Kiedy w latach 1946 do 1947 ks.Karol

Wojtyła studiował w Rzymie,wtedy mieszkał

w Kolegium Belgijskim. Jego dyrektorem w

owych latach był ks. van Furstemberg,
późniejszy kardynał. Przy jakiejś okazji

wyjednał on dla swoich podopiecznych

audiencję u surowego Ojca św. Piusa XII.

Wtedy też przedstawił papieżowi młodego

kapłana Karola Wojtyłę.

-Oto ksiądz z Polski!- rzekł do Piusa

-Ach z Polski!- powtórzył obojętnie papież.

Nie mniej powiedziała po polsku: „Niech

będzie pochwalony Jezus Chrystus” i ....już

poszedł dalej.

Jakże by się zdziwił ten surowy papież,

gdyby się dowiedział, że ten skromny, młody

Polak za trzydzieści lat zostanie jego

następcą na Stolicy Piętrowej.

Karol Wojtyła lubił jeździć na

nartach w sportowym ubraniu.

Kiedyś po długiej, wyczerpującej

jeździe, wstąpił do jakiegoś gazdy

na mleko. Gazda przez pewien czas

mu się przyglądał, a potem z

ciekawości zapytał.

-A wyśta skąd?

-A z Krakowa- odparł Karol

-A coście wy za jedni?

-Kardynał- odparł z uśmiechem

narciarz

Góral zmylony świeckim strojem,

w dodatku wiedział, że jego gość

jeździ dobrze na nartach, ani przez

chwilkę nie przypuszczał, że to

może być tak wysoki dostojnik

kościelny. Pokręcił więc

niedowierzająco głową i rzekł:

-A wyśta taki kardynał, jak ja Ojciec

święty!

Gdy przychodzili do
ks. biskupa Karola
Wojtyły jego znajomi z
wojennych czasów i
kiedy onieśmieleni
zaczynali mówić:
„Ekscelencjo”, wtedy
wypalał im prosto z
mostu: „ Wyście
zapomnieli jak mi na
imię?! Karol jestem i
koniec”

Metropolita krakowski Karol Wojtyła przyjechał na pogrzeb
sufragana częstochowskiego, biskupa Stanisława Czajki, nieomal w
ostatniej chwili. Witając się ze zgromadzonymi na uroczystości
biskupami, jakoś pominął biskupa z Siedlec. Rychło jednak się
spostrzegł, wrócił, podszedł do pominiętego i powiedział: „ Świnia
jestem, nie przywitałem Księdza Biskupa”.

Kiedy po Krakowie
rozeszła się wieść, że 29
maja 1967 roku
arcybiskup Karol Wojtyła
został kardynałem, ojciec
Leon Knabit, benedyktyn
z Tyńca, pogratulował
nominowanemu w
typowy dla księży
sposób: ukląkł na jedno
kolano i pocałował go w
rękę. Ku zaskoczeniu
ojca Leona świeżo
upieczony kardynał
zrobił dokładnie to samo.
„ Proszę Księdza
Kardynała” –zawołał
zmieszany i zażenowany
benedyktyn. „A co, nie
wolno mi?”- odparł z
figlarnym uśmiechem
Papież.

Zgodnie z decyzja
papieża Pawła VI w
konklawe mogą
uczestniczyć tylko ci
kardynałowie, którzy nie
ukończyli jeszcze
osiemdziesięciu lat. Kto
ten wiek przekroczył,
może obserwować
przebieg wyboru w taki
sam sposób, jak wszyscy
inni. Otóż jeden z
włoskich purpuratów,
liczący 87 lat, zupełnie
nie orientował się w
sytuacji. Gdy więc
ogłoszono wyniki
konklawe, wtedy
powiedział: „Co, Polak?
Naprawdę Polak?! No,
toż to koniec!”

Proboszczem jednej z
ponad dwustu parafii w
Rzymie jest Polak. Gdy
jakiś dziennikarz
zauważył, iż jest to
chyba rzeczą niezwykłą,
wtedy proboszcz
zacytował słowa Ojca
św. Jan Pawła II : „Pan
Bóg zrobił Rzymianą
dwa żarty: jednego
Polaka zrobił papieżem,
a drugiego rzymskim
proboszczem!”

Kiedy owo
niezapomniane spotkanie z
Polakami dobiegało końca
(poniedziałek dnia 23.09.
1978r.), wtedy Jan Paweł II
wszedł w tłum i rozmawiał
ze swoimi rodakami.
Rozmowa była swobodna,
ale w pewnej chwili papież
zauważył ze śmiechem:
„ Już więcej nic nie
powiem, bo gdybym
powiedział, to chyba
dobrałaby się do mnie
Kongregacja do Spraw
Wiary!”

W hiszpańskiej Avilli, gdy
szum czyniony przez
rozradowane zakonnice stawał
się już wprost nie do zniesienia,
Papież wypalił: „ Te siostry,
które ślubowały milczenie,
hałasują tu najgłośniej”.

