Sen we śnie
Przyjmij pocałunek w czoło!
I, w rozstaniu mym dziś z tobą,
Pozwól upust dać mi słowom-
Nie myli się wcale ten,
Kto me dni nazywa snem;
Gdyby jednak moja wiara
W noc lub w dzień ulecieć miała,
W wizję, w nicość przemieniona,
Całkiem byłabyż stracona?
Co widzimy, co się zdaje
Snem we śnie wciąż pozostaje.
Stoję śród fal krzyku,
Co brzeg szarpią w swym dotyku,
Ręka moja zaś ciężarna
W piasku złote ziarna-
Tak niewiele ich już mam!
Palcom uciec chcą w głąb sam,
Gdy ja łkam - gdy ja łkam!
Boże! Czy nie mogę
Chwycić ich w uścisku togę?
Boże! Kto ocali
Jedno choć od srogiej fali?
Czy co widzę, co się zdaje
Snem we śnie tylko ostaje?