Reformacja w Finlandii została wprowadzona w 1523 przez króla szwedzkiego Gustawa I Wazę.
Propagatorami nowych idei religijnych byli P. Sarkilax i M. Agricola. Podjęto ostre środki wcelu
wyeliminowania prawosławi i katolicyzmu, którym od 1527 zakazano działalności.
W 1807 władzę nad Finlandia przejęła Rosja
Odradzanie katolicyzmu rozpoczęło się pod koniec XVIII w., gdy polskim dominikanom udało się
otworzyd w Wyborgu niewielki kościół garnizonowy dla Polaków służących w armii carskiej.
Odprawiali także Msze w niewielkiej drewnianej kaplicy w twierdzy Suomenlinna, znajdującej się na
wyspie niedaleko Helsinek. W 1860 r. ks. Ignacy Gorbacki, katolicki kapelan wojskowy, doprowadził
do wybudowania w Helsinkach kościoła garnizonowego (obecna katedra), który konsekrował biskup
Jerzy Szembek, ordynariusz diecezji w Mohylewie, pod którego jurysdykcją znajdowała się Finlandia.
Odrodzenie fioskiego katolicyzmu nabrało tempa na pocz. XX w., po carskich ukazach tolerancyjnych.
W 1980 r. rozpoczęli tu pracę księża sercanie (na których do dziś spoczywa główny ciężar
duszpasterstwa) oraz polskie urszulanki szare bł. matki Urszuli Ledóchowskiej. W 1955 r. w
Helsinkach utworzono diecezję. Od 1967 do 1997 r. kierował nią bp Paul Verschuren. Umocnieniem
wiary fioskich katolików była pielgrzymka Papieża Jana Pawła II do Finlandii w 1989 r.
27 stycznia 2000 r. w Helsinkach sakrę biskupią przyjął pochodzący z Polski ks. doc. dr hab. Józef
Wróbel SCJ, nowy zwierzchnik Kościoła rzymskokatolickiego w Finlandii.