Po jednym ze spotkań
Papież pożegnał polskich
biskupów słowami znanej
pieśni: „O cześć wam,
panowie magnaci!”

Przed kilku laty-
wspomina watykański
korespondent Telewizji
Polskiej, Jacek Moskwa-
po modlitwie „Anioł
Pański” Jan Paweł II
przemawiał, niemal
krzycząc. Zaraz potem,
podczas audiencji w
Pałacu Apostolskim,
Moskwa prosił Papieża
aby na siebie uważał, bo
jego chrypka
zaniepokoiła
dziennikarzy. „To ze
złości” -usprawiedliwiał
się Papież. A odchodząc
dodał:” a złość piękności
szkodzi”.

Ojciec Jan Andrzej Kłoczowski, dominikanin, zapytał
kiedyś Papieża, czy dojdzie do skutku planowane w roku
jubileuszowym 2000, spotkanie przedstawicieli trzech
wielkich religii: „ Czy na Górze Synaj pojawili się
chrześcijanie, muzułmanie i Żydzi?”- dociekał zakonnik.
„ Ty się nie wymądrzaj, ty się módl!” –odpowiedział
Ojciec Święty.

W czasie pielgrzymki 22
czerwca 1983 roku, na
krakowskich błoniach odbyła się
beatyfikacja dwóch powstańców
styczniowych- brata
AlbertaChmielowskiego i ojca
Rafała Kalinowskiego. W trakcie
ceremonii buchnął nagle z
kadzielnicy wielki płomień, z
którym nie mogli sobie poradzić
ani ministranci, ani księża
koncelebranci. Wreszcie
ówczesny ceremoniarz papieski
ks. Jon Magee, Irlandczyk,
dmuchnął tak skutecznie, że
płomień zgasł i kadzielnicy
począł unosić się upragniony
dymek. Wydarzenie nie uszło
uwagi Ojcu Świętemu, który,
sięgając po kadzidło, powiedział
z uznaniem o swoim
ceremoniarzu: „ Ten to ma
dech!”

Podczas pielgrzymki w 1999 roku Ojciec Święty zachorował i z tego powodu

odwołano jego wizytę w Gliwicach. Papież nie dopuścił do tego, aby to śląskie

miasto było jedynym miejscem na trasie jego pielgrzymki, którego nie

odwiedził. Niespodziewanie w ostatnim dniu wizyty, 17 czerwca, przybył do

Gliwic, a zebranemu tłumowi wiernych dziękował za „święta cierpliwość do

Papieża”. Posługując się gwarą śląską, Jan Paweł II tak oto dialogował z

tłumem:

-Widać, że Śląsk cierpliwy i twardy, bo ja bym z takim Papieżem nie

wytrzymał. Ma przyjechać, nie przyjeżdża, potem znowu ni ma przyjechać-

przyjeżdżo

Wierni:

-Nic nie szkodzi

_No to dobrze ze nic nie szkodzi, to jakoś ze spokojnym sumieniem wrócę do

Rzymu.

Ks. Mieczysław Maliński,

przyjaciel Ojca Świętego, podczas

jednej ze swoich wizyt w domu

papieskim nie posiadał się ze

zdumienia, kiedy siostra

usługująca do stołu Papieżowi,

przyniosła gospodarzowi na kolację

rybę, a jemu podała na talerzy

kurczaka. Ks. Mieczysław zapytał:

-Dlaczego

-Dostałeś kurczę, bo kurczę jest

tańsze- oznajmił z uśmiechem

Ojciec Święty

W 1992 roku ojciec Leon

Knabit został zaproszony na

kolację do Ojca Świętego w

pałacu watykańskim. W

pewnym momencie Papież

nieoczekiwanie zapytał:

-To ile ojciec ma właściwie lat?

-Sześćdziesiąt trzy-odparł

Benedykt

-O to ja w tym wieku byłem

już Papieżem-odrzekł Jan

Paweł II

-Wiem o tym. Wiem i bardzo

mi wstyd- powiedział ojciec

Leon i obaj wybuchnęli

śmiechem

Pracownicy Watykanu nie

mogli pogodzić się z tym , że

nowy Papież nie chce

korzystać z lektyki papieskiej,

zwanej sedia gestatoria.

-Bez sedia gestatoria Ojciec

Świety nie będzie widziany,
może wiec jakiś podest- nie

dawali za wygraną

watykańczycy.

-Na podest nie wejdę, nie

jestem mistrzem olimpijskim-

oznajmił Jan Paweł II

Podczas czwartej pielgrzymki do Ojczyzny , w Olsztynie,

dziennikarzowi „Gazety Wyborczej” udało się wychylić głowę

ponad tłum i zapytać Jana Pawła II o zdrowie.

-A, jakoś człapię- odpowiedział Papież.