Międzynarodowy Czerwony Krzyż

Często

używany

termin

Międzynarodowy Czerwony Krzyż jest
właściwie terminem nieprawidłowym,
gdyż nie istnieje jedna organizacja
nosząca tę nazwę.

W

rzeczywistości

ruch

tworzy

kilkanaście organizacji, które są od
siebie niezależne, lecz zjednoczone w
ruchu

pod

wspólnymi

zasadami,

celami, symbolami, statutami, oraz
zarządzającymi organami. W skład
ruchu wchodzą:

1 ) Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (ICRC) -
( MKCK)

2) Międzynarodowa Federacja Towarzystw Czerwonego
Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.

3) Stowarzyszenia krajowe Czerwonego Krzyża,
Czerwonego Półksiężyca (w większości państw
muzułmańskich) i Czerwonej Gwiazdy Dawidowej
(Magen David Adom; w Izraelu).

Czerwony Półksiężyc

Znak Czerwonego Półksiężyca powstał jako
muzułmański odpowiednik znaku Czerwonego
Krzyża. Półksiężyc jest symbolem islamu. Od
czasu

wojny

rosyjsko–tureckiej

w

1876

czerwony półksiężyc stał się rozpoznawalnym
znakiem pomocy humanitarnej w krajach
islamskich. Znak został oficjalnie wpisany do
Konwencji

Genewskich

z

1929

roku.

Stowarzyszenia

krajowe

Czerwonego

Półksiężyca

współtworzyły

dzisiejszy

Międzynarodowy Ruch
Czerwonego Krzyża i Czerwonego
Półksiężyca. Od tego momentu
funkcjonuje na równi ze znakiem
Czerwonego Krzyża.

Działalność Komitetu finansowana jest z dobrowolnych
składek wnoszonych przez rządy państw będących stroną
Konwencji Genewskich, Narodowe Komitety Czerwonego
Krzyża i Czerwonego Półksiężyca; organizacje regionalne,
jak np. Komisja Europejska, oraz z innych publicznych i
prywatnych źródeł.

Podczas 29 Międzynarodowej Konferencji Czerwonego
Krzyża i Czerwonego Półksiężyca, wprowadzono nowy,
dodatkowy znak dla Ruchu Czerwonego Krzyża i
czerwonego Półksiężyca, przyjęty na podstawie III Protokołu
dodatkowego. Nowy znak ma kształt czerwonego rombu na
biały tle i nosi nazwę „czerwony kryształ”.

Przyjęcie nowego znaku umożliwiło uznanie i
przyjęcie

w

poczet

członków

Ruchu

dwóch

stowarzyszeń

narodowych

izraelskiego

i

palestyńskiego. Wieńczy to długoletnie starania o
pełną jedność i uniwersalizację Ruchu Czerwonego
Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. 

czerwony

 

- Towarzystwo Czerwonego Krzyża

zielony

- Towarzystwo Czerwonego Półksiężyca

niebieski

- Stowarzyszenie Czerwonego Kryształu / Gwiazdy

Dawida (Izrael, Magen David Adom)

Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża (ang.
International Committee of the Red Cross, ICRC) jest
niezależną szwajcarską organizacją o działalności
międzynarodowej.
Powstał w 1863 r. z inicjatywy szwajcarskiego filantropa
Henrego Dunanta. 24 czerwca 1859 r. na pobojowisku
wielkiej bitwy pod Solferino,

(gdzie armia cesarstwa Austrii

stoczyła krwawą całodniową bitwę z armią włoską wspomaganą przez armię
francuską)

ujrzał około 40 tysięcy ofiar: zabitych, rannych i

zaginionych.

Wstrząśnięty

widokiem

ofiar

pozostawionych

praktycznie

bez

opieki,

podjął

spontanicznie próbę udzielenia im pomocy przy udziale
miejscowej ludności, którą z powodzeniem zachęcił do
wynoszenia i pielęgnowania rannych, niezależnie od ich
narodowości.

Po powrocie do rodzinnej Genewy napisał książkę
Wspomnienie Solferino, zawarł w niej opis tego co
przeżył. Przedstawił swoje propozycje, a przede
wszystkim

ideę

powołania

dodatkowej

służby

medycznej, która miałaby nieść pomoc rannym w czasie
wojny.

