Ewelina Ickiewicz
Pedagogika
UŚ
Dziecko  rozwój emocji i uczuć
Jedną z ważnych dziedzin rozwoju psychicznego jest sfera uczuć. W literaturze
psychologicznej spotykamy takie określenia jak: emocje, motywy, motywacja, uczucie
przyjemności i przykrości, uczucia wyższe  społeczne, moralne, estetyczne. Cały
skomplikowany rozwój sfery emocjonalnej wiąże się z uczuciami skierowanymi do innych
ludzi, stąd mówi się o sferze uczuciowo-społecznej i wychowaniu społeczno-moralnym.
Dzięki przeżyciom uczuciowym człowiek poznaje nie tylko świat, ale i ludzi, zjawiska i
przedmioty w jego otoczeniu. O rozwoju sfery uczuciowej w wieku dorastania świadczą
żywe, spontaniczne przejawy uczuć, czasami lęku, napięć nerwowych, złego przystosowania
do otoczenia  co z kolei wzbudza niepokój rodziców i wychowawców. Dziecko nie jest
miniaturą dorosłego lecz odrębną, swoistą, podlegającą rozwojowi strukturą psychiczną.
Okres dorastania, zdaniem wielu badaczy, jest okresem wzmożonej uczuciowości.
Stany uczuciowe mają tendencję do zmian dość gwałtownych i o wielkiej sile. Intensywne
przeżywanie błahej sytuacji wprawia dorastających w stan napięcia i podniecenia, który nie
pozostaje bez wpływu na zachowanie. Zmienność uczuć i nastrojów, czyli przerzucanie się od
skrajnego smutku do hałaśliwej wesołości, od współczucia do okrucieństwa, od gniewu do
rozpaczy, to cecha charakterystyczna w okresie dorastania. Chwiejność nastrojów i uczuć
wiązano z podłożem fizjologicznym, przestrajaniem się organizmu pod wpływem hormonów
i w ogóle ze stanem fizycznym młodocianych. Organiczne tło tego braku równowagi
uczuciowej, odgrywa zdaniem współczesnych psychologów ważną rolę, nie powinno być
jednak przeceniane. Przeżywanie przez dorastających dawnych nawyków postępowania i
zachowania, które określało się jako typowe dla dzieci, nie przychodzi im z łatwością.
Dorastający, to  dzieci  już nie dzieci  , a jeszcze nie dorośli. Brak im dziecięcej naiwności i
zaufania do starszych, natomiast pojawił się upór, krytycyzm i bezkompromisowość. Często
dorastający zapominają, że są członkami rodziny, jej cząstką.
Zapomnienie jest rzeczą ludzką, podobnie jak uczucie lęku, strachu, gniewu, złości,
wrażenie nieobecności w naszym życiu ludzi z problemami, a przede wszystkim zmartwień
mniej lub bardziej wyolbrzymionych i frustracji. y
ródłem tych uczuć są pewne zjawiska
natury ogólnej, do których między innymi należą sytuacje konfliktowe, choroby, zmartwienia,
strapienia, kary fizyczne, lęk przed nawiązywaniem kontaktu z ludz
mi.
Maria Przetacznikowa stwierdziła, że typową dla chłopców przyczyną gniewu jest poczucie
własnej nieudolności lub nieumiejętności, brak sukcesów w podjętym działaniu.
Proces kształtowania uczuciowego jest długotrwały, a polega na umiejętności hamowania i
panowania nad swymi emocjami oraz negatywnymi uczuciami . Nie tylko negatywne emocje
są udziałem dorastających, młodych ludzi, przeżywają oni również wiele uczuć przyjemnych,
przesyconych radością, poczuciem zadowolenia.
Przeżycia przyjemne wiążą się wyraz
nie z zaspokojeniem potrzeby oparcia, miłości i czułości.
Podobnie jak dziecko, dorastający potrzebuje poczucia bezpieczeństwa, świadomości, że jest
potrzebny i kochany. Pozytywnych przeżyć w tym okresie dostarcza rodzina, jeśli panuje w
niej odpowiednia atmosfera wychowawcza. Innym z
ródłem przyjemnych przeżyć są
rówieśnicy, początkowo tej samej płci (przyjaz
ń),a potem innej (miłość).
A jak rozwój emocji i uczuć ma się do zastosowania technologii informacyjnej?
Uważam, że technologia informacyjna może działać stymulująco na rozwój emocji i uczuć.
Dlaczego? Ponieważ stanowi bogate z
ródło informacji na temat otaczającego nas świata i
ludzi.