Zabawy w ogrodzie
 Podchody  N. przygotowuje wcześniej trzy zadania i wkłada je do kopert. Koperty z
zadaniami i niezbędne przybory do ich wykonania umieszcza w różnych miejscach ogrodu
przedszkolnego. Trasę od jednego zadania do drugiego oznacza tropami wymyślonymi przez
siebie, np. kwadraty, balony, kwiatki. Tropy mogą się ze sobą krzyżować. Dzieci idą całą
grupą po śladach, odnajdują koperty i wykonują wskazane ćwiczenia. W ten sposób dzieci
poznają topografię ogrodu przedszkolnego. Przykładowe zadania: 1  dzieci wykonują 6
pajacyków, 2  każde dziecko ma zebrać na terenie wyznaczonym przez N. 5 liści i przynieść
je do N.; 3  każde dziecko ma znalez
ć sobie parę i szybko stanąć przed N.
 Zabawa w kolory  N. ma przygotowane duże lizaki w trzech podstawowych kolorach.
Umawia się z dziećmi, że każdy z kolorów oznacza inną czynność, którą muszą wykonać
dzieci; np. żółty  dzieci wykonują przysiady; czerwony  skaczą, jak piłeczki; zielony  stają
w bezruchu. N. przypomina dzieciom zasady korzystania ze wszystkich zabawek
znajdujących się na placu zabaw.
 Miasteczko ruchu drogowego  w miarę możliwości wspólne ustawienie sprzętów. N.
wykorzystuje do tego różne dostępne przybory gimnastyczne, np. skakanki, kręgle, pachołki
oraz np. duże pudełka  jako sygnalizatory.
 Przechodzimy przez ulicę  przed przystąpieniem do zabawy dzieci nakładają opaski na
lewą rękę. N. wyjaśnia, że w lewo to tam, gdzie jest lewa ręka a w prawo to tam, gdzie jest
prawa ręka. N. demonstruje prawidłowy sposób przechodzenia przez ulicę (patrzymy
najpierw w lewo, póz
niej w prawo, znowu w lewo i gdy nic nie jedzie można przejść, lecz na
środku trzeba się obejrzeć w lewą stronę). Następnie dzieci naśladują N., pamiętając o
etapach przejścia przez ulicę.
 Spacer po kałużach  N. układa na ziemi tor z kropli  małych i dużych obręczy na zmianę.
Objaśnia, że w małe obręcze dzieci wchodzą, gdy usłyszą słowo kap, a w duże wskakują, gdy
usłyszą  chlup. Dzieci przechodzą pojedynczo. Gdy przejdą wracają na koniec kolejki.
Zabawę można powtórzyć kilka razy.
 Slalom między drzewami  może być indywidualny lub rywalizacja między zespołami.
 Kto pierwszy do drzewa?  wyścig.
 Przejście po liściach  N. układa trasę z liści. Odległość pomiędzy liśćmi wynosi jeden
duży krok. Dzieci przeskakują z liścia na liść.
 Przynieś tyle  N. wyznacza obszar, po którym dzieci mogą swobodnie się poruszać. Na
sygnał dzieci muszą przynieść wcześniej ustaloną liczbę, np. liści, kasztanów, żołędzi.
 Wiatraczki  Dzieci kręcą się dookoła własnej osi, naśladując ruch wiatraka. Na umówiony
sygnał dz
więkowy stają w bezruchu.
 Wyścig sanek  Dzieci ustawiają się parami. Jedno dziecko z pary stoi jako pierwsze 
ciągnie sanki. Drugie stoi za nim, jest saniami. Dzieci trzymają się za ręce. Pary ustawione są
w dwóch rzędach. N. wyznacza linie startu i mety. Na znak N. dwie pary startują i wygrywa
ta, która pierwsza dotrze do mety.
 Sokole oko  dzieci lepią cztery kule ze śniegu, każde dla siebie. N. wyznacza cel np. pień
drzewa. Wyjaśnia, że jest to zabawa niebezpieczna, dlatego nie należy rzucać w kolegów, bo
uderzenie kulą może boleć. Dzieci ustawiają się w rzędzie. N. podprowadza pojedynczo
dziecko do miejsca, z którego będzie ono rzucało do celu. Pozostałe dzieci stoją z tyłu. Każde
dziecko liczy swoje celne rzuty.
