SZKOŁA TRENERÓW

POLSKI ZWIĄZEK PIŁKI NOŻNEJ

W WARSZAWIE

  

Kształtowanie szybkości w piłce nożnej z wykorzystaniem gier i zabaw ruchowych

 Sebastian Klata

  

Kurs Wyrównawczy Trenerów UEFA A

  

 

Warszawa 2012

Spis treści:

1.

Rola gier i zabaw ruchowych w treningu piłki nożnej

2.

Uwarunkowania

szybkości

jako

zdolności

motorycznej

3.

Metodyka treningu szybkości

4.

Znaczenie szybkości w piłce nożnej

5.

Trening szybkości w strukturach cyklu szkoleniowego

6.

Gry i zabawy ruchowe z akcentem szybkości

7.

Podsumowanie i wnioski

8.

Bibliografia

Kształtowanie szybkości w piłce

nożnej z wykorzystaniem gier i

zabaw ruchowych



Trening sportowy w piłce nożnej wymaga stosowania różnorodnych
metod, środków i form. Wśród stosowanych środków treningowych
ważne, ale często niedoceniane znaczenie mają gry i zabawy. Forma
nauczania poprzez gry i zabawy, ze względu na dużą przystępność i
wszechstronność, jest bardzo przydatna w treningu piłkarskim.



Gry i zabawy rozwijają:

szybkość, zwinność, wytrzymałość

jak i

cechy

wolicjonalne

takie

jak:

koleżeństwo,

zdyscyplinowanie,

spostrzegawczość, odwaga.



Ta forma zajęć pomaga w kształtowaniu

nawyków ruchowych

i ułatwia

rozwój

koordynacji ruchowej



Ruchy wykonywane są

naturalnie

, u ćwiczących wzrasta

aktywność

i zainteresowanie

zajęciami



Gry i zabawy oparte są na formie

współzawodnictwa.



Rywalizujące grupy czy drużyny

wspólnie

realizują założenia i przepisy,

ściśle obowiązujące wszystkich członków zespołu.



Forma zabawowa

mobilizuje

zawodników do pracy, zmusza do stałej

koncentracji uwagi

i błyskawicznej

oceny sytuacji

, wprowadza

dobry nastrój

wśród ćwiczących, wpływa na wynik rywalizacji i

uatrakcyjnia

trening.



Dobrze przygotowany konspekt gier i zabaw pozwala w optymalny sposób
wykorzystać czas jednostki treningowej.



Prowadzący powinien:



- przygotować

miejsce

gdzie będą się odbywać zajęcia



- przygotować

sprzęt

potrzebny do realizacji ćwiczeń



- zaplanować

obciążenie

(ilość gier i zabaw, czas i liczbę powtórzeń)



-być przygotowanym na każdą

liczbę ćwiczących

(mieć warianty ilościowe)



- zapoznać ćwiczących z treścią gier i zabaw, dbać o przestrzeganie przepisów,
czuwać nad przebiegiem zabawy, korygować błędy w wykonywaniu zadań,
ogłosić wynik rywalizacji.



Rozgrzewka

ułatwi nam realizację programu zajęć podczas jednostki

treningowej. Celem rozgrzewki jest przyspieszenie procesów adaptacyjnych
organizmu do czekającego go wysiłku treningowego lub meczowego, za pomocą
odpowiednich ćwiczeń fizycznych. W grupach dziecięcych i młodzieżowych
bardzo często stosowaną

formą rozgrzewki są gry i zabawy

. Prowadząc

rozgrzewkę tym sposobem należy pamiętać aby

intensywność

zabawy w tej

części zajęć nie była zbyt duża aby zminimalizować ryzyko wystąpienia kontuzji.
Zabawy należy przeprowadzać w umiarkowanej formie z narastająca
intensywnością pod koniec rozgrzewki.

Szybkość - zdolność do

wykonywania czynności

ruchowych w określonych

warunkach, w jak najkrótszym

czasie (Sozański 1999)



Szybkość jest zdolnością motoryczną w dużym stopniu

uwarunkowaną

genetycznie

i w drodze treningu ulega poprawie w małym stopniu. Szczyt

okresu sensytywnego kształtowania szybkości osiągany jest u dziewcząt w
wieku ok. 14-15 lat a u chłopców 17-18 lat.



