Jak napisać powieść
metoda płatka śniegu





Od dawna słyszałam o metodzie płatka śniegu, potem przeczytałam o niej na stronie Pasji Pisania. I sięgnęłam do źródła.

Autorem pomysłu jest człowiek o nazwisku Randy Ingermanson. Metoda jest już sławna, doczekała się nawet swojego softwaru. Bazuje na fraktalności płatka śniegu. Wiecie, jak zrobić płatek? Zaczynamy od trójkąta. Nakładamy na niego drugi trójkąt. Powstaje figura z małymi trójkącikami dookoła. Na każdy znów nakładamy trójkąt
i tak dalej. Metoda płatka polega więc na ROZSZERZANIU (aż powstanie konstrukt powieści). A jak to zrobić? Od dzisiaj krok po kroku.



Kiedy mamy pomysł na powieść, bardzo ważne jest, żeby umieć streścić tę książkę in spe w jednym zdaniu.

Na przykład:

Sfrustrowany dziennikarz rozwiązuje zagadkę z przeszłości przy użyciu nowoczesnych technologii.

Nieszczęśliwa w małżeństwie matka rocznych bliźniaków postanawia odmienić swoje życie ruszając w podróż w głąb ziemi i własnej psychiki.

Nastoletnia narkomanka, mierząc się z kalectwem, spotyka miłość swojego życia.



Od razu wam powiem, że jeśli nie udaje wam się tego zrobić, to znaczy, że nie będzie z tego książki. Nie o to chodzi, że zdanie ma wyczerpywać wszystkie wątki powieściowe. Ale w powieści ważny jest bohater (zauważcie, że od razu określany zawodem, sytuacją społeczną, określnikami obrazującymi jego stan psychiczny), który dąży do jakiegoś celu. To jest klasyk: bohater i cel. Patrzcie, jak zbudowany jest kryminał. Detektyw szuka zabójcy. Na przykład:

Cierpiący na cukrzycę detektyw szuka mordercy agentki handlu nieruchomościami. [jaka to książka???? ]

To zdanie może znaleźć się na tylnej stronie okładki i w materiałach reklamowych.

Odpowiada wielkiemu trójkątowi, początkowi płatka.

Gdybym miała wymienić trzy boki tego trójkąta, to oprócz bohatera i celu / akcji, może być ważne również umiejscowienie akcji, czy tło historyczne.

Dwóch policjantów przemierza ciemne strony Warszawy, próbując wyjaśnić niezwykłą śmierć młodej dziewczyny. [a to jaka książka????}



Ćwiczenie

Jeśli czujecie, że brak wam wprawy, a zdania wychodzą kulawe i nie takie, trzeba poczytać krótkie streszczenia książek w recenzjach. W GW, Bluszczu, dodatku do Dziennika. Chodzi o te krótsze recenzje. Dobre są tez sklepy internetowe.



Ćwiczenie 2

Jaką książkę teraz czytacie? Szybciutko. Streszczenie na nie więcej niż 15 słów. Dajcie na forum, będziemy zgadywać, zabawimy się.



Następnym razem następny krok płatka śniegu.

Miłej środy. Jest to wszakże piękny dzień, charakteryzujący się harmonijnością środka.

A.J



Metoda płatka śniegu
krok drugi



Jak pamiętacie, pierwszy krok do stworzenia powieści polega na napisaniu jednozdaniowego streszczenia.

Drugi krok, to rozpisanie tego zdania na streszczenie na akapit. Możecie zapytać, po co najpierw streszczać, żeby potem rozszerzać. Umiejętność streszczenia powieści w jednym zdaniu to papierek lakmusowy
pokaże nam, czy powieść ma fabułę. Jeśli tak, musimy oczywiście dodać następny trójkąt.

Streszczając, pamiętać musimy o typowej strukturze powieści. Porównuje się ją do dramatu w trzech aktach.

Akt I to początek powieści, ekspozycja. Przedstawiamy tu bohatera i jego świat. Tu pojawia się konflikt. Na przykład wyobraźmy sobie, że naszą bohaterką, nazwijmy ją XX, jest gospodyni domowa w średnim wieku, prowadząca spokojne życie na przedmieściach, z mężem i czwórką dzieci, która nagle dowiaduje się, że jej najstarszy syn udusił młodszego braciszka, pozostawionego pod jego opieką. Typowo ta część powieści powinna się kończyć mocną, emocjonalną sceną, z której wynika, że bohater przeżył coś, po czym jego życie już nigdy nie będzie takie same. Mówi się, że ta część powinna zajmować ok. 1/5 całej powieści. W powieści kryminalnej będzie to na pewno znalezienie trupa, co jak wiemy, może nastąpić już na pierwszej stronie. Oczywiście jeśli powieść jest sequelem, ekspozycja może być krótsza
choćby dlatego, że znamy bohaterów.

Akt 2 to środek powieści. Ciąg wydarzeń (niektórzy mówią: katastrof), który prowadzi do rozwiązania konfliktu. Jeśli bohater prowadzi walkę, będzie to na przykład pokonywanie kolejnych przeciwników. W kryminale
sprawdzanie kolejnych tropów. To trzon powieści. Następujące po sobie w tej części wydarzenia doprowadzą do finału.

Akt 3 to rozwiązanie. Kulminacyjna scena, wyjaśnienie zagadki, rozwiązanie wszystkich głównych wątków powieściowych.



To streszczenie również ma być krótkie, parozdaniowe.

Twórca metody płatka śniegu przekonuje, ze powinno ono zawierać pięć zdań:

Pierwsze zdanie to wprowadzenie do historii i bohaterów.

Drugie
pierwsza katastrofa (koniec pierwszego aktu)

Trzecie
druga katastrofa (w połowie drugiego aktu)

Czwarte
trzecia katastrofa (koniec drugiego aktu)

Piąte - rozwiązanie



Kontynuując ćwiczenie z panią z przedmieść, mogłoby to wyglądać następująco:



Laura prowadzi spokojne życie gospodyni domowej i matki czwórki dzieci w wielkim domu w Konstancinie, u boku męża, który jest znanym adwokatem.

Te idyllę przerywa straszliwe nieszczęście
starszy syn dusi pozostawionego pod jego opieką młodszego braciszka i nie jest w stanie wyjaśnić, co dokładnie się wydarzyło.

Mąż Laury obwinia ją o śmierć syna, a następnie porzuca, wyjaśniając, że obawia się, iż sytuacja rodzinna nie pozwoli mu na zrobienie kariery.

Laura zaczyna podejrzewać, że mąż coś przed nią ukrywa, a psycholog, zajmujący się jej dziećmi, w brutalny sposób pozbawia ja złudzeń: maż Laury był winny śmierci chłopca.

Następuję konfrontacja: mąż Laury przyznaje się do wszystkiego i skacze do pustego basenu ponosząc śmierć na miejscu, a Laura rozpoczyna nowe życie, próbując skleić swoja rodzinę (może jest tu miejsce dla dzielnego, przystojnego psychologa?)

Miłej niedzieli.

A.J.