• Pojęcie ma nie tylko akcentować rolę

i miejsce Rosji w przestrzeni
międzynarodowej, ale także
legitymizować jej prawo do
budowania demokracji w oparciu o
własne doświadczenia i historię.
„Suwerenna demokracja” obejmuje
różne wymiary rosyjskiej polityki:

• - politykę wewnętrzną,
• - politykę zagraniczną,
• - politykę ekonomiczną,

• Geneza powstania terminu swoimi korzeniami

sięga interpretacji „pomarańczowej rewolucji” na

Ukrainie w 2004.

SUWERENNA DEMOKRACJA

„jest to sposób politycznego życia

społeczeństwa, w którym władza, jej organy

i działania wybierane są, formowane i

kierowane wyłącznie przez rosyjski naród w

całej jego różnorodności i całości, dla

osiągnięcia materialnego dobrobytu,

swobód, sprawiedliwości wszystkich

tworzących ten naród obywateli, grup

socjalnych, nacji”

• Główne założenia przedstawiono w wydanej w czerwcu

2006 r. publikacji tekstów kremlowskich politologów,

polityków i dziennikarzy pt: „Suwerenność. Europejski

wybór Rosji”. Autorzy (oprócz Surkowa m.in. Aleksiej

Czadajew, Andriej Kokoszkin, Witalij Tretiakow) podkreślili

konieczność dalszej ścisłej współpracy Rosji z

Zachodem, przy jednoczesnej ochronie własnych

interesów.

• Miała służyć legitymizacji wszelkich działań podejmowanych

przez Rosję dla ochrony jej żywotnych interesów.

• Pozytywnie ocenili: działacze „Jednej Rosji”, niektórzy

publicyści

• Negatywnie ocenili: Dymitr Miedwiediew;

wiceprzewodniczący Dumy Państwowej FR Oleg Morozow

(powiedział, że rozumienie „suwerennej demokracji” nie

przystaje do linii programowej „Jednej Rosji”), a także mer

Moskwy Jurij Łużkow.

Władysław Surkow

• Pochodzi z Czeczeńsko- Inguskiej

ASRS

• Studiował teatrologię, kolekcjoner

kukieł

• Od 1999r zastępca administracji

prezydenta

• Współtwórca ruchu „Nasi”
• Autor hasła „Suwerenna

demokracja”

• Pomysłodawca filmu „1612”

• WYMIAR ZEWNĘTRZNY:
• Status Rosji gwarantują:
• - potencjał rosyjskiego państwa,
• - niezależność gospodarcza,
• - potęga militarna
• Rosyjskie społeczeństwo jest wolne i otwarte

na współpracę z innymi narodami, nie będąc

jednak zależnym od żadnych zewnętrznych

nacisków.

• Jest różnica między suwerenną a

niesuwerenną (czyli, narzuconą przez Zachód)

formą demokracji w Rosji

• Demokracja to nie fakt to proces

• „Suwerenna demokracja” jest w

konsekwencji odpowiedzią na zachodnią,

krytyczną ocenę rosyjskiego procesu

demokratyzacji. Jak ocenia wielu rosyjskich

ekspertów, zarzuty formułowane przez

Zachód poważnie szkodzą rosyjskim

inicjatywom w sferze polityki energetycznej i

bezpieczeństwa międzynarodowego.

Zwłaszcza jeśli USA publicznie poddaje w

wątpliwość wiarygodność Rosji jako

dostarczyciela gazu, a Europa upatruje w

działaniach Kremla zagrożenie dla swojego

bezpieczeństwa energetycznego. Powołując

się na hasło „suwerennej demokracji”,

rosyjscy politycy pragną zdyskredytować

wszelkie próby porównań między rosyjskimi

i zachodnimi regułami demokratyzacji

• WYMIAR WEWNĘTRZNY:
• Odwołuje się do godności rosyjskiego

narodu

• ma pomóc rosyjskim obywatelom lepiej

zrozumieć własną swoistość, własne
zadania i cele

• Suwerenności nie można bowiem chronić

jedynie administracyjnie. Jest to zadanie
dla całego społeczeństwa.

• termin „suwerenna demokracja”

odpowiada na potrzebę stworzenia
akceptowanej przez większość obywateli
ideologii narodowej.

• jest ważnym narzędziem legitymizacji

reżimu wewnątrz państwa. Jest

skierowana do społeczeństwa

rosyjskiego. Chwytliwe hasło ma

przekonać obywateli, że nie należy

ubolewać z powodu odmiennych niż na

Zachodzie standardów rosyjskiej

demokracji. Co więcej, zaznaczając, że

suwerenności państwa nie można

budować jedynie na fundamentach

administracyjnych, zwolennicy terminu

starają się zaprzeczyć tezie o

autorytarnych tendencjach

współczesnego reżimu w Rosji.

