Z cyklu „Od Mazowieckiego do Tuska” (6) –
Tadeusz Syryjczyk

Tadeusz Andrzej Syryjczyk – były minister
przemysłu w rządzie Tadeusza Mazowieckiego
oraz minister transportu i gospodarki
morskiej w rządzie Jerzego Buzka. Był posłem
na Sejm I, II i III kadencji.
Tadeusz Syryjczyk ps. „Arab”
Urodził się 9 lutego 1948 roku w Krakowie.
Tam ukończył szkołę podstawową i średnią.
W roku 1971 został magistrem
elektrotechniki na Wydziale Elektrotechniki,
Automatyki i Elektroniki Akademii Górniczo-
Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Stopień naukowy
doktora nauk technicznych w zakresie informatyki uzyskał w roku
1977. W latach 1971–1980 pracował kolejno jako asystent, starszy
asystent i adiunkt w Instytucie Informatyki na AGH.
W 1980 znalazł się wśród założycieli NSZZ „Solidarność” w Krakowie i
na AGH, w 1981 zasiadał w prezydium regionu małopolskiego związku.
Za działalność opozycyjną został zatrzymany nocą 13 grudnia 1981
roku w Ostródzie podczas powrotu z Gdańska do Krakowa i
internowany w tzw. Ośrodku Odosobnienia w Iławie. 25 czerwca 1982
przewieziony do Ośrodka Odosobnienia w Kielcach-Piaskach, a od 8
lipca 1982 przebywał w Nowym Łupkowie. Zwolniony z internowania w
dniu 24 lipca 1982. Od 25 III 1983 rozpracowywany przez Wydz. III-1
KW MO/WUSW w Krakowie w ramach SOS/SOR krypt. Arab.
W 1987 był współzałożycielem, a w 1990 objął funkcję prezesa
Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego. Jednocześnie od 1987
prowadził firmę informatyczną. Był przewodniczącym jednego z
zespołów Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych
Solidarności. Od 1989 do 1990 zajmował stanowisko ministra
przemysłu w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Następnie przez rok
prowadził firmę doradczą. W latach 1991–2001 przez trzy kadencje
sprawował mandat poselski. Należał do Forum Prawicy
Demokratycznej, Unii Demokratycznej i Unii Wolności.

W latach 1992–1993 został szefem zespołu doradców Prezesa Rady
Ministrów Hanny Suchockiej. W latach 90. był aktywnym politykiem,
członkiem Rady Krajowej i Regionalnej Unii Wolności, później jej
wiceprzewodniczącym i członkiem Rady Politycznej. W 2001 nie
uzyskał ponownie mandatu w parlamencie. Po porażce wyborczej do
2003 podziękował za członkostwo w Unii Wolności i ponownie
prowadził firmę doradczą, ale krótko. W tym samym roku objął
bowiem funkcję dyrektora w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju

w Londynie jako przedstawiciel Polski w Radzie Dyrektorów.
Stanowisko to zajmował do 2007. W tym czasie został ekspertem w
Zespole Doradców Gospodarczych TOR, a jego głównym obszarem
działalności były zagadnienia związane z funkcjonowaniem transportu
kolejowego w Polsce i UE.
24 października 2010 w Krakowie podczas PAFERE Liberty Weekend,
redaktor portalu Prokapitalizm.pl Paweł Sztąberek przeprowadził
wywiad z Tadeuszem Syryjczykiem, który między innymi
powiedział: „Jeśli chodzi o otoczenie rządowe – Balcerowicz,
Dąbrowski, to oni myśleli podobnie jak ja, mieliśmy wspólne intencje.
Największe zderzenie idei z rzeczywistością polegało na tym, że
większość ludzi dobrej woli, także zasłużonych dla opozycji nie bardzo
rozumiała czym jest kapitalizm i nie zdawała sobie sprawy z tego, że
niektóre rozwiązania są zbędne. Np. debata o tym, czy można znieść
rozdzielnictwo papieru i wprowadzić ceny rynkowe na papier. Wielu
wtedy mówiło, że „przecież kultura upadnie”. Takich spraw było
mnóstwo. Widać było, że wielu ludzi nie rozpatrywało intelektualnie
kwestii kapitalizmu w ogóle… Nie zdawali sobie sprawy, że rynek,
zwłaszcza w takich sytuacjach, bardzo szybko doprowadza do
społecznej równowagi…”.
Jeśli Syryjczyk twierdził, że Balcerowicz myślał podobnie jak on, to
oznaczało, iż obydwaj mieli to samo zadanie: zamienić polskie zakłady
w jedną potężną masę upadłościową. Jak trzeba być naiwnym, by
uważać, iż „niewidzialna ręka rynku” załatwi sprawę za rządzących. Są
gałęzie przemysłu, które muszą być stymulowane, a nawet chronione
decyzjami rządowymi, tak jak to robią rządy państw Europy
Zachodniej.
Dalej powiedział: ”Gdyby dziś doszli do władzy wolnorynkowcy z krwi i
kości i gdyby mieli wolę działania i oparcie w parlamencie, to parę
rzeczy da się zrobić. Górnictwo np. można sprywatyzować. Jeszcze
parę rzeczy da się zrobić bez większego wysiłku ustawowego, choć
przy dużej wrzawie. Np. „Bogdankę” udało się sprywatyzować. Inne
kopalnie też by się dało. Tylko, że trzeba mieć odwagę pokonać opory
polityczne… Dokończenie prywatyzacji to największy problem…”.
Tak!… oczywiście!… Sprzedać wszystko za 1/10 ceny, co przedstawia
jakąkolwiek wartość, a szczególnie zakłady sektora energetycznego,
które stanowią strategiczne obiekty państwa. A potem zatrudnić w
nich … obcokrajowców tak, jak to miało miejsce we wspomnianej
przez Syryjczyka kopalni „Bogdanka”, w której zatrudniono obywatela
Francji – Rogera de Bazelaire na bardzo odpowiedzialnej posadzie
Zastępcy Prezesa Zarządu ds. Ekonomiczno-Finansowych. To tenże
obcokrajowiec będąc wcześniej Dyrektorem Finansowym i członkiem
Zarządu Telekomunikacji Polskiej S.A. – przyczynił się do chylenia się
jej ku upadkowi w latach 2002-2005.
O pomstę do Nieba wołają słowa Syryjczyka: „Kiszczak i jego ekipa nie
przeszkadzali w reformowaniu kraju. W klubie PZPR panowało
przeświadczenie: „Niech ktoś wreszcie te reformy zrobi”…”.

