14
Orędzie Miłosierdzia
MIA
OSIERDZIE BOGA
MIA
OSIERDZIE BOGA
W LITURGII
W LITURGII
CHRZEST ŚWI
TY
CHRZEST ŚWI
TY
W ostatnim numerze  Orędzia Miłosierdzia cie więc i nauczajcie wszystkie narody, udziela-
rozpoczęliśmy nowy cykl rozmów, w których będziemy jąc im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świę-
starali się odsłaniać bogactwo miłosierdzia Boże- tego (Mt 28,19). To w imię tej misji Apostoło-
go w Liturgii Kościoła, zwłaszcza w sakramentach wie i Kościół może właśnie przez obmycie
świętych. Naszym gościem w tych rozmowach jest chrzcielne wodą doprowadzać ludzi do bliskoś-
s. dr Adelajda Sielepin, jadwiżanka wawelska, któ- ci z Bogiem.
ra nie tylko wykłada liturgikę na Papieskiej Aka- Chrzest przyjmujemy najczęściej w dzieciń-
demii Teologicznej w Krakowie, ale także w swoim stwie i może dlatego na ogół za mało wiemy
Zgromadzeniu zajmuje się  ogólnie mówiąc  przy- o bogactwach miłosierdzia, jakie Bóg złożył dla
bliżaniem katechumenom bogactwa liturgii Kościoła nas w tym sakramencie. Spróbujemy więc choć
jako przestrzeni spotkania człowieka z Bogiem. trochę odsłonić to bogactwo. Pierwszy dar, jaki
Droga Siostro, w pierwszej rozmowie mówi- w tym sakramencie otrzymujemy, to łaska odpusz-
liśmy o miłości miłosiernej Boga do człowieka czenia grzechu pierworodnego i wszystkich innych
w sakramentach świętych w ogóle. Dzisiaj głębiej grzechów. Proszę coś więcej o tej łasce powiedzieć,
pochylimy się nad sakramentem chrztu świętego. bo jak się okazuje, nie bardzo wszyscy ją rozu-
Przypomnijmy najpierw krótko: w jakich okolicz- mieją, skoro na ankietowe pytanie: czy można się
nościach i po co Jezus ustanowił ten sakrament? spowiadać z grzechu pierworodnego?  odpowia-
Nie mamy jednego wydarzenia, jak w przy- dają, że tak.
padku np. Eucharystii, w którym Chrystus usta- Może najpierw przypomnijmy różnicę mię-
nowił wyraz
nie chrzest. Kościół ten chrystolo- dzy grzechem pierworodnym, a grzechami oso-
giczny wymiar chrztu odczytuje z trzech epizo- bistymi. Grzech pierworodny to jest ta sytuacja
dów. Pierwszy  to jest misterium paschalne: człowieka, można powiedzieć duchowa, która jest
śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa; to dziedziczona. Dziedziczone jest to pierwsze nie-
jest to dzieło zbawcze, które rzeczywiście do- posłuszeństwo ludzi wobec Pana Boga. My nie
prowadza nas do Boga i jest z
ródłem naszego musimy się spowiadać z tego, za co nie odpo-
nowego życia. Poza tym Kościół odwołuje się wiadamy w naszej świadomości, w naszej woli,
do zanurzenia Jezusa w Jordanie (por. Mt 3,13-17), nie spowiadamy się więc z grzechu pierworod-
kiedy On sam swoją Osobą Boską dotyka tego nego. Natomiast odpowiadamy za grzechy oso-
znaku obmycia i przez to go uświęca. Stąd ten biste, to znaczy za te wszystkie sprzeniewierze-
znak chrztu jest  można by powiedzieć  przez nia się Bogu, które popełniamy świadomie i do-
Chrystusa jakby ukazany jako właściwy sposób browolnie. Na chrzcie odpuszczony jest grzech
wchodzenia w osobową więz
z Bogiem. No pierworodny w ramach darmo danej łaski.
i wreszcie misja przekazana Apostołom po zmar- Dziecko nie zdaje sobie z tego sprawy, jak wiel-
twychwstaniu, kiedy Jezus powiedział im: Idz
- ki dar otrzymało, pozna go póz
niej. Człowiek
www.faustyna.pl
kwiecień, maj, czerwiec 2008 15
dorosły natomiast, przyjmujący chrzest, zdaje tysfakcjonują tak jak relacja osobowa, bo jesteś-
sobie sprawę z tego dobrodziejstwa Bożego, które my osobami.
usuwa korzeń nieprawości w duszy. Niemniej jed- Zupełne odpuszczenie win i kar oraz dziecięc-
nak dorosły człowiek jest zobowiązany do uświa- two Boże, to nie jedyne dary, jakie w tym sakra-
domienia sobie także grzechów osobistych, któ- mencie otrzymujemy. Pan Bóg daje nam jeszcze tak
re Pan Bóg też w tym sakramencie odpuszcza. zwane cnoty wlane i dary Ducha Świętego.
