Programowanie w C

Wykład 2

• Wskaźniki – cd

Tematyka

Wskaźniki w argumentach funkcji

void fun(float f) {
f /= 3.3;
}

float fun(float

*f

) {

*f

/= 3.3;

}

void main() {
float fvar = 13.3;

fun(fvar);

printf(”%d”,fvar);

// 13.3

fun(

&fvar

);

printf(”%d”,fvar);

// 4.03

}

Przesyłanie argumentów
przez wskaźnik.

Zmiana wewnątrz funkcji
wartości przesyłanego
argumentu.

Przesyłanie
argumentów przez
wartość.

Funkcja nie zmienia
wartości przesyłanego
argumentu.

void f1(int *pi, int rozm);
void f2(int *pi, int rozm);
void f3(int t[], int rozm);
void main(){

int tab[5]={1,2,3,4,5};
f1(tab,5);
f2(tab,5);
f3(tab,5);

}
void f1(

int *pi

, int rozm){

printf("\nfunkcja f1\t");
for(int i=0;i<rozm;i++)

printf("%d\t",

*(pi++)

);

}
void f2(

int *pi

, int rozm){

printf("\nfunkcja f2\t");
for(int i=0;i<rozm;i++)

printf("%d\t",

pi[i]

);

}
void f3(

int t[]

, int rozm){

printf("\nfunkcja f3\t");
for(int i=0;i<rozm;i++)

printf("%d\t",

t[i]

);

}

Przesyłanie tablic

do funkcji

Funkcje są wywoływane przez podanie
nazwy tablicy

Przesłany adres tablicy odebrany
jako tablica

Przesłany adres tablicy inicjalizuje
lokalny wskaźnik

pi

. Wewnątrz funkcji

- zapis wskaźnikowy

Przesłany adres tablicy inicjalizuje
lokalny wskaźnik

pi

. Wewnątrz funkcji

- zapis tablicowy

Przesyłanie tablic do funkcji – cd

• Odebranie tablicy jako tablicy – czytelność funkcji

• Odebranie tablicy jako adresu inicjującego wskaźnik – funkcja działa szybciej

• Odebranie tablicy jako adresu – łatwiejsze przekazywanie tablic
wielowymiarowych (rozmiary tablicy nie muszą być znane w momencie
wywołania funkcji)

Wskaźniki do stałych

Wskaźniki do stałych mogą zawierać adresy dowolnych
zmiennych i mogą być modyfikowane w programie, ale nie
można za ich pomocą modyfikować zmiennych wskazywanych.

const int stala = 10;

// definicja stałej typu int

const int *wsk_st;

// wskaźnik do stałej typu int

void main() {
int i = 5;
const int *w = &i;

// wskaźnik zainicjowany

wsk_st = &i;

// inicjacja adresem zmiennej automatycznej i

printf(”%d\n”, *wsk_st);

// 5

printf(”%d\n”, *w);

// 5

// *w = *w + 5;

// błąd kompilatora !

// *wsk_st+= 7;

// nie można modyfikować stałej

wsk_st = &stala;

// wskaźnik inicjowany adresem stałej

w = &stala;

// wskaźnik inicjowany adresem stałej

printf(”%d\n”, *wsk_st); // 10
printf(”%d\n”, *w);

// 10

}

Stałe wskaźniki

Stały wskaźnik to wskaźnik, który zawsze pokazuje na to samo.
Wskaźnik tego typu musi być zainicjowany w miejscu definicji -
tak jak każda stała.
W programie nie można już modyfikować jego wartości.
Za pomocą wskaźnika stałego można jednak modyfikować
zawartość zmiennej wskazywanej, ale tylko tej, której adresem
wskaźnik został zainicjowany.

const int st = 4;

// stała

int zm = 10;

// definicja zmiennej

int * const w = &zm;

// stały wskaźnik do zmiennej zm

// int * const x = &st;

// błąd – wskaźnik musi wskazywać na stałą

const int * const x = &st; // dobrze - stały wskaźnik do stałej
int i = 7;
int * const wi = &i;

// stały wskaźnik do zmiennej lokalnej i

int * const pz = &zm;

// stały wskaźnik do zmiennej zm

printf(”%d\n”, *wi);