Szybkość zależna jest również od struktury włókien mięśniowych, wyróżnia
się 2 podstawowe typy:



-

włókna wolnokurczliwe

(ST) lub typu I (czerwone)



- włókna szybkokurczliwe (FT) lub typu II (białe): II a (Fta) i II b (Ftb)



Na podstawie struktury włókien mięśniowych, unerwienia, częstotliwości
pobudzenia, aktywności enzymów wyróżniono typy zawodników:



"typ wytrzymałościowy"

o przewadze włókien

I (ST)

zawodnik

predysponowany do wysiłków wytrzymałościowych.



"typ szybkościowy"

o przewadze włókien II b (FTb), zawodnik

predysponowany do wysiłków szybkościowych i siłowych. Potrafi generować
max szybkość i siłę eksplozywną w bardzo krótkim czasie.



"typ wytrzymałościowo-szybkościowy",

o przewadze włókien

I (ST)

i

typu IIa (FTa), zawodnik predysponowany do wysiłków wytrzymałościowo -
szybkościowych.



Szybkość przejawia się w trzech elementarnych formach:

czas

reakcji

,

czas ruchu prostego

oraz

częstotliwość ruchów

( Raczek 1992).



Czas reakcji

- czas upływający od zadziałania bodźca do

zapoczątkowania ruchu.



Ruch prosty

- zakończenie czasu reakcji stanowi początek

ruchu prostego, który jest kolejnym elementarnym wskaźnikiem
szybkości. Czas ruchu prostego oznacza prędkość jakiejś części
ciała na określonej drodze.



Częstotliwość ruchów

– określa max liczbę ruchów

wykonywanych przez określoną grupę mięśniową w danym
czasie. Częstotliwość ruchów zależy od sprawności ośrodków
nerwowych zawiadujących antagonistycznymi grupami mm.,
prowadzącymi do szybkiego przechodzenia ze stanu pobudzenia
w stan hamowania i odwrotnie. Ta składowa jest mało podatna
na trening.

Metodyka treningu szybkości

 W ramach treningu szybkości możemy

wyróżnić trzy elementy składowe:



doskonalenie czasów reakcji



właściwy trening szybkości



trening wspomagający

Metody kształtowania szybkości

Metoda powtórzeniowa



ćwiczenie wykonujemy z max prędkością,



czas trwania przerw wypoczynkowych powinien zabezpieczać
optymalny czas odnowy,



przerwy wypoczynkowe powinny mieć charakter wypoczynku
czynnego.



Standardowy trening szybkości powinien zawierać:



intensywność biegu max lub submax



czas pojedynczego ćwiczenia 3,5 - 4,5 sek. -

zawodnicy szybkościowi



czas pojedynczego ćwiczenia 2,5 - 3,5 sek.

- zawodnicy wytrzymałościowi



Max czas ćwiczenia nie powinien przekraczać 10 sek

.



liczba powtórzeń 5 - 8



liczba serii 3 - 4



przerwy wypoczynkowe po ćwiczeniu ok. 1 min.



przerwy wypoczynkowe po serii (czynne) 5 - 6 min.

Wady metody powtórzeniowej:



wielokrotne

powtarzanie

zbyt

jednostronnych ruchów z max prędkością
doprowadza do ustabilizowania się
możliwości szybkościowych zawodnika na
stałym poziomie (ćwiczenia muszą mieć
zmienną intensywność i przyśpieszenie)

Metody kształtowania szybkości

Metoda prędkości submaksymalnych



jednostronne

stosowanie

metody

powtórzeniowej

może

prowadzić do stabilizacji szybkości na określonym poziomie i
wywołać efekt tzw. bariery szybkości - dlatego stosujemy tę
metodę



ćwiczenia wykonujemy z intensywnością 85 - 95 % max
możliwości



koncentracja na technicznej poprawności ruchu i poprawie
pewnych elementów



zwiększamy czas pracy i liczbę powtórzeń



zmniejszamy czas przerw wypoczynkowych



Dodatkowo do "wygaszania" bariery szybkości stosujemy
ćwiczenia uzupełniające i wspomagające (ćw. kształtujące siłę
mm., gibkość, wieloskoki, trening plejometryczny, biegi po
pochyłościach, biegi z wiatrem, tubing, itp.)

