Matka Teresa z Kalkuty

(Agnes Gonxha)

Ur. 26. 08. 1910

roku w Skopije.

Zm. 05. 09.

1997roku w

Kalkucie.

Kilka istotnych faktów:

• 26.08.1910 - narodziny Agnieszki Bojaxhiu w

Skopje (obecnie: Macedonia), w rodzinie
albańskiej.

• 1912 - mając 12 lat Agnes odczuwa wezwanie do

życia zakonnego.

• 1929 - wstępuje do Zgromadzenia Loretanek,

przyjmując imię s. Marii Teresy od Dzieciątka
Jezus z powodu czci, jaką otacza św. Teresę z
Lisieux.

• 1931 - składa śluby czasowe;

• 1937 - składa śluby wieczyste, a Zgromadzenie wysyła ją

do Kalkuty jako nauczycielkę historii i geografii;

• 1948 - s. Maria Teresa słyszy tajemnicze wezwanie Pana,

który prosi ją o porzucenie wszystkiego dla życia
ubogiego w służbie ubogim;

• 1949 - powraca do Kalkuty i otwiera pierwszy Dom

nowego Zgromadzenia Misjonarek Miłości;

• 1951 - otwiera w Kalkucie pomieszczenie pod opieką

Niepokalanego Serca Maryi, Dom dla Umierających;
1965 - Zgromadzenie Misjonarek Miłości zostaje uznane
przez Stolicę Świętą.

TRZY LEKCJE MATKI TERESY:

• PIERWSZA LEKCJA: RADOŚĆ

• DRUGA LEKCJA: PRAWDA

•TRZECIA LEKCJA:

MIŁOŚĆ

DZIAŁAJĄCA

Krucha zakonnica, nie mająca nic swojego,

była punktem odniesienia dla wielkich tego

świata. Przywoływano Jej postać, aby dodać

splendoru tym, którzy być może byli jedynie

cieniem Jej poświęcenia i Jej radości

dzielenia się z potrzebującymi. Wiedziała,

że jesteśmy stworzeni do kochania i bycia

kochanym - na wzór tej miłości, jaką Bóg

objawił w Swoim Synu…

„Pójdź, bądź moim światłem…”

„Nie liczy się, co robimy ani ile robimy,

lecz to, ile miłości wkładamy w działanie.”

„Jest głód zwykłego chleba, ale i głód miłości, dobroci i troskliwości; ludzie zaś tak bardzo cierpią z powodu wielkiego ubóstwa.”

„Miłość wszystko przyjmuje i daje. Powinna być czymś

równie naturalnym jak życie i oddychanie.”

„Nie martw się tak bardzo problemami, jakimi żyje świat, ale po prostu odpowiadaj na potrzeby konkretnych

ludzi.”

·

„Bardzo łatwo jest kochać ludzi, którzy są daleko, ale nie zawsze łatwo

jest kochać tych, którzy mieszkają tuż obok nas”

„Kiedy mamy Boga w naszym życiu, nabiera ono sensu, wszystko zaś

nabiera wartości i staje się owocne.”

 

„Nigdy nie poznamy całego dobra, jakie może dać zwykły uśmiech.”

Możemy się

stać ludźmi wielkiej

świętości, jeśli tylko

będziemy tego

chcieli.

„Największą

chorobą jest
dzisiaj czuć
się
niechcianym,
niekochanym,
wyrzuconym
poza nawias
społeczeństw
a"

„Nie dopuść

do tego, by

ludzie po

spotkaniu z

tobą nie

odchodzili

choć trochę

szczęśliwsi.”

„Największym złem jest brak wrażliwości i miłości bliźniego oraz przerażająca

obojętność w stosunku do sąsiada żyjącego na marginesie, dotkniętego wyzyskiem,

moralnym zepsuciem, biedą i chorobą."

„Owocem ciszy jest modlitwa.

Owocem modlitwy jest wiara.

Owocem wiary jest miłość.

Owocem miłości jest służba.

Owocem służby jest pokój.”

„Pierwsza miłość jest jak piętka

świeżego chleba.”

Gdy oceniasz ludzi, nie masz czasu

ich kochać.

Nie szukaj Boga

w zaświatach .
On jest przy
tobie…

„Żaden człowiek, żadna ustawa i

żaden rząd nie mają prawa stać na

przeszkodzie mnie - lub komukolwiek

innemu - jeżeli wybiorę religię, która

da mi pokój, radość i miłość"

Lepiej jest

zapalić

świecę,

niż

przeklinać

ciemność.

• 5 września 1997 r. Matka Teresa

umiera w Kalkucie.

• 26 czerwca 1999 r. rozpoczyna się

proces beatyfikacyjny założycielki
misjonarek miłości.

• 19 października 2003 r.

beatyfikacja Matki Teresy z Kalkuty
 

Modlitwa Matki Teresy:

Drogi Panie Jezu, pomóż mi rozpowszechnić

Twoją woń, gdziekolwiek ja idę. Napełnij moją
duszę Twoim Duchem i Miłością. Przeniknij i
władaj całym moim jestestwem, tak całkowicie,
żeby całe moje życie było promieniowaniem
Ciebie. Świeć poprzez mnie i bądź tak we mnie,
żeby każda dusza, z którą ja się kontaktuję mogła
poczuć Twoją obecność w mojej duszy. Pozwól im
podnieść oczy i widzieć już dłużej nie mnie, ale
tylko Pana Jezusa. Zostań ze mną, a potem ja
zacznę świecić tak jak Ty świecisz, aby świecić by
stać się światłem dla innych.
Amen

.

Kobieta, w której Bóg stał
się widoczny, odczuwalny i
dotykalny dla
najbiedniejszych z biednych
i dla całego świata.