Metodyka myślenia sieciowego
Myślenie sieciowe (network thinking)
Organizacje sieciowe
Metodyka myślenia sieciowego
Autorami metodyki są szwajcarscy profesorowie P.
Gomez, G. Probst oraz H. Urlich.
Nazwa pochodzi od sieci będącej graficznym obrazem
wzajemnych oddziaływań na zasadzie sprzężeń
zwrotnych czynników kształtujących problem.
Podstawą myślenia sieciowego jest podejście
systemowe.
Siedem podstaw teoretycznych
CAA
OŚĆ I CZ
ŚĆ. System to część istniejącej
całości i system jako całość, która zawiera wiele
różnorodnych części, a od innych systemów jest
oddzielony granicą zewnętrzną, czyli otoczeniem.
SIECIOWOŚĆ, a więc związki zachodzące między
częściami. Części są ze sobą powiązane na różne
sposoby. Między systemami występują wzajemne
oddziaływania pozytywne, negatywne, sprzężenia
zwrotne, które powodują wzrost, kurczenie się lub
stabilizację systemu.
Siedem podstaw teoretycznych
OTWARTOŚĆ. Charakteryzuje się tym, że
wielostronne, wzajemne oddziaływania występują nie
tylko wewnątrz systemu, ale między nim, a
otoczeniem. Oznacza to, że żaden system nie jest
autonomiczny i musi się dostosować do otoczenia.
Dostosowanie się jest warunkiem koniecznym do
przeżycia systemu.
ZA
OŻONOŚĆ, czyli system jest zdolny do życia w
dynamicznym otoczeniu. Złożoność sprawia, że
trudno jest prognozować zachowanie się systemu.
Siedem podstaw teoretycznych
PORZ
DEK, który oznacza, że całość opisana jest znanym
wzorem. Wzór działania można zauważyć, opisać i
zinterpretować. Porządek tworzy się za pomocą reguł, które
ograniczają swobodę części i całości.
PROWADZENIE, czyli zdolność systemu do samokontroli.
Są dwa rodzaje prowadzenia: sterowane i regulowane.
Sterowanie to wpływanie na system tak by działał w określony
sposób tak by został osiągnięty cel. Regulowanie to
dopasowywanie systemu do wyznaczonej drogi.
ROZWÓJ. Systemy społeczne mają sens i cel. Obie te
wartości mogą się zmieniać pod wpływem oddziaływania
poszczególnych członków systemu.
Wykorzystanie myślenia
sieciowego
Myślenie sieciowe można wykorzystać w
analizach makroekonomicznych, w badaniu
konfliktów, w ustalaniu czynników i
oddziaływań, ustaleniu wizji, misji i strategii.
Myślenie sieciowe umożliwia
- patrzenie na problem z różnych punktów widzenia,
- ujawnienie i zbadanie wzajemnych oddziaływań
poszczególnych elementów,
- identyfikację elementów i relacji, na które osoba
rozwiązująca problem ma wpływ i tych, na które nie ma,
- wykorzystanie techniki scenariuszowej do opracowania
modeli sposobów modyfikacji sytuacji problemowej,
- lepsze zrozumienie części i całości problemu,
- wskazanie zaleceń dot. kształtowania i prowadzenia
systemu,
- zwrócenie uwagi na proces zmian, uczenia się i rozwoju.
Fazy myślenia sieciowego
1. Ustalenie celów i modelowanie sytuacji
problemowej.
2. Analiza oddziaływań.
3. Ujęcie i interpretacja możliwości zmian
sytuacji.
4. Objaśnienie możliwości kierowania.
5. Planowanie strategii i działań.
6. Wprowadzenie rozwiązania problemów w
życie.
Organizacje sieciowe
- zbiór samodzielnych organizacji, funkcjonujących w
określonej branży i powiązanych między sobą
więzami kooperacyjnymi (organizacje sieciowe sensu
stricto)
- zbiór rozproszonych organizacji należących do
jednej grupy  organizmu gospodarczego (organizacje
sieciowe sensu largo)
Klaster (grono)
Klaster (grono) to koncentracja na określonym
obszarze wzajemnie ze sobą powiązanych
przedsiębiorstw z różnych branż i sektorów, a także
instytucji otoczenia biznesu, które współpracują dla
osiągnięcia wspólnych korzyści ekonomicznych.
Alians strategiczny
Alians strategiczny to porozumienie partnerskie
między przedsiębiorcami. Żaden z partnerów nie ma
całkowitej kontroli nad biznesem. Gwarantuje
niezależność w obszarach niebędących częścią
porozumienia.
Franchising
Franchising polega na przekazaniu przez
przedsiębiorstwo o ugruntowanej pozycji na rynku
prawa do korzystania z wartości (marki, technologii,
know-how, usług) innemu przedsiębiorstwu.
Przedmiotem działalności jest umowa franczyzy.
Literatura:
Koncepcje zarządzania. Podręcznik akademicki, red.
M.Czerska, A.A. Szpitter, Wydawnictwo C.H. Beck,
Warszawa 2010, s. 245-261.
Bernais J., Ingram J., Kraśnicka T., ABC
współczesnych koncepcji i metod zarządzania,
Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w
Katowicach, Katowice 2007, s. 15-22 i 109-119.
Zimniewicz K., Współczesne koncepcje i metody
zarządzania, PWE, Warszawa 1999, s.105 i n.