Szybkość piłkarza

1.

Szybkość postrzegania (percepcja)

2.

Szybkość przewidywania (antycypacja)

3.

Szybkość podejmowania decyzji

4.

Szybkość reagowania

5.

Szybkość przemieszczania się bez piłki

6.

Szybkość akcji z piłką

7.

Szybkość działania

Rys. 2 Schemat specyficznych subzdolności szybkości piłkarz (Wieneck 1994)

Szybkość postrzegania (percepcja)

Jest to zdolność do szybkiego postrzegania, przyjmowania,
przetwarzania i oceniania informacji istotnych dla gry za
pośrednictwem zmysłu wzroku i słuchu w możliwie jak
najkrótszym czasie.

Zawodnik lepiej postrzega i rozumie przebieg gry oraz
szybciej i trafniej podejmuje decyzję. Na bodźce znane i
spodziewane reaguje szybciej.

Na szybkość postrzegania duży wpływ mają właściwości
uwagi: skupienie, podzielność i przerzutność uwagi.

Szybkość przewidywania

(antycypacja)

Jest to zdolność do trafnego przewidywania i wyprzedzania
ruchów przeciwnika, współgracza i rozwoju gry z wynikająca z
własnego doświadczenia i aktualnego rozpoznania danej
sytuacji.

Przewidywanie występuje w postaci 2 odmian odpowiedzi
czuciowo-ruchowej:
reakcja na poruszający się przedmiot (lot piłki),
reakcja na sygnał wstępny, o mającym nastąpić ruchu (np.
ruch nogi zamachowej przy wykonywaniu strzału).

W warunkach gry, szybkość antycypacji wyraża się np. w
wyczuwaniu i wychwytywaniu podań przeciwnika w
przewidywanej sytuacji w czasie danej akcji (jest ono
uzależnione od doświadczenia i inteligencji piłkarza).
 

Szybkość podejmowania decyzji

Jest to zdolność do trafnego podejmowania decyzji o wyborze
efektywnego działania, spośród wielu możliwości do wyboru
(trafny wybór działania i wykonanie go w odpowiednim czasie)

Dla procesów decyzyjnych są bardzo ważne:

•Doświadczenie gracza -zawodnik zwraca uwagę na te
sygnały, które są nośnikiem istotnych informacji w danej akcji

•Tempo gry

•Poziom skupienia współgraczy

Szybkość reagowania

Jest to czas, jaki upływa od momentu zadziałania bodźca na
receptor, do chwili zapoczątkowania ruchu. Podłożem czasu
reakcji jest łuk odruchowy, czyli droga impulsu od receptora do
efektora.

Czas powstawania pobudzenia w receptorze

- zależy od zdolności koncentracji uwagi i umiejętności

widzenia obwodowego. Podlega słabemu wytrenowaniu.

Czas przewodzenia pobudzenia

włóknami nerwowo-czuciowymi do ośrodkowego układu

nerwowego - względnie stała prędkość. Nie podlega wytrenowaniu.

Czas przetwarzania informacji w korze mózgowej

- Jest najdłuższym i najbardziej zróżnicowanym

parametrem. Przetwarzanie uzależnione jest od stopnia zautomatyzowania nawyku ruchowego,
opanowania techniki i poziomu koordynacji ruchowej. Przez racjonalny trening można przyśpieszyć
przetwarzanie informacji.

Czas przewodzenia impulsu

z OUN do narządów wykonawczych - efektora (mm.) - względnie

stała prędkość. Nie podlega wytrenowaniu.

Czas pobudzenia mięśni i rozpoczęcie skurczu

- Jest uzależniony od właściwości fizycznych i

biologicznych, a szczególnie od stopnia kurczliwości i

zmęczenia

.

Szybkość przemieszczania się bez piłki

Jest to zdolność do wykonywania cyklicznych i acyklicznych
ruchów bez piłki w wysokim tempie.

Acykliczna szybkość przemieszczania się bez piłki

-

przejawia się w pojedynczych akcjach rozgrywanych na małej
przestrzeni, np.: zwody ciałem, skoki, obroty, grze ciałem,
zmianie rytmu i kierunku biegu, grze bramkarza, itp.

