z miłością

Adam odmówił posłuszeństwa
Bogu…



Jezus przyszedł na świat, podjął

Drogę Krzyżową, aby przez swoje

posłuszeństwo naprawić to, co

pierwszy człowiek stracił przez

swoje nieposłuszeństwo



Krzyż to dwie belki drewna, znak

haniebnej śmierci przeznaczonej dla

zdrajców i niebezpiecznych dla

społeczeństwa

Szanujący się Rzymianie nie
wymawiali tego słowa, nie
wypadało



A Jezus sam dobrowolnie podejmuje
Krzyż, podejmuje go z miłością



Bierze Krzyż, bo kocha Ojca w
niebie, bo kocha ciebie i mnie



Na miłość można odpowiedzieć
tylko miłością, nie można być
obojętnym, trzeba zrobić coś dla
Jezusa, trzeba zrobić coś dla siebie

III. Upadek pod Krzyżem

Droga nie była łatwa



Droga ciągle pięła się pod górę



Ciało skatowane przez biczowanie
bolało okropnie, upływała krew i
Krzyż stawał się coraz cięższy



Rozwścieczony tłum domagał się
widowiska, ciskał piasek, kamienie i
obelgi



Na dodatek wszyscy się śpieszyli

Jezus upadł



Upadł tak jak upada się pod
ciężarem, kiedy ciężar jest zbyt
duży, kiedy brakuje sił



Ten upadek to dodatkowy ból, ale
trzeba iść dalej, więc Jezus wstaje



Ja też nie mogę pozostać w upadku,
każde powstanie daje nową nadzieję

IV. Miłość Matki

Maryja była z Jezusem zawsze



Przyjęła Go pierwsza w chwili
Zwiastowania przez Anioła Gabriela



Cierpiała niezrozumienie Józefa i
swoich najbliższych



Rodziła Go w opuszczeniu, za
miastem Betlejem w drodze, w
czasie spisu ludności



Uciekała z Nim do Egiptu

Szła za Nim w duchu wiary



Szukała Go, gdy będąc Dzieckiem
pozostał w Świątyni Jerozolimskiej



Wiedziała, że trzeba Go słuchać w
Kanie Galilejskiej



Słuchała o Nim różnych rzeczy w
czasie publicznej działalności



Teraz była z Nim w czasie drogi na
Ukrzyżowanie

V. Pomoc Szymona

Szymon miał swoje życie



Być może wracał po pracy z pola,

cieszył się, że wszystko już gotowe

na święta



Tymczasem ten dziwny pochód na

Golgotę i przymus żołnierza,

znienawidzonego okupanta



A jeśli ktoś go zobaczy z tym

Krzyżem to wszyscy będą mówić, że

Szymona ukrzyżowali

Trudna pomoc



Pomóc temu Skazańcowi to znaczy
przyśpieszyć Jego drogę na miejsce
kaźni, skrócić Jego życie



Jezus przyjmuje i tę wymuszoną
pomoc



Błogosławi Szymonowi, błogosławi
jego synom, którzy później zostają
biskupami w Kościele

VI. Chusta Weroniki

Wiele było kobiet w Jerozolimie



Właściwie nie musiały przychodzić

na święta, ale towarzyszyły swoim

rodzinom



Każda miała na głowie białą chustę i

jeszcze kilka na zapas



Ale tylko Weronika miała odwagę

podejść do Jezusa i otrzeć Mu twarz,

przynajmniej na tyle ulżyć, na tyle

być z Nim w cierpieniu

Jezus nagrodził ten uczynek



Na białej chuście zostawił wizerunek
swej twarzy, prawdziwe oblicze



Tradycja nadała jej imię Weronika –
„Wera ikon” - „Prawdziwe Oblicze”



Od momentu chrztu każdy z nas
nosi w sobie oblicze Chrystusa



Być chrześcijaninem to znaczy
ukazywać światu Oblicze Chrystusa

VII. Kolejny upadek

Im dalej, im wyżej



Tym trudniej, tym bardziej brakuje
siły



I wzmaga się ból



Jezus znowu upada



I znowu wstaje, by iść dalej



Tak wiele kosztowało Boga nasze
odkupienie, bo tak bardzo nas
umiłował

VIII. Pocieszenie dla niewiast

Kobiety stały i płakały nad Nim



Jezus je zobaczył, nadłożył drogi,
żeby do nich się zbliżyć



Mówi się, że łzy są oznaką słabości,
ale łzy oczyszczają, pomagają
wszystko lepiej widzieć



Dlatego Jezus mógł do nich
powiedzieć: „Nie płaczcie nade Mną,
ale nad sobą i nad synami waszymi”

I dalej…



„Bo jeżeli z zielonym drzewem to
czynią, to cóż się stanie z uschłym”



On był Synem Bożym, zielonym
drzewem, pełnym życia



A nasze życie osłabiają grzechy



To co, najlepsze dla nas to
pokutować za grzechy i odnawiać
swoje życie przez czyny miłości

IX. Upadek przed szczytem

Ostatni upadek



To jakby pożegnanie z ziemią, która
przez tyle lat nosiła, karmiła



A teraz na koniec przyjmie w swoje
ramiona martwe ciało



To przypomnienie, że ziemia jest
święta, jest własnością Boga, że
zawsze trzeba ją szanować