Trzeba naprawdę wysłać rozum na bezterminowy urlop, aby taką
niedorzeczność wygłosić do mediów! Kiszczak i jego ekipa nie mogli
przeszkadzać w „reformowaniu kraju”, albowiem nie była to reforma,
a… złodziejskie uwłaszczanie się kumpli Kiszczaka i komunistycznej
nomenklatury na majątku należącym do Narodu Polskiego. Czyżby
Syryjczyk o tym nie wiedział???
11 czerwca 2008 roku na portalu

www.liberte.pl

Tadeusz Syryjczyk

„wysmażył” artykuł zatytułowany „Co to znaczy być liberałem we
współczesnej Polsce”. W nim to deklarując się jako liberał-realista,
napisał, cyt.: „(…) Najważniejszym jednak działaniem jest czuwanie
nad tym, aby państwo – realizując te funkcje, które (słusznie lub nie)
uznane zostały za konieczne – kierowało się konsekwentnie busolą
wskazującą na ochronę człowieka, obywatela i konsumenta, nie zaś
grup interesów, firm państwowych lub prywatnych, które szukają
pomocy państwa dla ułatwienia sobie życia i wzmocnienia swojej
pozycji wobec słabszego partnera. Kwestia ta dotyczy także usług,
które państwo wprost lub przy pomocy firm państwowych świadczy
swym obywatelom. Pierwsze pytanie brzmi: czy usługa ta istotnie
musi być świadczona przez państwo, nie mówiąc już o tym czy firma,
która je wprost wykonuje, musi być państwowa? Trzeba pamiętać, że
pod wpływem postępu technicznego niektóre dziedziny przestają być
naturalnymi monopolami, jak to się stało na naszych oczach z
telefonami (…)”.
W powyższym tekście nie sposób nie zauważyć sprzeczności
wynikających z hipokryzji autora. Bo oto z jednej strony uważa on, iż
państwo powinno swym działaniem chronić człowieka, obywatela i
konsumenta, z drugiej zaś nie wyobraża sobie, aby państwo pomagało
państwowym lub prywatnym firmom. Trudno bowiem chronić
człowieka – obywatela Rzeczpospolitej, któremu zamyka się zakłady
pracy właśnie decyzjami rządowymi. Niech tu koronnym przykładem
spośród setek będą stocznie w Gdańsku i Szczecinie, gdzie rząd i
parlament odmawiając pomocy, celowo dążyły do ich upadku. I na nic
zda się tu tłumaczenie, że zabroniła jej udzielenia Komisja Europejska
UE. Jakoś dziwnym trafem Kanclerz Niemiec Angela Merkel nie wahała
się, ani też nie obawiała sankcji władz UE i takiej pomocy udzieliła
stoczni w Wismarze i Stralsundzie.
W czasie, gdy T. Syryjczyk pełnił funkcję ministra przemysłu w rządzie
T. Mazowieckiego, na polecenie KERM-u powstał Raport zatytułowany
„Przesłanki decyzji w przedmiocie likwidacji Elektrowni Jądrowej
Żarnowiec”, stanowiący przedmiot do dyskusji na posiedzeniu Rady
Ministrów jesienią 1989 roku. Zapoznając się z jego obszerną treścią,
jednoznacznie można stwierdzić, iż T. Syryjczyk był zwolennikiem
kontynuacji budowy Elektrowni Jądrowej Żarnowiec, wykluczając
całkowicie inwestowanie w obiekty umożliwiające wykorzystanie
źródeł tzw. energii odnawialnej. Ale zwyciężył wówczas zdrowy
rozsądek członków KERM-u i zawieszono kontynuację budowy tej
elektrowni jądrowej na początku 1990 roku.
Konkludując: nie wyobrażam sobie, aby Tadeusz Syryjczyk

kiedykolwiek zasiadł w rządzie czy parlamencie. Jego dwulicowość,
bardzo rozwinięta hipokryzja… nie wróżą nic dobrego dla nas Polaków.
Satyr
_________________
Przy opracowywaniu tego materiału posiłkowałem się:
1) Barczyk K., Grodziski S., Grzybowski S., Obywatelskie Inicjatywy
Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa, Kancelaria Sejmu,
2001, s. 513.
2) Strona sejmowa posła III kadencji.
3) Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności.
4)

http://ludzie.wprost.pl/sylwetka/Tadeusz-Syryjcz…

5)

http://www.encyklopedia-solidarnosci.pl/wiki/ind…

6)

http://prokapitalizm.pl/tadeusz-syryjczyk-ludzie…

7)

http://liberte.pl/co-to-znaczy-byc-liberalem-we-…

8) http://www.syryjczyk.krakow.pl/Elektrownia%20Jadrowa_T.htm

Autor:

Satyr – blog

Źródło: niepoprawni.pl