KORNEL MORAWIECKI I

TADEUSZ MAZOWIECKI

CZYLI NIEOBECNI PRZY

OKRĄGŁYM STOLE

Łukasz Mazurek

Kierunek: Bezpieczeństwo Wewnętrzne

Wydział: Bezpieczeństwo Narodowe

Numer Albumu: 25418

PLAN PREZENTACJI



Okrągły Stół



Kornel Morawiecki



Aresztowanie Kornela
Morawieckiego



Tadeusz Mazowiecki



Kontrowersje wokół Okrągłego
Stołu



Bibliografia

Okrągły Stół



Okrągły Stół – negocjacje prowadzone od 6 lutego do
5 kwietnia 1989 przez przedstawicieli władz PRL,
opozycji solidarnościowej oraz kościelnej
(przedstawiciele Kościoła katolickiego i Kościoła
Ewangelicko-Augsburskiego). Prowadzone były w
kilku miejscach, a ich rozpoczęcie i zakończenie
odbyło się w siedzibie Urzędu Rady Ministrów PRL w
Pałacu Namiestnikowskim (obecnie Pałac
Prezydencki) w Warszawie. W obradach wszystkich
zespołów, podzespołów i grup roboczych brało udział
ok. 711 osób (uczestników, ekspertów i
obserwatorów).



Jedno z najważniejszych wydarzeń w najnowszej
historii Polski, od którego rozpoczęły się zmiany
ustrojowe Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w tym
częściowo wolne wybory do Sejmu, tzw. wybory
czerwcowe.

Kornel Andrzej

Morawiecki



ur. 3 maja 1941 w
Warszawie, polski polityk,
działacz opozycji
antykomunistycznej w
PRL, założyciel i
przewodniczący
Solidarności Walczącej,
doktor fizyki, nauczyciel
akademicki. Kandydat w
wyborach prezydenckich
w 2010, poseł na Sejm
VIII kadencji.

http://gazetaobywatelska.salon24
.pl/447831,komentarz-tygodnia-
kornel-morawiecki
[Dostęp:09.12.2016]

Aresztowanie Kornela Morawieckiego



9 listopada 1987 Kornel Morawiecki został zatrzymany
przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa we
Wrocławiu. Przetransportowano go do Warszawy i
osadzono w areszcie na Rakowieckiej. Z inicjatywy
Konfederacji Polski Niepodległej w USA powstał Komitet
na rzecz Uwolnienia Kornela Morawieckiego. Jan
Olszewski (który miał być jego obrońcą w planowanym
procesie) namówił go do wyjazdu wraz z Andrzejem
Kołodziejem do Włoch. Kornel Morawiecki opuścił kraj 30
kwietnia 1988. Po trzech dniach podczas próby powrotu
został deportowany z lotniska w Warszawie do Wiednia.



Powrócił konspiracyjnie do Polski pod koniec sierpnia
1988.

Tadeusz Mazowiecki



(ur. 18 kwietnia 1927 w Płocku,
zm. 28 października 2013 w
Warszawie) – polski polityk i
publicysta.



Ostatni premier PRL i pierwszy
premier III Rzeczypospolitej (w
latach 1989–1991);
współtwórca i przewodniczący
Unii Demokratycznej i Unii
Wolności; poseł na Sejm PRL III,
IV i V kadencji, poseł na Sejm
RP I, II i III kadencji (w latach
1991–2001), od 2010 do 2013
doradca prezydenta RP ds.
polityki krajowej i
międzynarodowej. Kawaler
Orderu Orła Białego.

http://www.radawarszawy.um.w
arszawa.pl/ewidencje/honorowi/
osobywyroznione/Strony/Tadeus
zMazowiecki.aspx
[Dostęp:09.12.2016]



W styczniu 1988 został członkiem oficjalnego zespołu
doradców Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ
„Solidarność”. 4 maja 1988 próbował (wyposażony w
pełnomocnictwo Episkopatu Polski) negocjować pomiędzy
strajkującymi w Stoczni Gdańskiej a władzami PRL, a po
niepowodzeniu tej misji pozostał ze strajkującymi w stoczni
do końca strajku, tj. do 10 maja 1988. Doradzał także
strajkującym w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1988. 18
grudnia 1988 został członkiem powołanego tego dnia
Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ
„Solidarność”. W KO kierował komisją pluralizmu
związkowego. Uczestniczył w przygotowujących spotkanie
Okrągłego Stołu rozmowach w Magdalence (poczynając od
pierwszego spotkania we wrześniu 1988). Jako zwolennik
przejęcia władzy z rąk PZPR na drodze rokowań aktywnie
brał udział w rozmowach plenarnych Okrągłego Stołu oraz
dodatkowych spotkaniach w Magdalence, a także kierował
z ramienia opozycji roboczym zespołem ds. pluralizmu
związkowego. Był jednym z głównych twórców
porozumienia, na mocy którego 4 czerwca 1989 odbyły się
częściowo wolne wybory. Na zebraniu Komitetu
Obywatelskiego w dniu 8 kwietnia 1989 poparł koncepcję
rozszerzenia grona kandydatów opozycji w wyborach o
przedstawicieli wszystkich ugrupowań, które akceptują
porozumienie Okrągłego Stołu. Na znak protestu przeciwko
odrzuceniu tego pomysłu odmówił kandydowania do
parlamentu (ale przez dłuższy czas utrzymywano dla niego
wolne miejsce na liście we Włocławku).

Kontrowersje wokół Okrągłego Stołu



Część opozycji (m.in. Konfederacja Polski Niepodległej, Solidarność
Walcząca oraz Niezależne Zrzeszenie Studentów) kwestionowała
„Okrągły Stół”. W trakcie jego obrad Jacek Kuroń przekonał
przewodniczącego KPN Leszka Moczulskiego, aby nie podważał
ustaleń „Okrągłego Stołu”. Ówczesny przewodniczący NZS Mariusz
Kamiński także dał się przekonać i wydelegował przedstawicieli NZS
do rozmów w Podzespole ds. Młodzieży. Ugrupowania te nie były
przeciwne „pokojowej” zmianie władzy, nie dążyły do zbrojnego
obalenia ustroju PRL, jednak nie akceptowały „kontraktowego
charakteru” okrągłego stołu. Do ówczesnych przeciwników
„Okrągłego Stołu” należeli m.in.: Ludwik Dorn, Andrzej Gwiazda,
Bronisław Komorowski, Janusz Korwin-Mikke, Maciej Łopiński, Antoni
Macierewicz, Kornel Morawiecki, Jan Olszewski (ostatecznie wziął
udział w obradach - Podzespół ds. Reformy Prawa i Sądów), Anna
Walentynowicz. Część z nich (m.in. były prezydent RP Bronisław
Komorowski) do dzisiaj zmieniła zdanie. Kontrowersje wokół negocjacji
„Okrągłego Stołu” są nadal obecne w polskim życiu publicznym.

Bibliografia



Droga do „Okrągłego Stołu”.
Zakulisowe rozmowy przygotowawcze.
Wyd. von borowiecky, Warszawa 1999



Antoni Dudek: Reglamentowana
rewolucja. Rozkład dyktatury
demokratycznej w Polsce 1988–1990.
Kraków: wyd. Arcana, 2004