Odmiana zaimków osobowych (formy mocne i słabe)
Nom. µÅ‚Î Pl. µµµÅ»Â
Gen. µµ­½Ä… (µÅ¼Å) µµÅ¹Â (µÄ…Â)
Acc. µµ­½Ä… (µµ) µµÅ¹Â (µÄ…Â)
Nom. µÃÍ Pl. µÃµÅ»Â
Gen. µÃ­½Ä… (ÃżÅ) µÃŹÂ (ÃÄ…Â)
Acc. µÃ­½Ä… (õ) µÃŹÂ (ÃÄ…Â)
m f n
Nom. Ä…ÅÄÌÂ Ä…ÅÄ® Ä…ÅÄÌ
Gen. Ä…ÅÄżÍ (ÄżÅ) Ä…ÅĮ (Ä·Â) Ä…ÅÄżÍ (ÄżÅ)
Acc. Ä…ÅÄ̽ (Äż½) Ä…ÅÄ®½ (Ä·½) Ä…ÅÄÌ (Äż)
Pl. Ä…ÅÄżÅ» Ä…ÅÄ­Â Ä…ÅÄŹ
Ä…ÅÄν (ÄżÅÂ) Ä…ÅÄν (ÄżÅÂ) Ä…ÅÄν (ÄżÅÂ)
Ä…ÅĿ͠(ÄżÅÂ) Ä…ÅÄ­Â (ÄÄ…Â/ĵÂ) Ä…ÅÄŹ (ÄÄ…)
Emfatyczne formy zaimka osobowego występują w zdaniu w roli podmiotów lub dopełnień,
w zależności od użytej formy danego zaimka. Mogą zostać użyte w zdaniu samodzielnie bądz

w połączeniu ze swoją słabą formą.
Słabe formy zaimka osobowego występują zawsze w bliskim połączeniu z czasownikiem,
rzeczownikiem, przysłówkiem i niektórymi innymi wyrazami
Materiały dydaktyczne Katedry Języka i Cywilizacji Greckiej UMK