• WYMIAR EKONOMICZNY:

• W publikacji „Ekonomia suwerennej

demokracji” czytamy, że koncepcja

„suwerennej demokracji” ma swoje źródło

w teorii kubańskiego rewolucjonisty Ernesto

Che Guevary, który nawoływał do

wywalczenia dla kraju suwerenności,

odebrania jej tym, których nazywa się

monopolistami. Należy zdemonopolizować

globalną ekonomię.

• suwerenność można odbierać jako synonim

konkurencyjności na płaszczyźnie

ekonomicznej.

• Reformy rynkowe będą kontynuowane w

Rosji, jednak kluczowe aktywa pozostaną w

rękach elity narodowej.

• Liczne wątpliwości odnośnie terminu

„suwerenna demokracja” rozwiać
miał ostatecznie okrągły stół w
„Rosyjskiej Gazecie”, zorganizowany
30 sierpnia 2006 roku pod hasłem
„Suwerenne państwo w warunkach
globalizacji: demokracja i
identyfikacja narodowa”. Do udziału
w debacie zaproszono wielu
ekspertów, uczonych, przedstawicieli
partii, dziennikarzy.

Walerij Zorkin –przewodniczący

Sądu Konstytucyjnego

• „Na świecie istnieje ponad tysiąc określeń demokracji,

tyle samo, tylko że podniesionych do kwadratu

określeń suwerenności. W obliczu tych wszystkich

możliwości konieczne jest wypracowanie jednej

wspólnej konstrukcji rozwoju Rosji. Bez tego jedynym

rezultatem wielości poglądów będzie chaos”

• Dla Zorkina „suwerenna demokracja” oznacza

zwierzchność Konstytucji która gwarantuje

suwerenność nie monarchii, a republiki- a tym samym

demokratycznych struktur

• Nie ma jednakowej suwerenności w USA czy Rosji.

Inaczej ona prezentowała się w latach 70. inaczej tez

teraz. Jeśli będziemy postrzegać suwerenność,

demokracje jako powinność to wtedy decyzja odnośnie

tego jak ma wyglądać demokracja nie tylko w Iraku, ale

i w Rosji będzie podejmowana z zewnątrz.

Wiaczesław Wołodin- Sekretarz

Prezydium Rady

Generalnej„Jednej Rosji”

• Nie ma rozdźwięku między europejską

drogą Rosji a „suwerenną demokracją”.
Europejska droga to droga rozwoju. Droga
Rosji byłaby nieeuropejska właśnie wtedy,
gdyby odrzuciła suwerenność, czyli rolę
narodu, który dzięki swej ekonomicznej sile
wpływa na stosunki międzynarodowe.

• Związek Sowiecki upadł ponieważ elita

rządząca nie potrafiła uczynić kraju
konkurencyjnym

• Andriej Isajew zaznaczył, że „suwerenna

demokracja” pozwala „Jednej Rosji” podkreślić

wartości, które partia te wyraża.

• Słowem „demokracja” oddziela się ona od

wszystkich, którzy chcą dążą do ustanowienia

państwowego socjalizmu w Rosji, a słowem

„suwerenna” od tych, którzy swoją działalnością w

latach 90. przyczynili się do zdeprecjonowania

samego pojęcia demokracji.

• Fundamentem identyfikacji narodu rosyjskiego było

od zawsze państwo. To ono stanowiło podstawę

istnienia narodu. Dlatego odwracanie się części

społeczeństwa od idei demokracji, jest – zdaniem

Isajewa – związane z tym, że utożsamia ona

demokrację z utratą niezależności przez państwo.

• „

• Jedna Rosja” chce połączyć te dwa pojęcia,

pokazać, że demokracja nie jest wrogiem
suwerenności, nie musi oznaczać
zaprzedania narodowych interesów,
ubezwłasnowolnienia państwa.

• Liderzy partii zaznaczają, że Rosja nie chce

się izolować na arenie międzynarodowej,
jednak nie zamierza wstępować ani do
NATO, ani do UE. Będzie również
samodzielnie modernizować swoją
gospodarkę. Tylko w ten sposób
zagwarantuje sobie bezpieczeństwo
ekonomiczne, a jej gospodarka stanie się
konkurencyjna na rynkach światowych.

Aleksiej Czadajew

• demokracja powinna być "zgodna z

duchem narodu i naszą tradycją" -
właśnie "suwerenna”. Wówczas
kryteria odnośnie tego, które "wybory
w naszym domu są uczciwe, a które
nie, ustalać będą nie wrogo nastawieni
do nas obcy, lecz my sami".