Cykliczna szybkość przemieszczania się bez piłki

(przejawia się w formie zrywów, przyśpieszeń, biegów,
sprintów):

• szybkość zrywowa - zdolność osiągania max prędkości
biegu w najkrótszym czasie. Zależy od typu włókien
mięśniowych, siły mięśni, zaopatrzenia energetycznego mięśni,
stanu rozgrzania, poziomu zmęczenia, itp.

• wytrzymałość sprinterska - zdolność do pokonywania
przez cały czas gry wielu zrywów, sprintów, bez większego
obniżenia prędkości i szybkości zrywowej.

• wytrzymałość szybkościowa - zdolność do utrzymania
max prędkości biegu w możliwie długim czasie.

Szybkość akcji z piłką

Jest to zdolność do szybkiego przeprowadzenia specyficznych
dla gry działań z piłką pod presją czasu i przeciwnika.

Kształtowanie szybkości w piłce nożnej nie może ograniczać się
tylko do szybkości przemieszczania się bez piłki.

Biegi sprinterskie na ustalonym dystansie, wykonywane na
komendę

trenera,

usprawniają

beztlenowe

procesy

wytwarzania energii, ale przynoszą nikły efekt gdy chodzi o
zdolność reagowania na specyficzne sytuacje piłkarskie

Szybkość działania

Jest to kompleksowa zdolność do możliwie najszybszego i
skutecznego wykonania wybranego działania techniczno-
taktycznego w grze, z uwzględnieniem poznawczych i
kondycyjnych możliwości gracza.

Rys. 3. Schemat specyficznej dla piłki nożnej szybkości działania (Honl 1996).

TRENING SZYBKOŚCI W

STRUKTURACH ROCZNEGO CYKLU

SZKOLENIOWEGO

Kształtowanie szybkości w okresie

przygotowawczym:



1.

Kształtowanie

szybkości

w

mezocyklu

przygotowania

ogólnego

(4

-

6

mikrocykli

szkoleniowych)



W przypadku zespołów I i II ligi 1 jednostka treningowa
powinna być przeprowadzona już w pierwszym mikrocyklu
(na koniec) - objętość max 60 - 90 m. Odcinki biegowe -
do 5m, powtarzane 6-krotnie w 2 lub 3 seriach.

Przykładowa jednostka treningu szybkościowego w pierwszym mikrocyklu

tygodniowym mezocyklu przygotowania ogólnego

Przykładowa jednostka treningu szybkościowego w drugim mikrocyklu

tygodniowym mezocyklu przygotowania ogólnego

Przykładowa jednostka treningu szybkościowego w trzecim mikrocyklu

tygodniowym mezocyklu przygotowania ogólnego



2. Kształtowanie szybkości w mezocyklu
przygotowania specjalnego (3 - 4 mikrocykle
szkoleniowe)

Przykładowa jednostka treningu szybkościowego występująca w

podokresie przygotowania specjalnego

Kształtowanie szybkości w grach 1x1, 2x2:
- czas trwania gry 1x1 - 10 - 15 sek., przerwa aktywna 2 -3 min.
Liczba powtórzeń 6-8.
- czas trwania gry 2x2 - 30 - 40 sek., przerwa aktywna 3 -5 min.
Liczba powtórzeń 6-8.

Gry i zabawy ruchowe z akcentem

szybkości



Prawidłowo zaplanowany proces treningowy powinien
uwzględniać

akcent szybkości w każdej jednostce

treningowej.



W przygotowaniu wstępnym stosujemy formę zabawową,
a środkami powinny być gry i zabawy bieżne, sztafety
oraz różne wyścigi.



W etapie nauczania podstawowego korzystamy jak w
okresie poprzednim z formy zabawowej oraz z formy
ścisłej, a środkami są biegi z różnych pozycji wyjściowych,
ćwiczenia koordynacji pracy rąk i nóg w miejscu i w biegu.



W etapie doskonalenia stosujemy podobne formy
zabawowe i środki jak w poprzednich okresach oraz w tym
etapie stosujemy więcej ćwiczeń szybkościowych z piłką,
zmiany kierunku prowadzenia piłki, starty do piłki.

