Matka Teresa z Kalkuty

Szczęście nie może być znalezione bez

modlitwy

1910 – 1997r

Życie – droga – Życie

Urodziła się jako Ganxhe

Agnes Bojaxhin w 1910 w

Skopje ,w Jugosławii,

obecnie Macedonii. Mając

zaledwie 12 lat wiedziała, że

zostanie zakonnicą.

Umocniły ją w tym

przekonaniu pełne zapału i

uduchowienia listy jezuity,

który pracował wśród

nędzarzy Kalkuty. Jako 18

-letnia dziewczyna wstąpiła

do Zgromadzenia Matki

Boskiej Loretańskiej, które

działało w Bengalu, i po

ukończeniu nowicjatu w

Dardżyline uczyła historii i

geografii dzieci względnie

zamożnych rodzin

kalkuckich .

Życie – droga – Życie

• 10 września 1946 r. obecnie Dzień

Natchnienia, stało się to co Matka

Teresa określa jako "powołanie w

powołaniu", usłyszała drugie wezwanie

Boga. Już raz została wezwana do życia

zakonnego, którego nigdy nie

zamierzała porzucić, ale to drugie

powołanie kierowało ją do innej formy

służby w tym życiu. Miała opuścić

klasztor i pomagać biednym żyjąc wśród

nich.

• Wraz z upływem lat poglądy Matki

Teresy na nędzę i cierpienie rozszerzyły

się. Praca zgromadzenia w zamożnych

krajach uświadomiła jej, że duchowe

ubóstwo, samotność i brak miłości są o

wiele trudniejszymi problemami do

rozwiązania niż fizyczne niedostatki i

skłoniła do tego, by stale przypominać o

ludziach udręczonych materializmem

Zachodu.

Życie – droga – Życie

W 1948 samotna zakonnica rezygnując ze

względnego bezpieczeństwa szkoły loretańskiej

w Kalkucie, wyszła na ulice miasta żeby żyć

razem z najbiedniejszymi z biednych i wkrótce

powołać do życia nowe zgromadzenie zakonne.

Dzisiaj misja Matki Teresy, która zaczęła się tak

skromnie w jednym z najnędzniejszych

slumsów Indii, ogarnęła zasięgiem cały świat.

Matka Teresa chociaż tego nie pragnęła

otrzymała wiele odznaczeń m.in. tak liczące się

wyróżnienie jak pokojowa nagroda Nobla, którą

przyjęła jako ktoś "niegodny tego zaszczytu"

lecz "z wdzięcznością w imieniu biednych,

głodnych, chorych i samotnych". "Powodzenie

tej działalności" - powiedziała - "nie jest

zasługą moją lecz innych !". Ona sama "jest

tylko małym ołówkiem w ręku Boga" , a

tajemnicą jej dotychczasowych wielkich

osiągnięć wiara " w niezawodną pomoc

opatrzności Bożej", modlitwę czyli rozwiązanie

każdego pozornie nierozwiązalnego problemu i

ustawicznie przekonanie ,że jest tylko

przekazicielką specjalnej miłości jaką Bóg

darzy cierpiących biedaków na całym świecie.

Życie – droga – Życie

W każdej kaplicy misjonarek miłości na

całym świecie jest słowo: "Pragnę".

Celem zgromadzenia Matki Teresy jest

"ugaszenie pragnienia Chrystusa na

krzyżu " pragnienie które jest

fizycznym, symbolicznym wyrażeniem

duchowego wołania o miłość i

akceptację.

Ten specjalny rodzaj miłości, współczucia

i radości jakie okazuje Matka Teresa i

ci, którzy z Nią wspólnie pracują

podczas wykonywania najbardziej

nawet odrażających czynności wywodzi

się wyłącznie z wiary, że pielęgnowanie

schorowanych ciał ich braci to

dosłowne dotykanie Chrystusa.

Matka Teresa , zdając sobie sprawę, że

nadzieja i samo bierne współczucie nie

wystarcza, by sprostać potrzebom

nędzarzy Kalkuty, nim zaczęła żyć w

slumsach, pojechała do Patny gdzie

ukończyła krótki kurs pielęgniarski i

farmakologiczny.

Życie – droga – Życie

Łańcuch Chorych i Cierpiących tworzą nie

tylko chorzy fizycznie ale również

cierpiący na depresję i chorzy

umysłowo. Dla Matki Teresy

współczesny świat był jedną wielką

Kalwarią. Wszędzie jest cierpienie -

cierpienie głodu i chorób, cierpienie z

powodu nieistotnych drobiazgów i

samotnie przeżywanych smutków. Dla

jednych cierpieniem jest samotność

albo świadomość, że wszystko z

czasem musi przeminąć, a znowu dla

innych uwikłanych w trudy

codziennego życia świadomość ,że tak

łatwo zapominamy o odkupicielskiej

męce Chrystusa

Dla Matki Teresy nie istniał człowiek,

którego nie można było  wyleczyć czy

zmienić ,gdyż poprzez wiarę i miłość w

każdej   beznadziejnej sytuacji kryje się

zadatek tajemnej obietnicy.

Posłannictwo Matki Teresy  świadczy o

tym, ile może zdziałać okazywanie 

miłości ludziom cierpiącym.  