Prawo kanoniczne mówi, że ludzie dorośli, przed My, którzy jesteśmy skażeni grzechem pier-
przyjęciem chrztu, powinni obudzić w sobie żal worodnym, tym  można powiedzieć  nieszczęś-
za grzechy, żywić skruchę za nie, czyli ta świa- liwym dziedzictwem, dzięki zanurzeniu się
domość grzechów osobistych w sakramencie w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystu-
chrztu jest założona. Sakrament chrztu charak- sa, co się dzieje na chrzcie, uzyskujemy jakby
teryzuje się tym, że oczyszcza, obmywa z grze- możliwość życia w odwrotnym kierunku, czyli
chu, usuwa tę przeszkodę, która nas definityw- zostajemy ukierunkowani na Boga. Na chrzcie
nie oddziela od Pana Boga. To jest ten można świętym bowiem wraz z nową godnością dane
powiedzieć negatywny aspekt sakramentu. Ale są również dyspozycje do życia zgodnie z wolą
jest też jeszcze inny. Bożą, do traktowania świata stworzonego, włas-
Właśnie. W sakramencie chrztu stajemy się nego miejsca w tym świecie, relacji z ludz
mi
dziećmi Boga. Dla wielu brzmi to tylko, jak kate- zgodnie z tym odwiecznym zamysłem Boga, któ-
chizmowa formułka. Co to praktycznie oznacza? ry zapewnia nam szczęście i spełnienie najwyż-
Te słowa, chociaż są biblijne, bo dziecięc- szej rangi. Dlatego też człowiek ochrzczony
two Boże jest wyrażeniem biblijnym, czasem może liczyć na tę pomoc Bożą daną w tym sa-
w języku potocznym nabierają banalnego cha- kramencie i może na nią liczyć przez całe życie.
rakteru i właściwie w ostateczności niewiele Dlatego mówimy o duchowości chrzcielnej, czyli
znaczą. Otóż, dziecięctwo Boże oznacza god- nieustannym odwoływaniu się do tego daru, któ-
ność człowieka, powołanie go do najbliższej re- ry jest nieodwołalny. Mówimy, że sakrament
lacji z Bogiem.  Konstytucja Duszpasterska chrztu daje niezatarte znamię, to jest ta gwaran-
o Kościele mówi, że godność człowieka opie- cja, której żaden, nawet najcięższy grzech po-
ra się właśnie na tym wybraniu do uczestnictwa tem popełniony nie jest w stanie zniszczyć, bo
w życiu Bożym. W człowieku powołanym do ta- możemy być grzesznikami, możemy się wyrzec
kiego uczestnictwa, dokonuje się pewna istotna nawet Pana Boga, ale nigdy nie przestaniemy być
zmiana tożsamości: z najdoskonalszego stworze- Jego dziećmi. Zawsze możemy wrócić, powrót
nia człowiek staje się dzieckiem Boga, czyli na- jest o wiele prostszy, aniżeli dopiero dochodze-
bywa prawo do ścisłego obcowania z Bogiem nie do tej godności. Niemniej jednak taki układ
i do uczestnictwa w tym, co jest Jemu właściwe. zakłada naszą współpracę. Chrzest, jak każdy
Nie wyobrażajmy sobie tutaj krainy jakichś dóbr, sakrament, nie jest tylko darem, jest także zo-
tylko po prostu wielorakie bogactwo miłości bowiązaniem. Dlatego też ten apel Chrystusa
i przyjaz
ni z Bogiem samym, co jest darem nie o życie według Jego woli, o pójście za Nim, po
do opisania. Możemy starać się o to, by jakoś prostu apel o duchowość chrzcielną.
tę rzeczywistość opisać, ale wydaje mi się bliż- Nie powiedzieliśmy wszystkiego o miłosier-
sze prawdy to, co mówi św. Paweł i Ewangelia, dziu w sakramencie chrztu świętego, ale do te-
że ani oko nie widziało ani ucho nie słyszało& matu jeszcze przynajmniej w pewnym zakresie wró-
To są te wszystkie niewyrażalne wręcz dobrodziej- cimy w następnej rozmowie.
stwa, które swoje z
ródło mają w miłosiernej mi-
łości Boga. Żadne przecież dobra nas nie usa- s. M. Elżbieta Siepak ZMBM
www.faustyna.pl