STRATEGIE

UCZNIÓW

Strategie uczniów wg.

Jacksona

1. Bycie jak najbliżej osoby posiadającej władzę, powodowanie

przychylności nauczyciela

-

Płaszczenie się

-

Fałszywe komplementy

-

Społeczna nieuczciwość

-

Stwarzanie dobrego wrażenia poprzez bycie pomocnym

2. Ukrywanie swojej prawdziwej „twarzy” , żeby nie wywołać

złego wrażenia

-

Ukrywanie słów gestów czynów, które mogłyby nie podobać się
nauczycielowi

3. Wycofanie
-

Musi nauczyć się być biernym

-

Przystosowanie do reguł, regulaminów i rutyny

-

Akceptacja odgórnych planów (nawet jeżeli nie rozumie ich sensu)

Strategie uczniów wg. Holta

1. Strategia dobrego wojaka Szwejka

(Szwejkizm) - połączenie znudzenia i oporu

dzieci

Przekonanie uczniów, że ciąży nad nimi

władza, której nie mogą obalić

Dzieci są ludem poddanym i starając się

uniknąć trudnych sytuacji odrzucają

kreatywne i inteligentne aspekty własnego

umysłu.

W warunkach presji niektóre dzieci chcąc się

przeciwstawić świadomie decydują się udawać

głupie.

2. Strategia samoograniczająca i

autodestrukcyjna

Na skutek strachu, niszczy inteligencje,

ogranicza możliwości rozwoju

umysłowego, wpływa na sposób w jaki

dziecko spostrzega i myśli.

Słabsi uczniowie skupiają się na swojej

przyszłej porażce, ich energia jest w

większości wykorzystywana na

przewidywanie niepowodzenia niż na

szukaniu rozwiązania problemu

3. Strategia ucieczka przez upadek

Dla dziecka niepewność (porażka czy

sukces) jest gorsza niż pewność
popełnionego błędu.

Jest dla dziecka korzystna ze względu na

wyrobienie sobie stałej strategii słabości i
niekompetencji co powoduje, że
nauczyciel nie będzie potępiał ani karał
niepowodzeń, ponieważ, nie będzie
spodziewał się sukcesu ze strony tego
ucznia.

4. Wyspecjalizowana strategia odpowiedzi na

pytania nauczycieli

Pytany nie interesuje się treścią pytania, czy

problemem z nim związanym, ale zgaduje jakiej

odpowiedzi oczekuje nauczyciel. Wyczytywanie z

mimiki twarzy nauczyciela.

Wyszukiwanie odpowiedzi które będą dobrze brzmiały,

a nie koniecznie pasowały do rozwiązania problemu.

Sprawianie wrażenia posiadania wiedzy poprzez

np.zgłaszanie się z dużą grupą osób licząc na to że

nie zostanie się zapytanym.

Wypowiadanie się bardzo cicho i niewyraźnie-

zwiększenie szansy na uznanie odpowiedzi za dobrą

przez nauczyciela

Strategie uczniów- podejście całościowe

P. Woods – dziecko musi w szkole przyswoić

sobie specyficzną rolę – adaptacja do

sytuacji szkolnej

M.Denscombe – strategie uczniów są

reakcjami na strategie nauczyciela lub

zwierciadlanym odbiciem np. wagary,

wyłączenie się w czasie lekcji to nic innego

jak odpowiednik wycofania się nauczyciela

lub flirt jako rekcja na zbytnie

zaprzyjaźnianie się nauczyciela z uczniami

Model adaptacyjny Woodsa

1. Konformizm (przymilność,

podporządkowanie się, rytualizm i
oportunizm)

2. Wycofanie się

3. Zachowanie się niewolnika w

koloniach

4. Nieustępliwa wrogość

5. Rebelia

1. Konformizm

-Przymilność- wkradanie się w łaski osób, które mają
władzę nawet kosztem spadku popularności wśród
kolegów

-Podporządkowanie optymistyczne- akceptują
cele i zasady szkoły nie rozważając dlaczego tak
czynią( klasy początkowe)

-Podporządkowanie instrumentalne-akceptowanie
tylko tego co przynosi korzyści ze względu na ważne
cale postawione przez ucznia

-Rytualizm – pozytywne nastawienie do środków i
mtod stosowanuch w szkole ale obojętność wobec jej
celów

- Oportunizm – obojętność wobec celów, środków,
zasad przy jednoczesnym podporządkowaniu się

2. Wycofanie się – osoba nie indentyfikuję się

z życiem szkolnym, charakteryzuję się

obojętnością, jej problem jest spędzenie

czasu w szkole robiąc coś co zabija nudę

3. Zachowanie się niewolnika w koloniach

– maksymalizacja korzyści przy osiąganiu

celów za pomocą legalnych i nielegalnych

środków

4. Nieustępliwa wrogość – wrogość wobec

zasad, zachowanie agresywne, wagary,

antypatia do szkoły – ubieranie się, czesanie,

sposób mówienia

5. Rebelia – posiadanie z innych środków,

celów i metod niż proponuje szkoła, postawa

charakterystyczna dla końcowej edukacji

Strategie adaptacji wg

Turnera

1.

Uleganie- podporządkowanie się
poleceniu nauczyciela

2.

Uleganie z dystansem- uczeń
podporządkowuje się ale ma do tego
dystans i osiąga to przez:

- ośmieszenie polecenia nauczyciela,

pobawienie pierwotnego znaczenia

3. Zamaskowane

nieposłuszeństwo- uczeń udaje ze
wykonuje polecenie nauczyciela ,
pozorne uleganie

Strategie adaptacji wg Turnera cd.

4. Wycofywanie się- zaprzestanie

wykonywania pracy kiedy uznaje ze jest

ona za trudne lub nudne

(dekoncentracja, fantazjowanie, spanie,

wagary, bazgranie, ucieczki z lekcji)

5.

Sabotaż- uczeń usiłuje rozbić lekcje i

osłabić panowanie nauczyciela nad

klasą, odwrócenie uwagi nauczyciela,

zadawanie głupich pytań, dawanie

głupich odpowiedzi,

6.

Odmowa- odwlekanie,

przeczekiwanie, wykonania polecenia

Strategie mające uchronić ucznia

przed nadaniem mu miana

„Pracusia”

1. Naśladowanie większości- pracować

mniej więcej tyle ile pracują wszyscy tak

by nie odstawać

2. Kontrolowanie informacji- ukrywanie

swojej pracowitości- ciężko pracować ale

sprawiać wrażenie, że tak nie jest

3. Okazjonalny gest „wychylenia się”-

uczeń unika miana pracusia poprzez

wychylanie się tylko od czasu do czasu,

tak żeby nie było podejrzeń

4. Wyszukanie kozła ofiarnego-

znalezienie osoby którą nazywa

pracusiem i na niej zwraca się cała uwaga