• „Chodzi nam o demokrację po

naszemu. Mniej więcej o to, co
powstaje u nas przy Putinie”

• Godność wolnego człowieka wymaga, żeby

nacja w stosunku do której on odnosi siebie
była także wolna w sprawiedliwie
urządzonym świecie

• Wyższa niezawisłość narodu wzywa by

dążyć do tego na wszystkich poziomach
obywatelskiej aktywności od indywidualnej
do narodowej

• Dziś Rosja musi przekształcić na swoją

korzyść skutki globalizacji, stwarzając nowe
społeczeństwo, nową ekonomikę, nową
armię, nową wiarę. Nalezy udowodnić, że o
wolności i sprawiedliwości można i powinno
się mówić po rosyjsku

Dymitr Miedwiediew

• Skrytykował pojęcie.

• „demokracja” jak i „suwerenność” są w tym

samym stopniu ważne dla rozwoju dzisiejszej Rosji,

jednak obu terminów nie należy łączyć. Jakiekolwiek

bowiem przymiotniki określające demokrację

sugerują, że chodzi o jakąś inną, nietradycyjną jej

formę. To może wzbudzać podejrzenie, że hasło

stanowi propagandowy zabieg ukrycia

autorytarnych tendencji w rozwoju reżimu.

Właściwszym jest mówić o demokracji budowanej

na terytorium suwerennego państwa.

• Krytyka ekonomii: Jeśli rozumieć suwerenność jako

synonim niezależności, to suwerenna ekonomia

traci rację bytu w warunkach globalizacji.

Ekonomia opiera się na nieustannej wymianie

przemysłowych aktywów oraz wzajemnej

zależności partnerów.

• Apelował o uściślenie terminu

Dymitr Babicz-publicysta

„Tacy ludzie jak Surkow uważają, że nigdzie

na świecie nie ma prawdziwej demokracji,

nigdzie nie szanuje się praw człowieka i

mniejszości narodowych. - Oni wszyscy

jeszcze z kursów komsomolskich wynieśli

przekonanie, że wszystko to gra pozorów,

pusta liturgia słowa i gestu. Ale ich zdaniem

Rosja musi grać w tę grę pozorów, bo po

prostu tak wypada. W eleganckim

towarzystwie trzeba jeść nożem i widelcem.

Ich partnerzy i konkurenci ze służb patrzą

na świat inaczej. Oni nie chcą nawet

zachowywać pozorów”.

Michaił Kasjanow

• „cel doktryny jest jasno widoczny

chodzi o koncentracje i utrzymanie
za każą cenę politycznej władzy i
własności. Rezultat to triumf
populizmu, postępująca degradacja
społecznych i państwowych
instytucji, odejście od zasad
praworządności, demokracji i
gospodarki rynkowej

• Zwolennicy terminu pragną wykazać,

że „Suwerenna demokracja” nie jest
pomysłem stricte rosyjskim.

• (U. Kristofer)(1994)„Szybka

transformacja nowych niezawisłych
państw w suwerenne demokracje
jawi się jako centralne ogniowo
stabilizacji w Europie”

• R. Prodi(2004) „Nasza Unia chroni

istotę federacyjną suwerennych
demokracji”

• W „Washington Post”:
• „Suwerenna demokracja to termin

wymyślony na zamówienie Kremla
niesie on ze sobą dwa przesłania.
Pierwszy mówi o tym, że obecny
ustrój Rosji jest demokratyczny,
drugi, że trzeba to przyjąć „na
wiarę”. Każda próba sprawdzenia czy
tak jest w rzeczywistości będzie
odbierana jako mieszanie się w
wewnętrzne sprawy Rosji”.

Jaka demokracja potrzebna jest

Rosji? („Argumenty i Fakty”)

• Są reżimy w mniejszym stopniu demokratyczne niż

Rosja i mimo to okazują się być bardziej efektywnymi

niż system rosyjski (Chiny, Singapur, Taiwan)

• Rosyjska demokracja pokazała, że demokrację

można wykorzystać z korzyścią dla państwa lub ze

szkodą dla niego

• Jelcynowski model demokracji z uprzywilejowaną

kasta oligarchów gwarantował tym ostatnim niejako

„licencję dla grabienie” państwa

• Guru dzisiejszego liberalizmu M. Friedman przyznaje

się do błędu mówi „jednak silne prawodawstwo jest

ważniejsze niż prywatyzacja”. A prawo bez silnego

państwa nie istnieje, wszak w latach 90. oligarchowie

działający w warunkach „szarej demokracji” za nic

mieli literę prawa”