Przykłady gier i zabaw



Zabawy bieżne i orientacyjno –
porządkowe w formie „Berków”



odsyłam do literatury



Gry ruchowe kształtujące technikę
ukierunkowaną w formie „Wyścigów
rzędów” (bez piłki) zawierające slalomy,
zwroty, „ósemki”, sztafety gwiaździste,
itp.



odsyłam do literatury



Gry i zabawy doskonalące technikę
specjalną w formie „Wyścigów rzędów”
zawierające: prowadzenie piłki, uderzenie
piłki różnymi sposobami (z partnerem –
kapitanem, o ścianę, ławeczkę, do
bramki, wewnętrzną częścią stopy,
prostym podbiciem, udem, głową, itp.)



odsyłam do literatury

Zabawa orientacyjno-porządkowa: NUMERY



Zawodnicy poruszając się z piłką (lub bez) na sygnał prowadzącego (dźwiękowy lub
wzrokowy) łączą się w wyznaczone grupy np.: Trójki .



Zawodnicy, którzy nie zdążą wykonują dodatkowe zadania

Zabawa bieżna „Berek w trójkach”



Trójki zawodników rozstawione na odległość ok. 1 m. Środkowy zawodnik rusza w
marszu lub truchcie i wybiera moment ucieczki. Zadaniem pozostałej dwójki jest
dogonienie uciekającego . Zabawa prowadzona na odcinku 15-20 m. W
powtórzeniach następuje zmiana środkowego

Zabawa orientacyjno - porządkowa: „Strony – Kolory – numery”



Kwadrat wyznaczony przez kolorowe pachołki , linie oznaczone kolorami (talerzyki),



Zawodnicy z piłkami (lub bez) poruszają się wykonując ćw. kształtujące i techniczne. Prowadzący
podaje sygnał (kolor lub numer linii lub dodatkowe określone nazwy) , po którym ćwiczący jak
najszybciej wybiegają w danym kierunku. Ostatni zawodnicy wykonują dodatkowe zadanie

Zabawa orientacyjno - porządkowa: „Strony – Kolory – numery”



Kwadrat wyznaczony przez kolorowe pachołki , linie oznaczone kolorami (talerzyki)



Zawodnicy z piłkami (lub bez) poruszają się wykonując ćwiczenia kształtujące i
techniczne.

Prowadzący

podaje sygnał ( wzrokowy np.: ręka z

niebieską narzutką

wzniesiona w górę – start do

niebieskiej

bramki

,

czerwona narzutka

w górę – start do

czerwonych bramek

,

gwizdek

lub inny sygnał dźwiękowy – start do bramki nieoznaczonej

„Biała”

) , po którym ćwiczący jak najszybciej wybiegają w danym kierunku. Ostatni

zawodnicy wykonują dodatkowe zadanie

W małym kwadracie zawodnicy poruszają się wykonując zadane ćwiczenia. Na
sygnał rozpoczyna się berek. Jeżeli

berek

złapie

uciekającego

w granicy

większego Kwadratu następuje zmiana ról



1. zabawa orientacyjno – porządkowa „Pościg w
kwadratach”

Wszyscy zawodnicy poruszają się w zadany sposób w mniejszym polu. Na sygnał

prowadzącego

zadaniem

„Białych”

jest złapanie jak największej liczby

uciekających

„Czerwonych”

w granicy większego Kwadratu. W powtórzeniu

następuje zmiana ról. O wygranej decyduje suma punktów z wszystkich powtórzeń



1. Gra „Pościg w kwadratach”

Zabawa „Strzelec – Bramkarz”



Zawodnicy ustawieni parami w narożnikach pola karnego,

Prowadzący

ustawia piłkę na wysokości

bliższego słupka na linii pola karnego.



Na sygnał sprint parami:

biały

oddaje strzał –

czerwony

stara się obronić zgodnie z przepisami.