 Lepienie bałwana  dzieci dobierają się w trójki. Każda trójka lepi swojego bałwana. Po
zakończeniu lepienia dzieci nadają swoim bałwanom imiona niektórych miesięcy.
 Slalom narciarski  dzieci udają, że mają w rękach kijki i naśladują ruchem zjazd slalomem
na nartach, omijają ustawione przeszkody raz z lewej, raz z prawej strony.
 Wyścig panczenistów  dzieci przyjmują pozycję na lekko ugiętych nogach z rękami
założonymi na plecy. Naśladują ruchem jazdę szybką na łyżwach.
 Zjazd na sankach  dzieci mają jabłka do zjeżdżania po śniegu, siadają na nich i,
odpychając się nogami, naśladują jazdę na sankach.
 Wiosna goni Zimę  zabawa bieżna. Dzieci, za pomocą jednej ze znanych wyliczanek,
wybierają spośród siebie Wiosnę. Dziecko wybrane do roli Wiosny dostaje żółtą szarfę.
Pozostałe dzieci to Zima. N. wyznacza teren, po którym dzieci będą mogły biegać. Na sygnał,
np. klaśnięcie, Wiosna zaczyna łapać pozostałe dzieci. Osoba złapana też zostaje Wiosną,
dostaje żółtą szarfę i także łapie pozostałe dzieci. Zabawa trwa dopóki wszystkie dzieci nie
zostaną złapane.
 Zamrażacze  zabawa bieżna. N. wybiera 2 3 dzieci, które są zamrażaczami i zakłada im
niebieskie szarfy. Dziecko, które zostanie przez nich dotknięte, zamienia się w sopel lodu.
Może się jednak uratować przed zamrożeniem, jeśli zdąży dobiec do drzewa (lub innego
elementu wskazanego przez N.) i dotknąć jego pnia. Jeśli zostanie zamrożone, musi czekać,
aż inne dziecko do niego podejdzie i je dotknie.
 Kucany berek  dzieci za pomocą wyliczanki wybierają spośród siebie osobę, która będzie
berkiem. Berek otrzymuje szarfę. Na sygnał N. dzieci biegają po wcześniej wyznaczonym
terenie, a berek próbuje złapać jedno z nich. Przed złapaniem można się obronić kucając.
 Pilu, pilu gąski  N. wyznacza miejsce dla gąsek i miejsce dla matki. Miejsca te są
naprzeciwko siebie w odległości kilkudziesięciu metrów. Dzieci wybierają spośród siebie
wilka i matkę. Pozostałe dzieci to gąski. Matka i gąski idą na wcześniej wyznaczone miejsca.
Przestrzeń pomiędzy nimi zajmuje wilk. Pomiędzy gąskami i matką odbywa się dialog:
Mama: Pilu, pilu gąski do domu!
Gąski: Boimy się!
Mama: Czego?
Gąski: Wilka złego!
Mama: Gdzie on jest?
Gąski: Za lasami za górami!
Mama: Co robi?
Gąski: Gąski łapie!
Mama: To pilu, pilu gąski do domu!
Wtedy gąski zaczynają biec do matki, a wilk ma za zadanie złapać jak najwięcej z nich.
Dzieci, które zostaną złapane, stają się wilkami. Matka idzie na miejsce gąsek i zabawa toczy
się dalej.
 Pies goni kota  dzieci dobierają się w pary. Ustalają, które jako pierwsze jest psem, a które
kotem. Na sygnał dziecko  kot ucieka, a dziecko  pies je goni. Gdy dziecko  kot zostanie
złapane  następuje zmiana ról.  Kangury  zabawa z elementem siłowym. Dzieci w parach
stają naprzeciwko siebie. Mają ręce podniesione na wysokości oczu, dłonie otwarte, zwrócone
w kierunku partnera. Na sygnał dzieci podskakują obunóż z jednoczesnym odpychaniem
partnera od siebie.
 Wyścig żab  dzieci mają nogi związane szarfami. Na sygnał skaczą obunóż od startu do
wyznaczonej mety.
 Powódz
  dzieci biegają po wyznaczonym terenie. Na hasło: Powódz
! wspinają się na
drabinki, ławki, itp. Na hasło: Koniec powodzi! znowu zaczynają biegać.
 Gol  N. wyznacza lub ustawia bramkę. Jedno z dzieci jest bramkarzem. Pozostałe dzieci
ustawiają się w rzędzie i kolejno starają się strzelić bramkarzowi gola.