PRACE GEODEZYJNE PRZY TYCZENIU

OBIEKTÓW W BUDOWNICTWIE

PRZEMYSŁOWYM

Emilia Kowalska
Kl. IIIb

Spis treści:

1.

Szczegółowe pomiary realizacyjne

2.

Tyczenie osi głównych

3.

Baza robocza

4.

Utrwalanie wytyczonych punktów

5.

Wyznaczanie elementów projektowanych
budowli

6.

Wysokość elementów projektowanych budowli

7.

Wskaźniki dokładności wytyczania i utrwalania
położenia budynków w rzucie poziomym

Przystępując

do

pomiarów

realizacyjnych

najpierw

należy

wyznaczyć linie zabudowania na
podstawie

miejscowego

planu

zagospodarowania

przestrzennego,

nawiązując te linie do punktów
osnowy geodezyjnej i do istniejących
budynków.

Szczegółowe pomiary realizacyjne

Następnie

tyczymy

osie

główne

zaprojektowanej budowli, ustalając ich
położenie

w

stosunku

do

linii

zabudowania zgodnie z projektem.
Dalsze pomiary realizacyjne polegają
na wytyczeniu różnych szczegółów
budowli w nawiązaniu do jej osi.

Tyczenie osi głównych rozpoczynamy od
wytyczenia i pomierzenia jednej osi, np.
A/1-A/8 od punktów osnowy
realizacyjnej. Następnie tyczymy osie A/1-
E/1, E/1-E/8 i E/8-A/8. W tym celu
na pkt. A/1, E/1, E/8 i A/8
ustawiamy kolejno teodolit i wytyczamy kąt
90˚, a na odłożonych kierunkach odmierzamy
taśmą stalową zadane odległości
z dokładnością nie mniejszą nić 1:10 000.

Tyczenie osi głównych

Utrwalanie narożnych punktów budowli
Rys. 29.6

Wyznaczone punkty ulegają zniszczeniu w
czasie budowy i dlatego dodatkowo tyczymy
tzw. bazę roboczą obiektu poza zasięgiem robót
ziemnych w odległości 5÷15m od
projektowanej budowli, w postaci ramy
prostokątnej o bokach równoległych do osi
głównych danej budowli. Baza służy do
wyznaczenia poszczególnych osi i elementów
konstrukcji w czasie budowy i montażu.

Baza robocza

Utrwalanie wierzchołków bazy
Rys. 29.7

Aby utrwalić w terenie położenie wytyczonych
punktów i linii budynku, ułatwić pomiary
i zapewnić stałą kontrolę przebiegu
budowy, zakłada się drewniane ławy budowlane
ciągłe lub przerywane, w odległości co najmniej
0,5 m na zewnątrz od górnych krawędzi skarp
wykopów. Na przeciwległych ławach oznacza się
kierunki osi głównych i linii obiektu, naprężając
cienki drut stalowy wzdłuż sznurów pionów
zawieszonych nad punktami osi, a w przypadku
budynków dużych – za pomocą teodolitu.

Utrwalenie wytyczonych
punktów

Poziomy

fundamentów,

podłóg

i

stropów

wyznacza się metodą niwelacji geometrycznej w
nawiązaniu

do

geodezyjnej

osnowy

wysokościowej zagęszczonej reperami roboczymi
osadzonymi

na

ścianach

budynków,

nie

podlegających osiadaniu, lub w
gruncie poza obrębem osiadania. Należy założyć
dla każdego obiektu co najmniej dwa repery i w
takich miejscach, aby wszystkie potrzebne
wysokości szczegółów obiektu można było
wyznaczyć za pomocą jednego stanowiska
niwelatora.

Wysokość elementów projektowanych

budowli

Wysokość H punktu elementu zaprojektowanej
budowli ustala się w ten sposób, aby odczyt Op na
łacie niwelacyjnej, ustawionej na tyczonym punkcie,
wyniósł

Op = Hc – H

Gdzie Hc jest wysokością osi celowej niwelatora nad
poziomem zerowym (odniesienia). Zaprojektowane
wysokości można przenosić również za pomocą
niwelatora i taśmy mierniczej.

Wskaźniki dokładności wytyczania i utrwalania położenia budynków
w rzucie poziomym:

Literatura:
-Michał Odlanicki Paczbutt
Geodezja podręcznik dla studiów
inżynieryjno budowlanych. Wyd. 1996
Warszawa PPWK

Bibliografia