Zdobyta bramka= 1 pkt dla „białego

,

niecelny lub obroniony strzał= 1 pkt dla

czerwonego



Po określonej liczbie powtórzeń z prawej i lewej strony pola karnego – zmiana ról



Rywalizacja parami lub zespołowa

Gra bieżna „Wyścig przez bramki”



Na sygnał prowadzącego dwaj zawodnicy startują do półmetka (przebiegnięcie przez
bramkę) a następnie

„biały”

próbuje przebiec niezłapany przez jedną z dwóch

bramek za co zdobywa 1 pkt., zawodnik

„czerwony”

za złapanie zdobywa 1 pkt.



Rywalizacja w parach lub zespołowa (po określonej liczbie powtórzeń zmiana ról)

Gra bieżna „Wyścig przez bramki”

„Czerwony”

zawodnik może wykonać zmiany kierunku poruszania (zwody) w celu

uniknięcia złapania. Gra powinna być przeprowadzona w obie strony (zwroty w obu
kierunkach)

Rywalizacja parami lub zespołowa (po określonej liczbie powtórzeń zmiana ról)

Gra bieżna „Drybling przez bramki”

„Czerwony”

zawodnik próbuje zdobyć bramkę po grze 1 x 1 (1 pkt) na jedną z dwóch

bramek, „Biały” po odbiorze piłki (1 pkt) może zdobyć 2 pkt za celny strzał do
przeciwległych bramek

Rywalizacja parami lub zespołowa (po określonej liczbie powtórzeń zmiana ról)

Gra bieżna „Drybling przez bramki dwójkami”

„Gra dwójkami” 2 x 2 :

„Biali”

za zdobycie bramki uzyskują 1 pkt.,

„Czerwoni”

za przerwanie akcji 1pkt. a za odbiór piłki i zdobycie bramki uzyskują 2
pkt.

Rywalizacja dwójek lub zespołowa

Gra bieżna „Pressing”



Gra przejściowa: W momencie podania piłki przez prowadzącego do

„Białych”

wyznaczona dwójka

„Czerwonych”

startuje z własnego pola i próbuje przerwać akcję lub

przejąć piłkę w sektorze przeciwnika.

„Biali”

za wykonanie 10 podań

(bez przyjęcia)

zdobywają 1 pkt,

„Czerwoni”

za przerwanie akcji zdobywają 1 pkt ( za odbiór i wykonanie

np.: 2-3 podań zdobywają w 2 pkt.). Powrót czerwonych do swojego sektora i zmiana ról



Parzysta liczba zawodników w zespołach, liczba powtórzeń – każda para 2 x odbiera piłkę



Gra dla zawodników zaawansowanych technicznie i motorycznie

15 m

Gra doskonaląca szybkość i zwrotność zawodników

GRA BEZ BRAMKARZY Dwa zespoły rywalizują w ilości zdobytych bramek. Na sygnał prowadzącego

pierwsi zawodnicy zagrywają piłkę „w tempo” przez bramkę (szer. 2 m) do partnerów, którzy
po odegraniu wykonują zwrot i startują do zagranej prostopadle piłki. Celem gry jest zdobycie
jak najszybciej gola. Zawodnik, którego piłka jako pierwsza wpadnie do bramki zdobywa 1 pkt
dla zespołu.

Gra prowadzona przez określoną ilość powtórzeń lub na czas np. 2 x 5 minut z prawej i lewej strony

Gra „Drybling parami”



DRYBLING PARAMI: rywalizujące pary (dwie drużyny) startują do piłki zagranej przez

prowadzącego

, po przejęciu piłki zawodnik próbuje wykonać podanie do

T

i zdobywa 1 pkt dla

drużyny . Gra prowadzona określoną liczbę powtórzeń lub na czas.



Modyfikacja: gra 2 x 2, 2 x 1, 2 x 3 (zmienna liczba punktów)



Modyfikacja: gra zakończona strzałem do bramki (1 pkt - strzał do małej pustej bramki, 2 pkt
-za podanie do prowadzącego, 3 pkt - celny strzał bramkarzowi )

Gra „Szukaj swojego”



Dwie drużyny ponumerowane i przydzielone w pary. Zespół

„Białych”

ustawiony z piłkami

na linii początkowej, zespół

„Czerwonych”

ustawia się na linii środkowej i odwraca się

tyłem do przeciwników. Biali zmieniają swoje miejsca. Na sygnał prowadzącego

„Biali”

zaczynają szybko prowadzić piłkę, w zespole

„Czerwonych”

każdy odwraca się, szuka

swojego przeciwnika i stara się odebrać piłkę. Zespół z piłkami zdobywa tyle punktów ilu
zawodników przeprowadzi piłkę za linię końcową. W powtórzeniu następuje zmiana ról.



