Paphiopedilum: storczyk o kwiatach jak dzbanki

Storczyki z rodzaju Paphiopedilum rosną w naturze w południowo

wschodniej Azji, na wysokości 1500–2000 m n.p.m., w lasach

równikowych oraz na zboczach gór.

• storczyk,

• storczyki,

• orchidea,

• orcidee,

• paphiopedilum,

• phragmipedium,

• uprawa storczyków,

• gatunki storczyków,

• warunki uprawy paphiopedilum,

• rośliny doniczkowe

Paphiopedilum rothschildianum x

malipoense

• Rośliny doniczkowe do miejsc lekko zacienionych

• Co lubi sundawila?

• Kwiaty na Walentynki

• Paphiopedilum: storczyk o kwiatach jak dzbanki

• Gwiazda Betlejemska

• Kolory Natury: jesienne kompozycje kwiatowe

• Wiosenne bukiety inspirowane przez naturę

• Phalaenopsis: najpopularniejszy storczyk

• Międzynarodowa Wystawa Zieleń to życie 2010

• Podlewanie roślin doniczkowych

zobacz wszystkie

Zazwyczaj można storczyki te spotkać w szczelinach skalnych

porośniętych mchem lub w cieniu wysokich drzew. Potrafią

rosnąć w licznych grupach tworząc niezwykłe, barwne dywany.

Do rodzaju Paphiopedilum należy blisko 100 gatunków

storczyków. Wraz z rodzajami Cypripedium, Mexipedium,

Phragmipedium i Selenipedium tworzą podrodzinę

Cypripedioideae, której przedstawiciele mają kwiaty wyraźnie

różniące się od kwiatów innych orchidei, o warżce

przypominającej trzewik lub dzbanek. Liście Paphiopedilum różnią

się w obrębie rodzaju wielkością, długością i kolorem, a także

obecnością deseniu lub jego brakiem. Innym elementem

wyróżniającym są korzenie: najczęściej lekko spłaszczone,

brązowo-rude, pokryte włoskami, których zadaniem jest

zatrzymywanie wody (w zastępstwie pseudobulw, których

Paphiopedilum nie posiada).

Jednym z najmniejszych gatunków tego rodzaju jest

Paphiopedilum helenae, osiągające do 10 cm wysokości. Do

największych zaś należy Paphiopedilum gigantifolium, którego

liście dorastają do 50 cm długości i 12 cm szerokości, a pęd

kwiatowy do 80 cm. Ciekawym przedstawicielem rodzaju jest

Paphiopedilum sanderianum, u którego płatki okółka

wewnętrznego są spiralnie skręcone i mają nawet do 100 cm

długości, podczas gdy sama roślina dorasta do 50 cm wysokości.

Paphiopedilum pinocchio potrafi rozwijać kwiaty sukcesywnie

nawet przez 24 miesiące. Jak mówią hodowcy: można się nim

znudzić.

Paphiopedilum helenae

Paphiopedilum pinocchio

Aby Paphiopedilum było w dobrej kondycji i ponawiało kwitnienie

należy zapewnić roślinie właściwe warunki uprawy, w tym

odpowiednie naświetlenie i temperaturę. Zapotrzebowanie na te

dwa parametry jest odmienne dla różnych gatunków

Paphiopedilum: te o wąskich i długich liściach oraz gatunki

wielkokwiatowe – najczęściej o zielonych, długich liściach –

potrzebują stosunkowo dużego natężenia światła, dobrze tolerują

bezpośrednie poranne i wieczorne słońce. Powinny być

uprawiane w temperaturze 20–25°C (nigdy poniżej 18°C).

Przykładem tej grupy jest Paphiopedilum rothschildianum.

Natomiast gatunki o liściach marmurkowych oraz o jednolitych

zielonych i szerokich, które są dekoracyjne nawet w okresie

spoczynku, preferują światło rozproszone oraz umiarkowaną

temperaturę (18–22°C), ale bez konsekwencji dla kondycji rośliny

znoszą okresowo wyższą temperaturę, pod warunkiem, że nie

utrzymuje się ona zbyt długo.

Podłoże dla Paphiopedilum powinno być przewiewne, dobrze

przepuszczalne, ale jednocześnie zdolne zatrzymać pewną ilość

wody, złożone ze średnich lub drobnych kawałków kory, perlitu

wymieszanych z fragmentami sphagnum. Wielu hodowców wierci

w doniczkach dodatkowe otwory w bocznych ściankach doniczki,

aby podłoże przesychało bardziej równomiernie. Rośliny te można

przesadzać o każdej porze roku, należy jednak pamiętać, aby nie

robić tego podczas kwitnienia. Korzenie niektórych gatunków

Paphiopedilum rozrastają się nie w głąb lecz wszerz – dla nich

najodpowiedniejsze jest sadzenie w płytkich i szerokich

pojemnikach.

Ponieważ warunki uprawy większości Paphiopedilum są

podobne, można tworzyć z nich wyjątkowo dekoracyjne

kompozycje, zwłaszcza gdy połączymy w jednej donicy rośliny

różnej wysokości oraz barwie i deseniu liści.

Storczyki te nie posiadając pseudobulw, nie są w stanie

gromadzić wody i dlatego wymagają częstszego podlewania – tak

by podłoże nigdy do końca nie przesychało. Największym

zagrożeniem dla roślin są sytuacje, kiedy woda dostanie się do

wnętrza rozety liściowej lub gdy doniczka bądź podłoże nie ma

dobrego drenażu, wskutek czego korzenie są stale zanurzone w

wodzie. Doprowadza to do zagniwania nowych przyrostów i

samej rośliny. Do podlewania można używać wodę

demineralizowaną z niewielkim dodatkiem wody z kranu o

temperaturze pokojowej. Zasady nawożenia są takie same, jak

w przypadku innych orchidei i uzależnione od rodzaju

stosowanego nawozu.

Paphiopedilum nie kwitnie nigdy drugi raz z tej samej rozety.

Większość hybryd oraz niektóre gatunki botaniczne chętnie

wypuszczają kilka rozet równocześnie. Warto więc kupować

rośliny, które mają w doniczce nowy przyrost. Można mieć wtedy

nadzieję, że roślina w następnym roku zakwitnie ponownie.

Phragmipedium hybryda

Phragmipedium pearcei

Do tej samej rodziny co Paphiopedilum należy Phragmipedium,

którego kwiaty mają znacznie dłuższe płatki okółka

zewnętrznego, często fantazyjnie skręcone i ubarwione. Jego

liście mają pokrój trawiasty, są cieńsze i jednokolorowe. Na

pędzie znajduje się zazwyczaj kilka kwiatów, dzięki czemu rośliny

te są wyjątkowo dekoracyjne. Mimo iż wymagania obu rodzajów

są podobne, to Phragmipedium jest zdecydowanie trudniejsze w

uprawie. Podstawową zasadą jest, aby w podstawce doniczki z tą

rośliną stale było trochę wody. Mamy wtedy duże szanse na

kolejne kwitnienia.