// i=7 = i

printf(”%d %d\n”, *pz, *w);// 10 i 10; zm=10
*wi +=8;

// i = 7 + 8 = 15

printf(”%d\n”, i);

// i =15

// wi = &zm;

// błąd – nie wolno zmieniać stałej wi

*pz += 2;

// zm = 10 + 2

printf(”%d\n”, zm);

// zm = 12

Wskaźniki do funkcji

typ_zwracany

(*wsk_do_funkcji)

([argumenty_funkcji]);

void f1();
void f2();
void blad();
void main(){

void (*pf)()

=blad;

int i;
scanf("%d", &i);
if(i==1) pf=f1;
else if(i==2) pf=f2;

(*pf)()

;

}
void f1(){

printf("funkcja f1\n");

}
void f2(){

printf("funkcja f2\n");

}
void blad(){

printf("blad\n");

}

Wskaźniki do funkcji – cd

Nazwa funkcji jest adresem jej początku (adresem miejsca w pamięci, gdzie
zaczyna się kod tej funkcji).

Zastosowanie wskaźników do funkcji:

• Przesyłanie argumentów do funkcji. Adres funkcji można wysłać jako
argument.

• Tworzenie tablic ze wskaźników do funkcji.

void f1();
void f2();
void blad();

void funkcja(int i, void (*pf)())

;

void main(){

void (*pf)()=NULL;
int i;
scanf("%d", &i);

funkcja(i,pf)

;

}

void funkcja(int i, void (*pf)()){

pf=blad;
if(i==1) pf=f1;
else if(i==2) pf=f2;
(*pf)();

}

void f1(){

printf("funkcja f1\n");

}
void f2(){

printf("funkcja f2\n");

}
void blad(){

printf("blad\n");

}

Przesyłanie argumentów do funkcji

Tablice wskaźników

typ_wskazywany

*

tablica

[rozmiar]

;

//typ_wskazywany

*(

tablica

[rozmiar])

; zapis równoważny

double *tablica[10];

Jak przydzielić pamięć dla tablicy dwuwymiarowej?

void f1();
void f2();
void blad();
void main(){

void (*pt[3])()={f1,f2,blad};

for(int i=0;i<3;i++)

(*pt[i])();

}

void f1(){

printf("funkcja f1\n");

}

void f2(){

printf("funkcja f2\n");

}

void blad(){

printf("blad\n");

}

Tablica wskaźników do funkcji

Tablice wskaźników - cd

Funkcje malloc, calloc, free

W języku C/C++ istnieją standardowe funkcje umożliwiające
dynamiczną alokację pamięci (malloc i calloc) oraz funkcja
zwalniająca przydzieloną pamięć (free). Prototypy funkcji:

void *malloc(size_t K);

// alokacja K bajtów

void *calloc(size_t N, size_t K);

// alokacja N razy po K

bajtów
void free(void *x);

// zwolnienie obszaru

• Funkcje malloc i calloc przydzielają spójne obszary pamięci,

których rozmiary nie przekraczają 64 KB (size_t jest
zdefiniowany jako unsigned) i zwracają wskazanie do
przydzielonego obszaru.

• Jeżeli alokacja nie jest możliwa, to zwracany jest wskaźnik

NULL. Funkcja calloc dodatkowo zeruje przydzieloną pamięć.
Funkcja free zwraca do systemu przydzieloną pamięć.

• Funkcje malloc i calloc zwracają wskaźniki do typu void

dlatego niezbędne są konwersje typu przy podstawieniach do
wskaźników innych typów.

• Należy uważać, aby za pomocą funkcji free nie zwalniać

pamięci, która nie została przydzielona.

Dynamiczna alokacja pamięci

void main()
{

int i;
char* ps = NULL; //wskaźnik do char

ps = (char*) malloc(5 * sizeof(char)); //alokacja pamięci na

//elementów typu char

if (ps)
{

strcpy(ps, "Ola");

for (i = 0; i < strlen(ps); i++)

printf("%c\n", *(ps + i)); //wypisanie i-tego

//elementu tablicy

free(ps);

//zwolnienie pamięci

ps = NULL;

}

}

Przykład:

Funkcje malloc, calloc, free

Dynamiczna alokacja pamięci - cd