Modyfikacja: wariant bez prowadzenia piłek, punkty za uniknięcie złapania.

1

2

3

4

4

3

1

2

Gra pomocnicza z liniowymi „5x2”



Założenia gry: wymuszanie szybkiego wahadłowego poruszania się po linii dwóch
bocznych zawodników w przypadku zagrania piłki do sąsiedniego sektora



Wariant uproszczony: gra na dwa kontakty, tylko zawodnicy znajdujący się na
liniach końcowych mogą zagrywać piłkę do sąsiedniego sektora



Wariant II: troje zawodników (oprócz środkowego) mogą zagrywać piłkę do
sąsiedniego sektora



Wariant III: zawodnicy znajdujący się na liniach końcowych w przypadku zagrania
do nich piłki z sąsiedniego sektora muszą zagrać Z PIERWSZEJ PIŁKI !!!



Gra dla zawodników zaawansowanych technicznie i motorycznie

Gra pomocnicza z obiegnięciem „4x2”



Założenia gry: wymuszanie szybkiego obiegnięcia i powrotu do gry przez zawodnika,
który znajduje się przy linii przy której znajduje się pachołek/tyczka/chorągiewka



Warianty gry: gra na dwa kontakty, co drugi zawodnik zagrywa bez przyjęcia, 2 – 3 - 4
pachołki do obiegnięcia (w zależności od poziomu technicznego i motorycznego
zawodników)

Gra 4 x4 z punktowaną strefą ( Making Decision)



Założenia gry: gra 4x4 na utrzymanie piłki w kwadracie. Obie drużyny
mają wyznaczone strefy do obrony. Punkt dla drużyny zdobywa się w
przypadku zagrania BEZ PRZYJĘCIA do partnera wbiegającego w strefę
bronioną przez przeciwnika .



Piłkę uzyskuje zespół, który stracił punkt.

Gra 4 x4 ( Making Decision)



Założenia gry: gra 4x4 na utrzymanie piłki w kwadracie. W
narożnikach pola gry wyznaczone są niewielkie strefy. Drużyna
będąca w posiadaniu piłki zdobywa 1 pkt za zagranie do
partnera wbiegającego do narożnika i celne odegranie BEZ
PRZYJĘCIA do partnera.



Drużyna zdobywająca punkt dalej prowadzi grę.

Podsumowanie i wnioski



gry i zabawy ruchowe zapewniają optymalny rozwój
motoryczny piłkarza,



gry i zabawy ruchowe służą jako środek w nauczaniu i
doskonaleniu elementów techniki i taktyki piłki nożnej,



gry i zabawy ruchowe powinny spełniać następujące zadania:

-oddziaływać na kształtowanie cech charakteru zawodnika
-wprowadzać do zajęć pozytywne stany emocjonalne
-pełnić rolę ogólnego przygotowania fizycznego
-uczyć wygrywać i przegrywać
-uczyć koleżeństwa w zespole

Bibliografia



Bondarowicz M. – Wielka księga gier i zbaw ruchowych. 2003 Wrocław



 



Kapera R. - Piłka Nożna. 1999 Warszawa



 



Kapera R. – Piłka Nożna Trening Dzieci. 1997 Warszawa



 



Talaga J. – A-Z sprawności fizycznej atlas ćwiczeń. 1995 Warszawa



 



Gołaszewski J. – Piłka Nożna. 2003 Poznań



 



Trener – Czasopismo Polskiego Związku Piłki Nożnej



 



Łucka Marcin – Gry i zabawy w nauczaniu piłki nożnej. 2007 Warszawa



Grassroots – materiały szkoleniowe z kursokonferencji. 2009 Kraków



Materiały szkoleniowe z kursokonferencji dla trenerów. 2011 Kraków



Materiały szkoleniowe z kursokonferencji dla trenerów. 2011 Zabrze

Dziękuję za

uwagę

życzę 3 punktów

w każdym meczu

Sebastian Klata