III LEKCJE

PIERWSZA LEKCJA: RADOŚĆ

Pierwsza zatem lekcja, jaką pozostawia nam ta bardzo wielka święta,

to lekcja radości. Czy można być naprawdę chrześcijaninem bez

posiadania w sobie radości Chrystusa "jakiej nikt nie zdoła odebrać?"

(J 16,22). Co mówi na to Matka Teresa? "Radość to modlitwa. Ona

jest siłą i miłością. Ona jest siecią rybaka, w którą łowi się dusze.

Serce pałające miłością to serce radosne." I ona porównywała

"głęboką radość" do busoli wskazującej nieomylnie kierunek, jaki

powinno się nadać życiu: "Trzeba więc jej się oddać, nawet jeśli

idziemy drogą usianą przeszkodami." Busola i sieć. Ewangelia jest

busolą chrześcijańskiego życia. Ewangelia, a nie jakaś teoria

filozoficzna lub ideologia polityczna. I chrześcijanin, który posługuje

się tą pewną busolą nie może nie zarzucać sieci, aby przyprowadzić

dusze do Jezusa spragnionego dusz aż po Krzyż. Tak, Chrystus

wzywa nas wszystkich do bycia rybakami ludzi z radością jako

przynętą. Smutny chrześcijanin nigdy nikogo nie nawróci.

III LEKCJE

DRUGA LEKCJA: PRAWDA

Mówić prawdę wiernie, odważnie, jeśli trzeba, wbrew wszystkim.

Społeczeństwo końca tego wieku w krajach, nazwijmy je

rozwiniętymi, zbudowało w swej kulturze śmierci (jak mówi Jan

Paweł II) całą serię tabu. Jeśli się ich nie respektuje, spotyka się

pogardę, zostaje się zaklasyfikowanym do grupy niepoprawnych

dinozaurów. Zabijanie dzieci nienarodzonych to jeden z tematów

tabu, bez wątpienia najmocniejszy. Matka Teresa nie omieszkała go

naruszać. Uczyniła to wobec Prezydenta Stanów Zjednoczonych i

rządu amerykańskiego w czasie National Prayer Breakfast. Ona zaś

była gościem honorowym. Wobec jakichś trzech tysięcy

Amerykanów należących do klas przywódczych wyznała, czym jest

w istocie przerywanie ciąży: to nie - komfortowa operacja

pozbawiona ryzyka, lecz - zabójstwo niewinnej istoty w łonie

własnej matki. "Zabija się dzieci mające się narodzić, milionami. A

my nic nie mówimy... nikt nie mówi o milionach małych istnień,

poczętych, mających takie samo życie, jak wy i ja, życie Boże. A my

nic nie mówimy... Narody rozwinięte są najbiedniejsze. Boją się

maleństw, boją się mającego się narodzić dziecka, dlatego to

dziecko musi umrzeć. Bo nie chcą żywić jeszcze jednego dziecka, nie

chcą wychowywać jeszcze jednego dziecka, dziecko musi umrzeć..."

Ogłosić prawdę wobec wszystkich i przeciw wszystkim. Jeśli

uczniowie Chrystusa, Syna Boga, nie ośmielają się już głosić i

szerzyć prawdy, któż to uczyni? Czy żelazna pokrywa nie spadnie na

ludzkość, zamykając ją w więzieniu błędu.

III LEKCJE

TRZECIA LEKCJA: MIŁOŚĆ DZIAŁAJĄCA

Trzecia, największa lekcja, jaką pozostawiła nam Matka Teresa, to

lekcja miłości działającej. Nie tylko - słownej, błyskotliwej, na czas

homilii utkanych z dobrych intencji. Miłość działająca to Słowo

Chrystusa przemienione w złoto miłosierdzia. Matka Teresa

wspięła się na szczyty rzadko osiągane w czasie 2000 lat

chrześcijaństwa. Ona jest, wraz z kilkoma innymi, których zliczyć

można na palcach, na samym czele szeregu wspinających się na

absolutny szczyt miłości. "Gdy dotykam cuchnących członków -

mawiała - wiem, że dotykam Ciała Chrystusa takiego, jakim je

przyjmuję w Komunii św., pod postacią chleba. To z tego

przekonania czerpię siłę i odwagę. Z pewnością bym tego nie

robiła, gdybym nie była pewna i przekonana, że w tym

trędowatym ciele, opiekuję się Jezusem." "Miłość, żeby była

prawdziwa, musi zadawać ból... Pamiętajcie, że mamy kochać

biednych aż do bólu" - mówiła z uporem święta z Kalkuty

.

Słowa Matki

Teresy

My także musimy być:

•

Światłem

Miłosierdzia

• Prawdą Pokory

• Życiem Świętości

Modlitwa

Boże, dzięki Twojej łasce
błogosławiona Matka Teresa wytrwale

naśladowała Chrystusa ubogiego i

miłosiernego, spraw za jej

wstawiennictwem, abyśmy wiernie

trwając w naszym powołaniu,

osiągnęli doskonałość, której wzór

nam dałeś w swoim Synu, Jezusie

Chrystusie. Amen