Bo musi jej starczyć dla wszystkich

X. Odarcie ze wszystkiego

Szata Jezusa



Tunika cało dziana, którą pewnie
zrobiła Maryja jeszcze w Nazarecie



Takie szaty nosili Mojżesz i Aaron



Takie szaty nosili arcykapłani



Tej szaty nie wolno było rozrywać



Uszanowali to poganie nie dzieląc
jej, ale rzucając o nią losy

Szata Jezusa



Jest symbolem jedności Kościoła



Poganie nie podzielili szaty Jezusa, a

myśmy podzielili Kościół

Chrystusowy



Ciągle dzielimy go naszą pychą,

egoizmem, grzechami



„Jezus umarł na Krzyżu, aby

rozproszone dzieci Boże zgromadzić

w jedno”

XI. Przybicie do krzyża

Przybijanie do Krzyża



To nie tylko rozrywający ból w
rękach i nogach



To duszenie się z powodu ucisku
klatki piersiowej



To roje much i dzikich ptaków



To bezmyślny tłum, który zamiast
współczucia ciągle rzuca wyzwiska i
obelgi

Ostatnie kuszenie



„Jeżeli jesteś Synem Bożym, zstąp z
Krzyża, a wtedy Ci uwierzymy”, lżyli
Go stojący pod Krzyżem



Ponieważ był Synem Bożym nie
zstąpił, pozostał na Krzyżu



Więcej, w czasie tych ostatnich
trzech godzin najwięcej w życiu
uczynił

Wisząc na Krzyżu



Jezus powierzył Jana swej Matce

Maryi, Maryję oddał w opiekę Jana



Obiecał raj dobremu łotrowi



Modlił się za swoich

prześladowców: „Ojcze, przebacz

im, bo nie wiedzą co czynią”



Oddał życie w ręce Ojca, na

stojących pod Krzyżem tchnął

swego Ducha

XII. Śmierć na Krzyżu

Na Krzyżu



Jezus wołał: „Boże, mój Boże
czemuś mnie opuścił”



Niektórzy pytają, czy Jezus zwątpił?



Przecież nie zwątpił



Tylko grzech działa tak, że się nie
czuje obecności Boga



A Jezus wziął na siebie grzechy
całego świata

Na krzyżu



Jezusowi jest źle…



Bo do Krzyża przybija się nie za złe
czyny, ale za to, że chorych
uzdrawiał, umarłych wskrzeszał i
mówił o miłości Ojca w niebie



Grzechy, które Jezus wziął na siebie
w wodach Jordanu sprawiły, że w
Ewangelii nigdy się śmiał

Ale ostatnie słowa Jezusa…



Nie są słowami rozpaczy



Ostatnie słowa to: „Ojcze w Twoje
ręce powierzam Ducha mojego”



Jezus całkowicie oddaje się Ojcu



Z tego nauka dla nas, że nie ma
takiego dna otchłani, z którego nie
można by się odbić, jeżeli człowiek
oburącz uchwyci się Ojca

Jezus zasypia snem śmierci



Grzech w raju sprowadził na
człowieka sen śmierci



W Pieśni nad pieśniami czytamy:
„Obudziłem się w sadzie pod
jabłonią, tam poczęła mnie moja
matka,” stąd widać rajski ogród…



Cały Stary Testament pełny jest
tekstów o przebudzeniu umarłych

Sen śmierci



W czasach Jezusa, gdy nie było

mediów ludzie mieli dla siebie czas



Dziecko siadało na kolanach ojca lub

matki mówiąc: „chcę zasnąć w

twoich ramionach”



Z pewnością kiedyś Jezus mówił te

słowa do Maryi i Józefa



A teraz mówi te słowa z Krzyża do

Ojca w niebie

XIII Zdjęcie z Krzyża

Ojciec przyjął Ofiarę



Jezus zasnął snem śmierci



Martwe Ciało zdjęto z Krzyża i
złożono w ramiona Matki



Józef z Arymatei, członek Wysokiej
Rady ten, który kiedyś przyszedł do
Jezusa pod osłoną nocy wypożyczył
swój grób w ogrodzie, w którym nikt
jeszcze nie był pochowany

XIV. Złożenie do grobu

Wszystko zaczęło się w
ogrodzie



W ogrodzie rajskim Bóg stworzył
człowieka



Ogród zawsze był symbolem
szczęścia i bliskości Boga



W ogrodzie szatan zwyciężył
człowieka



W ogrodzie Jezus został pochowany,
w ogrodzie Zmartwychwstał

Pierwszego dnia po szabacie



Niewiasty szły do grobu niosąc ze
sobą wonności



Zastały odwalony kamień i grób
pusty



Aniołowie w bieli rzekli: „Dlaczego
szukacie żyjącego pośród umarłych?
Nie ma Go tutaj, Zmartwychwstał.”



Dlaczego brakuje wam wiary?

Przecież nie stało się nic



Nie stało się nic, co się nie miało

stać



Spełniło się wszystko, co mówił, że

będzie wydany, zabity, a trzeciego

dnia Zmartwychwstanie



Maria Magdalena spotkała Go w

ogrodzie, do uczniów przyszedł

mimo drzwi zamkniętych, a później

ukazywał się im przez 40 dni

Dał dowody, że żyje



Jezus rzeczywiście żyje, jest pośród
nas



Chociaż odszedł do Ojca, to znaczy
przestał być widoczny oczami, jest z
nami



Teraz spotykamy się z Nim przez
wiarę



Kiedyś spotkamy się z Nim w niebie

Bibliografia



W prezentacji wykorzystałem obrazy

prof.. Stanisława Rodzińskiego

Rektora ASP w Krakowie ze strony

internetowej

www.skw.pl



Były one publikowane też w książce

Pawła Piotrowskiego „Droga

Krzyżowa dla obrażonych na

Kościół”

Dziękuję za wspólne
przeżycie tajemnicy
naszego odkupienia

Ks. Czesław Walentowicz