Zaproponował

powołanie

narodowych

stowarzyszeń

pomocy,

które

w

czasie

pokoju

przygotowywałyby swych wolontariuszy do takich
zadań, a ponadto postulował, by ranni oraz ci, którzy się
nimi opiekują, byli uznawani za osoby neutralne nawet
na polu walki.

Idee te poparli czterej znani obywatele Genewy – Gustave
Moynier, gen. Guillaume Henri Dufour, dr Louis Appia i dr
Théodore Maunoir, powołując wspólnie Międzynarodowy
Komitet Pomocy Rannym, który przekształcił się nieco
później w Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża.

KOMITET PIĘCIU

CELE:

• opieka nad rannymi, chorymi i jeńcami w czasie
wojny;

• pomoc ofiarom klęsk żywiołowych, wypadków i
epidemii w okresie pokoju;

• wizytuje obozy dla uchodźców i internowanych;

• opieka nad uchodźcami;

• jest źródłem informacji o jeńcach;

• organizowanie kursów ratowniczych, szkolenia
sanitariuszy;

• szerzenie oświaty zdrowotnej;

• organizowanie krwiodawstwa.

 

Praca ICRC opiera się na następujących zasadach:

humanitaryzm - ochrona zdrowia, poszanowanie
ludzkiej godności,

bezstronność – pomoc ofiarom niezależnie od
strony konfliktu,

neutralność - brak zaangażowania w konflikty,

dobrowolność - przynależność do organizacji jest
dobrowolna, nieprzymusowa,

jedność - w każdym z krajów istnieje tylko jedna
organizacja działająca w ramach Czerwonego
Krzyża lub Czerwonego Półksiężyca,

powszechność - działalność Czerwonego Krzyża i
Czerwonego Półksiężyca jest rozpowszechniona na
całym świecie,

niezależność - organizacja nie podlega pod żadną
inną

Prezesi Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń
Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca:

1919 – 1922: Henry Davison (USA)

1922 – 1935: John Barton Payne (USA)

1935 – 1938: Cary Travers Grayson (USA)

1938 – 1944: Norman Davis (USA)

1944 – 1945: Jean de Muralt (Szwajcaria)

1945 – 1950: Basil O'Connor (USA)

1950 – 1959: Emil Sandstrom (Szwecja)

1959 – 1965: John MacAulay (Kanada)

1965 – 1977: José Barroso Chávez (Meksyk)

1977 – 1981: Adetunji Adefarasin (Nigeria)

1981 – 1987: Enrique de la Mata (Hiszpania)

1987 – 1997: Mario Enrique Villarroel Lander (Wenezuela)

1997 – 2000: Astrid N. Heiberg (Norwegia)

2001 – 2009: Don Juan Manuel Suárez Del Toro Rivero (Hiszpania)

2009 – obecnie: Tadateru Konoé (Japonia)

Siedziba MKCK w Genewie

8 maja to rocznica urodzin Henry Dunanta, ojca idei Czerwonego
Krzyża i pierwszego laureata Pokojowej Nagrody Nobla (w 1901
r.). Obchodzony jest w 192 państwach na całym świecie jako
największe święto humanitaryzmu - Światowy Dzień Czerwonego
Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Jest to znakomita okazja, by
krzewić ideały humanitaryzmu i bezinteresownej pomocy oraz
przypomnieć zasługi największego i najstarszego humanitarnego
ruchu na świecie.

Tradycyjnie w tym dniu zaczyna
się również Tydzień PCK. W całym
kraju

w

ramach

obchodów

odbywają się: kwesty, spotkania
młodzieży, festyny, akcje poboru
krwi, akcje edukacyjne dla dzieci
i młodzieży, układanie znaku
Czerwonego Krzyża, dekorowanie
znakiem

Czerwonego

Krzyża

przechodniów i osób publicznych,
uroczyste

spotkania

z

pracownikami, wolontariuszami i
darczyńcami

Polskiego

Czerwonego

Krzyża. 

KONIE

C